بیا یابن الحسن دلها غمین است
شب جان دادن ام البنین است
شده ورد زبانش اَین العباس
پرستار شبش روح الامین اس
ابوفاضل ابوفاضل ابالفضل
مدینه بار دیگر شد عزادار
برای مادری محزون و بیمار
دو چشمس مانده بر در شاید آید
برای دیدن مادر علمدار
ابوفاضل ابوفاضل ابالفضل
ام البنین فرشتة مهر و وفا
ام البنین مادر مهربونیا
ام البنین دلش به شور و شینه
ام البنین امید زنیبینه
ذکر لبش دم همه دم حسینه
می گفت به عباس پسرم ، ارباب تو حسینه
تو شبهای غربت و غم ، مهتاب تو حسینه
------------- ام البنین وای وای -------------
یه کاروان برگشته اما بی سپاه
یه آسمون ستارة بدون ماه
براش خبر آوردن از کربلا
از علقمه از ماه نخلستونا
از سرهایی که رفت روی نیزه ها
می گفت چهار تا پسرم ، فدای نور عینم
می گفت به زینب عزیزم ، بگو کجاست حسینم
------------- ام البنین وای وای -------------
زینب حالا داره میده شرح سفر
با اشک میگه از چل تا شام بی سحر
غریبونه گلای یاس و چیدن
ماه منو به خاک و
خزان غم به باغ یاس آمد
وفـات مـادر عبـاس آمد
علمدار امامت سرت بادا سلامت
نفس‌هـا آه آتشبـار گشته
که داغ فاطمه تکرار گشته
علمدار امامت سرت بادا سلامت
ز گلزار جنان یا ایهاالناس
به استقبال مادر آید عبّاس
علمدار امامت سرت بادا سلامت
بنی هاشم به نوحه دم بگیرید
بـرای فاطمـه مـاتم بـگیرید
علمدار امامت سرت بادا سلامت
اگر چه داغ عبّاسش بـه دل بود
ز اشک حضرت زهرا خجل بود
علمدار امامت سرت بادا سلامت
عزای همسر مولی المـوالی است
امیرالمؤمنین جای تو خالی است
علمدار امامت سرت بادا سلامت
درود ما به داغ روی داغش
سلام ما به قبر بی‌چـراغش
علمدار امامت سرت بادا سلامت
تسلیت بر آل خیرالمرسلین
رفته از دار جهان ام‌البنین
باز، داغ فاطمه
تازه شد بهر همه
حضرت عباس، ماه علقمه
دسته‌گل آرد برای فاطمه
باز، داغ فاطمه
تازه شد بهر همه
مادر پاک شهیدان حسین
درجنان گردیده مهمان حسین
باز، داغ فاطمه
تازه شد بهر همه
ای مدینه آن بهشت یاس کو؟
وامصیبت مادر عباس کو؟
باز، داغ فاطمه
تازه شد بهر همه
روز یاران زین غم عظما شب است
این همان تکرار داغ زینب است
باز، داغ فاطمه
تازه شد بهر همه
او به یاد حضرت عباس بود
اشک چشمش وقف خیرالناس بود
باز، داغ فاطمه
تازه شد بهر همه
عون و جعفر!دیده از خون تر کنید
امشب استقبال از مادر کنید
باز، داغ فاطمه
تازه شد بهر همه
علمدارم
تو رفتي مادر يه عمره غم دارم
سه ساله كه هِي روزامو ميشمارم
شب و روز گريه فقط شده كارم
علمدارم ٣
يه عُمره كه با مشك پاره دلم ريخت
تا ديدم رباب هِي ميباره دلم ريخت
يه عمره كه هرجا ديدم بچه دختر
تو گوشش يه گوشواره داره دلم ريخت
اي ، دلداره رقيه ، اباالفضلم ، اباالفضلم
اي ، غمخواره رقيه ، اباالفضلم ، اباالفضلم
اباالفضلم ، اباالفضلم
علمدارم
گُلِ من شيرم حلال تو مادر
شنيدم مادر كه اون دمِ آخر
اومد پيشت زهراي شكسته پر
علمدارم ٣
پيش چشماي فاطمه رو سفيدم
فداي حسينش كه قامت خميدم
ميسوزم ازون روز كه توو دست زينب
يه تيكه لباس حسينش رو ديدم
اي ، اُميّدِ زينبين ، اباالفضلم ، اباالفضلم
اي ، دلگ
گریون شدم ام البنین ،بی بی گرفته ، (دل از فراقت۲)
قربون اون مزار بی، شمع و چراغت ۳
بی بی شنیدم ازغم کرب و بلا محنت دیدی
از تشنگی و خستگیه بچه ها محنت دیدی
از غصه هاي بي شمار کربلا قدت خمید
بغضي نشست تو سينه ديدي زينبت شد مو سفید
ذکر حسین حسین نشد
یه لحظه از لبت جدا
حسرت تو سینه داشتیکه
پرپر بشی تو کربلا
واویلتاه وایلتاه۲
گفتن کنار علقمه ، دست یل من ، تا که قَلَم شد۲
گریه نصیب زینب و ، اهل حرم شد۳
دار و ندارم شد به پای عشق زهرا و علی
دست اباالفضلم فدای عشق زهرا و علی
داغی مثل داغ حسین غُصه رو این قلبم نذاشت
عباسهِ من مادر داره اما حسین مادر نداشت
شبا میرفتم تو بقیع
میون سینم حالی بود
گریه
مليكه ي دنيا و دين
اي زينت عرش برين
ذكر تموم نوكرا
مددي يا ام البنين
مادر اباالفضل
بي بي بحق دستاي قلم ما رو دعا كن
مادر اباالفضل
يه شب جمعه مارو راهيه كرب و بلا كن
مادر اباالفضل
براي نوكريه قمرت ما رو سوا كن
ياد نوكرا
يادِ روضه خونا
بياد سِد جواد
ميخونيم اين شبا
اگه دیوونه ندیده ای به ما میگن دیوونه
اگه دیوونه شنیده ای به ما میگن دیوونه
منم یه روز عاقل بودم عشق تو مجنونم کرد
ز شهر عقل و عاقلا یکباره ویرونم کرد
به جرم عشق و عاشقی به ما میگن دیوونه
بزار ملامت بکنن یه خوب و بد میمونه
دل من از روز ازل اسیر یک نگاهه
حسین رو دوست داره مگه خاطر خواهی گناهه
يا حسين.....
آرزوم اينه آخرش
سر بذارم
نوای هر دل غمين
ام البنین،ام البنین
یه عمری از داغ ، حسین شدی پرپر
روی لبت داشتی ، آه غم جعفر
رو ضه ی عباس و ، داشتی همش برلب
کشته تو رو بی بی ، غریبیه زینب
میون سینت ، غصه و عزا شد
بی بی مدینه ، باز یه کربلا شد
واویلتاه واویلتاه
شدم یه عمری خون جگر
رسیده زینب از سفر
کاشکی نمیدیدم ، پیرهن خونی رو
کاشکی نمیدیدم ، قد کمونی رو
چیا گذشت زینب ، به حال و احوالت
مگه اباالفضلم ، نبود به دنبالت
عمریه ازغم ،این دل بی شکیبه
دلم میسوزه ، چون حسین غریبه
واویلتاه واویلتاه
سه ساله گریه رو چشام
نشسته غم روی لبام
سه ساله که غُصه، همش شده کارم
پر میزنم حالا ، پیش علمدارم
یه عمری باگریه ، مدینه سر کردم
شام عزای رحلت ام البنین است
اندر جنان در غم امیرالمومنین است
رفته ز دنیا همسر مولا
عالم بگرید آه و واویلا
آه و واویلا(۲)
مدینه امشب در غمش ماتم سرا شد
شیعه ز سوز داغ او غرق عزا شد
اشک ازدو چشم هر شیعه جاری است
مولا ابوالفضل جای تو خالی است
آه و واویلا
شیعه فدای ناله ها و غربت تو
بشکسته دشمن در مدینه حرمت تو
مهدی بگرید قلب شکسته
کنار قبرت در غم نشسته
آه و واویلا
گرچه همیشه بودی یاد نور عینت
تو سوختی از بهر عباس وحسینت
ای روح احساس مادر عباس
آیدز قبرت عطرو بوی یاس
آه و واویلا
در مهربانی و وفا بودی تو محشر
چون فاطمه بودی همیشه یار حیدر
گرچه به دنیا ام الشهیدی
در نزدزهرا تو رو سپیدی
آه و واویل
ای بانوی خانه ی مرتضی
خانه ی حیدربا تو با صفا
آمدی وگفته ای تو زینبین راتو کنیزی
نزد زهرای مطهر روزمحشر تو عزیزی
ام البنین(۲)
تسلیت یا امیرالمومنین (۲)
کس نشناسد قدر رفیعت
جان فدای تو، خاک بقیعت
همنشین حیدری تو زینبین رامادری تو همچو
عباس وحسینت درکرامت محشری‌تو ام البنین
تسلیت یا امیرالمومنین
رفتی از این جهان سوی عقبا
راحت شدی از رنج و ماتمها
جان فدای شوروشینت گریه ی برنورعینت
لحظه ی آخر تو بودی یادعباس وحسینت
ام البنین
تسلیت یا امیرالمومنین
چون مادر از بهر زینبینی
عمری یاد عباس و حسینی
برحسین تاروزآخر اشک توریزدچو الماس
همره زینب توبانو گریه کردی بهرعباس
ام البنین
تسلیت یا امیرالمومنین
ش
(ام البنین فرشتۀ مهرُ وفا
ام البنین مادرِ مهربونیا ۲ )۲
ام البنین دلش به شورُ شِینِ
ام البنین ذکرِ لبش دم همه دم حسینِ
می گفت به عباس پسر ارباب تو حسینِ
تو شبهای غربتُ و غم مهتابِ تو حسینِ
(ام البنین فرشتۀ مهرُ وفا
ام البنین مادرِ مهربونیا ۲ ) ۲
یه کاروون برگشته اما بی سپاه ۲
یه آسمون ستارۀ بدونِ ماه ۲
براش خبر آوردن از کربلا
از علقمه ، از ماهِ نخلستونا
از سرایی که رفت روی نیزه ها
میگفت چهارتا پسرم فدای نور عینم
میگفت به زینب عزیزم بگو کجاست حسینم
(ام البنین فرشتۀ مهرُ وفا
ام البنین مادرِ مهربونیا ۲ ) ۲
زینب حالا دارِ میده شرحِ سفر ۲
با اشک میگه از چل تا شامِ بی سحر
(غریبونه گُلایِ یا
گر غِیر آل الله لیلایی نمانده
در عشق جُز عباس شیدایی نمانده
در جای‌جایِ قلبِ فرزندانِ زهرا
با بودنِ فرزندِ من جایی نمانده
*امشب فقط یه نفر میتونه روضۀ عباس بخونه ... اونم مادرِش ام البنینِ ... هر کی اومدِ امشب هم روضۀ عباس بشنوه . هم روضۀ حسین بشنوه ... امشب فقط یه نفر روضه میخونه ... هیچ صدایی محزون تر از صدای مادرانه نیست ... اگر مادر زبون بگیره زمین و زمان میلرزه ... دلِ سنگ آب میشه .... اگه مادر زبون بگیرِ ... دشمنا با گریۀ ام البنین گریه می کردن ... سنگ دل ترینِ آدما تو مدینه وقتی رد می شدن میدیدن دارِ به سینه ش میزنه هی می گه بُنیَّ .... امشب تو هم ناله داری بزن .... فاطمیه دارِ تموم م
#حضرت_ام_البنین_سلام_الله_علیها
بنویسید به دیوان اباعبدالله
بنویسید به ایوان اباعبدالله
سردر روضه رضوان اباعبدالله
که بود سروری از آن اباعبدالله
و اباالفضل بود جان اباعبدالله
من کیم همسر محبوبه شاه عربم
مادر فضل و فداکاری و عشق و ادبم
فاطمه نام ولی ام بنین شد لقبم
همه هستیم من و ابناء من و ام و ابم
زکنیزان و غلامان اباعبدالله
مریم ار بود دل و جان به فدایم می کرد
هاجر و آسیه خدمت به سرایم می کرد
پسر فاطمه مادر که صدایم می کرد
مادرش فاطمه از شوق دعایم می کرد
خجلم زین همه احسان اباعبدالله
قطره دریا نشود وصل به دریا نشود
در این خانه ادب گر نکنی وا نشود
مثل زهرا که پیداست که پیدا نشود
هر زنی خ
#حضرت_ام_البنین_سلام_الله_علیها
مویم که سفید فدای سرت حسین
عباس من فدای علی اکبرت حسین
گفتم به آب لب نزند تا تو تشنه ای
در آب بود فکر تو آب آورت حسین
گفتم سکینه جان ، عمویت را حلال کن
شرمنده ام هنوز هم از دخترت حسین
از چار نازنین پسرم یک سپر رسید
با کاروان غمزده خواهرت حسین
اینجا همه زگریه من گریه می کنند
اما تو خنده شد به دو چشم ترت حسین
این گریه ها برای دو دست بریده نیست
گریم به دست بسته دو خواهرت حسین
تیر سعبه چشم اباالفضل را درید
ماندم چه کرد با گلوی اصغرت حسین
عباس آخرین نفسش روی پای تو
تو زیر دست و پا نفس آخرت حسین
طبق سفارشم همه جا همره تو بود
جز کنج آن تنور که رفته سرت حسین
زمزمه ونوحه وفات حضرت ام البنین
میان بسترش ام البنین است
برایش لحظه های آخرین است
بگوید چون علی فزت وربک
وصال حق برای او قرین است
واویلا واویلا آه و واویلا،واویلا واویلا آه و واویلا2
____________________________
رود از این دنیا بانوی احساس
به فرزندان زهرا(س)بوده حساس
بود او مادر شیران حیدر
وفا را با ادب داده به عباس
واویلا....
____________________________
زبعد عاشورا زار وحزین شد
بمیرم یکباره او بی بنین شد
همه ی کارش اشک ونوحه خوانی
ز هجران پسرها دل غمین شد
واویلا...
____________________________
زده طوفان غم بر حاصل او
بسوزانده حال زینب دل او
غم پسران را کرده تحمل
ولی هجر حسین شد قاتل او
واوی
ای گل پسرم میروعلمدارکجایی
سقای حسین سیدوسالارکجایی
.
علمدارکجایی
کنارم بیایی
.
.
.
من مادرغمدیده ی تو ام بنینم
عمری به بقیع درغم توخاک نشینم
.
جان می دهم اکنون
باقلب پرازخون
.
.
.
دریای کرم منبع احساس ابالفضل
سقای حرم ای شرف الناس ابالفضل
.
ای ماه منیرم
وقت است بمیرم
.
.
.
گرزاده من هستی ودرعلقمه ای تو
غمخوارحسینی وگل فاطمه ای تو
.
تویارحسینی
دلدارحسینی
.
.
.
هی منتظریدیم گله سن بیرده نمازه
حتی بدنوندن منه گلموبدی جنازه
.
سواوسته یاتوبسان
آناوی آتوبسان
.
.
.
گل جان ورورم بی کس وتنهایم ابالفضل
گل باشیمین اوسته سنه شیدایم ابالفضل
.
ای یاره لی عباس
گل دوت آناوایاس
.
.
.
زینب دئدی قوللاریوی نهراو
بانوی شهر مدینه مادر سقا منم
فاطمه ام البین و همسر مولا منم
غمگسار مرتضی در روزهای بی کسی
یاور تنهایی حیدر پس از زهرا منم
سینه ام گردیده شرحه شرحه از داغ فراق
آنکه با آهش کند آتشفشان بر پا منم
عمر من در ماتم و اندوه طی شد روز و شب
داغدار ماتم مظلوم عاشورا منم
هر صباح و هر مسا در ماتمش ناله زدم
آنکه کرده دیده از این داغ چون دریا منم
در مدینه دور من یک باغ یاس و لاله بود
بی پسر گردیدم و بی یاور و تنها منم
روزها نوحه گر قبر خیالی می شوم
آنکه دارد دم به دم بر روی لب نجوا منم
یاد آقایم حسین و یاد عباسم به خیر
مادر سقای لب تشنه لب دریا منم
با خبر گشتم که دستانش زپیکر شد جدا
آنکه جان بر لب شده زین ماتم عظمی منم
ماه من شق القمر شد با عمود آهنین
او ز زین شد سرنگون و زین مصیبت تا منم
دست داد اما به میدان دست با دشمن نداد
رو سپیدم روسپید محضر زهرا س منم
داغ او تا صبح محشر در دل من تازه است
بانوی شهر مدینه مادر سقا منم
لطف تو بود شد پسرم یاورت حسین
فرقش عمود خورد فدای سرت حسین
پیش تو آخرین نفسش را کشید و رفت
با تو که بود در نفس آخرت حسین؟!
مادر نداشتی که کند گریه در عزات
من زار میزنم عوض مادرت حسین
من مقتل تو را نشنیدم، که دیده‌ام
در گیسوان زینب غم پرورت حسین
باور نمی‌کنم که دو ساعت پس از وداع
حتی نمی‌شناخت تو را خواهرت حسین
باور نمی‌کنم که همان کهنه پیرهن
بیرون شد آخر از بدن اطهرت حسین
باور نمی‌کنم که ز ضرب سم ستور
تاب کفن نداشت دگر پیکرت حسین
آنقدر مادرانه نشستم به راه تو
شاید بگویم و نشود باورت حسین
با یک جهان امید، لباس دو سالگی
می‌بافتم برای علی اصغرت حسین
عباس با رباب نشد روبرو ولی
من ماندم و خجالتم از همسرت حسین
می‌رفت خون ز جسمت و می‌گفتی العطش
ای من فدای ناله بی جوهرت حسین
نزد تو گر شفاعت من هست معتبر
حاجت روا رَواد «فقیر» از درت حسین
مادرم در گوشِ من خواندست یا اُم البنین
ذکر من تا روز محشر هست یا اُم البنین
هر کسی که توبه اش در محضر ربّ شد قبول
قبل از آن در زیر لب گفته است یا اُم البنین
مستجاب الدعوه شد هرکس که در این روزگار
بر گدایان درت پیوست یا اُم البنین
ما همیشه محضر تو عرض حاجت کرده ایم
هر کجا خوردیم بر بن بست یا اُم البنین
هفت پشتم را نظر کردم تماماً بوده اند
نوکرِ عباس تو دربست یا اُم البنین
در حمایت از غریبِ کربلا ، عباس تو
دست داده تا بگیرد دست یا اُم البنین
فرق او را با عمودی تا دم اَبرو شکافت
آن "حکیم بن طُفِیلِ" پست یا اُم البنین
خون چکید از چشم هایش روی نیزه تا که دید
دست زینب را کسی می بست یا اُم البنین
بعد عباست برای غارت اهل حرم
حرمله با شمر شد همدست یا اُم البنین
گرچه قدّت تا شده از غصه ی زینب ولی
حرمتت با کعب نی نشکست یا اُم البنین
شاعر: #مهدی_علی_قاسمی
اي دلت بند امير المومنين
رشته هاي چادرت حبل المتين
مادر ماهي و خورشيد زمين
اي كنيز فاطمه ام البنين
يك رباعي داشته ديوان تو
چار گل روييده بر دامان تو
چارقُل خوانديم در قرآن تو
همسر شيري و خود شير آفرين
مثل قطره آمدي،دريا شدي
خاك بودي،تربت اعلي شدي
تا كنيز خانه زهرا شدي
خانه ات شد قبله عرش برين
اي به روح تو سلام اهل بيت
عارفي تو بر مقام اهل بيت
بچه هاي تو غلام اهل بيت
اي غلام خانه ات روح الامين
تو همه تن بودى و جان شد علي
در كوير تشنه باران شد علي
تو شدي قاري و قرآن شد علي
اي مفاتيح الجنان بي قرين
آنكه حكم صبر از الله داشت
پيش چشمت سر درون چاه داشت
نيمه شبها روضه اي كوتاه داشت:
پيش چشمم خورد زهرا بر زمين
وقت رفتن پيش چشم زينبين
گفته اي عباس را،اي نور عين
بر نميگردي مدينه بي حسين
جان تو جان امام من،همين
حال آورده بشير از ره خبر
كاروان عشق آمد از سفر
نه ستاره مانده ديگر نه قمر
آه اي ام البنين بي بنين
بند قلب دختر زهرا گسست
تا كنار علقمه افتاد دست
با عمودي فرق عباست شكست
خورد با صورت زمين آن مه جبين
تا علمدار حرم از حال رفت
يوسف زهرا سوي گودال رفت
دست دشمن جانب خلخال رفت
حمله كردند از يسار و از يمين
روز،سينه زن شد و شب گريه كرد
شمر تا خنديد زينب گريه كرد
نعل مي رقصيد و مركب گريه كرد
ذوالجناح آمد به خيمه شرمگين
تو نبودي خيمه را آتش زدند
عشق را در كربلا آتش زدند
بچه ها را بي صدا آتش زدند
سوخت آن شب قلب ختم المرسلين
خوب شد مادر نبودي،ناگهان
سرخ شد از خشم چشم آسمان
تا كه در گودال آمد ساربان
خاتم آل عبا شد بي نگين
خوب شد مادر نبودي،سر شكست
در حرم گهواره اصغر شكست
بعد سقا حرمت معجر شكست
راهي بازار شد پرده نشين
ابالفضل
بیا این دم آخری غربتم رو ببین و
بیا و تَسّلا بده درد ام البنین و
واویلا
ابالفضل
الهی که مادر فدای دو دست بریدت
بمیرم برای غریبی و مشک دریدت
واویلا
نظر کن به حالم که زارو محزونم
ببین گوشه ای کنج بستر گریونم
نفس هام رسیده روی لب ای مادر
با چشمای تر از غم تو می خونم
(ابالفضل ابالفضل ابالفضل ابالفضل)
____
ابالفضل
شنیدم اُمیدت عزیز دلم نااُمید شد
شنیدم که گیسوی زینب یه روزه سپید شد
واویلا
ابالفضل
شنیدم یه لشکر تو رو کشتنت نور عینم
تو رفتی و شد بی علمدار و یاور حسینم
واویلا
دو دستای تو تا قلم شد عباسم
حرم بی پناه و علم شد عباسم
می گفتن به حال حسینم خندیدن
قد و قامتش تا که خم شد عباسم
(ابالفضل ابالفضل ابالفضل ابالفضل)
______
ابالفضل
برام گفته زینب که توی نبودت چه ها شد
چقد تازیونه نصیب زن و بچه ها شد
واویلا
ابالفضل
شنیدم که توو شام و کوفه چقد شد جنایت
چقد روی ناقه به اهل حرم شد جسارت
واویلا
امان از غم کوچه بازار واویلا
امان از غریبی و آزار واویلا
توی اون شلوغی و جنجال بی بی ها
میگفتن کجایی علمدار واویلا
(ابالفضل ابالفضل ابالفضل ابالفضل)
◾نوحه سینه‌زنی
◾وفات حضرت ام‌البنین(س)
◾بنداول
مادر آب و سقا من به زینب کنیزم
بهر شاه شهیدان هستیم را بریزم
من شدم روح احساس
مادرم بر گل یاس(۲)
یاابوالفضل ابوالفضل(۳)
◾بنددوم
شد علی شاه مردان همسر با وفایم
مادر چار شهید دشت کرببلایم
گر ز اهل یقینم
منکه ام‌البنینم(۲)
یاابوالفضل ابوالفضل(۳)
◾بندسوم
گوشه‌ای از بقیع شد بیت‌الاحزان مادر
یاد سقا کنم من هر دو دیده ز خون تر
مادر دلغمینم
چونکه ام‌البنینم(۲)
یاابوالفضل ابوالفضل(۳)
◾بندچهارم
مادر هر شهیدی اقتدا کرده بر من
روبسوی حرم تا کربلا کرده بر من
من سراپا امیدم
مادر چار شهیدم(۲)
یاابوالفضل ابوالفضل(۳)
ای همسر حیدر تو گل باغ ولایی
داری تو به همراه علی قدر و بهایی
ای بانوی حیدر،ای فاطمه مظهر
هستی تو چو زینب،در کرم تو محشر
وای از غم داغت۲
تو آینه ی زینب و زهرای بتولی
مهر تو و حب تو بود مهر قبولی
تو ام بنینی،تو حامی دینی
بر شیعه ی حیدر،تو حبل متینی
وای از غم داغت۲
بر آل علی ام بنین بوده ای حساس
در یاری دین نبوی داده ای عباس
گردیده جدا دست،از پیکر عباس
ناله زد حسینش،با خواهر عباس
وای از غم داغت۲
بشنیده ای در کرب و بلا نقش زمین شد
از کینه و ظلم عدو بشکسته جبین شد
یاری حسین کرد،با تمام هستش
در راه خداوند،داده او دو دستش
وای از غم داغت۲
بشنیده ای افتاده زمین نور دو عینت
بودی همه ی عمر تو گریان حسینت
قاتل ستمگر،سوی او دویده
با خنجر کینه،رأس او بریده
وای از غم داغت۲
راحت شدی بانو و برفتی سوی زهرا
از داغ غمت بزم عزایت شده برپا
ای وارث غم ها،رفتی تو ز دنیا
با رفتنت ای گل،غربت شده معنا
وای از غم داغت۲
جانم به فدای تو و آن قدر رفیعت
شد جنت شیعه به جهان خاک بقیعت
در بین همه خلق،قدر تو نهان است
در بقیع مظلوم،غربتت عیان است
وای از غم داغت
بند اول
مادر دریای ادب
شیرزنی از قوم عرب
فاطمه ی ام البنین
که شد یه روزی بی بنین
توی صحرای کربلا وای
دونه دونه گلاشو چیدن
همه ی دلخوشیش قمر بود
قمرش رو به خون کشیدن
همه امیدش به حسین بود
که حسینش رو سر بریدن
خبر آوردن،پسر نداری
دیگه تو باغِت،ثمر نداری
دیگه سایه ی،رو سر نداری
حسین نداری،قمر نداری
ام بی بنین وای
بند دوم
داره میباره مثه ابر
کنار اون چهار تا قبر
فاطمه ی ام‌البنین
که شد یه روزی بی بنین
روی خاک بقیع نشسته
خاکارو رو سرش میریزه
میگه آی دنیا میدونستی
که حسینم برام عزیزه
اما کاری کردی که باشه
طعمه ی خنجری که تیزه
خبر آوردن،سوی مدینه
نشسته بود شمر،به روی سینه
سرو برید از،قفا با ک
روشناتر ز آب امّ بنين
بانوی آفتاب امّ بنين
انتخاب ابوترابی تو
افتخار بنی كلابی تو
خانه دار علی پس از زهرا
بی قرار علی پس از زهرا
خانه ات خانه ی ولايت بود
همسریِ علی برايت بود
چقَدَر خوب بخت تو وا شد
زندگانی تو چه زيبا شد
قلب و جانت شده به نام علی
كه شده شوهرت امام علی
با حضورت بهار آوردی
عطر زيبای يار آوردی
آمدی بوی فاطمه آمد
خنده روی لب همه آمد
تو برای همه عزيز شدی
پیش زينب ولی كنيز شدی
آسمان هستی و قمر داری
درّ و گوهر به روی سر داری
در حیا و شرف قَدَر هستی
مادر چار تا پسر هستی
به تو و مادری ات ایوالله
مادرِ مهربانِ " عبدالله "
دلت از عرش هم فراتر بود
"جعفرت" درحماسه محشر بود
دام
بند اول:
پر از صبر و یقین بودم عصای دست دین بودم
گذشته دیگه روزایی که من ام البنین بودم
ستون خیمه مو از جا در آوردن
به جای بچه هام چند تا سر آوردن
سرم بالاست
به کام بچه هام مرگو عسل کردم
وفا رو تا ابد ضرب المثل کردم
من اسماعیلهامو روی نی دیدم
که هاجر وعده داد و من عمل کردم
زمین کربلا خونه عزاست یا عید قربونه
ادا شد نذرهای عید قربانم
تپش های دلم می گه حسین جانم
حسین جانم(3)
بند دوم:
فرستادم سوی میدون چهار عاشق تر از مجنون
به ارباب اقتدا کردن ،نماز عشق، وضو با خون
نه دیگه پر نمیشه جای خالیشون
حالا من موندم و قبر خیالیشون
پر از دردم
بقیعو قتلگاه کربلا کردم
عزادارای اربابو صدا کردم
ز داغ بچه هام
ای بانوی خانه ی شیر خدا
ای مادر ساقی ی کرببلا
مدینه خونجگر در غمت نوحه گر
تو مادر تقوی و دینی
ام الادب ام البنینی
.........
کنج بقیع شد بیت الاحزان تو
چشم ملک گردیده گریان تو
خون شده دو عینت در غم حسینت
تو مادر تقوی....
ام الادب...... . ...
داری به دل داغ دو شق القمر
از ماتم عباس و فرق حیدر
تازه شد داغ تو خزان شد باغ تو
تو مادر.. .
ام الادب....
گلی از گلشن عترت. ولی ام البنینی تو
صفای خانه مولا امیرالمومنینی تو
واویلا آه و واویلا واویلا آه و واویلا
پس از زهرا گل حیدر شدی بر مرتضا همسر
خودت گفتی که من هستم کنیز خانه حیدر
و اویلا آه واویلا واویلا آه و واویلا
ز الطاف خداوندی شدی بر مرتضی یاور
تو گشتی بعد زهرایش برای زینبین مادر
واویلا آه و واویلا. واویلا آه وواویلا
برای نوگلان یاس همیشه بوده ای حساس
به پاس اینهمه خوبی خدا داده به تو عباس
واویلا آه وواویلا. واویلا آه و واویلا
ز سوز داغ تو گشته مدینه کربلا امشب
از این ماتم همه عالم شده ماتم سرا امشب
واویلا آه و واویلا. واویلا آه و واویلا
شب داغ تو مولاتی به یاد کربلا هستم
بسوزم زان
#حضرت_ام‌البنین_مدح
بنویسید به دیوان اباعبدالله
بنویسید به ایوان اباعبدالله
سردر روضه رضوان اباعبدالله
که بود سروری از آن اباعبدالله
و اباالفضل بود جان اباعبدالله
من کیم همسر محبوبه شاه عربم
مادر فضل و فداکاری و عشق و ادبم
فاطمه نام ولی ام بنین شد لقبم
همه هستیم من و ابناء من و ام و ابم
زکنیزان و غلامان اباعبدالله
مریم ار بود دل و جان به فدایم می کرد
هاجر و آسیه خدمت به سرایم می کرد
پسر فاطمه مادر که صدایم می کرد
مادرش فاطمه از شوق دعایم می کرد
خجلم زین همه احسان اباعبدالله
قطره دریا نشود وصل به دریا نشود
در این خانه ادب گر نکنی وا نشود
مثل زهرا که پیداست که پیدا نشود
هر زنی خادمه حضرت زهر
هر نَفَس هربار در هربار : یا ام‌البنین
هر تپش تکرار در تکرار یا ام‌البنین
نذرِ من شد سُفره‌اش از مادرم آموختم
خوانده‌ام بسیار در بسیار یا ام‌البنین
با گره‌هایی که کور است آمدیم و واشدند
رو به او گفتیم تا یکبار یا ام‌البنین
سینه‌ام آماجِ غمها شد ولی زخمی ندید
تا نوشتم رویِ این دیوار یا ام‌البنین
بچه سیدها که بر زهرا توسل می‌کنند
با رعیت هرکه دارد کار : یا ام‌البنین
کارِ عباسش که مشکل شد مدد از او گرفت
ناله‌های سینه‌ی سردار : یا ام‌البنین
چادرش باب‌الحوائج خانه‌اش بابُ المراد
چاره‌ی هر مشکلِ دشوار یا ام‌البنین
با دلِ زهرایی‌اش دین باوری‌اش را ببین
با امیرالمومنین همسنگری‌اش را ببین
بچه
