لالهٔ پرپرم اکبرم
شِبهِ پیغمبرم اکبرم
دلگرمیِ حرم اکبرم
دلبرم دلبرم
پیکرت خونین بر،خاکِ صحرا بابا
از چه گشته جسمت،اِرباً اِرباً بابا
ای علیّ اکبر...
بدنت را به چشم ترم
با عبای جدّ اطهرم
باید بِبَرم سوی حرم
اکبرم اکبرم
گوهر از چشمانم،اینچُنین میریزد
قطره های خونَت،بر زمین میریزد
ای علیّ اکبر...
*به این سبک خوانده*
آهسته برو قدت ببینم
آهسته برو قدت ببینم ای اکبـر من ، نازنینم
تا بوسه ای از گُلت بچینم ای اکبـرِ من ، نازنینم
دانم به عزای تو نشینم ای اکبـرِ من ، نازنینم
شادم به رخ و به دل غمینم ای اکبـرِ من ، نازنینم
آهستـه برو علی اکبر
بینم رخ زیبای پیمبر
ای یوسـفِ گُل پیرهنِ من
ای سـروِ چمـانِ چمنِ من
ای قوّت این قلبِ شکسته
آمیـزة دل کن سخـنِ من
ای شبهِ رخ حضرت احمـد
ای وارث اخــلاقِ محمـّد
دیـدارِ تو دیـدارِ نبـی بود
یـادآورِ آن چهـرة سرمـد
تا بوسه ای از گُلت بچینم ای اکبـرِ من ، نازنینم
آهسته برو قدت ببینم ای اکبـر من ، نازنینم
آهستـه برو علی اکبر
بینم رخ زیبای پیمبر
بر روی عقـاب چه دلربایی
دانـم بـِرَو
رزم علی اکبرم
حماسه ای کرده به پا رزم علیِّ اکبرم
زنده نموده با وفا یاد امیر حیدرم
خاطره ای مانده به جا به یاد شیر خیبرم
جهاد این جوان ما نشسته تاجِ بر سرم
*******
بر سر زین نشسته با ، هیبت دلربای خود
بسته دل و دیده فقط ، بر کرم خدای خود
مثل دلاور عرب ، حیدرِ صف شکن رَوَد
به قتلگاه عاشقی ، به شوق کبریای خود
چه هیبتی ، چه همتی
عجب جمال و شوکتی
علی ، علیِّ اکبرم ، همیشه یار و یاورم
بنازم از صفای دل ، به رزم این دلاورم
حماسه ای کرده به پا رزم علیِّ اکبرم
*******
چه دلبرانه می زند ، به قلب لشکر ستم
فکنده لرزه لرزه بر ، سپاه نوکر ستم
به ضرب ضربه های او ، به روی خاک کربلا
فتاده دست و پا و سر ، ز ج
ای امان از دل مادر تو
چه بلایی رسیده سر تو
در عبا چیدن تو چه سخت است
نامرتب شده پیکر تو
آه ای امید حرم
آه جان دهم از این غم
آه عمه و نامحرم
آه ای علی اکبرم
داغ تو می شود قاتل من
پا مکش بر زمین بسمل من
ای پسر وقت جان کندنت سوخت
دل دشمن به حال دل من
آه نور چشم ترم
آه پسرم پسرم
آه جگرم جگرم
آه ای علی اکبرم
دو دمه شب هشتم حضرت علی اکبر(ع)
◾بند اول
اهل عالم اکبرم تنها به میدان میرود
از تنم جان میرود(۲)
◾بند دوم
شبه پیغمبر برای حفظ قرآن میرود
از تنم جان میرود(۲)
◾بند سوم
اربا اربا شد تنش در پیش چشمان ترم
ای خدا وای اکبرم(۲)
◾بند چهارم
جای یک قطعه کفن بهرش عبایم میبرم
ای خدا وای اکبرم(۲)
پرپر نزن، پرم، جگرم تیر می کشد
تو درد می کشی و پرم تیر می کشد
پهلوی زخمی تو مرا می کشد علی
مانند فاطمه کمرم تیر می کشد
اضی نشو که خم بشوم، بشکنم، علی
از داغ تو دو چشم ترم تیر می کشد
نشکن عصای دست پدر، در مقابلم
پا بر زمین نکش که سرم تیر می کشد
جان علی، به غربتشان رحم کن علی
از غصه قلب اهل حرم تیر می کشد
قطعه به قطعه روی عبا چیده ام تو را
دیگر تمام بال و پرم تیر می کشد
قدری مرا بریده بریده صدا بزن
پرپر نزن، پرم، جگرم تیر می کشد
کاش که در باغ اضطراب نیفتد
روی زمین شیشه ی گلاب نیفتد
چشم ابوالفضل در حرم نگران است
پای علی اکبر از رکاب نیفتد
میرود ارباب مثل باز شکاری
شیر حرم از روی عقاب نیفتد
کرده کمین نیزه ای به قصد تقرب
نقشه کشیده‌ست از ثواب نیفتد!
آمده شیطان ز صحنه عکس بگیرد
حرمله نزدیک شد ز قاب نیفتد
فاطمه ی کربلاست حضرت زینب
آمده تا باز ابو تراب نیفتد
خیمه‌ی لیلا غریق اشک حرم شد
خانه‌ی کس اینچنین در آب نیفتد
گفت که از ما گذشت کاش خدایا
ولوله در خیمه ی رباب نیفتد
علی می آید از خیمه هوای دلبری دارد
بنازم قد و قامت را رخی پیغمبری دارد
کمربند علی بسته نگاه حیدری دارد
حرم پشت سرش گویا خیال دیگری دارد
به عشق اذن میدانم اذان گوی حرم آمد
شدم سرگشته و حیران علی اکبرم آمد
برو بابا فدای تو فدای قرص ماه تو
برو ای قوّت قلبم امان از اشک و آه تو
برو تا که نماند این نگاهم در نگاه تو
برو ای تشنه جنگ آور خدا پشت و پناه تو
دو دیده تا که گریان شد نصیبم پای لرزان شد
علی رو سوی میدان شد حرم ناگه پریشان شد
خدایا اکبر لیلا چو آهوی ختن باشد
خدایا این جوان بر من حدیث جان و تن باشد
خدایا می فرستم تا حریف اهرمن باشد
کسی که خُلقاً و خَلقاً شبیه جدّ من باشد
الهی این دلِ شیدا شده م
سبک 6 ـ ذکر / زمینه ـ پریشان
چرا بابا پريشوني
تو هنوز تازه جوونی
تو گلوت لخته ی خونه
چرا پیشم نمي‌موني
ساقی و ساغرم بمون اکبرم
شبه پیمبرم بمون اکبرم
انیس و دلبرم بمون اکبرم
وای علی علی علی اکبرم(4)
از غمت خانه خرابم
تو مرو ای تب و تابم
میون این همه دشمن
شده هلهله جوابم
هم اسم حیدرم مرو اکبرم
ای عشق خواهرم مرو اکبرم
به جان مادرم مرو اکبرم
وای علی علی علی اکبرم(4)
به دلم آه و شرر شد
روضه خوان تو پسر شد
بین این نغمه و شادی
نوحه خوان تو پدر شد
من از غمت پیر شدم اکبرم
پیر و زمین گیر شدم اکبرم
از غصه دلگیر شدم اکبرم
وای علی علی علی اکبرم(4)
فكرِ حالِ زارِ من كن
مرهمی به کار من كن
با نفس‌هاي دوباره
د
علی اکبر با آن حالش پدر را صدا زد و گفت:
"عليك مني السلام يا ابا عبدالله...."
"ای اباعبدالله!خداحافظ،اکنون جدّم با ظرفی که در دست دارد مرا از شربتی سیراب نمود که بعد از آن دیگر احساس تشنگی نخواهم کرد، جدم می گوید:برای تو نیز ظرفی از آن شربت نگه داشته است"
امام حسین(ع)خود را بالای سر علی اکبر رساند زانو زد،صورت به صورت او گذاشت و گفت:
"دنیا خراب شود،این ها از خدا نمی ترسند و چه قدر به رسول خدا جسارت کردند که خون تو را ریختند و حرمت رسول خدا را نگاه نداشتند،سخت است برای جدت و پدرت که آنها را صدا بزنی ولی نتوانند جواب تو را بدهند و وقتی از آنها یاری
و کمک بخواهی نتوانند به تو کمک برسانند"
آن گاه
تو رگهاش خونِ علیِ صفدر
رو لبهاش یاهو تو دستش خنجر
سوارِ مرکب علیِ اکبر
میره به سمتِ عدو چون حیدر
به امرِ مولایِ امت
تو میدون کرده قیامت
رجز میخونه و میگه
منم دریایِ شهامت
منم علی اکبر شبهِ پیغمبر
خمارِ صهبایِ ساقیِ کوثر
منم که تنهایم بین این لشگر
علی اکبرم دلبندِ حسین ابن علی
منم سربازِ دلیر بابا
منم دلبندِ حسینِ زهرا
منم نام آور منم بی پروا
اگر چه باشم قتیلِ اعدا
اگه تو میدون دلیرم
عمومه مرشد و پیرم
برای بابا حسینم
هزار بار میخوام بمیرم
منم یلِ میدان مظهر ایمان
منم هوادار مکتبِ قرآن
مطیعِ فرمانِ خالقِ سبحان
علی اکبرم دلبندِ حسین ابن علی
اونی که شاهِ ملک دربونه
اونی که عالم بِهش مدیون
پاشو آروم قدم بزن
جلوي چشماي ترم
راستى چقد راه رفتنت
شده شبيه مادرم
هميشه علي گفتي و پا شدي
توقلب منه خسته دل جا شدي
بگو پس چرا ارباً اربا شدي
على اكبر (٤)
با اين بلايى كه اومد
با شمشيرا بر سر تو
بايد بچينم رو عبا
پاره هاى پيكر تو
پاشو از رو خاك اى گل پرپرم
چجورى برت گردونم تا حرم
ببين داره دق مى كنه خواهرم
على اكبر (٤)
لشگر به دور خيمه ها
آماده ى جسارتن
پاشو ببين خواهرات و
كه راهى اسارتن
چجورى برت گر دونم تا حرم
پاشو از رو خاكا ، رسيد خواهرم
ببين كه مى خندن به دور و برم
ای اذان گوی حرم،شبه پیمبر چکنم
تو بگو با غمت ای لاله ی پرپر چکنم
قدرتی نیست به زانو که قدم بردارم
شد زمین خوردنم امروز چو حیدر چکنم
زنده شد در نظرم یاد مدینه اکبر
شده پهلوی تو چون پهلوی مادر چکنم
غیرممکن شده تا بوسه بگیرم از تو
بس که پاشیده شده جسم تو اکبر چکنم
لحظه ی جمع تو یک جمع به من خندیدند
با تن ریخته ات در بر لشکر چکنم
زنده زنده بدنت را همه کندند علی
بیم دارم که بریده بشود سر چکنم
نیمی از جسم تو را روی عباچیدم من
سر مقراض کمی مانده ز پیکر چکنم
*******
شائق
اللهم عجل لولیک الفرج
چرا به خون نشسته ای اکبرم
چرا دو دیده بسته ای اکبرم
قلب مرا شکسته ای اکبرم
صدایت شنیدم به سویت دویدم
آمده ام ای گل خوشبو
کنار تو با سر زانو
ای که تویی تمام بود و هستم
مزن تو دست و پا به روی دستم
افتاده ای و من ز پا نشستم
آیه آیه هستی دلم را شکستی
با چه دلی ای پسر من
جمعت کنم ای جگر من
من پار های بدن تو دیدم
با دیدنت از جگر کشیدم
بین عبایی پیکر تو چیدم
یوسف کربلا شدی اربا اربا
با دست خود چشم تو بستم
خیز و ببین از پا نشستم
*****
شائق
اللهم عجل لولیک الفرج
یاعلی اکبر،یاعلی اکبر،ای عزیز لیلا،یاعلی اکبر
ای جوان حسین،قهرمان حسین
ای تمامیِ هست روح روان حسین
ارباً ارباً و نیمه جان حسین
ای تمامیِ هست روح روان حسین
یاعلی اکبر...
لالهٔ زهرا یوسف بابا
الگوی شهدایی ای پسر لیلا
ای اذان گویِ ظهر عاشورا
الگوی شهدایی ای پسر لیلا
یاعلی اکبر...
با تو می بندم،یاعلی پیمان
جانفدای مکتب کرببلا باشم
هم قدم تا به، لحضه آخر
با خمینی و تمام شهدا باشم
یا علی اکبر....
اکبر من ای مه افلاکی مثل ابالفضل چه بی باکی
روح بلندی به تنِ خاکی مثل ابالفضل چه بی باکی
آینـة احمـدی و پـاکی مثل ابالفضل چه بی باکی
******
آینــة عشــق خــدایـی علــی
شیـر صـف کـرب و بلایـی علـی
یـاور دیـن بـه نینـوایـی علــی
مثـل عمــو مـرد وفـایـی علــی
بـدرقـه ات دسـتِ دعـای حـرم
پشت سرت اشـک جـدای حـرم
یـا علــیِ طـفــل نــوای حـرم
اِرحَـم عَـلي غُـربِتـنــایِ حـرم
اکبر من ای مه افلاکی مثل ابالفضل چه بی باکی
******
پیـش نگـاهـم چه دلیـری پسـر
پنجـه به سـرپنجـة شیری پسـر
در حـرمـم مـاهِ منیـــری پسـر
بیـن امیــران تـو امیــری پسـر
روی عُقـابـت چـه دلـآرا شـدی
صاحـب این قامـت رعنـا شـدی
ای اشبه الناس پیمبر
ای در صلابت همچو حیدر
گلبن عترت علی اکبر
ای گل لیلا علی اکبر۳
خلقا و خلقا مصطفایی
تو نوه ی شیر خدایی
شیر صف کرب و بلایی
ای گل لیلا علی اکبر۳
ای چشمه ی رحمت جاری
از کرم حضرت باری
چون جد خود والا تباری
ای گل لیلا علی اکبر۳
تو بر رسولی اشبه الناس
از تو رسد عطر گل یاس
ای رهنورد عمو عباس
ای گل لیلا علی اکبر۳
ای صف شکن در صف هیجا
بر تو بنازد ام لیلا
باشد دعا گوی تو زهرا
ای گل لیلا علی اکبر۳
تو قهرمانی بی بدیلی
در شور عاشورا دخیلی
در کربلا اول قتیلی
ای گل لیلا علی اکبر۳
آمده ای ای مه تابان
در محضر شاه شهیدان
تا که گرفتی اذن میدان
ای گل لیلا علی اکبر۳
خیمه شده صحرای محشر
اهل
-لطفا حقّ روضه ادا شود-
نور چشمم، شبه پیغمبر، نکش پا بر زمین
آمدم بابا! علی اکبر(ع)، نکش پا بر زمین
کینۂ نام ِ تو را دارند این سرنیزه ها
شد عجب دور و برت محشر، نکش پا بر زمین
تیرهایش شد تمام و دید جان داری هنوز
بر تنت شمشیر زد بدتر! نکش پا بر زمین
بسکه با سرنیزه ها بر سینه ات ضربه زدند
از نفس افتاده این حنجر، نکش پا بر زمین
خشکی لب های خود را غرق خون بر هم نزن
پیش من بیتاب و مضطر پا نکش روی زمین
إرباً إربا یعنی افتاده ست از تو رویِ خاک-
تکّه تکّه هایی از پیکر، نکش پا بر زمین
رحم کن بر سنّ و سالم، جان سپردم تا تو را...
جمع کردم در عبا...دیگر نکش پا بر زمین!
بند اول
رو قلبه حسین یه زخمه
زخمی که تا قیامته وای
تو قلب حسین یه داغه
داغی پر از حکایته وای
حکایته جسم اربابا/حکایته زخم و داغ بابا
داغ جوونش علی اکبر/که شد شبیه حضرت زهرا
عصای پیریه حسین/نقش زمین شده خدا
نمیشه باوره حسین/میخونه بعدک العفا
(علی علی علی ولدی)
بند دوم
رو دست حسین یه پیکر
مونده که شد اربابا
باید جمع کنه علی شو
یه جوری از تو صحرا
حکایته خنده های دشمن/حکایته زخم و داغ بابا
و نیزه ای که رفته تو پهلو/حسین و انداخته یاد زهرا
عصای پیریه حسین/نقش زمین شده خدا
آی جوونای هاشمی/جمش کنید توی عبا
(علی علی علی ولدی)
بند سوم
نداره دیگه امیدی
که زنده بمونه اکبر
آخه اسبش اشتباهی
میره
علی الدنیا بعدک العفاء
یا جیش الجار یابن مرتضی
قتلوک بضعة النبی
علی بعدک نصیبی البکاء
نکنید ملامتم گریه برام خوبه
جوونم رو کشتن و دل من آشوبه
ناله هاش رسیده به حرم گل لیلا
داره زینب از غمش به سینه میکوبه
گل پرپر واویلا
یل بی سر واویلا
گریه کن لطمه زن شو
علی الاکبر واویلا
2
زیر پاهاست امید حرم
روی خاکاست ناهید حرم
زیر سم مرکبا تنش
اربن ارباست خورشید حرم
هرکی طاقت نداره بگیره چشماشو
علی داره میکشه رو خاکا پاهاشو
استخون سینه شد جدا سرش افتاد
داره میپاشه حرم ، جون حسین پاشو
شده محشر واویلا
خورده خنجر واویلا
حنجرش از خون دریاست
علی الاکبر واویلا
3
حسین از پا افتاده علی
تب دریا افتاده علی
نف
میبینی که حالم، چه بد حالیه
سر به زیر اومدم، دست من خالیه
شده گردنم کج، که راهم بدی
بی‌پناه اومدم، تا پناهم بدی
ازم رو نگیر، شرمسارم
کنارم بمون، کم نیارم
تو داری مثل من، ولی من
به جز تو کسی رو، ندارم
درسته خرابم، عذابم نکن
پیش خوبای عالم، خرابم نکن
نبر آبروم و، پناهم بده
سر به راهم کن و، سوز و آهم بده
نمیخوام که از تو، جداشم
میخوام توی راهت، فداشم
اگه آخر عمرمه، کاش
عاشورا فقط، زنده باشم
باباش اومده، با قد خم شده
سایه‌ی یک علی، از حرم کَم شده
نخندید بهش، که عزاداره این
خنده مرحم واسه اون، که جا خورده نیست
حسین و صدا زد، علی حیف
صداش تو شلوغی‌ها، گم بود
میگن که غریبونه، جون داد
خداح
ای قدت..رعناتر از طوبا..برو آهسته تر
ای شبیه حضرت طاها..برو آهسته تر
می روی و می بری دل را به همراهِ خودت
باشد ای تازه جوان بابا..برو آهسته تر
چشمهایم سو ندارد نورِ دو چشمانم نرو
می روی ای دلبرِ زیبا..برو آهسته تر
آرزو دارم بغل گیرم تو را ای مهربان..
پس در آغوشم بیا جانا...برو آهسته تر
چه تماشایی شدی در لحظه های آخری..
ای علی در سیرتت پیدا...برو آهسته تر
مانعم گشته حیا تا که بگیرم بوسه ای
کی بگیرم بوسه از لبها...برو آهسته تر
رفتنت زخم است در جانِ حسینِ فاطمه
اندکی ای یوسف زهرا..برو آهسته تر
ای بقربانت که جانم را مسخّر کرده ای
ای قدت ..رعناتر از طوبا..برو آهسته تر
ای علی هایی که اطرافم تجلّا می کنید
چشم های خسته ام را مثلِ دریا می کنید
قطعه قطعه بر زمین افتاده اید و با ادب
مرگ‌ِ بابای ز پا افتاده ..امضا می کنید
یک علی ارسال کردم ..صد علی شد ای جوان
ای علی ها!!... قامتم را از چه رو تا می کنید؟
یک عبا دارم برای بردنِ ای قطعه ها...
روضه خوانی پیشِ من از ارباً اربا می کنید
حاصلِ عمرم شده چندین نفر روی زمین
ای علی ها!!..گردِ هم آئید...نجوا می کنید؟
دشت را پُر کرده اید از تکّه های این بدن
این همه پاشیدگی ..در قلب غوغا می کنید
عنقریباً جان دهم پای شماها تک به تک
ای علی هایی که اطرافم تجلّا می کنید
ای عصای پیری بابا ..شکستی عاقبت
قبله گاهِ همسرم لیلا شکستی عاقبت
باادب فرزندِ من برخیز بابا آمده...
مانده ام در بینِ این صحرا شکستی عاقبت
آن چنان داغت موثر شد که افتادم ز پا
ای تمامِ قوّتِ دلها شکستی عاقبت
دست و پا گم کرده ام در مقتلت نور دو عین
پرسشم را پاسخی آیا شکستی عاقبت
آینه بودی به پیغمبر...چرا سنگت زدند؟
قابِ عکسِ حضرت طاها شکستی عاقبت
ارباً اربا بودنت را من تماشا می کنم..
..اکبرم از دشنه ی اعدا شکستی عاقبت
راستی از قصّه ی مقراض ها حرفی بزن
نکند از کینه ی زن ها شکستی عاقبت
تار و پود را بریدند و به خاک افکنده اند
ای حریرِ خالقِ یکتا شکستی عاقبت
پشتِ من تا شد توانی نیست یک پلکی بزن
ای عصای پیری بابا شکستی عاقبت
بند اول
تمثالِ داور علی اکبر
شیرِ دلاور علی اکبر
خَلقاً و خُلقاً رسول الله
(مردِ نام آور علی اکبر۲)
باعثه افتخا،ره آلِ عبایی
شهیدِ جولانگا،هه کرببلایی
یلِ باجگری،تاجِ سری،دل می بری
یاعلی اکبر
شَه دریا دلی،نورِ جلی،بی بدلی
یاعلی اکبر
استاده پیکاری،فتاح و سرداری
در کربلا اکبر ، ثانیه کراری
علی اکبر علی اکبر
بند دوم
شِبْهِ پیمبر علی اکبر
سالار و سرور علی اکبر
نُطق و کَلامت ماننده
(مولانا حیدر علی اکبر۲)
تمامیه هَسته،ارباب حسینی
تو عصایِ دَسته ،ارباب حسینی
گل لیلایی و،آقایی و،زیبایی و
یاعلی اکبر
دِلبر و دِلربا،خدا نَما،رُخ مَه لَقٰا
یاعلی اکبر
مهتاب شبهامی،دینم و دنیامی
تنها رفیقِ من،امیده فردامی
علی اکبر علی اکبر
بند سوم
آیت العُظما علی اکبر
یاسین و طاها علی اکبر
وصفه تو را گفته عدویت
عالی و اعلا علی اکبر
منسوسِ فی ذا،ت اَللهی اکبر
حقاً که غیر،ت اللهی اکبر
جلوه ی کردگار ، ای باوقار ، والا تبار
یاعلی اکبر
پهلوونه حسین،جَوُونه حسین،جونه حسین
یاعلی اکبر
محبوبه دلهایی،نوه ی زهرایی
مؤذنه بابا،شاگرده سقایی
علی اکبر علی اکبر
جهان‌دار و جهان‌آرا علی اکبر
فلک دست و فلک پیما علی اکبر
علیِ عالیِ اعلا گل لیلا علی اکبر
هر کی باهاش در افتاده
یقینا که ور افتاده
یک طرفی دست و پا و
یک طرفی سر افتاده
علی علی علی اکبر حیدر توی لشکر خطبه میخونه محشر با صدای پیمبر علی اکبر
علی علی علی اکبر مثل شیر دلاور میزنه سر کافر بر تو الله اکبر علی اکبر
مددی یا علی اکبر
............................
بند دوم
قدر قدرت قوی شوکت علی اکبر
پیمبر خو حسن سیرت علی اکبر
سروناز بنی هاشم علی هیبت علی اکبر
وای ازینکه تیغ برداره
نقاب از چهره برداره
عمربن سعد ملعون
به فکر راهِ الفرارِ
علی علی علی اکبر زاده ی ام لیلا ای مقام تو والا مثل حضرت زهرا علی اکبر
علی علی علی اکبر قدو قامت رعنا روی ماه تو زیبا ای تو زلف چلیپا علی اکبر
مددی یا علی اکبر
حتی عبا به حال تنت گریه میکند
بر خون جاری از دهنت گریه میکند
سرنیزه های زائر این پاره پیکرت
بر تکه های پیرهنت گریه میکند
پاشیده ای قدم به قدم زیر پا علی
چشم زمین به حال تنت گریه میکند
خون گلوت راه نفس را بریده است
بابا به دست و پا زدنت گریه میکند
اصلا برای دفعه اخر بلند شو
چشمم برای له شدنت گریه میکند
پا بر زمین نکش که دلم پاره پاره شد
بابا به جان مختصرت گریه میکند
واحد
ناگهان قلب حرم وا شد و یک مرد جوان
مثل تیری که رها می شود از دست کمان
خسته از ماندن و آماده رفتن شده بود
بعد یک عمر رها از قفس تن شده بود
مست از کام پدر بود و لبش سوخته بود
مست می آمد و رخساره برافروخته بود
روح او از همه دل کنده ، به او دل بسته
بر تنش دست یدالله حمایل بسته
بی خود از خود ، به خدا با دل و جان می آمد
زیر شمشیر غمش رقص کنان می آمد
یاعلی گفت که بر پا بکند محشر را
آمده باز هم از جا بکند خیبر را
آمد ، آمد به تماشا بکشد دیدن را
معنی جمله در پوست نگنجیدن را
بی امان دور خدا مرد جوان می چرخید
زیرپایش همه کون و مکان می چرخید
بارها از دل شب یک تنه بیرون آمد
رفت از میسره از میمنه بیرو
ای روشنای دیده ام، ز چشم من، مرو
ای سرو قد کشیده ام، از این چمن، مرو
الا ای یوسف زهرا حذر از این بیابان کن
نگاهی هم ز دنبالت به یعقوب پریشان کن
آهسته تر برو، آهسته تر برو، آهسته تر برو «تکرار»
پدر پی پسر روان، زن ها پی پدر
زینب بیا که دل کَنَد، این پدر از پسر
ببینید احمد ثانی به معراجش شده عازم
بیایید از پی دیدن جوانان بنی هاشم
آهسته تر برو، آهسته تر برو، آهسته تر برو «تکرار»
ای نخل سربلندم که بالا گرفته ای
از آب دیده گان من، تو پا گرفته ای
همه صحرا پُر از گرگ است و این یوسف بود تنها
یقین لیلا ز داغ تو شود مجنون این صحرا
آهسته تر برو، آهسته تر برو، آهسته تر برو «تکرار»
دانلو
چون بیمدان ز حـــرم اکبـــر رفت دل زجا شُست و سوی دلبر رفت
روح از جـــسم حرم یکــسر رفت همــــــه گـــــفتند که پیغمبر رفت
زان طــــرف مرگ به استــقبالش زیـــنـــــطرف جان حسین دنبالش
گفت ای سرو قــــــــــد دلــجویت لیلـــــــــۀ قـــــــــدر پدر گیسویت
ای رُخت مـــــاه وهــلال ابرویت صبـــــر کن سیر ببینــــــم رویت
هــــم کنـــــــم خــوب تماشا تورا هـــــــــم ببینم قـــد و بالای تو را
ای جگر گوشۀ مــن ای پــــسرم هیـــــــچ دانی کـه چه آری بسرَم
مرو اینگونه شتــابــــــــان زبَرَم لخــــتی اهستــــه مــن آخر پدرم
من نگویم مـــــــــرو ای ماه برو لیــــک قـــــدری بَـرِ من راه برو
پدر ایست
