قاسم بن حسن (ع)

برای درد یتیمانه‌ات دوا شده‌ای
ربوده باد ز رویت نقاب و می‌بینم
چه قدر شکل جوانیِ مجتبی شده‌ای
بیا برای مدینه دوباره گریه کنیم
رسیده مادرم و غرق در عزا شده‌ای
دو دست زیر تنت برده‌ام ولی خالی‌ست
جدا شدی ز من از بس جدا جدا شده‌ای
پس از صدای نفس‌های مانده در سینه
پس از صدای ترک‌ها چه بی صدا شده‌ای
به قد کشیدن تو تیغ‌ها کمک کردند
گمان کنم به بلندیِ نیزه‌ها شده‌ای
من از کمر شده‌ام تا و از تو می‌پرسم
سرت چه آمده از بین سینه تا شده‌ای؟
شاعر:حسن لطفی

• شنبه
• 10
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 05:14
• نوشته شده توسط
• یحیی

باز کامم به مدح تو وا شد
دفتر شعر من مصفا شد
باز شوری به سینه ام افتاد
صدف طبع من گهر زا شد
نی فقط ما اسیر زلف توایم
عاشق تو حسین زهرا شد
نفس تو رسیده اش به مشام
پور مریم اگر مسیحا شد
درسی از تار زلف تو آموخت
یوسف ار این چنین دل آرا شد
بی خبر بود از گل رویت
گر که مجنون اسیر لیلا شد
سرو، گر قامتی چنین دارد
از ازل، پیش پای تو پا شد
نکته دانِ نگاه تو گشته
چشم آهو اگر که زیبا شد
لرزه بر پشت دشت افتاده
قاسم ابن الحسن هویدا شد
بر لبت نام مجتبی آمد
خار در دیدگان اعدا شد
تیغ ها سر به زیر افکندند
چشم ها محو در تماشا شد
قامتت را زره گران آمد
گر چنین، رهسپار سینا شد
صف دشمن شکافت یک نگهت
برق چشمت عصای مو

• شنبه
• 10
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 05:16
• نوشته شده توسط
• یحیی

این که چون قرص قمر تابیده
شمس هم دور سرش گردیده
از کف ساقی صهبای ازل
سیزده جام عسل نوشیده
به نیابت ز لب بابایش
بارها دست عمو بوسیده
زرهی نیست برازنده ی او
بی سبب نیست کفن پوشیده
مگر این کیست که با آمدنش
لشگر کوفه به خود لرزیده؟
گوییا صحنه ی جنگ جمل است
بس که مانند حسن جنگیده
نوه ی انسیة الحورایت
استخوان هاش زهم پاشیده
می کشد پاشنه بر روی زمین
به دل انگار که زمزم دیده
آه آهش شده قطعه قطعه
بند بندش شده چیده چیده
نفسی داشت ولی با سختی
بس که این سینه به هم چسبیده
از لبش جام عسل می ریزد
چه قدر سنگ به آن چسبیده
وای از آن لحظه که بیند نجمه
سر او از روی نی تابیده
مثل لاله بدنش وا شده است
چه قدر خوش قد

• شنبه
• 10
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 05:38
• نوشته شده توسط
• یحیی

آن که این گونه به خون قامت او غلتیده است
«سیزده بار زمین دور قدش گردیده است»
این گل تر که چنین خفته به خون پیکر او
صورتش را لب شیرین حسن بوسیده است
به رکاب حسرت بوسیدن پایش باقیست
این نهالی است که بر سرو، قدش بالیده است
دشمن و دوست همه محو تماشای وی‌اند
لشگر حُسن ببین تا چه بساطی چیده است!
این قیامت قد از آن خیمه کمی دور کنید
مادرش تا که نبیند که کفن پوشیده است
این تن زیر سم اسب عدو رفته ز کیست؟
که لبش بر رخ زیبای عمو خندیده است
آن قدر خوب و عزیز است گل باغ حسن
که شه از اکبر خود بیشتر‌ش بوسیده است
رفت تا این تن گلگون به حرم، زینب گفت:
بشکند دست پلیدی که گلم را چیده است
«سائلا» بر در کاشانه او

• شنبه
• 10
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 05:39
• نوشته شده توسط
• یحیی

این بار طوفانی به سوی دشت، عازم بود
سهم حسن از کربلا، غوغای قاسم بود
عطر مدینه لا به لای گیسوانش داشت
از بچه های کوچه های آل هاشم بود
از روز تشییع پدر تا کربلا بارید
باران تیر عشق یک ریز و مداوم بود
پیراهن اش غارت شد اما این که چیزی نیست
وقتی که انگشت عمو هم از غنائم بود
سر را جدا کردند اما عمه می پرسید
آیا برای بردن سر، نیزه لازم بود؟
شاعر:بشری موحد

• شنبه
• 10
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 05:41
• نوشته شده توسط
• یحیی

از شوری چشم حسودان ترس دارم
بی نظم می بندم سرت عمامه ات را
آه! ای کبوتر بچه ی مشتاقِ پرواز
محکم گرفتی توی دستت نامه ات را
می خواستم نفرستمت اما عزیزم
حکمِ جهادت را تو از بابا گرفتی
سخت است از تو دل بریدن چاره ای نیست
از عمه شمشیر پدر، آیا گرفتی؟
با جنگ جویان فرق داری مردِ کوچک
گشتم زره اندازه ات پیدا نکردم
شهدِ شهادت از لبانت بود جاری
می خواستم بوسم لبت اما... نکردم
مانند زهرا راه رفتن شیوه ی توست
تیغ حسن در دست و با لبخند رفتی
پشت سرت لرزید قلبِ خیمه وقتی
خون خواهی آن اکبرِ دلبند رفتی
"هل من مبارز؟ " می زنی فریاد در دشت
مثل عمو پیچیده می جنگی دلاور
ارزق چشیده ضربه های کاری اش را
ای قوم بی دین

• شنبه
• 10
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 05:43
• نوشته شده توسط
• یحیی

نه کلاه خود و نه جوشن نه زره آقام به تن داشت
**برای رفتن میدون فقط اون یه پیرهن داشت
مثه ماه شب چارده می زنه به قلب لشگر
**پشت سر داره دعای عمو و دعای مادر
می خونه (ان تنکرونی فانا بن الحسن) ای قوم
**بیائید جلو که (نجل نبی الممتهن)ای قوم
از نفس افتاده ام من
** از فرس افتاده ام من صدا زد عمو بیا که قاسمت داره می میره
**داره جام شهادت از دستای جدت می گیره
عمو جون برس به دادم یه نفر گرفته مویم
**اگه دیر بیایی اینجا می زنه رگ گلویم
همه استخونای من زیر سم اسب شکسته
**یه بانوی قد خمیده بالای سرم نشسته
از نفس افتاده ام من ** از فرس افتاده ام من

• شنبه
• 10
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 05:45
• نوشته شده توسط
• یحیی

بین میدان قاسم است یا ماه تابان آمده؟!
سیزده ساله ترین پیرِ جوانان آمده
بس که با هیبت رسیده من نفهمیدم دگر
یک تنه او آمده یا کل گردان آمده؟!
آن قدَر شوق پریدن در دلش دارد که او
بند کفشش را نبسته سوی میدان آمده
تا که خواند: "إن تنکرونی فأنا ابن المجتبی"
پیرمردان جمل گفتند: طوفان آمده
هرکسی که تن به تن جنگید با او گفته اند...
بین میدان، عمرِ ننگینش به پایان آمده
چهار فرزندِ لعین را کشت با ذکرِ علی
ازرقِ شامی خودش حالا هراسان آمده
بندِ نعلین تو باز است... ازرقِ شامی تویی؟!
کفر، از ترفندِ قاسم مات و حیران آمده
این بت کفار هم زد بر زمین ابن الحسن
تیغِ ابراهیمی اش بر فرقِ شیطان آمده
دوره اش کردند و

• دوشنبه
• 19
• آبان
• 1393
• ساعت
• 11:01
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

نم نم اشکامه فقط خون - بی زره اومدم به میدون
إن تنکرونی رو لبامه - آمادهی مرگم عمو جون
شهادته آرزوی من، آبروی من
رو سفید میشم من پیش بابام
خوردم عمو بد جوری زمین، حالمو ببین
وقت رفتنه تنهای تنهام
عموعمو برس به داد قاسم - بیا بیا عمو مراد قاسم
عموعموعموجونم
صدای ناله مو شنیدی - بالا سرم زودی رسیدی
پامال دشمنا شدم من - کار از کارم گبشته، دیدی
دیدی چه جور تیرا مو به مو، سنگاهم عمو
زخم بی حسابمو گرفتن
پاشیده ام، تیغ و نیزهها، نعل تازه ها
بد جوری گلابم و گرفتن
عموعمو برس به داد قاسم - بیا بیاعمو مراد قاسم
عموعموعموجونم
راه نفس تو سینه بسته - غبار صحرا روم نشسته
قد کشیدم یه روزه اینجور - استخونام هم

• شنبه
• 5
• مهر
• 1393
• ساعت
• 15:43
• نوشته شده توسط
• علی

ای بسمل طپیده به خون در برابرم
آید ز زخم زخم تو بوی برادرم
تا استخوان سینه و پهلوی تو شکست
یاد آمدم ز سینه و پهلوی مادرم
از داغ جانگداز تو شد تازه بر عمو
داغ برادرم حسن و داغ اکبرم
کو مجتبی که گریه کند در عزای تو
خالیست در کنار تو جای برادرم
از خیمه تا کنار تو با گریه آمدم
آبت دهم ز چشمه ی چشم ز خون ترم
سُم ستور با تو چه کرده که غیر اسم
چیزی نمانده از بدنت خاک بر سرم
این نعش توست بر سر دست عموی تو
نه استخوان له شده در خیمه میبرم
آیت تفاوتی نکند این شهید با
آئینه ی تمام نمای پیمبرم

شاعر:جابر عابدی

• شنبه
• 5
• مهر
• 1393
• ساعت
• 06:38
• نوشته شده توسط
• محمد

(به سبک بین همه دلبرای دنیا)
بر روی لبش پر از غزل بود
اون که شهادت براش عسل بود
داره به دور حسین می گرده
تا اذن نگیره بر نمی گرده
من، ذخیره ی حسنم
فدای، تو تمومه تنم
قاسم، گلِ برادر من
******
نامردی این قوم بی نظیره
این نیزه دیگه راتو میگیره
از درد رو زمین پا میکشی تو
با این کار عمو رو می کشی تو
تویی، امانت حسنی
مث، حسین تو بی کفنی
قاسم، گلِ برادر من

شاعر : حسین ایزدی

دانلود سبک

• چهارشنبه
• 27
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 13:56
• نوشته شده توسط
• یحیی

(به سبک تا غم تو سینه می شینه)
با چهره ای شبیه ماه میزنه به قلب سپاه
داره مث حسن می جنگه
زنده بودن براش یه ننگه
با این نبرد حیدری وارث فتح خیبری
تو آبروی مجتبایی
تو نور چشمای خدایی
******
یکدفه گرد و خاک میشه سرش ز نیزه چاک میشه
حسین مث باز شکاری
رسید کنار تو با زاری
پاشو عزیز داداشم سخته کنار تو باشم
کاری ز دستم بر نمیاد
نیزه ز پهلو در نمیاد

شاعر : حسین ایزدی

دانلود سبک

• دوشنبه
• 8
• مهر
• 1392
• ساعت
• 06:42
• نوشته شده توسط
• یحیی

اگر بابا ندارم من-به پایت سر گذار من-ز تو دارم هرچه دارم من
بده اذنم روم میدان که غرق شور احساسم
مخور غم ای عمو جان که دست آموز عباسم
ازآن روزی که بشنیدم رخ مادر شده نیلی
خدا داند خدا داند که محزون گل یاسم
عمو جانم،ای عمو جانم ای عمو جانم ای عمو جانم(2)
بیا بنشین کنار من-ز کف رفته قرار من –خزان گردیده بهار من
شکسته دست و پهلو وشکسته استخوان من
به زیر سم مرکب ها مگر جویی نشان من
نمانده غیر مشتی پر،ز مرغ بی پر وبالت
تماشا کن که می گردد برون از سینه جان من
عمو جانم،ای عمو جانم ای عمو جانم ای عمو جانم(2)

شاعر : عابدین کاظمی

دانلود سبک

• دوشنبه
• 15
• مهر
• 1392
• ساعت
• 12:31
• نوشته شده توسط
• جواد

از فرس افتادم گشته ام جان بر لب
کن مرا پیدا زیر پای مرکب
گر چه پر پر،بر زمینم
ای عمو جان،حامی قران دینم
عمو جان(4)
ای به خون بنشسته پهلویت بشکسته
جمله ی اعضای تو زهم بگسسته
غرق در خون،گشته رویت
گفتگو کن،بار دیگر با عمویت
واویلا(4)
ای برادر زاده سر افرازم کردی
من دعایت کردم تا مگر بر گردی
جمله مات،همت تو
مرحبا و آفرین بر غیرت تو
واویلا(4)

شاعر : عابدین کاظمی

دانلود سبک

• دوشنبه
• 15
• مهر
• 1392
• ساعت
• 12:41
• نوشته شده توسط
• جواد

مُردَم، تا که گفتی قصد میدان دارم آقا
قاسم،اکبرم جوشن به تن شد اربا اربا
قاسم،تو که جوشن هم نداری واویلا
قاسم،یادگار حسن
وقتی زره ات شد کفن
افتاد لرزه افتد بر پشت من
وای وای ای عمو جان حسین
********
عمو،زیربار غربتت دیگر شکستم
عمو،اذن میدان را بده حالا به دستم
مردم از همینکه بعد اکبر زنده هستم
بودی، هم عمو،هم پدر
بنگر،آمدم دیده تر
دارم، عزم میدان به سر
وای وای ای عمو جان حسین
********
قاسم،یادگار مجتبی در خون تپیدی
قاسم،من خمیدم تا که دیدم قد کشیدی
قاسم،همچو بابایت به دستم آرمیدی
جسم ات،ای عمو لاله گون
چشمم،از غمت رنگ خون
بعد از تو بهارم خزون
وای وای ای عمو جان حسین
********

• چهارشنبه
• 17
• مهر
• 1392
• ساعت
• 15:02
• نوشته شده توسط
• جواد

روی تنت جای لگد نشسته-دلم شکسته
نیزه ها بر جسم تو بد نشسته-دلم شکسته
زخما رو جسمت بی عدد نشسته-دلم شکسته
تو عاشق رفتن بودی عزیزم
امون حسن بودی عزیزم
مثه داداش من بودی عزیزم
بی زره و جوشن بودی عزیزم
جلوی چشمام،پا بر زمین نزن
از روی خاکا،پا شو گل حسن
دیدم چقدر سنگ،بر جسم تو زدن
آه و واویلا یتیم حسنم
کشته شدی طعم عسل چشیدی-تو پر کشیدی
چی شد که اینجوری قد کشیدی-پر کشیدی
آخرشم به آرزوت رسیدی –تو پر کشیدی
خدا کنه نجمه خاتون نبینه
پیکر ناز تو روی زمینه
قدت مثه یل ام البنینه
شرمنده ام از کریم مدینه

بزا سرت رو قاسم به روی پام
برو برسون به داداشم سلام
رفتی و مونده شرمندگی برام
آه و واویلا یتیم حسنم

شا

• چهارشنبه
• 17
• مهر
• 1392
• ساعت
• 15:32
• نوشته شده توسط
• جواد

وقتی چشید شربت احلی من العسل
نوشید جرعه جرعه بلا را بغل بغل
آنسان که خواست زیر سم اسب خُرد شد
گویی مجاب شد ز تماشای او اجل
آن آرزو که داشت به راهِ عموی خود
حالا رسیده بود دعایش به ما حَصَل
سینه شکسته کرد صدا : ای عمو ببین
قالو بلا بخون من امضا شد از ازل
بنگر که جان به دوست کریمانه داده ام
ابن الکریم همچو کریم است فِی المَثَل
سینه به سینه می بری ام ای عمو! ببر
حالا کنار اکبر خود کن مرا بغل
محزون ترین حماسۀ تصویر کربلا
خورشید در میان دو مَه پاره در غزل
ای قاسمم ! خدا بکشد قاتل ترا
یا رب بیا و مَگذر از این قوم بَد عَمل
زانو زده حسین میان دو نهرِ خون
پیش فرشتگان مقرب در این عمل
اهل حرم به گِرد اما

• پنج شنبه
• 18
• مهر
• 1392
• ساعت
• 04:43
• نوشته شده توسط
• یحیی

تو این ،بیابون به من عمو جون
بده اجازه،برم به میدون
جز این ندارم من دیگه حاجت
اهلا من العسله شهادت
بالاتر از این چیه سعادت
عمو عمو جونم عموجونم
بی تاب و زارم،در انتظارم
باید که اسم از،بابام بیارم
همراه من دست خط بابامه
که تسکین درد و غصه هامه
ببین شوق رفتن تو چشامه
عمو عمو جونم عمو جونم
چه نوجوونی،چه پهلوونی
رجز می خونه،ان تنکرونی
جای سم اسباش به تن او
ببین چه صد پاره ست بدن او
شمشیر و نیزه شد کفن او
عمو عمو جونم عمو جونم

شاعر : عباس شاکری

• شنبه
• 20
• مهر
• 1392
• ساعت
• 05:43
• نوشته شده توسط
• جواد

بالاترين محله ي پرواز جاش بود
خورشيد از اهالي صبح نگاش بود
خال لبش كه ارثيه ي آفتابهاست
يك آسمان ستاره ي قطبي فداش بود
يك بند بسته ، بند دگر را نبسته است
اين اشتياق تازه ي نعلين پاش بود
كم كم بزرگ ميشود و مرد ميشود
آنقدر سنگ و تير و بهانه براش بود
افتاده بود و دور خودش داد ميكشيد
يك استخوانْ دردِ بدي در صداش بود
آن جاده اي كه ما به غبارش نميرسيم
اين نوجوان قافله در انتهاش بود

شاعر : استاد علی اکبر لطیفیان

• دوشنبه
• 22
• مهر
• 1392
• ساعت
• 13:59
• نوشته شده توسط
• یحیی

شوريدگيت داده به دل اختيار را
با زلف دوست بسته قرارومدار را
آيينه ي تمام نماي يل جمل
ازاين سپاه فتنه درآور دمار را
ابروكشيده ! حُكم نيام است اين نقاب
بايد مهاركرد كمي ذوالفقار را
ازانعكاس نام «حسن» كوفه دلخوراست
فرياد كن دوباره شكوه تبار را
« إن تنكرون» تولجشان را درآورد
آري،به رخ بكش نسب واعتبار را
مثل علی چه قدر تو شمشیر می زنی !
دنبال كن سواربه فكر فرار را
برخيزجان فاطمه، دلگيرترنكن!
تصويربي سپاهي اين شهريار را
ازنيزه اي كه خورده به پهلوت واضح است
زرگرتلاش كرده بسنجد عيار را
با يك غرور له شده ؛مانده ست باغبان
آخرچگونه جمع كند اين انار را

شاعر : وحید قاسمی

• دوشنبه
• 22
• مهر
• 1392
• ساعت
• 14:00
• نوشته شده توسط
• یحیی

«مرگ در کامم عمو جان از عسل شیرین تر است»
این پسر در عرصه ایثار بر یاران سر است
آنکه سرداران عالم را امام و سرور است
قاسم لب تشنه آن سرباز کوچک آن شهید
قبله حاجات عشاق شکسته ساغر است
در کهنسالی شراب ناب گیرا تر شود
در شباب اما شراب آیا چنین سکر آور است
ای عمو جان مرگ باشد زندگی بعد از علی
من دلم لبریز از عشق علی اکبر است
عون در خون خفت و من از شور بختی زنده ام
من خجل از عمه ام بر سر هوای جعفر است
اذن می خواهم که اینک رو به میدان آورم
تیغ تیزم تشنه خون هزاران لشکر است
گفت نور دیده من اذن از مادر بگیر
گفت در راه تو مرگم آرزوی مادر است
مادرم خود بر کمر اینک مرا شمشیر بست
مرگ را من راغب اما مادرم

• سه شنبه
• 23
• مهر
• 1392
• ساعت
• 14:02
• نوشته شده توسط
• یحیی

يد موسي و مسيحائيِ عيسی دارد
نفس تيغ كفش معجز احياء دارد
حسني زاده ولي ابن حسينش گويند
اين حسيني حسني رزم تماشا دارد
ضربه اي مي زند و هيمنه ها مي شكند
" قاسم " بن الحسن اسمي كه مسمي دارد
اين پسر آينه حُسن حسن بود و شكست
پس حسن در همه كرب و بلا جا دارد
عسل سرخ ز كنج لب او مي ريزد
لعل شيرين و لب و شور معما دارد
تاك بود و به مصاف تبر و داس كه رفت
سرو برگشت ، قدي هم قد آقا دارد
صورت و سينه تو ...، پهلو و بازوي علي...
چقـَـدَر كرب و بلا حضرت زهرا دارد

شاعر : یاسر حوتی

• سه شنبه
• 23
• مهر
• 1392
• ساعت
• 15:41
• نوشته شده توسط
• یحیی

گُل ِ پژمرده پژمردن ندارد
ز پا افتاده پا خوردن ندارد
مرا بگذار عمو برگرد خيمه
تن پاشيده كه بردن ندارد
***
بيا شوق مرا ضرب المثل كن
تمام ظرفهايم را عسل كن
براي آنكه از دستت نريزم
مرا آهسته آهسته بغل كن
***
لبم بوي پدر دارد عمو جان
سرم شوق سفر دارد عمو جان
تمام سنگها بر صورتم خورد
يتيمي دردسر دارد عمو جان

شاعر : استاد علی اکبر لطیفیان

• سه شنبه
• 23
• مهر
• 1392
• ساعت
• 15:46
• نوشته شده توسط
• یحیی

افتادم از پشت فرس عمو به فريادم برس
ديگر فتادم از نفس عمو به فريادم برس
عمو حسين عمو حسين
***
مگرنگفتي اي عمو هستي به جاي پدرم
ببين زسم اسبها آخرچه آمد به سرم
عمو حسين عمو حسين
***
جزسنگ ونيزه كس نميگيرد نشانم اي عمو
مثل دلم ببين شكسته استخوانم اي عمو
عمو حسين عمو حسين
***
عموبيا ببين زخون جاي حنا رنگم زدند
ديدند ندارم من زره از هرطرف سنگم زدند
عمو حسين عمو حسين
***
گفتم يتيمم سويم از هرسو دويدند اي عمو
تمام آنها با گد نازم خريدند ای عمو

عمو حسين عمو حسين
***
جانم به لب آمد ولي بگو به نوعروس من
شادم نمي بينم اسيري ميرود ناموس من
عمو حسين عمو حسين

شاعر : حسین میرزایی

• سه شنبه
• 23
• مهر
• 1392
• ساعت
• 15:56
• نوشته شده توسط
• یحیی

بر روی خاک تیره برافتادم ای عمو
بازآ بکن زراه کرم یادم ای عمو
من آهوی حرم، شده ایندشت صیدگاه
اندرکمند کینة صیادم ای عمو
بی یار و بی معینم ایا شاه تاجدار
فریادرس که در کف جلادم ای عمو
بر حال من نمیکند آخر ترحمی
این قاتل شریر که ناشادم ای عمو
دادم برس که زندگی من تمام شد
حالا بزیر خنجر فولادم ای عمو
حلقم لطیف خنجر کین تیز و پرشرر
قاتل قویست نی زکس امدادم ای عمو
غیر از تو نیست یار و معینم در ایندیار
بی یاورم بیا و بفریادم ای عمو
چون مرغ برشکسته فتدادم بدام جور
کی میکند بغیر تو آزادم ای عمو
در این دیار فایز بیچاره پرغم است
کن چاره برغمش حق اجدادم ای عمو

• سه شنبه
• 23
• مهر
• 1392
• ساعت
• 16:25
• نوشته شده توسط
• یحیی

آمدم جان عمو درک منای تو کنم
خویش را لایق به دیدار خدای تو کنم
پدرم کرده وصیت که به قربانگاه عشق
جان ناقابل خود را به فدای تو کنم
مادرم کرده به عشق تو کفن پوش مرا
که ز خون سرخ رخ کرببلای تو کنم
من که بهتر نِیَم از اکبر گلگون کفَنت
اذن جنگم بده تا جلب رضای تو کنم
سیزده سال نشستم به اُمیدی که سرم
برسر نیزه علمدار لوای تو کنم
من یتیمم ز محبّت دل قاسم مشکن
چه شود گر که مَن سعی صفای تو کنم
گر تنم زیر سم اسب لگد کوب شود
به از آن است بپا بزم عزای تو کنم
رو سپیدم به بر فاطمه کن جان عمو
تا که در نزد پدر حمد و ثنای تو کنم

شاعر : محمود ژولیده

• پنج شنبه
• 25
• مهر
• 1392
• ساعت
• 07:18
• نوشته شده توسط
• یحیی

چه می شود عمو اگر حاجت مرا روا کنی
بسوی مقتلم روان به خاطر خدا کنی
من و علی اکبرت رفیق راه بوده ایم
سخت بود برای من از او مرا جدا کنی
اذن شهادتم بده که طالب شهادتم
چه می شود به مسلخم روانه از وفا کنی
دین بزرگی از پدر هست عمو به گردنم
رسیده ام به خدمتت عمو مرا فدا کنی
یتیم مجتبی منم ذبیح کربلا منم
که با نثار خون من خدای را رضا کنی
اگر که توتیا شوم به زیر سمّ اسبها
ز قید همّ و غم عمو دل مرا رها کنی

شاعر : محمود ژولیده

• پنج شنبه
• 25
• مهر
• 1392
• ساعت
• 07:20
• نوشته شده توسط
• یحیی

بگفتا قاسم نالان بدشت کربلا برای یاری قرآن
عمو جانم عمو جانم ، عمو ده اذن میدانم
عمو جانم به قربانت فدای لعل عطشانت عمو دستم به دامانت
عمو جانم عمو جانم ، عمو ده اذن میدانم
عمو بنما کفن پوشم غلام حلقه در گوشم عمو منما فراموشم
عمو جانم عمو جانم ، عمو ده اذن میدانم
ببین حال پریشانم غمین و دیده گریانم سراپا محو جانانم
عمو جانم عمو جانم ، عمو ده اذن میدانم
وصیت کرده بابایم که یاری ِ تو بنمایم توئی شمع دل آرایم
عمو جانم عمو جانم ، عمو ده اذن میدانم
به حق ّ مادرت زهرا گره از کار ما بگشا که گشتم واله وشیدا
به روز حشر تو از یاری کن از ژولیده غم خواری حضور حضرت باری
عمو جانم عمو جانم ، عمو ده اذن میدان

• پنج شنبه
• 25
• مهر
• 1392
• ساعت
• 07:22
• نوشته شده توسط
• یحیی

قامتت چو قد سقا شده است
پیکرت چو گل لیلا شده است
آن قدر زیر لگد مانده تنت
رشته های بدنت وا شده است
چه بلایی به سرت آمده که
استخونهای تو پیدا شده است
تو یتیمی و نداری پدری
عمو از بهر تو بابا شده است
بسکه مشتاق پریدن شده ای
سند رفتنت امضا شده است
نیزه ها بر بدنت خیمه زدند
بدنت عرق تماشا شده است
زخم پهلوی تو از بس شده باز
حالتت حالت زهرا شده است

شاعر : عباس شاکری

• پنج شنبه
• 25
• مهر
• 1392
• ساعت
• 08:52
• نوشته شده توسط
• علی

ازبس که رفته زیر دست وپا
بوی حسن گرفته کربلا
قاسم پر می کشه باحال خسته
مَرده گلواژه ی رشادته
از بس که عاشق شهادته
بند نعلینشو حتی نبسته
واویلتا
به زیر دست و پا پرش شکسته
خدایا قلب مادرش شکسته
از ضربه ی سنگا سرش شکسته
واویلتا
فدایی عمو من الأزل بود
شیر پسر علمدار جمل بو
مفسّر احلی من العسل بود
( عموحسین، عموحسین عموحسین عمو جان )
قاسم پیکرت از هم پاشیده
داغت آتیش به جونم کشیده
چشمام از غم و غربت تو دریاس
دیدم دور سرت همهمه بود
ذکر لبای تو فاطمه بود
پُر شد مقتل تو از شمیم یاس
عزیز من
می باره از چشم تر تو بارون
روی سرت حناکشیدن از خون
یه با من صدابزن ، عموجون
واویلتا
کنارتو شکسته پیکر من
رسیده لح

• جمعه
• 26
• مهر
• 1392
• ساعت
• 05:22
• نوشته شده توسط
• علی