شهادت امام حسن مجتبی(ع)

تشنه قطره ای از کوثر جام حسنیم

همه محتاج عنایات مدام حسنیم

به خدا شیعه و مأموم حسن بود حسین

ما غلامی زغلامان غلام حسنیم

گر گرفتار حسینیم و اسیر زینب

کربلایی شده با لطف امام حسنیم

کاش آباد شود بارگه ویرانش

که ببینیم کبوتر سر بام حسنیم

کوری عایشه ها ما حسنی می باشیم

روز محشر همه مبعوث به نام حسنیم

صلح او حافظ فتیان بنی هاشم شد

همه مبهوط زوایای قیام حسنیم

استعد لسفر گفت و سفر طولانی است

همه عمر سر خوان کلام حسنیم

جواد حیدری

• دوشنبه
• 10
• مهر
• 1391
• ساعت
• 07:30
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

غم غم می خورم و غم شده مهماندارم

غیر غم کس نبود تا که شود غمخوارم

گر چه از زهر هلاهل جگرم می سوزد

می دهد خاطره کوچه فقط آزارم

خانه امن مرا همسر من ویران کرد

محرمی نیست که گردد ز محبت یارم

هر چه می خواست به او هدیه نمودم اما

پاسخی نیست به جز سینه آتش بارم

روزه بودم طلبیدم چو از او جرعه آب

خون دل شد ز جفا قوت من و افطارم

می زند زخم زبان لیک نگوید گنهم

خود نداند ز چه برخاسته بر پیکارم

من همان زاده عشقم که به طفلی محزون

شاهد مادر خود بین در و دیوارم

هرگز از خاطره ام محو نشد کودکیم

پاره پاره جگر از میخ در و مسمارم

تیر باران شده از کینه تن و تابوتم

تحفه از همسر بی مهر و وفایم دارم

• دوشنبه
• 10
• مهر
• 1391
• ساعت
• 07:33
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

غمی به دل نهفته ام به طفلی

غم آشنا منم منم ز طفلی

من از مدینه آه و شکوه دارم

من آشنا به گریه های یارم

مادر مظلومه من شبانه

نخفت از هجوم تازیانه

عدو به زخم سینه ام نمک زد

مادر خسته مرا کتک زد

من که شکسته از بلا سبویم

ز دشمن خانگیم چه گویم؟

• دوشنبه
• 10
• مهر
• 1391
• ساعت
• 08:38
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

کشتی دل مانده در گل با خدا بی نا خدا

حرف دل گویم به که با خلق گویم یا خدا؟

میل کرده دل سراسر همنشینی با خدا

این مسافت را چسان پیمایم از دل تا خدا؟

ماه تا از اندرونم با خبر شد نیمه شد

«یا حسن» گفتم تمام هست و بودم بیمه شد

ازدیاد حُسن در مُلک وجودت بی بدیل

تو همان نوری که چشم کور را گردد دلیل

عزتی داری ،عزیزان در کنار او ذلیل

یوسف زهرا ! اسیرت یوسف مصر خلیل

پای تا سر حُسن داری احسن الحُسن علی

خلق می گویند ماهی،بهتر از ماهی،بلی!

یوسف حُن کرم با ما مداراها کند

صد در بسته به یک ایما اشاره وا کند

عیسی صاحب نفس را یک نفس اِحیا کند

بی عصا فرعون دل را بنده موسی کند

عالَم بالا پشیزی در م

• دوشنبه
• 10
• مهر
• 1391
• ساعت
• 08:42
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

خوردند دانه از کرمت یا کریم ها
هر صبح عطر کوی شما می وزد به ما
مستانه می وزد به دل ما نسیم ها
مست است دل ز عهد الستُ بربکم
ما سینه می زنیم در غم تو از قدیم ها
از قبر بی ضریح تو خورشید می دمد
ای جان! فدای غربت کویت کلیم ها
بر خاک قبر تو همه تعظیم می کنند
بنگر دمی به قامت قامت دو نیم ها
با صادق است و باقر و سجاد هم جوار
یا مجتبی بقیع تو باشد حریم ها
شاعر:حامد ظفر

• جمعه
• 8
• دی
• 1391
• ساعت
• 12:49
• نوشته شده توسط
• عفاف

به حال نوکریَم عشق می کنم آقا
فقط تو می خریَم عشق می کنم آقا
اگر چه منع شمارند راه سرخ مرا
اسیر خود سریَم عشق می کنم آقا
شبیه طفل پریشان بهانه می گیرم
عجیب مادریم عشق می کنم آقا
سرم به زیر کم آورده ی همیشگی ِ
مصاف دلبریَم عشق می کنم آقا
کلاف اشک من و خیل عاشقان شما
اگر چه آخریَم عشق می کنم آقا
خلاصه آه ندارم در این بساط ولی
همینکه حیدریَم عشق می کنم آقا
شاعر :وحيد پولايي

• جمعه
• 8
• دی
• 1391
• ساعت
• 13:12
• نوشته شده توسط
• عفاف

ترکیب خاک کربلا با رنگ خونت
مستی و سر گیجه؟غلط گفتم... به ولله
مرگ است شرح روضه در دارالجنونت
1.توحید شالچیان:مستی است شرح "حا"و "سین" و
"یا" و "نون" ، تو
شاعر : جواد دیندار

• جمعه
• 8
• دی
• 1391
• ساعت
• 13:25
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

در زاویهٔ گردش پیمانه نشستم
تا دستِ گدای سحرم را بپذیرد
منظورِ منِ بی سر و سامان خود ساقیست
پس اوست که باید نظرم را بپذیرد
جارو زده ام با مژه خاک قدمش را
شاید برسد چشم ترم را بپذیرد
سر می کشم آن قدر به بالا که ببیند
دنبال همینم که سرم را بپذیرد
مقصود من از عشق، تماشای حسین است
سرمست شدن با قد و بالای حسین است
سرمایه سری هست، فدای سر ارباب
سر به سر ارباب، سرِ نوکر ارباب
بهتر که سرم را به روی دست بگیرم
چیزی که ندارم ببرم محضر ارباب
از کودکی ام یاد گرفتم که بگویم
مادر پدرم نذر پدر مادر ارباب
تا بوده همین بوده و تا هست همین است
جَمعند گداها همه دور و بر ارباب
کار آن قدری هست که بی کار نباشد
یک کار

• جمعه
• 8
• دی
• 1391
• ساعت
• 13:36
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

چه قدر بوی دل و موی پریشان آورد

از سر نیزه نسیمی که وزیدن دارد

خیزران بر لب تو می زند آتش بر دل

می کشم آه که این آه کشیدن دارد

گاه گاه از دل آشفتۀ خود می پرسم

غنچه ای خشک که پرپر شده چیدن دارد؟

عید قربان شده و نوبت تو شد اما

خنجر این بار چرا قصد بریدن دارد؟

کاروان تو کجا و من خسته اما

دل من هم به خدا شوق رسیدن دارد

سید محمد جواد شرافت

• جمعه
• 8
• دی
• 1391
• ساعت
• 16:14
• نوشته شده توسط
• عفاف

چه قدر بوی دل و موی پریشان آورد

از سر نیزه نسیمی که وزیدن دارد

خیزران بر لب تو می زند آتش بر دل

می کشم آه که این آه کشیدن دارد

گاه گاه از دل آشفتۀ خود می پرسم

غنچه ای خشک که پرپر شده چیدن دارد؟

عید قربان شده و نوبت تو شد اما

خنجر این بار چرا قصد بریدن دارد؟

کاروان تو کجا و من خسته اما

دل من هم به خدا شوق رسیدن دارد

سید محمد جواد شرافت

• جمعه
• 8
• دی
• 1391
• ساعت
• 17:23
• نوشته شده توسط
• عفاف

شكسته قبح غزل را شكوه مدحت تو

قيام آينه خم شد به پاي حرمت تو

نماي آينه ها انكسار مي طلبد

به شوق نشر تو و انتشار كثرت تو

ملائكه همه امشب به سجده افتادند

به خال ناز لبت در زمان خلقت تو

تورا قديم تر ازاين قديمي ات خواندند

سه روز قبل ازل ابتداي قدمت تو

شجاعتي كه تو داري زبانزد است و مثل

قواي جنگ جمل شد اسير هیبت تو

گداي شهر تو بودن چه لذتي دارد

هزار حاتم طائي گداي ثروت تو

چقدر چشم زليخا گريست يوسف را

چقدر يوسف كنعان كشيد حسرت تو

شاعر: فياض هوشيار پارسيان

• جمعه
• 8
• دی
• 1391
• ساعت
• 20:57
• نوشته شده توسط
• عفاف

اي مقتداي دستِ تمام كريم ها

مولاي سبز پوش ، امام كريم ها

اي چشمه سار فيض خدا كوثر لبت

اي جاي چشم فاطمه دور و بر لبت

عالم گداي ريزه خور خوان دست توست

روزي ميان سفره ي احسان دست توست

اول امام زاده ي دنيا خوش آمدي

ابن الكريم اُمّ ابيها خوش آمدي

اول پدر به حضرت حيدر تو گفته اي

پيش از همه به فاطمه مادر تو گفته اي

***

آغوش گرم فاطمه بوي بهار داشت

صبحي كه مادرانه تو را در كنار داشت

آن روز با لبان تو افطار خود گشود

بابا علي كه كام تو را انتظار داشت

قنداقه ات شميم دل انگيز خويش را

از عطر سيبِ سرخ خدا يادگار داشت

خورشيد با نگاه تو از خواب ميپريد

پيش از طلوع با تو و چشمت قرار داشت

پاي

• جمعه
• 8
• دی
• 1391
• ساعت
• 22:05
• نوشته شده توسط
• عفاف

خدا به طالع تان مُهر پادشاهي زد

به سينه ي احدي دست رد نخواهي زد

در آسمان سخاوت يگانه خورشيدي

تمام زندگي ات را سه بار بخشيدي

گدا ز كوي تو هرگز نرفته ناراضي

عزيز فاطمه! ازبسكه دست و دل بازي

مدينه شاهد حرفم ؛ فقير سرگشته

هميشه دست پر از محضر تو برگشته

به لطف خنده تان شام غم سحر گردد

نشد كه سائل تان نا اميد برگردد

خدا به شهد لبت مزه ي رطب داده

كريم آل محمد تو را لقب داده

تبسم نمكينت چقدر شيرين است!

دواي درد يتيم و فقير و مسكين است

خوشا به حال ِگدايي كه چون شما دارد

در اين حرم چقدر او برو بيا دارد!

به هر مسافر بي سر پناه جا دادي

به دست عاطفه حتي به سگ غذا دادي

گره گشايي ات از كار

• شنبه
• 9
• دی
• 1391
• ساعت
• 11:03
• نوشته شده توسط
• عفاف

پروازمان دهید که بی بال و پر شدیم

یک عمر در هوای شمادر به در شدیم

کالیم و خشک و زرد، خدا را چه دیده ای؟

شاید به لطفِ یک نفست بارور شدیم!

تو آب زاده ای پدرت هم ابوتراب

رزقی به ما دهید که بی برگ و بر شدیم

هرچه شما کریم تری ما گدا تریم

از اعتبار نام شما معتبر شدیم

ما را به راه راست کشاندی تو یا کریم

ما در مسیر تو ز خدا با خبر شدیم

آقاییِ تو شاملِ حالِ گدا شد و...

ماهم به نوکری شما مفتخر شدیم

ما را به نامتان "حسنی" ثبت کرده اند

ما سال­هاست حلقه ی آویزِ در شدیم

آقاترین جوانِ جوانانِ جنتی

بی بارگاه و صحن ولی با کرامتی

باید برای قبر تو گلدان بیاوریم

باید ضریح و سنگ براتان بیاوریم

په

• شنبه
• 9
• دی
• 1391
• ساعت
• 11:40
• نوشته شده توسط
• عفاف

ترنّم جلواتت نسيم آورده

وَ بوي نرگس چشمت شميم آورده

خدا براي خودش آينه پديد آورد

دوباره ياعلي و ياعظيم آورده

تبارك اله از اين خلقت خداوندي

دوباره دست كريمي ، كريم آورده

هر استخاره به يُمن قدوم تو خوب است

كه آيه هاي بِقَلبٍ سليم آورده

نماز را بسوي قبله ي تو بايد بست

براي كعبه هم امشب سهيم آورده

تويي مذلِّ مضلّينِ در صف شيطان

براي كفر ، عذابي اليم آورده

به جلوه ي حسن هستي و با صفات علي

خدا قسيم جنان و جحيم آورده

به پاس مقدم تو آسمان ، زميني شد

برات ، فرش به جاي گليم آورده

بهشت، روبروي كوي تو تواضع كرد

به كوي عشق مُقام و مُقيم آورده

علي تمام خودش را خلاصه يافته است

خليل و روح ا

• شنبه
• 9
• دی
• 1391
• ساعت
• 11:51
• نوشته شده توسط
• عفاف

آماده شد سفره ، كرم ، خِيل گداها

مي آيد امشب واژه واژه رمز دريا

مهمان ويژه آمده بر سفره ي ما

مهمان نباشد ميزبان عرش اعلا

امشب صفا مي بارد از دست كريمي

بايد بخوانم ياعليُّ ياعظيمي

مي بارد از دست خدا باران رحمت

آرام مي آيد صداي پاي حيرت

دنيا نديده جلوه اي با اين ابهّت

خورشيد آورده ست دامان رسالت

امشب خدا آقاي ديگر آفريده ست

يعني كه حيدر بهر حيدر آفريده ست

امشب مي و ميخانه و پيمانه جور است

امشب شراب عاشقان يك كاسه نور است

امشب زمين و آسمان غرق سرور است

چون كاروان يار در حال عبور است

امشب دوباره حضرت موسي به نيل است

سردسته ي مستان امشب جبرئيل است

پرشورتر از موج درياهاست اين عشق

• شنبه
• 9
• دی
• 1391
• ساعت
• 08:55
• نوشته شده توسط
• عفاف

معـطــر سـت فـضــای دل محـبـانش

هــزار قـافـلـه دل دوبــاره مهمـانش

مدیـنـه شهـر پیمـبـر شـده چـراغـانی

نمـود جـلـوه رخ فاطـمـی و تـابــانش

شبی خوش است همـه ذاکرین شهـر و دیـار

شـدنـد در شـب میـلاد او غـزل خـوانش

بسـاط عـشـق فـراهـم شـده مهـیـایـم

که پای عـشـق حسـن جان کنم به قربـانش

امــام دوم دنـیـا کـریـم اهـل نـظـر

دراز دسـت نـیـازم بـه سـوی دستـانش

عـزیـز ارشـد زهـرا و حـیـدر و احمـد

چه بوسه ها زده اند بر دو دست و چشمـانش

فرشتـه هـا هـمـه امشب شدنـد پـروانـه

و بـا سلام بـه طـوفنـد بر سـر و جـانش

شـب ولادت او گریـه می کـنـد احـمـد

چـرا مگـر چه شنـیـده بـه وحی پنهـانش

خبـر ز

• شنبه
• 9
• دی
• 1391
• ساعت
• 09:01
• نوشته شده توسط
• عفاف

همرنگ پائيزى ولى فصل بهارى
سبزينه پوش خطه زرين تبارى
جود و كرم بيرون منزل صف گرفتند
در كيسه آيا نان و خرمايى ندارى؟
جبريل پر وا كرده و با گردنى كج
شايد ميان كاسه‏اش چيزى گذارى
وقت عبور از كوچه‏ هاى سنگى شهر
آقا چرا بر دست خود آئينه دارى؟
در گرمدشت طعنه ‏ها دل را نياور
من كه نمى‏بينم در اينجا سايه سارى
از خاطرات سرد و يخبندان ديروز
امروز مانده جسم داغ و تب مدارى
بر زخمهايى كه درون سينه توست
هر شب سحر با اشك مرهم میگذارى
يك كربلا روضه به روى شانه خود
توى گلو هم خيمه‏اى از بغض دارى
تشتى كه پاى منبر تو سينه زن بود
حالا چه راه انداخته داد و هوارى
دستم دخيل آن ضريح خاكى تو
شايد خبر از گمشده مرقد بيا

• دوشنبه
• 11
• دی
• 1391
• ساعت
• 10:08
• نوشته شده توسط
• عفاف

باز هم زائر سپیده شدم

در حوالی عشق دیده شدم

مرده بودم و با نگاه شما

مثل روحی به تن دمیده شدم

تا بیایم مرا صدا زده ای

نام من گفتی و شنیده شدم

از قدم های با طراوت تو

مثل باران شدم چکیده شدم

میوه ی کال شاخه ای بودم

که به لطف شما رسیده شدم

تا به بار آمدم مرا کندی

با دو دستی کریم چیده شدم

تو مرا از خودم جدا کردی

و برای خودت سوا کردی

مثل باران همیشه می باری

با قدومت بهار می آری

در کویر دلم بگو آیا

دانه عشق خود نمی کاری

طعم لبهای توچه شیرین است

بسکه زیبایی و نمک داری

تا که بر هر غریبه رو نزنم

دست خالی مرا نمیذاری

منهم از راه دور آمده ام

می دهی این غریبه را یاری

تشنه لطف جام دس

• شنبه
• 9
• دی
• 1391
• ساعت
• 13:07
• نوشته شده توسط
• عفاف

دلم به خانه ی حیدر بهانه می گیرد

ز سفره خانه ی زهرا نشانه می گیرد

خوشا یتیمی و بی سرپرستیِ دوران

که توشه های حسن را شبانه می گیرد

ز دست پاک حسن لقمه لقمه میل کنم

مرا به زیر پرش عاشقانه می گیرد

سخن ز باج و خراج دو لقمه نان نکند

خدا فقط ز ولایش سرانه می گیرد

نماز و روزه و خمس و زکات و حج و جهاد

خوشا کسی که در این آستانه می گیرد

گدای کوی حسن هیچ گه پریشان نیست

که حب فاطمه را جاودانه می گیرد

خدا اگر که عطا را به من ببخشد باز

مرا به ناز قدوم حسن ببخشد باز

منم که رب غفوری چنان خدا دارم

که اعتقاد مقدس به هل اتی دارم

من اعتقاد ندارم جهنمی باشم

چرا که آب و گل از آل مصطفی دارم

من از قد

• شنبه
• 9
• دی
• 1391
• ساعت
• 13:44
• نوشته شده توسط
• عفاف

دلم از وحی نگاه تو مسلمان شده است

خم ابروی شما آیه ی قرآن شده است

من غزل از تو نگویم که کمیتم لنگ است

از کرامات تو دعبل شدن آسان شده است

تار گیسوی تو مانند ضریحی تا اوج

که شفا خانه ی دلهای پریشان شده است

اسم اعظم که بر انگشتری ات هست نگین

هر که آموخته یکباره سلیمان شده است

پس کرامات تو تا هست چه غم وقتی که

کافری از سر لطف تو مسلمان شده است

من که یک عمر مسلمان تو هستم دیگر

عجبی نیست بگویید که سلمان شده است

یک نفر آمده اینجا به امید کرمت

یک نفر آمده و دست به دامان شده است

پدرت گفت بیاییم در خانه ی تان

سائل این بار سفارش شده مهمان شده است

ما همه ریزه خور ایل وتبارت هستیم

لاجرم رو

• شنبه
• 9
• دی
• 1391
• ساعت
• 13:49
• نوشته شده توسط
• عفاف

من ِ نالایق اگر تشنه ی دیدار توام

از طفولیتم ارباب گرفتار توام

نیستم مستحق این همه لطف و کرمت

تا نفس میکشم ای شاه بدهکار توام

چون به دربار شما آمد و رفتی دارم

خلق گویند که من محرم اسرار توام

گریه کردن به تو را مادر من یادم داد

فخرم این بس که سیه پوش و عزادار توام

تو به پیشانی من مُهر قبولی زده ای

تا بدانند همه نوکر دربار توام

جان زهرا بَرِ کس مُشت مرا باز مکن

هر چه هستم به تو وابسته ام و خار توام

نگرانم برسد روز جزا و بینی

که من ِمرثیه خوان در صف اغیار توام

چه شود لحظه ی مرگم همه بینند که من

دست بر سینه ام و مات به رخسار توام

بی وفایی مرا جان ابالفضل ببخش

من که پابست تو و مست

• شنبه
• 9
• دی
• 1391
• ساعت
• 14:00
• نوشته شده توسط
• عفاف

باز کردم دفتر شعرم و دیدم می گریست

هم زمین هم آسمان با او دمادم می گریست

تا قلم برداشتم دیدم قلم هم می گریست

نه قلم حتی تمام واژه هایم می گریست

بامدد از نام او آغاز کردم شعرخود

سطر اول با خطی خوانا نوشتم "می گریست"

×××

حضرت خون خدا پایین پایت انبیا

از قبیل نوح و ابراهیم و آدم می گریست

تا دوباره جان بگیرد در هوای روضه ات

بی تکبر می نشست عیسی بن مریم می گریست

پای مشک پاره ی آب آور مجروح تان

سلسبیل و کوثر و امثال زمزم می گریست

نه صفا و مروه و مشعر که حتی کعبه هم

از مصیبات شهنشاه محرم می گریست

مادری محزون و خسته با دلی زار و حزین

گوشه ی گودال مقتل با قدی خم می گریست

آه...بافرقی شک

• شنبه
• 9
• دی
• 1391
• ساعت
• 14:08
• نوشته شده توسط
• عفاف

آن شب كه عشق بود و خدا بود و هيچ كس

قافيه تنگ چشم شما بود و هيچ كس

مي خواست عارفانه ترين شعر گل كند

تنها لب تو مرد دعا بود و هيچ كس

وقتي خدا زمين كرم را بساط كرد

آنجا فقط براي تو جا بود و هيچ كس

ما بُرده ايم بازي مستانه تورا

زيرا كه عشق در كف ما بود و هيچ كس

دارد بهشت مي وزد امشب ز هرطرف

شد حول آتش غمت از قلب بر طرف

دستي كه بوم چشم تورا رنگ مي زند

دارد به قلب آينه ها چنگ مي زند

با تار هاي گيسوي چون آبشار تو

يوسف نشسته است و آهنگ مي زند

كي گفته صلح كردي و سازش ؟ خرافه است

چشم خمار تو دهل جنگ مي زند

يك لحظه بي عيار نگاهت اگر شوم

زرهاي كيسه دل من زنگ مي زند

كم كم خدا به نيمه ماه

• شنبه
• 9
• دی
• 1391
• ساعت
• 11:05
• نوشته شده توسط
• عفاف

از ابتدای غزل بوی سیب می آید

نوای ناله وامن یجیب می آید

غزل که روضه گرفته است وبین روضه او

صدای گریه ابن شبیب می اید

به سمت وادی غربت به سمت وادی طور

دوباره قافله ای بی شکیب می آید

دوباره قصه ی کوفه دوباره یک نامه

من الغریب برای حبیب می آید

میان هیات اشک و در اوج سینه زنی

صدای ناله شاهی غریب می آید

دوباره روضه مکشوف سوره مریم

وباز سوی مسیحی صلیب می آید

اگر که هلهله ودف کمی امان بدهد

به کوفیان برسانم حبیب می آید

به لطف و رحمت ومهمان نوازی کوفه

عزیز فاطمه ، می آید

شاعر : مهدی چراغ زاده

• شنبه
• 9
• دی
• 1391
• ساعت
• 11:20
• نوشته شده توسط
• عفاف

جانشین غریب مولا بود

پسر مهربان زهرا بود

یل بی های و هوی صفین و

شیر بی ادعای دنیا بود

گاه طوفانی و گهی ساکت

گاه مجنون و گاه لیلا بود

کرمش بر سگ محله رسید

چه قدر مهربان و آقا بود

....خانه اش شهر کوفه ای شده بود

بی سپاه و غریب و تنها بود

گشت مسموم کینه های جمل

تیر باران فتنه های جمل

ربنای نماز او مادر

حاجت او نیاز او مادر

چاره ساز تمام دنیا اوست

در عوض چاره ساز او مادر

پاره ای از وجود فاطمه است

همه فخر و ناز او مادر

در میان تمام این دنیا

شده محرم به راز او مادر

وسط کوچه ها مگر چه شده

که شده روضه ساز او مادر

دفتر خاطرات این آقا

شد کتاب مصیبت زهرا

شاعر : محمد حسین رحیمیان

• شنبه
• 9
• دی
• 1391
• ساعت
• 11:29
• نوشته شده توسط
• عفاف

ابري شدم به نيت باران شدن فقط

مور آمدم براي سليمان شدن فقط

بايد ز گوشه چشم تو کاري بزرگ خواست

چيزي شبيه حضرت سلمان شدن فقط

بايد به شيعه بودن خود افتخار کرد

راضي نمي شوم به مسلمان شدن فقط

دنياي ديگريست اسيري و بردگي

آن هم به دام زلف کريمان شدن فقط

لا يمکن الافرار ز تير نگاه تو

چاره رسيدن است و قربان شدن فقط

در خانه ي کريم کفايت نمي کند

يک لقمه نان گرفتن و مهمان شدن فقط

اين لطف فاطمه است و عشق است تا ابد

سرمست از نواي حسن جان شدن فقط

فکري براي پر زدن بال من کنيد

من را اسير زلف امام حسن کنيد

آقا شنيده ام جگرت شعله ور شده

بي کس شدي و ناله ي تو بي اثر شده

پيش حسين سرفه نکن آه کم ب

• شنبه
• 9
• دی
• 1391
• ساعت
• 15:07
• نوشته شده توسط
• عفاف

چه میشود که دوباره مجالمان بدهی

و وسعتی به فضای خیالمان بدهی

برای آنکه بیاییم در بقیع شما

برای آنکه بیاییم بالمان بدهی

چه میشود که برای گرفتن حاجت

برای اینهمه پاسخ سوالمان بدهی

کنار حج که دعای مدام این ماه است

سفر به شهر مدینه به فالمان بدهی

و چند ساعت دیگر از این ضیافت را

قنوت و اشک و دعا، حس و حالمان بدهی

برای آنکه ضریحت به قم بنا گردد

چه میشود که شما هم مدالمان بدهی

شما ترنم زیبای شعر بارانی

تو آن دلی که ربودی دگر نمی رانی

رطب بده به گدایت برای افطارش

شفا بده به دل و سینه ی گرفتارش

کمک کتید نیفتد درون این دنیا

دعا کنید نیفتد به دوزخ آمارش

نوشته اند غلامت بهشت می آید

بهشت

• شنبه
• 9
• دی
• 1391
• ساعت
• 12:01
• نوشته شده توسط
• عفاف

چکید اشک دو چشمم به روی عکس بقیع

دوباره حال و هوای زیارتی دارم

به این گدای شکسته هنوز امیدی هست

دلم خوش است شه با کرامتی دارم

فرشته های خدانوحه خوان این غربت

به گوش می رسد امشب صدای مادر تو

برای حُسن ختام دو ماه سینه زنی

نشسته حضرت جبریل پای بستر تو

برای عرض عیادت رسیده ام آقا

سلام حضرت آقای با کرامت ها

تو از تصور من هم شکسته تر هستی

چه ساده می شکند در مدینه حرمت ها

سلام لنگر هفت آسمان٬امام خدا

پس از علی تو بر این شهر سرد تابیدی

چهل بهار پس از کوچه زندگی کردی

تو داغ مادر قامت خمیده را دیدی

تو طفل بودی و حتی گمان نمی کردی

میان کوچه کسی هتک حرمتی بکند

به مادر که خداوند کوثرش خو

• شنبه
• 9
• دی
• 1391
• ساعت
• 15:55
• نوشته شده توسط
• عفاف

کفتارها به پیکرت عادت نداشتند

روی تنت به دلهره دندان گذاشتند

تا پاره پاره کردن تمثال آسمان

بر هر درخت٬سایه ی کرکس گماشتند

تابوت را به جسم تو با تیر دوختند

مُهرسکوت بر لب شیطان گذاشتند

از ترس این که زاده شوی در دعا و اشک

دور بقیع نرده ی ممنوعه کاشتند

ترسی به هولناکی مرگ از حضور تو

فرزندخواندگان معاویه داشتند

حتی جنازه ی تو پر از اعتراض بود

کفتارها به پیکرت عادت نداشتند

شاعر : ایمان طرفه

• شنبه
• 9
• دی
• 1391
• ساعت
• 12:46
• نوشته شده توسط
• عفاف