شهادت امام حسن مجتبی(ع)

(به سبک تو ماه ماتم)
دل پُر شرر شد ، عُمرَم بِسَر شد
من حَسَنَم عزیزِ زهرا تنهاترین سردارِ دنیا
آشفته حالَم ، شِکسته بالَم
خیمه زده خون در چشمانِ ترم سنگین شده از بارِ غصه سَرم
من مادری هستم ولی به خدا رازِ کوچه را با خودم بِبَرم
آه و واویلا
******
زینب ای یارم ، بیا کنارم
عاقبت هنگامِ سفر شد از خونِ دل چشمانم تَر شد
رو سویِ مادر ، دارم ای خواهر
از پا تا سر در آتشم بخدا تأثیرِ خود را کرده زهرِ جفا
گمان ندارم زینبم بگیرم بارِ دیگه با دعایِ تو شِفا
آه و واویلا

شاعر : رحیم ابراهیمی

دانلود سبک

• سه شنبه
• 9
• مهر
• 1392
• ساعت
• 13:15
• نوشته شده توسط
• یحیی

(به سبک بعد از چهل روز)
خسته شدم از ، دیدن اون دَر
می خنده بر من ، قاتل مادر
دیگه نمی خوام ، زنده بمونم وقتی که تنهام ، روضه می خونم
یادم نمیره ، ضربه ی سیلی یه قامت خم ، صورت نیلی
آتیش به خونه زدن لگد به در می زدن
مادرم و می زدن
اگر نَمیرم آتیش می گیریم
وای آه و واویلا
******
تنها میذاری ، منو حسن جون
ببین حسینت ، داره میده جون
از این غریبی ، صبرم و بردی ریخت وسط طشت ، خونی که خوردی
با زهر جَعده ، کرده ای افطار میری ز پیشم ، خدانگهدار
ای گریه ی بی صدا در غربت کوچه ها
شد ناله ام وا اخا
کریم طه عزیز زهرا
وای داداش خوبم
******
بعد از پیمبر ، دیگه وفا نیست
در دل مردم ، یکم حیا نیست
تنِ برادر ، شب

• سه شنبه
• 9
• مهر
• 1392
• ساعت
• 13:18
• نوشته شده توسط
• یحیی

(به سبک من امام و الساجدینم)
در كجایی خواهر من بسته شد چشم تر من
كن تماشا تا ببینی لحظه‌های آخر من
از تو ممنونم من ای زهـر جفا
بعد عمری من شدم حـاجت روا
تا قیــامت من شدم مدیون تو
چون نمی‌بینم دگـر من كوچه را
وای من ای وای من ای وای من
******
من كه افتاده ز پایم من امــام مجتبایم
غیر زهر همسر من كس نباشد آشنایم
من خودم دیـدم در آتش لانه را
دیده‌ام شمــع و گل و پروانه را
من خودم دیــدم میان كوچه‌ها
مــــادرم گم كرده راه خانه را
وای من ای وای من ای وای من
­­­­­­­­******
عاقبت افتادم از پا بسته‌ام بـار سفر را
خواهرم زینب بیـا مردنم را كن تماشا
شد اجل آخــر به در من طبیب
كس نمی‌باشد مـرا یار و حبی

• سه شنبه
• 9
• مهر
• 1392
• ساعت
• 13:20
• نوشته شده توسط
• یحیی

(به سبک وای وای ای دلبر ظاهر و باطن)
وای وای ، من كشته زهـر جفایم
وای وای ، می‌سوزد از سر تا بپایم
جز غم نمی‌باشد حبیبم باشد اجل یار و طبیبم
در خانه خود هم غریبم
واویلتا آه و واویلا
­­­­­­­­******
وای وای ، زینب بیـا دردم دوا شد
وای وای ، ببین كه حاجتم روا شد
زهر جفای همسر من سوزانده از پا تا سر من
شد لحظه‌های آخر من
واویلتا آه و واویلا
******
وای وای ، كاری دگر به كس ندارم
وای وای ، در سینـه‌ام نفس ندارم
زخم زبانها من شنفتم شب تا سحر از غم نخفتم
از كوچه‌ها با كس نگفتم
واویلتا آه و واویلا
­­­­­­­­­­­­­­­­******
وای وای ، با دیده از خون تر خود
وای وای ، بودم عصای مـادر خود
دیدم كه مادر دل غمین

• سه شنبه
• 9
• مهر
• 1392
• ساعت
• 13:23
• نوشته شده توسط
• یحیی

حدیث من مگر از لطف تو حسن باشد
وگر نه شاعر تو کی خسی چو من باشد؟!
غریبی تو عجیب است یا حسن که تویی
کسی که در وطن خویش بی‌وطن باشد
کسی نبود که مرد جدال با تو شود
عجیب نیست اگر قاتل تو زن باشد
هزار حرمله تشییع کرده است تو را
مدینه نقطه‌ی پیوند تیر و تن باشد
به حرمتِ کفن پاره پاره‌ات آقا
برادر تو یقیناً که بی‌کفن باشد

• شنبه
• 13
• مهر
• 1392
• ساعت
• 14:49
• نوشته شده توسط
• یحیی

من از دربار آن شاهم، که صد حاتم گدا دارد
به جود و بخشش و احسان، دو دست با صفا دارد
به کانون کرامت ها، بود او نقطه ی پرگار
که حتی بر عدو دستی، پر از جود و سخا دارد
جواب ناسزا را او، به حلم و مهربانی داد
وقار و حلم و تمکینش، کدامین پادشا دارد
ز نسل حیدر کرار(ع)، حسن(ع) نام نکوی او
که در وقت نبرد او هم، دلی چون مرتضی(ع) دارد
شه با غیرت و سازش؟، کجا دیدی دل غافل
به نوع صلح او بنگر، اطاعت از خدا دارد
اگرچه پادشاه است او، ندارد قصری از زرها
که زیر پای خود فرشی، ز جنس بوریا دارد
اگرچه مهربان بودش، به همسر در همه احوال
ولی ملعونه دوران، سرشتی بی وفا دارد
ز زهری داد او را که، عدو را شاد و خندان کرد
پیا

• شنبه
• 13
• مهر
• 1392
• ساعت
• 14:54
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای مرد داغ دیده ز نامردهای شهر
گرد آمدند گرد تو آدم فروش ها
ای بی کسی که هیچکست آشنا نبود
پر گشته خانه تو ز محرم فروش ها
قربان غربت تو که حتی تو همسرت
همدست بوده با همه سم فروش ها
خنجر کشیده اند همه همرهان ببین
پشت تو گرم بوده به این هم فروش ها
تنها گذاشتند تو را در ازای زر
دارد ضرر معامله با کم فروش ها
لابد سلاح صلح صلاح تو بوده است
از دست این قبیله پرچم فروش ها
با خیل تیر و نیزه به تن می توان چه کرد
خالی است دست شافی مرحم فروش ها
ای شرحه شرحه ی جگرت شرح غصه ها
هیچند پیش قصه تو غم فروش ها
****
آل تو مثل مادر و مثل برادرت
عادت نموده اند به آدم فروش ها

شاعر : مجتبی نادری طاهری

• شنبه
• 13
• مهر
• 1392
• ساعت
• 15:09
• نوشته شده توسط
• یحیی

جانِ مادر (خدمت حضرت کریم)
اگر بناست که دستم شود گدای دری
به پیشگاه تو مولا، گدا شدن بهتر
چقدر دست کریمت ندار، دارا کرد!!
به آستانه ات آقا، "نداشتن" بهتر
برای اینکه تو در جان او بگیری جان
ز جان حضرت زهرا (س) کجاست زن بهتر؟
کمی ز خاک مزارت (فقط کمی!... یک مشت!)
ز کوههای طلا و مس یمن بهتر
نخواستم که طلایم به کیمیا بکنند
همینکه خاک تو باشم برای من بهتر
هر آنچه گشتم و گشتم نیافتم آخر
میان خیل کریمان من از حسن (ع) بهتر

شاعر : سجاد شاکری

• شنبه
• 13
• مهر
• 1392
• ساعت
• 15:11
• نوشته شده توسط
• یحیی

لاف در چنته نداریم؛ گدایی بلدیم
هنر وصل نداریم؛جدایی بلدیم
دیر و خانقاه کدام است، کرم خانه که هست؟
بهتر از سفره ی تو بزم خدایی بلدیم؟
قسمش می دهم امروز "الهی بحسن"
نذر حل گشتن حاجات دعایی بلدیم
زائر دائم "بیت الحسن"م یک عمر است
پا کجا؟بال کجا؟طی سمایی بلدیم
حرف خالق شدن توست نه تعریف ز خود....
با به لب بردن نام تو خدایی بلدیم
فضل تو زودتر از گریه و اصرار من است
کرمت بیشتر از حاجت بسیار من است
سخن از لطف کریم است،گداها برسند
موسم عرض نیاز است، دعاها برسند
عاشقانی که به عشق تو مسلمان شده اند
بعد یک عمر گدایی به کجاها برسند
یا شفا از لب تو یا که بمیرم بهتر
نگذارید به بیمار دواها برسند
حسنی بودن م

• شنبه
• 13
• مهر
• 1392
• ساعت
• 15:14
• نوشته شده توسط
• یحیی

خورشید گرم ظهرهای آسمان هستی
تا صبح تا شب تا سحر پیشم بمان هستی
تو ممکن نا ممکنی های هر امکانی
در ناگهانِ نیستی ها ناگهان هستی
تنها تو با زخم زبان ها خوش زبانی و
تنها تو با نامهربانی ها مهربان هستی
آنان که می گفتند تو باقی نمی مانی
رفتند و رفتند و ... تو اما همچنان هستی
وقت عبورت کوچه ی ما بند می آید
تو یوسف پیغمبر در این زمان هستی
باید برای تو عقیقه کرد بسیاری
آخر تو خیلی در نگاه این و آن هستی
اصلاً مزار تو برای ما خودش روضه است
یعنی همین که سال ها بی سایبان هستی
گیرم جواب گرمی ات را سرد می دادند
تو گرمی خورشید ظهری تو همان هستی

شاعر : استاد علی اکبر لطیفیان

• شنبه
• 13
• مهر
• 1392
• ساعت
• 15:15
• نوشته شده توسط
• یحیی

این گدا مرحمت از دست شما می خواهد
سخت بیمار شده دل که شفا می خواهد
با صفا با تو صفا ، بی تو صفا بی معناست
بیت ویرانهء من از تو صفا می خواهد
بی تو ارباب شدن مثل گدا بودن هاست
با تو ارباب شدن حال گدا می خواهد
"عاشقی شیوهء رندان بلاکش باشد"
هیچ شک نیست که این درد دوا می خواهد
عاشقم ، بال بده تا بپرم تا بامت
این پریدن پری از جنس خدا می خواهد
حرم اینجاست ، همینجا که شکسته است که باز
چشم واکرده و باز عشق تو را می خواهد
تو کریمی و من امّید کرامت دارم
این دل از دست تو یک کرببلا می خواهد . . .

شاعر : وحید محمدی

• شنبه
• 13
• مهر
• 1392
• ساعت
• 15:16
• نوشته شده توسط
• یحیی

سائل آشفته ام باتو پریشان نیستم
بی سرو سامانم و دنبال سامان نیستم
در حرم پروانه خاکستر شود راضی تر است
در میان شعله ات فکر گلستان نیستم
آیه کهف تو سگ را هم طهارت میدهد
دست بر دامان شدم آلوده دامان نیستم
به همین مور تو بودن تا قیامت راضی ام
هیچ محتاج مقامات سلیمان نیستم
سجده آوردن اگر شرط مسلمان بودن است
گربه چای تو نیفتم من مسلمان نیستم
من سرم را نذر کردم هرچه بادا باد باد
گر ببازم هر دو عالم را پشیمان نیستم
میهمان خوشحال ....آقا میزبان خوشحال تر
بر سر هر سفره ای اینگونه میهمان نیستم
گیسویی دارم به درد گرد گیری میخورد
ورنه من دنبال گیسوی پریشان نیستم

شاعر : استاد علی اکبر لطیفیان

• شنبه
• 13
• مهر
• 1392
• ساعت
• 15:25
• نوشته شده توسط
• یحیی

اى جاده ‏هاى داغ وطن را بياوريد
پروانه ‏هاى باغ، چمن را بياوريد
شب‏هاى شعر از غم دل‏هاى اهل بيت
مانند ابر نام دو تن را بياوريد
اى زهرهاى منتظر ظهر تشنگى
روز حسين نيست حسن را بياوريد
او شاهراه دوًم شهر شهادت است
آن زخمى سكوت و سخن را بياوريد
در اوج آه گفت جگر گوش ه‏هاى من،
وقت سفر شده‏ ست كفن را بياوريد
حرفى نمانده است به جز غربت بقيع
ديگر چقدر تير؟ بدن را بياوريد
مولا ، براى اين همه قلب بدون عشق
آن اشك‏هاى سنگ شكن را بياوريد
تقصير زهر نيست كه مسموم مى كند
با سنگ نام كوزه و زن را بياوريد
در مرز مِهر پاى گذرنامه هايمان
هر سال مُهر سينه زدن را بياوريد
كى مى رسد كه بشكفد اين جمله بر لبت
دوزخ بس اس

• شنبه
• 13
• مهر
• 1392
• ساعت
• 15:35
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای سکوتت ملجـأ فریادهــا غربتت کی می رود از یادها
بارش باران ز الطـاف شمــا تحت امرت ابرهـا و بادهـا
فرش راهت بالهای جبرییـل خاک پایت تربت سجـادهـا
لا فتی الا حسن آید به گوش در مصـاف ناقـه ی بیدادهـا
مرتضی پا تا سری جانم حسن
تـو غریب مـادری جانم حسن
بعـد مـادر کوه غم ها مـال تو مصحف زهـــرا قلم ها مـال تو
من گدا را محضـرت مـی آورم بعد از آن دیگر کرم ها مـال تو
در خیالم صد حرم داری حسن کاش می شد این حرم ها مال تو
هیأتی بـا نـام تـو کـردم بنـا ایـن کتیبه ایـن علم ها مال تو
این گدا را می خری جانم حسن
تو غـریب مـادری جانـم حسن
تشت را بنگـر جگـرها را ببیـن از غـم کوچـه اثــرها را ببین
زینبم بایـد د

• شنبه
• 13
• مهر
• 1392
• ساعت
• 15:52
• نوشته شده توسط
• یحیی

مرغ دلم به سمت بقیع پرکشیده است
آری به سمت کوی کریمان پریده است
از بخشش تمام جهان مستفیض شد
بر شام مستحق مدینه سپیده است
تفسیر جود و کرم بین چشم او
به به خدا چه دسته گلی آفریده است
صد آدم و خلیل و سلیمان گدای او
احسنت به آنکه سفره ی لطفش عدیده است
دست خودم نبوده اگر دلسپرده ام
وقتی به یک نظر دل من را دریده است
تا زیر پرچمش به سر و سینه ام زدم
قلبم به رقص پرچم سبزش تپیده است
ما مسلم نگاه ابوالقاسمیم و بس
فیضش به گوشه گوشه ایران رسیده است
من مشتری عشق حسن بودم از ازل
اما چرا حسن دل من را خریده است
نقاش ذهن من به سر قبر خاکیش
یک گنبد و ضریح و مناره کشیده است
نه بین خانه اش نفس راحتی کشید
آقای ما

• شنبه
• 13
• مهر
• 1392
• ساعت
• 16:09
• نوشته شده توسط
• یحیی

از بس که غصه بر جگرم پا گذاشته
خون بر نگاه های ترم پا گذاشته
دیگر توان نمانده بیایم زیارتت
انبوه درد دور و برم پا گذاشته
تنهایی علی که از هر چه بیشتر
بر زخم های مختصرم پا گذاشته
با پای خود نیامده ام... لطف بچه هاست
یک شهر روی بال و پرم پا گذاشته
من هم قد حسن شده ام او نیست هم قدم
ردی خمیده بر کمرم پا گذاشته
گل بوسه های میخ در و تازیانه ها
بر بوسه هایت ای پدرم پا گذاشته
آنکس که پیش چشم علی می زند مرا
روی غرور همسفرم پا گذاشته
محسن فقط مدافع من گشت پشت در
اما کسی بر سپرم پا گذاشته

شاعر : محمد علی بیابانی

• شنبه
• 13
• مهر
• 1392
• ساعت
• 16:10
• نوشته شده توسط
• یحیی

به زهر ربط ندارد اگر جگر می سوخت
درون طشت غروری کنار در می سوخت
میان کوچه عصا بود شانه ی کرمی
که از جسارت شیطان رهگذر می سوخت
شکسته سینه و بازوی کهکشانی که
حسن ترین جهتش ... آه بیشتر می سوخت
چهل حرامی و یک ریسمان و طفلی که
به حال غربت تنهاترین پدر می سوخت
میان این همه هیزم میان این همه دود
چقدر بال ملائک چقدر پر می سوخت
و بغض دشمنی با علی است میدانیم
در و سر و جگر و دامنی اگر می سوخت

شاعر : سید علیرضا شجاع

• شنبه
• 13
• مهر
• 1392
• ساعت
• 16:26
• نوشته شده توسط
• یحیی

اگر اين لحظه ها ناگه ز شورت انگبين ميشد
تمام روزها سرشار از خلد برين ميشد
به پايان ميرسيد اندوه اين گلهاي پژمرده
بهاري دست ميافشاند، زاد العارفين ميشد
پر از عطر عسل ميشد سبوي تشنۀ مادر
پدر لبخند ميزد، مملو از نور يقين ميشد
تمام باغها مثل بهشتي ميدرخشيدند
نسيمي از تبسمهاي تو عيد آفرين ميشد
از اوج آسمانها بوي تو روي زمين ميريخت
و شاعر در ميان غربتش عاشقترين ميشد
چنان پر ميزدم گرد جمال قدسي ات هر دم
که چون پروانه ها هر بال خاکسترنشين ميشد
****
فقط اي کاش در اين اشکها ميآمدي، آقا!
که پلک خیس من از روی ماهت خوشه چين ميشد..

• شنبه
• 13
• مهر
• 1392
• ساعت
• 16:28
• نوشته شده توسط
• یحیی

با هر نفس و هر دم، می سوزم و می سازم
هر ثانیه و هر دم، می سوزم و می سازم
از سوختنم هرچند روشن شده راه اما
من آب شدم کم کم، می سوزم و می سازم
در چشم ترم هستی، انگار همین دیروز...
کهنه نشده داغم، می سوزم و می سازم
دل یک خم مالامال از این غم سربسته است:
قدش شده مادر خم... می سوزم و می سازم
یک عمر جگر می سوخت در داغ تو و حالا
آسان شده کار سم، می سوزم و می سازم

• شنبه
• 13
• مهر
• 1392
• ساعت
• 16:29
• نوشته شده توسط
• یحیی

در دلم يك مدينه تعزيه خوان، دردلم يك بقيع بغض آلود
با همين روضه خوب مي فهمم ،منبر مسجد النبي ست كبود
در حسينيه ام كه مي شنوم ، شب تابوت و تير باران را
تيرهايي كه بر جنازه ي ماه ،آمدند از كمان فتنه فرود
تيري آمد مرا عقب تر برد ، تا كجاي مدينه در شب پيش
ديدم آنجا كريم باران را ، مثل ابري به مجلس بدرود
پاره اي از جگر به طشت نشست ، چشم بر هم نهادو سخت گريست
گفت :"لايوم ياحسين "...آنگاه ،از گلو مصرعي شكسته سرود
كربلا بود لاي انگشتش ، قطعه در قطعه اش نشان مي داد
ظهر توفاني محرم شد ،گريه سر داد بين گفت و شنود
كو ابوالفضل من ؟صدايش زد ،حركت داد پرده اي را ديد
شطي از مشك ناگهاني ريخت ،عطش باغ ماند و رو

• شنبه
• 13
• مهر
• 1392
• ساعت
• 16:33
• نوشته شده توسط
• یحیی

از تو گفتم باز با چشمان تر ، شرمنده ام
گفتم از داغ دل و خون جگر ، شرمنده ام
دلشکسته ، فصل داغت را گشودم پیش رو
دل ندارم تا بگویم بیش تر ، شرمنده ام
محشری بر پاست ، از بیدار باش داغ تو
از قیام سرخ تو ، من بی خبر ! شرمنده ام
آرزو دارم برقصم سرخ ، در بزم غمت
لهجه ام زرد است اما ، کو جگر ؟ شرمنده ام
گفتن از داغ تو شوخی نیست ، باید داغ دید
من ندارم داغ اما بر جگر ! شرمنده ام
کاش فارغ بودم از سنگینی خواب زمین
با غمت ای کاش بودم همسفر ، شرمنده ام
ای شهید عشق ! قلب رو سیاهم را ببخش
از تب عشقت ، نگشتم شعله ور ، شرمنده ام
کاش می فهمید روحم لهجه ی داغ تو را
تا بگرید چشم شعرم بیش تر ... شرمنده ام

• شنبه
• 13
• مهر
• 1392
• ساعت
• 17:02
• نوشته شده توسط
• یحیی

ازتومي‌خواهم سرودن، ازتواي‌مظلوم عاشق
ازتواي‌ زيباترين‌گل‌، اي‌حسن‌مفهوم‌عاشق
توبزرگي مثل دريا كوه صبري مثل زهرا
صبرتوتاروز محشر، شيوة مرسوم عاشق
واژه،واژه، هرچه‏گفتم‌،لحظه‌لحظه‌هرچه بودم
چارپاره زيـر پايت‌،دفـتر منظوم عاشق
كوچه، دل تنگ جدايي‌،قصه دردبي‌وفايي
ازازل دنياچنين بـود‌،اي تن مسموم عاشق

• شنبه
• 13
• مهر
• 1392
• ساعت
• 17:03
• نوشته شده توسط
• یحیی

نذر ماه ِ چهره ی مجتبی
خسته ام من! ...مکدرم ! آقا
درد پیچیده در سرم ، آقا
من چرا گیج می زنم امشب
تو نداری چرا حرم ، آقا؟
بس که در من همیشه سینه زنی ست
با حسینیه ، خواهرم ، آقا!
ای کریمی که (یا کریمانه )
در هوای تو می پرم ، آقا!
در عزاخانه ات دل آوردم
جای آن اشک می برم آقا
بعد از آن روضه های سنگین ات
اتفاقا.....سبک ترم ، آقا
روی دوش خودم جهانی را
گریه در گریه می برم، آقا
شاعر چشمتان نبودم من........ ؟
وای ِ من...خاک بر سرم، آقا

• شنبه
• 13
• مهر
• 1392
• ساعت
• 17:03
• نوشته شده توسط
• یحیی

داغ داری ، ولی جگر... ، ای وای
ذکر شبهات تا سحر ... ، ای وای
گریه کردی تمام کودکی ات
یاد مادر ، پدر ، گذر ... ، ای وای
مادرت بی دفاع بود آنجا
پس چرا اینهمه نفر...؟؟ ای وای
احتیاجی به زهر جعده نبود!!
جگرت پاره گشته ، در ... ، ای وای
چه گریزی زدی به کرببلا
ذکر لایوم و یک خبر ... ، ای وای
توکریمی ، کریم زاده تو
میشود بر عمو سپر ... ، ای وای
تا که افتاد روی صدر حسین
حرمله ، آخرین سه پر ... ، ای وای
می روی پیش مادرت امشب
زخم داری ! ، ولی جگر ... ، ای وای

• شنبه
• 13
• مهر
• 1392
• ساعت
• 17:05
• نوشته شده توسط
• یحیی

سودای سوده اش غم سود و زیان ببرد
الماس ریزه طاقت و تاب و توان ببرد
دشتی ز لاله ها ز دهانش به طشت ریخت
این دشت طشت، رونق صد گلستان ببرد
صد راز سر به مُهر، عیان شد درون طشت
لیکن هزار راز نهان، بی بیان ببرد
لعلش زمرد و جگرش لعل آتشین
از کف، دو چشم دُر و عقیقش، عنان ببرد
در مسجد و به کوچه و در خانه حمل کرد
باری که صبر از دل هفت آسمان ببرد
گریان ز غربتش نه فقط مرغ و ماهیان
آهش نشاط حوری خلد آشیان ببرد
درک حکایت غم و اندوهش ای «فقیر»
گویا که هوش از سر پیر و جوان ببرد

شاعر : سید علی احمدی

• شنبه
• 13
• مهر
• 1392
• ساعت
• 17:06
• نوشته شده توسط
• یحیی

اي كه در خانه خود غربت پنهان داري
اي غريبي كه به حق شكوه زياران داري
انقدر سخت گذشت برتو دران كوچه تنگ
بعد ان تا به عبد ديده گريان داري
هميشه غصه دار مادرش بود
هميشه فكر ياس پرپرش بود
همه ديدن به وقت جان سپردن
كه يا زهرا كلام اخرش بود
سرفه ميكردو همش پاره جگرقي ميكرد
اين عمل پشت سرهم وپياپي ميكرد
دوسه روزي ست كه از درد به خود مي پيچيد
عوض زهر سرش كاش كه برني ميكرد

• شنبه
• 13
• مهر
• 1392
• ساعت
• 17:07
• نوشته شده توسط
• یحیی

از تیر نشسته بر بدن میگویم
از دوختن کفن به تن میگویم
با هر نفسم ((حسین ))گفتم اما
با هر طپش دلم ((حسن))می گویم
تو کشته ی جنگ مردمی نا آگاه
من کشته ی صلح می شوم در این راه
تنهایی تو برای من سنگین است
((لا یوم کیومک ابا عبد الله))
به برادرش عباس:
روزی که علمدار شدی ، میفهمی
محرم به غم یار شدی ، میفهمی
این لرزش دست و دل من را هر وقت
در کوچه گرفتار شدی میفهمی

• یکشنبه
• 14
• مهر
• 1392
• ساعت
• 16:38
• نوشته شده توسط
• یحیی

هوای گنبد خضرا هوای صحن بقیع
صفای شهر پیمبر صفای صحن بقیع
شده مسبب اینکه دوباره بنشینم
غزل غزل بسرایم برای صحن بقیع
فدای تربت پاک مدینه الزهرا
فدای آن همه غربت فدای صحن بقیع
تمام گوشه کنارش روایت درد است
به اشک غصه بنا شد بنای صحن بقیع
خوشا بحال کسی که فقیر آل الله ست
خوشا به حال و هوای گدای صحن بقیع
حسن حسین مدینه حسن غریب خدا
حسن امام و حسن آشنای صحن بقیع
خدا کند به نگاهی دلم حرم گردد
مدینه عاقبت الامر روزی ام گردد
خدا کند بگذارد منم گدا بشوم
به یک نگاه کریمانه آشنا بشوم
خدا کند بگذارد تمام هستی خود
به راه او بدهم تا که مبتلا بشوم
خدا کند بپذیرد مرا به نوکریش
خدا کند بپذیرد که "جان فدا" بشوم

• یکشنبه
• 14
• مهر
• 1392
• ساعت
• 16:55
• نوشته شده توسط
• یحیی

كَرَم كنار ِ كريميِّ تو كم آورده
به پيشگاه تو درياي غم نم آورده
نبوده داغ تو كمتر ز داغ عاشورا
خدا ميانِ صَفَر يك مُحَرَم آورده
گذاشت نان و نمك، آب و زهر، همسر ِ تو
چه سفره ي افطاريِ فراهم آورده
يك عمر خونِ جگر خورده اي و حالا او
براي زخم تو مرهم كه نَه سَم آورده
براي تير زدن بر تو و به تابوتت
چقدر آن زنِ ملعونه آدم آورده
جدا مكن به بد و خوب، مادرت مارا
ميان مجلس سوگ تو درهَم آورده
دوباره بين غزل نام مادرت بردم
مرا ببخش اگر خاطر ِ تو آزردم

• یکشنبه
• 14
• مهر
• 1392
• ساعت
• 16:57
• نوشته شده توسط
• یحیی

گرچه خاكي ست ولي مرقد او كعبه ي ماست
نام آن گرچه بقيع است ولي عرش خداست
حرم كرب و بلا جلوه ي بيت الحسن است
حَسَنيه ست به هرجا كه حُسينيه به پاست
طالع ِ هركه حسيني ست يقيناً حسني ست
كه حسين ابن علي هم حسن دوم ماست
حسني هستم و از حشر چه باكي دارم
كه سر و كار ِ غلامان حسن با زهراست

• یکشنبه
• 14
• مهر
• 1392
• ساعت
• 17:01
• نوشته شده توسط
• یحیی