حضرت علی اکبر (ع)

قد رعنای تو چون سرو سپیدار شده

کربلا محو رخ احمد مختار شده

دور تا دور سرت آیینه می چرخانم

بسکه گیسوی بلند تو دل آزار شده

تا کمی راه روی این دل من می لرزد

قد طوبایی زهراست پدیدار شده

چشم بد دور از آن قد رشیدت پسرم

قامتت شانه به شانه با علمدار شده

گر ترک خورده لبت غصه مخور ای بابا

تشنه ی وصلی و هنگامه ی دیدار شده

تا صدای تو شنیدم که پدر زود بیا

گفتم ای وای علی بی کس و بی یار شده

نیزه ها رفت چو بالا به سر خویش زدم

وسط معرکه این یاس گرفتار شده

کوچه ای باز شدو هر که زره آمدو زد

ماجرای تو شبیه درو دیوار شده

زشکافی که به پهلوی تو خورده پیداست

نوک نیزه اثرش چون نوک مسمار شده

دشمن آن

• یکشنبه
• 11
• مهر
• 1395
• ساعت
• 05:57
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

ای سرو قطعه قطعۀ در خون کشیده ام

ای دیده بسته از نگه، ای نور دیده ام

داغت نشست تا به دلم ای همای جان

آتش گرفت لانۀ مرغ پریده ام

صد بار جان رسیده به هر گام بر لبم

تا در کنار پیکر پاکت رسیده ام

چون بر گ نسترن جگرم پاره پاره شد

تا گشت نقش خاک زمین یاس چیده ام

قوّت ز هر دو زانو و نورم ز دیده رفت

ز آن دم که بانگ یا ابتایت شنیده ام

تنها نه در کنار بدن بلکه نوک نی

گرید به زخم های تو رأس بریده ام

بعد از تو می دهند گواهی به مرگ من

رنگ پریدۀ من و قدّ خمیده ام

ای اهل کوفه هلهله از چیست اینهمه

ساکت شوید من پدری داغدیده ام

خلوت کنید معرکۀ جنگ را که من

گریم بلند بر گل در خون طپیده ام

هر کس

• یکشنبه
• 11
• مهر
• 1395
• ساعت
• 05:24
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

به هر زخم تنت تصویر لبخند خدا دیدم

خدا از من تو را می خواست من چشم از تو پوشیدم

چو دیدم وقت بی آبی عقیق از تشنگی کاهد

لبان تشنه ات را گه مکیدم، گاه بوسیدم

به خود گفتم که شاید چشم خود را بازبگشایی

به روی شسته از خونت، ز اشکم آب پاشیدم

نیازی نیست دیگر سر ببرند از تنم بابا

که با جان دادنت صد بار مرگ خویش را دیدم

تنم در خیمه بود و مرغ روحم با تو در میدان

تو دور مرگ گردیدی و من دور تو گردیدم

زبان سرخ خود را تا نهادی در دهان من

سراپا شعله سبزی شدم، بر خویش پیچیدم

تو جان کندی و دست و پا زدی و من نگه کردم

ز هر زخمت هزاران ناله نشنیده بشنیدم

تو آب از من طلب کردی و آبم کردی از خجلت

چو شمع

• یکشنبه
• 11
• مهر
• 1395
• ساعت
• 05:29
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

ای مصحف پاره پاره من

خورشید و مه و ستاره من

داغت به جگر شراره من

ثارالله و ابن ثاره من

آیات جدا جدا ز شمشیر

یکسر شده نقطه نقطه از تیر

رخساره به خاک هشته من

آیات به خون نوشته من

تسبیح بریده رشته من

چشمی بگشا فرشته من

کی کشت تو را؟ بگو چرا کشت؟

هم کشت تو را و هم مرا کشت

ای ماه به خون شده خضابم

ای کرده غروب آفتابم

ای العطش تو کرده آبم

بگشای لب و بده جوابم

با دیدة بسته کن اشاره

یک یا ابتا بگو دوباره

تو هست منی، مرو ز دستم

لب باز کن و بگو که هستم

بالای سرت ز پا نشستم

یک باره خمیدم و شکستم

در موسم دستگیری من

بشکست عصای پیری من

فرق تو، کتاب محکم تو

چشم تو، حدیث زمزم تو

تقدیم

• یکشنبه
• 11
• مهر
• 1395
• ساعت
• 05:33
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

عرش افتاده زمین یا پسرم افتاده؟

چیست این شور که در بین حرم افتاده؟

آه یعقوب کجایی که ببینی امروز

گله ای گرگ به جان پسرم افتاده

شده ام آینه و نقش ترکهای لبت

مو به مو زخم شده بر جگرم افتاده

این تو هستی همه جا ریخته ای ؟ اما نه

پاره های تن من دور برم افتاده

تو سبک تر شده ای بین عبا یا اینکه

چند عضو بدنت پشت سرم افتاده

اول جنگ رسیدیم به آخر افسوس

در همان مصرع اول سپرم افتاده

شاعر : نوید اسماعیل زاده

• یکشنبه
• 11
• مهر
• 1395
• ساعت
• 05:36
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

ماهم به خون نشست و سرشکم ستاره شد

قرآن آیه آیه ی من پاره پاره شد

داغ رسول بود به قلبم ز کودکی

تکرار آن به داغ جوانم دوباره شد

با زخم فرق چاک تو و زخم قلب من

زخم درون قاتلت امروز چاره شد

وقتی که آب خواستی از من ندادمت

آتش بلند از جگر سنگ خاره شد

وقتی زبان خود به دهانم گذاشتی

از هُرم تشنگی ات وجودم شراره شد

تنها نه آه، راه نگاه مرا گرفت

از دیده ام گرفته توان نظاره شد

هر کس رسید بر تن پاک تو زخم زد

همچون ستاره زخم تنت بی شماره شد

داغت به دل نشست و سرشکم زدیده ریخت

بغضم به سینه ماند و کلامم اشاره شد

تیغ سقیفه بود که فرق تو را شکافت

زآنجا ستم به آل پیمبر هماره شد

«میثم» به خاندان

• یکشنبه
• 11
• مهر
• 1395
• ساعت
• 05:42
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

سالــها یک به یک گـذر می کرد

مرد همــــسایه پیـــرتر می شد

لحــظه ها از مقـابل چـــشمش

می گذشــت و دیـــرتــر می شد

پسرش نیست خـانه اش قبر است

دل ا و بیـــن بـــاغ می گـــیرد

بــشنود تــــا شـــهید آوردند

از جوانـــش ســـراغ می گیـــرد

آمــد امـــا پســـر نــه، تابوتـــش

پیر شد تا که او جوان شده است

این که دق کرده است حق دارد

پدر چـــند استــخوان شده است

تازه حق داشت استخوان را هم

تــک و تنــــها نمی شود ببری

گریه می کرد و زیر لب می گفت

پـــسر من فــدای آن پـــدری...

کـــه روی خـــاک داغ کربـــبلا

جگــری پـــاره پــــاره پیـــدا کرد

ســر اکــبر حــسیـن جان هم داد

زینــب او ر

• یکشنبه
• 11
• مهر
• 1395
• ساعت
• 05:44
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

دیدم اعضای تنت را جگرم سوخت علی

پاره های بدنت را جگرم سوخت علی

ناگهان زانویم افتاد زمین چون دیدم

طرز چانه زدنت را جگرم سوخت علی

چه کنم عمه نبیند بدن حمزه ای اَت

مُثله دیدم بدنت را جگرم سوخت علی

لخته خونی که برون از گلویت آوردم

ریخت خون دهنت را جگرم سوخت علی

باورم نیست که جسمت ز نظر پنهان است

نیزه بینم کفنت را جگرم سوخت علی

یوسفم ،کاش که می شد به میان حرمت

ببرم پیرهنت را جگرم سوخت علی

آن لبانی که اذان گفت ، بهم ریخته است

خُرد بینم دهنت را جگرم سوخت علی

داغ پرپر شدنت جای خود ، امّا بینم

داغ بی سر شدنت را جگرم سوخت علی

این همه نیزه میان بدنت گم شده است

با که گویم محنت را جگرم سوخ

• یکشنبه
• 11
• مهر
• 1395
• ساعت
• 05:56
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

بار من را كمرم نه سر زانو برداشت

كاسه ي زانوي من در طلبت مو برداشت

در خداحافظي ات بود كه من افتادم

آه راحت نتوان چشم ز آهو برداشت

آهوي خوش قد و بالاي حرم، ميكُشَمَش

نيزه زن را كه رسيد از رويت ابرو برداشت

هر چه كردم بخدا روي به قبله نشدي

علتش نيزه ي آن بود كه پهلو برداشت

ديدم از دور كسي رَختِ تو را ميپايد

آمدم زودتر از من ، او همه را او برداشت

زخمهاي بدنت از دو طرف مرتبط اند

هر كسي نيزه اي از پشت زد از رو برداشت

بين ميدان نشد اما وسطِ خيمه كه شد

آخرش عمه ي تو دست به گيسو برداشت

بخدا خسته شدم آه كجايي اكبر

كاسه ي زانوي من در طلبت مو برداشت

عاقبت توي عبايي جگرم را بردم

با چه وضعي

• یکشنبه
• 18
• مهر
• 1395
• ساعت
• 09:31
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

دین و دنیای منی ، پیر دیانت پدرت
تو خودت رهبری و نور هدایت پدرت

اولین سوره ی در مصحف ایثاری تو
معنی واژه و تفسیر شهادت پدرت

به سلامت وسط عرش خدا خواهم رفت
تا که هست امن ترین راه سعادت پدرت

اشبهُ الناسِ به احمد ز همه خلق خدا
یاد جدّش چقدَر کرده نگاهت پدرت

تا بزرگت کند ، آقا بشوی ، میدانی ؛
چقدَر خونِ جگر خورده به پایت پدرت ؟

تو خودت یک تنه یک لشکری و کرده حساب
وقت تنهایی خود روی توانت پدرت

قدری آهسته ، کمی راه برو ، پشت سرت
بشود هر دو لبش گرم دعایت پدرت

تا که چشمی نخوری ، وقت رجز خواندن تو
اِن یکادی ، نگران خوانده برایت پدرت

این درست است که او تشنه تر است از تو ، ولی
شده شرمنده ی این خش

• جمعه
• 23
• مهر
• 1395
• ساعت
• 10:35
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

بند اول
موذن کرب و بلا/صاحب خُلق نبوی
شیر دلاور حسین/اکبره با اسم علی
معجزه ی کرب و بلا/سرو صنوبر حسین
اسطوره واسه جوونا/علی اکبر حسین
(قدو بالاشه،شبیه حیدر نداره چیزی،کم از پیغمبر)
(به میدون رزم،قدم میذاره که انگار حیدر،با ذوالفقاره)
علی علی علی/نقش سربند تو نام علوی
علی علی علی/ضرباتت همگی مثل علی
علی علی علی/وقتی که بابا میبینه چهرتو
علی علی علی/ناخودآگاه میکنه یاد نبی
(علی جان علی_ولدی علیِ اکبر پسرم)

بند دوم
پاشو عصای پیری ام/من پدر پیر توام
یه یا علی بگو پاشو/ببین زمینگیر توام
صدای هلهله میاد/خنده ی دشمنو ببین
جوون رعنا قد من/بلندشو از روی زمین
(چیکار کرده با،تن تو نیزهکه داره خون از،لب

• سه شنبه
• 21
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 05:58
• نوشته شده توسط
• علی کفشگر فرزقی

امشب،شب علی اکبره،شب جوون لیلاس،که تو جوونا سره
انگار، محشر کبری شده، کربلا از وقتیکه، علی هویدا شده
علی، از همهی جهات، مثل پیمبره، چه بی نظیره
همه، میدونن این پسر، نائب حیدره، که خیلی شیره
واسه جنگیدن، میشه آماده
دشمن ترسیده، از این شهزاده
" شبه پیغمبر، علیِ اکبر "
ارباب،با یه دل پر از درد،با آه و گریه خودش،اکبرشو راهی کرد
روکرد،به طرف آسمون،خداروشاهدگرفت،دوباره شدروضه خون
خدا، خودت که شاهدی، تمومه دلخوشیم، همین علی بود
ببین، سپاه ابن سعد، عصای دستمو ، گرفت ازم زود
قدم، خم شدتا، اکبر رعنا شه
سخته تو غربت، إربا إربا شه
" آه و واویلا "

شاعر : صادق اویسی

منبع: گروه شاعران جواز نوکری

دانلود سب

• سه شنبه
• 21
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 07:25
• نوشته شده توسط
• علی کفشگر فرزقی

بیارید آیینه و قرآن
شده اکبر عازم میدان
الهی برگرده پیش یعقوب
دوباره باز یوسف کنعان
خَلقا و خُلقا علی،خیلی شبیه به مصطفاست
جوون رعنا قدو،مُوَذن دشت کربلاست
میسوزونه عمه/توی مجمر اسفند/برای علی
میره قلب بابا/تو میدون همش پا/به پای علی
(ولدی علی جان) ۲ ولدی علی
زخم تن تو شده کاری
اشک چشای بابات جاری
میزنه بوسه به رگهای تو
بده باباتو تو دلداری
میخنده دشمن پاشو،ای سرو صنوبرم علی
ای اربا اربا پاشو،شکستی تو کمرم علی
پاشو دست بابا/بگیرو ببر تا/ به خیمه گلم
شده پیکر تو/روی خاک صحرا/همه مشکلم
(ولدی علی جان)۲ ولدی علی

شاعر : امیرحسین سلطانی

منبع : گروه شاعران جواز نوکری

دانلود سبک

• چهارشنبه
• 22
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 09:19
• نوشته شده توسط
• علی کفشگر فرزقی

جانم به لب آمد
بر نعـش علی اکبر ، جانم به لب آمد
جـای مـادرش لیـلا ، عمه زینـب آمد
روز روشن از ماتم ، در دیده شـب آمد
دیدم به دو دیده ، فرزند رشیدم
بر خـاک بیـابان ، طوبـای امیدم
پرپر زدنـش را ، با گریـه بدیدم
شد قاتل جانم ، این داغ جدیدم
بر نعش جگرگوشه بریدم چو نشستم
آهی زِ دلِ خستـه کشیـدم، بِشکستم
گفتـم پسـرم قـوت جـانِ پـدری تو
برخیـز و دگرباره بده دسـت به دستم
روز روشن از ماتم ، در دیده شـب آمد
بر نعـش علی اکبر ، جانم به لب آمد
رفتم به دو زانو ، بر نعش جوانم
گویی ز تنـم رفت ، یکباره توانم
آمیـزة آهـم ، شد اشـک روانـم
بردم به لبش تا ، خشکیده لبانم
دیـدار علـی دیـدن پیغمبـر حـق بود
پرواز به

• سه شنبه
• 28
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 04:07
• نوشته شده توسط
• علی کفشگر فرزقی

پرپر زدندت دیدم
پرپر زدنت دیدم بر نعش تو لرزیدم بابا علیِ اکبر
لب های تو بوسیدم چون نایِ تو خشکیدم بابا علیِ اکبر
بر دورِ تو چرخیدم در سـوگِ نالیدم بابا علیِ اکبر
ای مایة امیدم از روی تو غم چیدم بابا علیِ اکبر
ای حنجره خشکیـده ای مـاهِ پسـنـدیـده
بر روی زمیـن دیـدم ایـن پیکـر پـاشیـده
بر خـاک بـلا خفـتـه گیسـویِ تو آشفـتـه
بالیـن تـو می گویـم یک قصـّـة نـاگـفتـه
امیـــّد پــدر بـودی دُردانـه پـسـر بـودی
بیش از عطشت دیدم عطشـانِ سفـر بودی
فرزنـد جـوانـمـردم از داغ تـو پُـر دردم
بـا دیـدة خـونیـنـم بـر دور سرت گـردم
پرپر زدنت دیدم بر نعش تو لرزیدم بابا علیِ اکبر
دستـی بِکشـم مویت بر طـاق دو ابـر

• سه شنبه
• 28
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 04:38
• نوشته شده توسط
• علی کفشگر فرزقی

بنداول

راهییه میدون میشم(با ذکر یامرتضی)۳
محو جمالم شده ( آسمــــــــــونِ کربلا)۳

مدد از علی می گیرم و
می زنم به لشگر عدو
غوغا میکنم وسط رزم
با اجازه از خودِ عمو

سبک جنگیدنم... عین جنگ عموم
با نگاهم میشه ...کار دشمن تموم

(انا ابنُ الحسین...۴)۲

بند دوم

به روی سربندِ من (حک شده نام علی)۳
علی امام منه(منــــــــــم غـــــلام علی)۳

(همه جون و زندگیمو من
میریزم به پای پدرم )۲
هوای شهادته فقط
(تو سرِ مدافعِ حرم)۲

نوه ی مرتضام...،شبیه مصطفام
زیر و رو میکنم...، لشـــــکرُ با نگام

(انا ابنُ الحسین...۴)۲

بند سوم

حسین امامیم دی و ( منم که فرمانبرم)۳
فاطمه نِن اُوغلیام، (قُشون بیلین اکبرم)۳

(

• جمعه
• 7
• مهر
• 1396
• ساعت
• 08:44
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

بی عصا آمد عصایش را زمین انداختند
پیش چشمش مصطفایش را زمین انداختند

حل مشکل‌های هر پ‍یری جوانش می‌شود
آه این مشکل‌گشایش را زمین انداختند

بار دیگر بین کوچه پهلوی زهرا شکس‍ت
بار دیگر مجتبایش را زمین انداختند

دست بر روی محاسن داشت مشغول دعا
احترام ربنایش را زمین انداختند

این علی‌اکبر دگر صدها علی ِ اصغر است
تکه‌ی آیینه‌هایش را زمین انداختند

بود آویزان ِ مرکب نای افتادن نداشت
با کمر افتاد و پایش را زمین انداختند

نوبت کار جوانان بنی‌هاشم شد و
پیش بابایش عبایش را زمین انداختند

چند عضو پیکرش را از زمین برداشتند
چند قسمت از تنش را چند جا انداختند

شاعر : سید پوریا هاشمی

• جمعه
• 7
• مهر
• 1396
• ساعت
• 11:48
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

می‌روی و می‌بری همراه خود جان مرا
صبر کن بابا ببین حال پریشان مرا

در پی‌ات اهل حرم آئینه و قرآن به دست
می‌بری با خود دل خیمه‌نشینان مرا

ای عصای پیری‌ام، داری هلالم می‌کنی
بعد تو دشـمن ببینـد حال حیران مرا

قبل رفتن اندکی پیش دو چشمم راه رو
پر کن از قد رسایت قاب چشمان مرا

در جواب تشنگی شد عایدم شرمندگی
گر چه دیدی با زبانت کام عطشان مرا

از فرس افتاده، سوی تو خودم را می‌کشم
آه بابا جان، ببین زانوی لرزان مرا

سوره‌های پیکرت پاشیده از هم وای من
پخش صحرا کرده‌اند آیات قرآن مرا

عده‌ای کِل می‌کشند و عده‌ای کف می‌زنند
تا شنیده دشمنت آوای افغان مرا

تا صدایش می‌کنم یک دشت پاسخ می‌رسد
زینبم! بنگر عل

• جمعه
• 7
• مهر
• 1396
• ساعت
• 11:57
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

ی داغی تو دلم دارم
فقط شوق حرم دارم
کارِ من حسرته.. آهِ ..
بخون شعرم رو، غم دارم

ی غم تو سینه محبوسه
واسم رؤیاست و کابوسه
بازم دیشب دیدم تو خواب
زدم شیش گوشه رو بوسه

"پایین پا" نشستم باز
دلم رفته ز دستم باز
یادِ شهزاده افتادم
یاد این روضه هستم باز

علی راهیِ میدونه
ببین لیلا چه مجنونه
حسین دست به محاسن برد
دلش غمدیده و خوونه

کی فکرمیکرد که اینجورشه؟!
علی از خیمه ها دورشه
کنارِ پیکرش آقا
عبا بندازه..، مجبورشه...

تنش تا ارباً اربٰا شد
ز داغش خون به دلها شد
"عَلَی الدُّنیٰا عَفٰا" سر داد
حسین خسته ز دنیا شد

عجیب این روضه جانکاه
حسين تنها كارش آه
روی زانوهاش افتاده
هنوز تا خیمه ها راه...

میگ

• جمعه
• 7
• مهر
• 1396
• ساعت
• 12:04
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

سوی میدان نوه ی حیدر کرار آمد
علی اکبر آمد 2

رجزی خواند که یعنی یل پیکار آمد
علی اکبر آمد 2

شاعر : محمد حسن بیاتلو

• جمعه
• 7
• مهر
• 1396
• ساعت
• 17:23
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

‍ ‍#زبانحال_امام_حسین_ع #بالین_حضرت_علی_اکبر_ع

تو ای رعنا جوانم اکبرِ من
تو ای باغِ گلِ پیغمبرِ من
پسر پاشو ببین چشمِ ترِ من
بریز خاکِ عزا را بر سرِ من

علی کشته ی تیغِ جفا
علی الدنیا بعدک العفا

پاشو و تنها پناهِ من تو هستی
چرا در قتلگاهِ خون نشستی
نگاهت را چرا از من تو بستی
ز داغت پشتِ بابا را شکستی

علی کشته ی تیغ جفا
علی الدنیا بعدک العفا

تو را در حجله ی شادی ندیدم
تو را در رختِ دامادی ندیدم
برایت بزمِ دامادی نچیدم
کفن جایِ قبایِ تو بریدم

علی کشته ی تیغ جفا
علی الدنیا بعدک العفا

علی شمع و گل و پروانه ی من
علی ای بلبلِ کاشانه ی من
رُخِ ماهت چراغِ خانه ی من
هم آرامِ دلِ دیوانه ی من

علی

• دوشنبه
• 26
• شهریور
• 1397
• ساعت
• 13:13
• نوشته شده توسط
• 09113526529

تا آسمون میره صدای فریادم
کنار جسم تو به سجده افتادم
یواش یواش داره روح از تنم میره
نفس بکش ، بابات از غصه میمیره

زخمی که روی سینه ت گذاشتن ، مُهر نمازم بابا
چاره ندارم با این مصیبت باید بسازم بابا

علی علی جان 2 علی علی ای جانم

خبر نداری از حالِ منِ مضطر
به من بگو چی شد اعضای این پیکر
هر تیکه از جسمت یه جای این صحرا
چجوری تنهایی جَمعِت کنم یکجا

پیغمبر من حرمت مونُ عجب مراعات کردن
دیدن کریمی،واسه تبرُّک تنِت رو خیرات کردن

علی علی جان 2 علی علی ای جانم

هر نقطه از جسمت ، چرا به یک رنگه؟
رو صورتت جای اصابت سنگه
بذار غمت توی دل پدر باشه
خوب نمیشه زخمی که رو جگر باشه

مؤذن من کاشکی تا گودال کن

• شنبه
• 29
• مهر
• 1396
• ساعت
• 11:15
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

قدری آهسته برو قدری به بابا رحم کن
لااقل قدری به حال ام لیلا رحم کن

دختران فاطمه با رفتنت دق میکنند
پس به حال و روز دخترهای زهرا رحم کن

قبل رفتن عمه ها و خواهرانت را ببین
بچه ها با گریه میگویند بر ما رحم کن

بعد تو خاک دو عالم بر سر دنیا شود
ای علی جان پس بیا بر اهل دنیا رحم کن

هیچ رحمی در دل سنگ سپاه کوفه نیست
دوره‌اش کردند با نیزه خدایا رحم کن

دست و پا دیگر نزن بابا که من جان میدهم
پا مکش روی زمین افتادم از پا رحم کن

تکه‌هایت را به سختی در عبا چیدم علی
تکه پاره شد دلم ای ارباًاربا رحم کن

شاعر : آرش براری

• جمعه
• 26
• آبان
• 1396
• ساعت
• 20:31
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

شهادت حضرت علی اکبر (ع)

نانجیبان تیشه بر نخل نبی آخر زدند
آتشی بر قلب شاهنشاه بی لشکر زدند

داشتند از حیدر کرار بر دل کینه ای
عقده هارا با دَمِ خنجر سر ِ اکبر زدند

لحظه ای آمد ملک هم در غمش خون گریه کرد
من بمیرم گفت نامش را علی، بدتر زدند

بس نبود انگار تیر و خنجر و زخم زبان
نیزه هاشان را بر آن زخمی ترین پیکر زدند

زخم پهلو، زخم سینه، زخم صورت یک طرف
سنگ های صیقلی را یک به یک برسر زدند

زخم ها در پیکرش از حد گذشت ای وای من
بس که خنجر را به جای خنجر دیگر زدند

راه را گم کرد عقاب ُ می دوید با اضطراب
شیر زخمی را تمامِ اهل آن لشگر زدند

گفت لیلا در میان راه هربار، اکبرم!!
نانجیبان کعبه نی بر ماد

• سه شنبه
• 23
• مرداد
• 1397
• ساعت
• 19:16
• نوشته شده توسط
• رامین برومند(زائر)

کنار تو دلم آروم نمیگیره
همه دنیا شده پیشِ چشام تیره
علی جانم
جوونِ من تنِ رعنات ز هم پاشید
رشید من قد و بالات ز هم پاشید
علی جانم
همه اعضات چه از هم فاصله دارن
همه اعدات ز شادی هلهله دارن
علی جانم
گل لیلا بگو بابا سخن با من
با دست و پا زدن حرفی نزن با من
علی جانم
به زانوهام نَمونده قوتی بابا
بجز رفتن نمونده حاجتی بابا
علی جانم
ز جا برخیز که عمه از حرم اومد
به یاریِ برادر خواهرم اومد
علی جانم
جوانانِ بنی هاشم همه آیید
به نعشِ ارباً اربا دیده بگشایید
علی جانم
نمونده جز شَبَه از شِبهِ پیغمبر
عوض شد چهرهٔ ماهِ علی اکبر
علی جانم
عبا آرید که جسمِش پخشه تو صحرا
داره میاد صدای گریهٔ زهرا
علی جانم

• شنبه
• 17
• شهریور
• 1397
• ساعت
• 21:40
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

زمینه حضرت علی اکبر ع

سخته، که تو هستی روی خاک، با تن غرقه بخون
که تموم خواهرات، توی خیمه نیمه جون
پاشو بریم حرم علی، برای خواهرم علی
روی دو دست خسته ام، تنتو میبرم علی
اشکام توی نگاه خستمه
بابا، گل تنت رو دستمه
جسمت مث دل شکستمه
بابا علی علی علی

اشکام دونه دونه میباره، روی خاک تربتت
میسوزه جونم علی، که شکسته حرمتت
برا خودت حرم شدی، شبیه مادرم شدی
دوتا شده سرت ولی، تاج روی سرم شدی
بابا فدای جسم اطهرت
چشم و پیشونی منورت
زهرا، رسیده بالای سرت
بابا علی علی علی

• سه شنبه
• 20
• شهریور
• 1397
• ساعت
• 13:38
• نوشته شده توسط
• سجاد

صدات، داره میاد، ولی تو رو، نمیبینم
چشام، نداره سو، علی تو رو، نمیبینم
افتادی، داغ تو چه نفسگیره
چی اومده سرت بابا
دور تو اینهمه تیره
چقد، نفس، نفس، زدم، تا اومدم، مردم علی
ندیدی از رو مرکبم، چطور زمین خوردم علی پسرم پسرم
یه بار دیگه، علی بیا نفس بکش
میمیرم من، تو رو خدا نفس بکش
جون زهرا، نفس بکش
علی الدنیا، ولدی بعدک العفا
بند دوم
ببین، مثه تنت، منم علی، پریشونم
میخوام، ببرمت، ولی بابا، نمیتونم
خوش غیرت، به تو نفس من بنده
پاشو به بابای پیرت
حرمله داره میخنده
چقد، نفس، نفس، زدیم، چقد ما لرزیدیم علی
دوتایی با عمه تو رو، روی عبا چیدیم علی پسرم پسرم
از این صحرا، تو رو خدا پاشو بریم
دستاتو آه، بده

• یکشنبه
• 18
• شهریور
• 1397
• ساعت
• 12:40
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

#واحد حضرت #علی_اکبر علیه السلام⚫️

حرفی بزن ای علی با من
می میرم از داغت اینجا من
ای قوت زانوی بابا
افتادی افتادم از پا من
از جا بلند شو هستی لیلا هیچ کی به فریاد من تنها نمیاد
می خوام تو رو باز بقل بگیرم اما دیگه دستای من بالا نمیاد
دنبال تو در به درم
داره می سوزه جگرم
عمه رسیده از حرم
ای وای علی اکبرم

اینجا تو رو کوفیا زدن
با کینه با نیزه ها زدن
یاد غم مادر افتادم
تا که تو رو بی هوا زدن
هر جا که می رم گل داده جسمت باید چقد لاله از این صحرا بچینم
آه ای علی جان سخته که تنها جسم تو رو میون این عبا بچینم
سخته تو رو ای اکبرم
به سمت خیمه ببرم
باید بیان اهل حرم
ای وای علی اکبرم

• چهارشنبه
• 21
• شهریور
• 1397
• ساعت
• 12:57
• نوشته شده توسط
• سجاد

خلیل الله داغی چون من ندیده
اسماعیلم شده گلو بریده
یارب ثمرم شد اربا اربا
علی ، علی الدنیا بعدک العفا
شکست آیینه ات یا رسول الله
اکبرم گلی بود با عمر کوتاه
شد باغ لاله این دشت و صحرا
علی ، علی الدنیا بعدک العفا
صورت بر صورت تو میگذارم
از جگر بانگ یا "بنی" بر آرم
یک بار دیگر بگو "ابتا"
علی ، علی الدنیا بعدک العفا
*به این سبک خوانده شود*

• یکشنبه
• 25
• شهریور
• 1397
• ساعت
• 21:29
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

نور چشمم، شبه پیغمبر، نکش پا بر زمین
آمدم بابا! علی اکبر(ع)، نکش پا بر زمین

کینۂ نام ِ تو را دارند این سرنیزه ها
گر چه شد دور و برت محشر، نکش پا بر زمین

تیرهایش شد تمام و دید جان داری هنوز
بر تنت شمشیر زد بدتر، نکش پا بر زمین

بسکه با سرنیزه ها بر سینه ات ضربه زدند
از نفس افتاده این حنجر، نکش پا بر زمین

خشکی لب های خود را غرق خون بر هم نزن
پیش من بیتاب و مضطر، پا نکش روی زمین

إرباً إربا یعنی افتاده ست از تو رویِ خاک
تکّه تکّه هایی از پیکر، نکش پا بر زمین

رحم کن بر سنّ و سالم، جان سپردم تا تو را...
جمع کردم در عبا... دیگر نکش پا بر زمین!

• دوشنبه
• 26
• شهریور
• 1397
• ساعت
• 16:51
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار