شهادت حضرت رقیه

دیده من بی رمق خیره به طشت طلاست
عمه جوابم بده این سر بابای ماست؟
نور قمر به خرابه خوش آمد
راس پدر به خرابه خوش آمد
میزبانم نیمه جانم
*****
آمده تا بشنود درد دل دخترش
بسکه کبودم شدم آینه مادرش
تا به فلک شده آه و فسوسم
تشنه لبا ! گلوی تو بوسم
میزبانم نیمه جانم
*****
سلسله درگردنم پای پر از آبله
یک شبی جا مانده ام ای پدر از قافله
ناله زدم که مزن تو به رویم
شکوه برم ز عدو به عمویم
میزبانم نیمه جانم

شاعر : میثم مومنی نژاد

دانلود سبک

• سه شنبه
• 13
• مهر
• 1395
• ساعت
• 21:18
• نوشته شده توسط
• سیده زینب فیض

رقیه ی سه ساله ام قرین اشک وناله ام
قضا نموده دم به دم غم نویی حواله ام

به نیمه ای ز روز خون، سر پدر بریده شد
زدند روی نیزه ها گل مثال لاله ام

به عصرروز واقعه، زبعد حمله بر حرم
دوان بروی خارها شبیه یک غزاله ام

فتاده ام به خاکها زپشت لخت ناقه ای
بریخته ست خون دل به چشم چون پیاله ام

رهین عمه زینبم سپر برای من شود
دمی که تازیانه را عدو کندحواله ام

به شهر شام شد همی خرابه پایگاه من
سر پدر عیان شده ز بعد گریه ناله ام

نبود طاقتی دگر دهم ادامه زندگی
زریشه کند باد غم ،چنین تن نهاله ام

شاعر : اسماعیل تقوایی

• سه شنبه
• 13
• مهر
• 1395
• ساعت
• 21:29
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

قصد سفر از گوشه ویرانه نداری؟
ای دختر دلخسته مگر خانه نداری؟

یک چادر خاکی که در آن نقش گلی نیست
بر روسری سوخته پروانه نداری

از موی پریشان تو چیزی که نمانده‌ست
پس غصه نخور هیچ اگر شانه نداری

بر صورت تو پنج خط سرخ کشیدند
خورشیدی و جا در شب ویرانه نداری

دندان به دهان تو یکی هست یکی نیست
اصلا اثر از کودک دردانه نداری

اصلا پدرت کیست؟ اگر دختر شاهی
بر گوش چرا زیور شاهانه نداری؟

برگرد برو شهر خودت جای تو آنجاست
ای دختر دلخسته مگر خانه نداری؟

شاعر: حامد تجری

• پنج شنبه
• 15
• مهر
• 1395
• ساعت
• 07:25
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

قصد دارم که پذیرایی جانان بکنم

جان خود خرج پذیرایی مهمان بکنم

شهر را با قدمت پر ز بوی سیب کنم

هرچه آمد به سرم را همه تکذیب کنم

خبرش آمده پیشم خبرت کرده کسی؟

حرفهایی زده پر دردسرت کرده کسی؟

از گرفتاری و از زخم و لگد گفته به تو؟

حرفهایی که نباید بزند گفته به تو؟

جان بقربان تو بابا نکند غم بخوری

ای جگرگوشه زهرا نکند غم بخوری

نکند هرچه که او ساخته باور بکنی

پای این شایعه ها دیده ی خود تر بکنی

حال من خوبتر از خوب، تنم بی درد است

بی هوا مشت نخوردم دهنم بی درد است

چادر قیمتی ام را به روی سر دارم

فکر معجر نکنی معجر بهتر دارم

تو که رفتی به سرم دست نوازش آمد

نکند فکر کنی موی سرم کِش آمد

• پنج شنبه
• 15
• مهر
• 1395
• ساعت
• 13:48
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

لاغرشدم برای تنم کار مشکل است

طی مسیر با تن تبدار مشکل است

بد راه میروم،نروم میخورم زمین

پای برهنه رد شدن ازخار مشکل است

کوتاهی قدم به وصالم ضرر زده

بالای نیزه رفتی و دیدار مشکل است

نزدیک تر بیا که ببینم کمی تو را

دیدن برای دیده ی خونبار مشکل است

گفتم سرتو را بدهد مشت زد به من

بابای من تحمل آزار مشکل است

اوباش شام دورو برم پرسه میزنند

درازدحام رفتن بازار مشکل است

مویم اگر که شانه نخورده حلال کن

اینکارها مقابل انظار مشکل است

ما شاهزاده ایم کنیزی به ما چه کار؟

رفتن میان خانه ی اغیار مشکل است

شاعر : سید پوریا هاشمی

• پنج شنبه
• 15
• مهر
• 1395
• ساعت
• 13:51
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

تو نیستی و لشگری مرا عذاب میدهند

عذاب لقمه نانی و عذاب آب میدهند

سوال میکنم ز نیزه دارها سرت کجاست؟

ولی به حرف های بد به من جواب میدهند

برای آنکه بیشتر بترسم از حرامیان

به تازیانه ها چقدر پیچ و تاب میدهند

خودت بگو که جرم یک یتیم بی گناه چیست؟

که اینقدر به قلب زارم اضطراب میدهند

همینکه میخورم ز ناقه بر زمین مرا پدر

به مو بلند میکنند و به رباب میدهند

تمام پیکرم ز فرط درد تیر میکشد

به ناقه هرقدر که بیشتر شتاب میدهند

کجاست تا عموی من ببیند اینکه کوفیان

به آستین پاره ای به ما حجاب میدهد

پس از تو رنگ موی من عوض شده نگاه کن

ز خون سر به موی سوخته خضاب میدهند

اگر که رنگ صورتم عوض شده گل

• پنج شنبه
• 15
• مهر
• 1395
• ساعت
• 13:52
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

ﺳﯿﻼﺏ ﺍﺷﮏ ﭼﺸﻢ ﺗﺮﺵ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ
ﺭﺩ ﺧﺴﻮﻑ ﺷﺐ ﻗﻤﺮﺵ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ

قبلا صدای ناله او سوز و آه داشت
این مشت آخرى اثرش را گرفته بود

آن زیر ﭘﺎ فتادن مابین كوچه ها
تاب و توان بال و پرش را گرفته بود

بازار شام عمه نشد یاریش كند
چون تازیانه ها سپرش را گرفته بود

هر جا که خورده بود نگاهش به دست زجر
بی اختیار باز سرش را گرفته بود

شیرین زبان خانه ارباب ای دریغ
تلخی این سفر شكرش را گرفته بود

ﯾﮏ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﯾﺶ ﺑﺮﺩ ﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﺳﺮ ﭘﺪﺭ
ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﺩﯾﮕﺮﺵ ﮐﻤﺮﺵ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ

ﻣﺎﺑﯿﻦ ﺯﺧﻤﻬﺎﯼ ﻋﻤﯿﻖ ﺳﺮ ﭘﺪﺭ
ﺟﺎﭘﺎﯼ ﺧﯿﺰﺭﺍﻥ ﻧﻈﺮﺵ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ

شاعر : حسین صیامی

• پنج شنبه
• 15
• مهر
• 1395
• ساعت
• 14:34
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

سرم رفته از بس توی سر صداست۲

سرم رفته از بس سرم داد زدن

نگوکه چرا موم سفیده آخه

خودت رو یه لحظه بذار جای من

خواب دیدم که تنت رو زمین، نفس میزدی گلوتو برید۲

گریه کردم همون که زدت اومد منو زد موهامو کشید۲

)او میکشید و من میکشیدم...

او میدوید و من میدویدم...)۲]۲

خدا خواست که من مثل زهرا بشم

زیر کوله بار غمت تا بشم

*اما من یه حرفی دارم رقیه،نه! تو مثل زهرا نمیشی،آخه دیشب گفتم چنان سیلی به صورت ام کلثوم زدن...اما یه چیزی رو یقین دارم،ام کلثوم،رقیه،سُکینه،همه ی بی بی ها تو شام سیلی خوردند اما خوب شد گوشواره به گوشاشون نبود،آخه گوشواره ها رو غارت کرده بودند؛چون خود گوشواره آسیب و جراحت ایجا

• پنج شنبه
• 15
• مهر
• 1395
• ساعت
• 14:58
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

در میان میکده ساغر به دردم میخورد 2

باده وقتی میشود کوثر به دردم میخورد

دستهای خالی ام خالی بماند بهتر است

اینکه هستم پیش تو نوکر به دردم میخورد

گریه وقتی میکنم زهرا دعایم میکند ...2

پس محرم چشمهای تر ، به دردم میخورد

خوب میدانم که در تاریکی قبرم حسین

دستمال گریه ام آخر به دردم میخورد

*مرجع تقلید مرحوم مرعشی این دستمال مشکی و پیراهن مشکی رو با من دفن کنید،همه عالم بدونن من با همه علم و ...." نوکر حسینم ، کفنم پیراهن سیامه، یاد همه شهدا ....*

بیخیال نسخه های بی دوای این و آن

بوسه برشش گوشه ات بهتر به دردم میخورد

دخترت وقتی بخواهد خاک چادر پاره اش

بیشتر از کیسه های زر به دردم میخورد

• پنج شنبه
• 15
• مهر
• 1395
• ساعت
• 15:13
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

با رنجِ اسارت و غمِ تنهایی
بانویِ دلیرِ روزِ عاشورایی

با این همه غُصِّه و مصیبت امّا
چیزی تو ندیده ای به جز زیبایی

شاعر : محسن زعفرانیه

• چهارشنبه
• 21
• مهر
• 1395
• ساعت
• 08:03
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

باور نداشتم بیای به اینجا
خوش اومدی به خرابه بابا
دیروز رو نیزه بودی ، هستی حالا رو زانوم
تا شدی مهمون من ، خوب شده درد پهلوم
******
این همه رنج و بلا کی دیده؟
خورشیدو رو نی، بابا کی دیده؟
هر چی دویدم بابا ، باز نرسیدم بابا
رو نی بودی چشماتو ، از دور بوسیدم بابا
******
صورت می‌ذارم رو صورت تو
دوباره می‌شم هم‌صحبت تو
داداش علی اکبر کو؟ ، قنداقه‌ی اصغر کو؟
به من بگو باباجون ، عموی آب آور کو؟

شاعر : یونس سبزی

دانلود سبک

• پنج شنبه
• 22
• مهر
• 1395
• ساعت
• 15:27
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

میهمان شب تارم شده‌ای ای پدرم

مه نورانی من از قدمت مفتخرم

خشک شد چشم و نگاهم به امید تو پدر

چند روزیست که اینگونه پدر منتظرم

مطمئن بوده همیشه به تو این دختر تو

به همه گفته بُودم می‌رسد آخر گهرم

همه‌ی درد من اینست چطور پیش سرت

لحظاتی بنِشینم نشود خم کمرم

پدرم خوب شده درد سر من بخدا

ای به قربان سر غرق به خون تو سرم

گوشوارم که دگر نیست فدای سر تو

نکنم هیچ سخن از سپه شام و حرم

دست‌هایم خشن و خسته و مردانه شده

دختر حرمله می‌گفت به طعنه پسرم

پلک من هی بپرد تا که صدایی برسد

بس که این زجر زده داد که انگار کرم

چشم‌هایم لحظاتی ز سیاهی چو ندید

پدرم محو شدی؛ تار شدی در نظرم

چقدَر خوب شود

• یکشنبه
• 9
• آبان
• 1395
• ساعت
• 14:17
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

زهرای سه ساله
دیدم که به نیزه سرتو جلوه نما شد
بی غسل وکفن پیکرت ازجور رها شد
دیدم که چسان عمه بغل کرد تنت را
روسوی مدینه به فغان گرم نوا شد
بودی توکجا من زروی ناقه فتادم
گم گشتم وسیلی عدو راهنما شد
بابا نه مگر دخترکی خرد ویتیمم
اینگونه جسارت به یتیم ازچه روا شد
بابا هوس بوسه وآغوش تو دارم
هرلحظه زبعد تو به من جور وجفاشد
با سر زده ای سر تو به من جان رقیه
ویرانه ی ما با سر تو غرق صفا شد
باید تو تشکر کنی از عمه ی خوبم
اوقات مکرر سپرم در همه جا شد
بیمار شدم در غم هجران تو بابا
با آمدنت درد یتیم تو دوا شد
زهرای سه ساله شده ام وزغم ایام
در کودکیم همدم من چوب عصا شد
قربان لب خونی ودندان شکسته ت
دستش

• یکشنبه
• 9
• آبان
• 1395
• ساعت
• 14:18
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

بی تابم و شعله ورم، اصلا خبر داری؟
از دوری ات در به درم، اصلا خبر داری؟

محبوب من! تو شمعی و من در وصال تو
پروانه نه...خاکسترم، اصلا خبر داری؟

از این لباس پاره و موی پریشان و...
...وضع خجالت آورم اصلا خبر داری؟

از زخم های صورتت بابا خبر دارم
از دردهای پیکرم اصلا خبر داری؟

من هم شبیه تو به زیر دست و پا ماندم
زخمی شده بال و پرم، اصلا خبر داری؟

دارم شبیه پیرِ زن ها می شوم بابا
از لرز دست لاغرم اصلا خبر داری؟

بابا بگو از جانب من به عمو عباس :
از روسری و معجرم اصلا خبر داری؟

انگشترت را من به دست ساربان دیدم
از گوشوار و و زیورم اصلا خبر داری؟

افتاد جای آن گلوبندم که غارت شد
زنجیر دور حنجرم، ا

• جمعه
• 14
• آبان
• 1395
• ساعت
• 13:28
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

مثل قدیم با دل من ، سر نمیکنی

جانم به لب رسید ، تو لب تر نمیکنی

حرفی بزن ، جواب تو والله سنگ نیست

از چه هوای سوره ی کوثر نمیکنی؟

اینجا خرابه است ، ورودیِّ شام نیست

اینجا تو فکر غارت معجر نمیکنی

اینجا سه شعبه نیست، مرا در بغل بگیر

با من تلافی علی اصغر نمیکنی؟

اینجا فراق هست، عزا هست، غصه هست

اینجا حساب روضه ی دیگر نمیکنی

این دختر نحیف ، همان نازدانه است

فهمیدم از نگات که باور نمیکنی

من هیچ ، سر به عمّه بزن ، اذیت شده

فکری به حال غصه ی خواهر نمیکنی؟

با آن لبی که چوب زدند و حصیر شد

یک بوسه نذر گونه ی دختر نمیکنی؟

روی رگ تو بوسه ی خنجر مشخص است

فکری به حال بوسه ی خنجر نمیکنی؟

دست

• جمعه
• 14
• آبان
• 1395
• ساعت
• 13:35
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

بیت الغزل هر غزل ناب رقیه ست

خورشید علی اصغر و مهتاب رقیه ست

نزدیک ترین راه به الله حسین است

نزدیک ترین راه به ارباب رقیه ست

شاعر : مجتبی خرسندی

• جمعه
• 14
• آبان
• 1395
• ساعت
• 13:38
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

نفس نمانده که از تو بپرسم از سر و رویت

لبی نمانده برایت بپرسی از سر و رویم

بیا بگو که چرا خون نشسته بر سر مویت

بگو که با تو بگویم ز آتش سر مویم

تو و لبان پر از خون ، من و کبودی صورت

تو از کدام بگویی من از کدام بگویم

رسیده ای و نشستی دقایقی به کنارم

چه خوب بود می امد به همره تو عمویم

ز پلک پاره خود کن نظاره دختر خود را

ببین که بغض غریبی گرفته راه گلویم

گمان کنم که ز چهره دگر مرا نشناسی

چنان به صورت من زد ، نه بهتر است نگویم

ببین که زائر زهرا شدم میانه ی صحرا

دمی که مادرت آمد در آن میانه به سویم

نمی شود ز لبانت یکی دو بوسه بگیرم

ترک ترک پر زخم است هر کجا که بجویم

بیا و دختر خود ر

• جمعه
• 14
• آبان
• 1395
• ساعت
• 13:40
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

السلام ای دستگیر عالمین

ای به ارباب دو عالم نورعین

روز محشر چشم ما بر دست توست

اشفعی لی فاطمه بنت الحسین

مصطفی محمدی

• جمعه
• 14
• آبان
• 1395
• ساعت
• 13:51
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

خسته ام از بس که بوسیدم تو را از راه دور

قامت نیزه بلند و قلب دختر سوخته

بس که دیدم جای سنگی را روی پیشانی ات

اشک ، هم حتی درون دیدهء تر سوخته

سوختم اما نه به اندازهء تو در تنور

حتم دارم صورت تو ده برابر سوخته

پشت عمه زینبم سنگر گرفتم بین دود

تا که من کمتر بسوزم جاش ، سنگر سوخته

آتش از بالای خیمه ریخت بر سرهای ما

چادر و پیراهن ما بعدِ معجر سوخته

گر مرتب نیست موهایم به من خرده مگیر

علتش این است موهایم روی سر سوخته

بر روی خار مغیلان بارها خوردم زمین

آبله دارد کف پایم سراسر سوخته

عمه می گوید شبیه مادرت زهرا شدم

پشت در انگار دست و پای مادر سوخته

تا توانستند ما را هر کجا سوزانده اند

• جمعه
• 14
• آبان
• 1395
• ساعت
• 13:54
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

مبتدای زندگی من خبر از پیری است

حال موهایم پدر آشفته از درگیری است

فعل إضرب را مؤکد من چشیدم در مسیر

یک تمیزش در دهان، دندان لق شیری است

صورت نیلی و پهلویم عذابم می دهند

درد پهلو بیشتر، هرچند این تقدیری است

تا که می خوردم زمین گیسوی من را می کشید

واقعا این زجر یک دیوانه ی زنجیری است

خواب بودم بین صحرا بر سرم فریاد زد

حربه ی این نانجیب از پشت غافل گیری است

گوشوارم را شکست آن مرد وقت غارتم

گوشوار دخترش دیدی پدر؟! تعمیری است

عمه گوشم را گرفت اما شنیدم جمله ای

جمله ای که درخور یک دشمن تکفیری است

خوابِ وصل تو پریشان کرده من را نیمه شب

"سر رسیدی"... خواب من را هم عجب تعبیری است

دردها

• جمعه
• 14
• آبان
• 1395
• ساعت
• 13:56
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

عمو عباس... سرم درد میکنه

عمو جون بال و پرم درد میکنه

شبا وقت خوابیدن کلافه ام

جای سنجاق رو سرم درد میکنه

بچه های شام به من می خندیدن

وقتی نیستی جیگرم درد میکنه

نه درست بسته میشه نه وا میشه

پلک من کرده ورم... درد میکنه

دستمُ سمت موهام دیگه عمو

نمی تونم ببرم... درد میکنه

نمیتونم بالا نِی ببینمت

آخه خیلی کمرم درد می کنه

دعا کن بمیرم و راحت بشم

چند شبه خیلی سرم درد می کنه

شاعر : محمد جواد شیرازی

• جمعه
• 14
• آبان
• 1395
• ساعت
• 13:58
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

اول تو را سرود لبم انتها لبم

از شوقِ پر کشیدن سویت لبالبم

در سینه ام محبت و بر لب ثنای تو

صد آفرین به سینه و صد مرحبا لبم

امشب فقط تو را سر سجاده خوانده ام

این بار پا نداد به ذکر و دعا لبم

من پا به پای عمه ی خود جنگ کرده ام

نشنید دشمنت به خدا هیچ جا لبم...

...بگشایم و شکایتی از دردها کنم

راضی است دست و پهلو و حتی رضا لبم

خیلی دلم برای تو تنگ است، حق بده

بوسید اگر که باز لبت بی هوا لبم

چشم و مشام پر شده از بوی آب و نان

اما نخورده است به آب و غذا لبم

"صد بار لب گشودم و بیرون نریختم

خون ها که موج میزند از سینه تا لبم"

با من نگو که از چه لبت این چنین شده؟!

دارد هزار قصه و صد ماجرا

• جمعه
• 14
• آبان
• 1395
• ساعت
• 14:08
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

من از قبیله ی دُردی کشان پر دَردم

که در هوای نگاه نگار می گردم

دوباره دست نیاز و دوباره چشم امید

به سوی خانه ی طفل سه ساله آوردم

به نام نامی خاتون عشق، ماه دمشق

دخیل یار شدم... تا رقیه ای گردم

نگاه مرحمتش گرمِ گرم چون خورشید

چه می شود که بیفتد به کلبه ی سردم؟

وجود او همه از نور ناب، نور لطیف

و من کنار مسیر نزول او گردم

در این زمانه که دوران سختِ وانفساست

به پای عشق رقیه فنا شدن زیباست

حیات می چکد از گوشه ی نگاه ترش

نجات، خانه نموده کنار بال و پرش

شکوفه نیست حریف لطیف دستانش

فرشته های الهی مقیم... پشت درش

سه ساله است و به قدر هزار سال رفیع

ببین چه ها که نکرده به عمر مختصرش؟

تم

• جمعه
• 14
• آبان
• 1395
• ساعت
• 14:13
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

آسمون بی ستاره
گوشای بی گوشواره
چقدر خاطره داشتم
با همین لباس پاره
دستمو عمه نگیره
میخورم زمین دوباره
بابام از سفر برا من
کاشکی یه عصا بیاره
باز رو دامن سفیدم
چقدر گل اناره
برا پام آبله بس بود
انگاری نوبت خاره
پس کجایی مهربونم
دل من هواتو داره

شاعر : امیر فرخنده

• جمعه
• 14
• آبان
• 1395
• ساعت
• 15:35
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

باباجون ممنونتم من، اومدی به این عمارت
تا رقیه بار دیگه بکنه روتو زیارت
بعد تو به خیمه هامون، آتیش جفا کشیدن
پاره کردن گوش وبردن، گوشواره هامو به غارت
خدا گفته تو کتابش یتیمو کنید نوازش
عوضش با تازیونه،ز به یتیما شد جسارت
تورو هی صدا می کردم، تو بیابون می دویدم
بعدشم کوفه وشام و، سختی های تو اسارت
توی شام کوچه به کوچه،همه جا مارو کشوندن
تو محله ی یهودی، کشیدم خیلی مرارت
اگه یه وقتی می گفتم، باباجون من کجایی
می زدن با تازیونه، تا نگم من این عبارت
خیلی لطف کردی به دختر، روچشام قدم گذاشتی
بذا تا اومدنت رو، به همه بدم بشارت
خیلی دوس دارم بمیرم، تا بیام پیشت باباجون
ندارم دیگه تحمل اینهمه ظلم وجسار

• جمعه
• 14
• آبان
• 1395
• ساعت
• 16:49
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

➖بند اول

• شنبه
• 15
• آبان
• 1395
• ساعت
• 14:42
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

مگر که منتظر یک خبر نبودی تو
مگر که منتظر تشت سر نبودی تو

تو که ستاره ترینی در این خرابه، چرا
شب فراق تو بودی، سحر نبودی تو

بگو به خیل نفهمان که اصل کرب و بلا
نمی رسید به جایی اگر نبودی تو

خمیده، دست به پهلو، سه ساله بانویی
چگونه فکر کنم پشت در نبودی تو

چهار تیر سه شعبه به دست حرمله بود
هزار شکر که اصلا پسر نبودی تو

صفر رسید پدر جان و تازه فهمیدم
دروغ بوده و اصلا سفر نبودی تو

به دست سنگ سرم را نشانه رفت کسی
گمان کنم سر آن رهگذر نبودی تو

تو را به من که ندادند با غضب گفتم
به نیزه دار؛مگر که پدر نبودی تو؟

شاعر : مهدی رحیمی

• شنبه
• 15
• آبان
• 1395
• ساعت
• 14:54
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

آمدی با سر آمدی... چه کنم؟!
بین تشت زر آمدی چه کنم؟!
هر دو دستم شکسته اما تو
با دو چشم تر آمدی؟! چه کنم؟!
بس که دیروز خیزران خوردی
با لب پر پر آمدی، چه کنم؟!
از جراحات حنجرت پیداست
از نوک نی در آمدی... چه کنم؟!
چشم من تار و بسته شد، حالا...
... دیدن دختر آمدی؟! چه کنم؟!
گیسویم درهم است... می بخشی؟
سرزده آخر آمدی چه کنم؟!
بگذریم از خودت بگو بابا
از خودت، از غروب عاشورا

تیر و شمشیر از این و آن خوردی
از زمین و از آسمان خوردی
آیه خواندی برایشان اما
سنگ از قوم بد دهان خوردی
خاطرم مانده عصر عاشورا
نیزه ای را که از سنان خوردی
دم مغرب به ما جسارت شد
بر زمین لحظه ی اذان خوردی
چقدر ضربه، بی امان خوردم

• شنبه
• 15
• آبان
• 1395
• ساعت
• 15:36
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

چشمِ انتظارِ میهمان ، زد زیر گریه
بغضش شکست و ناگهان زد زیرگریه

دیگر توان ِ ایستادن هم ندارد
طفلک نشست و بی امان زد زیرگریه

درکوچه های شام-شامش که ندادند
پیچید وقتی بوی نان زد زیر گریه

دستش که بر زخم لب خشک پدر خورد
افتاد یاد ِ خیزران - زد زیر گریه

انگشتر بابا به یادش مانده بود و...
تا دید دست ساربان; زد زیر گریه

خیلی دلش پر درد از بزم شراب است
پنهان ز چشم دیگران زد زیر گریه

میگفت "بابا" باز "بابا" باز "بابا"
با هق هق و لکنت زبان زد زیر گریه

با دیدن او حرمله "زد زیر خنده"
بادیدن شمر و سنان "زد زیر گریه"

سیلی - غم بازار - نامحرم - اسیری
با گفتنش هم روضه خوان زد زیرگریه

***
شیرین زبان ق

• شنبه
• 15
• آبان
• 1395
• ساعت
• 15:39
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

از دوست جدا مانده فقط می فهمد...
در غصه رها مانده فقط می فهمد...

آن شب به رقیه جان تو،چه گذشت؟
از قافله جا مانده فقط می فهمد...

شاعر : سید مجتبی شجاع

• یکشنبه
• 30
• آبان
• 1395
• ساعت
• 11:13
• نوشته شده توسط
• ایدافیض