روز عاشورا

می زنی آتش بر دل خواهر بر دل خواهر
این جدائی را کی کنم باور کی کنم باور
چگونه بی تو سر کنم من شب خود را
به دست کی سپرده ای زینب خود را
شب من بعد تو سحر نمی گردد
زینب بی حسین باور نمی گردد
الوداع الوداع برادر زینب(2)
..................................
ای همه هستم ای عزیز من ای عزیز من
بر تنت کن این کهنه پیراهن کهنه پیراهن
فراقت ای برادرم می کند پیرم
مرو مرو مرو مرو بی تو می میرم
میروی از حرم خدانگهدارت
میروی از برم خدانگهدارت
الوداع الوداع برادر زینب(2)

شاعر : عابدین کاظمی

دانلود سبک

• دوشنبه
• 20
• آبان
• 1392
• ساعت
• 07:35
• نوشته شده توسط
• یحیی

سر می شود زمانه ولی بی تو غرق آه
جان مرا رسانده به لب بغض گاه گاه
سر رفته انتظار کسی که به یاد تو
می دوخت چشم حسرت خود را به سوی ماه
تو حاضری و ما همه در بند غیبتیم
یعنی نجاتمان بده از این شب سیاه
آقا علاج رو سِیَهی چیست غیر اشک؟
حالا به سوی روضه ات آورده ام پناه
ای ملجأ همیشه ی ابن سَبیل ها
جا مانده ام شبیه یتیمی میان راه
یک دم بیا به خیمه ی ما، جان مادرت!
آتش بزن دل همه را با شرار آه
باید شوی تسلی آن قلب مضطرب
آقا بیا که روضه رسیده به قتلگاه
یک جسم نیمه و جان و دوصد نیزه و سنان
یک لشکر حرامی و سردار بی سپاه
ناگه رسید زینب کبری فراز تل
فریاد زد ز سوزجگر وا محمداه
«این کشته ی فتاده به هامون حس

• شنبه
• 25
• آبان
• 1392
• ساعت
• 05:40
• نوشته شده توسط
• یحیی

نسیم تلخ پر از انکسار می آید
و ذوالجناح دگر بی سوار می آید
به باد رفته گمانم تمام هستی او
به سمت خیمه چه بی اختیار می آید
تمام فاجعه را با دو چشم خود دیده
که ناله می زند و بی قرار می آید
فقط نه کرب و بلا و مدینه و مشعر
صدای ناله ای از مستجار می آید
زنی که اول صبحی شبیه حیدر بود
غروب با قد خم هم کنار می آید
میان خیمه آتش گرفته غیر از غم
سراغ اهل حرم اضطرار می آید
غروب با خودش انگار غربت آورده
ز سمت خیمه صدای (فرار) می آید
یکی دوید، گمان می کنم سر آورده
چقدر با عجله، از شکار می آید؟
تمام لشگر ابلیس غرق شادی بود
از این به بعد چه بر روزگار می آید؟

شاعر : حسین ایزدی

• شنبه
• 25
• آبان
• 1392
• ساعت
• 05:45
• نوشته شده توسط
• یحیی

ذوالجناح آمده پا تا به سرش خونین است
اشک می ریزد و چشمان ترش خونین است
ذوالجناح آمده سر را به زمین می کوبد
همه ی دشت میان نظرش خونین است
ذوالجناح آمده از شاه خبر آورده
به نظر می رسد اما خبرش خونین است
ذوالجناحا پدرم کو؟ تو چرا تنهایی؟
چه خبر بوده؟ چرا پس سپرش خونین است؟
(ای فرس با تو چه رخ داده که خود باخته ای؟)
نکند شاه تو افتاده، سرش خونین است
با نگاهی که پدر لحظه آخر می کرد
عمه ام گفت که دیگر سفرش خونین است

شاعر : حسین ایزدی

• شنبه
• 25
• آبان
• 1392
• ساعت
• 05:50
• نوشته شده توسط
• یحیی

خواهم نشست آینه سان در برابرت
تا بنگرم به چشم علی رزم آخرت
ای آفتاب بر سر سرنیزه ها بتاب
قرآن بخوان برای تسلای خواهرت
دشمن که حمله کرد به خیمه به خنده گفت:
زینب کجاست سید و سالار و سرورت؟
اینک به سوی خیمه ما می کنند رو
آن اسب های رد شده از روی پیکرت
با شعله های آتش و با تازیانه ها
تا تسلیت دهند به غم های دخترت
گویا نشسته مادرم اندر بهشت خلد
آغوش خود گشوده بر آن جسم بی سرت
بابا به اشک بر سر کوثر نشسته است
سیراب کرده حنجر خونین اصغرت
در قتلگاه بر سر دامن گرفته بود
آن جسم زخم خورده و مظلوم، مادرت
می خواستم بیایم و از زیر نیزه ها
پیدا کنم تو را و دهم جان برابرت
ناگه سه ساله دخترکی گریه کرد و گفت
ع

• شنبه
• 25
• آبان
• 1392
• ساعت
• 06:04
• نوشته شده توسط
• یحیی

در آن صحرا چو آتش شعله ور شد
دل زینب چو آتش پرشرر شد
میان آتش، آه آتشین داشت
زبانحال باخود این چنین داشت
اگر دردم یکی بودی چه بودی
اگر غم اندکی بودی چه بودی
گهی از درد مهجوری بنالم
گهی از فرقت و دوری بنالم
گهی از داغ عباس جوانم
قرین ناله و آه و فغانم
گهی اندر فغان و شور و شینم
به فکر جسم عریان حسینم
گهی در فکر جمع کودکانم
گهی با شمر و خولی هم زبانم
فراق دوستان و جور دشمن
سراسر سهل و آسان است بر من
ولی یک غم مرا مشکل فتاده
کز آن غم آتشم در دل فتاده
از آن ترسم که آتش برفروزد
میان خیمه، بیمارم بسوزد
گهی با ناله رو سوی نجف داشت
شکایت ها به شاه لو کشف داشت
که ای حلاّل مشکل ها کجائی
ز حال زار ما غاف

• شنبه
• 25
• آبان
• 1392
• ساعت
• 06:06
• نوشته شده توسط
• یحیی

سبک: ببین چشای غرق خون من
جدایی آخر حقیقته این لحظه ها برام غنیمته
سرت رو میزنن رو نیزه ها مصیبتت پر از مصیبته
عزیزترین کسم نمیدونی برای من چقد سخته وداع
باید ببوسمش حنجر تو به جای مادرم وقته وداع
یواش یواش/ سپیده میزنه/ خورشید غرق خون/ رو نیزه ها
میشی داداش/ مُرَمَّلُ الدِّما/ ذبیح بِالغَفا/ بِکربلا
وای حسین من
ببین چشای غرق خون من رحمی بکن داداش به جون من
من و به حال خود رها مکن کجا داری میری بدون من
نذار بچینمت تو بوریا بشینه رو تنم کبودیا
اگر بری باید بدون تو برم محله یهودیا
حسین من!/کجا داری میری/ تنها نذار منو/ برادرم
اگه بری/ دست حرومیا/ بعد تو میخوره/ به معجرم
وای حسین من
چی کار کنم سر

• یکشنبه
• 26
• آبان
• 1392
• ساعت
• 05:55
• نوشته شده توسط
• یحیی

اين پاره پارهاي تن يوسف من است
اين باز مانده بدن يوسف من است
هر قدر بیشتر به تنت خیره می شوم
باور نمی کنم که تن یوسف من است
در قتلگاه گم شده بودم مرا رساند
عطری که عطر پیر هن یوسف من است
مادر كه داد پيرهن كهنه را نگفت
تنها نشانه يافتن يوسف من است
مرثیه من ای غزل سر بریده ام
بر قطعه ای بدل شدن یوسف من است

شاعر : موسی علیمرادی

• یکشنبه
• 26
• آبان
• 1392
• ساعت
• 06:07
• نوشته شده توسط
• یحیی

رفتن تو می زند آذر به خیلی چیزها
زل زده از روی تل خواهر به خیلی چیزها
گفتی ابن الحیدرم آخر نمی دانی مگر
می شود حبّ علی منجر به خیلی چیزها
دیده جای خالی ات را آن سوار و دوخته
چشم بر گهواره بر معجر به خیلی چیزها
روی پیشانی ز جای مهر خون جاری شده
سنگ دارد می زند لشگر به خیلی چیزها
تیر را جای جلو از پشت در می آوری
گیر کرده ظاهرا از پر به خیلی چیزها
آنطرف از دور دیدم سارقی را در کمین
چشم دارد او به انگشتر به خیلی چیزها
جا گرفته روی سینه آن سگ هار از قفا
می زند هی ضربه بر حنجر به خیلی چیزها
کاش تنها آن حرامی با گلویت کار داشت
می خورد این تیزی خنجر به خیلی چیزها
با قد خم مادرت آمد عیادت، کرده ای
یاد

• یکشنبه
• 26
• آبان
• 1392
• ساعت
• 06:09
• نوشته شده توسط
• یحیی

داشت هرچند گل جان تو پرپر میشد
از شمیمش همه ی دشت معطر میشد
من فقط داشتم از دلهره می لرزیدم
پیش چشمم که تن پاک تو بی سر میشد
کاری از دست کسی بر نمی آمد انگار
چون که تقدیر دلم داشت مقدّر میشد
قول دادی که شفاعت کنی از قاتل خود
ولی آنروز مگر حرف تو باور میشد
به تو هر ضربه که میخورد خدا میداند
ضربان دل من چند برابر میشد
زرهت بیشتر ای کاش تحمل میکرد
لاأقل عمق جراحات تو کمتر میشد
آن زمانیکه لب تیغ به حلقومت خورد
حنجرت کاش مطیع دم خنجر میشد

شاعر : مصطفی متولی

• یکشنبه
• 26
• آبان
• 1392
• ساعت
• 06:10
• نوشته شده توسط
• یحیی

از عطش لب روي لب مي‌زد و پرپر مي‌زد
تير هم بوسه به دندان مطهّر مي‌زد
در قفس بود و دگر قدرت پرواز نداشت
سنگ از هر طرفي دور تنش پر مي‌زد
تا كه شمشير به كتف و سر و بازو مي‌خورد
مادري ،‌دستِ شكسته شده ،‌ بر سر مي‌زد
خواهرش از روي تل داشت تماشا مي‌كرد:
چه كسي نيزه به پهلوي برادر مي‌زد؟
نفَسش تا ببُرَد تير سه شعبه كم بود
تير مي‌آمد و بر گوديِ حنجر مي‌زد
كار را تا كه كند يكسره ، قاتل آمد...
خنده بر لب...كه خودش ضربه‌ي آخر مي‌زد
پنجه در بين محاسن زده و خنجر را
داشت بر نقطه‌ي گلبوسه‌ي خواهر مي‌زد
تا كه فهميد ، زني ((واي بُنَيَّ)) مي‌گفت
با لگد بر پسرش بدتر و بدتر مي‌زد

شاعر : علی صالحی

• یکشنبه
• 26
• آبان
• 1392
• ساعت
• 06:11
• نوشته شده توسط
• یحیی

این مه کمان ابرویش با هر هلالی فرق دارد
این نقطه ی پیوند دل با هر وصالی فرق دارد
کرببلا میدانگه ققنوس های سرخ نای است
پر پر شدن در آن مکان با این حوالی فرق دارد
آنجا تمام قرن ها در یک سلام ساده جاری است
تقویم آن با ماه و سالِ سرد و خالی فرق دارد
یک حج رها گردید تا معنای حاجی زنده ماند
آیینه ی آن حاجیان با هر زلالی فرق دارد
فرزند زهرا در دل شب خطبه ی: هل من؟ ندا داد
این بار این پرسش دگر با هر سوالی فرق دارد
معنای بودن در "تمنای نبودن" جلوه گر گشت
این شیوه ی بودن دگر با هر روالی فرق دارد
هفتاد و دو خورشید عاشق گرد یک پیمانه گشتند
مردان حق تدبیرشان با هر رجالی فرق دارد
یک سوی خصم بیشمار آن سوی فر

• پنج شنبه
• 30
• آبان
• 1392
• ساعت
• 05:07
• نوشته شده توسط
• یحیی

زني ز خيمه دوان بود و...، آه! مي كشتند
ميـان آن هـمه ، در قتلگاه مي كشتند
به ياد حضرت خاتم كه بوسه مي زد بر
گلوي خشك تو، از بوسه گاه مي كشتند
تـو آفـتاب تمامي كه مانـده اي تـنها
تو را كه پيش دو دستان ماه مي كشتند!
و مشك تشنه ي لب هاي آيه خوانت بود
همان زمان كه تو را بي سپاه مي كشتند
مگر دوباره به تقويم كوفه قربان بود
كه آيه آيه تو را بين راه مي كشتند؟
هنوز وقت غروب آسمان در اين فكر است
تو را براي كدامين گناه مي كشتند !

• پنج شنبه
• 30
• آبان
• 1392
• ساعت
• 14:42
• نوشته شده توسط
• یحیی

دوباره لحظه ی سرخ قیام عاشورا
دوباره خون به دلم کرده نام عاشورا
نشسته روی لبم السّلام علیک
چه کرده با دل من السّلام عاشورا
برای ناله ی هل من معین تو،لبّیک
بگویم از سر شوق ای امام عاشورا
خدا کند که بمیرم میان روضه تان
از این جراحت بی التیام عاشورا
نفس کشیدن من علّتش فقط این است
بگیرم از ته دل انتقام عاشورا
تمام همّتم این است یارتان باشم
که مستقر بشوم در خیام عاشورا
به زیر بار ستم ها نرفتن ای آقا
بُوَد همیشه و هر جا پیام عاشورا
مگر که زینت دوش نبی نبودی تو
چه شد شکسته شد آن احترام عاشورا؟؟؟!

• پنج شنبه
• 7
• آذر
• 1392
• ساعت
• 07:41
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای که غارت شده پیراهنی و رأس و عبات
ای شه تشنه لبم ای همه عالم به فدات
تو دعا کن که منم کشته ی بی سر بشوم
شده دل پر ز الم از اثر سوز دعات
گودی قتلگهت بحر پر از خون سر است
بوی خون میدهد این خشک، لب غرق نوات
بوی نیلوفری گنبد تو مستم کرد
دم عشق است هوای حرم کرببلات
مرده ها زنده شوند از کرم چشمانت
گر خورد بر بدن خاک ز خاک پس پات
ذکر یا زینب ات ای یار مرا مجنون کرد
می رسد بر دل ما نوحه ی غمهای صدات
لب، تو تر کن که شود کون و مکان کُن فیکُن
زیر فرمان تو باشند شها کل کرات
بهترین واژه اشعار دل غمزده ام!
بهترین واژه حسین است نوشتم به دوات
کن دوا از کرمت ، درد من بی سر و پا
غم عالم ببرد گوشه ی آن چشم و ن

• پنج شنبه
• 7
• آذر
• 1392
• ساعت
• 08:04
• نوشته شده توسط
• یحیی

سقا كه رفت با رفتنش چه بر سرت رفت
پشتِ سرش پشت و پناه و لشگرت رفت
گفتم خدا رحمي كُنَد اهل ِ حرم را
تا در كنار ِ علقمه آب آورت رفت
بَهر ِ عروس ِ مادرم خيلي دلم سوخت
تا كه سه شعبه در گلويِ اصغرت رفت
بيخود براي كشتنت خنجر كشيدند
كشته شدي آن لحظه اي كه اكبرت رفت
از حال رفتي و منم از حال رفتم
تير ِ سه پر تا پر همينكه در پرت رفت
يك گوشه اي رفتم نشستم گريه كردم
وقتيكه شمر با چكمه اش بر پيكرت رفت
عريان به روي خاك افتادي و ديدم
با چشم ِ گريان از كنارت مادرت رفت
از گوش هايِ ما كشيدند گوشواره
انگشت هايت تا كه با انگشترت رفت
زجر آمد و لكنت گرفت شيرين زبانت
با تازيانه تا سراغ ِ دخترت رفت...
ماندي به زير ِ

• شنبه
• 9
• آذر
• 1392
• ساعت
• 06:10
• نوشته شده توسط
• یحیی

بگذار بیاییم به مهمانی چشمت
چون مور به دربار سلیمانی چشمت
بگذار که از هندِ خیال آینه بندیم
تا صحن غزل‌های خراسانی چشمت
ما رود کویریم، چرا خشک بمیریم؟
دست عطش و دامن بارانی چشمت
از خویش رمیده‌ست و به دام تو رسیده‌ست
مست است غزالم ز غزل‌خوانی چشمت
افسانه به گیسوی پری شانه نساید
تا هست پریشان پریشانی چشمت
از سینه‌ی آدم جگر کفر درآورد
تا آینه گسترد مسلمانی چشمت
عمری‌ست که بر تن کفن سرخ بپوشیم
با زخم دل مقتل پنهانی چشمت
***
مقتل بگشا چشم تو این بار خطیب است
دعبل شدنم از اثر «یابن شبیب» است
دستان فلک در شفق شرم خضاب است
زان داغ که بر قلب تو از شیب خضیب است
انگار که از گوشه‌ی چشم تو چکیده‌ست
این هشت

• سه شنبه
• 19
• آذر
• 1392
• ساعت
• 08:11
• نوشته شده توسط
• یحیی

(امشب کربلا غوغاست امشب شب عاشوراست)
خیمه ها گرم ذکر یا رب ربنا یا الهی بر لب
عاشقا می خونن امون از غمهای دل بی بی زینب
امشب زینب دلشوره داره
دائم اشک چشماش می باره
دل بی قرار از داغ یاره
ذکر همه واویلاست امشب شب عاشوراست
(اامشب کربلا غوغاست امشب شب عاشوراست)
لحضه ها پره از باروونه هوای کربلا محزونه
برای اصغر شش ماهه مادرش لالاایی میخونه
هر دم نم نم چشما میباره
خواب اصغربین گهواره
امشب تا صبح سقا بیداره
ماه خیمه ها سقاست امشب کربلا غوغاست
(امشب کربلا غوغاست امشب شب عاشوراست)
زینب وکوه دردو غمها امون از صبح روز فردا
انگاراز وسط اون گودال می رسه ناله های زهرا
فردا صحرا دریای خونه
مولای ما تنها م

• یکشنبه
• 24
• آذر
• 1392
• ساعت
• 13:40
• نوشته شده توسط
• یحیی

بالین همه رفتم و بالین خود اما
یارب بنگر شمر دم آخرم آمد
گویید که این نیست تن بی سر بابا
گر در پی من دختر غم پرورم آمد
گویید که این پیکر صد پاره حسین نیست
بعدا به کنار من اگر خواهرم آمد
خنجر به گلویم مگذار صبر کن ای شمر
با پهلوی بشکسته ببین مادرم

• یکشنبه
• 8
• دی
• 1392
• ساعت
• 05:28
• نوشته شده توسط
• یحیی

مردي رسيد تا كفنش را درو كند
با نقشه اي پيروهنش را درو كند
از آنطرف با عجله ديگري رسيد
نيزه زده تا دهنش را درو كند
يك نه، دو نه، دوازده ضربه ميزند
شمر آمده تا كه تنش را درو كند
با خنجر كهنه نشست روي سينه تا
آن تكه هاي ياسمنش را درو كند

• یکشنبه
• 4
• اسفند
• 1392
• ساعت
• 12:56
• نوشته شده توسط
• یحیی

يابن الحسن من از حضورت شرمسارم
جادارد از اين غم اگر كه خون ببارم
آخر چه شد تا عمه جانت ام كلثوم
با شمر گفتا حاجتي من با تو دارم
--------------
گفتا كه چون داري جواب جد ما را
بر حال ما گر چشم پيغمبر بيافتد
بيرون ببر از بين ما اين راس ها را
تا چشم نامحرم به ما كمتر بيافتد
--------------
اما مگر آن بي حيا قدري حيا كرد
رحمي بحال وروز ان غمديده ها كرد
رقاصه ها آورد و با آواز شادي
سر هاي ببريده به روي نيزه ها كرد

شاعر : محمدحميد جودوي

• سه شنبه
• 9
• اردیبهشت
• 1393
• ساعت
• 13:07
• نوشته شده توسط
• یحیی

غرق خون پیکرت ـ آمده مادرت
گودی مقتل تا رسیدم
دل از همه عالم بریدم
حسین من حسین من برادر من (2)
................................................
پیکر از هم گسست ـ استخوانها شکست
یک پیکر و این همه مرکب
ای وای امان از دل زینب
حسین من حسین من برادر من (2)
................................................
خون دل فاطمه ـ دارد این زمزمه
از غم تو به شور و شینم
غریب مادرم حسینم
حسین من حسین من برادر من (2)
................................................
شمر ملعون رسید ـ از قفا سر برید
یک قطره هم آبش ندادند
زان دُرّ نایابش ندادند
حسین من حسین من برادر من (2)
............................................

• دوشنبه
• 15
• اردیبهشت
• 1393
• ساعت
• 14:13
• نوشته شده توسط
• یحیی

دست برسینه نهاده؛همه تعظیم کنید
مادری دست به پهلو؛به حرم می آید....

• جمعه
• 26
• اردیبهشت
• 1393
• ساعت
• 15:01
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

رنگ غربت به سرِ موی سپیدم افتاد
ناله ی فاطمه را تا كه شنیدم افتاد
مثل زن های حرم آه كشیدم افتاد
من خودم شاهدِ او بودم و دیدم افتاد
سهم خود را به تمام تن او بُرد زمین
وای بر اهل حرم عرش خدا خورد زمین
تا كه افتاد به گودال سر و كار تنش
گرگ ها زوزه كشیدند كنار بدنش
همه با نیزه و شمشیر جراحت زدنش
چكمه ها بود كه می خورد به روی دهنش
در سراپای تنش نیزه فرود آمده بود
اصلاً از نیزه حسینی بوجود آمده بود
تیزی سنگ به پیشانی آقا نكشد
سرِ پیراهن او كار به دعوا نكشد
چكمه ات بر سر آن گونه بگو پا نكشد
چه كنم پنجه ی تو موی سرش را نكشد
با سر نیزه به این سو و به آن سو نَبَرش
برنگردان بدنش را ننشین بر كمرش
من كه گف

• جمعه
• 26
• اردیبهشت
• 1393
• ساعت
• 15:58
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

شمر بس كن، تو قـــتـلگـــاه نـــــرو
دخترش ميــكــنــد نــــگـــاه نــــــرو
دستْ به خنجر به سمتِ شاه نــرو
رويِ اين جسم ِ پــــاره راه نــــــــرو
اين كه افتاده نور ِ عين ِ من اســــــت
خواهرش هستم و حسين من است
نـــيـــــزه را از رويِ پــــرش بـــردار
چــكــمــه ات را ز پــيــكرش بــردار
خـنــجــرت را ز حـــنـجـرش بـــردار
لـعـنـتـي دسـت از سـرش بــــردار
تـشـنـه هـسـت و رمـق نــدارد او
سـر ِ او را عـقــب نـكـــش از مـــو
كِــشـمَـكِـش بَـهـر ِ پـيرُهـن نكنيد
لااقــل پـيـش ِ چـشـم مــن نكنيد
سـر ِ غــارت بــزن بــزن نــكـنـيــد
نــيــزه را داخــل ِ دهـــن نــكــنيد
جـــســم او را اگــر كــفـ

• یکشنبه
• 28
• اردیبهشت
• 1393
• ساعت
• 06:56
• نوشته شده توسط
• یحیی

گریه ها من را به یادِ کربلا انداخته
یادِ داغِ دخترِ خیرالنّساء انداخته
در میانِ صوتِ تکبیر و هجومِ دشمنان
یک نفر آتش میانِ خیمه ها انداخته
معجرِ افتاده ی یک زن میانِ شعله ها
در میانِ دختران هول و ولا انداخته
آنقَدَر فریاد زد زینب که آن فریادها
تارهای صوتی اش را از صدا انداخته
یک سپاه از نیزه و یک عده هم خنجر به دست
عضو از عضوِ حسینش را جدا انداخته
تیرهای حرمله کارِ خودش را کرده و
چشمهای ساقی از شور و صفا انداخته
دختری گر قامتش خم گشته و مویش سپید
حق بده ! دیده که بابا دست و پا انداخته
ضربه لازم نیست حتّی موجِ طبلِ دشمنان
رأسِ این شش ماهه را از نیزه ها انداخته
بی قراری می کند زینب که آن سو دشمن

• یکشنبه
• 29
• تیر
• 1393
• ساعت
• 12:46
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

بگذار بگریم

در این حرم ِ یار بگریم

بگـذار کـــه با دیــده ی خـونبار بنالم

با داغِ نهان ، زار بگریم

غمبار بگریم

*

امـروز فغان است

خون در لبِ یک رود، روانست

امـروز به شش ماهه عـطش ، آب نـدادنـد

نـامــردمی و ظلـم ، عـیانست

عالم نگران است

*

فریاد برآرید

آن حادثه بر یاد برآرید

امروز سرِ عـاطفه از پشت بریـدنـد

آه از دلِ آزاد بر آرید

فریاد برآرید

*

بگذار بسوزم

با محنتِ دلدار بسوزم

بگـذار کـه از آتـشِ جانکاه بـنـوشـم

در حسرت دیدار بسوزم

بسیار بسوزم

*

ای کاش بمیرم

از عالمِ بی عاطفه سیـرم

ای کاش که دیگــر غـم ِ تکــرار نبینم

با محنتِ بی فاصله پیرم

در عشق اسیرم

• پنج شنبه
• 23
• مرداد
• 1393
• ساعت
• 16:54
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل دادا

وداع ظهر عاشورا
نشسته پای رکابت نماز می خواند
که شاخ و برگ تنت طعمه تبر نشود
دو دست کوچک خود را گرفته سمت خدا
دعا کند که چنین زود بی پدر نشود
تمام دلهره اش بعد رفتنت باشد
که آن سه ساله ز عزم تو با خبر نشود
ستاره چیده برایت ز چشم های ترش
و نذر کرده که این آخرین سفر نشود
میان نافله اش این چنین دعا دارد
پدر که رفت، خدا، عمه در به در نشود
خدا کند پدرم زود خیمه برگردد
دعای کود کیم باز بی اثر نشود
هنوز برکمرش درد داغ عباس است
نمی شود نرود عمه پیر تر نشود؟

شاعر : رضا باقریان

• سه شنبه
• 15
• مهر
• 1393
• ساعت
• 15:13
• نوشته شده توسط
• محمد امین

بالا سرت نشستم اما سرت که نیست
یک جای سالمی روی بال و پرت که نیست
هرچه نگاهت می کنمت پیر تر شوم
جز تیر و نیزه دور و پر پیکرت که نیست
خواهم ببوسم حنجرت ات را ولی حسین
غیر از رگ بریده شده حنجرت که نیست
خشکم زده کنار، دیده باز کن
مویی سیاه روی سرخواهرت که نیست
آتش گرفته خیمه طفلانت ای حسین
در خیمه ها نشانه ای از دخترت که نیست
در قتلگاه پیش توای روح پیکرم
غیر از صدا و زمزمه مادرت که نیست
ای پاره پاره تن چه شد انگشت دست تو
هرجا نظر نموام انگشترت که نیست
رفتم نگاه کردم و دیدم برادرم
در پشت خیمه قبر علی اصغرت که نیست
هرچه نگاه کرده ام این قتلگاه را
جسمی شبیه جسم علی اکبرت که نیست
حق می دهم اگر نشنا س

• چهارشنبه
• 16
• مهر
• 1393
• ساعت
• 08:18
• نوشته شده توسط
• محمد امین

یک سوار از تب و تاب افتاده
ذوالجناحش ز شتاب افتاده
بسکه نیزه به تنش جاوا کرد
بین میدان ز رکاب افتاده
آب هم مهریه مادر اوست
لیک تشنه لب آب افتاده
یک نفر آب برایش ببرد
یکه با قلب کباب افتاده
کاشکی پهلوی او را نزنند...
حال که روی تراب افتاده
بسکه پامال ستوران شده
از گل یاس، گلاب افتاده
نیزه ها خون تنش را بردند
بی سبب نیست رباب افتاده
چه قدر تیر به پیکر دارد
چه قدر پیکر او پر دارد
یک نفر نیزه به پهلویش زد
ضربه ای بین دو ابرویش زد
آن یک گفت کمان دار بزن
تیر ها را به دو بازویش زد
دشنه ای آمد و با بغض علی
هر چه میخواست به هرسویش، زد
پیر مردی که ز ره آمده بود
با عصایش به سر و رویش زد
بازهم نیزه سواری

• پنج شنبه
• 17
• مهر
• 1393
• ساعت
• 04:27
• نوشته شده توسط
• محمد امین