ولادت امام رضا (ع)

اّي همسايه تا تو را دارم
هر چه خوشبختي است ها دارم
تا قدم ميزنم به صحن عتيق
اسمان را به زير پا دارم
در قنوت نماز صحن شما
يك قدم مانده تا خدا دارم
چقدر راحتم كنار شما
خاطرم جمع تا رضا دارم
مهرتان ارث خانوادگيم
هر چه دارم من از شما دارم
خادمت بوده اند اجدادم
من هم اين افتخار را دارم
حضرت ثامن الحجج اقا
يا امام الرؤف يا مولا
نامتان بردم و دلم وا شد
چشمهايم دوباره دريا شد
باز باران گرفت در جانم
تا كه گلدسته ات هويدا شد
كودكي در حرم كنار شما
يا رضا گفت و از زمين پا شد
بعد از انكه شفا گرفته ببين
هر مريضي خودش مسيحا شد
وه چه ارامشي ست پيش شما
زندگي با شما چه زيبا شد
خودماني حسابمان كردي
وقت افطاري شم

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 05:10
• نوشته شده توسط
• علی

در صحن تو حج فقرا را عشق است
پرواز به مشهد الرضا را عشق است
پایان دو ماه نوکری از دستت
یک تذکره‌ي کرب و بلا را عشق است
قلبی که شکست از التجا می گوید
از پنجره فولاد و رجا مي گويد
لبخند رضایت تو ما را کافی ست
عمریست دلم رضا رضا می گوید
یوسف رحیمی

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 05:10
• نوشته شده توسط
• جواد

زابتدای وجودم به من نظر داری
تویی که دم به دم ازحال من خبر داری
طواف کوی تو بالاتر از هزاران حج
به روی گنبد خود بوسه ی قمر داری
حساب کردم و دیدم به پای حسن صفات
زخوبی همه خوبان تو بیشتر داری
خداگواست به خواب شبم نمیدیدم
مرا به منصب همسایه مفتخر داری
صفای کرب و بلا جای خود،تو در اینجا
صفا و منزلت و شوکت دگر داری
مزاحمت نشوم حرف خود خلاصه کنم
چرا که خیل گدایان به پشت در داری
گدایم و نظرم سوی شاه ذوالکرم است
دلم خوش است که نامم کبوتر حرم است
شکسته ام پر پرواز این ترانه تویی
دلیل جوشش این حس عاشقانه تویی
به هرکه غیر شما رو زدم ندانستم ...
تلاطم کرم و لطف بی کرانه تویی
بیا بیا پدرانه بگیر دست مرا
ک

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 05:12
• نوشته شده توسط
• جواد

زاده سلطان طوس تا به جهان پانهاد
گشت زمین چو بهشت ، زآن گل مینو نژاد
ژاله زند بوسه ها برلب خندان گل
بلبل و گل پیش هم ، خرم وخندان و شاد
بید چو مجنون شده یکه و صحرا نشین
داد زشوریدگی زلف پریشان به باد
همره باد صبا روی چمن می دوند
در پی هم برگ ها از ره مهر و وداد
سروسهی شد خجل از قد و بالای خویش
سایه ی ابن الرضا چون به زمین اوفتاد
زمزمه ی جویبار چون غزل عشق دوست
میرود از آن سرود ، خاطره ی غم زیاد
بوی بهشت آمد و نغمه ی شادی به باغ
آن گل بی خار چون ، پای به گیتی نهاد
شوخی نرگس ببین خم شده روی زمین
تا که مگر پانهد ، بر سر و رویش جواد
مادر او خیزران از پدر چون رضا
عاشر ماه رجب این پسر پاک زاد
معدن ا

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 05:13
• نوشته شده توسط
• علی

بالم شکسته بود و هوایی نداشتم
از دست روزگار رهایی نداشتم
بیهوده نیست عاشق گنبد طلا شدم
مشهد اگر نبود که جایی نداشتم
دردم زیاد بود و طبیبی مرا ندید
دردم زیاد بود و دوایی نداشتم
گفتم مگر امام رضا چاره‌ای کند
ای وای اگر امام رضایی نداشتم
گفتند در حرم همه را راه می‌دهند
اصلا بنای بی‌سروپایی نداشتم
میل تو بر دل آمد و میل گناه رفت
ورنه من از گناه ابایی نداشتم
چندین شب است گریه شده کار من ولی
باز هم برات کرب‌وبلایی نداشتم
شاعر : مهدی میری

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 05:13
• نوشته شده توسط
• جواد

سر زند هر بامداد از طرف بامت آفتاب
می كند هر روز از مشرق سلامت آفتاب
سر برون می آورد هر روز و پنهان می شود
تا دو نوبت از افق بر احترامت آفتاب
گر تو بگشایی نقاب از چهره، ای شمس الشموس
كمتر است از ذره در پیش مقامت آفتاب
هر كجا خورشید می تابد نشان روی توست
می رساند بر همه عالم پیامت آفتاب
ای مه برج ولایت، ای رضا خورشید دین
ای كه باشد كمترین عبد و غلامت آفتاب
گر كشد قهر تو روزی تیغ بر روی فلك
كی توان گردد سپر پیش حسامت آفتاب
گر دهی فرمان كه سر از چاه مشرق برمیار
حاش لله سر بپیچد از كلامت آفتاب
تا بماند جاودان این روشنایی می كند
توتیای دیده، خاك زیر گامت آفتاب
روز محشر زان سبب سوزنده تر آید پدید
تا

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 05:34
• نوشته شده توسط
• علی

تا شنید از باد پیغام وصال یار گل‏
بر هوا می‏ افکند از خرمی دستار گل‏
گر نه از رشک رخ او رو به ناخن می‏ کند
مانده زخم ناخنش بهر چه بر رخسار گل‏
تا نگیرد دامنش گردی کشد جاروب‏ وار
دامن خود در ره آن سرو خوشرفتار گل‏
خویش را دیگر به آب روی خود هرگز ندید
تا فروزان دید آن رخسار آتشبار گل‏
از رگ گردن نگردد دعوی خوناب خوب‏
گو برو با روی او دعوی مکن بسیار گل‏
نافه ‏ی تاتار را باد بهاری سرگشود
چیست پر خون نیفه ‏ای از نافه‏ ی تاتار گل‏
گر گدایی درهم اندوز و مرقع پوش نیست‏
از چه رو بر خرقه دوزد درهم و دینار گل‏
تا میان بلبل و قمری شود غوغا بلند
می ‏زند ناخن به هم از باد در گلزار گل‏
بر زمین افتاد طفل غنچه

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 05:38
• نوشته شده توسط
• علی

مگذار مرا دراین هیاهو، آقا
تنها و غریب و سربه زانو آقا
ای کاش ضمانت دلم را بکنی
تکرار قشنگ بچه آهو آقا
******
کسی قدم به حرم بی مدد نخواهد زد
بدون واسطه دم از احد نخواهد زد
گدای کوی رضا شو که آن امام رئوف
به سینه ی احدی دست رد نخواهد زد
******
ما در ره ثامن الحجج هشیاریم
در حفظ حریم او قدم برداریم
گر دشمن ما خواب پریشان دیده
در سایه ی حضرت رضا بیداریم . . .
یا علی مدد

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 05:19
• نوشته شده توسط
• جواد

سکوت و سردی شب ناتمام، همسایه!
و چاره چیست؟ دوباره سلام، همسایه!
خدا کند که بماند صفای سایه تو
همیشه بر سرمان مستدام همسایه
چه کرده ای که چنین بال می زنم هر روز
کبوترانه به آن کوی و بام همسایه!
غزال خسته و مجروح را در این فرصت
نمی شود برهانی ز دام همسایه!
مرا ز سایه همسایگی ات طرد مکن
که بی تو باقی عمرم حرام، همسایه!
و در حضور بزرگ و زلال تو هرگز
نه جاه می طلبد دل، نه نام، همسایه!
مرا بخوان که در این ازدحام غصه و غم
به آستانه سبزت بیام، همسایه!
خلاصه اینکه نمانده است هیچ عرضی جز -
ملال دوری تو، والسلام، همسایه!
شاعر:زهرا بيدكي

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 05:40
• نوشته شده توسط
• جواد

باید همه به سمت شما رو بیاورند
دلها به لب ذکر هوالهو بیاورند
باید که جن و انس تمام ملائکه
ایمان به دست ضامن آهو بیاورند
ما بهتر از شما که ندیدیم صاحبی
گر هست بهتری زشما کو؟ بیاورند
با تار مویتان که برابر نمی شود
گیرم هزار خرمن گیسو بیاورند
خسته شکسته ام و بسختی رسیده ام
پشت درم بگو که مرا تو بیاورند
در سفره هر چه میرسد از سمت مشهد است
آری هر آنچه هست از آن سو بیاورند
شاعر : میثم کامیابی

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 05:45
• نوشته شده توسط
• جواد

روزي كه خاك صحن رضا آفريده شد
مهر سجود اهل سما آفريده شد
خورشيد از درون ضريحش طلوع كرد
تا گنبدش رسيد و طلا آفريده شد
آواي آسماني نقاره خانه اش
پيچيد تا فضا و صدا آفريده شد
از حلقه هاي پنجره فولاد محشرش
عيسي كه جان گرفت و شفا آفريده شد
موسي ز دست خادم و دربان صحن او
وقتي مدد گرفت عصا آفريده شد
از سايبان گوشه صحن مطهرش
راهي به سوي كرب و بلا آفريده شد

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 05:47
• نوشته شده توسط
• جواد

شبي ياد جنون آباد كردم
علي موسي الرضا را ياد كردم
ميان بي كسي هاي شبانه
هواي صحن گوهرشاد كردم
طنابي از دلم بر ديده بستم
دخيل پنجره فولاد كردم
شاعر:صابر خراسانی

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 05:52
• نوشته شده توسط
• علی

بــــــه گوش دل ندا آمد، که یار دلبرا آمد
به درد ما دوا آمد ، رضا آمد، رضا آمد
خدا داد آنچه را وعده، بشد در ماه ذیقعده
که آمد بهترین بنده، رضا آمد، رضا آمد
بباید مِفرَشی از نور، ز تار گیسوان حُور
که آمد قبلۀ منظور، رضا آمد، رضا آمد
فروغ زهرۀ زهرا، ز نجمه تافت بر دنیا
که خورشید جهان آرا، رضا آمد، رضا آمد
زمین رفت و، بهشت آمد، که زیبا جای زشت آمد
گل مینو سرشت آمد، رضا آمد، رضا آمد
چو عیسی می کند احیا چو موسی با ید بیضا
ز نسل حیدر و زهرا، رضا آمد، رضا آمد
به دانش، تالی حیدر، به عصمت، وارث مادر
ولایش عین و پیغمبر، رضا آمد، رضا آمد
پناه انس و جان است این، امام مهربان است این
شفیع شیعیان است این، رض

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 05:55
• نوشته شده توسط
• علی

آسمــــــــــــــانها همـــــــه غـــــــرق نــور است
بــــــــــــــــــــــار دیگر زمین رَشک طور است
کــــــــــــــــشور مــــــــــــا ز میلاد پــــــاکت
غـــــــــــــــــرق شور و نشاط و سُرور است
ای گُـــــــــــل ولایت، مشعل هدایت یا امام رضا
تو کریم و عالم، سائل و گدایت، یا امام رضا(2)
ای کـــــــــــــه بــــــر خــــلق عالم امیری
در عـــــطا و کـــــــــرم بــــــــی نظیری
ســـــر نــــهادم بــــه خـــاک تـــو امروز
تـــــــــــــــــــــــــــــــــا که فردا تو دستم بگیری
بــــــــــــا دل شکسته، آمدم بسویت یا امام رضا
کـــن عنایتی بر سائلان کویت، یا امام رضا(2)
ای مدینه، نجف، کربلا

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 05:57
• نوشته شده توسط
• علی

رضا جان گر ببندی در برویم
دگر راز دلم با که بگویم
فقط تو این دلم را می کنی باز
ببین بهر گدائی آمدم باز
تو می دانی غریب و بی پناهم
نشسته منتظر بهر نگاهم
شاعر:رسایی

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 06:03
• نوشته شده توسط
• علی

آمدم ای شـــــــــــــــاه پناهم بده
خــــــــــط امانی ز گناهم بده
ای حـــــرمت ملجاء درماندگان
دور مـران از در و راهم بده
لایــــــق وصل تو که من نیستم
اِذن بــه یک لحظه نگاهم بده
لشکر شیطان به کمین من است
بــــی کسم ای شاه، پناهم بده
در شب اول کــــــه نهندم به قبر
نــــــور بدان شام سیاهی بده
ای کـــــه عطا بخش همه عالمی
جمــــــــلۀ حاجات مرا هم بده
شاعر:حسان

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 06:06
• نوشته شده توسط
• علی

من که کبوتر دلم، اُنس گرفتــــــــــه با رضا
می شنوم ز قدسیان زمزمـــۀ رضا رضا(2)
ای بنثار مَقدَمت گــــــــــــوهر اشکِ دیده ام
ای بفدای جـــــــان تو، جان به لب رسیده ام
من بــــــه بهای هستیم، مهر تو را خریده ام
نیست به جز ولای تو، جان به لب رسیده ام
مبـــــــــاد سازد از درت خدا مرا جدا رضا
من که بـــــــــبوی مغفرت به بارگاهت آمدم
شبی کــــــــه سر زد اُفق، جمال ماهت آمدم
پناه مـــــــــا سوی توئی، که در پناهت آمدم
نیازمندم و گـــــــــــــدا، بر سر راهت آمدم
اگر ز در برانیم کجـــا روم کجا روم رضا
به پیشگاه قدس تو، اگـــــــر چه دستِ خالیم
اگر چه کس نمی خورد، غــــم شکسته بالیم
اگر چه اشک

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 06:08
• نوشته شده توسط
• علی

ای سند نجات من، ولایت تو یا رضا
صحن تو و عتیق تو، کعلبه و کربلا رضا
دلم بیاد تو بُود، مدینه الرضا رضا
زیارتت به دین من، زیارت خدا رضا
تو و کرامتت مرا ز خود مکن جدا رضا
رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا
شهی که خاک طوس از او آمده محترم توئی
مشهی که نور می دهد، ب عرب و عجم توئی
رئوف اهلبیتی و ولی ذوالکرم توئی
به مسجد الحرام دل، قبله توئی حرم توئی
صفا و مروه می کند با حرمت صفا، رضا
رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا
مرا به مهر خود ببر، که با ولات زیستم
به تربتت شتافتم، به غربتت گریستم
در آفتاب صحن تو، اگر دمی بایستم
به سایۀ بهشت هم، نیازمند نیستم
جهنم است بهر من، بهشت بی رضا رضا
رضا رضا رضا رضا رضا رضا

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 06:12
• نوشته شده توسط
• علی

عاشقان را کو پناهی غير توس؟
ای دل! من آتشين آهی بر آر
تا بسوزی دامن ايـن روزگار
روزگـار مـردمی‌ها سوخته

چهره‌ی نامــردمی افروخـته
کينه‌ها در سينه‌ها انباشته
پرچــــم رنگ و ريـا افراشته
دشت سبز اما ز خار و کاکتوس
وز تبر شد هيمـه عود و آبنوس
آب دريا تن به موج کف سپرد
مـوج دريا اوج را از يــاد بـرد
جان‌به‌لب شد از رياکاری شرف
خوب بودن مرد و بودن شد هدف
آب هم آييــنه را گم کرده اسـت
سنگ در دل‌ها تراکم کرده است
تيرگی انبوه شـد پشت سحـر
صبح در آفاق شب شد دربه‌در
نغمه‌های عشق هم خاموش شد
اين قلندر بـاز شولاپوش شد
ارغوان روی او کم‌رنگ شد
پرنيانش هم‌نشين سنـگ شـد
خاک را از خار و خس انباشتند
ياس را در

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 05:53
• نوشته شده توسط
• جواد

همه جا غرق صفا شد شب میلاد رضا
پر طراوت همه جا شد شب میلاد رضا
شب میلاد کرامت ، شب میلاد کرم
شب میلاد وفا شد شب میلاد رضا
خانه نجمه بود قبلۀ دلها و بر آن
کعبه هم قبله نما شد شب میلاد رضا
عالم آل محمد به جهان جلوه نمود
عَلَم علم بپا شد شب میلاد رضا
دومین بضعۀ مِنّی که پیمبر فرمود
بود نشناخته تا شب میلاد رضا
هشتمین حجت حق پرده ز رخسارگرفت
حاجت شیعه روا شد شب میلاد رضا
بارش رحمت و رأفت همه جاریست مگر
شب میلاد رضا شد شب میلاد رضا
رسدش نامه آزادی محشر ، هر کس
که د ر این خانه گدا شد شب میلاد رضا
شاعر:سید رضا موید

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 06:16
• نوشته شده توسط
• علی

كاش يك شب باز مهمان دو چشمت می‌شدم ريزه خوار مشرق خوان دو چشمت می‌شدم
كـاش يك شب می‌گذشتم از فراز چشم تو گرم گلگشـت خـراسان دو چشمت می‌شدم

كـاش يـك شب می‌سرودم گنبد زرد تو را فارغ از دنيا، غزلخوان دو چشمت می‌شدم
كاش يك شب می‌نشستم بر ضريح چشم تو بـاز هـم پـابـند پيمان دو چشمت می‌شدم
صحن و ايوان تو را اى كاش جارو می‌زدم چـون كـبوترها نگهبان دو چشمت می‌شدم
ضـامن آهـوست چشمان دو شهد روشنت كـاش آهـوى بـيابان دو چشمت می‌شدم
كاش يك شب معرفت می‌چيدم از چشمان تو غـرق در درياى عرفان دو چشمت می‌شدم
كـاش يك شب می‌شدم خيس نگـاه سبز تو شـاهد اعـجاز بـاران دو چشمت می‌شدم
كاش يك شب نور می‌نوشيدم از چشمان تو

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 06:17
• نوشته شده توسط
• جواد

آستان تو بود کعبه امید رضا
نشود سائل درگاه تو نومید رضا
به امیدی که بگیرم ز کفت خط امان
در برت آمدم ای کعبه امید رضا
شاعر:سراج

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 06:19
• نوشته شده توسط
• علی

مى رسم خسته، مى رسم غمگين
گـرد غـربت نشسته بر دوشـم
آشـنـايـى نـديـده چـشمانـم
آشـنـايـى نـخوانده در گوشم
مـى رسـم چون كويرى از آتش
چون شب تيره اى كه نزديك است
تـشـنـه آفـتـاب و بـارانـم
چـشم كم آب و سينه تاريك است
مـى رسـم تـا كـنـار مرقد تو
دامــنــى اشــك و آه آوردم
مـثـل آهـوى خـسته از صياد
بـه ضـريـحـت پـنـاه آوردم
مـثـل پـروانه در طواف حرم
هـسـتي ام را به باد خواهم داد
تـا نـگـاهم كنى ، تو را سوگند
بـه عـزيـزت خـواهــم داد
شاعر:مصطفى خراسانى

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 06:19
• نوشته شده توسط
• جواد

تـو يـادگـار هـفتمين سپيده اى
شـكـوه مـاندنى ترين قصيده اى
اشـارتـى ز بـيـكران روشنى
كـه از ديـار بى نشان رسيده اى
سـتـاره حـريـم سـبز فاطمه
ز بـى نـهـايـت خدا دميده اى
بـهـار سـبـز بـاغهاى آرزو
امـام قـصـه هـاى ناشنيده اى
گـل نـجـيـب بـاغ آفـرينشى
كـه در دلـم بـهـار آفريده اى
تـو قـلب عاشقان هر زمانه را
بـه لـطف و بخششت خريده اى
تـو مـنتهاى مهر و رحمت خدا
ز هرچه غير اوست دل بريده اى
زمـهربانى ات، ز دل ستانى ات
چـه نقش ها به لوح دل كشيده اى
مـيـان لالـه هـاى سـرخ آشنا
غريـب آشـنـا! تو برگزيـده اى
ز سـاغـر كرامـت مـحمـدى
زلال نـور مـعـرفت چشيده اى
ز بـاغهـاى بـى زوال سرمدى
سـبدسـبد گـل حضور چيد

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 06:22
• نوشته شده توسط
• جواد

سحرهای ناب
و شمیم گلاب
و صحن انقلاب
و دل های دیوونه
دور سقا خونه
با شوق زیارت
تو حرم حضرت
دلدار اقامت
کنار ضریحش
با نور ملیحش
دارالشفامون پنجره فولاده
دلم مقیم صحن گوهر شاده
قبله ی دل هامون باب الجواده
من دخیل می بندم امشب
اون ضریح با صفات را
می گیرم از دست آقا
برات کرب و بلات را
حسین ...
شاعر:حسین ایمان

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 06:22
• نوشته شده توسط
• علی

تـو مـثـل مـاه تـابون مى درخشى
ز استـان خـراسـون مـى درخشى
تـو خـورشـيـدى و نـورت آفتابه
دل دشـمـن ز نـورت در عـذابـه
تـو مولايـى ، امـامى ، جان فدايت
گـشـوده بـال و پر، دل در هوايت
خراسـون بـوى عطر عـشق داره
امـام هـشتـم اونـجـا شهـرياره
در جـنـت در آن جـا بـاز بـاشه
خـدا آن جـا غـزل پـرداز بـاشه
هـنر آن جا، ادب آن جا، گل آن جا
شراب و عشق و شمع و بلبل آن جا
خـدا جـارى زچـشـم آسـمـونه
زمـيـن بـا اهـل عـالـم مهربونه
امـام هـشـتـمـيـن جـونم فدايت
گـشـوده بـال و پـر دل در هوايت
حـرم زيـبـاتـريـن جـاى جهانه
بـراى هـر كـبـوتـر آشـيـانـه
پـنـاه بـى پـنـاهـان اون امـامه
كـه مـهرش بى حد و لطفش تمامه
ش

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 06:27
• نوشته شده توسط
• جواد

به امید وصال دوست چشمم روشن است امشب
گر با ما نشینی سعادت با من است امشب
که گوید آن از یک گل بهار هرگز نخواهد شد ای دل
بهاری دارم از یک گل اندر دامن است امشب
به آن شمشیر ابرو ، گر به قصد جان من آید
دریغ از جان ندارم تا که جان اندر تن است امشب
سرگلشن ندارم باغبان زین پس منه منت
که بر اطراف من غیرت فضای گلشن است امشب
جنون عشق دل را گر که گردانی صحرایی
ولی زنجیر گیسویش پی دلبستن است امشب
مریض عشق را دیگر طبیب جان علاج آمد
رغیب از غصه ی یاران به حال مردن است امشب
نگارم در کنار گل بیار و کلبه ام گلشن
دلم دامن کشان هر سو پی گلچیدن است امشب
گل روی رضا شد جلوه گر در ماه ذیقعده
به عشرت کوش جانا وقت گل

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 06:27
• نوشته شده توسط
• علی

هـر سـحر آفتاب من مولاست
همه شب ها شهاب من مولاست
به خراسان كه جز كويرى نيست
عـلـت انـتـساب من مولاست
سـينه ام دست رد زعالم خورد
آن كـه داده جواب من مولاست
از هـر آن چه به عمر دل بستم
بـهـتـرين انتخاب من مولاست
ورشـكستم به دور از اين درگاه
چـون تـمام حساب من مولاست
شاعر:مصطفى خراسانى

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 06:29
• نوشته شده توسط
• جواد

آسمان بر آن شده تا با زمین ساغر زند
مهر خندد بر مه و مه خنده بر اختر زند
عرشیان را مرغ دل سوی مدینه پر زند
حضرت روح الامین بیت الولا را در زند
بوسه برخاک سرای موسی جعفر زند
دم ز وصف بضعه ی زهرا و پیغمبر زند
در کنار نجمه ماه مرتضی پیدا شده
یا به طور موسی کاظم رضا پیدا شده
آفرینش راب ه تن روح مجرد آمده
مژده در ذیقعده از عیدی مؤید آمده
عالم خلقت به خلد مخلد آمده
جلوه گر حسن خدای حیّ سرمد آمده
شیر حق در کعبه یا در مکه احمد آمده
اهل عالم عالم آل محمد آمده
کیست این استاد دانشگاه کل ، حق را ولی است
قبله ی هفتم امام هشتم و سوم علی است
این پسر مرآت حسن بی مثال داور است
این پسر هم مصطفی هم فاطمه هم حیدر

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 06:30
• نوشته شده توسط
• علی

اى ستون هاى زمين، گلدسته هـاى سربلند!
اى رواق زرنـگـار، آيـينه هـاى بندبند!
اى مـقرنس هاى چوبى ، گنبد زرين كلاه!
بـر سـر آن آسـتـان پـرشكوه بى گزند
بـر سـر هفت آسمان آن مهربان افراشته
چـترى از بال كبوتر، از حرير و از پرند
دسـت او ايـنـك پـناه آهوان خسته است
بـال بـگـشـاييد از شوق، آهوان دركمند!
كـفـتـران آسـمـانـى هـم اسير دام او
مى كـشاند هر دلى را در رهايى ها به بند
اى حضـور هـشـتـمين! افتادگان غربتيم
دست ما را هم بگير از لطف، اى بالا بلند!
شاعر:يدالله گودرزى

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 06:33
• نوشته شده توسط
• جواد