مناجات با خدا

عمر بگذشت به بی‌حاصلی و بوالهوسی
ای پسر جام می‌ام ده که به پیری برسی
چه شکرهاست در این شهر که قانع شده‌اند
شاهبازان طریقت به مقام مگسی
دوش در خیل غلامان درش می‌رفتم
گفت ای عاشق بیچاره تو باری چه کسی
با دل خون شده چون نافه خوش باید بود
هر که مشهور جهان گشت به مشکین نفسی
کاروان رفت و تو در خواب و بیابان در پیش
وه که بس بی‌خبر از غلغل چندین جرسی
بال بگشا و صفیر از شجر طوبی زن
حیف باشد چو تو مرغی که اسیر قفسی
تا چو مجمر نفسی دامن جانان گیرم
جان نهادیم بر آتش ز پی خوش نفسی
چند پوید به هوایِ تو ز هر سو حافظ
یسر الله طریقا بک یا ملتمسی

شاعر : حافظ شیرازی

• سه شنبه
• 11
• تیر
• 1392
• ساعت
• 13:03
• نوشته شده توسط
• یحیی

رب خطا پـوش تویـی، عبـد خطاکـار منم
مستحق عفـو تویـی، مستحـق نـار منـم
لطف و کرم بین که دمد بوی گل از پیرهنم
گر چه تو خود با خبری خارتـر از خار، منم
گر چه سیه گشته رویم عفو تو داد آبرویم
آن ‌که گناهش شـده با عفو تو تکرار، منم
آن ‌که مرا دست‌ تهی دید و پذیرفت تویی
آن ‌که ز لطـف و کرمت آمده سرشار منم
آن ‌که رها سازدم از دام خطا کیست؟ تویی
آن‌ که به زنجیـر خطا گشتـه گرفتـار، منم
آن ‌که کند جرم مرا از کـرمش عفو، تویی
آن ‌که فقط خوانـده تــو را داور غفار، منم
گر به جحیمم فکنی یـا بـه بهشتم ببری
بنـدۀ عشـق علـی و عتـرت اطهـار منم
«میثمم» و مهر علی حک شده بر لوح دلم
خـاک، ولــی خـاک در حیـدر کرار منم

• سه شنبه
• 11
• تیر
• 1392
• ساعت
• 13:36
• نوشته شده توسط
• یحیی

حال و احوال گرفتار تماشا دارد
گریه ی عبـد گنـه کار تماشا دارد
آمدم گریه کنم تا که نگاهی بکنی
چون ستاره به شب تـار تماشا دارد
هر چه شد بین من و تـو ز همه پوشاندی
آبروداریِ ستـّار تماشا دارد
بـارها زیـر همه قـول و قـرارم زده ام
دست گیریِ تـو هـر بـار تماشا دارد
مهربـانی بـه گنـهکار بُــَود عادت تو
کـَرم سفرۀ غفـّار تماشا دارد
ماه، ماهِ رجب و سفره بـه نـام عـلی است
لحظه ی جلوه، رخ یـار تماشا دارد
عاشق نیمه شب صحن و سرایِ نـجفـم
حـرم حیـدر کـرّار تماشا دارد
همۀ آرزویم یک سحر کرب و بلاست
شب جمعه حـرم یـار تماشا دارد
مادری دست به پـهلو پـسری پـاره گلو
گـریـه ها لحظۀ دیـدار تماشا دارد
روضـۀ قحطی آب و

• دوشنبه
• 10
• تیر
• 1392
• ساعت
• 07:23
• نوشته شده توسط
• یحیی

ساعات خدا را نبود خوب تر از صبح
بردار سر از بستر و فیضی ببر از صبح
مردان سحرخیز سراپا همه گوشند
تا بانگ مؤذن بدهد یک خبر از صبح
ترسم که چو هنگام سحر، خواب بمانی
خورشید که تابید نماند اثر از صبح
غارت زده آن است که چون صبح برآید
در خواب گران مانده نگیرد ثمر از صبح
برخیز که هنگام تماشای جمال است
پیوسته بُوَد حسن خدا جلوه گر از صبح
در روز قیامت به کفت برگ و بری نیست
نخل عملت گر نشود بارور از صبح
خیزند خدا یافتگان وقت سحرگاه
دارند محبان علی چشم تر از صبح
آنان که شب و روز در آغوش خدایند
با یاد خداوند بر آرند سر از صبح
همراه علی باش که شصت و سه بهار است
بیدار بُوَد دیدۀ او زودتر از صبح
"میثم" بگشا دی

• سه شنبه
• 11
• تیر
• 1392
• ساعت
• 05:50
• نوشته شده توسط
• یحیی

تابع نفسیم و از رحمت گریزانیم ما ‏
پای تا سر از تغافل غرق عصیانیم ما
در عمل مانند صفر بی یک و صد هزار ‏
در مقام لاف بالا تر ز سلیمانیم ما ‏
سفره رنگین است و ما بی بهره از نعمات آن ‏
بی خبر از حرمت نان و نمکدانیم ما ‏
نعمت حق می خوریم و کفر نعمت می کنیم ‏
باز از حق طالب لطف فراوانیم ما
می دهد نان دیگری بر ما و از دون همتی ‏
بندۀ دونان برای لقمۀ نانیم ما
گرگ را بد نام از درنده خویی کرده ایم ‏
این عجب بین باز می گوئیم انسانیم ما
زندگی خود بهر ما یک دفتر دانایی است ‏
گر چه می خوانیم آن را باز نادانیم ما ‏
با وجود آن که مست خواب ناز غفلتیم ‏
ای خدا از کرده های خود پشیمانیم ما ‏
زاد راهی نیست ما را

• سه شنبه
• 11
• تیر
• 1392
• ساعت
• 06:09
• نوشته شده توسط
• یحیی

عبد گناهکار من چرا ز من جدا شدی
بر در غیر رفتی و دور ز آشنا شدی
قرار ما نبود این، مرا رها کنی چنین
دیده ز هم گشا ببین خود به کجا رها شدی
بندۀ بی‌ وفای من عبد گریز پای من
چرا گریختی ز من چه شد که بی‌وفا شدی
هر چه گناه کرده‌ای عفو نمودم از کرم
هر چه صدا زدم تو را باز ز من جدا شدی
حاصل خویش سوختی وصل مرا فروختی
اسیر نفس گشتی و هوایی هوا شد
من همه هست خویش را بهر تو خلق کرده‌ام
تو همه را ندیدی و غرق یم خطا شدی
خداست یار و یاورت چگونه نیست باورت
دمی به خود بیا ببین که غافل از خدا شدی
رشتۀ وصل ما و تو پاره نمی‌شود بیا
خدای تو منم چرا بندۀ غیر ما شدی؟
مرا بس است آه تو گذشتم از گناه تو
دست بده به دست

• سه شنبه
• 11
• تیر
• 1392
• ساعت
• 07:56
• نوشته شده توسط
• یحیی

یــــادت دلیل گریه‌ی پـــنـــهــانـی من است
نامـــت انـیـس این دل زنــــدانــی من است
نـــــیمه شب آمــدم که نــبــیــنــــی رخ مرا
بـــــار‌ گــنــاه عـــلـــت پـــنـــهانی من است
از خود بریده‌ام به تـــو نـــزدیــــک تـــر شوم
این لحظه‌ها که خلوت روحــــانی من است
در خــلــوتــم همــیــشـه کـلـنـجـار مـی‌روم
می‌گویم این چه وضع مسلمانی من است؟!
کـــاری بــکـن کـه رو نـزم بر کـسـی بــیا...
چـیــزی بــده کــه رزق سـلیمانی من است
از ســفــره‌ی تــو مـی‌خورم و سیر می‌شوم
شـکـرت از این که نـعـمتت ارزانی من است
یـک جلـوه‌ات بر این دل تــــاریک و سنگی‌ام
پـایـان خـواب‌هـای زمـسـتـانـی من اســـت
امــ

• سه شنبه
• 11
• تیر
• 1392
• ساعت
• 08:20
• نوشته شده توسط
• یحیی

رخ، زرد و مو سفید و همه نامه‌ام سیاه
ره، دور و قد خمیده ز سنگینی گناه
اشکی نیامد از بصرم وای! وای! وای!
سوزی نمانده در جگرم آه! آه! آه!
بی‌اختیار، راه سپارم سوی جحیم
گر افکنم به نامۀ اعمال خود نگاه
یک مصرع است روز جزا کل نامه‌ام
یک لحظه توبه کردم و یک عمر اشتباه
از بس گناه، پرده به چشمم کشیده است
تشخیص راه را ندهد دیده‌ام ز چاه
عمری گناه کرده‌ام و توبه می‌کنم
با این زبان که ذکر تو را گفته گاه‌ ‌گاه
هر چند نیست در خور بخشش گناه من
مولای من! به عفو تو آورده‌ام پناه
فریاد از آن زمان که گناهان من روند
در پیش دیده‌ام رژه مانند یک سپاه
فردا که مادر از پسر خود کند فرار
«میثم» به خاندان پیمبر برد پناه

• سه شنبه
• 11
• تیر
• 1392
• ساعت
• 08:20
• نوشته شده توسط
• یحیی

كسی كه دل به هوای تو داد می بخشی
شفیق تر ز همه بالعباد می بخشی
شكسته بال و پری آمده به درگاهت
كه رفته حاصلِ عمرش به باد می بخشی
به مَنجِلابِ گُنه دست و پا زدن بس نیست
عجیب وضعیتم گشته حادّ می بخشی
شنیده ام كه كریمانه می كنی برخورد
اگر چه هست گناهم زیاد می بخشی
همیشه چوبِ نفهمی خویش را خوردم
نبود فعلِ بدم از عناد می بخشی
اسیرِ نفس شدم هر چه خواستم كردم
منی كه لطفِ تو بردم ز یاد می بخشی
به قدرِ رحمت و لطفت امید آوردم
گدای رو سیهِ خانه زاد می بخشی
دوباره كاسۀ خالی چقدر رو دارم
ولی تو مثلِ همیشه زیاد می بخشی
تمامِ دار و ندارم محبّتِ مولاست
مرا به خاطرِ این اعتقاد می بخشی
مرا كه وصلۀ ناجورِ آلِ طاه

• شنبه
• 5
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 06:34
• نوشته شده توسط
• یحیی

بارالهـا بـر درت اشـک و آه آورده‌ام
هم سرشک خجلت و هم گناه آورده‌ام
هـم گنـاه آورده‌ام هـم پنـاه آورده‌ام
دیده از جرمم بپوش اشک و آهم را ببین
یـا الـه‌العالمین یـا الـه‌العالمین
با همـه بـار گنـاه بـا همـه فعـل بدم
تو صدا کردی مرا من به سویت آمدم
دست دل بر دامن لطف و احسانت زدم
آسمانی کن مرا که چه خوردم بر زمین
یـا الـه‌العالمین یـا الـه‌العالمین
وای اگر این روسیاه رو به محشر آورد
نامـه‌ای از صـورت خـود سیه‌تر آورد
با گنـاه بی‌شمـار رو به ایـن در آورد
با گناهانم شوم روز محشر هم‌نشین
یـا الـه‌العالمین یـا الـه‌العالمین
سایۀ لطفت مرا در دو عالم بر سر است
از گنـاه بی‌حـدم عفـو تـو بالاتـر است
هر

• شنبه
• 12
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 05:24
• نوشته شده توسط
• یحیی

من کیم؟ عبد گنه کار الهی العفو
من کیم؟ بنده ی سربار الهی العفو
منم آن کس که نمک خورد و نمکدان بشکست
نه که یک مرتبه، بسیار الهی العفو
نفس من ول کُنِ من نیست! خدایا چه کنم؟
خسته ام زین همه آزار الهی العفو
با گناهی که ز من سر زده، بین من و تو
... چیده شد این همه دیوار الهی العفو
من زمین خورده ام و آمده ام توبه کنم
... با چنین وضع اسفبار الهی العفو
بزنی یا نزنی مال تواَم جان علی
پس بیا رحم کن این بار الهی العفو
چیزی از سوختن من که نصیبت نشود
پس نجاتم بده از نار الهی العفو
مهربانی کن و این بار مرا نیز ببخش
ذوالکرم! حضرت غفّار! الهی العفو
زیر چتر کرمت آمده ام ربّ کریم
با علی ـ حیدر کرّار ـ الهی العف

• یکشنبه
• 6
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 05:27
• نوشته شده توسط
• یحیی

عطر سحر نسیم مناجات بوی یار
حال دعا حریم ملاقات روی یار
مَحرم شدن به خلوتِ خوبان فراهم است
بزم ضیافت است و رسیدن به كوی یار
دلها پُر است از غمِ دوریِ ذُوالجلال
تنها وسیله است دعا از گلوی یار
خلوت نشینِ اُنسِ ابوحمزه نیمه شب
با افتتاح جمع شدن روبروی یار
گه یستشیر، گاه مجیر و گهی كمیل
جوشن كبیر و باده زدن از سبوی یار
این عشق نامه ها كه پر از اسم اعظم است
هریك نشانه ای است پِی جستجوی یار
از صبح تا غروب زبان بسته مثلِ طفل
از نیمه شب زبانِ دعا گفتگوی یار
باید مواظبت كنم افطار تا سحر
با یك خطای خود نَبَرم آبروی یار
اعدا عدوّك است همین نفسِ اژدها
شیطان كه دست بسته شد از چارسوی یار
كاری كنیم گاه نَلَر

• یکشنبه
• 6
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 05:28
• نوشته شده توسط
• یحیی

من از این نفس از این بی سر پا خسته شدم
خودم از دست خودم آه خدا خسته شدم
اینکه هر روز بیایم تو مرا عفو کنی
بروم باز خطا پشت خطا خسته شدم
من از این چشم که جز تو همه را می بیند
از همین کوری و این منظره ها خسته شدم
به همه وعدۀ جبران محبت دادم
جز تو ای خوب... از این رسم وفا خسته شدم
لا اقل کاش دمی شکر گذارت بودم
من از این لال زبانی به خدا خسته شدم
ای که ناگفته همه حاجت ما رادادی
قسمتم کن بروم کرببلا خسته شدم

شاعر : موسی علیمرادی

• یکشنبه
• 6
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 05:34
• نوشته شده توسط
• یحیی

اگر به سوی جحیمم بری و گر به بهشت
به پیشگاه توام اعتراض باشد زشت
جهان برای همه کشتزار آخرت است
به حشر می‌درَوم هر چه را که کردم کشت
هر آنچه بر سرم آری، من و سر تسلیم
که دست مصلحتت هر چه را نوشت، نوشت
نکوتر از مَلَکم ساختی، چه بهتر از این
مگر نه اینکه ز آغاز خاک بودم و خشت؟
مرا که رو به سوی کعبه بود وقت نماز
دگر چه کار به بتخانه و به دیر و کنشت
برون ز دایرۀ رحمتت نخواهد شد
هزار بار اگر آدم برون رود ز بهشت
به چند دانۀ گندم بهشت نفروشند
برای وصل تو بود آدم ار بهشت، بهشت
تو گفتی اینکه مَلک سجده آورد بر من
تو روح خویش دمیدی از اولم به سرشت
چگونه شکر گذارم که با ولای علی
گِل وجود مرا دست قدرت تو سرش

• یکشنبه
• 6
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 05:36
• نوشته شده توسط
• یحیی

یا رب شب فیض است به ما نور صفا بخش
از راه عنایت به مریضان تو شفا بخش
یا رب سببی ساز که بیچاره نگردیم
دور سر خود واله و آواره نگردیم
یا رب بنگر زمزمه و زاری ما را
خود رفع نما کل گرفتاری ما را
یا رب علم شیعه سر افراز نگهدار
ما را ز سقوط ابدی باز نگهدار
یا رب مددی کن، به غم آماج نگردیم
غیر از تو به کس سائل و محتاج نگردیم
یا رب تویی آگاه ز هر مشگل شیعه
عشق علی و آل، مگیر از دل شیعه
غیر از تو خدا نیست به ما حامی و یاور
با دست علی حاجت ما را تو بر آور

شاعر : کلامی زنجانی

• دوشنبه
• 7
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 07:11
• نوشته شده توسط
• یحیی

بنده ی شرمنده ی تو رسیده از راه ، باناله و آه
لحظه به لحظه می خونه استغفرالله
ریسمان بندگی من گسسته شد
دلمویه ی توبه ی من پیوسته شد
می گن خدا واسه ش اجابت می کنه
هر کیی دلش بین دعا شکسته شد
بغض گلومو می شکونم ، منو می بخشی می دونم
تا که باز مرا هم بدی ، با گریه اینو می خونم
الهی العفو
******
خودت که خوب می دونی ای ، پروردگارم ، توکوله بارم
آخه به غیر معصیت ، چیزی ندارم
یه عمره که بودم فقط یار گناه
روشونمه سنگینی بار گناه
دلی که روزی خونه ی تو بود حالا
شده نمایشگاه آثار گناه
می شنوی آه و سوزمو ، می بینی حال و روزمو
وا می کنم با تربت ، کرببلا من روزمو
الهی العفو
******
دل اسیر نوکرا ، در شور و ش

• جمعه
• 11
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 21:44
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

امان از غربت قبر و قیامت
فغان از وحشت قبر و قیامت
اگر ارباب من دستم نگیرد
ندارم طاقت قبر و قیامت
اجل در ره عمل کوته چه دارم
به غیر از حسرت قبر و قیامت
گنه کاری چو من فرمانبرِ نفس
چه داند حرمت قبر و قیامت
من از تنهاییِ خود خوف دارم
امان از ظلمت قبر و قیامت
اگر مولای من دستم بگیرد
چه خوف از محنت قبر و قیامت
غم و درد و بلا را می شناسم
که باشد زینت قبر و قیامت
پس از مرگم به زیر سایۀ یار
بگیرم هیئت قبر و قیامت
برای گریه بر سلطان عطشان
عطا کن مهلت قبر و قیامت
بهشت کربلا را کن نصیبم
که بینم جنت قبر و قیامت
رضای توست نصب العین عاشق
ندارد نیّت قبر و قیامت
ز دنیا می روم با دست خالی
امان از حسرت قبر و قی

• یکشنبه
• 13
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 05:54
• نوشته شده توسط
• یحیی

الهی شعله بر آب و گِلم زن
شراری از فروغت بر دلم زن
به سوز سینه ام تابی کرم کن
به چشم خشک من آبی کرم کن
به خون دل مخمّر کن گِلم را
به سنگ معرفت بشکن دلم را
به خود وصلم کن از خویشم جدا کن
دعا خواندم وجودم را دعا کن
چنان کن کز وجودم شعله خیزد
دلم خون گردد و از دیده ریزد
اگر نَبود وصال دوست میلم
چه سودی از دعاهای کمیلم
عطا کن از کرم سوز درونم
که سوزد هم درونم هم برونم
چنانم کن که هنگام ستودن
برم لذّت ز فیض با تو بودن
لبی خواهم که گویای تو باشد
دلی ده تا فقط جای تو باشد
مرا در سینه، تیر نفس تا کی
دل سختم اسیر نفس تا کی
چه می شد گر اسیر یار بودم
امیر نفس بد کردار بودم
دل از تو، ناله از تو، آه از تو

• سه شنبه
• 15
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 05:26
• نوشته شده توسط
• یحیی

پرگناه آمدم یا الهی رو سیاه آمدم یا الهی
یا الهی
من خجالت زده از تو هستم بر سر کوی لطفت نشستم
گِرد الطاف تو در طوافم مُحرم وادی اعتکافم
گرچه عاصیّ و نامه سیاهم دادی یک بار دیگر تو راهم
قلبم از شعله ها پرشرر شد عمرمن درگناهان به سر شد
ای خدا غفلت آواره ام کرد نفس عمّاره بیچاره ام کرد
هستم ای مهربان عبد رسوا ای خدا کن مرا اهل تقوی
کن مرا اهل نور و سعادت اهل قرآن و ذکر و عبادت
من که بیگانه ام با مناجات هم به توحید و یاسین و صافات
تحفه ای بر من بی وفا ده درد بی دردی ام را شفا ده
یا رب ای خالق حیّ منّان نور دانش به قلبم بتابان
کن عنایت شوم عبد گمنام زینت را قرآن و اسلام
بار الها مرا کن عطایی چون شه

• چهارشنبه
• 6
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 12:54
• نوشته شده توسط
• یحیی

من معتکف در ، بیت تو هستم با شرم و خجلت ، اینجا نشستم
الهی العفو
یا رب تو آگاه بر هر ضمیری من آمدم تا دستم بگیری
هستم اسیر دارمکافات بده تو بر من حال مناجات
قلبم سیاه از عصیان و غفلت من کوه جرم و تو بحر غفلت
بده خدایا بر من سعادت فیض نماز شب و عبادت
رضای تو در این دو کلام است انجام واجب ترک حرام است
لایق به دوزخ بستم خدایا دل را به لطفت هستم خدایا
تو مهربانی،تو با وفایی دریای جود و لطف و عطایی
گویم تو را با اشک روانی بده تو راهم در میهمانی
رو بر تو کردم با ناله و آه شرمنده هستم استغفرالله
اغفر ذنوبی ، ای حیّ یکتا قسم به حقّ ، اولاد زهرا
گرچه سیه رو در عالمینیم من خاک کوی عشق حسینیم
گریان شرح ق

• چهارشنبه
• 6
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 13:08
• نوشته شده توسط
• یحیی

شرمنده ام از رحمت جانانه ی تو
من معتکف گشتم خدا در خانه ی تو
سوز من و نوای من خدای مهربان من
الهی العفو
******
بار دگر من آمدم با رو سیاهی
بار گنه آورده ام با خود الهی
از لطف تو آکنده ام شرمنده ام شرمنده ام
الهی العفو
******
می خوانمت با ناله وبا دیده ی تر
بنما قبولم بار الها حقّ حیدر
حقّ علیّ مرتضی اغفر لنا ذنوبنا
الهی العفو
******
گرچه زعصیان رو سیاه عالمینیم
سینه زن و گریه کن داغ حسینیم
آن که به مقتل شد جدا در راه قرآن سر جدا
آه و واویلا
******
یا رب به اهل بیت پیغمبر چه ها شد
رأس حسین ، هلال روی نیزه ها شد
لعن خدا بر دشمنت ای سر بریده ، کو تنت؟
آه و واویلا

شاعر : حاج امیر عباسی

دانلود سب

• چهارشنبه
• 6
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 13:16
• نوشته شده توسط
• یحیی

از عطا و رحمت بی حدّ تو آکنده ام
ای خدای مهربان ، از لطف تو شرمنده ام
خدای من خدای من خدای من خدای من
گشته آلوده ز عُصیان ، یا رب از پا تا سرم
از من ِ عاصی خطا و از تو خوبی و کرم
گرچه من خیلی بدم امّا تو خوبی ای خدا
واقعاً شرمنده ام ، اغفر ذنوبی ای خدا
یا جمیل و یا جلیل و یا ودود و یا حلیم
یا رئوف و یا رحیم و یا غفور و یا کریم
یا وکیل و یا کفیل و یا دلیل و یا قبیل
یا مُدیل و یا مُنیل و یا مُقیل و یا مُحیل
ای تو علامُ الغُیوب و ای تو غفّارُ الذّنوب
ای تو صانع ، ای تو شافع ، ای تو ستّارُ العُیوب
یا علی و یا وَفی و یا غنی و یا مَلی
یا حَفی و یا رضی و یا زکی و یا ولی
فارجُ الهَم ، کاشف َ الغم ، صا

• چهارشنبه
• 6
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 13:20
• نوشته شده توسط
• یحیی

مهربانی تو خدا ، از تو جدا ، شدم من ِ عاصی
زندانی ِ گُنَه و ، جُرم و خطا ، شدم من ِ عاصی
عبد سر افکنده منم ، از گنه شرمنده منم
لیکن از لطف و کرمت ، ای خدا آکنده منم
گذشته از حَد شد ، گناه من اَلعَفو
ولی خجل هستم ، خدای من اَلعَفو
گشته از دیده ی دل ، اشک خجالت روان
خون کردم با گنهم ، قلب امام زمان
شکسته قلب و رو سیهم ، ببین که من گم کرده رَهَم ، رَهی نشانم ده
بده به راه خود مَدَدَم ، برای ترک فعل بدم ، خودت توانم ده
******
مهربان کن تو نظر ، بر من و بر خرابی ِ حالم
آمدم توبه کنم ، از گنه و ، بدی اعمالم
بوده ام بی مایه ولی ، غرق شور و زمزمه ام
گرچه آلوده شده ام ، من مُحبّ فاطمه ام
اگر چه نزد تو

• چهارشنبه
• 6
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 14:56
• نوشته شده توسط
• یحیی

یا ربّنا یا ربّنا اغفِر لنا ذُنوبنا
با کوه عصیان آمدم ، با چشم گریان آمدم
عُمرم شده صَرف گناه ، امّا پشیمان آمدم
بیچاره ی درمانده را ، در محضرت راهش بده
در وادیّ عُبودیت ، سوزش بده آهش بده
با این نفس امّاره و ، درد جهالت چه کنم
گر ببخشی من را بگو ، با این خجالت چه کنم
ساده گویم ای مهربان ، در بندگی من رُسوایم
قسم به تو شرمنده ی ، خمینی و شُهدایم
نه نمازی نه روزه ای ، نه جهادی نه زکاتی
گرچه پر از سَیّئاتم ، تو دریای حَسَناتی
بیچاره ام آلوده ام ، من را ببخش من را ببخش
نافرمانی نموده ام ، من را ببخش من را ببخش
من را ببخش من را ببخش ، به حقّ شاه شهدا
قسمت جمع ما نما ، زیارت کرببلا
ما همگی آواره و

• چهارشنبه
• 6
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 14:59
• نوشته شده توسط
• یحیی

شب جمعه درِ رحمت بود باز
دهد پروردگار از عرشت آواز
که می بخشم تو را عبدِ گنه کار
مشو شرمنده سر پایین مینداز
خطا کردی عطایت کرده ام من
بیا کن آشتی با من ، مکن ناز
بگو دردِ دلت را در دلِ شب
بدار ای بنده ی من حاجت ابراز
نیاوردم به روی خود گناهت
به نزدِ مردمت کردم سر افراز
به نفسِ خویشتن کردی ستمها
بیا امشب به حالِ خود بپرداز
که را دیدی چو من پوشنده ی عیب
بدان ای بنده هستم محرمِ راز
مشو نومید از آمرزشِ من
که غفّر الذنوبم من، سبب ساز
پشیمان شو از اعمالِ گذشته
پذیرم توبه را گر بشکنی باز
تو افتادی به دامِ دیوِ شیطان
نبود این مقصدِخلقت از آغاز
فریبِ گفته ی شیطان مخور تو
بیا تا من بگردم با تو دمساز
توی

• سه شنبه
• 15
• بهمن
• 1392
• ساعت
• 11:39
• نوشته شده توسط
• یحیی

چوب قهرت را اگر میخورد این مسکین زار..
زودتر میشد ادب زین لطف های رنج وار..
از من این بار گناهو از تو این بار کرم..
از من این بی سایبانی از تو هم این سایه سار
از من این سستی و غفلت از تو این جود مدام
لطف کن ای حضرت الله اکبر بر صغار..
اشک رشکی میبرم بر حال پاکان حریم
مثل بارانی که میبارد در ایام بهار..
دست من را رو مکن بی رو شدن شرمنده ام..
آبرویم را مبر در پیش خلق روزگار..
سجده هایم بهر حاجت،ندبه هایم بی ثمر
آه.. از این بی وفایی های من پیش نگار..
شد تلف عمر گرانم پای این و پای آن..

حیف ازین اوقات رفته حیف ازآن افتاده بار..
دست های خالیم سمت عنایاتت دراز..
چشم من بر رحمت بی منتت امیدوار..
یا

• یکشنبه
• 7
• اردیبهشت
• 1393
• ساعت
• 14:03
• نوشته شده توسط
• یحیی

رجب آمد خدای من العفو
آمدم آشنای من العفو
غلطی کردم و نفهمیدم
در گذر از خطای من العفو
نظری کار من گره خورده
یار مشکل گشای من العفو
کرم تو امیدوارم کرد
یا سریع الرضای من العفو
پرده پوشی تو جسورم کرد
وای من آه وای من العفو
توبه کردم ولی نتیجه نداد
چه کنم توبه های من... العفو
کاری از دست من که ساخته نیست
تو خودت از برای من... العفو
شب جمعه نوای من الغوث
شب رحمت نوای من العفو
حاجت لیلة الرغائب من
یا شریف الجزای من العفو
فارج الهَمّ و کاشِفَ الغَّمی
یا کَثیرالوَفای من العفو
یا من إِحسانُهُ القَدیم تویی
یا قَدیمَ السَّنای من العفو
سَیِّدی أَنتَ یَسمَعُ النَجوی
یا جَمیلَ الثَّنای من العفو
دائِمُ اللُ

• یکشنبه
• 7
• اردیبهشت
• 1393
• ساعت
• 15:38
• نوشته شده توسط
• یحیی

روزگاري پر از صفا بوديم
مرد ميدان هر بلا بوديم
دورمان هر چه بود خوبي بود
از دروغ و ريا جدا بوديم
بال پروازمان كه وا ميشد
از كران تا كران رها بوديم
دلمان صاف بود و بي كينه
مؤمن و پاك و با خدا بوديم
دلمان دل نبود دريا بود
سر به زير و چه سر به را بوديم
بندگيمان به شرط مزد نبود
به قضا و قدر رضا بوديم
در پي كبر نه ريا هم نه
ولي دنبال كبريا بوديم
نيمه شب جانمازمان پهن و ...
همه مشغول ربنا بوديم
اهل العفو گفتن و توبه
اهل پرهيز از خطا بوديم
صبح هر جمعه عهد مي خوانديم
با مفاتيح آشنا بوديم
كربلا هم اگر نمي رفتيم
زائر مشهد الرضا بوديم

شاعر : محمدحسن بیات لو

• دوشنبه
• 23
• تیر
• 1393
• ساعت
• 14:51
• نوشته شده توسط
• علی

اگر ای دو ست نداری هوس دیدن ما
محض تشویق بیا دیدن گرییدن ما
همه را میخری از بسکه که تو مردم داری
ای ز احسان تو گرییدن و خندیدن ما
گوشه ی صحن تو چون با تو زبان میگیریم
مرغ فردوس خورد غیطه به نالیدن ما
ما به صحن تو در اییم و تو بر دیده ی ما
باز دید تو کجا عوض دیدن ما
بی سلیقه است مسافر که رود جای دگر
بهترین است همین طرز پسندیدن ما
ای طواف تو همه دل خوشی ما فقرا
حج ما نیست بجز دور تو گردیدن ما
هر که دل خسته اید تو کنی ارامش
باغ رضوان تو شد وقف خرامیدن ما
نجف و کرب و بلا رفتن ما طاعت تست
وه چه زیباست بخون نزد تو غلطیدن ما
به خطا رفتهی تو باز چو اهو برگشت
ای زیارت گه تو ضامن بخشیدن ما
ما به تشریک م

• یکشنبه
• 29
• تیر
• 1393
• ساعت
• 06:23
• نوشته شده توسط
• سبحان

خدایی خدا غریبه
غریبه چون که ما عاشقش نشدیم
غریبه بنده لایقش نشدیم
غریبه رهرو صادقش نشدیم
امون ز غفلت امون زتهمت
از دست ما تو غیبته حضرت حجت
گناه شد عادت غیبت عبادت
جالب اینه گذاشتیم سر خدا هم منت
هرجا ریا شد به اسم خدا شد
همه دکان واکرده ایم حتی تو هیئت
چی و ببینه دل سیاه
یا رو زبون اللهم الرزقنی شهادت
از امربه معروف ترسیدیم
حاجی و دورشیطان گردیدیم
همسایه یتیم و سیر خوابیدیم
ما به زمین خورده خندیدیم
خدا نفهمیدیم
خدایی خدا غریبه
غریبه چون که راحت گناه کردیم
غریبه به نامحرم نگاه کردیم
غریبه نامه فقط سیاه کردیم
فروختیم ایمان
خریده ایم نان
خاک میخوره رو طاقچه هامون قرآن
سحر نه حالی نه خمس مالی
اس

• پنج شنبه
• 23
• مرداد
• 1393
• ساعت
• 08:10
• نوشته شده توسط
• علی