جا مانده ی اربعین -( افسوس نشد ضَریح شش گوشه نَصیب )
این دل شده بی قرار و حیران حسین (ع)
هر ذرّه ی آن بدون سامان حسین (ع)
افسوس نشد ضَریح شش گوشه نَصیب
از غم شده دیده پر ز باران حسین (ع)
اربعین
ای رهنورد اربعین خوش باد برحال دلت
در این مسیر عاشقی عشق حسینی حاصلت
جا پای جابر می روی همراه با یک قافله
باشد رضای فاطمه(س)با این زیارت واصلت
بهشت من جائیِکه تو اونجا خونه داری
همونجا که همه میگن کلی دیوونه داری
عمودا رو میشمارم و میریزه هر گناهم
فقط تو راهِ تو‌حسین ، خوبم و سر به راهم
پیرغلاما قوتِ دیگه ایی به زانو دارن
ببین چه محکم برا تو قدم رو برمی دارن
لب میزنم به استکانها مِثل دُر میشم من
فقط تو این مسیرِ آقا ،چایی خور میشم من
چه حالی داره اونکه از مرز ایران رد میشه
پابوس تو اگه نیام خیلی برام بد میشه
ساکم و بستم آقا جون ، اذن زیارت می خوام
برای روز اربعینِ تو سعادت می خوام
حق بده تا دور میشه ازتو ، دلی پر غم بشه
تا که بیاد از حرمت اگه مریض هم بشه
#شب_جمعه_شب_زیارتی_امام_حسین ع
#اربعین_حسینی
عشق، امشب تا کجایم می برد
گوئیا کرببلایم می برد
عشق، امشب با نگاهی مهربان
سمتِ کوی آشنایم می برد
این دلِ گم در خیالِ وصل را
در هوای دلربایم می برد
حسرتِ دیدار بود و شوقِ یار
از زمین تا ماورایم می برد
گه به سوزِ سینه شوری می دهد
گه به طوفانِ بلایم می برد
می کُند دل را خرابِ روی دوست
فارغ از چون و چرایم می برد
گاه با فریاد و شور و التهاب
گه خموش و بی صدایم می برد
عشق، این آیینه ی دیدارِ حق
تا به دشتِ نینوایم می برد!
#حسرت_کربلا_معلی
#هستی_محرابی
#جامانده_اربعین_حسرت_کربلا
طبقِ معمول من از قافله ات جا ماندم
مثلِ ماهی به لبِ ساحلِ دریا ماندم
تشنه ی جرعه ی آبم عطشم کن سیراب
من که عمری وسطِ این همه صحرا ماندم!
#جا_ماندم
#هستی_محرابی
از قافله ات امسال جاموندم ای آقا
نشد بیام پای برهنه کربلا
ای تب وتاب من ببین که بی تابم
از دوری ششگوشه ی تو بی خوابم
قسمت نشد تا که اربعینت بیام به پابوس تو
اما همین جا می گریم از غصه های ناموس تو
هرلحظه از یاد غم تو می نالم
هنوزحسین من بیاد گودالم
یادم می آد از تو نموند به جز اسمت
ده تا سوار با اسب رد شدن از جسمت
همین جا دیدم به حنجر تو نیزه فرو شد ای وای
همین جادیدم باچکمه جسم تو زیروروشد ای وای
همین جا بود داداش زینبو آزردن
سربسته میگم که غارتمون کردن
همین جابود داداش زغصه پاشیدم
بازیچه ی دشمن سر تورو دیدم
خودم دیدم که به سینه ی تو چطور لگد زد قاتل
یادم نمیره توقتلگاهت افتادی هچون بسمل
**
خیز و ببین اخا برگشتم از سفر
پروانه ات شده بشکسته بال و پر
یادم نمی رود اینجا چه دیده ام
چه رنج و محنتی اینجا کشیده ام
دیدم به چشم خود صد پاره پیکرت
گشتی تو زیر و رو در پیش مادرت
دیدم در این زمین رنگ پریده را
در دست این و آن راس بریده را
زخم دل مرا اینجا نمک زدند
دور تن تو زینب را کتک زدند
یک اربعین به من خندیده دشمنم
از کعب نیزه ها گشته سیه تنم
در شام وکوفه شد بر خواهرت جفا
بشنیدم از همه پیوسته ناسزا
یادم نرفته است کوی یهودیا
در زیر پای اسب دیدم سر تو را
*****
شائق
دوبیتی اربعین حسینی
تنم درمانده، روحم مبتلا شد
سرای سینه ام ماتم سرا شد
رسیده اربعین، با ناله گویم
نرفتن قسمتِ امسال ما شد
دوبیتی اربعین حسینی
اگر امسال قسمت این چنین است
شدم جا مانده و قلبم حزین است
عمود و موکب و کرب و بلایش
دلم با خاطرات اربعین است
دوبیتی اربعین حسینی
خوشا سالی که سال بخت ما بود
دلم مهمان یاری آشنا بود
علم بر دوش و با پای برهنه
مسیرم از نجف تا کربلا بود
دوبیتی اربعین حسینی
رباب از ناله جسمش آب می شد
کنار علقمه بی تاب می شد
به لب می گفت با سقای عطشان
کجا بودی گلم سیراب می شد؟
دوبیتی اربعین حسینی
همه دیدند این افسردنم را
بدون تو از اینجا بُردنم را
چهل منزل سرت می دید هر جا
چگونه مُردن و پژمردنم را
دوبیتی اربعین حسینی
به نیزه تا که سر دیدم خمیدم
ز کعب نی اثر دیدم خمیدم
میان این همه غم وای از آن دم
که سر در طشت زر دیدم خمیدم
دوبیتی اربعین حسینی
دگر اینجا سرت بر نیزه ها نیست
خبر از زجر و خولی و جفا نیست
برادر، زینبت شرمنده ی توست
رقیه دخترت همراه ما نیست
دوبیتی اربعین حسینی
به یاد آمد وداع آخرت را
لب خشک و دو چشمانِ ترت را
زمان شستن قبر تو با آب
گرفتند چشم های خواهرت را
غزل اربعین حسینی
یك اربعین افغان و زاری كارِ من بود
یك اربعین چشم انتظاری كارِ من بود
یك كارون غم بود و من هم یك پرستار
در شامِ ماتم غمگساری كارِ من بود
می‌سوختم با ناله‌ی درّ دانه‌ی تو
بهرِ رقیه بی‌قراری كارِ من بود
من بودم و افغان و زاریِ یتیمان
این اضطراب و دل فكاری كارِ من بود
تا كودكانت را نشانه رفت دشمن
بودم سپر چون جان نثاری كارِ من بود
می‌سوخت چشمم از شرارِ ضربِ سیلی
گریان شدن با چشم تاری كارِ من بود
من بودم و سجاد تو در سوز و در تب
در این سفر شب زنده داری كارِ من بود
یك لحظه‌ام پیش دشمنت ساكت نبودم
با خواندن آن خطبه یاری كارِ من بود
گر لحظه‌ای جسمِ كبودم را ببینی
گویی چو مادر پاسداری
غزل اربعین حسینی
ای ساربان به خیل اسیران تو جان بده
آن ره كه می‌رسد به حسینم نشان بده
بشنو صدای زینب قامت خمیده را
ما را به دست قافله سالارمان بده
گوید ربابِ زار و پریشان به زیرِ لب
مشتی ز خاكِ اصغرِ شیرین زبان بده
آید شمیم كرب و بلا بر مشامِ ما
بر دل نشان ز اكبرِ تازه جوان بده
دارد سكینه زمزمه‌ی أینَ عَمی‌اش
گوید مرا به قبر عمویم توان بده
بهرِ خطابه، بزمِ عزا، روضه های آب
یك باغِ یاس و لاله و برگِ خزان بده
اینجا همان دیارِ عطش، دشت کربلاست
ما را به دست صاحبِ این کاروان بده
سبک ۱ ـ ذکر / شور ـ جدایی
جدایی زینب یه اربعینه
بعد اسیری اومده تو رو ببینه
بی كفن در این مزاری
من می‌دونم سر نداری
وآآآی ـ یه زمانی پیش سر تو
حالا زائر پیكر تو ـ برادر زینب
وآآآی برادر زینب ـ برادر زینب ـ برادر زینب(۴)
* * *
وقتی كه رفتی وای از جسارت
خیمه و غارت امون از شام و اسارت
دشمنانت ظالمه
آمدند با تازیانه
وآآآی ـ زینب و غم و آزارِ شام
خواهر و سر بازارِ شام ـ برادر زینب
وآآآی برادر زینب ـ برادر زینب ـ برادر زینب(۴)
* * *
یه مشتی نامرد پر از پلیدی
زینب و زن‌ها میون بزم یزیدی
با تموم خسته حالی
كار زینب خطبه خوانی
وآآآی ـ دیونه می‌كرد زینب تو
چوبی كه می‌خورد بر لب تو ـ برادر زینب
وآآآی برا
سبک 2 ـ ذکر / ثلاث سنتی ـ اسارت
بعد عمری اسیری، اسارت
آمدم يا حسين بر مزارت
زينب و كي بريدن دل از تو؟
بي تو بودن چهل منزل از تو؟
یابن الزهرا حسین یابن الزهرا(4)
بعد تو زينبت نيمه جان شد
وارث غربتِ كاروان شد
نور تو چون چراغِ رهم بود
هر كجا رأس تو همرهم بود
یابن الزهرا حسین یابن الزهرا(4)
رفتي و سلسله پايمان شد
بزم نامحرمان جايمان شد
بعد تو واي من از زمانه
شام غم ديدم و تازيانه
یابن الزهرا حسین یابن الزهرا(4)
گر چه جسمم شده از جفا پير
هم ز كعب ني و هم ز زنجير
هر چه باشد مرا شكوه‌اي نيست
درد زينب فقط بي حسينيست
یابن الزهرا حسین یابن الزهرا(4)
اربعین
اربعین آمده درکرببلا شور عزاست
دیده ها بر سرقبر شهدا چون دریاست
هر که آنجاست مزاری بگرفته ست به بر
زین مصیبت به جنان غم زده قلب زهراست
مادری غم زده با سینه ی پر شیر آمد
بر سر قبر علی اصغر خود غرق نواست
کودکان روی مزاری به زمین افتادند
ناله ی وای عمو بر لبشان،غم افزاست
خواهری غم زده بر قبر برادر نالان
بعد چل روز فراق آمده گرم نجواست
گوید ای هستی زینب بپا خیز وببین
گرد پیری به رخ خواهر زارت پیداست
هجر تو،ننگ اسیری، غم غربت،ای وای
قامت زینب تو خم شده،در دست عصاست
سرت آورده ام ای یار، کنم وصل تنت
زیر خاکی وسرت از تن صد چاک جداست
آمدم با تن پر درد بروی خاکت
ای طبیبا به تنم تربت پاک ت
عاشق حضرتِ حق بود و سراسر بخشید
هر چه را داشت نه با حوصله! با «سر» بخشید
تا ابد لنگرِ کشتی نجات خود را
متمایل به حیا کرد و به خواهر بخشید
تا که اوضاعِ زمینگیریِ فطرس را دید
إذنِ پرواز به او داد؛ سپس «پر» بخشید
دست-چین کرد خدا محض طواف ِ رویش
آن زمانی که به ما رتبۂ نوکر بخشید
متولّد شده بودیم چه گریان... ما را؛
مادرش آمد و با گریه به مادر بخشید
زینت دوش نبی بود و برای اثبات
همۂ سینه زنان را به پیمبر(ص) بخشید
عده ای را وسطِ روضه و بعد از توبه...
عده ای را وسطِ صحنۂ محشر بخشید
زیرِ قبّه، شب جمعه، کرَمش عام شد و
زائرانِ حرمش را دو برابر بخشید
اربعین یادِ غریبیِ حسن(ع)؛ با گریه...
خیل زوّار خودش را
عاقبت آمدم پس از عُمری
به مزارت نه بر مزارِ خودم
آمدم های های گریه کنم
به دلِ خون و داغدارِ خودم
چند وقتی‌است بغضِ سنگینی
به گلویم نشسته ، میبینی؟
کارِ خود را فراق با من کرد
کمرم را شکسته میبینی؟
شانه‌های ضعیفِ طفلانت
خواهرت را کشان کشان آورد
هرکه اینجا رسیده سوغاتی
سر و رویی پُر از نشان آورد
شرحِ این راه را یتیمانت
با زبانِ اشاره می‌گویند
با لبی زخم خورده ، چاک و کبود
با تَنی پاره پاره می‌گویند
شام با من چه کرده ، میبینی؟
رویِ پیشانی‌ام پُر از چین است
بعد از این ضجه‌ای نمیشنوم
گوشم از تازیانه سنگین است
با اشاره رُباب می‌گوید
هیچ داغی شبیه این غم نیست
بِینِ گهواره نه ببین زینب
کودکم بینِ قبرِ
ای بزرگ، ای جلیله، یا زینب
ای عزیز قبیله، یازینب
ای عقیله، عقیله، یازینب
عمه ی بی بدیله، یازینب
عشق تنها به تو نظر انداخت
عقل در پای تو سپر انداخت
عمه تو بر سپهرها قمری
زنی از جنس شیرهای نری
کرد با تو حسین جلوه گری
فتنه در تو نداشته اثری
در نگاهت بلا چه زیبا شد
از کلامت یزید رسوا شد
تو که خود محشری به تنهایی
سوره ی کوثری به تنهایی
ثانی مادری به تنهایی
حیدر دیگری به تنهایی
کوهی از غم شدی، چهل روز است
از چه رو خم شدی، چهل روز است
باز ای عمه، قتلگاه، حسین
بر لبت ذکر آه، آه، حسین
شه بی لشگر و سپاه حسین
آی خورشید خیمه‌گاه حسین
سایه ات کم شده، برادر من
کمرم خم شده، برادر من
تو که رفتی به ما جسارت شد
جاده مرا صدا زد و زندانی ام هنوز
نزدیک شد مسیرم و طولانی ام هنوز
حرف از شب حرم شد و بغض دلم شکست
مانند روضه های تو بارانی ام هنوز
سر تا به پا گناهم و این توبه های سُست
دارد نشان که غرق پشیمانی ام هنوز
سرباز این مسیرم و سربند یا حسین ع
مانده به روی صفحه ی پیشانی ام هنوز
این اربعین نشد برسم کربلای تو
بس که اسیر غصه ی حیرانی ام هنوز
دستی بکش به روی سرم ناله سر دهم
خیلی شبیه گریه ی پنهانی ام هنوز
جا مانده ام شبیه سه ساله خودت ببین
ویرانه گرد غربت ویرانی ام هنوز
آری نشد زیارت شش گوشه ات...ولی
مدیون لطف شاه خراسانی ام هنوز
مشهد که هست می روم و گریه می کنم
در بین صحن می دَوم و گریه می کنم
یه اربعینه بی تو گریونم
یه اربعینه از تو جا موندم
بی سر کربلا حسین جانم
روضه ی غربت تو رو خوندم
چی بگم از قیامت کوفه
چی بگم از مصیبتای شام
رخت اسارت به تن زینب س
من چی بگم از اون همه دشنام
چی بگم از دستایی که زخمه
مونده هنوز ردّ طناب ای وای
خیزرونو دیدم که بالا رفت
چی بگم از بزم شراب ای وای
قاتل تو کنار هر محمل
با شادی و هلهله می خندید
رباب بود و چشمای بارونی
لحظه ای که حرمله می خندید
تازیونه می خوردم از دشمن
به زیر لب اسمتو می بردم
نفس نفس می زدم و هربار
بغض گلومو باز می خوردم
هر کی رسید یه طعنه ای می زد
که خارجیا اومدن از راه
دلم شکسته از تموم شهر
انظر الینا یا قتیل الله
خالیه جای دخترت اینج
آه ...مشایه ما گرفتاران
در تب حسرت تو می سوزیم
در مجازی صفحه ها با بغض
بر مسیر تو دیده می دوزیم
عاشقانت یکی یکی رفتند
ما ولی باز جان به سر شده ایم
حسرت یک قدم به دل داریم
در هوای تو در به در شده ایم
لذت پرواز را مجسم کرد
این دل خسته ی بدون نفس
باز باید در این شب پر دود
سربکوبم به میله های قفس
شاعری خسته و تهی دستم
یله بین تمام قالب ها
این کبوتر که جان جلد من است
می پرد در میان موکب ها
می شمارم عمودها را من
با دل بیقرار و دربدرم
آه دیدی چگونه جا ماندم
از صفوف مسافران حرم
در هوایت همه یکی شده ایم
ما کجا بند سرزمین هستیم
در مجازی صفحه ها با بغض
مست غوغای اربعین هستیم
آنچه از من خواستی با کاروان آورده‌ام
یک گلستان گل به رسم ارمغان آورده‌ام
از در و دیوار عالم فتنه می‌بارید و من
بی‌پناهان را بدین دارالامان آورده‌ام
اندر این ره از جرس هم بانگ یاری برنخاست
کاروان را تا بدین‌جا با فغان آورده‌ام
تا نگویی زین سفر با دست خالی آمدم
یک جهان درد و غم و سوز نهان آورده‌ام
قصهٔ ویرانه شام ار نپرسی خوشتر است
چون از آن گلزار، پیغام خزان آورده‌ام
دیده بودم تشنگی از دل قرارت برده بود
از برایت دامنی اشک روان آورده‌ام
تا به دشت نینوا بهرت عزاداری کنم
یک نیستان ناله و آه و فغان آورده‌ام
تا نثارت سازم و گردم بلاگردان تو
در کف خود از برایت نقد جان آورده‌ام
تا دل مهرآفرینت را نرنج
ره توشه‌ی
اربعین از کربلا
دل سودا زده‌ام از غم هجران مانده
دفتر عشق ببین در خط پایان مانده
اربعین رفت و خدایا همگی برگشتند
کربلا ماند و تنی بی سر و سامان مانده
اربعین رفت و ببین داغ غمم افزون شد
بهر لبهای ترک خورده و عطشان مانده
چقدر ضجه زدم در حرم اربابم
جسم من آمده و از تن من جان مانده
شب جمعه است کنون آمده زهرا ز جنان
سر عشاق هنوزم به گریبان مانده
روضه خوان زینب کبراست کنار گودال
همره مادر ششماهه‌ی گریان مانده
نجمه از داغ غم قاسم خود ناله زنان
پشت‌این‌خیمه‌به‌سوگ ازغم‌باران مانده
علقمه،مشک و علم، دست جدا از سقا
هرطرف‌گوشه‌ای از دشت ز جانان مانده
ای وای بر اسیری کز قافله جدا ماند
رفتند دوستانش او بین شهر جا ماند
ما هم پیاله بودیم آن ها شدند سرمست
رفتند مست و حسرت در دست جام ما ماند
از نای من نخیزد صوتی به جز فراقت
در هجر نینوای تو این نی از نوا ماند
گفتم مگر بخوابیم خواب حرم ببینیم
در انتظار خوابت تا صبح دیده وا ماند
مانند آن کسی که گم کرده خانه اش را
گریه فقط برای دلتنگ کربلا ماند
انگور اشک هایم یک اربعین نشد می
تا اربعین دیگر این آرزو به جا ماند
در خیل زائرانت جایی برای ما نیست
ای وای بر اسیری کز قافله جدا ماند
سبک ۱۵ ـ ذکر / شور ـ اربعین
اگه چشام براش می باره
منو به کربلا می آره
یه عمرِ با دعای مادر
آقام حسین هوامو داره(۲)
از نجف به سوی کربلا قدم می ذارم
در مسیرِ عشقم حالِ بی قراری دارم
با غم روضه هاش نینوانی شدم
اربعین اومد و کربلایی شدم
یا حسین یا حسین یا حسین یا حسین(۴)
حاجت و از آقا گرفتم
با اشکِ روضه ها گرفته
سینه زدم پای علم تا
جواز کربلا گرفتم(۲)
بر شما که عمری ذکرِ بین روضه هامی
پای هر عمود از این جاده می دم سلامی
موکب و پرچما، نذری و شور و شین
ذکر لبیک یا سیدی یا حسین
یا حسین یا حسین یا حسین یا حسین(۴)
اگر مسافر دیارم
عازم کوی عشقِ یارم
این سفرِ کرب و بلا رو
با روضه ی رقیه دارم(۲)
شد زیارت
