ولادت امام رضا (ع)

شمع جمع شاپرکهایی رضا
ای کلید ساده مشکل گشا
آن گل زیبا گل خوشبو تویی
ای رضا جان، ضامن آهو تویی
با نگاهت چون کبوتر کن، مرا
تا بگیرم اوج، خوشحال و رها
ای پسر فاطمه، نور هدی
سبزترین باغ بهار خدا
با تو دل از غصه رها می شود
پاکتر از آینه ها می شود
ای گل گلزار خدا، یا رضا
آینه ی قبله نما یا رضا
السلام ای حضرت سلطان عشق
یا علی موسی الرضا ای جان عشق
السلام ای بهر عاشق سرنوشت
السلام ای تربتت باغ بهشت
از عرش سلام سرمدی آوردند
آیینه ی حُسن سرمدی آوردند
با آمدن رضا (ع) از باغ بهشت
یک دسته گل محمدی آوردند

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 03:58
• نوشته شده توسط
• جواد

کبوتـر دلم می خونه ( یا امام رضا2)
چقده زندگی قشنگه (با امام رضا2)
پرش و وا کرده بازدور ضریح چشات
داره بازم هوای گنبد طلات
آقام آقام آقام امام رضا
کسی نمی رسه به پای (مهربونیات2)
تموم زندگیم آقا ( فدای خوبیات2)
حالا که من اومدم میون صحن حرم
مشه بریزی مهربونی رو سرم
آقام آقام آقام امام رضا
سفر کربلای من( شده حکایتی2)
بده برات کربـلامو (همولایتی 2)
گره کار منو تو میتونی وا کنی
به دل من یه کربلا عطا کنی
آقام آقام آقام امام رضا
شاعر:کمال محسنی

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 04:15
• نوشته شده توسط
• علی

اين همه دست به سوي تو دراز است رضا
باز مشت من و آغوش تو باز است رضا
باز «من» دارد از آن دور تهي مي‌آيد
آن که مي‌آيد از آن دور جنازه است رضا
زنده شد پيش نگاهت، تو خدايش شده‌اي
کفرِ «خورشيد» پرستان پُرِ راز است رضا
من و انگور، دلي مست و نگاهي پرِ اشک
قبله در حسرتِ اين راز و نياز است رضا
هشت رکعت وسط صحن تو افتاد به خاک
رقص عشق است، فقط شکل نماز است رضا
هر دلي مي‌رسد از راه شکسته ‌است... چقدر-
جاده‌ي عاشقيت حادثه ساز است رضا
آه! آواز خوش گوشه‌ي «نيشابور»ت
در مقامي پر از اندوه «حجاز» است رضا
پيش پرهاي کبوتر، آسمان دل تو
تا خدا، پنجره در پنجره باز است رضا
شاعر:قاسم صرافان

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 04:21
• نوشته شده توسط
• جواد

امــشـب دخـیل پنـجـره فـولادتم
آقــا گـدای صحـن گــوهـرشادتم
کبوتـرم کن یا رضاجان
منو بـبر امشب خراسان
عاشقم آقا منو نکن رد-ببرم امـشـب به سوی مشهد یا علی موسی الرضا2
دوباره امشب به سر من زد-تاکه بنشینم روبرو گنبد. یا علی موسی الرضا2
داره مـیـاد صـدای بارون-دوباره تر شده چشامون-باصـدای نقاره خونه2
یه عمریه که تو آقاجون-دلا رو می بری فـراوون-با صدای نقاره خونه2
دستایی که اومد به سوی گنبدت
پر کن تو با فیروزه های مشهدت
کرم کن ای سلطان خوبان
کـرم کـن ای یـار فقیران
شب عیده و باز اومدن مردم-به امید تو قـبلـه گـه هشتم یا علی موسی الرضا2
تو به خاطر بانوی شهـر قـم- بده آقا بهـم یه دونه گندم یا علی مو

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 04:22
• نوشته شده توسط
• علی

اين راه براي خسته دور است چقدر
از نور تو چشم بسته دور است چقدر
گامي به تصوّر تو نزديک شدن
از آينه‌اي شکسته دور است چقدر
با ديدن تو چه محشري خواهد شد
آغاز حيات ديگري خواهد شد
وقتي که به صحن آسمانت برسم
آهوي دلم کبوتري خواهد شد
هر چند دلم نقطه‌اي از تاريکي است
بين من و تو پاره خط باريکي است
در هندسه‌ي عشق مثلث شده‌ايم
من، تو «و خدايي که در اين نزديکي است»
من باز ميان موج گيسوي تو غرق
در خلوت صحن پر هياهوي تو غرق
اي ماه من! اين پلنگِ حيرت زده، شد
در برکه‌ي چشم بچه آهوي تو غرق
اينجا همه لحظه‌ها طلايي است چرا؟
هر گوشه‌ي اين زمين، هوايي است چرا؟
برمي‌گردم، در اين دل مشهديم
يک حال عجيب کربلايي است چر

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 04:23
• نوشته شده توسط
• جواد

قد و قامتت آسمونی
می باره ازت مهربونی
نام تو از بسکه به دل می شینه
هر کی رضا میگه به دل میشینه
کرم تو بی نظـیره
گداها رو می پذیره
اسم علی خیلی بهت میادش
مثل تورو حق به کسی ندادش
مددی رضا رضا جان
تو همه ایمان منی
برکت ایران منی
هر کسی که عشق رضا رو داره
توی دل فاطـمه مو ندگاره
نوکر تو سربلنده
روز قیامت می خنده
روی دلم اسم تو رو نوشتم
تـو حرمـت انگاری تو بهشتم
مددی رضا رضا جان
دلمــو کبوتر می کنی
زندگیمو بهتر می کنی
پـر می زنم تا برسم خراسون
داد می زنم از ته دل آقاجون
همه رو یه جا خریدی
بــدیامــو تـو ندیدی
عشق رضا قیمتمو گرون کرد
این علفمو هم قد زعفرون کرد
مددی رضارضا جان
چی میشه به من توشه بدی

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 04:24
• نوشته شده توسط
• علی

نه دعبلم نه فرزدق که شاعرت باشم
که شاعرت شده مقبول خاطرت باشم
نه آهوام نه کبوتر که ضامنم باشی
ویا پرنده ی صحن مجاورت باشم
نه آن دلی که به معنا رسم نه آن چشمی
که مثل آینه حیران ظاهرت باشم
ولی زلطف مرا هم گدای خویش بخوان
که با تو صاحب دنیا و آخرت باشم
همیشه سفره ی مهمان نوازی ات باز است
اجازه میدهی ام گاه زائرت باشم؟
اجازه میدهی ام گاه از تو بنویسم؟
به عمر چند غزل -آه- شاعرت باشم
شاعر:سید محمد جواد شرافت

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 04:25
• نوشته شده توسط
• جواد

با زمزمی به وسعت چشم تر آمدم
تا محضر زلالترین کوثر آمدم
قسمت نشد که بال و پری دست و پا کنم
اما به شوق دیدن تو با سر آمدم
گفتند زائر حرمت زائر خداست
مُحرم تر از همیشه بر این باور آمدم
اینک مدینه النبی ام مشهد الرضاست
با نام تو به محضر پیغمبر آمدم
از حس و حال روشن معراج پُر شدم
وقتی به خاکبوسی «بالاسر» آمدم
حسی کبوترانه گرفته ست جان من
«پایین پای» تو شده هفت آسمان من
در این حریم قدسی سر تا سر آینه
روشن شده به نور تو چشمم هر آینه
گرد و غبار صحن تو را می خرد به جان
همواره بوده است بر این باور آینه
پر می کشد از این همه قلب شکسته آه
سر می زند از این همه چشم تر آینه
عکس ضریح توست که در قاب چشم هاست
ی

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 04:27
• نوشته شده توسط
• جواد

عاشق هميشه پر شده از اتفاقها
يك چشم وصل و چشم دگر در فراقها
عاشق كبوتر است كه هر بار می پرد
پرواز مي كند به فراسوي طاقها
شبهاي عشق دلهره هاي رسيدن اند
مهتابي اند گاه و گهي در محاقها
تاب و تب هميشگي عشق ارثي است ...
از روز اول و ازل اشتياقها
مشتاق چشم هاي تو هستم امام عشق !
اي آتش نشسته به جان چراغها
توحيد من به حصن حصين ولايتت
اي شرط عشق هستي عشق از عنايتت
باران زد و بهانه ماها رديف شد
سقفي براي بي سرو پاها رديف شد
پشت در سخاوت سبز ضريح تو
زيباترين اميد گداها رديف شد
با لهجه قنوت نگاهت يكي يكي
زنجيره بلند دعاها رديف شد
شاعر نشست قافيه را تا سحر كشيد
وقتي كه مهر ناب شماها رديف شد
يك بار آمديم ز

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 04:29
• نوشته شده توسط
• جواد

سخن به مدح تو بايد فصيح و كامل گفت
هم از شكوه مقامت ، هم از فضائل گفت
شبيه صائبِ صاحب سخن قصيده نوشت
غزل غزل سر زلف تو را چو بيدل گفت
نه چند مثنوي و قطعه و غزل ، بايد
كه شرح قصة حسن تو در رسائل گفت
عبا ، نه ... اينكه گداي شما شدم كافيست
حديث حسن تو كي مي توان چو دعبل گفت
تفضلي ! كه فقط از تو خوانده ام يك عمر
و من نگفته ام و هر چه بود اين دل گفت
زلال اشك مرا از تبار كوثر كن
در آسمان دو دستت مرا كبوتر كن
به قفل بسته كليد اجابت است اينجا
كه آستانة جود و كرامت است اينجا
به دلنوازي جان در رواق او بنشين
چرا كه قبر مسيحاي عترت است اينجا
بكوش تا پرِ پروانه اش شوي ،‌ زيرا
پر از تلأ لؤ شمع هدايت است اين

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 04:33
• نوشته شده توسط
• جواد

آمدم ای شاه ، پناهم بده
خط امانی ز گناهم بده
ای حَرمَت ملجأ در ماندگان
دور مران از در و ، راهم بده
ای گل بی خار گلستان عشق
قرب مکانی چو گیاهم بده
لایق وصل تو که من نیستم
اِذن به یک لحظه نگاهم بده
ای که حَریمت به مَثَل کهرباست
شوق وسبک خیزی کاهم بده
تاکه ز عشق تو گدازم چو شمع
گرمی جان سوز به آهم بده
لشگرشیطان به کمین من است
بی کسم ای، شاه پناهم بده
از صف مژگان نگهی کن به من
با نظری ، یار و سپاهم بده
در شب اول که به قبرم نهند
نور بدان شام سیاهم بده
ای که عطا بخش همه عالمی
جمله ی حاجات مرا هم بده
شاعر:سراج

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 04:32
• نوشته شده توسط
• علی

آمدم ای شاه پناهم بده
خط امانی ز گناهم بده
ای حرمت ملجأ درماندگان
دور مران از در و راهم بده
لایق وصل تو که من نیستم
اذن به یک لحظه نگاهم بده
لشگر شیطان به کمین من است
بی کسم ای شاه پناهم بد
در شب اول که به قبرم نهند
نور بدان شام سیاهم بده
ای که عطابخش همه عالمی
جمله حاجات مرا هم بده

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 04:35
• نوشته شده توسط
• جواد

همسفر فرشته ها شدم من
زائر مشهد الرضا شدم من
بسکه دلم عطر اجابت گرفت
مثل قنوت ، مثل دعا شدم من
با دستایی که رنگ اعجاز داره
طلا نه بلکه کیمیا شدم من
از آب سقاخونه که چشیدم
مثه لاله عباسی وا شدم من
نمی دونم اینجا زائر حضرت
یا زائر خود خدا شدم من
تا که بگم حرف دل خستمو
با اهل دنیا همصدا شدم من
شاعر:حسین ایمان

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 04:36
• نوشته شده توسط
• علی

امام رضا الهی من فدات شم
فدای تک تک کبوترات شم
دلم دخیل پنجره فولاده
کبوتر ایوون گوهر شاده
خراب عشق آسمونیشم من
بهتر بگم دلم رضا آباده
رو ضریح قامت گلدسته هاش
سپیده دم دست نیاز باده
گنبد زردش همة دلایِ
عاشق و زیر پرچمش جا داده
راه حاجت گرفتن از آقامون
اینجا فقط یه قسم جواده
دلم می خواد با اشکای زلالم
بگم مثه یه دوست صمیمی ساده
امام رضا الهی من فدات شم
فدای تک تک کبوترات شم
زمین که نه ،‌ تو آسمون هفتم ؟
نه نه ، بیا به آسمون هشتم !
توی حرم کنار سقا خونه
تو اون شلوغی که آدم می شه گم
یا تو رواقی که ضریح آقاست
که پره از تاب و تب و تلاطم
بخواه از آقا دلتو گم کنی
دور ضریح ، تو ازدحام مردم
شاید بشی کب

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 04:38
• نوشته شده توسط
• علی

شبیه مرغک زاری کز آشیانه بیفتد
جدا ز دامن مادر به دام دانه بیفتد
شبیه طفل جسوری که رنج داده پدر را
برای گریه اش اینک به فکر شانه بیفتد
درست مثل جوانی شرور و هرزه و سرکش
که وقت غصه و غربت به یاد خانه بیفتد
شبیه متهمی که به دست خویش بمیرد
و یا به پای خودش دست تازیانه بیفتد
منم مشبّه تشبیه های فوق، وَ ای کاش
که از سرم هوس گفتن ترانه بیفتد
نشان گرفته دلم را کمان ابروی ماهت
دعا بکن که مبادا دل از نشانه بیفتد
همیشه وقت زیارت، شبیه پهنه ی دریا
تمام صورت من در پی کرانه بیفتد
شبیه رشته ی تسبیح پاره، دانه ی اشکم
به هر بهانه بریزد به هر بهانه بیفتد
ولیِ عهد دلم نه، تو شاه کشور قلبی
که با تو قصه ی جمشید،

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 04:39
• نوشته شده توسط
• جواد

خورشید برای احترام و پابوس
سپیده دم رد میشه از شهر طوس
کنار نور پر فروغ گنبد
مثل یه شمعه یا مثه یه فانوس
غبار چلچراغاش و می گیرند
خادما با پرِ لطیف طاووس
هر که نشد غبار راه حضرت
میشه تموم عمرش آه و افسوس
پنجره فولادش دارالشفائه
هیچ کسی از اینجا نمیره مأیوس
صدای نقاره خونش بلنده
خاموشه هر چی کلیسا و ناقوس
امام رضا الهی من فدات شم
فدای تک تک کبوترات شم
چلچراغاش که داره رنگ الماس
پره حرم از عطر و بوی احساس
جوونه می زنه توی نگامون
زلال اشک مثل یه غنچة یاس
من نشدم اونی که تو می خواستی
ولی شما همونی که دلم خواس
دور و بر سقاخونه اش به قرآن
یادم میاد صفای کف العباس
بگیر برات کربلات و امشب
اگه جایی برا

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 04:41
• نوشته شده توسط
• علی

ای کـاش کـبوتر حریمـت باشم
یا هم نفس صبح و نسیمت باشم
از چشـم دلم بیا و بردار حـجاب
تا زائر چشـمان رحیمـت باشـم
صحن تو پر از تب عبوری سبز است
لبـریز تبـسم حضـوری سبز اسـت
مـن تـوشـة کـربلام را مـی گـیرم
از پنجره ای که غرق نوری سبز است
شاعر : یوسف رحیمی

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 04:42
• نوشته شده توسط
• علی

هوای دولتِ مشرق سفیرِ باران شد
و چترهای دلِ ما سریرِ باران شد
كویره سر به هوایِ به آسمان محتاج
دچار مرحمت سر به زیر باران شئ
قناتِ مرده ی ما را دوباره احیا كرد
و دشت های ترك خورده، سیر باران شد
و چشم ها همه در مسیر او خیسند
شگفت بدرقه ای در مسیر باران شد
چه رنگ ها كه به هم دستِ بیعت آوردند
كمانی از بركات غدیر باران شد
ترانه های بهاری دل مرا برده ست
صدای سوت قطاری، دل مرا برده ست
مسافرم به دیاری ببند بار مرا
به عزم دیدن یاری ببند بار مرا
سفر، شروع فراق است با خبر هستم
اگرچه دوست نداری؛ ببند بار مرا
بیان قِصه دراز است اندكی بنشین
بگویمت به چه كاری ببند بار مرا؟
مرا هوای گلی در سر است، می بینی
بر

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 04:41
• نوشته شده توسط
• جواد

نمای گنبدی افتاده در دو چشم ترم
"تویی برابرِ من یا خیال در نظرم؟"
اگر که راه نمیدادی اَم، بعید نبود
که در غمِ تو بریزد تمامِ بال و پرم
چه خوب می شود اینجا بمانم و نروم!
شبیهِ اینهمه آهو که هست دور و برم
نگاهِ بدرقه ی گنبدت، مقابلم است
دعای آبیِ گلدسته هاست پشتِ سَرم
بهانه ای بده همچون شکنجِ زلفِ خودت
که لا اقل عقب اُفتد شکنجه ی سفرم!
قطار، منتظر...اما خودم کجا ماندم؟!
به بخش گمشدگانِ حَرَم بیا بِبَرَم!

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 04:46
• نوشته شده توسط
• جواد

هر دل بر آستان نگاه تو سر زده است
از خانه ات نرفته و در مستمر زده است
تا سالیان سال به پابوس آمده
هر آن دلی که با تو هماهنگ تر زده است
سلطان بی مبالغه ی عشق، عشق تو
بر هر دلی که سر زده رنگ سحر زده است
تا اینکه ضامنش بشوی، آهویی غریب
واحه به واحه را پی صیاد سر زده است
خورشید روی گنبد بالا بلند تو
هر صبح کفتری شده از شرق پر زده است
از شرم آنکه زهر به کام تو ریخته
صد خوشه اشک خون ز دل تاک سر زده است
این التهاب تلخ تو، تلخی زهر نیست
تلخی غربت است که بر تو شرر زده است
لبخند میزبان تو کاری تر است از آن
زخمی که تیغ زهر تو را بر جگر زده است

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 04:50
• نوشته شده توسط
• جواد

چون توای شاه کسی حشمت ودربار ندارد !
جلوه و جاذبه ات ، ثابت و سیّار، ندارد!
خلقی از شوق چو پروانه روانند به سویت !
هیچکس مثل تو این گرمی بازار ندارد!
جمله مشتاق ونظرباز تو باشیم ، به هرجای
میل کوی تو فـقط فرقه ی زوار ندارد!
هرکه آن بارقه و جلوۀ جانانه بدیده است !
رفته هوشش زسر و طاقت گفتار ندارد!
ماو من نیست دراین میکده و محفل عرفان
جوش عشقست،حساب کم وبسیارندارد!
آن غـزالی که پناهندۀ درگاه تو گـردد
تـرس صیاد و کمند و دد و آزار ندارد!
آن کبوتر که به پـرواز درآید امــروز
بی حرم اوج و پر و بال سزاوار ندارد!
(بیکی) ازدایرۀ خطّ تو بیرون شدنی نیست
خطّ مهرتو به جز نقطه و پرگار ندارد!
بارالها ، می عشق

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 04:49
• نوشته شده توسط
• علی

نامم به جز فدائی جانان نبوده است
شُغلم به جز غلامی سلطان نبوده است
هر آنچه کرده ام ز خطایا و جُرم ها
از چشم راز دار تو پنهان نبوده است
آری حواله گاه تمام حوائجم
جز بارگاهتان به خراسان نبوده است
در بین راههای رسیدن به کردگار
راهی چو راه کوی تو آسان نبوده است
ذکر شهادتین به شرط تو مُستجاب
بی تو هر آنکه گفته مسلمان نبوده است
عشق تو را خدا به مَلک یاد داده است
در آن زمان که حرفی از انسان نبوده است
آن دستگاه قبله نمائی که جز شما
کعبه نشان بداده میزان نبوده است
ما از ازل گدای در رحمتت شدیم
دیوانه و مرام کُشِ رافتت شدیم
کوی تو آستانه امید و التجاست
خورشید انعکاسی از آن گنبد طلاست
ما بی شماره طوف ضریح

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 04:52
• نوشته شده توسط
• جواد

در جست و جوی عشق به دنبال رضائیم
ما گرچه گداییم همه مال رضائیم
گر مست و خراباتی و ویرانه نشینیم
عمریست مقیم حرم خال رضائیم
وقف است دل ما نفروشید، حرامست
ما ذره ی ناچیز ز اموال رضائیم
گر عشق تجلی کند و حسن نماید
ما بهت زده عاشق تمثال رضائیم
گیرم که در میکده رندانه ببندند
ما مست می ساغر و مکیال (1) رضائیم
شاعر : مسعود مهربان

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 04:57
• نوشته شده توسط
• جواد

قطعه های غزلم سوی حرم افتاده ست
مثنوی در پی ارباب کرم افتاده ست
بیت در بیت غزل پای علم افتاده ست
مطلع شعر به دستان قلم افتاده ست
بنویسم "دو بیتی" که دل آباد شود
بعد از آن محرم این پنجره فولاد شود
در دو بیتی بنویسید دلم تنگ شده ست
و کمیت غزلم در حرمت لنگ شده ست
بیت در بیت غزل پاره ای از سنگ شده ست
باز بین غزل و قافیه ها جنگ شده ست
در حریمت همه ی قافیه ها پر بارند
«ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کارند»
در حریمت همه قافیه ها هوهو شد
عالمی مست تماشای خم ابرو شد
کار من درهم آن تاب و تب گیسو شد
حرمت با مژه های غزلم جارو شد
گرد و خاک حرمت سرمه چشمانم باد
به فدای سرو جانت همه ی جانم باد
شاعر:محمدجوا

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 04:58
• نوشته شده توسط
• جواد

تمام حاجت ما را به ما خدا داده
میان این همه کشور به ما رضا داده
دلم هوای طواف دور مرقدش دارد
دلم هوای زیارت به مشهدش دارد
چه می شود که شبی در رواق و ایوانت
تو را ببینم و خود را کنم به قربانت
چه می شود که شبی جارو بر حرم بزنم
شبی به همره مهدی کمی قدم بزنم
دخیل پنجره فولاد تو کنم دل را
به پای توست بریزم تمام حاصل را
چه می شود که ز سقاخانه ات دهی آبم
کمی تو روضه بخوانی برای اربابم
کمی تو روضه بخوانی ز حال طفل رباب
که شد ز تیر سه شعبه گلوی او سیراب
سری که کوچک و بوسیدنی و زیبا بود
به روی نیزه چرا در میان سرها بود
شاعر:روح الله گائینی

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 05:00
• نوشته شده توسط
• جواد

رضا قرآن ناطق پیکر عشق
رضا رضوان وبحر کوثر عشق
که نامش بر زبان اهل عـا لم
به عالم همچو او را مفخر عشق
سرا پا تارو پودش نور یزدان
که او اولگوی خوبان سرور عشق
سرودم آسمان را در مقــا مش
غریـب آشنا را یــــا و ر عــــشق
زیا رتگا ه او حــــج فـقـیـران
هـمه رحمت بگـیرند از در عشق
تما م زائران از وی بخواهــند
ضمان نا رشا ن در محشر عشق
هر آنکس رو کند بر قبله هفت
نمازش می رود بر محضر عشق
شب مشهد به عـطـر او مـزین
رضا را همچو تاجی بر سر عـشق
که خاک پای او سرمه ملک را
به باغ مصطفی گـل پرور عـشق
دل مستی چو (خا دم) در بر او
رضا آبش دهد از کـوثر عشق
شاعر:خادم گمنام

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 05:02
• نوشته شده توسط
• علی

یا رضا گویم و ازگفته خود دلشادم
بنده اویم و از هر چه که غیر آزادم
مستم ازجام لب لعل شراب انگیزش
بنهاده غمی اندر دل وکرد آبادم
ای رخت شمس درخشان و لبت قرص قمر
زلف افشان نکنی وندهی بر بادم
شهره شهرم و در عشق تو ای ساقی عشق
همه دانند که من عاشق گوهرشادم
از ازل خاک در کوی تو بودیم آقا
این من و این پدر و این همه اجدادم
لطف بسیارکنی،بار دگرهم بنما
دوریت برکند از ریشه رضا بنیادم
قطره ام مستحق گوشه چشمم مولا
میفرستم برت این قلب خراب آبادم
شاعر: محمد جواد وثوقی

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 05:03
• نوشته شده توسط
• جواد

مثل آهو که رصد می کند این صحرا را
خوب می بینم از اینجا همه ی دنیا را
جشن گندم شده برپا و زمین می گرید
قصّه ی آدم و عاشق شدن حوّا را
آسمان تو پر از کفتر عاشق شده است
شور چشمان تو رقصانده کبوترها را
اشک، در جزر و مد پلک فرو می ریزد
تا که برپا کند اینجا غزل دریا را
این همه زائر بارانی و دریای غزل
دو سه بیتی هم از این شعر ببخشا ما را
موج در موج، پر از نیل غمم می بینی؟
دل من کرده هوس، معجزه ی موسا را
دست بر آب بزن، معجزه کن حضرت عشق
قطره در قطره به تصویر بکش معنا را
کاش پاسخ بدهد دست کریمانه ی تو
این همه شاید و کاش و اگر و امّا را
خواب دیدم که در آغوش ضریحت هستم
کاش تعبیر کند یک نفر این رؤیا را...

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 05:06
• نوشته شده توسط
• جواد

آمدم مهربان ترين اقا
باز هم خورده ام زمين اقا
آمدم تا ز خاك برداري
آبروي مرا همين اقا
كارد بر استخوان رسيده شده
روزگار مرا ببين اقا
سايه ات بر سرم هميشه مدام
اه همسايه امين اقا
زحمتت داده ام هميشه ميدانم
خجلم از شما چنين اقا
تو كه همسفره غلاماني
كمي ام پيش ما نشين اقا
بي شما ما كجاي دنياييم
بي تو اقا چقدر تنهاييم
شاعر:حسن کردی

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 05:07
• نوشته شده توسط
• علی

از اشک شعر ، چشم مرا تا که تر کنند

باید که دعبل حرمت را خبر کنند

ذهنم دوباره شعله ور از واژه و حروف

آهنگ قلب قافیه ها ذکر یا رئوف

اینک رسیده لحظه ی خوب رها شدن

تنها فقط ، برای امام رضا (ع) شدن

با اذن یار بر دل کاغذ قلم زدن

زائر شدن ، و در ملکوتت قدم زدن

اذن دخول ده ، که دلم بی قرار شد

چشمم پر از ستاره ی دنباله دار شد

یک گوشه از حریم تو فریاد می کشم

خود را کنار پنجره فولاد میکشم

ابنجا بهشت مرحمت و رحمت خداست

فولاد اگر شفا دهد از برکت شماست

گیسوی سبز پرچمت آقا به دست باد

دل می برد ، به جان جگر گوشه ات جواد

ذکرت دوای درد و غم و غصه های ماست

(( صحنت مدینه و نجف و کربلای ماست ))

و

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 05:07
• نوشته شده توسط
• جواد