اشعار مدایح حضرت فاطمه زهرا

مظهر رحمت ِ دادار منم
عصمت خالق ِ غفّار منم

هدف ِ خلقت ِ ابرار منم
صدف گوهر اسرار منم

گل پژمرده ی گلزار فراق...
رنجه از رنج دوصد خار منم

ابر ِ غم، بحر ِ الم، معدن درد
حاصلِ این همه دشوار منم

آن‌که حاصل نشدش در همه عمر
جز غم و محنت و آزار منم

آن‌که بعد از پدر از وی دشمن
غصب حق کرد به اجبار منم

آن‌که رخساره ی او شد نیلی
ز اثر ِ سیلی کفّار منم

آن‌که آتش به درِ خانه ی او
زده اهریمن خونخوار منم

آ‌ن‌که بشکست عدو سینهٔ او
در میان در و دیوار منم

آن‌که در پشت در از ضرب لگد
سقط شد محسن او زار منم

آن‌که تازانه ی قنفذ، بنمود
بازویش را سیَه و تار منم

آن‌که تا صبح ، ز درد ِ پهلو
بود چون اختر ِ بی

• شنبه
• 12
• بهمن
• 1398
• ساعت
• 16:42
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

تاپرچم توحید برافراشت علی
بذری زمحبت ووفا کاشت علی
با داشتن فاطمه، درگلشن وحی
یک باغ گل محمدی داشت علی

شاعر : استاد سید هاشم وفایی

• سه شنبه
• 27
• اسفند
• 1392
• ساعت
• 14:35
• نوشته شده توسط
• یحیی

اگرچه سایه ای از دخترت به جا مانده
رسیده ام که بگویم قرار ما مانده
رسیده ام سر خاکی که سایه بانش ریخت
نشسته ام؟ نه قد و قامتم دو تا مانده
یکی دو روز فقط صبر کن؛ کنار توأم
که چند نیمه نفس بین ما دوتا مانده
دلم برای علی شور می زند تنها
برای او فقط این یار بی صدا مانده
مسیر خانه ی مان تا مزار تو سرخ است
جراحتی ست که در پهلویم به جا مانده
مدد ز شانه ی طفلم گرفته می آیم
به چهره ام اثر دست بی حیا مانده
هنوز هم همه ی سرفه های من خونی ست
هنوز هم به رخم ردّ شعله ها مانده
تمام روز فقط حرف زینبم این است:
که روی چادر تو چند جای پا مانده
بس است شکوه ام و داغ های من بگذار
نمک به زخم زنم داغ کربلا مانده
نشست

• پنج شنبه
• 10
• بهمن
• 1392
• ساعت
• 07:56
• نوشته شده توسط
• یحیی

چقدر آرد نشسته است روي دامانت
فداي گردش دستاس آسيابانت
از آن زمان که تو را از بهشت آوردند
نشسته اند ملايک سر خيابانت
هميشه فصل بهاري هميشه سرسبزي
اگر چه پر شده از برگ زرد گلدانت
ببين که پلک خدا هم به هق هق افتاده است
به گريه هاي کبود بدون پايانت
سر مزار تو حتّي مدينه محرَم نيست
خدا براي همين است کرده پنهانت
الا مسافر گندم نخورده‌ي دنيا
چقدر آرد نشسته است روي دامانت

شاعر : استاد علی اکبر لطیفیان

• پنج شنبه
• 10
• بهمن
• 1392
• ساعت
• 08:00
• نوشته شده توسط
• یحیی

زهراست دختری که پدر را چو مادرست
زهراست سوره ای که مُسمّا به کوثرست
زهراست بضعه ای که رضایش رضای حق
از خـشم او خدای مدبِّر مکدّرست
پیغمبری مگر به دو تا معجز آوری ست؟!
او نیز فضّه اش به خدا معجز آورست
همتا نداشت فاطمه، یا ایّها الأنام
کُفوَش به عالمین فقط شخص حیدرست
افسـوس در تهاجم طوفان غم شکست
آن سینه ای که مخزن اسرار داورست
دیروز جمع سالم بیت نبوّت و -
امروز جمع سرخ و کبودِ مکسَّرست
دنیا نداشت حوصـله ی فهم شأن او
درک مقام واقعی اش روز محشر ست

شاعر : مجید لشگری

• پنج شنبه
• 10
• بهمن
• 1392
• ساعت
• 13:38
• نوشته شده توسط
• یحیی

تفسير رنجنامه ی كوثر نگفتني ست
تشريح حادثات مكرّر نگفتني ست
مبناي روضه خواندن ما بر كنايه است
باور كنيد روضه ی مادر نگفتني ست
وقتي كه با اشاره اي از دست مي رويم
شرح تمام روضه كه ديگر نگفتني ست
حالا بماند آن همه غربت نشيني اش
دلتنگيِ فراق پيمبر نگفتني ست
آري سه ماه خون جگر خورد و دم نزد
از قصّه اي كه سخت تر از هر نگفتني ست
بهتر كه حرف كوچه ی دلواپسي نشد
اصلاً حكايت گل پرپر نگفتني ست
جريان گوشوار شكسته براي بعد
مرثيه هاي خاكي معجر نگفتني ست
او رفت و دردهاي دلش نا شنيده ماند
تفسير رنجنامه ی كوثر نگفتني ست
با بال اشك سمت حرم پر كشيده ايم
شوق طواف مرقدش آخر نگفتني است

شاعر : یوسف رحیمی

• پنج شنبه
• 10
• بهمن
• 1392
• ساعت
• 13:39
• نوشته شده توسط
• یحیی

عجب به عهد رسول خدا وفا کردند
فزون ز حد توان بر علی جفا کردند
به جای لاله و گل بار هیزم آوردند
شراره هدیه به ناموس کبریا کردند
هزار مرتبه خشم خدا بر آن امّت
که قصد سوختن خانه ی خدا کردند
به جای مزد رسالت زدند فاطمه را
نه از خدا نه ز پیغمبرش حیا کردند
غلاف تیغ گواهی دهد که سنگ دلان
چگونه فاطمه را از علی جدا کردند
چهار کودک معصوم، در دل دشمن
به مادر و پدر از سوز دل دعا کردند
خدا گواست که از بیم آه فاطمه بود
اگر ز بازوی مولا طناب وا کردند
چه اتفاق عظیمی به پشت در رخ داد
چه شد که محسن شش ماهه را فدا کردند
علی ولی خدا را که جان احمد بود
پی رضایت شیطان دون رها کردند
خدا گواست قلم شرم می کند میثم
از

• چهارشنبه
• 23
• بهمن
• 1392
• ساعت
• 05:49
• نوشته شده توسط
• یحیی

اینجا که کسی پنجه به دیوار کشیده ست
دستی ز وفا نقش غم یار کشیده ست
این در که چنین سوخته و دود گرفته ست
آتش به دلی خسته ز اغیار کشیده ست
میخی که بر آورده سر از چوبه ی این در
سر در صدف گوهر اسرار کشیده ست
این خانه که نمناک، ز باران سرشک ست
از طعنه ی کوچه ‌ غم بسیار کشیده ست
قومی که شکستند حریم حرمش را
بر حرمت او پرده ی انکار کشیده ست
شهری که به جز چاه در آن همنفسی نیست
محبوب دلش را سر بازار کشیده ست
پژمرد ازین غصّه که می برد علی را
جهلی که خدا را به سر دار کشیده ست

شاعر : سید حسن رستگار

• چهارشنبه
• 23
• بهمن
• 1392
• ساعت
• 05:52
• نوشته شده توسط
• یحیی

یا علی دور از تو بر من هر چه شد در کوچه شد
ای دو صد لعنت به اعدا هر چه شد در کوچه شد
در میان کوچه قنفذ بود و ثانی بود و من
فاطمه افتاد از پا هر چه شد از کوچه شد
پیش فرزندم حسن، سیلی به رویم زد عدو
بر گل گلزار طاها، هر چه شد از کوچه شد
گاهگاهی گر به صورت، می گرفتم دست خود
نقش سیلی بود مولا، هر چه شد از کوچه شد
گر دعای دست با یک دست می خوانم مپرس
حل شود آخر معمّا، هر چه شد از کوچه شد

شاعر : سید حسن خشزاد

• چهارشنبه
• 23
• بهمن
• 1392
• ساعت
• 08:19
• نوشته شده توسط
• یحیی

چوگل پاک آمدی و پاک رفتی
ز دنیا با دل صد چاک رفتی
تو دیدی غربت و تنهائیم را
چرا بی من به زیر خاک رفتی

شاعر : استاد سید هاشم وفایی

• سه شنبه
• 27
• اسفند
• 1392
• ساعت
• 14:39
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای زمین این روج و ریحان علی است
این تمام هستی وجان علی است
ای زمین این گل که درتو شد نهان
راز دار درد پنهان علی است
ای زمین این مه که گردیده خموش
درشب غم ماه تابان علی است
ای زمین این مصحف ایثار وعشق
سوره کوثر به قرآن علی است
ای زمین همراه با تو آسمان
شاهد شام غریبان علی است
ای زمین با من تو هرشب گریه کن
قبر زهرا یت الاحزان علی است
ای زمین این خفته درآغوش تو
باخبر از فلب سوزان علی است
ای زمین خود میزبانی کن از او
کزفراقش غصه مهمان علی است
ای زمین با او مدارا کن که او
در دو دنیا ن.ر چشمان علی است
ای زمین اینجا اگر پر لاله است
حصلی ازچشم گریان علی است
ای زمین زین درد, خاک این مزار
با «وفائی» مرث

• سه شنبه
• 27
• اسفند
• 1392
• ساعت
• 14:40
• نوشته شده توسط
• یحیی

اشکم گرفته راه چشمان ترم را
تا ننگرم روی گل نیلوفرم را
بگذار ای غم سربه روی دامن من
تا که نثارتو کنم چشم ترم را
درسینه ام یک آسمان فریاد دارم
اما گرفته بغض راه حنجرم را
جان از تنم مشتاق پرواز است اما
دردا شکسته سنگ غم بال .پرم را
اطراف چشم ماه خاموشم کبود است
سیلی سیه کرده عذار همسرم را
ای اختران آسمان دیدید امشب
شستم به اشک خود گل نیلوفرم را
ای اشکها راه نگاهم را ببندید
تامن نبینم اشکهای دخترم را
برقبر خاموش گلم ای غم چنان شمع
هرشب بزن آتش تمام پیکرم را
با یار خود عهد وفائی بسته ام من
دراین ره آخر می دهم جان وسرم را

شاعر : استاد سید هاشم وفایی

• سه شنبه
• 27
• اسفند
• 1392
• ساعت
• 14:43
• نوشته شده توسط
• یحیی

باغ را آتش زدند وباغبان را می برند
شد زمین گریان چومی دید آسمان را می برند
یک طرف گلهای باغ از غم گریبان می درند
یک طرف با دست بسته باغبان را می برند
پیش چشم لاله های باغ گلچینان چرا
همره خود جلوه باغ جنان را می برند
پشت درافتاده بانوی بهشت احمدی
دوزخی طبعان امیر مومنان را می برند
جان عالم برلب آمد باعث خلقت چودید
عده ای با ریسمان جان جهان را می برند
آی جبریل امین یکدم فرود آی وببین
راز دار ومحرم راز نهان را می برند
دست عترت دامن پاک ولایت را گرفت
دید چون سرمایه امن وامان را می برند
تا که زهرا حافظ این بوستان سرمدی است
کی وفائی طایر عرش آشیان را می برند

شاعر : استاد سید هاشم وفایی

• سه شنبه
• 27
• اسفند
• 1392
• ساعت
• 14:44
• نوشته شده توسط
• یحیی

اي بُـرده تا بـه اوج ،جهـاد وعقيــده را
پــرواز داده است پيــام تـو ايــده را
اي عصمت مقّدس حق، حق به جلوه ات
ترسيـم كرده است صفـات حميـده را
تـومهــررحمتـي كـه زانــوار عصمتت
روشـن كنـد خـداي، چـراغ سپيـده را
يك جلــوه از تجلّـي نـورتـو درنمـــاز
داده نشـان به خلـق، هـزاران پديده را
فـانـوس آفتـاب قيــامت ولاي تـوست
بـرمـا ببخش آينـه اي زان سپيــده را
فـريـاد خطبـه خـواني تو اي خطيب نور
بيـــدار كــرده است دل آرميـــده را
كرببلا،مدينـه وكعبـه نه، هـرچـه هست
مديون توست دين به عزت رسيـده را
سرلوحة نجـات بشـرخـوانـده اندوبس
يك بـانـوي جـوان زدنيــا بـريـده را
داغ تـورا سپـُرد بـه دوش فلك خـداي
و

• سه شنبه
• 27
• اسفند
• 1392
• ساعت
• 14:45
• نوشته شده توسط
• یحیی

کوته ترازگل است اگر زندگانیت
گلها به گریه آمده اند از جوانیت
هحده بهار عمر تو پرافتخار بود
دین سرفراز گشته زقد کمانیت
با آنکه گل نشان سرور وطراوت است
ای گل ندیده است کسی شادمانیت
سرسیز مانده است فدک تا بروز حشر
بهر قوام شیعه زگوهر فشانیت
جبریل را به زاری وماتم کشانده است
رخساره کبود تو وارغوانیت
دیوار ودر هنوز عزار محسنند
همراه ناله تو وسوز نهانیت
زخم عمیق پهلو ویازو شب وداع
خون می گریست درسفر آسمانیت
قبرت به لوح دیده دل نقش بسته است
پنهان بود زخلق اگر چه نشانیت
شهر مدینه گرچه پراز لاله های توست
کرببلاست یک اثر از باغبانیت
مثل وفائی اند خلایق بروز حشر
چشم انتظار مرحمت آسمانیت

شاعر : استاد سید

• سه شنبه
• 27
• اسفند
• 1392
• ساعت
• 14:46
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای زن که زخلقتت خــدا را هدف است
درمحضراو تورا شکوه وشرف است
هــر زن که بـود حجــاب او زهـــرائی
سوگند به او که گوهری درصدف است

شاعر : استاد سید هاشم وفایی

• سه شنبه
• 27
• اسفند
• 1392
• ساعت
• 14:47
• نوشته شده توسط
• یحیی

آن روز فلک ازغم بسیار نوشت
ازغربت مرتضی به تکرار نوشت
تـاریخ شکستـه شـدن پهلو را
با میخ درخانه به دیـوار نوشت

شاعر : استاد سید هاشم وفایی

• سه شنبه
• 27
• اسفند
• 1392
• ساعت
• 14:48
• نوشته شده توسط
• یحیی

زهرا که جلالتی اساسی دارد
آئینه ای از ولی شناسی دارد
با آن که جهاد اقتصادی می کرد
یک عمر حماسه سیاسی دارد
یازهرا

شاعر : استاد سید هاشم وفایی

• سه شنبه
• 27
• اسفند
• 1392
• ساعت
• 14:59
• نوشته شده توسط
• یحیی

منم شمعی که اشک غم فشانده
شرار غم مرا از پا نشانده
اگر پرسید از پروانه من
بجز خاکستر ش چیزی نمانده

شاعر : استاد سید هاشم وفایی

• سه شنبه
• 27
• اسفند
• 1392
• ساعت
• 15:00
• نوشته شده توسط
• یحیی

الا ای که امید کائناتی
تو خود سرچشمه آب حیاتی
علی بی تو چگونه زنده ماند
چرا گفتی خدا عجل وفاتی

شاعر : استاد سید هاشم وفایی

• سه شنبه
• 27
• اسفند
• 1392
• ساعت
• 15:01
• نوشته شده توسط
• یحیی

دوچشمان تر تو آتشم زد
غم ویرانگر تو آتشم زد
اگر چه هر نگاهت شعله ای داشت
نگاه آخر تو آتشم زد
التماس دعا

شاعر : استاد سید هاشم وفایی

• سه شنبه
• 27
• اسفند
• 1392
• ساعت
• 15:02
• نوشته شده توسط
• یحیی

بزم عشق است ودلم درتب وتاب است اینجا
مرهم زخم دلم اشک کباب است اینجا
باغ سرسبز دلم گرکه صفائی دارد
عطر این باغ ازین طرفه گلاب است اینجا
زعزاخانه زهرا وعلی تا ملکوت
ناله با آه نهان پا به رکاب است اینجا
بس که طوفان غم و درد نشسته است به دل
دل سرگشته ما خانه خراب است اینجا
محفل سوختگان حال وهوائی دارد
لذتی درنمک اشک کباب است اینجا
با جگر سوختگان شمع محبت می گفت
به خدا قطره ای ازاشک، حساب است اینجا
غم فردا نخورد، برسرسجّاده عشق
چشمه چشم هرآن کس که پرآب است اینجا
چه غم از تاب وتب روز قیامت دارد
تا «وفائی» دل ما در تب وتاب است اینجا
التماس دعا

شاعر : استاد سید هاشم وفایی

• سه شنبه
• 27
• اسفند
• 1392
• ساعت
• 15:12
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای مادر تنها ، عشق همه دلها
ای همسر حیدر ، یا حضرت زهرا
فاطمه ای حبیبه ی داور
جان علی و عشق پیغمبر
سیدتی یا حضرت زهرا
******
صحن بقیع تو ، خوشبوتر از جنّت
ما را شبی بی بی ، بخوان تو از رحمت
ای سبب خلقت این عالم
بوسه زند به دست تو مریم
سیدتی یا حضرت زهرا
******
خیل رسل جمله ، گشته غلام تو
چو آیه ی قرآن ، بود كلام تو
كوثری و یاسین وطاهایی
دختری و امّ ابیهایی
سیدتی یا حضرت زهرا

شاعر : محمد مهدی روحی

دانلود سبک

• سه شنبه
• 5
• فروردین
• 1393
• ساعت
• 07:51
• نوشته شده توسط
• یحیی

ز احمد عرشیان تکریم کردند
به پیش پای او تعظیم کردند
به جای دستۀ گل بر محمّد
به او بانوی گل تقدیم کردند
***
روزی که بهشت دین شکوفائی داشت
سرتا به قدم سرور و زیبائی داشت
با آمدن فاطمه، پیغمبر وحی
گلخنده و لبخند تماشائی داشت

شاعر : استاد سید هاشم وفایی

• شنبه
• 30
• فروردین
• 1393
• ساعت
• 06:57
• نوشته شده توسط
• یحیی

عشق وقتی مرا صدا می کرد
درد جان مرا دوا می کرد
چون نسیمی دل غریب مرا
با گلی یاس آشنا می کرد
به روی تشنگان رحمت دوست
در رحمت دوباره وا می کرد
همچو مرغ سحر همه هستی
زمزمۀ خدا خدا می کرد
گاه دستم به آسمان ها بود
گه زبان دلم دعا می کرد
با گلابی که ریخت از چشمم
گفتگو با ستاره ها می کرد
چون پرستوی عاشقی بودم
که پر و بال شوق وا می کرد
چه شب پُر ز رحمتی که خدا
هرچه می خواستم عطا می کرد
به امید مدینۀ زهرا
دل غمدیده گریه ها می کرد
عشق با خود پیام شادی داشت
مرغ دل را ز غم رها می کرد
گوش جان باز کردم و هاتف
این سخن دم به دم ادا می کرد
صلوات علیه من غفار
وعلی اهلبیت الاطهار
گل چو دفتر گشود یازهرا
بلبل از ت

• شنبه
• 30
• فروردین
• 1393
• ساعت
• 08:01
• نوشته شده توسط
• یحیی

دائم به حال سجده دخیل دعا شود
شاید که حاجتش ز عنایت روا شود
گوید علی به ناله: خدایا! مدد نما
بار دگر سرای غمم با صفا شود
یا رب به حُرمت و به غرور شکسته ام
راضی مشو که فاطمه از من جدا شود
یا رب بیا و نذر علی را قبول کن
زهرا شفا بگیرد و حیدر فدا شود
یا رب مدد که باز نبینم مغیره را
از دیدنش تمام وجودم عزا شود
از هجمه ی پیاپی آن تازیانه اش
دیگر امید نیست که زهرا به پا شود
تا مُزد بیشتری بگیرد ز دومی
آن گونه زد که فاطمه دستش رها شود

شاعر : جواد حیدری

• یکشنبه
• 28
• اردیبهشت
• 1393
• ساعت
• 06:51
• نوشته شده توسط
• یحیی

کمی از غسل زیر پیرهن ماند
کمی از خون خشک بر بدن ماند

کفن را در بغل بگرفت و بو کرد
همان طفلی که آخر بی کفن ماند

• شنبه
• 12
• بهمن
• 1398
• ساعت
• 16:44
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

چهارده قرن بقیع و غم یک کوچه و در
چهارده قرن ضریحی که ندارد مادر

چهارده قرن سکوت و دل پر خون حسن
ماجرای فدک و خاطره ی داس و تبر

چهارده قرن شکسته است رخ آیینه
می چکد نور ز چشمان تر شمس و قمر

آیه در آیه غمِ کوثر مجروح نبی
چهارده قرن قرائت شده با خون جگر

نه حرم دارد و نه صحن و سرایی ... افسوس
نه رواقی و نه ایوان طلایی ،کوثر

آسمان گنبد و افلاک رواقش....... آری
عرش افتاده به پای گل یاس حیدر

کاش می شد که دم روضه بگیریم و عزا
کنج ایوان طلا ، پنجره فولاد و سحر

چهارده قرن قدم میزند آن مرد غریب
پشت دیوار غمِ فاطمه... با دیده ی تر

چهارده قرن نفس حبس شده در سینه
تا رسد از ظفرِ منتقمِ یاس ، خبر

شا

• جمعه
• 14
• خرداد
• 1395
• ساعت
• 14:50
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

یا زهرا(س)

زبان الکنم از وصف زهرا ناتوان باشد
که زهرا تا قیامت دلبر هفت آسمان باشد

خدا نامیده زهرایش،پر از عشق است دنیایش
دعای نیمه شب هایش برای دیگران باشد

به ذکر"فاطمه یا فاطمه"گرم است جبرائیل
که با این ذکر از هول قیامت در امان باشد

خودش را...محسنش را...هر چه دارد می دهد زهرا
فقط کافی ست پای مرتضی یش در میان باشد

من از اسما فرزندان ثارالله فهمیدم
علی و فاطمه زیباترین نام جهان باشد

وجودم را گرفته آتش عشقش ،که اینگونه
به جای قلب در این سینه،یک آتشفشان باشد

نه تنها ما،نه تنها آسمان ها و زمین،بلکه
خدا هم عاشق و دلداده ی این خاندان باشد

به چشم خود نخواهد دید این دنیا زمانی را
که زهرا باشد

• سه شنبه
• 30
• شهریور
• 1395
• ساعت
• 13:31
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

نظم حدیث شریف کسا

داستانی از حدیثی دلنشین
راوی آن داستان عین الیقین
تشنه ی آب حیاتی گوش کن
ساغر بزم کسا را نوش کن
شد شروع قصه ی دل منزلش
آفتاب لایزال هم محفلش
مر کز پر گار خانه ، فاطمه
پنج تن،بر محورش الّاهمه
یک به یک باشد ستونش اولیا
چل چراغش شد بتول ِمصطفی
خانه همرنگ ِ گل نسرین زعشق
لحظه هایش از دعا شیرین زعشق
ماه و خورشید و ستاره بی گمان
دو ستان خانه و آن مردمان
با دو چشم فاطمه شب،همنشین
ظهر عاشق ،تشنه ی ماء معین
سوره ی والشمس ،ذکر آفتاب
با حسین و با حسن خندان ِ آب
جلو ه ای از عالم بالا یقین
جلوه گر گردیده بر روی زمین
خانه از لطف و صفا روحانیست
آیه ی تطهیر به آن ارزانیست
می شود ذکر حدیثش د

• چهارشنبه
• 7
• مهر
• 1395
• ساعت
• 11:58
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار