مناجات با خدا

ای آنکه دوای دردمندان دانی
راز دل زار مستمندان دانی
حال دل خویش را چه گویم با تو
ناگفته تو خود هزار چندان دانی
یا رب مکن از لطف پریشان ما را
هرچند که هست جرم و عصیان ما را
ذات تو غنی بوده و ما محتاجیم
محتاج به غیر خود مگردان ما را
ای خالق خلق رهنمایی بفرست
بر بندۀ بینوا، نوایی بفرست
کار من بیچاره گره در گره است
رحمی بکن و گره‌گشایی بفرست
یارب به کرم بر من درویش نگر
در من منگر در کرم خویش نگر
هرچند نیم لایق بخشایش تو
بر حال من خستۀ دل‌ریش نگر
یارب تو چنان کن که پریشان نشوم
محتاج برادران و خویشان ‌نشوم
بی‌منت خلق خود مرا روزی ده
تا از در تو بر درِ ایشان نشوم
یارب ز قناعتم توانگر گردان
وز نور یقی

• پنج شنبه
• 22
• آذر
• 1397
• ساعت
• 18:43
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

شب طولانی هرسال زمان بیشتر است
تاکمی فکر دعا؛ گرم عبادت باشیم
ساعتی هم که شده گوشه سجاده خویش
بنشینیم و به دنبال سعادت باشیم
شب طولانی هرسال خدا منتظر است
چشم یک عبد گنهکار کمی تر گردد
رحمت واسعه آغوش خودش واکرده
یک گنهکار مگر توبه کند برگردد
شب طولانی هر سال امان ازغفلت
چشمی آیا زدلی غمزده بارانی شد؟
شب طولانی هرسال کمی فکر کنیم
غیبت یار چرا اینهمه طولانی شد؟!
شب جمعه است نگاه همه سوی زهراست
بوی سیب از حرم کرببلا می آید
مادری با کمری خم شده و موی سپید
بادلی سوخته از عرش خدا می آید
می زند ناله «بنی» چه بهم ریخته ای
هرچه میگردم عزیزم سر تو نیست چرا؟
هرچه می چینم عزیزم بدنت را بر خاک
قسمتِ بیشتر

• پنج شنبه
• 29
• آذر
• 1397
• ساعت
• 20:38
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

امام حسین(علیه‌السلام):
«اَلْبُكَاءُ مِنْ خَشْيَةِ اللهِ نَجَاةٌ مِنَ النَّارِ»
گریه از خوف خدا، سبب نجات از آتش است.
مستدرک الوسائل، ج۱۱، ص۲۴۵؛ جامع الأخبار للشعيري، ص۹۷
هر خسته دلی،‌ که نفس سرکَش دارد
پیداست، که خاطری مشوّش دارد
امروز اگر بگریَد از خوف خدا
فردا سپرِ نجات از آتش دارد

• جمعه
• 7
• دی
• 1397
• ساعت
• 15:07
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

گناهکار رسیدم، مَرا که می بخشد؟
دوباره آیِنه ام را جَلا، که می بخشد؟

کَریم روی خود از سائِلش نَگرداند
بجُز کریم مَگر بَر گِدا که می بخشد؟

بَراتِ عَفو اَگر حُر گِرفت، جُرمَم را
نگاهِ رَحمتِ خَیرُالنِّسا که می بخشد

همیشه سُفره ی احسانِ فاطمه پَهن است
همیشه دیده ی ما را بُکا که می بخشد

من از طفولیَّتم با حُسینِ او بودم
جَزای اَشکِ مَرا دَر جَزا که می بخشد

گرفتم اینکه پذیرفته نیست رَب رَبِ من!
حُسین حُسین بگویم، خُدا که می بخشد!

خُدا بِخواهد اَگر کَربلای ما جور است
نتیجه آخَرَش این گریه ها که می بخشد

• سه شنبه
• 2
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 15:47
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

راه گم کردم، چه باشد گر به‌راه آری مرا؟
رحمتی بر من کنی و در پناه آری مرا؟

می‌نهد هر ساعتی بر خاطرم باری چو کوه
خوف آن ساعت که با روی چو کاه آری مرا

راه باریک است و شب تاریک، پیش خود مگر
با فروغ نور آن روی چو ماه آری مرا

رحمتی داری، که بر ذرات عالم تافته‌ست
با چنان رحمت عجب گر در گناه آری مرا...

دفتر کردارم آن ساعت که گویی: باز کن
از خجالت پیش خود در آه آه آری مرا...

خاطرم تیره‌ست و تدبیرم کژ و کارم تباه
با چنین سرمایه کی در پیشگاه آری مرا؟..

• پنج شنبه
• 12
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 12:00
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

خدایا به جاه خداوندی‌ات
که بخشی مقام رضامندی‌ات

طمع نیست از کشت بی‌حاصلم
به خشنودی‌ات کار دارد دلم

بسی شرمسارم ز نفس فضول
ز طاعت مکدّر، ز عصیان ملول

که نیک و بدم هر دو نبوَد روا
چو عصیان بود طاعتم ناسزا

ندارم به جز عفو چیزی به کف
شد از کف مرا نقدِ فرصت تلف...

به درگاهت آورده‌ام عجز خویش
سر از شرمِ بی‌برگی افکنده پیش

نگیری چه‌سان دست افتاده‌ای
که خود از کرم هستی‌اش داده‌ای؟

به یک عمر در نعمتت زیستم
گدای درت نیستم، کیستم؟

اگر هست بنما درِ دیگرم
وگر نه به حرمان مران زین درم

در افتادگی از که خواهم مدد؟
مدد از که افتادگان را رسد؟...

که عصیان به کوی کریمان برند
گنه هدیه آرند و غفران برند

• پنج شنبه
• 12
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 13:59
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

ای یار ناگزیر که دل در هوای توست
جان نیز اگر قبول کنی هم برای توست

غوغای عارفان و تمنای عاشقان
حرص بهشت نیست که شوق لقای توست

گر تاج می‌دهی، غرض ما قبول تو
ور تیغ می‌زنی طلب ما رضای توست...

هرجا که روی زنده‌دلی، بر زمین تو
هرجا که دست غم‌زده‌ای، بر دعای توست

تنها نه من به قید تو درمانده‌ام اسیر
کز هر طرف شکسته‌دلی مبتلای توست...

قوتِ روان شیفتگان، التفات تو
آرام جان زنده‌دلان، مرحبای توست

گر ما مقصریم، تو بسیاررحمتی
عذری که می‌رود به امید وفای توست

شاید که در حساب نیاید گناه ما
آن‌جا که فضل و رحمت بی‌منتهای توست

«سعدی» ثنای تو نتواند به شرح گفت
خاموشی از ثنای تو حدّ ثنای توست

• جمعه
• 13
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 18:36
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

به‌نام خداوند جان‌آفرین
حکیم سخن در زبان آفرین

خداوند بخشندۀ دست‌گیر
کریم خطابخش پوزش‌پذیر

عزیزی که هر کز درش سر بتافت
به هر در که شد هیچ عزت نیافت

سر پادشاهان گردن‌فراز
به درگاه او بر زمین نیاز...

لطیف کرم‌گستر کارساز
که دارای خلق است و دانای راز...

یکی را به سر بر نهد تاجِ بخت
یکی را به خاک اندر آرد ز تخت

گلستان کند آتشی بر خلیل
گروهی بر آتش برد زآب نیل...

بر احوال نابوده علمش بصیر
به اسرار ناگفته لطفش خبیر...
صوفی‌نامه (دستگاه ماهور)

• جمعه
• 13
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 18:44
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

کابوس نیست اینکه من از خود فراری‌ام
عینِ خودِ عذاب شده بی‌قراری‌ام

لب‌تشنه‌تر ز بوتۀ خشکیده در کویر
چشم انتظار بارش ابر بهاری‌ام

در شأن کبریایی تو نیست ای خدا
راضی شوی که خلق ببینند خواری‌ام

تو مهربان‌ترینی و آقاتر از همه
بگذر ز من! به حقِّ همین اشکِ جاری‌ام...

آنی مرا رها کنی از دست رفته‌ام
محبوب من! به دست چه کس می‌سپاری‌ام؟

با آن‌که در گناه و بدی غوطه‌ور شدم
من حاضرم قسم بخورم دوست داری‌ام

ای یارِ آنکه جز تو ندارد رفیق و یار
می‌خواهم از تو با همۀ شرمساری‌ام -

- لا یمکن الفرار... مبادا خدای من!
یک آن مرا به حال خودم واگذاری‌ام

• جمعه
• 13
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 18:58
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

این شبا با تو شدم طرف ببخش
هدفم تویی به این هدف ببخش
مح علی رو خیلی خیلی دوست دارم
تو رو صاحب حرم نجف ببخش
(بعلی الهی العفو)(4)

بهترین شبای گریه این شباست
ذکر مغفرت همیشه رو لباست
مدینه یه دست کارگشا داره
که اونم دست امام مجتباست
(بحسن الهی العفو)(4)

من بدم بدیمو به خوبا ببخش
به همین حال خوش بکا ببخش
عمریه گریه کن حسینتم
منو به شهید کربلا ببخش
(بحسین الهی العفو)(4)

سر سفره ی خدا بزرگ شدم
پای روضه و دعا بزرگ شدم
از همون بچگی با خاطره ی
حرم امام رضا بزرگ شدم
(برضا الهی العفو)(4)

من میخوام تو بغل یار بمیرم
یا حسین گو دم افطار بمیرم
من به عشق ساقی تشنه می خوام
زیر بیرق علمدار بمیرم
(باباالفضل

• دوشنبه
• 16
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 18:57
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

شب ها که گرمِ اشک و مناجات می شویم
قَدری شبیهِ مادرِ سادات می شویم

از نورِ فاطمه به سحر فیض می بَریم
تا مُعتکف به کُنجِ خرابات می شویم

ما آمدیم تا که گرفتارمان کنی
زُلفی نشان دَهی همه اِثبات می شویم

لب وا نکرده، بَرگه ی عَفوِ تو می رسد
از این همه مُحبّتِ تو مات می شویم

این نَفس، دست از سرِ ما که نمی کِشد!
در عُمرِ خویش خرجِ مُکافات می شویم

ذکرِ "علی علی" ست که آزادمان کند
وقتی اسیرِ دامِ بَلیّات می شویم

حقِّ من است تا بِزَنی ام، نِمی زنی!
با چشمِ رحمتِ تو مُراعات می شویم

با روضه ی حسین زِ بس گریه می کنیم
غافل زِ عرض کردنِ حاجات می شویم

هر چه صلاحِ ماست به کشکولِ مان بریز
ورنه گدا به شی

• سه شنبه
• 17
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 11:46
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

تو ستاری و من غرق گناهم
ببخشایم که عبد رو سیاهم

اگر لطفت نبود اینجا نبودم
نظرکن بر نگاه خیس و آهم

بزرگی کن به رویم هم نیاور
که عمری را اسیر اشتباهم

خدایا دستهایم را بگیر و
پناهم ده که خیلی بی پناهم

اگر پرونده ی خوبی ندارم
ولی بر لطف تو باشد نگاهم

مرا با توبه کردن زیر و رو کن
تو مقصد باش من بین راهم

• چهارشنبه
• 18
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 11:42
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

ای رهنمای گم شدگان اِهْدِنَا الصِّراط
وی نور چشم راهروان اِهْدِنَا الصِّراط

در دوزخ هوا و هوس مانده‌ایم زار
گم کرده‌ایم راه جنان اِهْدِنَا الصِّراط

بگذشت عمر در لَعَب و لهو و بی‌خودی
شاید تدارکی بتوان اِهْدِنَا الصِّراط

ره دور و وقت دیر و شب تار و صد خطر
مرکب ضعیف و جاده نهان اِهْدِنَا الصِّراط...

رفتند اهل دل همه با کاروان جان
ما مانده‌ایم بی‌دل و جان اِهْدِنَا الصِّراط

گم گشت «فیض» و راه به جایی نمی‌برد
ای رهنمای گمشدگان اِهْدِنَا الصِّراط

• چهارشنبه
• 18
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 12:28
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

از عمر دو روزی گذران ما را بس
یک لحظۀ وصل عاشقان ما را بس
هر چند دعای ما اجابت نشود
هم‌صحبتی تو در جهان ما را بس

آنسان که تویی هیچ‌کس آگه به تو نیست
راهی ز فراز عقل کوته به تو نیست
هرچند تو را هزار ره باشد، لیک
جز راه دل از هیچ رهی ره به تو نیست

• چهارشنبه
• 1
• خرداد
• 1398
• ساعت
• 17:22
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

ای آنکه دوای دردمندان دانی
راز دل زار مستمندان دانی
حال دل خویش را چه گویم با تو
ناگفته تو خود هزار چندان دانی

یا رب مکن از لطف پریشان ما را
هرچند که هست جرم و عصیان ما را
ذات تو غنی بوده و ما محتاجیم
محتاج به غیر خود مگردان ما را

ای خالق خلق رهنمایی بفرست
بر بندۀ بینوا، نوایی بفرست
کار من بیچاره گره در گره است
رحمی بکن و گره‌گشایی بفرست

یارب به کرم بر من درویش نگر
در من منگر در کرم خویش نگر
هرچند نیم لایق بخشایش تو
بر حال من خستۀ دل‌ریش نگر

یارب تو چنان کن که پریشان نشوم
محتاج برادران و خویشان ‌نشوم
بی‌منت خلق خود مرا روزی ده
تا از در تو بر درِ ایشان نشوم

یارب ز قناعتم توانگر گردان
وز نو

• چهارشنبه
• 1
• خرداد
• 1398
• ساعت
• 17:23
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

باید شب قَدرَت مرا آدم بسازد
حر و زهیر و عابس و اسلم بسازد
باید مفاتیح الجنان "شیخ عباس"
دل را که شد ویرانه دست کم بسازد
یارب به من اشکی بده سازنده باشد
اشکی بده از بنده ات میثم بسازد
چشمی بده تا خوب را بشناسم از بد
تنها نگاهم را بدوزم سمت گنبد
دستی بده دست از تهیدستان بگیرم
دستی بده تا راه بر شیطان بگیرم
پایی بده جز در ره مولا نکوبم
پا جای پایی چون "ابوموسی" نکوبم
دل می کند وابسته از دنیا به سختی
دنیا بده اما نه دیگر تاج و تختی
میلی بده از جام همدردی بنوشم
در سیل ماتم نذر هم نوعم بکوشم
عزمی بده آماده ی ایثار باشم
وقت ضرورت راهی پیکار باشم
نسلی بده عشق شهادت در دل آن
نسلی بده "فهمیده" باشد حاص

• سه شنبه
• 7
• خرداد
• 1398
• ساعت
• 18:35
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

بازی دنیا ز عمرم زود فرصت را گرفت
قبله ام گم شد کم آوردم لیاقت را گرفت

گریه و حال نماز صبح های من چه شد؟
خواب شیرین سحر فیض عبادت را گرفت

از صغیره شد شروع و به کبیره ختم شد
جرأت عاصی شدن از من خجالت را گرفت

یارفیق لا رفیق له حلالم کن اگر
بین ما بار گناهانم رفاقت را گرفت

نور مولا نیست دیگر درمیان سفره ام
بی خیالی من از این سفره برکت را گرفت

نیم دین را به حیا دادند کارم سخت شد
مستی انجام معصیت نجابت را گرفت

ذکر و استغفار و توبه دست جمعی بهتراست
باخت این شبها کسی که کنج عزلت را گرفت

لذت افطار با خرمای نخل کربلاست
خوش بحال هرکه از زهرا زیارت راگرفت

یا غیاث المستغیثین گفت و پاسخ داده شد
نیز

• چهارشنبه
• 8
• خرداد
• 1398
• ساعت
• 14:18
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

به درگاهت آمد گدایی گرفتار
بریده ز یار و گرفتار اغیار
زمین خورده بارش، زمین خورده هربار
تو امشب دوا کن شده سخت بیمار..

اجرنا من النار ، اجرنا من النار

دعا کرده اما اجابت ندیده
از این مردم اصلاً رفاقت ندیده
چنان خار گشته که عزّت ندیده
شِقاوت کشیده، سعادت ندیده
پناهی بده آمد عبد گنهکار

اجرنا من النار ، اجرنا من النار

در آتش گرفتارمو پر ز دردم
برای رضای تو کاری نکردم
سرم گرم دنیا شده با تو سردم
کمک کن به سمت گنه برنگردم
بیا از نبخشیدنم دست بردار!

اجرنا من النار ، اجرنا من النار

گناهان گرفته دو چشم ترم را
زمين خوردم از بس شكسته پرم را
غلامى نكردم پدر مادرم را
ولى مى گذارم به تربت سرم را
گداى

• چهارشنبه
• 8
• خرداد
• 1398
• ساعت
• 14:29
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

جز آرزوی وصل تو یک‌دم نمی‌کنم
یک‌دم ز سینه مهر تو را کم نمی‌کنم

ای آن‌ که سربلند مرا آفریده‌ای
جز پیش آستان تو سَر، خَم نمی‌کنم

گر در ازای عشق، غم عالمم دهی
با عالمی معاوضه این غم نمی‌کنم

جز راه پاک دوست یقیناً نمی‌روم
جز انتخاب عشق مسلم نمی‌کنم

چون آتش فراق تو را آزموده‌ام
خوف از عذاب سخت جهنم نمی‌کنم...

آن شمع خامُشم که به شب‌های بی‌کسی
حتی هوای گریه نم‌نم نمی‌کنم

داروی درد هجر حبیب است، بس کنید
من از طبیب خواهش مرهم نمی‌کنم

حیران از این تغافل خویشم که زادِ راه
گاهِ سفر شده‌ست و فراهم نمی‌کنم

• پنج شنبه
• 9
• خرداد
• 1398
• ساعت
• 14:30
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

به امید نگاه تو خدای آسمانی ها
منم تنهاترین تنها گدای آسمانی ها
گناه از توبه میترسد من از پایان تنهایی
ولی آموختم توبه به پای آسمانی ها
نه از دنیا خطایی را نه از شیطان طنابی را
ندیدم رد پایی از برای آسمانی ها
خداوندا چنین بامن مکن در اوج تنهایی
خدایا ناله ها کردم به جای آسمانی ها
دل بشکسته دارم در کمین درد بی درمان
و دارد این دل تنها هوای آسمانی ها
خدایا حال و روز من نباشد کمتر از مجنون
به گوش جان رسد تنها صدای آسمانی ها
نه از بیگانه میترسم نه از پایان تنهایی
فقط میترسم از درد و بلای آسمانی ها
عذابم میکنی آیا خطایم چیست میدانی؟
خطاکارم ولی هستم گدای آسمانی ها
جوانی داده ام تنها به پای آسمانی ه

• دوشنبه
• 13
• خرداد
• 1398
• ساعت
• 02:30
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

از دیده دمی گریه نهان باید کرد
سرمایه ی عمر، عیان باید کرد
گفتیم هنوز از دم در می آییم
گفتا دل خود را نگران باید کرد
از بدو تولدی که گریان بودیم
صدمرتبه شکوه از جهان باید کرد
دردا که مصیبتی چو بیش از این نیست
در خاک قسم خورده،جوان باید کرد
این عمرگران را به چه دادیم همی
پرونده حساب در زمان باید کرد
یک روز پشیمان ز عملهای غلط
هم شکوه ز عقل نیمه جان باید کرد
آن لحظه که میرسد ملک این جان را
تسلیم خدای مهربان باید کرد
در وحشت قبر خود سراسیمه ز غم
صدمرتبه خرد،استخوان باید کرد
آندم به هزار وحشت از سنگ لحد
رو سوی امام عاشقان باید کرد
با آمدن رضایت ای رب جلیل
شکرت بخدا خنده کنان باید کرد

#محمدشهادتی

• دوشنبه
• 13
• خرداد
• 1398
• ساعت
• 02:47
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

بیا تا ته راه را با تو باشم
شب گریه و آه را با تو باشم

جز این راه من راه دیگر ندارم
كه سر را ز سجاده‌ات بر ندارم

خدایا ز تو حكم شاهی گرفتم
در این راه هر چه بخواهی گرفتم

منی كه محرّم ز ارباب بی‌سر
فقط حاجتم را به آهی گرفتم

چه آمد به روزم كه در نیمۀ راه
دل و نفس را اشتباهی گرفتم

به مسجد و یا كوچه فرقی نمی‌كرد
ز آب گل آلود ماهی گرفتم

و آن‌قدر در لغزش اصرار كردم
كه بیماری رو سیاهی گرفتم

چرا از نگاهم نگاه تو برگشت؟
چرا دل نرفته، ز راه تو برگشت؟

گمان بود یا وهم آن بندگی‌ها
كه آورده امروز شرمندگی‌ها

اگر لطف خود را به آنی بگیری
نفس را ز كام جهانی بگیری...

مداوا شود قلب من با نگاهی
الهی الهی،

• شنبه
• 1
• تیر
• 1398
• ساعت
• 14:24
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

با اینکه نبض پنجره در دست ماه نیست
امشب جهان به چشم اتاقم سیاه نیست

تا نام توست ورد لبم، شمس عارفان
این خانه را نیاز به فانوس ماه نیست...

زل می‌زنم به آینه گاهی به جای من
تصویر توست در دل آیینه، گاه نیست

صدبار از خودم به تو برگشته‌ام، بگو
این توبه‌های بی‌اثر من گناه نیست؟

آه ای خدایِ یوسفِ در چاه مانده‌ها
یک کاروان تشنه در این کوره‌راه نیست؟

با اشک می‌رسم به تو یا راحم البکاء
جز گریه در میان بساطم سلاح نیست!

در گفتگوی عاشق و معشوق شیوه‌ای،
شیرین‌تر از زبان زلال نگاه نیست

• سه شنبه
• 4
• تیر
• 1398
• ساعت
• 10:47
• نوشته شده توسط
• علیرضا گودرزی

باز گویا هوای دل ابری‌ست
باز درهای آسمان باز است
من ولی تَحبِسُ الدُّعا شده‌ام
دل من باز فکر پرواز است

دیرگاهی‌ست با خودم قهرم
بسته بر وصله‌های ناجورم
سرِ من گرم زندگی شده است
از امام زمان خود دورم

غیبت و تهمت و ریا و حسد
جزوِ اعمال واجبم شده است
از دهانم دروغ می‌بارد
معصیَت قُوتِ غالبم شده است

به فساد و حرام زُل زده‌اند
چشم‌هایی که بی‌حیا شده‌اند
جایگاه خدا و خلق خدا
در دلم وای جا به‌ جا شده‌اند

آمدم سمت خانۀ معبود
دل‌خوش از این که صاحبی دارم
پشت در ضَجّه می‌زنم: یارب!
باز کن، کار واجبی دارم

گریه کردم، صدا زدی من را
آمدم یا مُسَبِّبَ الاَسْباب
روسیاهم نظر نما یا نور
یا سَریع الرِّضا مرا

• پنج شنبه
• 6
• تیر
• 1398
• ساعت
• 14:50
• نوشته شده توسط
• علیرضا گودرزی

بوَد آیا که درِ صلح و صفا بگشایند
تا دری هم به مراد دل ما بگشایند

یارب از ظلمت زندان شبستان ما را
گو شبی روزنه در صبح و ضیا بگشایند

سازِ ذرات همه نغمۀ تسبیح خداست
گر خلایق درِ گوش شنوا بگشایند

نای توحید به چنگ آر و دمی دم کآفاق
گوش در نغمۀ آیات خدا بگشایند

دردمندان غمت را به تبسم دریاب
تا طبیبانه درِ دار شفا بگشایند

چشم درپوش و کرم کن که بدان شکّرخند
در ببندند به درد و به دوا بگشایند

عاصیان گر که درِ توبه به عصیان بستند
عاشقانت درِ رحمت به دعا بگشایند

از پسِ پرده درِ صدق و صفا می‌بندند
صحنه‌سازان که درِ روی و ریا بگشایند...

دست‌گیری به نهانی که سخاوتمندان
لب ببندند اگر دست سخا بگشایند.

• پنج شنبه
• 6
• تیر
• 1398
• ساعت
• 14:53
• نوشته شده توسط
• علیرضا گودرزی

روشن از روی تو آفاق جهان می‌بينم
عالم از جاذبه‌ات در هيجان می‌بينم

بی‌نشانی تو و حيرانم از اين راز كه من
هر كجا می‌نگرم از تو نشان می‌بينم

دل هر ذره تجلی‌گه مهر رخ توست
نتوان گفت چه اسرار نهان می‌بينم

باد با زمزمه تسبيح تو را می‌خواند
آب را ذكر تو جاری به زبان می‌بينم

نور روی تو نه تنها به دل سينا تافت
كه من اين نور ز هر ذره عيان می‌بينم

چه تماشایی و زيباست جمال تو كه من
هرچه چشم است به رويت نگران می‌بينم

به تو سوگند كه در موقع طوفان بلا
ياد تو مايۀ آرامش جان می‌بينم

بر در خويش «شفق» را به گدايی بپذير
كه گدايان تو را به ز شهان می‌بينم

• پنج شنبه
• 6
• تیر
• 1398
• ساعت
• 15:24
• نوشته شده توسط
• علیرضا گودرزی

از حضرت صادق(عليه السّلام) روايت شده است كه فرمود:
«مردى از بنى اسرائيل سه سال تمام دعا كرد كه خداوند متعال پسر بچه ‏اى به او بدهد، وقتى مشاهده كرد كه دعايش مستجاب نمى ‏شود گفت: پروردگارا! آيا من از تو دور هستم و صداى مرا نمى ‏شنوى يا مى‏ شنوى ولى جوابم را نمى‏ دهى؟
در خواب ديد فردى به او مى ‏گويد: تو سه سال است كه خداوند متعال را با زبانى آلوده و قلبى چركين و نيّتى دروغين مى ‏خوانى، بايد آلودگى را از زبانت بزدايى، قلبت تقواى الهى را پيشه خود سازد و نيتت درست شود. آن مرد يك سال چنين كرد آنگاه برايش پسر بچه‏ اى به دنيا آمد».
اين حديث، چهار شرط را در بردارد:
اوّل: بد زبانى را بر كندن.
دوّم: قساو

• سه شنبه
• 11
• تیر
• 1398
• ساعت
• 12:52
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

«حفص بن غياث» از امام صادق(عليه السّلام) روايت كرده است كه فرمود:
«اگر كسى خواست طورى باشد كه هر گاه از خدا چيزى درخواست نمود به او بدهد، بايد از همه مردم قطع اميد كند و تنها اميدش به درگاه او باشد، وقتى خداوند اين حالت را در قلب كسى يافت هرگاه چيزى بخواهد به او عطا مى‏ كند»

منبع:
عده الداعی ابن فهد حلی

• سه شنبه
• 11
• تیر
• 1398
• ساعت
• 14:49
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

«محمد بن خالد برقى» به واسطه‏ اى از امام صادق(عليه السّلام) روايت كرده است كه فرمودند:
«مرد عابدى در ميان بنى اسرائيل بود، خداوند متعال بر حضرت داود (عليه السّلام) وحى فرستاد كه او رياكار است. پس از گذشت مدتى، آن مرد از دنيا رفت.
حضرت داود (عليه السّلام) بر جنازه‏ اش حاضر نشد، اما چهل نفر از بنى اسرائيل بر جسدش ايستاده و گفتند: خدايا! ما از او جز خير چيز ديگرى نمى‏ دانيم، اما تو از ما داناترى و بهتر مى‏ دانى، او را بيامرز.
بعد از غسل دادن چهل نفر ديگر ايستادند و گفتند: خدايا! ما از او جز خير چيز ديگر نمى‏ دانيم اما تو از ما داناترى و بهتر مى ‏دانى، او را بيامرز و پس از آنكه در قبر گذاشته شد ني

• سه شنبه
• 11
• تیر
• 1398
• ساعت
• 14:56
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

خّرم آن دل که از آن دل به خدا راهی هست

فرّخ آن سینه که در وی دل آگاهی هست

حشمت اَر می‌طلبی، خدمت درویشان کن

نیست بالاتر از این، گر به جهان جاهی هست

ما گدایان در میکده، شهبازانیم

سایهٔ عزت ما بر سر هر شاهی هست

ما در آیینهٔ دل نور خدا را دیدیم

آزمودم که ز هر دل به خدا راهی هست

هر کجا نور بُوَد، چشمۀ خورشید آن‌جاست

هرکجا پرتو مهتاب بُوَد، ماهی هست

از چه مجنون به سراپردۀ لیلی نرسید

که به صحرای جنون خیمه و خرگاهی هست

از خدا، عذر خطا خواه که پیش کرمش

گر گناه تو بُوَد کوه، کم از کاهی هست

ره نبردیم «ریاضی» به سراپردهٔ غیب

در نبستند که چون میکده درگاهی هست

• چهارشنبه
• 12
• تیر
• 1398
• ساعت
• 13:16
• نوشته شده توسط
• علیرضا گودرزی