مدايح حضرت زینب سلام الله علیها

زینب فرشته بود و پر خویش وا نكرد
این كار را براى رضاى خدا نكرد
پر مى‏گشود اگر،همه را باد برده بود
سیمرغ بود و جلوه بى انتها نكرد
این كربلا چه بود كه جز این مسافرت
او را ز جان عزیزتر خود جدا نكرد
گیسوى آیه‏هاى نجیبى كه مى‏وزید
با معجر شكسته زینب چه‏ها نكرد
یاد رقیه حرف گلو گیر زینب است
حرفى كه تار صوتى او خوب ادا نكرد
آرى غذا نداشت ولى در تمام راه
یكبار هم نماز شبش را قضا نكرد
بیگانه بر غریبى زینب سلام كرد
كارى كه هیچ رهگذر آشنا نكرد
شاعر:حجت الاسلام رضا جعفری

• پنج شنبه
• 26
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 12:50
• نوشته شده توسط
• یحیی

جان و دلم فدای تو ای دلبرم ، حسین
دیگر رسیده است دم آخرم حسین
من رو به کربلای تو خوابیده ام اخا
دیدار من بیا ، پسر مادرم حسین
چیزی نماند از تو بجز کهنه پیرهن
این یادگار توست کنون در برم حسین
یک سال و نیم رفته ز عمر و نمی شود
درد نبودنت بخدا باورم حسین
یک سال و نیم مثل رباب تو می زدم
بر صورتم ، ز داغ علی اصغرم حسین
پیچیده است وقت اذان توی گوش من
" الله اکبر " علی اکبرم حسین
یادم نمی رود که صدای تو قطع شد
افتاد دلهره به میان حرم حسین
بالای تل دویدم و دیدم که ، می خوری
...شمشیر و نیزه ، پیش دو چشم ترم حسین
غارت شروع شد همه در خیمه ریختند
بردند گوشوار من و زیورم حسین
خلخال من ربود یکی شان ز پای من

• پنج شنبه
• 26
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 12:53
• نوشته شده توسط
• یحیی

شاعر نشسته است غزل دست و پا کند
مفعول و فاعلات و فعل دست و پا کند
باید برای قافیه "ال" دست و پا کند
شعری برای « بانوی تل » دست و پا کند
این واژه ی فتاده به دفتر برای توست
قول و غزل قلم، نی و جوهر برای توست
اصلا ازآن توست تمام قصیده ها
از خطبه ی تواند تمام رسیده ها
از تو شنیده ایم همه ناشنیده ها
در کوفه دیده اند تورا، گل ندیده ها
از کربلا به بعد گرفتار زینبیم
تا روضه ها به پاست بدهکار زینبیم
زیبا دلیل خلقت عرض و سما حسین
صاحب حسین ساکن کرببلا حسین
تنها امیر عرصه ی قالو بلا حسین
از زین فتاد خامس آل کسا حسین
« بعد از حسین قافله سالار زینب است»
معجر علم بود و علمدار زینب است
مرد آفرید در سفر کربلا

• پنج شنبه
• 26
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 12:55
• نوشته شده توسط
• یحیی

تا خیمه زد به ساحل خطبه کلام تو
خوابید موج های خروشان به نام تو
از کوفه تا به شام فقط سنگ می زدند
مدفون کنند تا همه جا سیر گام تو
جز با عنایت تو به چوب کجاوه ات
دست که می رسید به بالای بام تو
خطبه مخوان به مرم از سنگ پست تر
اینجا نمی دهند جواب سلام تو
ما را سوار ناقه غمگین خویش کن
شاید شویم زائر زلف امام تو
***
با روح اگرچه پریدن بعید بود
نامش برای قفل دل ما کلید بود
از دستهای سبز خدا رزق می گرفت
با این که زنده بود ولیکن شهید بود
پسوند یاد کردن او بوی آتشی
مثل فرشاه رحمت حق را نوید بود
تا تازیانه را ز سر عشق وا کند
هر لحظه ای که فرصت او می رسید بود
عمرش به آن قیاس که صد بار خوانده ایم
در یک سخ

• پنج شنبه
• 26
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 13:16
• نوشته شده توسط
• یحیی

خانه خراب عشقم و سربارِ زینبم
در به در مجالس سالار زینبم
این نعره ها و عربده ها بی دلیل نیست
یک گوشه از شلوغی بازار زینبم
هر کس به بیرق و علمش چپ نگاه کرد!
با خشم من طرف شده؛ مختار زینبم
آتش بکش، به دار بزن، جا نمی زنم
جانم فداش، میثم تمار زینبم
از زخم های گوشه ی ابروی من نپرس
مجروح داغ دلبر و بیمار زینبم
شکر خدای عزوجل مکتبی شدم
من از دعای خیر علی، زینبی شدم
غم خاضعانه گوش به فرمان زینب است
انگشت بر دهان شده، حیران زینب است
ایوب دل شکسته ی با آن همه مقام
شاگرد درس صبر دبستان زینب است
هرگز نگو که چادرش آتش گرفته است
این شعله های خیمه، گلستان زینب است
اصلاً عجیب نیست شکست یزدیان
وقتی حجاب، سنگر

• پنج شنبه
• 26
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 13:20
• نوشته شده توسط
• یحیی

تا چشم گشودم که در آغوش تو بودم
مدهوش دلم بودی و مدهوش تو بودم
بالاتر از این رنگ ندیدم به جهانم
یکسال نه یک عمر سیه پوش تو بودم
دستی به روی قلبم و آتش روی آتش
گفتی که مکن گریه و خاموش تو بودم
فریاد زدم شمع جهان بودی و هستی
پروانه صفت پیش تو بر دوش تو بودم
در روز دهم ساعت سه داخل مقتل
تا چشم گشودم...که در آغوش تو بودم
علی پور زمان

• پنج شنبه
• 26
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 13:27
• نوشته شده توسط
• یحیی

آتشفشان زخم منم،داغ دیده ام
خاکسترم،بهار به آتش کشیده ام
چشم بلا کشیده ی من خون جگر شده است
از باغ سرخ آینه ها آه چیده ام
ققنوسهای عاطفه را در فراق تو
از شعله شعله های دلم آفریده ام
از لحظه ای که رفتی و دیگر ندیدمت
من کشته ی وداع تو هستم، شهیده ام
گودال زخم جان به لبم کرد روی تل
بیتابم از فراز و نشیبی که دیده ام
لبریز بوسه های لب خارها شدم
دنبال اسب نیزه پیاده دویده ام
در جست و جوی عطر تنت ماه می شوی؟
شبها که من نسیم بیابان وزیده ام
"بزمی به پا کنید خوارج رسیده اند"
از این قبیل زخم زبان ها شنیده ام
کوهم که ایستاده ام و خم نمی شوم
شمشیر زخم خورده ولی آب دیده ام
با آرزوی صبح نگاهت بهشت من
هر چه

• پنج شنبه
• 26
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 13:31
• نوشته شده توسط
• یحیی

چشمان تو ادامه ی دریای کربلا
زینب شدی و زینت بابای کربلا
با خطبه هات مثل علی میشوی ولی
با گریه هات حضرت زهرای کربلا
ای سر بلند از تو حسین بن فاطمه
ای سر به زیر پیش تو سقای کربلا
دیروز اگر نبود دم آتشین تو
بیهوده بود قصه ی فردای کربلا
وقت قنوت نافله های شبانه ات
شد ملتمس ترینِ تو مولای کربلا
دشمن حریف یک نخی از معجرت نشد
در چنگ توست پهنه ی صحرای کربلا
بانوی آب و آینه بانوی آسمان
اصلا خودت برای دلم روضه ای بخوان
هنگام پر کشیدن و وقت سفر شده
اشک نگاه آخر من بی ثمر شده
با یاد پاره های تنت گریه میکنم
با آه سینه ام جگرم شعله ور شده
این بازوی سپر شده ام را شکسته اند
حالا ببین که خواهر تو بی سپر شده
ح

• پنج شنبه
• 26
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 13:35
• نوشته شده توسط
• یحیی

می رود و فوج غم،همسفر زینب است
راس حسینش به نی، راهبر زینب است
دیده پر از ژاله ها،سینه پر از ناله ها
داغ غم لاله ها، در جگر زینب است
گر دم زینب نبود، جلوه به مکتب نبود
هستی اسلامیان، زیر سر زینب است
وا به سخن کرد لب، گفت عدو با عجب
این خود زینب بود؟ یا پدر زینب است؟
خطبه ان مستطاب کرد عدو را مجاب
کاخ عدو شد خراب این هنر زینب ست
وای از این امتحان، غصه بود بیکران
پر ز تماشاگران، دور و بر زینب است
خسته رود کو به کو، آینه در پیش رو
منظره ی کربلا، در نظر زینب است
نظم روءس عالی است، جای یکی خالی است
شمس و قمر بی خبر، از قمر زینب است
این همه سر گر جداست، پس سر سقا کجاست
در سپرش میبرند، او سپر زینب اس

• پنج شنبه
• 26
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 13:40
• نوشته شده توسط
• یحیی

این مدتی که می گذرد در عزای تو
روزی نبوده اشک نریزم بپای تو
با یاد آخرین شب پیش تو بودنم
یک شب نبوده روضه نگیرم برای تو
یکسال و نیم شمع شدم سوختم حسین
یک سال و نیم آب شدم در عزای تو
ای کاش لحظه ای که رسد جان من به لب
بودم کنار قبر تو در کربلای تو
ای کاش لحظه ای که می آیی به دیدنم
از تن سرم بریده شود پیش پای تو
جان می دهم به بستر مرگم در آفتاب
مثل تن به خاک بیابان رهای تو
بر روی سینه پیرهنت را گرفته ام
تا اینکه باز زنده شود ماجرای تو
گودال بود و ولوله ی نیزه دارها
گم بود بین هلهله هاشان صدای تو
گودال بود و پیرهن و نعل اسب ها
ای کاش بود خواهرت آنجا به جای تو
چیزی برای ما ز تو باقی نذاشتند
تقسیم

• پنج شنبه
• 26
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 13:50
• نوشته شده توسط
• یحیی

آه از آن روز که جان از تن خواهر می رفت
سنگ ها بال زنان سوی برادر می رفت
آسمان ها و زمین داشت به هم می پیچید
سمت گودال کسی دست به خنجر می رفت
ساعتی بعد که آتش به حرم بر پا شد
همه سر ها به روی نیزه ي لشگر می رفت
خیمه تاراج شد و هر طرفی دست به دست
بین گهواره ی خالی دل مادر می رفت

• پنج شنبه
• 26
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 14:01
• نوشته شده توسط
• یحیی

همه رفتند و من جا ماندم اي دوست
ز بخت بد به دنيا ماندم اي دوست
چرا رفتي مرا با خود نبردي
ببين بعد تو تنها ماندم اي دوست
***
بيا اين ساعت آخر كنارم
كه روي زانوي تو سر گذارم
دعا كن زودتر جان بر لب آيد
كه ديگر طاقت ماندن ندارم
***
ببين از داغ تو خيلي شكستم
شكستم گر چنين از پا نشستم
شكسته دشمنت از بس دلم را
چنان گشتم كه نشناسي كه هستم
***
به يادت در نواي آب آبم
چنان تو زير تيغ آفتابم
تو راحت خفته اي در خانه ي قبر
ولي من از غمت خانه خرابم
***
لباس تو در آغوشم برادر
صدايت مانده در گوشم برادر
تو ماندي بي كفن در خاكِ صحرا
چگونه من كفن پوشم برادر
***
مرا كابوس شمشير و تن تو
تماشاي به غارت بردن تو
تورا

• پنج شنبه
• 26
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 14:09
• نوشته شده توسط
• یحیی

کسی محبت خود يا که برملا نکند
ویا به طعنه و دشنام اعتنا نکند
تمام شهر ز احوال من خبر دارند
قرار نیست دلی بشکند صدا نکند
به زنده ماندن شمع و عروج پروانه
که آشنای کسی ترک آشنا نکند
فراق بعد تو با هیچ عاشقی دیگر
چنانکه با دل من کرده است تا نکند
به روی شانه هر کس جنازه ای بردند
نشد که خواهر تو یاد بوریا نکند
قسم به دست امامت که خواهرت آن شب
محال بود برای تو جان فدا نکند
تو زنده بودی من هر چقدر ناله زدم
نشد که رأس تو را از بدن جدا نکند
به زیر تابش خورشید بستری دارم
چگونه یار به محبوب اقتدا نکند
به پشت گرمی پیراهن تو می میرم
کسی ز سینه ام این هدیه را جدا نکند
(حسين رستمي)

• پنج شنبه
• 26
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 14:13
• نوشته شده توسط
• یحیی

نگاهِ من به درو ،دیده اشکبار تو است
نگاهِ من به درو ،دل در انتظار تو است
کسی نمانده بگِرید به حال غربت من
اگر چه دیر شد اما رسید نوبت من
دوباره پیروهنت را به سینه چسباندم
بیا که چشم به راهِ رسیدنت ماندم
فراق پیر ترم کرده خانه ات آباد
کجایی ای نفسم؟خواهر از نفس افتاد
*
بیا ببین ز فراغت نفس شماری را
به جای جای تنم جای یادگاری را
نداد مهلتم آن تازیانه تا بوسم
هزارو نهصدو پنجاه زخم کاری را
حرامی و حرمت بود و ناقه ای عریان
ولی دو چشم غریبم ندید یاری را
نمی رود ز خیالم که دید چشم رباب
به پیش محمل خود طفل نی سواری را
**
دوباره پیروهنت را به سینه چسباندم
دوباره چشم به راه رسیدنت ماندم
بیا که پای تو گر

• پنج شنبه
• 26
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 14:16
• نوشته شده توسط
• یحیی

آنکه با عشق حسینی گشته همدم زینب است
آنکه بر سّر شهادت بوده مَحرم زینب است
آنکه شور افکنده با شور حسینی بر جهان
از ازل خو کرده با صد محنت و غم زینب است
آنکه نامش زین اَب خوانده رسول کردگار
چون نگویم من صفای اسم اعظم زینب است
آنکه بر خوانَد حدیث اُمّ ایمن بر امام
من به جرأت گویم آن زن هم حسین هم زینب است
آنکه کاخ ظلم و استبداد را با یک خطاب
کند و افکند از پی و بن ریخت بر هم زینب است
دامن شير خدا بين ، شير زن ميپرورد
در شهامت برتر از سارا و مريم زينب است
آنکه اندر مجلس گردنکشان قد کرد عَلم
چون حسین بر دشمنان یکدم نشد خم زینب است
با برادر درد دل ميكرد اين سان تا سحر
آنكه ريزد از فراقت اشك ماتم زي

• پنج شنبه
• 26
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 14:18
• نوشته شده توسط
• یحیی

گذار ساعتي اي شمر بدمَنِش به منش
كز آب ديده كنم چاره زخم هاي تنش
بده اجازه برم سويِ سايه پيكر او
كه آفتاب نسوزد جراحت بدنش
در آتشم من از اين غم كه از عطش دم مرگ
بلند جاي نفس بود دود از دهنش
به كهنه پيرهني كرد او قناعت و آه
كه بعد مرگ برون آورند از بدنش
به بوي پيرهني قانعم ز يوسف خويش
ولي نه يوسفم اينك بُوَد نه پيرهنش
طمع بريدم از او آن زمان من ِناكام
كه دوخت سوزنِ پيكان بهم لب و دهنش
مراست آرزوي گفت و گوي او اما
ز نوك ني شنوم بعد از اين مگر سخنش
اگر به تربت"جودي"گذر كني روزي
عجب مدار اگر نافه آيد از كفنش
(ميرزا عبدالجواد جودي خراساني

• پنج شنبه
• 26
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 14:23
• نوشته شده توسط
• یحیی

سنگرنشین عرصه ایثار زینب است
تکرار عزم حیدر کرار زینب است
پرچم فتاد از کف عباس باک نیست
اینک حضور سبز علمدار زینب است
ای بلبل حسین تو تنها نمانده‌ای
بابا سفر نموده تو را یار، زینب است
خون می‌چکد زتن گرت از تازیانه‌ها
غمگین مباش چونکه پرستار زینب است
قامت اگرچه از غم هجران خمیده داشت
بر قلب خصم حسرت یک آه را گذاشت
آنکس که با کلام خود اعجاز می‌کند
با دست‌های بسته گره باز می‌کند
گه مادر است و دامن او پرورد شهید
گه دختر است و بهر پدر ناز می‌کند
گه خواهر است و گرمی پشت برادرش
گه چون علی است خطبه چون آغاز می‌کند
گاهی علم کشد به سر دوش و گاه مشک
گه خویش را به هیأت سرباز می‌کند
گه عاشق است و بر لب او

• پنج شنبه
• 26
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 14:34
• نوشته شده توسط
• یحیی

آن که نامش کرده عالم را مسخر زینب است
آن که وصفش می رباید هوش از سر زینب است
مادرش آموزگار مکتب شرم وحیاست
فارغ التحصیل دانشگاه مادر زینب است
گر علی بن ابی طالب بود معیار صبر
آن که صبرش با علی گردد برابر زینب است
گفت پیغمبر حسینم هست کشتی نجات
بادبان و محور و سکان و لنگر زینب است
هست از درهای جنت یک درش باب الحسین
فاش می گویم کلید قفل آن در زینب است
آن چه داغ شش برادر را به خود هموار کرد
تا بماند جاودان دین پیمبر زینب است
***
گفت در حسرت گل چیدن از این بوستانم
نشود آرزوی آخر مادر پامال
تا نبیند عرق شرم به پیشانی عشق
از دو قربانی خود نیز نکرد استقبال
شاعر:ژولیده نیشابوری

• پنج شنبه
• 26
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 15:32
• نوشته شده توسط
• یحیی

زینب نگار حجلگی حرمت حجاب
شرح حیا و معنی شرم، آیت حجاب
هر شاهدی مزین اگر از حجاب شد
افزود او ز عفت خود زینت حجاب
زان ظلمت شبانه و بنشاندن چراغ
می‌خواست ابر ماه كند ظلمت حجاب
قومی كه خواست پرده اسلام بردرد
لرزید از مشاهده‌ی صولت حجاب
زینب به كوفه پرده به رخسار اگر نداشت
دل‌ها نبود دستخوش هیبت حجاب
گفتند مرتضاست كه گوید سخن بلی
این آیتی نبود مگر آیت حجاب
چون صورتش ندیده صدایش شنیده شد
زینب علی خیال شد از دولت حجاب
اسلام بی‌حجاب ندارد قبول زن
حاكی است از حجاب درون صورت حجاب
هست از حجاب قیمت زن در همه فعال
هرگز مگو كه هست ز زن قیمت حجاب
تقوی و پرده هیچ جدایی‌پذیر نیست
تقوی چو نیست هیچ نه خاصیت حجا

• پنج شنبه
• 26
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 15:50
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای آینۀ جمال داور، زینب
وی کوثر کوثر پیمبر، زینب
با تیغ زبان خود نمودی اعجاز
ای وارث ذوالفقار حیدر، زینب
×××
زینب! دلم از مهر تو تابنده شده
حور و مَلَک و پری تو را بنده شده
با خواندن خطبه مردمان کوفه
گفتند: علی دو مرتبه زنده شده
×××
از روز ازل دلم بود زینب دوست
باشد شرر عشق وی اندر رگ و پوست
ألحق که حسین و زینب از یک روحند
یعنی که حسین زینب و زینب اوست
×××
از عرش برین قدم چو بگذاشت زمین
گردید زمین ز مَقدمش عرش برین
وقتی که در آغوش حسین جای گرفت
شد ماه رُخش به نور خورشید قرین
×××
زینب که محبّتش به دلها همه است
از شوق ولادتش به لب زمزمه است
تا دید جمال او پیمبر گفتا:
یالَلعَجَب! انگار خودِ فاطمه

• چهارشنبه
• 1
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 13:09
• نوشته شده توسط
• یحیی

زینب آن بانوی عظمایی که دست قدرتش
کهکشان چرخ را بر پا طناب انداخته
شمسه کاخ جلال و رفعتش از فرط نور
مِهر عالم تاب را٬از آب و تاب انداخته
دختر مرد دوعالم٬آنکه گاهِ خشم خویش
رَعشه بر این چارمام و هفت باب انداخته
این همان بانوست٬که از نطق و بیان همچون علی
انقلاب از کوفه تا شام خراب انداخته
گر زبانش ذوالفقارحیدری نَبود چرا؟
خصم را دردل شرر٬همچون شهاب انداخته
همتش چون بازوی خیبر گشای حیدریست
بارگاه کفر٬را در انقلاب انداخته
کشتی دین٬کربلا شد غرق از طوفان کفر
همت زینب زنو آنرا بر آب انداخته
حِلم او٬صبر و توانایی زدست صبر برد
عِلم او٬از دست هر دانا کتاب انداخته
تا قیامت وصف او "موزون"اگر گویی کم است
ز

• چهارشنبه
• 1
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 13:20
• نوشته شده توسط
• یحیی

السلام ای ملیکه ی دنیا

السلام ای شفیعه ی عقبی

السلام ای زلال تر از اشک

السلام ای مطهر والا

نوه ی دختری پیغمبر

نور چشمان سید بطحا

مثل آیینه ی تمام نما

روی تو شد خدیجه در زهرا

خوش به حال علی که گردیده...

...نام پاک تو زینت بابا

صد هزاران فرشته می خواهد

تا کشد ناز دختر مولا

بال جبریل بالش سر تو

سایه بان تو قامت طوبی

دور گهواره ات چه می بینم

لشگری صف کشیده از حورا

همه در نوبت اند تا گیرند

بوسه از خاک زیر پای شما

قدری آهسته وحی نازل شد

بر وجود مقدس طاها

کلیات کلام حق گردد

بی کم و بیش این چنین معنا

واجب الاحترام شد زینب

دختر ارشد کنیز خدا

هرکه گِرید برای این دختر

اجر آن می ش

• چهارشنبه
• 1
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 13:29
• نوشته شده توسط
• یحیی

پائین تر از آنیم ز بالا بنویسیم
یا این که بخواهیم شما را بنویسیم
ما کوزه ی اندیشه یمان کمتر از آن است
تا این که بخواهیم ز دریا بنویسیم
آن قدر به ما وقت ملاقات ندادند
تا گوشه ی چشمی ز تماشا بنویسیم
ما را لُلُلُک لُکنت محض آففریدند
تا مدح تو با لهجه ی موسی بنویسیم
هر جا که حسین ابن علی حک شده باید
زیرش مددی زینب کبری بنویسیم
از وسعت نوری بنویسیم که تابید
ای نقطه ی تاریک حوالی تو خورشید
بسیار شنیدیم ولی کم ز تو گفتند
ناگفته زیاد است اگر هم ز تو گفتند
نُه ماه تو در کالبد فاطمه بودی
گاهِ متولد شدنت عالمه بودی
از چهره ات این گونه گرفتند نتیجه
هم مادر و هم دختر زهراست خدیجه
بر روی زمین از تو بگوییم چ

• چهارشنبه
• 1
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 13:32
• نوشته شده توسط
• یحیی

زینت آغوش زهرا دخت حیدر زینب است
گوشواره عرش را فرخنده خواهر زینب است
عصمت و شرم و حیا و صبر و تسکین و وقار
این همه اوصاف، اَلْحق جلوه‏گر در زینب است
هر زنی را در جهان فخر است از شوهر بلی
لیک این‏جا فخر عبداللّه‏ جعفر زینب است
آن‏که گفت از جان بلی بهر بلای کربلا
از پی ترویج دین تا شام محشر زینب است
آن‏که از روز ازل کردی اسیری را قبول
از پی اثبات دین آن نیک‏اختر زینت است
آن‏که از جور و جفای مشرکین یک‏روز دید
داغ نو داماد و عباس دلاور زینب است
آن‏که چون در قتلگه بالین شاه دین نشست
خواست تا جانش رود بیرون ز پیکر زینب است
شاعر:صغیر اصفهانی

• چهارشنبه
• 1
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 13:35
• نوشته شده توسط
• یحیی

سوی شامم می برند این کوفیان با شور و شین
ای زمین کربلا جان تو و جان حسین
آه و واویلا
ای زمین کربلا بودیم و ما مهمان تو
نه دمی خوردیم آب نه جویی از نان تو
ای زمین من روی به سوی شام ویران می روم
جان من اینجاست من با جسم بی جان می روم
آفتابش ای زمین روز بس سوزان بود
جسم مجروح حسینم روی تو عریان بود
کاش در این دم بدی یک سایه بر این آفتاب
تا نسوزد جسم عریان حسینم ز آفتاب
آه و واویلا
پیکرش آغشته در خون است تو بر خاکش مکن
چون نسیم آید به زیر خاک و خاکاشش نکن
این تن صد پاره اش افتاده بر زمین
طاقت جور و جفا دیگر ندارد بیش از این
پاشو رفتی ای زمین امشب حسین تنها بود
نی غلط گفتم که امشب ساربان اینجا بود

• چهارشنبه
• 1
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 13:56
• نوشته شده توسط
• یحیی

بر پا دوباره روضه ی غم پروری شده
غم مونس شب سفر خواهری شده
با نفس های آخر عمرش
اشكای غربت روی پلكاشه
خاطرات غم پیش چشماشه
پیرهن خونین بین دستاشه
از یك قفس مثل كبوتر
پر می كشه پیش برادر
واویلتا از دل زینب
می سوزه هر نفس به خدا
مونده در یادش آه بی حاصل
اشك گودال خنده ی قاتل
شعله ی جونش ناله ی مادر
بوسه زد جای بوسه ی خنجر
با روضه ی آخر مادر
پر می كشه پیش برادر
واویلتا از دل زینب
از رنج و غصه های فراوون بین راه
چیزی نمونده از شب زینب به غیر آه
بین شهر غم شد چه غوغایی
خواهر خورشید شد تماشایی
پیش چشمی كه غرق الماسه
بر سر نیزه رأس عباسه
با اشكای نم نم آخر
پر می كشه پیش برادر
واویلتا از دل زینب

• چهارشنبه
• 1
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 13:59
• نوشته شده توسط
• یحیی

عظمی و کبرا زینب است
تمدید زهرا زینب است
جبریل به عیسی گفت به عرش
اینجا مسیحا زینب است
ای عشق بی مثل
ای شاه بیت غزل
ذکرت همچون حسین
اهلا من العسل
عرش کجاست کرب و بلاست صحن مطهر حسین
دستمال اشک برا خداست چادر مادر حسین
من بی غمم بی ماتمم تا که حسین یار منه
بزار بگم دیوونه ام زینب خریدار منه
ثارالله ابی عبدالله
مریم کنیز مادرش
قلبم دخیل اصغرش
روی گلو بند ملک
ناد علی اکبرش
نام کرب و بلا ضربان دعا
ای که عبایی بر کل آل عبا
صفا کنید دعا کنید نیت کربلا کنید
دم اباالفضل بگیرید مادرش صدا کنید
با هروله با زمزمه روزی بخواید از فاطمه
دعا کنید یه روز بشید ماهی نهر علقمه
سرباز کوی عترتم
در پادگان در خدمتم
د

• چهارشنبه
• 1
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 14:42
• نوشته شده توسط
• یحیی

مست یا رب یاربم من
عمریه به تاب و تبم من
دنیا دنیا بدونن
که عبدالزینبم من
اونقده مست حسینه
دلش پا بست حسینه
روز اول جای بی بی
به روی دست حسینه
خورشید مشرقینه
بانوی عالمینه
همه عالم می دونن
ذکر زینب یا حسینه
بی فروغ روی ارباب
روز عالم شب نمیشه
عاشقاش زیادن اما
هیچ کسی زینب نمیشه
شاه حسین سلطان عالم
عالمی داره با زینب
همه میگن یا حسینو
حسین میگه یا زینب
اونی که امیر دلها
با نگاش آروم می گیره
اونی که یک زن اما
به همه دنیا امیره
اونی که ناز نگاهش
دلربای عالمینه
اون که لالایی خوابش
اسم داداشش حسینه
کی میشه فدای زینب
می میگه ثنای زینب
اسمشو همه می خونن
نه فقط خدای زینب

• چهارشنبه
• 1
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 14:45
• نوشته شده توسط
• یحیی

مهر جانماز من تربت کربلاست ولی
متبرک شده از خاک پای دخت علی
زینب یا زینب
عزت کرب و بلا از اعتبار زینبه
گردش چرخ و فلک روی مدار زینبه
زن مگو که مردا از مردی اون کم میارن
دختری صبور باشه اسمشو زینب می زارن
زینب یا زینب
عمریه که قلب اون خونه درد و ماتمه
خود غم میگه هر چی بگم از غمش کمه
واسه دیدنش ملائک وقت قبلی می گیرن
میانو می بینن و به عشق زینب می میرن
می دونی چرا دلم تپش تپش سینه زنه
آخه از روز ازل در غم زینب می زنه
مریم و آسیه که بانوی آسمونن
خودشونو کنیز حضرت زینب می دونن

• چهارشنبه
• 1
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 14:48
• نوشته شده توسط
• یحیی

این دل همـاره دارد حال و هوای زینب امروز دلم گرفته از غصه های زینب
از بین آتــــــش و دود آید صدای زینب منــــــم گـدای زینب، جانم فدای زینب
از کربلا به کوفه، از شهر کوفه تا شام بگذشت تـــــــازیانه پا جای پای زینب
جــانم فدای زینب، من خاک پای زینب منم گـــــــدای زینب، جانم فدای زینب
پیــــــــراهن حسینش از او جدا مسازید این تحفه یــــادگاری مانده برای زینب
جانم فــدای زینب، من خاک پای زینب منم گــــــــدای زینب، جانم فدای زینب

• چهارشنبه
• 1
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 14:52
• نوشته شده توسط
• یحیی