ای آن‌که فراتر از حضور نوری!
با این همه کی ز دیده‌ام مستوری؟!
نزدیک‌تری از رگ گردن، ای دوست!
احساس نمی‌کنم که از من دوری!
رگبار به جای اشک می‌بارد دل
تا پا به حریم عشق بگذارد دل
تا ساحت دوست پر کشیدم، تا دست
از هرچه به غیر اوست بردارد دل
نزد تو دلی غرق گناه آوردیم
یک سینه پر از ناله و آه آوردیم
هر چند که سیلی‌خور سنگیم ولی
در کوچۀ عشق تو پناه آوردیم
و روى الشيخ العارف رجب الحافظ البرسيّ قال: إنّ اللَّه تعالى قال لداود: يا داود و عزّتي و جلالي لو أنّ أهل سماواتي و أرضي أملوني فأعطيت كلّ مؤمّل أمله و بقدر دنياكم سبعين ضعفا لم يكن ذاك إلّا كما يغمس أحدكم بإبرة في البحر و يرفعها، فكيف ينقص شيء أنا قيّمه؟.
شيخ عارف رجب حافظ برسى گفته: خداوند به داود عليه السلام فرمود: اى داود! قسم به عزت و جلالم، اگر همه اهل آسمان و زمين به من اميدوار باشند و از من بخواهند، من خواسته هاى هر كدام از آنها را برآورده مى كنم. اگر چه آن خواسته ها به اندازه هفتاد برابر دنياى شما باشد و انجام اين كار براى من مانند اين است كه اگر هر كدام از شما سوزنى را به دريا ف
و في كتاب مسكّن الفؤاد: إنّ في أخبار داود عليه السلام: يا داود! أبلغ أهل أرضي أنّي حبيب من أحبّني و جليس من جالسني و مؤنس لمن أنس بذكري و صاحب لمن صاحبني و مختار لمن اختارني و مطيع لمن أطاعني. ما أحبّني أحد من خلقي عرفت ذلك من قلبه إلّا أحببته حبّا لا يتقدّمه أحد من خلقي، من طلبني بالحقّ وجدني و من طلب غيري لم يجدني. فارفضوا يا أهل الأرض ما أنتم عليه من غرورها و هلمّوا إلى كرامتي و مصاحبتي و مجالستي و مؤانستي و آنسوا بي اؤانسكم و اسارع إلى محبّتكم.
شهيد ثانى در كتاب مسكّن الفؤاد خود در باره اخبار داود آورده است كه خداوند فرمود: اى داود! به مردم زمين از قول من بگو: هر كس مرا دوست بدارد، دوست م
از دل خسته توان رفت خدایا چه کنم؟؟
چقدر زود زمان رفت...خدایا چه کنم؟؟
باورم نیست که ده روز از این ماه گذشت
ثلث ماه رمضان رفت خدایا چه کنم؟؟
دریاب مرا و خیس بارانم کن
از رحمت خود دوباره مهمانم کن
شد ذکر علی(ع) ورد لبانم یا رب
در این شب قدر خوب درمانم کن...
هرچند که خسته از گناه آمده ام
با حال بد و روی سیاه آمده ام
امشب شب قدر است ،یقین می بخشی
با ذکر حسین و اشک و آه آمده ام
بی یار شدم ، فقط تو یارم باشی
بی کار شدم ، فقط تو کارم باشی
«عابس»بِمن آموخت سبکباری را
بی مال شدم ، دار و ندارم باشی
بعد از اذان و بعد اقامه به گوش من
گفتند تویی غلام حسین ، نوکر حسن
عالم برای مادرشان آفریده شد
با این حساب رعیت شانند مرد و زن
ای عيسى بر بلا شكيبا باش و به قضا راضى باش و چنان باش كه من (خوش دارم و) شادم كه چنان باشى، زيرا شادى من در اين است كه فرمانم برند و نافرمانيم نكنند.
اى عيسى! ياد كردن مرا با زبانت زنده دار و دوستى مرا در دلت نگهدار.
اى عيسى! در ساعات غفلت بيدار باش و دقائق حكمت را درباره من محكم گردان (و از روى خلوص آنها را براى مردم بيان كن).
اى عيسى! مشتاق و ترسان باش و (شهوات سركش) دلت را با خشيت و ترس بميران.
اى عيسى! شبت را واپاى تا شاديم را بجوئى و روزت را (با گرفتن روزه) به تشنگى به شام آر براى روز نيازت به من (يعنى روز رستاخيز).
اى عيسى! تلاش خود را در پيشدستى گرفتن كار نيك به كار بر تا هر كجا رفتى خ
نقل شده که پیامبر گرامی اسلام(ص) بر بالین جوانی که در حال احتضار بود حاضر و شهادتین را به او تلقین کرد، ولی جوان نتوانست آن را بگوید. حضرت پرسید: آیا او مادر دارد؟ زنی که نزد او بود عرض کرد: بلی، من مادر او هستم. فرمود: آیا بر او غضبناکی؟ گفت: شش سال است با او حرف نزدم. پیامبر رحمت(ص) از او تقاضا کرد که از جوانش راضی شده و از او درگذرد. مادر نیز تقاضای حضرت را پاسخ داد و به محض رضایت، زبان جوان به کلمه توحید باز شد.
منبع:
گناهان کبیره، شهید دستغیب، ج۱، ص۱۲۸
جلوه هایی ز وقار است تضّرع به خدا
بهترین راهِ فرار است تضّرع به خدا
هدیه کن نامِ گرامیِ خدا را به دلت..
سببِ تاب و قرار است تضّرع به خدا
به دلت راه نده ترس که در درد و مرض
اوّلین سدّ ِمهار است تضّرع به خدا
قادرِ مطلق و غفّار همین خالقِ ماست
باعثِ رویشِ کار است تضّرع به خدا
صاحب عصر و زمان می طلبد اهلِ بُکا
آخرین حرفِ نگار است تضّرع به خدا
سر به سجده بگذار و نَفسی تازه نما..
این همان شیوه ی یار است تضّرع به خدا
با حقارت به درِ خانه ی اللّه برو...
جلوه هایی ز وقار است تضّرع به خدا
اگر به حال دل خسته ام توان ندهی
اگر که اشک بصر را به من روان ندهی
به وقت یوم حسابم، حساب من پاک است
اگر که صبح قیامت به من امان ندهی
هزار توبه شکستم ولی حواسم نیست
برای توبه تو شاید دگر زمان ندهی
بزن ولی جلوی چشم بندگانت نه
مرا به خلق خودت اینچنین نشان ندهی
اگر بدم تو ولی خوب باش و خوبی کن
حواله ام به سر کوی این و آن ندهی
زبان و غیبت و حال دعا؟ تو حق داری
اگر دعای مرا ره به آسمان ندهی
همیشه بند دلم را گره زدم به حسین
خدا نکرده دلم را به دیگران ندهی
من آخر از سر این ضطراب می میرم
اگر دوباره حرم را به من نشان ندهی
فدای دست کریمت نمی شد آقا جان
نگین دست خودت را به ساربان ندهی؟
یارب مرا به محضر دلبر شکسته کن
بندِ دلم زِ هر چه به جز او گُسَسته کن
آرامش اَر بُوَد به رَهَش آرزوی خلق
من را در این مسیرِ پر از فیض خسته کن
وانگَه مرا به رسمِ سرِ کوی بندگی
از تیرِ سینه سوزِ غمش پر شکسته کن
زان تیر چون شکست پَرِ نفس،پس مرا
پروانه وار،مَستِ به آتش نشسته کن
یا رب به یُمنِ یک نظرِ رحمت حسین
فالِ توسّلِ لحدم را خجسته کن
?️پایان ماه شعبان
?️شروع رمضان‌الکریم
ماه شعبان که رو به پایان است
رحمت حق به مثل باران است
اشک از چشم شمع سوزان است
جان عاشق قرین جانان است
ادخلواها ز بام میشنوم
صوت ماه صیام میشنوم
ماه قرآن و ماه ذکر و دعاست
ماه غفران و بنده‌گی خداست
لیله‌القدر و لیله‌الزهراست
لیله‌الاحمد لیله‌المولاست
ماه طاعات و ماه بنده‌گی‌است
گوئیا باز وقت زندگی است
ماه رحمت به سوی ما آمد
می کنون بر سبوی ما آمد
آب رفته به جوی ما آمد
موسم شستشوی ما آمد
باز درهای جنت‌الاعلاست
وقت رفتن به جانب بالاست
همه اسرار شب هویدا شد
رحمت حق دوباره پیدا شد
در سحر شور عشق برپاشد
پشت گردون به پیش ما تا شد
با ابوحمزه و دعای سحر
میشود
پشت در آمدم به مهمانی
حال زار مرا که می دانی
در غبار گناه خود هستم
همچو مرغی که گشته زندانی
نفس من با گناه خو کرده
شده یکسر هوای حیوانی
نیست در چشم من نشانی از
خاطرات قدیم بارانی
ای کریم و رحیم و بخشنده
حمد بی حد تو را که سبحانی
حال خوبی ندارم ای مولا
روزگارم شده پریشانی
کوله بار ندامت آوردم
کوله باری پر از پشیمانی
کاش با اشک نیمه شب میشد
دل تاریک من چراغانی
خوش بحال کسی که واصل شد
خوش بحال شهید سلیمانی*
-
من گدا و فقیر و مسکینم
بنگر این گریه های پنهانی
به جز از کربلا نمیخواهم
حرف این سینه را که می خوانی
هر چه من بد شدم، ولی آقا
تو برایم همان (حسین جانی)
هیچ کس پیش من نمی ماند
مطمئنم شما که می
هوا هوا هوای عاشقی
بازم اومد شبای عاشقی
دم سحر خدا خدا خدا
میپیچه باز صدای عاشقی
دلم گرمه
به رحمت تو
دریغ نکن از من
محبت تو
خدا خدا خدا خدای من
______________________________
از من ندیدی چیزی جز بدی
بازم سر قرارت اومدی
با مهربونیای بی حدت
بازم داری خجالتم میدی
میبینی ا_
_شک و اه منو
به روم نمیاری
گناه منو
خدا خدا خدا خدای من
______________________________
به اون امام رضا دوست دارم
به شاه کربلا دوست دارم
منو تو اتیشم که بندازی
دادم میزنم خدا دوست دارم
میدونم خ_
_یلی مهربونی
منو توی اتیش
نمیسوزونی
خدا خدا خدا خدای من
خداحافظ ماه بخشش و غفران
خداحافظ ماه پر نورِ شعبان
خداحافظ نورِ چشم تر ما
خداحافظ ماه پیغمبر ما
زده غنچه در تو گلشنِ حیدر
حسین و عباس و سجاد و اکبر
خداحافظ ماه عشق و خوش عهدی
خداحافظ ماه میلاد مهدی
خداحافظ ماه گفتنِ حاجات
خداحافظ ماه خوب مناجات
به سوز دل و آه و اشکِ روانم
وَ اِن لَم تَکُن قَد غَفَرتَ بخوانم
دعا کن عبدِ راهِ خدا شم
دعا کن تا زائرِ کربلا
اَلا ای ماهِ عزیز و مُکرّم
دعا کن تا که رِسَم به مُحرّم
دعا کن تا که زِ نیکیِ اِقبال
کنم گریه بر مصائبِ گودال
((خداحافظ ای برادر زینب
به خون غلطان در برابرِ زینب))
ای ماه پیمبر خدا،ای شعبان
کي گفته که این و من نمیتونستم؟
من بندگی خدا نکردم ای وای
ای کاش که قدرِ تورو می دونستم
ای ماه پیمبر خدا،ای شعبان
تو رفتی و قلب من چقدر غمگینه
من با چه رویی بگم الهی اَلعَفو
خیلی کوله بار گناهام سنگینه
ای ماه پیمبر خدا،ای شعبان
ای کاش به قلبم آبرو میدادم
با ((وَاسْمَعْ نِدَائِي)) و ((إِذَا نَادَيْتُكَ))
ای کاش دلم رو شستشو میدادم
ای ماه پیمبر خدا،ای شعبان
اشک خجلتم شده رَوونه از دو عین
کن دعا منم بشم با مادر پدرم
زائرِ بهشت نورِ بین الحرمین
ای ماه پیمبر خدا،ای شعبان
میگن لبِ تشنه نور عین و کشتن
بعضیا به لب خدا خدا میگفتن
با ذکرِ خدا امام حسین و کشتن
عمریست که همدست شدم با شیطان
حق داری اگر بگیری از دستم نان
غافل شده ام! قبول دارم! امّا...
با رحمت خود مرا به خود برگردان!
#بعلی_إلهی_الهفو
کارم شده گناه مرتب مرا ببخش
ذکر لبم فقط شده یارب مرا ببخش
با چوب خشم، بنده خود را ادب مکن
من نیستم اگر که مودب مرا ببخش
غافل شدم که شأن و مقامم به دست توست
ای صاحب بزرگی و منصب مرا ببخش
یارب رسیده تیغ گناهم به استخوان
از ضعف، جانم آمده بر لب مرا ببخش
دیگر به چشم قهر به رویم نظر مکن
هستم میان جمع معذب مرا ببخش
عفو مرا حواله به روز دگر مکن
روزی گناه کردم اگر شب مرا ببخش
از مکتب عبودیت تو گریختم
راهم بده دوباره به مکتب مرا ببخش
بهتر از اهل بیت شفیعی نداشتم
یارب به این ذوات مقرب مرا ببخش
مشمول رحمت است کسی که حسینی است
هستم به خادمیش ملقب مرا ببخش
دیشب حسین گفتم و امشب نتیجه داد
امشب بیا
غصه آورده ام ،غم آوردم
باز شرمنده ام کم آوردم
باز شرمنده ام که خام شدم
دانه دیدم اسیر دام شدم
آمدم تا حساب صاف کنم
باز می خواهم اعتراف کنم
ای فدای نوازش و خشمت
کاش هرگز نیفتم از چشمت
دلم آتش شده سرم سنگین
امشبی را کنار من بنشین
آشکار و نهان تویی جانا
پادشاه جهان تویی یارا
بی نگاه تو عشق کامل نیست
دل اگر بی تو می‌تپد دل نیست
به تماشایت ای همه باقی
"تبکی عینی بدمع مشتاقی"
گر چه رنگ پریده ای دارم
جان بر لب رسیده ای دارم
به تن سردم آفتاب بده
به سوال دلم جواب بده
یا الهی! خرابی ام کم نیست
هیچ چیزم شبیه آدم نیست
ای خدا از خرابی ام کم کن
خانه ام را بساز و محکم کن
ای خدایی که این همه بنده
آنجا که خشکی هست دیگر چشم تر نیست
عصیان که باشد مرغ دل را بال و پر نیست
ظلمت چنان اطراف قلبم را گرفته
که ربنا یا ربنایم کارگر نیست
بر وعده‌هایی که به تو دادم، نماندم
آه ای خدا، نخل امیدم بارور نیست
دلواپسم امشب نگیری دست من را
جز تو کسی از این حوالی رهگذر نیست
محصول عمرم جز تباهی نیست چیزی
شرمنده‌ام، در کوله‌بارم جز ضرر نیست
این بار هم راهم بده در خانه‌ی خود
گر چه برایت بودنم جز درد سر نیست
هم‌چون گذشته شور و حالی نیست در من
آهی که دارد سینه‌ی من شعله‌ور نیست
کاری نکردم با نماز و روزه‌هایم
اعمال من بر آتشِ قهرت سپر نیست
دنیا چه کرده با دل زارم، که دیگر
مثل شهیدان بنده‌ات اهل سحر نیست
خدایا خسته از بار گناهم
شدم دعوت به تو یارب پناهم
در این ماه خدایی،ماه رحمت
به حق فاطمه بنما نگاهم
شده جرم و خطایم کوله بارم
خدای من گنه گردیده کارم
الاای مهربان مهربانان
به لطف وجود تو امیدوارم
خداوندا تویی یار و حبیبم ب
ه درد من تویی تنها طبیبم
شدم خسته ز بار معصیت ها
ز تو شرمنده هستم بی شکیبم
منم یارب همان عبد گنهکار
که دارم من خطا و جرم بسیار
در این شب‌های رحمت از کرامت
نگاهی کن بر این عبد گرفتار
خدای من زتو شرمنده ام من
زتو شرمنده ام تا زنده ام من
خجالت میکشم از کرده ی خویش
سر خود را به زیر افکنده ام من
الهی یا الهی یا الهی
به درگاهت رسیده رو سیاهی
شب رحمت خدای مهربانم
به عبدرو سیاهت
دوباره با دست خالی اومدم
با غم شکسته بالی اومدم
دوباره با روسیاهی اومدم
بی کسم با بی پناهی اومدم
اومدم ای خدای مهربونم
خیلی دیر اومدم اینو می دونم
حالا بیچاره تر از همیشه ام
با گناه تیشه زدم به ریشه ام
می بینی حال مناجات ندارم
ترسی از روز مجازات ندارم
لبم از ذکر تو آسوده شده
می بینی دلم چه آلوده شده
غفلت از یادت برام عادت شده
وای من ، گناه برام راحت شده
خشک شده چشمه ی چشمم از گناه
ای خدا خودت منو بیار تُو راه
دیگه من پیش خوبا نمیشینم
دیگه روی ارباب و نمی بینم
نیمه شب نمی کنم راز و نیاز
با تو حرف نمی زنم توی نماز
می دونم اینا همه از گناهه
چاره ش هم فقط برام یک نگاهه
یه نگاهِ گلِ نرگس
من از این و از آن حذر میکنم
عزیزم فقط با تو سر میکنم
تو که احتیاجی نداری به من
منم که ز دوری ضرر میکنم
شبانه میایم در خانه ات
به حسرت نگاهی به در میکنم..
خودت را بده مابقی را بگیر
ببین بعدش اما اگر میکنم؟!
دراین کوچه ها بی قرار توام
نه اینکه گدایی زر میکنم
عجب امتحانی گرفتی ز من!
کمک کن!که حس خطر میگنم
من آن اه جانسوز نیمه شبم
برای تو باشم اثر میکنم
بغل باز کن نوکرت امده
چنان طفل میل پدر میکنم
کنون که مرا راه دادی خوشم
به جز گریه کاری مگر میکنم؟
اگر باز شد صحن قبل از همه
سریعا به مشهد سفر میکنم
شب جمعه ها یاد گودال شاه
به سر میزنم دیده تر میکنم
نزن شمر با خنجرت بر سرش
پرده ی رسوایی ام را پاره کردن خوب نیست
لاجرم این عبد را آواره کردن خوب نیست
"یا سریع الاستجابه"چه کسی گفته مگر..
دردِ بی درمانِ من را چاره کردن خوب نیست
تا به کی وا می گذاری بنده را بر حالِ خویش؟
قلبِ من را مثلِ سنگِ خاره کردن خوب نیست
نامه ی اعمالِ من پُر باشد از افعالِ بد
نامه را از فرطِ حیرت پاره کردن خوب نیست
حال و روزم را تماشا کن ..حمایت کن ز من
عاصیِ بدبخت را بیچاره کردن خوب نیست
پاکِ پاکم کن بحقّ ِ گریه کُن هایِ حسین
بی محلّی ها بر این بدکاره کردن خوب نیست
غزل مناجات
(خدا کند که کسی تحبس الدعا نشود)
به درد معصیت خویش مبتلا نشود
خدا کند که دلی مملو از غم شهدا
به کم محلی شان هیچ مبتلا نشود
خدا نیاورد آن روز را که غمخواری
به وقت نافله ات شامل دعا نشود
خدا نیاورد آن روز را که اربابی
زدست نوکر بی آبرو رضا نشود
امان ز درد جدایی امان ز تنهایی
که هیچ کس چو شما یار با وفا نشود
دلم برای مداوای دردها تنگ است
چه کرده ام،زچه دردم دگر دوا نشود
زمن گذشته دگر آرزوی وصل شما
دعا کنید دلم از شما جدا نشود
به سوز آرزویم را دوباره می‌گویم
خدا کند که کسی تحبس الدعا نشود
#علی_اصغرخواجه_زاده
@khajezade۱۲۸
به لطف شاه کرم ، باز روزه میگیرم
شکسته بال و پرم ، باز روزه میگیرم
اگر شود برسم کربلا در این رمضان
کنار تاج سرم ، باز روزه میگیرم
کنار صحن اباالفضل ، سفره ی افطار
به پا کند پدرم ، باز روزه میگیرم
و تا سحر… دو سه دفعه زیارت ارباب
بهشت در نظرم ، باز روزه میگیرم
دوچشم خسته و بی حال من کنارضریح
ز گریه کرده ورم ، باز روزه میگیرم
روم به سوی شلوغی شارع العباس
شده دم سحرم ، باز روزه میگیرم
دهین و چای عراقی ، نگاه بر گنبد
اذان صبح حرم . . باز روزه میگیرم
پا به سر جرم و گناه هم یا مجیر
آمدم بر تو پناهم یا مجیر
دعوتم کردی و با شرمندگی
آمدم با اشک و آهم یا مجیر
مهربان مهربانانم .تویی
در همه عمرم گواهم یا مجیر
با وجودی که بدم، در طول عمر
بوده ای تو تکیه گاهم یا مجیر
با دو دست خالی و روی سیاه
توشه ام عمرتباهم یا مجیر
در وجودم جز گنهکاری من
نیست حتی پرکاهم یامجیر
کوله بار من بود بار گنه
بنگر افتاده به چاهم یا مجیر
آمدم سوی تو با دست تهی
من مدد از تو بخواهم یا مجیر
زین همه آلودگی و معصیت
بر در تو روسیاهم یامجیر
هرچه هستم هرکه هستم از کرم
کن نگه بر اشک و آهم یامجیر
عبد درگاه تو و شرمنده ام
از کرم بنما نگاهم یا مجیر
ای صفابخش قلوب بندگان
بگذ
#مناجات
#شب_قدر
لطف و احسان تو بود امشب شدم مهمان تو
این محبتهای مالا مال را از من مگیر
پوزشم را کن قبول با دست خالی آمدم
فرصتی دیگر بده اقبال را ازمن مگیر
هرچه را خواهی بگیر اصلا بیا جانم بگیر
نوکری بر درگه پنج آل را از من مگیر
در گدایی بی زبانم ، راضیم با این زبان
پس گدایی با زبان لال را ازمن مگیر
گرچه حالم بدشود ، از ناله و زاری ولی
التماست می کنم این حال را از من مگیر
گرچه من بد بوده ام ؛ اما به دل دارم امید
چون کریمی ای کریم اشکال را ازمن مگیر
#رضا_ترابی_گلیده
