اشعار مدایح حضرت فاطمه زهرا

منم گدای عشق گدای فاطمه
منم کبوتر هوای فاطمه
تموم زندگیم فدای فاطمه
همه امید من دعای فاطمه س
نفس کشیدنم برای فاطمه س
امید من به بچه های فاطمه س
گر مهر و ماه را به دستم نهد قضا
یک ذره از محبت زهرا نمی دهم
یا زهرا بی بی جان

سیاق من شده سیاق فاطمه
خدا کنه نشم من عاق فاطمه
قیامتم میرم سراغ فاطمه
یه عمریه دلم اسیر فاطمه س
مسیر سیر من مسیر فاطمه س
کسی که دستم و می گیره فاطمه س
سرمایه ی محبت زهراس دین من
من دین خویش را به دو دنیا نمی دهم
یا زهرا بی بی جان

• سه شنبه
• 2
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 20:30
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

قیامت غم تو کمتر از قیامت نیست
در این بلا، منِ غمدیده را سلامت نیست...

شکست پشت امامت ز داغ تو، زهرا
که قدر عصمت تو، کمتر از امامت نیست

به صبر، تکیه در این غم نمی‌توانم کرد
که در عزای تو او را هم استقامت نیست...

پس از شکستن قدر تو، ای حبیبۀ حق
دگر به جان و جهان، بویی از سلامت نیست

به اشک هر شبه، قبر تو را کنم سیراب
مثال دیدۀ من، ابر را کرامت نیست

خدا کند به قیامت رسد شبم چو به روز
کنار قبر توأم، جرأت اقامت نیست

• سه شنبه
• 2
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 21:24
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

آزار داده‌اند ز بس در جوانی‌ام
بیزار از جوانی و، از زندگانی‌ام

جانانه‌ام که رفت؛ چرا جان نمی‌رود
ای مرگ، همتی! که به جانان رسانی‌ام

هر شب به یاد ماه رُخت تا سحرگهان
هر اختری‌ست شاهد اخترفشانی‌ام

بر تیرهای کینه سپر گشت سینه‌ام
آرم گواه پیش تو پشت کمانی‌ام

یاری ز مرگ می‌طلبم، غربتم ببین
امت پس از تو کرد عجب قدردانی‌ام!

موی سپید و فصل جوانی خبر دهد
کز هجر خود به روز سیه می‌نشانی‌ام

دیوار می‌کند کمکم، راه می‌روم
دیگر مپرس از من و از ناتوانی‌ام

سوزنده‌تر ز آتش غم، غربت علی‌ست
ای مرگ مانده‌ام که ز غم‌ها رهانی‌ام

• چهارشنبه
• 3
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 11:37
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

بی‌تو یافاطمه با محنت دنیا چه کنم؟
وای، با این‌همه غم، بی‌کس و تنها چه کنم...

بی تو دنیاست مرا، هم‌چو کویری سوزان
دور، از سایه‌ات ای شاخۀ طوبی چه کنم؟

آتش فتنه ز خاموشی تو روشن شد
در چنین مهلکه، ای بضعۀ طاها چه کنم؟

من به دریای غمت کشتی طوفان‌زده‌ام
پای بندم به تو و، غرق به دریا؛ چه کنم؟

ای که در رحلت احمد بگرفتی دستم
حال کز داغ تو افتاده‌ام از پا، چه کنم؟

در دل شب، ز یتیمان تو پنهان گریم
گر صدایم شنود زینب کبری، چه کنم؟

گر محمد نِگرَد سینۀ مجروح تو را
یا کند روی کبود تو تماشا، چه کنم؟

• چهارشنبه
• 3
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 11:47
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

در روايات ناب معصومين
در احادیث نغز اهل ولا
شرح نورانی مفاخره‌ای‌ست
آیه آیه تمام نور هدی

روزی از روزها که در صحرا
فاطمه با علی سخن می‌گفت
از کرامات خالق یکتا
از عنایات ذوالمنن می‌گفت

ناگهان حین خوردن خرما
چید مولا رطب ز باغ جنان
نور حق جاری از لبانش شد
با گل خنده گفت: فاطمه جان

هیچ دانی پیامبر، من را
دوست دارد چو جان شیرینش
بی‌گمان او نمی‌دهد ترجیح
هیچکس را به یار دیرینش

گفت زهرا: نمی‌شود هرگز
که تو باشی عزیزتر از من
میوۀ قلب او منم زهرا
کی به جز فاطمه‌ست پارۀ تن

هر دو رفتند با لبی خندان
نزد خورشید عشق، پیغمبر
گفت زهرا: پدر بگو امروز
من گرامی‌ترم و یا حیدر؟

گفت پیغمبر امین با او:
تو و حی

• چهارشنبه
• 3
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 13:30
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

زمستانی سیاه است و سپیدی سر زد از موها
ز بامم برف پیری را نمی‌روبند پاروها

چه میزانی پی سنجیدن جرمم به جز عفوش
که ترسم بشکند پرهای شاهین ترازوها

کند خامه به گوش چامه نجوا نام زهرا را
مگر دستم بگیرد لطف آن بانوی بانوها

گناهانم فراوان و اگر بانوی محشر اوست
در آن غوغا نیارم کم، نیارم خم به ابروها

نه هر کس فخر دارد گردروب خانه‌ات گردد
مگر از زلف حورالعین کند آماده جاروها

اگر آلوده‌ام «یا طاهر» و «یا طاهره» گویم
در این تسبیح هم‌سنگ‌اند «یا زهرا» و «یاهو»ها

اگر یک فضل از فضه کسی گوید به شوق آن
کنم از لانه هجرت چون پرستوها، ارسطوها

نخی از معجرت حبل‌المتین از بهر معصومین
به دستت شربتی داری شفای

• چهارشنبه
• 3
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 13:36
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

ز صبح ازل شرح غم فاطمه ست
کسی که ندارد عدم فاطمه ست
خدا را فقط یک قسم کافی است
به حق علی، ان قسم فاطمه ست
خدا طالعم را چه سعد افرید
نوشته بر ان، مادرم فاطمه ست
نفس های من اسمانی شده
دمم یا علی، باز دم فاطمه ست
فقط یک نفر مثل حیدر شده
به قران که ان شخص هم فاطمه ست
زنان بزرگ جهان روز حشر
همه قطره هستند و یم فاطمه ست
حرم در نجف دارد و قلب ما
به ظاهر اگر بی حرم فاطمه ست
کجا سائلی را ز در رانده است
نشان خدا در کرم فاطمه ست

• شنبه
• 6
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 13:18
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

با آنکه باز امروز مادر ميکند کار
پيداست دست خسته اش افتاده از کار

رنگش پريده ضعف دارد پيکر او
حتي برايش راه رفتن هست دشوار

سر دردهاي او امانش را بريده
اي درد ديگر از سر او دست بردار

فهميدم از طرز نگاه او ندارد
ميلي براي زندگي يک ذره انگار

گفتم بمان ديگر نزن از رفتنت حرف
فرمود دارد ميکشد همسايه آزار

گفتم دعا کن تا شفايت را بگيري
الجار ثم الدار را ميکرد تکرار

گفتم دل ما را چه خواهي کرد مادر
مشغول کار خانه شد با حال تب دار

• یکشنبه
• 7
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 14:44
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

از بسکه سرفه ميکند در خواب هرشب
جان مرا از غصه اش آورده بر لب

با آنکه از حالش نمي گويد برايم
از رنگ او پيداست دارد همسرم تب

درمدت بيماري اش هرگز نديدم
يک بار حتي خانه ام را نامرتب

پيشم نمگيرد به پهلو دست خود را
هر چند مي پيچد به خود از درد اغلب

زهرا وصيت هاي خود را گفت ديشب
آهسته با گريه فقط در گوش زينب

تنها و تنها فاطمه محو خدا بود
از اولش هم او از اين عالم جدا بود

از سوي حق خم شد نبي بوسيد دستش
در آستين فاطمه دست خدا بود

در مدح زهرايم همين يک جمله کافي ست
تنها دليل خلقت ارض و سما بود

نه سال خانه داري اش شرمنده ام کرد
شانه به شانه ياورم در هرکجا بود

اين روز آخر بيشتر شرمنده ام کرد
نا

• یکشنبه
• 7
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 14:54
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

فاطمه فخری به نسل ادم است
فاطمه رکن رکین عالم است

گرپی تعلیم اسم اعظمی
نام او مشتق زاسم اعظم است

فاطمه محبوبه ذات خداست
میوه قلب رسول خاتم است

ریزه خواردرگهش افلاکیان
نوکردرگاه او صد حاتم است

سوره کوثر به وصفش آمده
هرچه در شانش بگویم گر کم است

فضه اش را عزتی داده خدا
گر کنیزاست و ولی عیسی دم است

قابله لعیا به زهرا آمده
خادم و خدمتگذارش مریم است

هرکه دردنیا بگرید درغمش
روز محشر غم ندارد خرم است

(خادم) ازالطاف زهرا شد عزیز
سائلانش صاحب جام و جم است

• دوشنبه
• 8
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 18:44
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

فاطمه یعنی تمام عرش و فرش و کائنات
فاطمه یعنی وفا یعنی بقا یعنی حیات
فاطمه یعنی رهایی بخش عالم از عذاب
فاطمه یعنی خدای شور و شوق و انقلاب
فاطمه یعنی تلاش و کوشش و ایستادگی
فا طمه یعنی انیس و مونس و دلدادگی
فاطمه یعنی بری از ظلم و زور این و آن
فاطمه یعنی خداوند زمین و آسمان
فاطمه یعنی کلام وحی بر اهل زمین
فاطمه یعنی که سکاندار علم و عقل و دین
فاطمه یعنی محمد فاطمه یعنی علی
فاطمه یعنی ولایت فاطمه یعنی ولی
فاطمه یعنی حسن یعنی حسین سر جدا
فاطمه یعنی شفیع در عالم بی انتها
فاطمه یعنی تبسم فاطمه یعنی امید
فاطمه یعنی که افضل از هزران تن شهید
فاطمه یعنی مرید حضرت پروردگار
فاطمه یعنی انیس و مونس این روز

• سه شنبه
• 9
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 10:53
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

محكم نزن اين روزها در را به ديوار
حساس خواهي كرد نوكر را به ديوار

دلگيرم از هم دستي ديوار با در
ديگر نكش عكس كبوتر را به ديوار

در طول ايام عزاي فاطميه
در روضه هم نگذار منبر را به ديوار

جبريل اگر در روضه ديدي فاطمه هست
تكيه نده پهلوي مادر را به ديوار

ديوار هم در خانه هم در كوچه بد كرد
ديدم دو جا آيات كوثر را به ديوار

از يك طرف او دست بر پهلو گرفته
از يك طرف آن دست ديگر را به ديوار

هم روي ديوار است خون مادر ما
هم ديده راوي اشك حيدر را به ديوار

هم ميگذارد سر به گوش چاه حيدر
هم ميگذارد نيمه شب سر را به ديوار

• سه شنبه
• 9
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 20:19
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

مرغ طبعم درعجب ازاقتدارفاطمه است
گردش چرخ وفلک در اختیار فاطمه است

آسمان باآن همه زیبائیش تسلیم اوست
ثابت و سیاره اش اندر مدار فاطمه است

چارده قرن است نامش دلربایی می کند
چارده قرن است عالم بی قرار فاطمه است

همسری جز فاطمه شایسته حیدر نبود
خانه زاد کعبه هم آئینه دار فاطمه است

فاطمه آئینه حسن و کمال مرتضاست
همچنان که مرتضی باغ و بهار فاطمه است

پشت درب خانه با خون حک نمود این جمله را
اهل عالم مرتضی دار و ندار فاطمه است

گرچه در ظاهر مزاری بی نشان دارد بقیع
سینه احرار با ایمان مزار فاطمه است

عصمت اللهش نمی خوانند عالم بی سبب
خاتم پیغمبران آموزگار فاطمه است

درمسیر عزت و آزادی و آزادگی
هم شر

• جمعه
• 12
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 15:07
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

حالا که نُقره داغ شُد اَخبارِ خانه ات
وا شُد گِرِه زِ کارِ گِرِفتارِ خانه ات

دُنبالِ مَرهَمی تو عَلی جان؟! نیاز نیست
زیرا که رَفتَنی شُده بیمارِ خانه ات

خِیلی بِبَخش! گوشه ای اُفتاده هَمسَرَت
با فِضِّه است این دو سه شَب، کارِ خانه ات

دَر را اَگر زَدند، خودَم باز می کُنم
رُخصَت بده به یارِ وفادارِ خانه ات

نُه سال خواهِش از تو نَکَردم، فَقَط عَلی...
...از پُشتِ دَر دَرآر تو مِسمارِ خانه ات

با زِینَبَم هَرآنچه سُخَن بوده گُفته ام
بَر دوشِ او گُذاشته ام بارِ خانه ات

دَستی بِکِش به صورتِ خود بَعدِ رفتَنَم
رَنگی بِزَن تو بَر دَر و دیوارِ خانه ات

تنها، خودَت بِشوی و کَفَن کُن تَنِ مَرا
مَحرَم‌

• دوشنبه
• 15
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 19:06
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

مروه و سعی و صفا مشعر؛ به نام ِ فاطمه ست(س)
احترام ِ کعبه بعد از احترام ِ فاطمه ست(س)

مسجد و گلدسته و محراب میگوید: علی(ع)
چون أمیرالمؤمنین تنها امام ِ فاطمه ست(س)

در دفاعِ از ولایت محسنش را میدهد
ذوالفقارِ مرتضی(ع) محو قیام ِ فاطمه ست(س)

چرخش دستاس قوّت میدهد بر دست او
روز و شب «نادعلی» ذکر مدام ِ فاطمه ست(س)

جذبۂ منظومۂ شمسی تبسّم های اوست
گرمی خورشید از لحن سلام ِ فاطمه ست(س)

غرق شد آنقدر در عشقش که حس کردم علی(ع)...
نیمۂ دیگر که نه! بی شک تمام ِ فاطمه ست(س)

در قیامت؛ هم عنایت هم شفاعت سهم ماست
دوستی با شیعۂ حیدر مرام ِ فاطمه ست(س)!

• پنج شنبه
• 18
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 18:03
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

نیمه شب بود و لبی خاموش داشت
باغبان تابوت گل بردوش داشت

گاه خوناب دل از دیده فشاند
گاه می رفت وگهی از پای ماند

گه شرر برعالم لاهوت زد
گاه سربر چوبه ی تابوت زد

زیر لب می کرد این سان زمزمه
ای تمام هستی من فاطمه

ای که نیلی شد زسیلی روی تو
شد دلم بشکسته چون پهلوی تو

کی گمانم بود درشامی خموش
چوبه ی تابوت توگیرم به دوش

با دلی از داغ زهرا چاک چاک
بُرد او را تا به منزلگاه خاک

کرد قدری کعبه ی دل راطواف
یادش آمد ازشبانگاه زفاف

آن شبی که مصطفی باقلب شاد
دست زهرا رابه دست او نهاد

گفت برحیدر امانتدار باش
اوتورا یار وتو اورا یار باش

ناگهان اشکش امانش رابرید
پای خود رابی توان وتاب دید

آسمان دیده ر

• جمعه
• 19
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 18:40
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

فاطمه، دلواپسم ، خیز و پریشانم مکن

دست و پا گُم کرده ام بازی تو با جانم مکن

بین مسجد گریه ام را دیده ای ،پس صبر کن

پیش این نامرد مردم باز گریانم مکن

یک طرف تابوتِ خالی ، یک طرف تصویرِ تو

بین این دو قاتلِ جان زار وحیرانم مکن

هرنفس که میکشی زخم تو سروا میکند

بیش از این شرمندة دارو و درمانم مکن

تو رشیده بودی بودی و شعله تنت را جمع کرد

با بهم پیچیدنت سر در گریبانم مکن

خُب نخند اصلا اگر پهلو اذیت میکند

استراحت کن ازاین خواهش پشیمانم مکن

بر حصیر خانه چندین قطرة خون دیده ام

بین خانه زائرِ آیاتِ قرآنم مکن

فکرِ اینکه میروی خانه خرابم میکند

یادِ ایام وصالم ،غرقِ هجرانم مکن

از چه تو اِنقد

• شنبه
• 20
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 19:20
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

ميبيني اشكِ علي جاري شده
زندگيم پُـر از گرفـتــاري شده
رفـتي و بعده پرســتاري ازت
كاره مـردِ تو يتـيم داري شده
----------------------------------
ديگه هيچ كي نميده بهم سلام
همه يك جور ديگه ميكُنن نِگــام
بعد تو تموم دلخوشـيم شُـــده
اينكه هر شب سره قبرِ تو بيام
-----------------------------------
پُر شده پيمونه ي صبره علي
خونه ي بي تو شده قبره علي
حالا كه پُشت و پناهي نداره
اسيره چنگ يه مُشت گَبره،علي
-----------------------------------
ديگه خواب به چشم حيدر نمياد
قـصّه ي غريبي مون سر نمياد
چندروزه كه هيچي جز آهِ حُسين
از پـسِ اشـك حـسـن بر نمياد
-----------------------------------
تو دلم يه د

• سه شنبه
• 23
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 13:05
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

اشكي چكيد از ديده هايم در ادامه
دارد يقينأ روضه هاي در ادامه

آغاز گريه بود در شهر مدينه
دارد ولي اين گريه ي مادر ادامه

كاري كه با پهلوي زهرا كرد مسمار
داده به كارش كربلا خنجر ادامه

ديدم دفاع از امامش را به خوبي
چون مادر خود داده اين دختر ادامه

راه علي اكبر نخواهد يافت پايان
پس مي دهد اين راه را اصغر ادامه

از گوش ها رفته به غارت گوشواره
اين روضه را داده ست انگشتر ادامه

• سه شنبه
• 23
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 20:31
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

اسما بیا که روز جدایی رسیده است
خواهر! بیا که کار به هجران کشیده است

این روزها که بانوی این خانه هم شُدی
هَر شَب برای فاطمه پَروانه هم شُدی

اَسما ببخش! جاروی این خانه هم زدی
بر گیسوان دخترَکَم شانه هم زدی

قامت خمیده، دست به بازو گرفته ام
ساحل نشین و کشتیِ پهلو گرفته ام

آهسته زیرِ پیرُهَنم را نگاه کن
خون لَخته های روی تَنم را نگاه کن

باید که مَرهمی روی زخمِ پَرَم کِشی
حیدر رسید، چادرِ من را سَرَم کِشی

بر سینه ام از این دَرِ خانه نشانه هاست
بر دورِ بازویم اثرِ تازیانه هاست

دیگر نمی توانم راحَت نَفَس کِشَم
سَختَم شُده به دَردِ جِراحَت نَفَس کِشَم

پهلو به پهلویم مَکُن اسما، که اینچُنین
خون

• چهارشنبه
• 1
• اسفند
• 1397
• ساعت
• 19:41
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

قدم هر جا گذاري خاك آن زر ميشود قطعأ
غلام حقله گوش تو ابوذر ميشود قطعأ

من از ام ابيها بودنت فهميده ام زهرا
كسي كه دخترش باشي پيمبر ميشود قطعأ

تو هستي نفخه ي صور و تو هستي صور اسرافيل
تو هر آني بخواهي صبح محشر ميشود قطعأ

خودت كه جاي خود داري كنيز خانه ات فضه
ز نورش عالم امكان منور ميشود قطعأ

توئي زهره توئي زهرا توئي انسيه الحورا
به حق مثل توئي هم كفو حيدر ميشود قطعأ

حسن از تو حسين از تو امامت جاري از نورت
همين مطلب خودش تفسير كوثر ميشود قطعأ

اگر يك آن نسيم افتد گذارش بر سر كويت
فضاي عالم امكان معطر ميشود قطعأ

• دوشنبه
• 6
• اسفند
• 1397
• ساعت
• 18:11
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

ای نورِ تو شمع دل‌ افروز پیمبر
مزدِ عبادات چهل روز پیمبر
ای تازه‌ تر از باورِ سبز درختان
ای دختر پیغمبر سبز درختان
ای روزه از صبرِ سه‌ روزت طاقتش طاق
ای سفرۀ افطار تو سرشار انفاق
از بس پی انفاق‌ ها لحظه شمردی
تا خانه‌ات رخت عروسی را نبردی

شبنم بپاشان شاخه‌ ساران سحر را
آغوش وا کن بوسه‌ باران پدر را
بعد از پدر صبر جمیل آرامتان کرد
یا گفتگو با جبرئیل آرامتان کرد
ای نقرۀ باران اشکت آبگینه
سرشار از عطر مناجاتت مدینه
ای خطبه‌ ات مهر دهان یاوه‌ گوها
ای ندبه‌ات بنیان‌ کن بی‌چشم و روها

با خطبه ‌ات مرز امید و بیم بودی‌
آنجا تبر بر دوشِ ابراهیم بودی
دشمن اگرچه بادها در غبغب انداخت
خود را میان خطبۀ پرش

• دوشنبه
• 6
• اسفند
• 1397
• ساعت
• 19:45
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

کیست زهرا در جلالت سرمد است
کیست زهرا روح و جان احمد است

کیست زهرا قوت و نای علیست
شمع بزم لیل احیای علیست

کیست زهرا اغنیا روزی خورش
ماخلق محتاج و سائل بر درش

کیست زهرا اهل دل را دستگیر
سیر شد از سفره اش صدها اسیر

کیست زهرا اصل حکمت فضل او
هل اتی نازل شده از بذل او

کیست زهرا اینچنین فاضل شده
وحی با ایثار او کامل شده

کیست زهرا مام جمله اولیا
در طهارت پاکتر از انما (1)

کیست زهرا صور قرآن پا به سر
ذات حق از سجده هایش مفتخر

کیست زهرا آفرینش را سبب
واله ام در رتبه اش یاللعجب

کیست زهرا اولیا را مادر است
الحق الحق انبیا را رهبر است

کیست زهرا نام او ورد همه
ذکر جمله انبیا یا فاطمه

کیست زهرا

• سه شنبه
• 7
• اسفند
• 1397
• ساعت
• 12:03
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

ای سیده ی نساء عالم
عالم ز تو در وجود و آدم
عالم نبود اگر نباشی
ای علّت باقی دو عالم

ای بضعه ی مصطفای اعظم
ای قبله ی اصطفای آدم
ای صدرنشین دور عصمت
در اوّل خاندان خاتم

ای پرده نشین ساحت قدس
وی سایه ‌نگار عرش اعلی
ای جلوه گهان لوح محفوظ
صدّیقه ی عالم معلّی

مرآت رخ ازل تو هستی
مشکات جمال لاتناهی
معیار مشارق ربوبی
مصباح‌تجلّی الهی

ای نفس نفیس مطمئنّه
رضوان معالم سنیّه
مرضیه ی راضیه تجلّی
جنّات معارج غنیّه

ای فاطمه، ای رسیده از غیب
پیوسته به حق رهیده از‌غیر
ای خیر کثیرِ ذو مراتب
بگرفته هویّت از رخت‌ خیر

تقدیر قضای کائناتی
ای مصحف صادق مصدّق
وابسته ی یک اشارت تو
طغرای حوادث معلّق

ای دائره ی

• چهارشنبه
• 8
• اسفند
• 1397
• ساعت
• 20:20
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

شاید او یوسف ذریۀ طاها می‌شد
روشنی‌بخشِ دل و دیدۀ بابا می‌شد

شاید او در دل گهواره زبان وا می‌کرد
همدم فاطمه -فی المهد صبیا- می‌شد

شاید او بین مناجات و نماز شب خویش
جلوۀ روشنی از حضرت موسی می‌شد

شاید او از همۀ اهل جهان دل می‌بُرد
مثل پیغمبرمان خوش قد و بالا می‌شد

شاید او در سکنات و وجنات و حسنات
اَشبهُ النّاس به صدیقۀ کبری می‌شد

شاید او مثل اباالفضل میان صفین
ذوالفقار علی عالی اعلی می‌شد

شاید او مشک به دوش از وسط نخلستان
از حرم با رجزی راهی دریا می‌شد

شاید اما چه بگویم که چه شد در آتش
کاش او پاسخ این شاید و اما می‌شد

• پنج شنبه
• 5
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 12:35
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

در آیه‌های نور، مستور است زهرا
نورٌ علی نورٌ علی نور است زهرا

بالاتر از شأن امامت رتبۀ اوست
یادآور نطق محمد خطبۀ اوست

سرفصل آن، محکم‌ترین فصل الخطاب است
هر سطر آن، تفسیری از ام الکتاب است

الله را با مَدِّ آه خود مدد داد
توحید را با خطبه‌اش عمر ابد داد

تیغ بیانش ذوالفقار فتح دین است
انّا فتحنای امیرالمؤمنین است...

باید همه از سیرتش الگو بگیریم
درس حیات طیبه از او بگیریم...

ای معنی «اَلمَرأةُ رَیحانه» ای گل!
گفتی «جَهادُ المَرأةِ حُسنُ التَّبَعُّل»

چادرنمازت کعبۀ عشق و عفاف است
هفت آسمان دور سرت گرم طواف است

«اَلجار ثُم الدّار» را تفسیر کردی
نور دعایت را چه عالمگیر کردی...

«والفجر» با ز

• پنج شنبه
• 5
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 12:56
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

دخترم، بی‌تو بهشتِ جاودان شیرین نبود
بیش از این دوری، سزای صحبتِ دیرین نبود...

آمدی ای مهربان، اما چرا افسرده‌ای؟
با تو در دنیا که بودم، خاطرت غمگین نبود

در مدینه تا تو را می‌دیدم ای نخل امید،
صحبت از گل بود، اما حرفی از گلچین نبود

لالۀ باغ مرا دیدند مردم،‌ داغ‌دار
این‌که رسم تسلیت، این شیوۀ تسکین نبود...

میهمان من شدی با گوشۀ چشم کبود
راستی آن‌جا مگر چشم حقیقت‌بین نبود؟

صورت نیلی و بازوی کبود، ای روزگار!
آن سفارش‌ها که من کردم، جوابش این نبود

• پنج شنبه
• 5
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 13:12
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

بگذر ز خود که طی کنی آن راه دور را
مؤمن به غیب شو که بیابی حضور را

تکلیف چیست؟ منتظران ظهور یار!
آماده‌ایم ما همه آیا ظهور را؟!

آن شیعه صادق است که در محضر امام
فرمان اگر دهد بپذیرد تنور را!

موسی‌صفت بخوانی از اولاد فاطمه،
روشن کنند در دلِ تو شمع طور را

یا فاطمه جوانه زده اشک‌های تو
در کوچه‌باغ آینه گل‌های نور را

بانو از آن‌چه می‌شود و آن‌چه شد بگو
از راز سربه‌مُهر کرامات خود بگو

بانو! بخوان ز لطف زمین و زمان به تو
از لحظۀ توسل رزمندگان به تو

آنان که قلبشان ز تو رخصت گرفته بود
سربندشان به نام تو زینت گرفته بود

از لحظه‌ای بگو که شلمچه غرور داشت
صدها محبّ فاطمه در آن حضور داشت

ای مادر س

• پنج شنبه
• 5
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 13:13
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

بانو! نمی‌یابیمت
اما کنار تو، گریه مرسوم است
مگر می‌توان پهلوی تو بود
و شکسته نبود؟

• چهارشنبه
• 1
• خرداد
• 1398
• ساعت
• 17:20
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

علی بود و همراز او فاطمه
و گل‌های روییده در باغشان
همه روزه بودند و در انتظار
که روید گل با شکوه اذان

همه روزه بودند و افطار شد
و یک سفرۀ ساده روی زمین
دو تا قرص نان بود و یک کاسه شیر
و یک کاسۀ آب، تنها همین

فقیری به در زد، کسی خانه نیست؟
منِ بی‌نوا را کمی نان دهید
صدایش که بوی غم و رنج داشت
به گوش همان روزه‌داران رسید

نگاهی به یکدیگر انداختند
گل خنده بر رویشان نقش بست
و تصویر هم‌رنگی از همدلی
بر آن چهره‌های خدایی نشست

علی از سر سفره برخاست زود
به یک دست نان و به یک دست، شیر
غذا را علی برد تا پشت در
نباید گرسنه بماند فقیر

سر سفره، آن شب جز آن چند گل
خدا بود و آواز و مهتاب بود
همه روزه بود

• پنج شنبه
• 2
• خرداد
• 1398
• ساعت
• 16:38
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور