روز عاشورا

یک سوار از تب و تاب افتاده
ذوالجناحش ز شتاب افتاده
بسکه نیزه به تنش جاوا کرد
بین میدان ز رکاب افتاده
آب هم مهریه مادر اوست
لیک تشنه لب آب افتاده
یک نفر آب برایش ببرد
یکه با قلب کباب افتاده
کاشکی پهلوی او را نزنند...
حال که روی تراب افتاده
بسکه پامال ستوران شده
از گل یاس، گلاب افتاده
نیزه ها خون تنش را بردند
بی سبب نیست رباب افتاده
چه قدر تیر به پیکر دارد
چه قدر پیکر او پر دارد
یک نفر نیزه به پهلویش زد
ضربه ای بین دو ابرویش زد
آن یک گفت کمان دار بزن
تیر ها را به دو بازویش زد
دشنه ای آمد و با بغض علی
هر چه میخواست به هرسویش، زد
پیر مردی که ز ره آمده بود
با عصایش به سر و رویش زد
بازهم نیزه سواری

• پنج شنبه
• 17
• مهر
• 1393
• ساعت
• 04:27
• نوشته شده توسط
• محمد امین

آمد محرّم نبض عالم ایستاده
از حرکتش حتی زمین هم ایستاده
ما پیرو دستور «فابک للحسین» یم
بر آفتاب دیده شبنم ایستاده
وقتی که پا در این حسینیّه نهادم
بر تو سلام از دور دادم ایستاده
جارو کش فرش عزایت جبرئیل است
فرشی که رویش عرش اعظم ایستاده
دم : «یا حسین» و بازدم : «جانم حسین» است
نامت میان نوحه و دم ایستاده
پیش خدا روز قیامت سر بلند است
هر کس که پای تو مصمّم ایستاده
باید یزیدی های این امّت بدانند!
که شیعه در خط مقدّم ایستاده
وَ الله که از هر عذابی در امان است
سینه زنی که زیر پرچم ایستاده
از بس «أنا العطشان» تو خورده به گوشش
از جوشش خود چاه زمزم ایستاده
ده روز دیگر خواهری در بین گودال
پهلوی جسم نام

• شنبه
• 19
• مهر
• 1393
• ساعت
• 16:43
• نوشته شده توسط
• علی

از خیمه همه اهل حرم را بردند
از پیش نگاهم جگرم را بردم
بستند تمام یاسها را به طناب
در بند اسارت پسرم را بردند
وقتی که بریدند سرم را ز قفا
انگشتر و خود و سپرم را بردند
تا مادر خسته ام عزادار شود
پیراهن دست مادرم را بردند
آن نیزه سوارها که می خندیدند
بر شانه ی خویشتن سرم را بردند
دیدند کسی نیست مرا یار شود
با تیر، توان پیکرم را بردند
در پیش نگاه مادری غمدیده
گهواره ی طفل پرپرم را بردند
در خاک نهادم بدنش را اما
قنداق علی اصغرم را بردند
کردند تمام خیمه ها را غارت
حتی سر طفل مضطرم را بردند
بر نیزه نشسته بودم و می دیدم
با پای برهنه دخترم را بردند
می دید ابا الفظل، ولی با سیلی
بر ناقه سوار و خواهرم ر

• سه شنبه
• 22
• مهر
• 1393
• ساعت
• 06:01
• نوشته شده توسط
• محمد امین

افتاده اند روی زمین بی شکیب ها
بر روی نیزه اند تمام غریب ها
بوی گلاب می وزد از دشت کربلا
بسکه معطرند همین بوی سیب ها
بالای نیزه از غم ارباب بی کفن
خون می چکد ز چشم تر این حبیب ها
بی غسل وبی کفن همه درزیر آفتاب
پامال اسب ها شده ام یجیب ها
پشت سر حسین و اباالفضل، روی نی
دل می برد با سر خود دلفریب ها
اینها تما شان همگی وقف دلبرند
لب تشنه سرجدا شده شیب الخضیب ها
در دشت کربلا همه صد پاره تن شدند
جانم فدای این همه خد التریب ها

شاعر : رضا باقریان

• سه شنبه
• 22
• مهر
• 1393
• ساعت
• 13:30
• نوشته شده توسط
• محمد امین

همینکه خون سر تو رقیق تر می شد
نشان نیزه سواران دقیق تر می شد
و هرچه قدر به سویت شتاب می کردند
جرا حت تن پاکت عمیق تر می شد

شاعر : رضا باقریان

• سه شنبه
• 22
• مهر
• 1393
• ساعت
• 14:53
• نوشته شده توسط
• محمد امین

پیکرت رفته تاراج – منو کردن هاج و واج
نامردا عمامه و – عباتو کردن حراج

کردنت تو رو چرا زیر و رو
خوردی نیزه و شمشیر از هر سو
انقده زخم اومده رو زخمت
شدی مشبک شبیه کندو

سرت از قفا بریدن
به خاک و خونت کشیدن
تن تو گرگا دریدن

(حسین جان خدانگهدار)

یه عده با نیزه ها – زدنت خون خدا
لحظه ی آخر دیدم – پیرمردی با عصا...!

روزگار برا من مثل شبه
زخم رو تن تو لبالبه
کاشکی می مردم و نمی دیدم
رو سینت جای سم مرکبه

یه عده پست خون آشام
برای یک مقدار انعام
نکردنت هیچ احترام

(حسین جان خدانگهدار)

شاعر : رضا رسولی

دانلود سبک

• دوشنبه
• 28
• مهر
• 1393
• ساعت
• 11:21
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

من که ازغصه کبابم کردند
گل عشقم که گلابم کردند
هرچه گفتم جگرم سوخت ولی
بادم تیغ جوابم کردند

شاعر : محمد خرم فر

• سه شنبه
• 29
• مهر
• 1393
• ساعت
• 18:59
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید از آن «در» شروع شد

مادر به او که پیرهن کهنه را سپرد
دل شوره های زخمی خواهر شروع شد

باور نداشت آتش آن اتفاق را
تا عصر روز حادثه باور شروع شد

جمعه حدود ساعت سه بین قتلگاه
تکرار قصه ی در و مادر شروع شد

اینجا بجای میخ در و قامتی کبود
اینبار جنگ خنجر و حنجر شروع شد

زینب! بلند گریه کن اینجا مدینه نیست
حالا که سوگواری حیدر شروع شد
نه باورم نمی شود این سطر "ناحیه"
والشمرُ جالسٌ ... سر و خنجر ... شروع شد

می خواستم تمام کنم شعر را، نشد
یک غم تمام شد، غم دیگر شروع شد

خورشید روی نیزه شد و آسمان گرفت
زینب گریست ... خنده ی لشکر شروع شد
::
اینها گذشت ...
چف

• چهارشنبه
• 7
• آبان
• 1393
• ساعت
• 13:25
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

برو به میدان ولی آهسته یا اخا
که سویت آیم منِ دل خسته یا اخا
مادر؛ به من نموده وصیت ــ به جای او که ببوسم
فقط به زیر گلویت
سپرده پیرهنی ـــ به دست خواهر تو
که باشد آن چو کفن ـــ به روی پیکر تو
جانم حسین برادر زینب
به روی تلّ غصه خواهر تو آمده
برای دیدن تو با مادر آمده
دیدم؛ غریب و تشنه و تنها
به زیر چکمه ی اعدا
فتاده ای گل زهرا
به زیر نیزه و سنگ ـــ تمام پیکر تو
کنار اهل حرم ـــ به نیزه ها سر تو
جانم حسین برادر زینب

شاعر : علی محلاتی

• چهارشنبه
• 30
• مهر
• 1393
• ساعت
• 15:50
• نوشته شده توسط
• محمد

ناله ی مادری که شنیدن
خنجر و حنجری که بریدن
دارم می بینم داداش حسینو میون گودال
چکمه و سینه خنجر و شمرو پیکر پامال
خس خس حنجر تو رو شنیدم ای وای
به سمت مقتل الحسین دویدم ای وای
باسر رسیدم و دیدم یاور نداری
انگشت و انگشتر که هیچ...تو سر نداری

خیمه و دست غارت نبودی
تو لحظه ی جسارت نبودی
رفته سر تو تاج سر من به روی نیزه
دور و بر ما پر شد ولی از چشای هرزه
نمی شه باورم چقد فاصله داریم
رو سینه زخم کاری از حرمله داریم
کشتی امید منو به گل نشوندن
داغ تو رو عزیز دل به دل نشوندن

شاعر : اسماعیل شبرنگ

دانلود سبک

• چهارشنبه
• 30
• مهر
• 1393
• ساعت
• 20:21
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

داری می ری برادرم
رحمی به حال مضطرم
میاد صدای مادرم
غریب مادر
بیا و بین خیمه باش
باید که با هُرم لباش
زیر گلوتو ای داداش
ببوسه خواهر
می ری برو ولی یکم آهسته تر
روضه خونت شدم بااین چشای تر
بغض نگاه من تو نگاه توئه
گودال کربلا چشم به راه توئه
( غریب مادر حسین )
تنت به خاک و خون رها
سرت به روی نیزه ها
دلم شده غرق عزا
بارفتن تو
گیر افتادی تو موج خون
برات نمونده دیگه جون
به زیر نعل اسباشون
رفته تن تو
پاشو تا ببینی زینب تنها شده
زخم گلوی تو رونیزه وا شده
گودال قتلگاه قتلگاه منه
زینب داره برات به سینه می زنه

شاعر : اسماعیل شبرنگ

دانلود سبک

• چهارشنبه
• 30
• مهر
• 1393
• ساعت
• 23:25
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

در خون تپیده آسمان در بین گودال
جان تمام کاروان در بین گودال
می دوخت سمت خیمه ها چشمان خود را
با پلک هایی نیمه جان در بین گودال
دار و ندار خواهری از دست می رفت
در ازدحامی بی امان در بین گودال
گرم طواف قبله ی آمال زینب
سر نیزه و سنگ و سنان در بین گودال
در موج خون گم کرده تنها هستی اش را
یک بانوی قامت کمان در بین گودال
نه سر، نه انگشتر، نه کهنه پیرهن، آه
آلاله، پرپر، بی نشان در بین گودال
سر می زد از سمت غروبی خون گرفته
خورشید زینب ناگهان در بین گودال
از آسمان نیزه ها معراج رفت
تا بی کران تا لا مکان در بین گودال
انگشتر و انگشت با هم رفت از دست
در جستجوی ساربان در بین گودال
با بوسه های نعل های تاز

• پنج شنبه
• 1
• آبان
• 1393
• ساعت
• 12:48
• نوشته شده توسط
• علی

دیده بگشا که دلم ریش تر از ریش شده
دردم این است حسین قاتل تو خویش شده
تا که دیدند شدی کشته همه از هر سو
پی غارت خیمه در خیمه به تفتیش شده
بعد غارت همه آتش به در خیمه زدند
توی هر خیمه ببین ناله و تشویش شده
پهلوی مادر و فرق پدر و جسم پر از تیر حسن
ظلم این قوم چقدر بیش تر از پیش شده
از قفا شمر جدا کرد سرت را آقا
خون دل آدم و هر زاهد و درویش شدده
بر نوک نیزه سرت رفت و منم همراهت
دیده بگشا که دلم ریش تر از ریش شده ....

شاعر : روح اله گائینی

• پنج شنبه
• 1
• آبان
• 1393
• ساعت
• 12:51
• نوشته شده توسط
• علی

بيزارم اگر از اين مصيبت ، از جنگ
از مردم كوفه مردمان صد رنگ
ديدم كه که چگونه پیرمردی می زد
با ضربه ، به پيشاني بابايم سنگ

شاعر : اصغر چرمی

• جمعه
• 2
• آبان
• 1393
• ساعت
• 20:08
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

بعد از پدرم رو به حرم آوردند
آتش به روي بال و پرم آوردند
ايكاش كه ميشد به پدر مي گفتم
با كشتن او چه بر سرم آوردند

شاعر : اصغر چرمی

• جمعه
• 2
• آبان
• 1393
• ساعت
• 20:10
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

حالا كه به گودال كشانديد تنش را
پامال نموديد تمام بدنش را
پس رحم كنيد و نبريد اين دم آخر
پيراهن جا مانده بجاى كفنش را

شاعر : اصغر چرمی

• جمعه
• 2
• آبان
• 1393
• ساعت
• 20:15
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

از حد بگذشت تا جراحات تنش
افتاد ميان قتلگاهي بدنش
پيراهن كهنه اى به تن داشت حسين
ايكاش كه مي ماند بجاى كفنش

شاعر : اصغر چرمی

• جمعه
• 2
• آبان
• 1393
• ساعت
• 20:16
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

هرگز نشد اين مسئله ي ذهنم حل
يك خواهر دلشكسته از روي تل
تا چشم بهم زند ، بريزند سر
صد پاره تن برادرش ، در مقتل

شاعر : اصغر چرمی

• جمعه
• 2
• آبان
• 1393
• ساعت
• 20:18
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

هرگز نديده ام ز شما سرفرازتر
عالم نديده از غمتان جانگدازتر
هر طور خواستم كه نگويم چه شد ولي
كو روضه اي ز روضه ي گودال بازتر

شاعر : اصغر چرمی

• جمعه
• 2
• آبان
• 1393
• ساعت
• 20:19
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

مي گفت:نزن،نزن،نزن،اين بدن است
فولاد نه ، آهن نه ، كه صد پاره تن است
يك جاي بدن نمانده سالم بس كن
بي شرم نزن ، برادرم بي كفن است

شاعر : اصغر چرمی

• جمعه
• 2
• آبان
• 1393
• ساعت
• 20:20
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

شاهي كه دلش اسير يك تاج نبود
جاي قدمش مگر كه معراج نبود؟
جز پيرهن كهنه به تن داشت مگر؟
والله ، كه مستحق تاراج نبود

شاعر : اصغر چرمی

• جمعه
• 2
• آبان
• 1393
• ساعت
• 20:21
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

آنروز كه بر روي زمين افتادي
تا لحظه آخري كه جان مي دادي
ممنون توايم يا قديم الاحسان
چون ياد تمام شيعيان افتادي

شاعر : اصغر چرمی

• جمعه
• 2
• آبان
• 1393
• ساعت
• 20:23
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

از دور یک سوار... بماند بقیه اش
یک دست آبدار... بماند بقیه اش

چیزی نمانده از لب و دندان و صورتش
بگذار نیزه دار ...بماند بقیه اش

طفلی که مانده بود به صحرای بی کسی
افتاد روی خار...بماند بقیه اش

اینجا سه غم به یاری یک دختر آمده
اول فراق یار ...بماند بقیه اش

روزی هزار دفعه سرش سنگ خورده است
روزی هزار بار ...بماند بقیه اش

بگذار یک قدم لب او روضه خوان شود
من از دلم قرار... بماند بقیه اش

حالا طبق رسیده و من سیب می خورم
عمه برو کنار.... بماند بقیه اش

لب روی لب گذاشت لبش رنگ خون گرفت
دستی به زلف یار...بماند بقیه اش

آری شمردن غم او سخت مشکل است
بگذار بیشمار بماند بقیه اش

قبرش بهشت کوچک دلهای عا

• چهارشنبه
• 7
• آبان
• 1393
• ساعت
• 12:53
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

مانند قیامت است و وحشتناک است
جذاب ترین صحنه ولی غمناک است
این نیزه ادامه ی تن یک نفر است
یک مرد که جسم بی سرش صد چاک است
چیزی اگر از سرش نمانده عادی ست
مردی که هزار تکه اش بر خاک است
نازل شود آیه آیه از نی تطهیر
خونی که بریزد از گلویش پاک است
بر دور سرش ستاره ها می گردند
خورشیدترین ستاره ی افلاک است
این ماه که در کنار او سر زده است
یادآور داغ پیکری چالاک است
لب تشنه فرات! تشنه ماند از لب او
او آب حیات سفره ی لولاک است
از مادر غم؛ من چه بگویم زینب
فرزند علی؛ عقیله ای بی باک است
با صبر جمیل می شود زیبا دید
چون داغ حسین برتر از ادراک است

شاعر : مهدی موحدی

• چهارشنبه
• 7
• آبان
• 1393
• ساعت
• 12:57
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

کاش پیغمبر تمام پیکرت بوسیده بود
صحنه ی کرببلا را او مفصل دیده بود
غالب چندین هزاران زخم رنگت کرده است
گوعیا ارباب بین خارها غلتیده بود
در تمام پیکرت طرح هلال ماه بود
بوی زهرا را عدو در قتله گه بوئیده بود
ضعفر جنی که خود آوای متن کربلاست
گفت زینب هم همانند شما جنگیده بود
سوی چشمان همه کم شد ز گرما و عطش
بوی دود و خون چرا در کربلا پیچیده بود
زینبم من معجرم قدرت نمایی میکند
قدرت من را پدر در کودکی سنجیده بود
اصغر شش ماهه ات از فرط گرما غش نمود
مثل گل تبخال ها بر صورتش روئیده بود
از عطش مانند ماهی هی لبانش باز کرد
تیغ اصغر کش ز سوی حرمله یک ایده بود

شاعر : امیر حسام یوسفی

• چهارشنبه
• 7
• آبان
• 1393
• ساعت
• 13:07
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

چشمی غروب را به تماشا نشسته بود
وقتی مسیح حادثه از پا نشسته بود
در موج موج اشک خودش بود غوطه ور
چشمی که در مقابل دریا نشسته بود
خون بود و ناله بود و عطش، نیزه بود و سنگ...
مادر کنار محشر کبری نشسته بود!
طاقت نداشت بر تن بی سر نظر کند
همپای اشک زینبش اما نشسته بود
دستی به روی پهلو و دستی به آسمان
بر خاک زخم خورده ی صحرا نشسته بود
*
خورشید، ذره ذره به پایان خود رسید
در مقتلی که ام ابیها نشسته بود

شاعر : سید محمد بابا میری

• چهارشنبه
• 7
• آبان
• 1393
• ساعت
• 13:09
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

کربلا روی زمین بود و جهان آشفته بود
در مدار غم هزاران کهکشان آشفته بود
جبرئیل آسیمه سر از عرش می آمد به فرش
بین توفان مصیبت موکنان آشفته بود
گرگ و میش آسمان بود و نبرد شعله ها
در گذار لحظه ها نبض زمان آشفته بود
رنگ صورت های گریان، نیلی و سرخ و کبود...
از پس باران خون، رنگین کمان آشفته بود!
چشم غیرت از فراز نیزه ها خون می گریست
از غم جانسوز گیسوی زنان آشفته بود
ذره ذره موج خون، خورشید را بلعید و رفت
در غروبی سرخ، دریا بی کران آشفته بود

شاعر : سید محمد بابا میری

• چهارشنبه
• 7
• آبان
• 1393
• ساعت
• 13:12
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

زخمی و غرقابه ی خون
بر زمین افتاده شاه بی سپاهی
با قلبی، غمین و مضطر
می کند سوی حرم گاهی نگاهی
وای، پیکرش پاره پاره ـ از کفش رفته چاره
وای غارت خیمه ها را ـ می کند او نظاره
سالار زینب
چون قلبِ، زینب کبری
دل آسمان ز داغ او شکسته
افتاده، میان گودال
شمر ظالم روی سینه اش نشسته
وای، در کفش کهنه خنجر ـ می بُرد از حسین سر
وای، می زند ضربه ها با ـ خنجرش روی حنجر
سالار زینب

دست و پا، زند حسین و
مادرش فاطمه رفتی دیگر از حال
با قلبی، شکسته آید
خواهرش به سر زنان به سوی گودال
وای، غرق خون پیکر او ـ بر سنان رفت سر او
وای، دشمنان فکر معجر ـ چه کند خواهر او
سالار زینب
بین این، غروب دلگیر
دشت کربلا شده لبریزِ

• چهارشنبه
• 7
• آبان
• 1393
• ساعت
• 20:22
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

برادرم،تو رو جون خواهر یواش
یه دل سیر بذا نگات کنم داداش
از اولم دنیا به کام ما نگشت
زمان خوشبختی ما چه زود گذشت
پشت یه در،مادر زمین نشست
یه شب سحر،فرق بابام شکست
یادته که،جلو چشام حسن
چشای غمبارشو بست
خواهرت، چطور بمونه تو بری؟
مهلا مهلا،برگرد مسیحای حرم
داری میری افتاده یک کار از قلم
سخته ولی کرده وصیت مادرم
باید ببوسم حلق تو برادرم
حس میکنم،هستیم میره به باد
اشک چشام،مهلت بهم نداد…
بهت بگم،دستباف مادرم
داداش چقدر بهت میاد
خواهرت ،چطور بمونه تو بری

شاعر : عبدالله باقری

دانلود سبک

• چهارشنبه
• 7
• آبان
• 1393
• ساعت
• 20:51
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

هزار بار تنت جا به جا شد و دیدم
سرت جدا شد و رَختَت جدا شد و دیدم
لبت كه تشنه شد و خشك شد به هم چسبید
به زورِ نیزه دهان تو وا شد و دیدم
حسین جان گره معجر مرا شل کرد
همین که پیرهنت نخ نما شد و دیدم
سر تو نیزه و شمشیر ها گره خوردند
شلوغ بود و صدا در صدا شد و دیدم

شاعر : استاد علی اکبر لطیفیان

• یکشنبه
• 12
• بهمن
• 1393
• ساعت
• 09:07
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار