وفات شهادت گونه حضرت رسول الله

(ا) ای آنکه خدا داده بسی جاه و مقامت

(ب)بالله شده هر پیر و جوان مات کلامت

(پ) پروانه صفت گرد تو مشغول طوافیم

(ت) تا عرش خدا می بردم لذتِ نامت

(ث) ثابت شده ما را که شما سرور مائی

(ج) جبرییل ز بالا دهد همواره سلامت

(چ) چندی است که روحم شده آماج بلایا

(ح) حالم مُتَحَوِل بنما جمله ز جامت

(خ) خورشیدِ فروزان زِ رُخت وام گرفتست

(د) دنیا شده مدیونِ تو ای بحر شهامت

(ذ) ذلت بِپـذیرد به خدا هر که در این دهر

(ر) راهی برود غیر شما تا به قیامت

(ز) زهرای تو شد آیتِ عظمای الهی

(ژ) ژَرف است و بلند آن همه معنا به کلامت

(س) سوگند به قران و به آیاتِ خداوند

(ش) شاهی کند ای رهبرِ فرزانه غلامت

(ص) صد

• چهارشنبه
• 18
• آذر
• 1394
• ساعت
• 12:33
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

رفتی و دست مهربانت رفت در خاک

رفتی و از داغت عزادارند افلاک

با خویش بردی آن نگاه مهربان را

آن رحمت جاری و پاک و بیکران را

رفتی ولی بوی تو را دارد مدینه

ابری شده از غصه می بارد مدینه

یک عمر در راه خدا سختی کشیدی

رفتی ولی از امتت خیری ندیدی

قرآن صدایت می زند برگرد احمد

آیات رحمن غرق ذکر یا محمد

برگرد آیات خدا بی تو غریبند

آیات نور و انّما بی تو غریبند

غار حرا دلتنگ شبهای تو مانده

در حسرت یک بوسه از پای تو مانده

رفتی ولی در قلبهای دشمن و دوست

آن چهره و لبخند زیبای تو مانده

هر چند نشنیدند یک عده صدایت

در آسمان شهر آوای تو مانده

بر روی پیشانی ایتام مدینه

مثل همیشه جای لبهای تو ما

• چهارشنبه
• 18
• آذر
• 1394
• ساعت
• 14:32
• نوشته شده توسط
• حمید

یک جهان ناله دارم برایت

از برای تو و غصه هایت

اجر تو کینه ها و جفا شد

فاطمه گشته صاحب عزایت

ای ، خاتم الانبیا

شد ، دل ما مبتلا

بر ، غم و داغ شما

یا سیدی یا مولا

******

دیده با اشک غم آشنا شد

تا که روحت ز پیکر جدا شد

بی تو پایان وحی از خدا شد

بیت وحی تو در شعله ها شد

آه ، بین دیوار و در

وای ، چه شود با کوثر

در ، پیش چشم حیدر

یا سیدی یا مولا

******

آرزوی دل ما مدینه ست

آرزویی که در عمق سینه ست

تا بیاییم برای زیارت

تا زنیم بوسه ها بر مزارت

دل ، پر زند با یادت

تا ، قبه الخضرایت

ای ، جان من فدایت

یا سیدی یا مولا

شاعر : محمد مبشری

دانلود سبک

• چهارشنبه
• 18
• آذر
• 1394
• ساعت
• 15:17
• نوشته شده توسط
• حمید

اسلام ، تا پیمبر اعظم رسیدن است

بعد از رسول بار ولایت کشیدن است

بعد از نبی ، هنوز تنش مانده بر زمین ...

نوبت به آه و نالۀ زهرا شنیدن است

بِاللَّه قسم که باورمان شد پس از نبی

لب بستن و نشستن و غربت چشیدن است

اینها کلام آخرِ آقاست با علی

تنها ره امام به خلوت خزیدن است

اهل نفاق بر حَرَمت حمله می برند

وز دربِ خانه شعله به هر سو کشیدن است

وقتی که دست قدرتِ تو بسته می شود

تکلیف فاطمه پیِ مولا دویدن است

آری سکوتِ تو __ وَ فریاد فاطمه

تنها رهِ به دادِ ولایت رسیدن است

سیلی اگر زدند به زهرا ، صبور باش

روی کبودِ او سندِ ظلم ، دیدن است

مردم دوباره جاهلیت را رقم زنند

یعنی مسیرشان ز علی دل

• چهارشنبه
• 12
• آبان
• 1395
• ساعت
• 11:25
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

حرف از وصیت های آخر میزنی بابا

از پیش زهرایت کجا پر میزنی بابا

این لحظه ها یاد گذشته کرده ای انگار

حرف از وصیت های مادر میزنی بابا

دل شوره داری ، از نگاهت خوب می فهمم

داری گریزی به غمِ در میزنی بابا

زهرای تو پشت و پناه حیدر تنهاست

هرچند حرف از زخم بستر میزنی بابا

یک روز می بینی مرا بین در و دیوار

یک روز می آیی به من سر میزنی بابا

گفتی که خیلی زود می آیم کنار تو

پس لحظه ها را می شمارد یادگار تو

شاعر : محمد بختیاری

• چهارشنبه
• 12
• آبان
• 1395
• ساعت
• 11:49
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

مرو رسول خدا بر دلم قدم مگذار
مرو و دختر خود را به دست غم مسپار

مرو که بعد تو این شهر جای ماندن نیست
مرو که بی تو دگر نیست بخت با من یار

مرو که بی تو به این شهر اعتمادی نیست
علی غریبه شود با مهاجر و انصار

مرو که بی تو عوض می شود مدینۀ تو
مرو که رحم ندارند این در و دیوار

بیا و حداقل قبل رفتنت بنما
سفارش من و جسم مرا به این مسمار

کنار بستر تو یاد مادر افتادم
یتیم گشتن من باز می شود تکرار

به وقت دیدن بغض حسین و اشک حسن
تمام غصۀ دنیاست بر سرم آوار

شاعر : مهدی مقیمی

• شنبه
• 6
• آذر
• 1395
• ساعت
• 15:49
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

در حسینیه ی جبین روضه است
خط به خط گریه، چین به چین روضه است

آسمان گریه کرده بالاخره
هرشبی را که در زمین روضه است

به کجا می روی؟در عالم اگر؛
خبری هست در همین روضه است

سند ادعای من محشر
که بفهمی تمام دین روضه است

هدیه ی ما به ساکنان بهشت
باز در روز واپسین روضه است

در میان اهالی گریه
اولین روضه آخرین روضه است

اینکه بعد از غدیر، پیغمبر
از علی گفت و گفت، این روضه است

زهر کم کم بر او اثر می کرد
زردی چهره هم یقین روضه است

لفظِ اِرْجِع فاِنَّه یَهْجُر
تا قلم خواست بدترین روضه است

باگریزش شکستن دندان
وسط کوچه اولین روضه است

با دلیل شهادت زهرا
لفظ پیغمبر امین روضه است

شتر سرخ در جمل فتنه است

• شنبه
• 6
• آذر
• 1395
• ساعت
• 15:51
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

بس کُن عزیزِ تا سحر بیدار بس کُن
کُشتی مرا از گریه ی بسیار بس کُن

ای چند شب بیدار مانده آب رفتی
ای چند شب گریانِ من اینبار بس کُن

بس کُن کنارِ بسترم خیس است زهرا
آتش نزن بر این تنِ تَب دار بس کُن

رویت ندارد طاقتِ این اشکها را
طاقت ندارد اینهمه آزار بس کُن

باید ببینی روزهایِ بعد از این را
باید بمانی با غمی دشوار بس کُن

باید بگویم روضه های بعد خود را
باید بسوزی بعد از این دیدار بس کُن

ای کاش بعد از من کسی جایت بگوید
با هیزم و با آتش و دیوار بس کُن

ای کاش میگفتند خانوم بچه دارد
ای کاش میگفتند با مسمار بس کُن

در کوچه می اُفتی کَسی غیر از حسن نیست
با گریه می گوید که در انظار بس کُن

در کوچه

• شنبه
• 6
• آذر
• 1395
• ساعت
• 15:52
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

اگرچه روز و شب هستیم دائم برسر خوانت

ببخش آقا که کم بودیم عمری مرثیه خوانت

پر از دردم ولی درد من اصلا جسم خاکی نیست

بیا روح مرا درمان بکن قربان درمانت

فقط یا رحمه للعالمین یک گوشه چشمی کن

کویرم خاک بی خیرم منو امید بارانت

مرا همسفره ی یک وعده نان خشک خود گردان

که طعنه میزند بر هر ضیافت تکه ی نانت

برای تا خدا رفتن بدستان تو محتاجم

بکش دستی سرم شاید شدم یکروز سلمانت

گدایی را ندیدم از درت نومید برگردد

به هرکس میرسد بی شک و شبهه لطف و احسانت

من اعجاز تو را دیدم میان لحظه هایی که

عیادت رفتی و درجا یهودی شد مسلمانت

چه انسی با حسن داری که باهم سفره وا کردید

میان عرش غوغا کرده آوای حسن

• شنبه
• 6
• آذر
• 1395
• ساعت
• 16:22
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

عالم هنوز تشنه ي درک حضور توست

أرض و سماست در طلبت أيها الرّسول

روشن شده است تا به ابد عالم وجود

از سجده ي نماز شبت أيها الرّسول

تو مي روي و در دل هر کوچه جاري اَست

عطر متانت و ادبت أيها الرّسول

آماده ي سفر شدي و با وصيتت

جانها اسير تاب و تبت أيها الرّسول

گفتي رضاي فاطمه شرط رضاي توست

خشم خداست در غضبت أيها الرّسول

اما تو چشم بستي و يک شهر درد و داغ

شد سهم ياسِ جان به لبت أيها الرّسول

اجر رسالت تو ادا شد ولي چه زود

بي تو نصيب فاطمه شد چهره اي کبود

شاعر : یوسف رحیمی

• شنبه
• 6
• آذر
• 1395
• ساعت
• 16:34
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

از سراپای مدینه گِل غم میریزد

اشک از دیده ی غم بار حرم میریزد

از نگاه نگران، برق الم میریزد

خوب پیداست که باران ستم میریزد

آه آرامش زهراست به هم میریزد

سایه ی خنده از این گلکده کم کم برود

یا قرار است که پیغمبر اکرم برود ؟

نور از خنده لب های ترش می بارید

از گرفتاری امت به جزا میترسید

دربه در، در پی ارشاد بشر میگردید

مثل او هیچ رسولی غم و اندوه ندید

در دلم شور عجیبی ست نمیدانم چیست

در گلو بغض عجیبی ست نمیدانم چیست

دخترت زار به سر میزند ای وای دلم

در دلم غصه شرر میزند ای وای دلم

پدرم حرف سپر میزند ای وای دلم

حرف از داغ پسر میزند ای وای دلم

یک نفر آمده در میزند ای وای دلم

دل برید

• شنبه
• 6
• آذر
• 1395
• ساعت
• 16:47
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

چو همطراز تو درعرصه ی وجود نبود
جواب مسئله ی ما بجز(( نبود))، نبود

به احترام تو بت ها به سجده افتادند
وگرنه هیچ دلیلی بر این سجود نبود

حرا گواهی این که کسی به خلوت تو
به جز خدا و علی لایق ورود نبود

کنار تو پر جبریل سوخت ، ثابت شد
که شان و منزلت او در این حدود نبود

لب ملایکه را ذکر نیست جز صلوات
چرا که بهتر از این در جهان سرود نبود

وزید عطر نفس های تو ، دگر جایی
برای عنبر و مشک و گلاب و عود نبود

دلیل ((رحمة للعالمین)) شدن این است :
کسی شبیه تو مشتاق لطف و جود نبود

نمی نشست مصیبت به جان آل الله
اگر که دور و بر تو پر از حسود نبود

عجب نبود که محشر به پانمی شد اگر
که صورت گل یاست چنین کبود

• شنبه
• 6
• آذر
• 1395
• ساعت
• 16:58
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

ای محسن شش ماهه ی دیده نگشوده
رفتی و نهان ماند غمت تا به قیامت

ای قبله ی حاجات ، دو دنیاست دخیلت
ای سر نهان گشته ، عیان است مقامت

مدح تو همین بس که تویی زاده ی زهرا
مدح تو همین بس که تویی نور امامت

ای نور دل فاطمه گر جلوه نکردی ....
... نادیده هویداست علی بین جمالت

ای غنچه ی نشکفته ی گلزار پیمبر
بی شک نبوی گونه بُوَد جمع خصالت

شش ماه شدی فاطمه را مونس و همدم
شش ماه ربودی ز دل فاطمه طاقت

در خاطر زهرا و علی بود همیشه
تا این که بیایی و شوی خوش قد و قامت

ای روضه ی سربسته اولاد پیمبر
ای روضه ی ناگفتنی آل ولایت

آقا چه بگویم که تو را بغض علی کشت
آقا چه بگویم من از آن شرح جسارت

تو بودی و زهرا

• شنبه
• 27
• آذر
• 1395
• ساعت
• 08:49
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

هرکجا حرف شما آمد سعادت دیده ایم
ما چه رحمت هایی از آقای رحمت دیده ایم

بیشتر نام تو روی بچه های ماست چون
بیشتر از هرکسی از تو محبت دیده ایم

چشم تو اسلام شد ما نیز تسلیمش شدیم
در نگاه تو کرامت بی نهایت دیده ایم

از یهودی ها عیادت کردی ازماهم بکن
با چه شوقی شب به شب خواب عیادت دیده ایم

تو امینی پس دل ماهم امانت پیش تو
سربه راهش کن که از غفلت خسارت دیده ایم

سیرمان کن باهمان یک تکه نان سفره ات
از همان رزق کمت هم خیر و برکت دیده ایم

سیزده خورشید دیگر جلوه خورشید توست
مصطفی را ماهمه در چند نوبت دیده ایم

اسم زیبای تورا گفتیم و گفتی یاعلی
از شما جز گفتن از حیدر به ندرت دیده ایم

دختر مظلومه ات ا

• شنبه
• 2
• بهمن
• 1395
• ساعت
• 16:20
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

صدای گریه ی او شهر را تکان می داد
و پای روضه ی او هر که بود جان می داد

میان قوم عرب یک نسب شناس کجاست
که لحن خطبه علی را فقط نشان می داد

نگاه کرد به تسبیح خواهرش زینب
که این حماسه به او قدرت بیان می داد

کلام دختر نهج البلاغه نافذ بود
و درس مردی و غیرت به کوفیان می داد

خطاب کرد: «شما تا ابد دو رو بودید
اگر خدا به شما عمر جاودان می داد

به پاس این همه مدت که دم تکان دادید
خلیفه کاش همان قدر استخوان می داد

در این معامله کوفه سفیه بود سفیه
که دین خویش نفهمیده رایگان می داد

نشسته اید سر سفره ی حرام آن قدر
که نامه های شما نیز بوی نان می داد

و رود های روان را بر آن کسی بستید
که اذن ریزش باران

• چهارشنبه
• 18
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 05:56
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

یا جوادالائمه ادرکنی

ای فروغ دیده ی خورشید یا جوادالائمه ادرکنی

نهمین آفتاب عشق و امید یا جوادالائمه ادرکنی

ای کریم رئوف زاده جواد هر گدایی که برده نامت را

نشد از آستان تو نومید یا جوادالائمه ادرکنی

زخم بر سینه و جگر می سوخت، ناله می زد امام مردم شهر

پشت در ام فضل می خندید یا جوادالائمه ادرکنی

باز هم بغض و کینه از مولا باز دست ستمگری ملعون

گلی از بوستان زهرا چید یا جوادالائمه ادرکنی

در هیاهوی دف زدن ها... آه... پشت در ناله می زدی آقا

و صدایت به هیچ جا نرسید یا جوادالائمه ادرکنی

پیکرت روی بام افتاده خوب شد که کار این قامت

به لب مقتل البلا نکشید یا جوادالائمه ادرکنی

بال در بال سایه

• پنج شنبه
• 2
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 19:09
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

هرچه غیر از عشق بوده پشت سر انداختیم
همچو مرغی ناله سر دادیم و پر انداختیم

سر سپرده بوده‌ایم و دل سپرده خواستی
ما از اول پیش چشمانت سپر انداختیم

سجده بر محراب چشمت، چشمهایم را گرفت
بسکه بر قد رسایت چشم تر انداختیم

شور شیرین نگاهت دین و دل از من ربود
زین جهت هر دو جهان را از نظر انداختیم

بر قد و بالای تو سیر دو عالم کرده ایم
بعد از آن باغ جنان را در گذر انداختیم

تا که قاف و شین و عین از مکتبت آموختیم
عین و شین و قاف را زیر و زبر انداختیم

زندگیِ ما خلاصه میشود در کربلا
نای نی از نینوا در نیشکر انداختیم

عاشقانه بسته‌ایم احرام در گرد حرم
در منای کوی تو جان را به سر انداختیم

شاعر : مرتضی مح

• یکشنبه
• 16
• مهر
• 1396
• ساعت
• 06:28
• نوشته شده توسط
• احسان نیکخواه

لحظه های آخر پیغمبر است
بی رمق افتاده بین بستر است

فاطمه دارد به بابایش نگاه
اشک می ریزد غمین ومضطر است

سخت نالان است وبیتابی کند
گرم دلداری زهرا حیدر است

جان پیغمبر بود مولا علی
مونسش در لحظه های آخراست

بر علی گوید وصیتهای خویش
بی علی راه نبوت ابتر است

ای علی،جان تو جان فاطمه
این امانت دست تو چون گوهر است

مطلبی دارم علی جان گوش کن
مطلبی که بهر تو دردآور است

فاش می بینم که بعد من علی
غاصب حق تو اینجا رهبراست

همسرت زهرا شود حامی تو
خطبه خوانان زمان را سرور است

هرچه زهرا می زند فریاد لیک
قلبها سنگ است وهر گوشی کر است

آید آنروزی که زهرا را زنند
صورتش همچون گل نیلوفر است

آید آنروزی که د

• دوشنبه
• 22
• آبان
• 1396
• ساعت
• 15:03
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

پیکر پاک نبی بر خاک است
قلب زهرا و علی صد چاک است
در سقیفه همه یک دست شدند
بزدلانی همگی پست شدند
آنچه در صحبت آنها گم بود
عترت و عهد غدیر خم بود
عوض آنکه تسلی گویند
راه کج را همگی می پویند
این چه معیار مسلمانی بود
راه دیگر هدف ثانی بود
صحبت از غصب خلافت کردند
حمله بر بیت ولایت کردند
نه بر آن گشته که رخصت گیرند
هیزم آورده که بیعت گیرند
هرم شعله به در خانه رسید
بهر یاری علی یار دوید
یاعلی جان به ره فرمانت
فاطمه هست بلا گردانت
داغداری که پس از هجر پدر
پشت در آمد و گردید سپر
تا که ثانی نفسش را بشنید
زود بر آرزوی خویش رسید
با لگد زد به در بیت خدا
تا که از پای بیفتد زهرا
میخ در سرخ شد آن گونه که او

• سه شنبه
• 23
• آبان
• 1396
• ساعت
• 20:42
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

فاطمه وپدر
فراق تو کشدم ای حبیب ربانی
تو جان فاطمه هستی ونیک می دانی

زبعد رفتن مادر تو هستی ام بودی
مرو مرو نشود قسمتم پریشانی

بروی سینه ی خود بین حسین وهم حسنم
بگو به خاطر آنها پدر تو میمانی

پدر اگر تو روی بی پناه می گردم
نمک خوران شکنند بعد تو نمکدانی

علی کنار تو ودیگران سقیفه ای یند
به مکرشان شود عهد غدیر قربانی

پدر زبعد تو حیدر غریب می ماند
همو که یافت ازاو رونق این مسلمانی

ز بهر مردن من بعد خود دعا فرما
دلم زبعد توخون است ودیده بارانی

تو باغبانی وما هم گلان باغ توایم
وبی تو باغ نبیند دگر بهارانی

بگفت حضرت طاها بیا تو فاطمه جان
بیا بگویمت آنچه کنون نمیدانی

تو اولین نفرهستی که پیش

• چهارشنبه
• 24
• آبان
• 1396
• ساعت
• 17:55
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

وقت عروج روح رسول خدا رسيد
از مأذنه صداي اذان عزا رسيد
سهم وجود آل عبا رنج و غم شده
از پنج تن ستاره اي از نور كم شده
چشم يتيم مكه زماني كه بسته شد
شهر مدينه از نفس افتاد خسته شد
دلشوره هاي فاطمه شد اشك و زمزمه
اشكي به رنگ خون چكد از چشم فاطمه
داغ نبي زفاطمه اش صبر برده است
مانند مادري است كه فرزند مرده است
برگونه هاي فاطمه لطمه نشسته است
از اين فراق غمزده چهره شكسته است

رنگ افق ز داغ پيمبر كبود شد
شبنم زديده هاي علي سيل و رود شد
دو شاهزاده روي تن حضرت رسول
افتاده اند ناله زنان همره بتول
آه حسن صداي غريبانه ساز شد
كام حسن به نوحه و مرثيه باز شد
حال حسين حال يتيمي بهانه جوست
گويي دوباره تشنه لب

• چهارشنبه
• 24
• آبان
• 1396
• ساعت
• 20:38
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

قد رعنای رسول الله آخر سر شکست
پایه های عرش از این داغِ درد آور شکست

رحمةٌ للعالمین بود و مصیبت ها چشید
صبر کرد و حرمتش در بین هر معبر شکست

جز علی و چند تن دور و برش یاری نبود
در اُحد تنها شد و دندان او آخر شکست

فتنه ی آن دو یهودی عاقبت کاری شد و...
... زهر آتش زد به جان او، دل دختر شکست

گوشه ای از شهر غوغای سقیفه شد بلند
جسم او جان داشت اما حرمت منبر شکست

خواست پیغمبر بگوید باز هم حق با علی است
مردکی پرخاش کرد و قلب پیغمبر شکست

بال خود را بست و سوی عرش اعلی پر کشید
سخت تنها شد امیرالمؤمنین، حیدر شکست

بعد پیغمبر شرر بر خانه ی عصمت زدند
در میان غربت این شهر نیلوفر شکست

در میان دود و آتش

• چهارشنبه
• 24
• آبان
• 1396
• ساعت
• 21:08
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

خدای آینه از جنس دلبری بودی

صفای عطر بهشتِ معطری بودی

توپیش ازآن که خدا فکر خلقتی باشد

در آسمانِ وجود اهل سروری بودی

نه بعد اینکه هزاران هزار پیغمبر

” تو قبل اینکه بیایی پیمبری بودی”

برای فاطمه هم در سنین کودکی اش

تو مهربان تر از الطاف مادری بودی

نوید آمدنت هم پیام وحدت بود

همیشه در پی فکر برادری بودی

هنوز واله ام از وصف این دو نور جلی

علی شبیه تو یا نه تویی شبیه علی؟

تویی که سفره ی اکرام بی حدی داری

هنوز شهره و حُسنِ زبان زدی داری

تویی پیمبر خضرا ، تویی رسول امین

نشان سیدی ات را به گنبدی داری

چه شوکت و جبروتی دراین جهان بهتر

که در حریم خدا رفت و آمدی داری

توچشمه ی برکاتی و ن

• چهارشنبه
• 24
• آبان
• 1396
• ساعت
• 21:11
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

زرأفت باگدایانش چنان گرم است رفتارش

که فرق شاه ومسکین رانمی یابی به دربارش

به لطف بودنش باما حسابی ازازل دارد

که تامحشرهمه هستیم هستی را بدهکارش

هم اونوح است وابراهیم وهم موسی وهم عیسی

عجب کاین چارتن رانیست یارایی تکرارش

شکسته نفسی اش ازلفظ(انّی مثلُکُم)یعنی

بخوانش عبد واز معبودهم کمتر مپندارش

مگو معراج فیض مختص اوشد که ازرویی

خدادر عرش نائل آمده برفیض دیدارش

به تشریف جنابش عرشیان گم کرده دست وپا

که چون مجلس بیارایند تاباشد سزاوارش

چنان آیینه ساز آیینه اش را داده صیقل که

دم روح القدس ترسم شود اسباب زنگارش

به کعبه برنمی تابد بتی دیگربه غیرازخود

بت رعناسرشتی که مسلمانند کفارش

شکو

• چهارشنبه
• 24
• آبان
• 1396
• ساعت
• 21:26
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

قران به خاطر آورد آیاتِ رحمتت را
نادیده می گرفتند وقتی محبتت را

تا ریشه کن شود جهل؛ خوردی چه خون دل ها
اما زیاد کردند با فتنه زحمتت را

بودی امینِ حق و محضِ کتابتِ وحی
دستِ علی(ع) سپردی بارِ امانتت را

زخم زبان شنیدی گفتی: «علی(ع) معَ ٱلحق»
زخم زبان شنیدیم! دریاب امتت را

پایِ وصیت تو با جان و دل نشستیم
از هم جدا نکردیم قران و عترتت را

در اولین دقایق شورا گرفته بودند
زهرا(س) چه گریه میکرد متنِ وصیتت را

دین بی تو منحرف شد! با آن همه سفارش
منکر شدند وقتی حتی شهادتت را

روز دوشنبه بود و یک کوچه غرقِ فریاد
کردند استجابت اینگونه دعوتت را

با پشته های هیزم٬ پشتِ درِ ولایت
اهل مدینه دادند مزد رسال

• جمعه
• 26
• آبان
• 1396
• ساعت
• 19:51
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

کل عوالم تحت فرمان محمد
رزق دو عالم بر سر خوان محمد

اعجاز های انبیأ یک سمت باشد
یک سمت هم اعجاز قرآن محمد

صدها خلیل الله خدمتکار احمد
صدها ذبیح‌الله قربان محمد

دینی بجز اسلام مقبول خدا نیست
شکر خدا هستم مسلمان محمد

بهر شفاعت هست در روز قیامت
دست پیمبرها به دامان محمد

جان پیمبر بسته بر جان علی و ...
...جان علی هم بسته بر جان محمد

بعد از غدیر خم فقط چندین مسلمان...
...ماندند پای عهد و پیمان محمد

مرثیه خوانی پیمبر کار ما نیست
زهراست اول‌مرثیه‌خوان محمد

ریحانه باغ نبی را چید گلچین
افتاد آتش بر گلستان محمد

زینب گریبان چاک زد در شام و کوفه
از غصه پاره شد گریبان محمد

اهل قرن در شام و کوفه ک

• جمعه
• 26
• آبان
• 1396
• ساعت
• 20:06
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

از آسمونا عزا می باره
غم دلم رو فلک نداره
حالا که داری می ری نذار بمونم اینجا
منم ببر بابا از این دنیا
برای من زندونه مدینه بی تو بابا
قامت کمون می شم من ناتوون می شم
ای وای قسم می دم بابا
منو نذار تنها
بابا بمون کنارم

نرو که زهرا می افته از پا
نرو که حیدر می مونه تنها
اگه بری بعد تو مدینه غوغا می شه
چشای من هر شب دریا می شه
اگه بری بعد تو سقیفه بر پا می شه
دست نگارم و دارو ندارم
ای وای می بنده این غربت
می شکنه این حرمت
بابا بمون کنارم

شاعر : محسن طالبی پور

دانلود سبک

• چهارشنبه
• 1
• آذر
• 1396
• ساعت
• 11:35
• نوشته شده توسط
• احسان نیکخواه

این شرحِ ماجرا غوغا کند سرم
شاهِ مدینه وُ بی گنبد و حرم ؟

تصویرِ قبرِ تو فریادِ غربت است
صبری به ما بده، ای صاحبِ کرم

شاعر : هستی محرابی

• پنج شنبه
• 16
• آذر
• 1396
• ساعت
• 08:51
• نوشته شده توسط
• احسان نیکخواه

به رسم فرقه ی عشاق ساده باید مُرد

به احترام علی ایستاده باید مُرد

چه بی اراده و چه با اراده باید مُرد

برای غربت این خانواده باید مُرد

چه خوب حق رسول خدا ادا کردند

کنار درب حرم کوه هیزم آوردند

میان مسلک کفار این عمل بد بود

هنوز فاطمه مشغول داغ احمد بود

اگرچه بعد نبی غصه هاش بی حد بود

ولی به حرمت حفظ علی مُقید بود

به داد و نعره علی را حرامیان خواندند

درِ حریم نبی را به شعله سوزاندند

رسید این طرف در زبانه ی آتش

و بود فاطمه شانه به شانه ی آتش

امان ز حوریه و تازیانه ی آتش

نشست بر سر و رویش نشانه ی آتش

کسی که بر همه ی خلق نان عطا می کرد

به پای حیدر کرار جان فدا می کرد

لگد زدند، در

• جمعه
• 13
• بهمن
• 1396
• ساعت
• 14:54
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

‌
ای خدا من از مدینه می روم
من ز دردِ میخِ سینه می روم
می روم تا شِکوه بر بابا کنم
سوی ماهِ بی قرینه می روم

شِکوه دارم از جفای روزگار
دل چو کوهِ آتشینه می روم
بس که دلتنگم ز هجرانِ پدر
قصه هایم دل غمینه می روم

زخمِ بازو زخمِ پهلو زخمِ رو
چون که سیرم از مدینه می روم
سوخت از دستِ عدو کاشانه ام
همسرم غربت نشینه می روم

گر چه دردم بر همه نا آشناست
مصلحت گویا در اینه می روم
ای مدینه ای گواهِ دردِ من
حال و روزم اینچنینه می روم

هر کجا باشم به دنبالم چنان
تیغِ دشمن در کمینه می روم
پشتِ در ماندم به جرمِ یا علی
قامتم نقشِ زمینه می روم

می روم تا از علی پنهان کنم
زخمِ پهلویم نبینه می روم
الوداع ای کوچ

• یکشنبه
• 22
• بهمن
• 1396
• ساعت
• 16:56
• نوشته شده توسط
• ۰۹۱۱۳۵۲۶۵۲۹