شهادت حضرت رقیه

بابامی و حرفی زتو پنهان ندارم
خسته شدم دیگرپدرجان،جان ندارم

مثل تمام پیرزن های مدینه
من هم ببین بابادگر دندان ندارم

دندان فقط نه،کل موهایم سفیداست
البته مویی هم دگر چندان ندارم

درشعله های خیمه موهای سرم سوخت
آن گیسوی پر پشت را الآن ندارم

از خستگی نای جویدن هم نمانده
بس احتیاجی به غذا ونان ندارم

خشکیده اشکم تاببارم روی لبهات
ابری کبودم من ولی باران ندارم

بابا؟!کنیزی،این کنیزی کارسختیست؟
آخر که من سررشته ای از آن،ندارم

اینجابه من مردی کنیزوخارجی گفت!
من راببر من طاقت بهتان ندارم

محمد کابلی

• سه شنبه
• 13
• مهر
• 1395
• ساعت
• 19:37
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

همه را گریه ام آخر به تقلا انداخت
شام را در غمِ دلشوره ی فردا انداخت

خیلی از مجلسِ امروز اذیّت شده ام
خاک‌را باید از این کاخ و ستونها انداخت!

"ابتا"‌ گفتم و یک شهر بِهم ریخت وَ بعد...
عمّه را یادِ در و ناله ی زهرا انداخت!!

آهِ این سینه ی پا خورده ی من میگیرد
فکر کردند مرا میشود از پا انداخت!

جگری مانده برایم که به دردی بخورد
باید انگار تورا یادِ مداوا انداخت.

تا که آورد سرت را ، سرِ من تیر کشید
یادم افتاد که با چوب ، سرت را انداخت!!

این که آورد تورا بین طَبَق فکر کنم...
با عجله ، دو سه دندانِ تورا جا انداخت!!!

با سرش از سرِ ناقه به زمین خورد گُلت
زجر هم آمد‌ و بر ساقه ی او تا انداخت.

ب

• سه شنبه
• 13
• مهر
• 1395
• ساعت
• 19:38
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

من یتیمم که فلک خانه خرابم کرده
نیمه جان شمعیم و هجر تو آبم کرده

غارت و آتش معجر سر جایش باقی
داغی ضربۀ سیلی چه کبابم کرده

با اشاره ز ورم های تنم خون ریزد
ضربه ها در یم غمها چو حبابم کرده

درد زانو به کجا داده مجالم بر خواب
یاد رویای تو آرام به خوابم کرده

کو علمدار سپاهت که ببیند دشمن
این چنین ملعبۀ بزم شرابم کرده

خسته ام بس که عدو همره هر ضرب لگد
خارجی خوانده مرا، برده خطابم کرده

کف پا تا به سرم بس که تورم دارد
زن غسالۀ این شهر جوابم کرده

شاعر : قاسم نعمتی

• سه شنبه
• 13
• مهر
• 1395
• ساعت
• 19:40
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

دستگیر عالمم اما دودستم بر سر است
من چهل منزل رخم نیلی و چشمانم تر است

گر به من گویند بابا را نخوان سیلی نخور
صورتم سازم سپر گویم که بابا بهتر است

شام را ویران کنم ورنه رقیه نیستم
ذکر صبح و شام اینان سب جدم حیدر است

غائبین کوچه بر من عقده خالی میکنند
هرکه دیدم گفت رویت مثل روی مادر است

می شود فهمید از این حمله ی مرکب سوار
آمده گیسو کشد کی در شکار معجر است

یک نسیم از این همه طوفان که من دیدم اگر
در گلستانی فتد بر یک اشاره پر پر است

قد و بالای سه ساله دختری زانو بغل
از کف یک چکمه زجر حرامی کمتر است

گر زمین گیرم به عمه اقتدا خواهم نمود
چاره ی دردم فقط یک بوسه ای از حنجر است

وجه تشبیه سر م

• سه شنبه
• 13
• مهر
• 1395
• ساعت
• 19:43
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

اگر چه زخمی و خاموش و بی صدا آورد
تو را برای من از عرش ِ نی خدا آورد

تو را درون طبق رویِ دست های بلند
برای گرمی این بزم ِ بی نوا آورد

قدم گذار به چشمي كه ريخت مژگانش
سرت به گوشه ي ويرانه ام صفا آورد

نه دست مانده برایم نه پا، ولی عمه
مرا برای تو از زیر دست و پا آورد

عدو شده سبب خير تا تورا بوسم
ولي نپرس عزيزم سرم چها آورد

دلم براي عمو سوخت پيش ِ نامردي
كه قرص ِ نان تصدق براي ما آورد

به قصد كشت سراغم گرفت با سيلي
و باز نيت خود را ادا به جا آورد

به پاره معجر ِ من هم طمع نمود آنكه
مرا به حلقه ي چشمان بي حيا آورد

مرا تو كُشتي و زينب براي تدفينم
اگرچه شام كفن داشت بوريا آورد

شاعر : حسن لطفی

• سه شنبه
• 13
• مهر
• 1395
• ساعت
• 19:44
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

نیست کوچک او بزرگ عالم است
کی سه ساله ؟ پیر بازار غم است

وای اگر می ماند ، اگر قد میکشید
دلبر عالم در این عمر کم است

مُحرم حج حسین بن علیست
در حریم کبریایی مَحرم است

کسب فیض از دامن عباس کرد
پس یقین مانند او صاحب دم است

در مسیر جذب عشاق حسین
بر سر دوش رقیه پرچم است

روز محشر دستگیر ما همه است
دست او در دستهای فاطمه است

سید حسین میرعمادی

• سه شنبه
• 13
• مهر
• 1395
• ساعت
• 19:51
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

وای از آن دم که از سرِ طفلی
دستِ یک مرد روسری بکشَد
وای از آن دم که بر سر بابا
دختری دست مادری بکشَد

دختری که عجیب دلتنگ است
تنگِ بابا و تنگِ آغوشَش
دختری که شُدست سرخ و کبود
چون گلِ لاله ، لاله ی گوشش

طفلِ معصوم عاری از کینه ست
چیزی از جنگ هم نمیداند
زیر لب غرقِ بغض میگوید
زیر لب غرقِ بغض میخواند:

در مسیری که آمدم تا شام
دردِ دل ها به ماه میکردم
هرکسی چپ نگاهمان میکرد
به عمویم نگاه میکردم

ای یتیمانِ کوفه ی دیروز
قلبِ مارا عجیب آزردید
پدرِ ما علیست مَردی که
نان و خرما ز سُفره اش خوردید

شاعر : محسن کاویانی

• سه شنبه
• 13
• مهر
• 1395
• ساعت
• 19:53
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

بر رویم سیلی زدی دیگر بس است
بی حیا از چادرم پا را بکش

سید حسین میرعمادی

• سه شنبه
• 13
• مهر
• 1395
• ساعت
• 19:56
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

وقتی که زد باکعب نی بازوی من را
پیچید دور دست خود گیسوی من را
گفتم نمی آیم ولیکن او لگد زد
آزرده کرده دشمنت پهلوی من را

شاعر : علیرضا خاکساری

• سه شنبه
• 13
• مهر
• 1395
• ساعت
• 19:58
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

بابا ببین که چه حالی دارم
به موج خون پر و بالی دارم
ببین که قد هلالی دارم
بابای من همدم غمهای من زخمی شده از آبله پای من
رسیده روی لب من جانم
شبای آخره که مهمانم
ویرونه ها میشه قبرستانم
همراز من نغمه ی پرواز من با دست خود عدو کشد ناز من
بابای من همدم غمهای من زخمی شده از آبله پای من
تو روی دستای نیزه داری
داری منو میبینی می باری
مقنعه ام شده لاله کاری
تاج سرم امیر بی پیکرم دیر آمدی گذشته آب از سرم
بابای من همدم غمهای من زخمی شده از آبله پای من

امیر حسین الفت و رضا تاجيك

دانلود سبک

• سه شنبه
• 13
• مهر
• 1395
• ساعت
• 20:27
• نوشته شده توسط
• feiz

به خدا که با آه و ناله دل من میگیره حواله
خدا داده به من نشونی خونه ی زهرای سه ساله
بگو اگه گرفتاری داری اگه گره توی کاری داری
دستم به دامنت دستم به دامنت
بی بی رقیه
هرکاری داره رسم و آداب به خصوص تو مجلس احباب
هرجا خواستم رسیده ام با نوکری دختر ارباب
بگو اگه دلت خسته شده همه درا به روت بسته شده
دستم به دامنت دستم به دامنت
بی بی رقیه
بهترین ذکر ما رقیه طفل ام البکا رقیه
خودمو کربلا می‌بینم تا که میگم یه یارقیه
اگه برم به صحن کربلا به خدا می زنم بازم صدا
دستم به دامنت دستم به دامنت
بی بی رقیه

شاعر : رضا تاجیک

دانلود سبک

• سه شنبه
• 13
• مهر
• 1395
• ساعت
• 20:30
• نوشته شده توسط
• feiz

ای دختر خیرالنساء جانم رقیه
ای کوثر کرببلا جانم رقیه
مقام او خلاصه در یذهب عنکم
ای مظهر صدق و صفا جانم رقیه
صف بسته بودند از ازل بر سر خوانش
ذکر تمام انبیا جانم رقیه
چون عمه اوعالمه ی دین نبی بود
ملیکه ی ویرانه ها جانم رقیه
بوده عصای دست زینب وقت غصه
برهم زن شام بلا جانم رقیه
با مشت کوچکش شکسته کاخ در شام
با صولتی چون مرتضی جانم رقیه
با گریه اش خواب از دو چشم ظلم بگرفت
چون فاطمه ام البکاء جانم رقیه
آن دم یزید دو دست خود بر روی گوشش
می گفت بس کن ای خدا جانم رقیه
اصغر در آغوش کسی آروم نمی شد
می گفت بین گریه ها جانم رقیه
عباس حیدر قبل هر جنگ و نبردش
می گفت من را کن دعا جانم رقیه
وارث پرچم حسین در

• سه شنبه
• 13
• مهر
• 1395
• ساعت
• 20:44
• نوشته شده توسط
• feiz

امشب از رأفت بيـا مهمانم شو اي پدر
يا در اين ويران بمان يـا همره من را ببر
رنگ نيلوفـري شـد وجـودم
يـاس تـو بـودم امّـا کبـودم
ابتــا ابتــا بابا حسين جان
در شب تاريک من اي غرق نور آمدي
بوي نان مي دهي از کـنـج تنـور آمدي
ديگر نمانـده در پايـم رمـق
مي کشم جسم خود سوي طبق
ابتــا ابتــا بابا حسين جان
پــاي پــر از آبـلـه دستان بسته دارم
بسکه سنگم زده اند دلي شکسته دارم
بين چها بي تو آمد به سرم
پـروانه ات بودم خاکسترم

شاعر : میثم مومنی نژاد

دانلود سبک

• سه شنبه
• 13
• مهر
• 1395
• ساعت
• 21:03
• نوشته شده توسط
• feiz

مي خوابم ببينم نوازشاي پدر خدايا باباجون نيومدش ز سفر
بوسه فرستاده بابام براي زخماي پاهام ز روي نيزه ي غم
بنفشه ي زير چشمام شکفته تو خزون شام تو وعده گاه ستم
ستاره هاي صورتم بهونه هاي غربتم حکايت اينه پدر اومده به زيارتم
مي خوابم ببينم نوازشاي پدر خدايا باباجون نيومدش ز سفر
*****
هميشه تو غصه عمه کنار مني نميتوني عمه شونه به موم بزني
موهاي سوخته ام عمه نداره ديگه نيازي به شونه و گل سر
براي خواهش آخر يه روسري سر من کن نبينه چشم پدر
فاتحه ي منوبخون که رفتنيم عمه جون ميرم که زخماي تنم بدم به فاطمه نشون
مي خوابم ببينم نوازشاي پدر خدايا باباجون نيومدش ز سفر
*****
مي خونم دوباره با سينه ي پر شور سلا

• سه شنبه
• 13
• مهر
• 1395
• ساعت
• 21:14
• نوشته شده توسط
• feiz

باباجونم نيومد دل بي سر و سامونه
در گوشه ي ويرونه روضه مي گيرم
اين بخت دلم چون ويرونه تاريکه
مرگم ديگه نزديکه دارم ميميرم
قبر مرا بکن عمه دم در تا که شوم خاک پاهاي پدر
حک کن رو قبردختر ناکام مسافر چند روزه ي شام بگو که بود دين من اسلام
نما حلالم خدانگهدار شکسته بالم خدانگهدار

لبخند لبم لبخند رضايت نيست
شکوه ز اسارت نيست از جنس غمه
گفته که طبيب اين ساکن ويرونه
چند روز ديگه مهمونه اهل حرمه
بوي غذا آيد از منزلشان عمه هوس کردم يک لقمه ي نان
دلم غم سفر نداره امن يجيب اثر نداره نگو بابام خبر نداره
عمه يه مجلس برام به پا کن دارم ميرم من منو دعا کن

شاعر : رضا تاجیک

دانلود سبک

• سه شنبه
• 13
• مهر
• 1395
• ساعت
• 21:15
• نوشته شده توسط
• feiz

دیده من بی رمق خیره به طشت طلاست
عمه جوابم بده این سر بابای ماست؟
نور قمر به خرابه خوش آمد
راس پدر به خرابه خوش آمد
میزبانم نیمه جانم
*****
آمده تا بشنود درد دل دخترش
بسکه کبودم شدم آینه مادرش
تا به فلک شده آه و فسوسم
تشنه لبا ! گلوی تو بوسم
میزبانم نیمه جانم
*****
سلسله درگردنم پای پر از آبله
یک شبی جا مانده ام ای پدر از قافله
ناله زدم که مزن تو به رویم
شکوه برم ز عدو به عمویم
میزبانم نیمه جانم

شاعر : میثم مومنی نژاد

دانلود سبک

• سه شنبه
• 13
• مهر
• 1395
• ساعت
• 21:18
• نوشته شده توسط
• feiz

رقیه ی سه ساله ام قرین اشک وناله ام
قضا نموده دم به دم غم نویی حواله ام

به نیمه ای ز روز خون، سر پدر بریده شد
زدند روی نیزه ها گل مثال لاله ام

به عصرروز واقعه، زبعد حمله بر حرم
دوان بروی خارها شبیه یک غزاله ام

فتاده ام به خاکها زپشت لخت ناقه ای
بریخته ست خون دل به چشم چون پیاله ام

رهین عمه زینبم سپر برای من شود
دمی که تازیانه را عدو کندحواله ام

به شهر شام شد همی خرابه پایگاه من
سر پدر عیان شده ز بعد گریه ناله ام

نبود طاقتی دگر دهم ادامه زندگی
زریشه کند باد غم ،چنین تن نهاله ام

شاعر : اسماعیل تقوایی

• سه شنبه
• 13
• مهر
• 1395
• ساعت
• 21:29
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

قصد سفر از گوشه ویرانه نداری؟
ای دختر دلخسته مگر خانه نداری؟

یک چادر خاکی که در آن نقش گلی نیست
بر روسری سوخته پروانه نداری

از موی پریشان تو چیزی که نمانده‌ست
پس غصه نخور هیچ اگر شانه نداری

بر صورت تو پنج خط سرخ کشیدند
خورشیدی و جا در شب ویرانه نداری

دندان به دهان تو یکی هست یکی نیست
اصلا اثر از کودک دردانه نداری

اصلا پدرت کیست؟ اگر دختر شاهی
بر گوش چرا زیور شاهانه نداری؟

برگرد برو شهر خودت جای تو آنجاست
ای دختر دلخسته مگر خانه نداری؟

شاعر: حامد تجری

• پنج شنبه
• 15
• مهر
• 1395
• ساعت
• 07:25
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

قصد دارم که پذیرایی جانان بکنم

جان خود خرج پذیرایی مهمان بکنم

شهر را با قدمت پر ز بوی سیب کنم

هرچه آمد به سرم را همه تکذیب کنم

خبرش آمده پیشم خبرت کرده کسی؟

حرفهایی زده پر دردسرت کرده کسی؟

از گرفتاری و از زخم و لگد گفته به تو؟

حرفهایی که نباید بزند گفته به تو؟

جان بقربان تو بابا نکند غم بخوری

ای جگرگوشه زهرا نکند غم بخوری

نکند هرچه که او ساخته باور بکنی

پای این شایعه ها دیده ی خود تر بکنی

حال من خوبتر از خوب، تنم بی درد است

بی هوا مشت نخوردم دهنم بی درد است

چادر قیمتی ام را به روی سر دارم

فکر معجر نکنی معجر بهتر دارم

تو که رفتی به سرم دست نوازش آمد

نکند فکر کنی موی سرم کِش آمد

• پنج شنبه
• 15
• مهر
• 1395
• ساعت
• 13:48
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

لاغرشدم برای تنم کار مشکل است

طی مسیر با تن تبدار مشکل است

بد راه میروم،نروم میخورم زمین

پای برهنه رد شدن ازخار مشکل است

کوتاهی قدم به وصالم ضرر زده

بالای نیزه رفتی و دیدار مشکل است

نزدیک تر بیا که ببینم کمی تو را

دیدن برای دیده ی خونبار مشکل است

گفتم سرتو را بدهد مشت زد به من

بابای من تحمل آزار مشکل است

اوباش شام دورو برم پرسه میزنند

درازدحام رفتن بازار مشکل است

مویم اگر که شانه نخورده حلال کن

اینکارها مقابل انظار مشکل است

ما شاهزاده ایم کنیزی به ما چه کار؟

رفتن میان خانه ی اغیار مشکل است

شاعر : سید پوریا هاشمی

• پنج شنبه
• 15
• مهر
• 1395
• ساعت
• 13:51
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

تو نیستی و لشگری مرا عذاب میدهند

عذاب لقمه نانی و عذاب آب میدهند

سوال میکنم ز نیزه دارها سرت کجاست؟

ولی به حرف های بد به من جواب میدهند

برای آنکه بیشتر بترسم از حرامیان

به تازیانه ها چقدر پیچ و تاب میدهند

خودت بگو که جرم یک یتیم بی گناه چیست؟

که اینقدر به قلب زارم اضطراب میدهند

همینکه میخورم ز ناقه بر زمین مرا پدر

به مو بلند میکنند و به رباب میدهند

تمام پیکرم ز فرط درد تیر میکشد

به ناقه هرقدر که بیشتر شتاب میدهند

کجاست تا عموی من ببیند اینکه کوفیان

به آستین پاره ای به ما حجاب میدهد

پس از تو رنگ موی من عوض شده نگاه کن

ز خون سر به موی سوخته خضاب میدهند

اگر که رنگ صورتم عوض شده گل

• پنج شنبه
• 15
• مهر
• 1395
• ساعت
• 13:52
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

ﺳﯿﻼﺏ ﺍﺷﮏ ﭼﺸﻢ ﺗﺮﺵ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ
ﺭﺩ ﺧﺴﻮﻑ ﺷﺐ ﻗﻤﺮﺵ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ

قبلا صدای ناله او سوز و آه داشت
این مشت آخرى اثرش را گرفته بود

آن زیر ﭘﺎ فتادن مابین كوچه ها
تاب و توان بال و پرش را گرفته بود

بازار شام عمه نشد یاریش كند
چون تازیانه ها سپرش را گرفته بود

هر جا که خورده بود نگاهش به دست زجر
بی اختیار باز سرش را گرفته بود

شیرین زبان خانه ارباب ای دریغ
تلخی این سفر شكرش را گرفته بود

ﯾﮏ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﯾﺶ ﺑﺮﺩ ﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﺳﺮ ﭘﺪﺭ
ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﺩﯾﮕﺮﺵ ﮐﻤﺮﺵ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ

ﻣﺎﺑﯿﻦ ﺯﺧﻤﻬﺎﯼ ﻋﻤﯿﻖ ﺳﺮ ﭘﺪﺭ
ﺟﺎﭘﺎﯼ ﺧﯿﺰﺭﺍﻥ ﻧﻈﺮﺵ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ

شاعر : حسین صیامی

• پنج شنبه
• 15
• مهر
• 1395
• ساعت
• 14:34
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

سرم رفته از بس توی سر صداست۲

سرم رفته از بس سرم داد زدن

نگوکه چرا موم سفیده آخه

خودت رو یه لحظه بذار جای من

خواب دیدم که تنت رو زمین، نفس میزدی گلوتو برید۲

گریه کردم همون که زدت اومد منو زد موهامو کشید۲

)او میکشید و من میکشیدم...

او میدوید و من میدویدم...)۲]۲

خدا خواست که من مثل زهرا بشم

زیر کوله بار غمت تا بشم

*اما من یه حرفی دارم رقیه،نه! تو مثل زهرا نمیشی،آخه دیشب گفتم چنان سیلی به صورت ام کلثوم زدن...اما یه چیزی رو یقین دارم،ام کلثوم،رقیه،سُکینه،همه ی بی بی ها تو شام سیلی خوردند اما خوب شد گوشواره به گوشاشون نبود،آخه گوشواره ها رو غارت کرده بودند؛چون خود گوشواره آسیب و جراحت ایجا

• پنج شنبه
• 15
• مهر
• 1395
• ساعت
• 14:58
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

در میان میکده ساغر به دردم میخورد 2

باده وقتی میشود کوثر به دردم میخورد

دستهای خالی ام خالی بماند بهتر است

اینکه هستم پیش تو نوکر به دردم میخورد

گریه وقتی میکنم زهرا دعایم میکند ...2

پس محرم چشمهای تر ، به دردم میخورد

خوب میدانم که در تاریکی قبرم حسین

دستمال گریه ام آخر به دردم میخورد

*مرجع تقلید مرحوم مرعشی این دستمال مشکی و پیراهن مشکی رو با من دفن کنید،همه عالم بدونن من با همه علم و ...." نوکر حسینم ، کفنم پیراهن سیامه، یاد همه شهدا ....*

بیخیال نسخه های بی دوای این و آن

بوسه برشش گوشه ات بهتر به دردم میخورد

دخترت وقتی بخواهد خاک چادر پاره اش

بیشتر از کیسه های زر به دردم میخورد

• پنج شنبه
• 15
• مهر
• 1395
• ساعت
• 15:13
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

با رنجِ اسارت و غمِ تنهایی
بانویِ دلیرِ روزِ عاشورایی

با این همه غُصِّه و مصیبت امّا
چیزی تو ندیده ای به جز زیبایی

شاعر : محسن زعفرانیه

• چهارشنبه
• 21
• مهر
• 1395
• ساعت
• 08:03
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

باور نداشتم بیای به اینجا
خوش اومدی به خرابه بابا
دیروز رو نیزه بودی ، هستی حالا رو زانوم
تا شدی مهمون من ، خوب شده درد پهلوم
******
این همه رنج و بلا کی دیده؟
خورشیدو رو نی، بابا کی دیده؟
هر چی دویدم بابا ، باز نرسیدم بابا
رو نی بودی چشماتو ، از دور بوسیدم بابا
******
صورت می‌ذارم رو صورت تو
دوباره می‌شم هم‌صحبت تو
داداش علی اکبر کو؟ ، قنداقه‌ی اصغر کو؟
به من بگو باباجون ، عموی آب آور کو؟

شاعر : یونس سبزی

دانلود سبک

• پنج شنبه
• 22
• مهر
• 1395
• ساعت
• 15:27
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

میهمان شب تارم شده‌ای ای پدرم

مه نورانی من از قدمت مفتخرم

خشک شد چشم و نگاهم به امید تو پدر

چند روزیست که اینگونه پدر منتظرم

مطمئن بوده همیشه به تو این دختر تو

به همه گفته بُودم می‌رسد آخر گهرم

همه‌ی درد من اینست چطور پیش سرت

لحظاتی بنِشینم نشود خم کمرم

پدرم خوب شده درد سر من بخدا

ای به قربان سر غرق به خون تو سرم

گوشوارم که دگر نیست فدای سر تو

نکنم هیچ سخن از سپه شام و حرم

دست‌هایم خشن و خسته و مردانه شده

دختر حرمله می‌گفت به طعنه پسرم

پلک من هی بپرد تا که صدایی برسد

بس که این زجر زده داد که انگار کرم

چشم‌هایم لحظاتی ز سیاهی چو ندید

پدرم محو شدی؛ تار شدی در نظرم

چقدَر خوب شود

• یکشنبه
• 9
• آبان
• 1395
• ساعت
• 14:17
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

زهرای سه ساله
دیدم که به نیزه سرتو جلوه نما شد
بی غسل وکفن پیکرت ازجور رها شد
دیدم که چسان عمه بغل کرد تنت را
روسوی مدینه به فغان گرم نوا شد
بودی توکجا من زروی ناقه فتادم
گم گشتم وسیلی عدو راهنما شد
بابا نه مگر دخترکی خرد ویتیمم
اینگونه جسارت به یتیم ازچه روا شد
بابا هوس بوسه وآغوش تو دارم
هرلحظه زبعد تو به من جور وجفاشد
با سر زده ای سر تو به من جان رقیه
ویرانه ی ما با سر تو غرق صفا شد
باید تو تشکر کنی از عمه ی خوبم
اوقات مکرر سپرم در همه جا شد
بیمار شدم در غم هجران تو بابا
با آمدنت درد یتیم تو دوا شد
زهرای سه ساله شده ام وزغم ایام
در کودکیم همدم من چوب عصا شد
قربان لب خونی ودندان شکسته ت
دستش

• یکشنبه
• 9
• آبان
• 1395
• ساعت
• 14:18
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

بی تابم و شعله ورم، اصلا خبر داری؟
از دوری ات در به درم، اصلا خبر داری؟

محبوب من! تو شمعی و من در وصال تو
پروانه نه...خاکسترم، اصلا خبر داری؟

از این لباس پاره و موی پریشان و...
...وضع خجالت آورم اصلا خبر داری؟

از زخم های صورتت بابا خبر دارم
از دردهای پیکرم اصلا خبر داری؟

من هم شبیه تو به زیر دست و پا ماندم
زخمی شده بال و پرم، اصلا خبر داری؟

دارم شبیه پیرِ زن ها می شوم بابا
از لرز دست لاغرم اصلا خبر داری؟

بابا بگو از جانب من به عمو عباس :
از روسری و معجرم اصلا خبر داری؟

انگشترت را من به دست ساربان دیدم
از گوشوار و و زیورم اصلا خبر داری؟

افتاد جای آن گلوبندم که غارت شد
زنجیر دور حنجرم، ا

• جمعه
• 14
• آبان
• 1395
• ساعت
• 13:28
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

مثل قدیم با دل من ، سر نمیکنی

جانم به لب رسید ، تو لب تر نمیکنی

حرفی بزن ، جواب تو والله سنگ نیست

از چه هوای سوره ی کوثر نمیکنی؟

اینجا خرابه است ، ورودیِّ شام نیست

اینجا تو فکر غارت معجر نمیکنی

اینجا سه شعبه نیست، مرا در بغل بگیر

با من تلافی علی اصغر نمیکنی؟

اینجا فراق هست، عزا هست، غصه هست

اینجا حساب روضه ی دیگر نمیکنی

این دختر نحیف ، همان نازدانه است

فهمیدم از نگات که باور نمیکنی

من هیچ ، سر به عمّه بزن ، اذیت شده

فکری به حال غصه ی خواهر نمیکنی؟

با آن لبی که چوب زدند و حصیر شد

یک بوسه نذر گونه ی دختر نمیکنی؟

روی رگ تو بوسه ی خنجر مشخص است

فکری به حال بوسه ی خنجر نمیکنی؟

دست

• جمعه
• 14
• آبان
• 1395
• ساعت
• 13:35
• نوشته شده توسط
• ح.فیض