شهادت امام حسن مجتبی(ع)

به سبک ایران اگر دل تو را ...

◾️ بند اول
ای وای
چی اومده اقا سر تو
فدای قلبه مضطر تو
تو طشت می ریخت جلوی زینب
خون لخته های جگر تو

ای وای
چشم تو گریون تا سحر بود
مظلومیت ارث پدر بود
تو لحظه ی جون دادن اقا
ذکر لبت مادر مادر بود

حسن غریبه عالمینه
حسن غریب تر ازحسینه

◾️ بند دوم
خواهر
بیا بشین کمی کنارم
ببین دیگه طاقت ندارم
دیدی غریبیِ حسن رو
تو خونه مم بی کس و کارم

خواهر
ببین تو حال مضطره من
نمیشه زینب باوره من
می بینی توی طشت و خواهر
که پاره پاره س جگره من

حسن غریبه عالمینه
حسن غریب تر از حسینه

◾️ بند سوم

ای وای
غمه دلم چه بی کرون شد
دلم از غصه ی تو خون شد
شنیدم اقا به جای گل
تابوت تو که تیر بارون شد

ای وای

غریبی تو شهر و دیارت
نداری هم زبون کنارت
قاتل تو شد اخر اقا
همسرو هم زبون و یارت

حسن غریب عالمینه
حسن غریب تر از حسینه

◾️ بند چهارم

ای وای
دیده های تر تورو کشته
ماجرای در تو رو کشته
قصه ی کوچه ی مدینه
غصه ی مادر تورو کشته

ای وای
تو دیدی خونِ روی سینه
تو دیدی کوچه ی مدینه
تو دیدی توی کوچه ها که
مادرتو نقش زمینه

حسن غریب عالمینه
حسن غریب تر از حسینه

◾️بند پنجم

ای وای
خیلی گذشت برای تو سخت
وقتی رسید حرومیه پست
تو کوچه ها دیدی بلند کرد
به روی ناموس علی دست

ای وای
گله داری از این زمونه
دلت از این زمونه خونه
تو دیدی روی مادرت رو
رنگ کبود و ارغوونه

حسن غریب عالمینه
حسن غریب تر از حسینه

• چهارشنبه
• 19
• مهر
• 1402
• ساعت
• 16:16
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

بالاتر از بالایی تو

اقاتر از اقایی تو

غریبی توی خونتم

تنها تر از تنهایی تو

اهل مدینه زخم به روی جگرت می زاشتن

اهل مدینه پاروی بال و پرت می زاشتن
اهل مدینه حرمت تورو شکستن اقا

اهل مدینه همگی سر به سرت می زاشتن

بند دوم

اسیره بلا شدی تو

از غصه ها تا شدی تو
اخرش واسه ی مادر
تو کوچه عصا شدی تو

هشت ساله بودی شدی از غمه کوچه پیر حسن
هشت ساله بودی شدی از زندگی تو سیر حسن
هشت ساله بودی تو کوچه غرور تو له شدش
و
هشت ساله بودی بغضه تو شدش گلو گیر حسن

بند سوم

دیدی تو داغ مکرر
دیدی از جا کنده شد در

دیدی اون نامرد ردشدش
بی هوا از روی مادر

چهل سالی می شه می کنی گریه برای خودت
چهل سالی می شه می خوری غصه برای خودت

چهل سالی می شه می کنی مرور غمه کوچه رو

چهل سالی می شه می خونی روضه برای خودت

• چهارشنبه
• 19
• مهر
• 1402
• ساعت
• 16:21
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

بیاید بریم باهم - یه سر به کوچه‌ها
همونجایی که شد - امام حسن فدا
هم نوا با مادری تنها و / بی یاور
که دلش خونه برای حیدر
میگه مجتبی با آه و گریه / وای مادر
وای حسن ۳ حسن جان

تداعی شد برام - بی کسیِ یه زن
جلو چشِ پسر - یه مادر و زدن
جلو چشمش سیلی زد با کینه / اون نامرد
غم بی کسی دلش رو خون کرد
وای من از غم تنهایی و / اوج درد
وای حسن ۳ حسن جان

دیگه از اون به بعد - دلش به خون نشست
شکست دل حسن - گوشواره که شکست!
بین کوچه ای پر از تنهایی / و غربت
شد نگاهش پُره اشک حسرت
وقتی که روی زمین خورد مادر / با صورت
وای حسن ۳ حسن جان

• چهارشنبه
• 26
• مهر
• 1402
• ساعت
• 13:15
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

اى علوى ذات و خدايى صفات صدر نشين همه كائنات سيد و سالار شباب بهشت دست قضا و قلم سرنوشت صبر هم از صبر تو بى تاب شد كوزه شد و زهر شد و آب شد بعد شهادت نكشيد از تو دست تير شد و بر تن پاكت نشست سبزه برآمد ز گلستان دين تا رخ تو سبز شد از زهر كين ريشه دين گشت همايون درخت تا ز تو خورد آن جگر لخت لخت ملّت اسلام كه پاينده باد مشعل توحيد كه تابنده باد هر دو رهين خدمات تواند
شكرگزارنده ذات تواند

• جمعه
• 23
• بهمن
• 1388
• ساعت
• 14:06
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

مهرت به كاينات برابر نمى شود

داغى ز ماتم تو فزون تر نمى شود

از داغ جانگداز تو اى گوهر وجود

سنگ است هر دلى كه مكدّر نمى شود

ظلمى كه بر تو رفت ز بيداد اهل ظلم

بر صفحه خيال مصوّر نمى شود

تنها جنازه تو شد آماج تير كين

يك ره شد اين جنايت و ديگر نمى شود

بى بهره از فروغ و لاى تو يا حسن

مشمول اين حديث پيمبر نمى شود

فرمود ديده اى كه كند گريه بر حسن

آن ديده كور وارد محشر نمى شود

دارم اميد بوسه قبر تو در بقيع

امّا چه مى توان كه ميسّر نمى شود

با اين ستم كه بر تو و بر مدفنت رسيد

ويران چرا بناى ستمگر نمى شود

آن را چه دوستى است «مؤيّد» كه ديده اش

از خون دل ز داغ حسن تر نمى شود

• جمعه
• 23
• بهمن
• 1388
• ساعت
• 14:24
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

اي پسر اول زهرا حسن
سيـدنا سيـدنا يا حسن

صورت تو سوره فرقان و نور
چشم بد از روي دل‌آرات دور

عفو خدا شيفته ياربت
عاشق «العفو» نماز شبت

وصف تو ممکن نبوَد با سخن
تو حسني تو حسني تو حسن

طلعت زيبات شده باغ گل
از اثـر بـوسة ختـم رسل

جاي تو آغوش رسول خداست
مرکب تو دوش رسول خداست

بهر تو اي مهر تو خيرالعمل
دوش محمّد شده «نعم الجمل»

تا تو نهي پاي به پشتش، رسول
مانده خم و سجده خود داده طول

آنکه دهد شهد به وحي از دو لب
از لب شيرين تـو نـوشد رطب

روي تـو آيينـة حسـن‌آفرين
يک حسن و اين همه حسن؟- آفرين!

چارم آن پنجي و در چشم من
پنـج تنـي پنـج تنـي پنج تن

جود تو از چشمة بي‌ابتداست
سفره تو مُلک وسيع

• دوشنبه
• 11
• بهمن
• 1389
• ساعت
• 09:27
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

جانم حسن ع

به همراه دانلود فایل صوتی سبک

قبر امام مجتبی زائر ندارد
مهدی به روی قبر او سر می گذارد
جانم حسن جانم حسن ای حسن جانم (2)

می گفت و آن آئینه ی ایزدنمایی
آتش گرفتم سوختم ما در کجایی
جانم حسن جانم حسن ای حسن جانم (2)
قلب تمام شیعیان سوزد زداغش
سلام ما بر قبر بی شمع و چراغش
جانم حسن جانم حسن ای حسن جانم (2)

حاج مهدی خرازی

دانلود فایل صوتی سبک

• دوشنبه
• 11
• بهمن
• 1389
• ساعت
• 21:31
• نوشته شده توسط
• مهدی نعمت نژاد

نوحه ی امام حسن مجتبی علیه السلام
به همراه دانلود فایل صوتی سبک
زهر جفا زد آتش مادر بر این دل من (3)
همسر من ای مادر گردیده قاتل من (3)
جنازه ام مادر جان کردند و تیرباران
حسن، حسن، حسن جان، حسن، حسن، حسن جان (2)

خونی که خورده بودم مادر من از برایت (3)
ببین که می چکد از گلوی مجتبایت (3)
جنازه ام مادر جان کردند و تیرباران
حسن، حسن، حسن جان، حسن، حسن، حسن جان (2)
چه رنجها من دیدم مادر در این زمانه (3)
دیدم تورا می زدند سیلی و تازیانه (3)
جنازه ام مادر جان کردند و تیرباران
حسن، حسن، حسن جان، حسن، حسن، حسن جان (2)

حاج مهدی خرازی

دانلود فایل صوتی سبک

• دوشنبه
• 11
• بهمن
• 1389
• ساعت
• 21:36
• نوشته شده توسط
• مهدی نعمت نژاد

دل پاره پاره
ای کرامت به تو تمام، حسن
وی گدای تو خاص و عام، حسن
ای رسول و علی و فاطمه را
نام تو خوش ترین کلام، حسن

قبر بی زائر تو کعبة دل
حرمت مسجد الحرام، حسن
این عجب نیست گر امام حسین
پیش پایت کند قیام، حسن
پای تا فرق حُسن در حُسنی
که خدایت نهاده نام، حسن
کعبه با آن جلال می گیرد
از مزار تو احترام، حسن
کیستی تو کریم اهل البیت
کیستم من تو را غلام، حسن
دوست دارم که در مدینه شبی
به مزارت دهم سلام، حسن
زائر روضة البقیعم کن
سیدی، سیدی، امام، حسن
با تو بودم کَرَم کن و مگذار
بی تو عمرم شود تمام، حسن
خاک ذریة رسولم کن
جان زهرا قسم، قبولم کن
تو به اجداد خویشتن پدری
تو به شخص پیامبر پسری
تو عزیز دل سه

• دوشنبه
• 11
• بهمن
• 1389
• ساعت
• 21:44
• نوشته شده توسط
• مهدی نعمت نژاد

عزای حسن است

روز رنج و محن است، رخت ماتم به تن است
همگی گریه کنید که عزای حسن است
به خدا بر همه تا روز جزا معلوم است
که حسن در وطنش مثل علی مظلوم است

وا حسن وای حسن ، وا حسن وای حسن
خیزد از طشت ندا ای خدا و ای خدا
اجر و پاداش نبی شده با زهر ادا
این همه برگ گل و لاله که در این لگن است
پاره های جگر یوسف زهرا حسن است
وا حسن وای حسن ، وا حسن وای حسن
بس که پر بود دلش از غم و رنج و محن
طشت خون هم جگرش سوزد از داغ حسن
همه در غربت آن نور دو عین گریه کنید
باید از داغ حسن مثل حسین گریه کنید
وا حسن وای حسن ، وا حسن وای حسن
آن که یوسف شده مست از بوی پیرهنش
شده از تیر جفا لاله باران بدنش
ماهیان در دل دری

• دوشنبه
• 11
• بهمن
• 1389
• ساعت
• 21:51
• نوشته شده توسط
• مهدی نعمت نژاد

زینب چو حال سخت حسن را نظاره کرد
دامان ز اشک و خون جگر پر ستاره کرد
آمد حسین و کرد چو از حال او سؤال
آن جا که کوزه بود به آن سو اشاره کرد
گفتند درد خود ز چه درمان نمی کنی
فرمود: مرگ را به چه بایست چاره کرد؟
می خواست روزه واکند از آب کوزه لیک
یارب چه آب بود که کار شراره کرد
پیدا بود که با جگر او چه کرده است
زهری که رخنه در جگر سنگ خاره کرد
دل رشحه رشحه داشت ز زخم زبان ولی
تزویر همسرش جگرش پاره پاره کرد
جعده به پاس مرحمت بی حساب او
در حق حضرتش ستم بی شماره کرد
باران تیر بر تن و تابوت او بریخت
تا آن زن سواره به مرکب اشاره کرد
در روضه بقیع چو شد دفن پیکرش
آن خاک پاک را همه دارالزّیاره کرد
یا مجتبی

• دوشنبه
• 11
• بهمن
• 1389
• ساعت
• 21:52
• نوشته شده توسط
• مهدی نعمت نژاد

شهادت امام مجتبی علیه السلام
الا ای آب، مهر مادر من
چرا افروختی پا تا سر من
اگر رفع عطش از من نکردی
چرا آتش زدی بر پیکر من

الا ای آب، آب زهرآلود
که بگرفت از تو پایان دفتر من
منم آن باغبان و خون دل ها
بود باغ گل نیلوفر من
من و طشتی پر از خون جگر کاش
نبیند حال من را خواهر من
زبان شکوه نگشایم که این امر
بود تقدیر من از داور من
اگر بستی کتاب عمر من باز
زدی چتر شهادت بر سر من
تو را ای آب با آتش در آمیخت
شرار کینه های همسر من
الا ای آب از دستی چکیدی
که سیلی زد به روی مادر من
اگر گریم از این گریم که سوزد
ز داغم قاسم آن یاس تَر من
حسینم ای کمال آرزویم
حسینم ای تمام باور من
برادر ای که در گفت و شنود ا

• دوشنبه
• 11
• بهمن
• 1389
• ساعت
• 21:53
• نوشته شده توسط
• مهدی نعمت نژاد

پسر فاطمه سلام الله علیها
آن آب که بر جان حسن شعله برافروخت
با زهر در آمیخته بود و جگرش سوخت
آن پاره دل ها که فرو ریخت به دامن
خون جگری بود که یک عمر بیاندوخت

در سوختن و ساختنش عمر سر آمد
مظلومیت از مادر و صبر از پدر آموخت
اسماء لعین بر پسر هند جگرخوار
جان پسر فاطمه را خسته و بفروخت
در کرب و بلا بر سه هدف کارگر افتد
آن تیر که تابوت حسن را به کفن دوخت
شاید که "مؤید" به صف حشر نسوزند
آن را که دل از داغِ جگرسوزِ حسن سوخت

• دوشنبه
• 11
• بهمن
• 1389
• ساعت
• 21:54
• نوشته شده توسط
• مهدی نعمت نژاد

تیر باران

ای اهل مدینه فتنه بنیان مکنید
بر آل علی این همه عصیان مکنید
گر لاله نریزید به تابوت حسن
شرمی ز رسول، تیر باران نکنید

• دوشنبه
• 11
• بهمن
• 1389
• ساعت
• 21:57
• نوشته شده توسط
• مهدی نعمت نژاد

داغ امام حسن مجتبی ع

وقتی که خورشید ناگاه بگرفت
هم شب برآمد هم ماه بگرفت
سوگ نبوت آمد و داغ امامت
آتش گرفت از زهر کین روح کرامت

مدینه مات از داغ حسن بود
طشتی پر از خون باغ حسن بود
از پاره های دل، غم او را بخوانید
وز صلح او تفسیر عاشورا بخوانید
او کز علی هم مظلوم تر بود
محصول صبرش خون جگر بود
غم های او از سینه های خسته پرسید
از تیرهای بر کفن بنشسته پرسید
آب ار ننوشید از جام شمشیر
عمرش سر آمد با زهر و با تیر
تابوت او از تیر دشمن پر درآورد
یارب چه ها این غم به روز خواهر آورد
آن کس که لطفش ما را طبیب است
قبرش غریب و نامش غریب است
یارب سلام ما نثار قبر پاکش
کی می شود تا شیعه سر ساید به خاکش؟

• دوشنبه
• 11
• بهمن
• 1389
• ساعت
• 21:59
• نوشته شده توسط
• مهدی نعمت نژاد

در سوگ امام غریب

من امام صلح و در وطن غریبم
جدّ من پیمبر گفته من غریبم
زین جامعه صد رو دوستان دشمن خو
خون شد جگر من

گر به جنگ رفتم عهد من شکستند
گر صلح نمودم خاطرم بخستند
هم به صلح و هم جنگم کس نشد هماهنگم
خون شد جگر من
پیوسته ز دشمن خوف و خطرم بود
در نماز حتی جوشن به برم بود
تا دقایق آخر از منافق و کافر
خون شد جگر من
گر ز زهرِ اَسما شد قطع حیاتم
این وسیله ای بود از بهر نجاتم
من ز داغ جان مُردم از زخم زبان مُردم
خون شد جگر من
سرزنش زیاد و ظلم غیره دیدم
با هر که نشستم یک مُغیره دیدم
زآنچه بر سرم آمد جان به حنجرم آمد
خون شد جگر من
من که دیده بودم شعله های خانه
جسم مادرم را زیر تازیانه
آن صحنه

• دوشنبه
• 11
• بهمن
• 1389
• ساعت
• 22:00
• نوشته شده توسط
• مهدی نعمت نژاد

جگرم وای

بر حبیب خدا سوم حبیبم
آن امامم که در وطن غریبم
گشته از غم، تیره عالم، در برم وای
جگرم وای، جگرم وای، جگرم وای

گرچه زهرم به جان شعله فشان است
جگرم پاره از زخم زبان است
ز آتش آب، گشته بی تاب، پیکرم وای
جگرم وای، جگرم وای، جگرم وای
آب یا شعله بود میان کوزه
که گرفت از دهانم مُهر روزه
بسته دامن، بهر کشتن، همسرم وای
جگرم وای، جگرم وای، جگرم وای

• دوشنبه
• 11
• بهمن
• 1389
• ساعت
• 22:02
• نوشته شده توسط
• مهدی نعمت نژاد

یوسف اشک
تا یوسف اشکم سر بازار نیاید
کالای مرا هیچ خریدار نیاید
در سوز جگر مصلحت ماست که ما را
غیر از جگر سوخته در کار نیاید

خارم من و در سینه من عشق شکفته است
تا خلق نگویند گل از خار نیاید
بیمار فراقم من و وصل است دوایم
تدبیر به کار من بیمار نیاید
یک عمر به درگاه رضا رفتم و حاشاک
بر دیدن این دلشده یک بار نیامد
ای حجت هشتم که خدا خوانده رضایت
مدح تو جز از ایزد دادار نیاید
خود را به تو بستم که منم نوکر کویت
از نوکریم گر که تو را عار نیاید
ما عافیت از چشم تو داریم که گوید
بیمار به دلجویی بیمار نیاید
نومیدی و درگاه تو، بی سابقه باشد
هر کار ز تو آید و این کار نیاید
آخر به کجا روی کند ای همه رحمت

• دوشنبه
• 11
• بهمن
• 1389
• ساعت
• 22:03
• نوشته شده توسط
• مهدی نعمت نژاد

پنج تن

ز
سیـدنا سیـدنا یا حسن
صورت تو سوره فرقان و نور
چشم بد از روی دل‌آرات دور

عفو خدا شیفته یاربت
عاشق «العفو» نماز شبت
وصف تو ممکن نبوَد با سخن
تو حسنی تو حسنی تو حسن
طلعت زیبات شده باغ گل
از اثـر بـوسة ختـم رسل
جای تو آغوش رسول خداست
مرکب تو دوش رسول خداست
بهر تو ای مهر تو خیرالعمل
دوش محمّد شده «نعم الجمل»
تا تو نهی پای به پشتش، رسول
مانده خم و سجده خود داده طول
آنکه دهد شهد به وحی از دو لب
از لب شیرین تـو نـوشد رطب
روی تـو آیینـة حسـن‌آفرین
یک حسن و این همه حسن؟- آفرین!
چارم آن پنجی و در چشم من
پنـج تنـی پنـج تنـی پنج تن
جود تو از چشمة بی‌ابتداست
سفره تو مُلک وسیع خداست
ای همه با دشمن

• دوشنبه
• 11
• بهمن
• 1389
• ساعت
• 22:06
• نوشته شده توسط
• مهدی نعمت نژاد

نوحه امام حسن علیه السلام

من که از دور کودکی، عقده‌ها مانده در دلم
زهرِ کین، آب زندگی، همسرم گشته قاتلم
من غریب مدینه‌ام زخمی زخم سینه‌ام
****

دیده‌ام پر ستاره بود سینه‌ام پر شراره شد
به پیمبر قسم دو بار جگرم پاره پاره شد
من غریب مدینه‌ام زخمی زخم سینه‌ام
****
بـار اول کـه مادرم فدکش پاره پاره شد
دیدم از معجرش برون قطعه گوشواره شد
من غریب مدینه‌ام زخمی زخم سینه‌ام
****
بار دوم که شد روان، خون دل از دهان من
روزه بودم که شعله زد زهر قاتل به جان من
من غریب مدینه‌ام زخمی زخم سینه‌ام
یـار مردم شدم ولی، همه گشتند دشمنم
بـر روی شانه حسین لاله باران شده تنم
من غریب مدینه‌ام زخمی زخم سینه‌ام
****
جگر

• دوشنبه
• 11
• بهمن
• 1389
• ساعت
• 22:08
• نوشته شده توسط
• مهدی نعمت نژاد

از کلام شما نوشتن سخت

از پیام شما نوشتن سخت

از قیام شما نوشتن سخت

از مرام شما نوشتن سخت

از کلامی که متن قرآن است

از پیامی که اوج ایمان است

از قیامی که مرگ طوفان شد

از مرامی که اوج عرفان است

یادگارت چقدر آقا بود

چهره اش مثل ماه زیبا بود

فرق بشکسته ، پهلویی پرپر

نوه ی مرتضی و زهرا بود

حرفی از عهدی از ازل می زد

حرف اهلی من العسل می زد

هو زنان یا علی علی گویان

حرف شمشیری از جمل می زد

لحظه لحظه نگاهتان غربت

هم نشین و پناهتان غربت

عمق چشمت همیشه دلتنگی

سهم روی چو ماهتان غربت

خطبه هایت همیشه طوفان بود

درد غربت برایت آسان بود

یادی از کوچه ی بنی هاشم

سهم چشمت همیشه باران بود

سهم

• شنبه
• 1
• بهمن
• 1390
• ساعت
• 08:03
• نوشته شده توسط
• vahid

حسن شدی که غریبی همیشه ناب بماند

رد دو دست ابالفضل روی آب بماند

حسن شدی که سوال غریب کیست در عالم

میان کوچه و گودال بی جواب بماند

حسین نیز غریب است اگر شبیه برادر

ولی بناست بقیع حسن خراب بماند

کمی ز غصه ی تو رخنه کرده است به بیرون

تفاوت زن چون "جعده" و "رباب" بماند

به احترام حسینِ سه روز مانده به گودال

بناست زائر تو زیر آفتاب بماند

مهدی رحیمی

• سه شنبه
• 8
• فروردین
• 1391
• ساعت
• 04:33
• نوشته شده توسط
• جواد

آقا شنیده ام جگرت شعله ور شده
بی کس شدی و ناله ی تو بی اثر شده
پیش حسین سرفه نکن آه کم بکش
خون لخته های روی لبت بیشتر شده
یک چشم خواهرت به تو یک چشم بین طشت
طشت مقابلت پر خون جگر شده
از ناله هات زینب تو هول کرده است
گویا که باز واقعه ی پشت در شده
وای از مصیبت تابوت و دفن تو
وای از هوجم تیر و تن وچشم تر شده
می گفت با حسین ابالفضل وقت دفن
این تیرها برای تنش دردسر شده
موی سپید و کوچه و تابوت و زهر و تیر
دوران غربت حسن اینگونه سر شده
یک کوچه بود موی حسن را سپید کرد
یک اتفاق بود که او را شهید کرد

• یکشنبه
• 30
• شهریور
• 1393
• ساعت
• 08:57
• نوشته شده توسط
• جواد

آنکه در اوج عطش رنج بلا دیده منم
کوفه و شام غم و کرب و بلا دیده منم
پاره پاره بدن پاک برادر دیدم
وقت دفن بدنش جای همه نالیدم
قد کشیده بدن قاسم رعنا دیدم
سر او را به روی نیزه ی اعدا دیدم
دیده ام زیر سم اسب تن بابا را
جمع کردم به اسیری بدن بابا را

• یکشنبه
• 30
• شهریور
• 1393
• ساعت
• 12:57
• نوشته شده توسط
• جواد

زینب هجوم خیمه طمع گوشواره وای
هشتاد و چار روسری پاره پاره وای
دستی به گوش پاره و هی جیغ می کشید
دستی به گوشواره ی دیگر دوباره وای
وقتی دلش ز غارت خیمه شکسته شد
می گقت روبه علقمه با هر اشاره وای
هرچه که می دوید دو چشمش پر آب تر
از دود دامانی که گرفته شراره وای

• یکشنبه
• 30
• شهریور
• 1393
• ساعت
• 13:06
• نوشته شده توسط
• جواد

حسن شدی که غریبی همیشه ناب بماند

رد دو دست ابالفضل روی آب بماند

حسن شدی که سوال غریب کیست در عالم

میان کوچه و گودال بی جواب بماند

حسین نیز غریب است اگر شبیه برادر

ولی بناست بقیع حسن خراب بماند

کمی ز غصه ی تو رخنه کرده است به بیرون

تفاوت زن چون "جعده" و "رباب" بماند

به احترام حسینِ سه روز مانده به گودال

بناست زائر تو زیر آفتاب بماند

مهدی رحیمی

• دوشنبه
• 10
• مهر
• 1391
• ساعت
• 06:34
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

پسر فاطمه ام غصه بود بنیادم

سند غربت من این حرم آبادم

خاک فرش حرم و گنبد من تکهٔ سنگ

صحن من پر شده از غربت مادر زادم

عزت عالمیان بسته به یک موی من است

کی مذلِّ عربم؟ کشته این بیدادم

شاه بی لشگرم و غربت من تا به کجاست...

زهر با سوز تمام آمده بر امدادم

هر چه خوردم ز خودی خوردم و از زخم زبان

تا که جدم ز جنان کرد ز غم آزادم*

هر زمین خورده مرا یاری خود می خواند

چون که در یاری افتاده ز پا استادم

هر دم از کوچه گذشتم بدنم درد گرفت

سجده بر خاک به مظلومه سلامی دادم

گر چه شد حائل ضربه سه حجاب صورت

خون دیوار در آورده چنان فریادم

یک تنه جمع نمودم بدنش از کوچه

صحنه بردن مادر نرود از یادم

ع

• دوشنبه
• 10
• مهر
• 1391
• ساعت
• 07:04
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

نشسته ام بنویسم گدا گدا آقا

چقدر محترم است این گدای با آقا

نشسته ام بنویسم حسن ، کریم ، کرم ،

مدینه ، سفره ی آقا ، برو بیا ، آقا

نشسته ام بنویسم به جای العفوم

الهی یا حسن یا کریم یا آقا

تو مهربانی ات از دستگیری ات پیداست

بگیر دست مرا هم تو را خدا آقا

دخیل های نبسته شده زیاد شدند

چرا ضریح نداری ؟ چرا چرا آقا

تویی کریم کرم زاده من گدا زاده

مرا خدا به تو داده تو را به من داده

***

همه فقیر تو هستند ما گدا ها هم

گدای لطف تو هستند خضر و موسی هم

سه بار زندگی ات را به این و آن دادی

هر آنچه داشته بودی و گیوه ات را هم

قسم به ایل و تبارت - قسم به طایفه ات

غلام قاسم عبدالله توآم با هم

ع

• دوشنبه
• 10
• مهر
• 1391
• ساعت
• 07:07
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

یک طرف با ناسزا گفتن خطابم می کنند

با ملامت یک طرف یاران عذابم می کنند

یک طرف نادوستان زخم زبانم می زنند

دشمنان با نیش خند خود کبابم می کنند

یک طرف قوم خوارج با کلامی همچو شمع

این چنین در کوچه و بازار آبم می کنند

جای اینکه یا معز المؤمنین نامم دهند

یا مذل المؤمنین دائم خطابم می کنند

صلح شد جرمم ببین جایی رسیده کارشان

مشرکی از مشرکان دین حسابم می کنند

در مساجد سالها این واعظان خود فروش

هدیه می گیرند و بد گویی ز بابم می کنند

صاحب بیت النبیم ای مسلمانان چه سود

می روم داخل شوم اما جوابم می کنند

محسن افشار

• دوشنبه
• 10
• مهر
• 1391
• ساعت
• 07:11
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

نمی خواهم بگویم آنچه بین کوچه ها دیدم

مکن اصرار ای زینب بدانی آنچه را دیدم

به بند غم گرفتار و اسیرم تا دم مرگم

که بند ریسمان بر گردن شیر خدا دیدم

خدا داند که آن سیلی شروع دردهایم شد

به یک لحظه در آن کوچه دو صد کرب و بلا دیدم

از آن خنجر که بر پایم نشست هرگز نمی نالم

که من مسمار را در سینه خیر النساء دیدم

شرار طعنه و زخم زبان از زهر بد تر بود

چه گویم من چه از دوستان بی وفا دیدم

در این غربت شبیه جد خود خیر البشر هستم

که از ملعونه ای همسر نما جور و جفا دیدم

جواد حیدری

• دوشنبه
• 10
• مهر
• 1391
• ساعت
• 07:29
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان