شهادت امام حسن مجتبی (ع)
من که مجتبایم - من که درنوایم
باغم آشنایم- غریب ودلشکسته ام من
من که بسته ام لب - پیش چشم زینب
باکه گویم امشب- بار سفررا بسته ام من
تنهایم وکسی نمیباشد طبیبم- حتی میان خانه خود هم غریبم
/./././
من ورنگ وبویم-من وآرزویم
باکه من بگویم-یک کوه غم دارم به سینه
چون کمان خمیدم-من چها شنیدم
یاچها که دیدم-درکوچه تنگ مدینه
خون میچکد ازدیده من دانه دانه -دیدم که زهرامادرم گم کرده خانه
/./././
من که بی نشانم-چون گل خزانم
زدشرربه جانم-زهر جفای همسر من
دل پرازنوا شد-درد من دواشد
حاجتم رواشد - میسوزد از پا تا سر من
حسین من بیا تماشای حسن کن
ای بی کفن بیا بیا مرا کفن کن
شاعر : سید مح
- چهارشنبه
- 15
- آبان
- 1392
- ساعت
- 16:06
- نوشته شده توسط
- سید محسن احمدزاده صفار