کاروان میرسد از راه، ولی آه
چه دلگیر چه دلتنگ چه بی‌تاب
دل سنگ شده آب
از این نالۀ جانکاه
زنی مویه‌کنان، خسته، پریشان
پریشان و پریشان
شکسته، نشسته، سر تربت سالار شهیدان
شده مرثیه‌خوان غم جانان
همان حضرت عطشان
همان کعبۀ ایمان
همان قاری قرآن، سر نیزۀ خونبار
همان یار، همان یار، همان کشتۀ اعدا.
کاروان میرسد از راه، ولی آه
نه صبری نه شکیبی
نه مرهم نه طبیبی
عجب حال غریبی
ندارند به جز ماتم و اندوه حبیبی
ندارند به جز خاطر مجروح نصیبی
ز داغ غم این دشت بلاپوش
به دل‌هاست لهیبی
به هر سوی که رفتند
نه قبری نه نشانی
فقط می‌وزد از تربت محبوب
همان نفحۀ سیبی که کشانده‌ست دل اهل حرم را.
کاروان میرسد از راه
- دوشنبه
- 9
- اردیبهشت
- 1398
- ساعت
- 20:20
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
باران شده ام،هوای نم نم دارم
