اسما بیا که روز جدایی رسیده است
خواهر! بیا که کار به هجران کشیده است
این روزها که بانوی این خانه هم شُدی
هَر شَب برای فاطمه پَروانه هم شُدی
اَسما ببخش! جاروی این خانه هم زدی
بر گیسوان دخترَکَم شانه هم زدی
قامت خمیده، دست به بازو گرفته ام
ساحل نشین و کشتیِ پهلو گرفته ام
آهسته زیرِ پیرُهَنم را نگاه کن
خون لَخته های روی تَنم را نگاه کن
باید که مَرهمی روی زخمِ پَرَم کِشی
حیدر رسید، چادرِ من را سَرَم کِشی
بر سینه ام از این دَرِ خانه نشانه هاست
بر دورِ بازویم اثرِ تازیانه هاست
دیگر نمی توانم راحَت نَفَس کِشَم
سَختَم شُده به دَردِ جِراحَت نَفَس کِشَم
پهلو به پهلویم مَکُن اسما، که اینچُنین
خون
- چهارشنبه
- 1
- اسفند
- 1397
- ساعت
- 19:41
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
