مناجات با خدا

باید برای حال زارم ناله سر کرد
یا لااقل این شام ظلمت را سحر کرد

وقت گرفتاری تو را خواندن، هنر نیست
آنکه همیشه خوانده نامت را، هنر کرد

فهمیده‌ام از اِنّٙ‌الاٙنسانٙ لٙفیٖ خُسْر
هرکس که از یاد تو غافل شد، ضرر کرد

دیروز اهل اشک و استغفار بودم
امروز اما معصیت بر من اثر کرد

شرمنده از بار گناهم بودم اما
بخشندگی‌هایت مرا شرمنده‌تر کرد

گفتند که آخر عذابم میکنی تو
گفتم عذابم میکند؟ هرگز، اگر ‌کرد‌ ..!

کارم گره خورده‌ست، دیگر مطمئنم
باید حسین‌بن‌علی را باخبر کرد
.
.
می‌رفت زینب پابه‌پای آن سری که
منزل به منزل بر فراز نِی سفر کرد

یکجا میان طشت‌ و یکجا بین گودال
یکجا هم از بازار شامی‌ها گذر کرد

• دوشنبه
• 24
• مهر
• 1402
• ساعت
• 13:21
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

دوری از آن خوابِ غفلت، راه را هموار کرد
ای فدای آنکه ما را نیمه‌شب بیدار کرد

پافشاری کرد پروانه که دور شمع بود
بر وصال یار باید بیشتر اصرار کرد

جانِ آنکه دوستش داری مرا تنبیه کن
طفلِ بازیگوش را باید کمی هشیار کرد

شستشوی روح ما، کار کسی جز گریه نیست
خوش بحال آنکه اینجا گریه‌ی بسیار کرد

«قَبلَ أَن یَستَغفِرَ» یعنی گدا بخشیده شد (۱)
زودتر از آنکه در این خانه استغفار کرد

عاقبت، عشق علی معیار حق و باطل است
نیست با ما آن کسی که عشق را انکار کرد

اربعین آمد، نمیخواهی مرا راهی کنی؟
دوری از کرب‌وبلا حال گدا را زار کرد

مثلِ فرشی که ته انبار صحنش مانده بود
غبطه خوردم بر غلامی که برایش کار کرد

داغها دیدیم اما نیست داغی سخت تر
از غم کاری که با ما روضه‌ی بازار کرد

کوچه بود و ازدحام و سیلی نامحرمان
آنچنانی که دو چشم‌ دخترش را تار کرد

یک به یک گل‌های باغ فاطمه پژمرده شد
آه از آن روسری‌هایی که غارت برده شد

#محمد_زوار

__

(۱) ما مِن عَبدٍ أَذنَبَ ذَنباً فَنَدِمَ عَلَیهِ اِلاّ غَفَراللهُ لَهُ قَبلَ أَن یَستَغفِرَ.

هر بنده‌اي که از گناهِ مرتکب‌شده پشيمان شود، پيش از آنکه استغفار کند خداوند گناهش را مي‌آمرزد.

جامع‌ احاديث الشيعه، ج ١٤، ص ٣٣٨

• دوشنبه
• 24
• مهر
• 1402
• ساعت
• 20:18
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

حالا که اینجا آمدیم از راه طولانی
امشب پناهی باش بر دل‌های طوفانی

در این گلستان، خار هم یک جا به کار آید
مثل سگی که می‌شود وقف نگهبانی

وقت سفر باید سبک‌تر کرد بارم را
پس هر چه غیر از دوست در دل هست، ارزانی

در قعر چاهیم و اسیر ظُلمتِ نفسیم
ای کاش روشن می‌شد این دل‌های ظُلمانی

با آن گناهان سخت غافل بوده‌ایم از تو
اما تو راضی می‌شوی از ما به آسانی (۱)

صد بار توبه کرده‌ایم و باز می‌بخشی
اینجا همیشه سود دارد این پشیمانی

گرچه لباس معصیت پوشیده‌ایم اما
امشب ببر همراه خود ما را به مهمانی (۲)

نام علی ما را از آتش دور خواهد کرد
با حب او معنا گرفته این مسلمانی

بچه در آغوش پدر آرام می‌گیرد
پس جانِ مولا یک نجف ما را ببر، آنی

عمری دوای درد بی درمانِ ما گریه‌ست
راه علاج ماست تنها «گریه‌‌درمانی»

این اشک‌های روضه ما را آبرو داده
اِی خوش به‌حال آنکه چشمش هست بارانی

با یاحسینِ ما مسیرِ راه آسان شد
مِهرش فضیلت داشت بر این مُهر پیشانی (۳)

پشت ضریحش حبس در زندان دنیاییم
ای کاش در وا می‌شد امشب روی زندانی

یک جرعه آبش؟ نه! عذابش داد در گودال
عالَم به قربان لب آن تشنه قربانی...

در بین صحرا زیر و رو کردند جسمش را
پس زیر و رو خواهد شد هر کس برد اسمش را

بالحسین الهی العفو...

#محمد_زوار

__

(۱) إِلٰهِى لَمْ يَكُنْ لِى حَوْلٌ فَأَنْتَقِلَ بِهِ عَنْ مَعْصِيَتِكَ إِلّا فِى وَقْتٍ أَيْقَظْتَنِى لَِمحَبَّتِكَ/ خدایا! من غافل بودم و هیچ توفیق حرکت نداشتم مگر آنگاه که تو مرا بیدار کردی/ مناجات شعبانیه

(۲) الٰهِى أَلْبَسَتْنِى الْخَطایا ثَوْبَ مَذَلَّتِى ، وَجَلَّلَنِى التَّباعُدُ مِنْکَ لِباسَ مَسْکَنَتِى/ خدايا! گناهان بر من لباس خوارى پوشانده، و دورى از تو جامه درماندگى بر تنم پيچيده/ مناجات التائبین

(۳) بنده خیال می‌کنم فضیلت بکاء بر سیدالشهدا علیه‌السلام بالاتر از نماز شب باشد؛ زیرا نماز شب عمل قلبی صرف نیست، بلکه کالقلبی است، ولی حزن و اندوه و بکاء، عمل قلبی است، به‌حدی که بکاء و دمعه (اشک چشم) از علائم قبولی نماز وتر است.
در محضر بهجت، ج۱، ص ۲۱۶

• دوشنبه
• 24
• مهر
• 1402
• ساعت
• 20:24
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

مرگ برا هر کسی / یه روز تصویر میشه
فکرشم نمیکنی / چقدر زود دیر میشه
چه کنم دستم خالیه؟
چه کنم با زخم گناه؟
چه کنم با این خستگی؟
منه گم کرده راه
پُر از حسرتم - پُر از دردم
کاش میشد برای جبران - برگردم
من که عمرمو توو غفلت - سر کردم
کاش میشد برگردم ۲

«فَمَن یَمُت یَرَنی» / حق‌شم همینه
هر کسی که می‌میره / مولا رو می‌بینه
چه کنم با شرمندگی؟
چه کنم با بُغض گلو
چه کنم وقتی که می‌شم
با علی روبه رو
پُر از خالیه - کوله‌بارم
من به غیر عشق حیدر - چی دارم؟
من اگه علی نباشه - بیچاره‌م
تشنه‌ی دیدارم ۲
دوباره قلبم - اِحیا میشه
با علی هر زمین‌خورده - پا میشه
با علی درای توبه - وا میشه
قلبا اِحیا میشه ۲

• جمعه
• 28
• مهر
• 1402
• ساعت
• 11:38
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

(شبای مناجات و دعا
وسط این اشک و گریه ها) ۲
صدات اگه برسه کربلا
(آغوششو وا می کنه حسین
بی تردید امضا می کنه حسین) ۲
آقایی که نیس توو دنیا بدلش
یه دل سیر گریه کن توو بغلش ۳
بحق الحسین الهی العفو ۳

(ذکر علی رو بگو با شعف
عمرتو نکن جایی تلف) ۲
برو دم ایوون نجف
(حالت رو شیدا میکنه علی
آغوششو وا می کنه علی) ۲
میشه دل با حب حیدر منجلی
نیست امیرالمومنینی جز علی ۳
به حق علی الهی العفو ۳

• جمعه
• 28
• مهر
• 1402
• ساعت
• 11:59
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

اَللهُمّ عجّل فَرَجَ مَولانَا الْمَهدی عليه‌السّلام

ای خدا! سفره ی اُمّید و دعا گُستَردم
ای خدا! خوانِ مناجات و بُکا گُستَردم
من، بساط غم و اندوه و نوا گُستَردم
پرده‌ی سترِ ادب، روی خطا گُستَردم
ای خدا! باش به امر فَرَجِ یار، عَجیل
ای خدای عرفه! بهر فَرَج کُن تعجیل

هست عالَم به تمنّا که رسد خَتمِ حُجَج
پُر شده دهر ز اَمواج غم و كُفر و عِوَج
به سُتوه آمده عالَم ز درازای حَرَج
با دعای به فَرَج، باز شود قفلِ فَرَج
هست غیبت به گرفتاریِ این دهر، دلیل
ای خدای عرفه! بهر فَرَج کُن تعجیل

باز، گُسترده شده پنجره‌های عرفه
هر که رو کرده به نجوای هوای عرفه
با حسینِ بن علی، خوانده دعای عرفه
جلوه در کرببلا کرده خدای عرفه
بسته دل بر حَرَم خون خدا، بندِ دخیل
ای خدای عرفه! بهر فَرَج کُن تعجیل

مَردم از فتنه‌ی دوران، به عذاب افتادند
جای دریا همه در بحرِ سراب افتادند
جای هشیاری و اِدراک به خواب افتادند
زیر بارانِ غم و درد ز تاب افتادند
خلق گردیده ز هجرانِ ولیّ تو، ذلیل
ای خدای عرفه! بهر فَرَج کُن تعجیل

زیرِ خنجر زده فریاد حسینت: "عجّل ..."
شده عبّاس، ز عطشانیِ اَطفال، خجل
صبحِ روز عرفه، کوفه شود راهى، دل
شد دعای به فَرَج از دمِ روضه، حاصل
شد دعای به فَرَج، ذکرِ لب خُشک و عَتیل
ای خدای عرفه! بهر فَرَج کُن تعجیل

مُسلم، افتاد زمین، روضه‌‌ شد آغاز اینجا
عُمره‌ی مُفرَده شد حجّ حسین و سقّا
راه، افتاد حسین و حَرَمش در صحرا
با سفیرش که چنین شد؛ چه شود با مولا!؟
به قتیلِ رهِ عشقِ به حسين، اِبنِ عقیل
ای خدای عرفه! بهر فَرَج کُن تعجیل

• چهارشنبه
• 24
• آبان
• 1402
• ساعت
• 18:53
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

برای دردهایم روز و شب فکر دوا کردم
برای جرعه ای از جام فیض تو دعا کردم

تو گفتی "رَتِّلِ اَلْقُرْآنَ تَرْتِيلاً "، به روی چشم
رسیدم تا به "اُدْعُونِي" تو را از جان صدا کردم

مرا "قُلْ يٰا عِبٰادِي" ، "اَلَّذِينَ أَسْرَفُوا" امید
چرا که از ولادت تا کنون خبط و خطا کردم

تو با "لاٰ تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اَللّٰه" ات مرا خواندی
من این دل را به مهر و رحمت تو آشنا کردم

"فَمِنْهُمْ مَنْ قَضىٰ نَحْبَهُ" سخن از عهدبستن شد
و با خود گفتم آیا بر عقود خود وفا کردم؟

تو پرسیدی "أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ يٰا بَنِي آدَمَ ؟"
نه واللهِ ... رَهَم را از صراط تو جدا کردم

"أَلَمْ يَعْلَمْ بِأَنَّ اَللّٰهَ" را خواندم نفهمیدم
کجا محض رضای تو کمی شرم و حیا کردم؟

منِ نادان به فکر خودنمایی و ریا بودم
تمام کارهایم را من از روی ریا کردم

خوش آنان که "رَضِيَ اَللّٰهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْه" اند
بدا بر حال همچون من که بر خود بد روا کردم

تو گفتی این جهان لهو و لعب، باشد متاعش کم
ولی دل را به دنیا و متاعش مبتلا کردم

"إِذِ اَلْأَغْلاٰلُ فِي أَعْنٰاقِهِمْ" میترسم از آن روز
مرا رحمی نما یارب اگر چه ظلم ها کردم

به "إِنَّ اَللّٰهَ تَوّٰابٌ رَحِيم" ات میدهم سوگند
ببخش آن جمله اعمالم که تنها در خفا کردم

خودت گفتی برای قُربِ من با واسطه آیید
دلم را خوش به اولاد کریم مرتضی کردم

برای این که گردد شاملِ حالِ دلم لطفت
نشستم دست بر سینه و رو بر کربلا کردم

برای آن که گردد ضامنم شاهِ غریبِ طوس
دو خط روضه، دو قطره اشک هم نذرِ رضا کردم

سخن از روضه شد یاد لب خشک علی اصغر
در آن وقت و در آن ساعت میان گرگ ها کردم

میان کوفیان "يا قَوْمِ، إِنْ لَمْ تَرْحَمُوني" گفت
فدای غربتش باشد اگر بُغض و بُکا کردم

• چهارشنبه
• 24
• آبان
• 1402
• ساعت
• 19:56
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

پوشوندی از همه گناهامو
به جاش فقط خوبیامو گفتی
از کرمت بوده اگه بازم
منو توو مهمونیت پذیرفتی
بازیچه ی دستای شیطونم
دست توئه برات آزادی
اینکه چشام بارونیه یعنی
یه فرصت دیگه بهم دادی
الهنا / مهمون ناخونده داری
الهنا / بنده درمونده داری
الهنا / یه موقع تنهام نذاری
یا الهنا یُجیبُنی - نگو که نگام نمی کنی ۳

ماه اجابت دعا اومد
ماه رهایی از تعلق ها
لحظه ی افطار با لب تشنه
سلام میدم به محضر آقا
اگه حسین بن علی شاهه
ابا ندارم که گدا باشم
از خدا خواستم که دیگه امسال
شبای قدرو کربلا باشم
پرم بده / بیام به سمت کربلات
پرم بده / بشم مث کبوترات
حرم بده / به نوکر بی سر و پات
غم تو یه غم سینه سوز - بگو که دوسم داری هنوز ۳

• چهارشنبه
• 24
• آبان
• 1402
• ساعت
• 20:08
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

صد گره افتاده در کارم؛ چه کردم با خودم!؟
بد گرفتارم! گرفتارم! چه کردم با خودم!؟

در گلویم بغض درگیر است با آهِ مدام
شاهدِ لحظاتِ دشوارم؛ چه کردم با خودم!؟

سال ها بازیچهٔ نفْس طلبکارم شدم
من به خود خیلی بدهکارم؛ چه کردم با خودم!؟

حالِ ایمانم مساعد نیست! تقوایم چه شد؟!
سنگ شد قلبِ وفادارم؛ چه کردم با خودم!؟

اشکِ چشمانم چه شد؟! شوقِ مناجاتم کجاست؟!
رفت لذت های سرشارم؛ چه کردم با خودم!؟

در سرم می پرورانم "حبّ دنیا" را مدام
در "فنا" افتاده افکارم؛ چه کردم با خودم!؟

ای خدا عفو و گذشت و رأفت و صبرم چه شد؟!
داشت رنگی از تو رفتارم؛ چه کردم با خودم!؟

داشت دستم ذکرِ تسبیحِ تو را؛ یادش بخیر...
باب میلت نیست کردارم؛ چه کردم با خودم!؟

غفلتی سنگین به روی سینه ام افتاده است
مانده زیرِ تلّ آوارم؛ چه کردم با خودم!؟

همدم شیطان شدم! من که برایم سخت بود-
لحظه ای چشم از تو بردارم!...چه کردم با خودم!؟

کوله بارم کاش خالی میشد از کوهِ گناه
خسته از عصیانِ بسیارم؛ چه کردم با خودم!؟

باز هم با توبه و شرمنده برگشتم خدا...
خوب میدانم گنهکارم! چه کردم با خودم!؟

دستهایم را گرفتی، گفتی: از پیشم نرو...
من که خیلی دوستت دارم! چه کردی با خودت!؟

• چهارشنبه
• 9
• آبان
• 1403
• ساعت
• 12:33
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

الهی دلی ده که جای تو باشد
لسانی که در وی ثنای تو باشد
الهی بده همتی آنچنانم....
که سعیم وصول بقای تو باشد
الهی چنانم کن از عشق خودمست
که خواب و خورم از برای تو باشد
الهی عطاکن بفکرم تونوری
که محصول فکرم دعای تو باشد
الهی عطاکن مرا گوش قلبی
که آن گوش پر از صدای تو باشد
الهی چنان کن که این عبدمسکین
برای تو خواند برای تو باشد
الهی عطا کن بر این بنده چشمی
که بینائیش از ضیای تو باشد
الهی چنانم کن از فضل و رحمت
که دائم سرم را هوای تو باشد
الهی چنانم کن از عیب خالی
که هستیم محو و فنای تو باشد
الهی مرا حفظ کن از مهالک
که هر کار کردم رضای تو باشد
الهی ندانم چه بخشی،کسیرا
که هم عاشق و هم گدای تو باشد
ا

• پنج شنبه
• 19
• آذر
• 1388
• ساعت
• 12:50
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

گفت : مادر ، تو که میدونی من توو این محله چه جوری ام ؟ اسممو هر کی می بره فحش میده به من ! از بس که بدم ، تو رو هم اذیت کردم ، تازه فهمیدم میخوام بمیرم ، گرچه تو رو اذیت کردم و از من بدت میاد ولی مادری . یه وصیتی دارم بهت .
مادر گریه اش گرفت ، گفت چقدر مردم رو اذیت کردی ، چقدر بی خدا گذروندی ؟
گفت شده دیگه مادر ، خجالتم نده ، دارم می میرم !
مادر وقتی جون دادم ، لباسمو در بیار ، ریسمان به پاهام ببند ، من رو چند لحظه دور این حیاط بکشون ، فقط بگو خدایا بنده ی فراریت رو اوردم ، دیگه به بقیه اش کاری نداشته باش !
مادر میگه بچه ام سخت جون داد . بعد از گریه کردن گفتم پاشم حرفشو گوش بدم ، لباسشو در اور

• دوشنبه
• 24
• تیر
• 1392
• ساعت
• 20:49
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

امشب فقط براي خودم گريه مي‌كنم
از دست كارهاي خودم گريه مي‌كنم
صحبت به مرگ و قبر و عذابش رسيده است
در مجلس عزاي خودم گريه مي‌كنم
با اينكه كلّ زندگي‌ام مضحكانه بود
حالا ز ماجراي خودم گريه مي‌كنم
اعمال من دليل نزول عذابهاست
از وحشت بلاي خودم گريه مي‌كنم
چون بعدِ مرگشان همه از هم فراري‌اند
حق مي‌دهي براي خودم گريه مي‌كنم؟
شاعر:علی صالحی

• دوشنبه
• 17
• تیر
• 1392
• ساعت
• 14:12
• نوشته شده توسط
• یحیی

مانند طفل سر به هوا دور مي شوم
هر لحظه از مسير خدا دور مي شوم
خود را به خواب ميزنم و بي خيال كه
دارم مدام از همه جا دور مي شوم
مثل هميشه لطف تو باز است،خوب درست
اما حياي ما...ز حيا دور مي شوم
من تحبس الدعا،ولي از جنس ديگرم
با اين دعا ز هر چه دعا دور مي شوم
يك سال هست رنگ دعا را نديده ام
حالا بگو كه باز چرا دور مي شوم
اين دل براي كار خدا دل نمي شود
از دست اين دل است تو را دور مي شوم
يادم نرفته است كه انت الغني و من
دارم ز راه و رسم گدا دور مي شوم
پايم براي سجده يتان لنگ ميزند
دنيا چه كار كرده مرا،دور مي شوم
لغزيدنم درست همانجا شروع شد
كه ديدم از حسينيه ها دور مي شوم
حالا نماز گريه اگر كارگر شود

• دوشنبه
• 17
• تیر
• 1392
• ساعت
• 16:00
• نوشته شده توسط
• یحیی

باز گویا هوای دل ابری ست
باز درهای آسمان باز است
من ولی تحبس الدعا شده ام
دل من باز فکر پرواز است
**
دیرگاهی ست با خودم قهرم
بسته بر وصله های ناجورم
سر من گرم زندگی شده است
از امام زمان خود دورم
**
غیبت و تهمت و ریا و حسد
جز اعمال واجبم شده است
از دهانم دروغ میبارد
معصیت قوت غالبم شده است
**
ساتر العیب اگر نبودی تو
خلق با من چکار میکردند؟
پرده پوشی اگر نمیکردی
همه از من فرار میکردند
**
زشت و آلوده و خطا کارم
دارم اغرار میکنم یا رب
گرچه بی آبرو شدم اما
باز اصرار میکنم یا رب
**
جرم و کم کاری ام قبول اما
تو که از حال من خبر داری
دوستان را کجا کنی محروم
تو که با دشمنان نظر داری
**
جان مولا بیا در

• دوشنبه
• 18
• دی
• 1391
• ساعت
• 13:12
• نوشته شده توسط
• یحیی

مـــــــن از گــــــــدایان تـــــــوام
مـــهمان ســـــــر خــــوان تـــــوام
کـــــن یــک نــــگاهم از وفــــــا
یـا ربنا، یــا ربنا، یـا ربنا، یا ربنا
بــــــا کــــوه عـــــصیان آمــــدم
آلــــــوده دامـــــــــــان آمــــــــــدم
بــــــا چـــــشم گـــریان آمــــــدم
بــــنگر بــــه چشـــــــمانم خـــــدا
یا ربنا، یا ربنا
یا ربنا یا ربنا
بــــــگذر ز مــــن مـــــولای من
لــــرزیده گـــــــشته پــــای مــــــن
بــــــشنو کــــــــنون آوای مــــن
خــــــیـــزد ز ســــینه ایـــن نـــــدا
یا ربنا، یا ربنا
یا ربنا یا ربنا
ای خـــــــالق بــــــــــخشنده ام
در بــــــــــــندگی شـــــــــرمنده

• شنبه
• 26
• اسفند
• 1391
• ساعت
• 04:57
• نوشته شده توسط
• یحیی

معتکف در بیتت شدم به ناله و آه
بیچاره منم که هستم اسیر گناه
من هستم رو سیاه ، یا رب استغفر الله
******
زلال رحمت را بر قلبم جاری کردی
هر چه بد بودم تو آبرو داری کردی
من هستم رو سیاه ، یا رب استغفر الله
******
فرار از تو کردم به تقلید از اشقیا
من رفتم امّا تو دوباره گفتی بیا
من هستم رو سیاه ، یا رب استغفر الله
******
بهار دلم را شور خزانی دادم
جواب لطفت را با نا فرمانی دادم
من هستم رو سیاه ، یا رب استغفر الله
******
دلم با مهر تو دیگر قرین نمیشد
ببخشید ای خدا بدتر از این نمیشد
من هستم رو سیاه ، یا رب استغفر الله
******
امّا یا الهی خجل و مضطر گشتم
بر درخانه ات ببین که من برگشتم
من هستم رو سیاه

• چهارشنبه
• 6
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 12:58
• نوشته شده توسط
• یحیی

غافرالذنب نگو حضرت غفار بگو
ساترالعیب نگو حضرت ستار بگو
ای که ریزه خور ماه رمضانی همه سال
ز کرمخانه و این سفره ی پر بار بگو
از سر لطف پذیرای گنهکاران است
هرچه خواهد دلت ای عبد خطاکار بگو
خوش خبر باش که میلش به تو باشد دیگر*
سحری حرف دل خویش به دلدار بگو
شرحی از ماوقع عمر بده محضر دوست
رک و روراست از ان حال اسف بار بگو
گر کسی ناله زند گوش فرا خواهد داد
عَفوَکَ... عَفوَکَ و عَفوَکَ بسیار بگو
به علی ٍ به علی ٍ به علی کارگشاست
نیتی کن مددی حیدر کرار بگو
مرتضی واسطه ی خیر شود این شبها
هَب لَنا رَأفَتَهٌ... را صد و ده بار بگو
اخر هرچه مناجات دو خط مرثیه است
روضه خوان روضه بخوان از در و دیوار بگو
بعد

• دوشنبه
• 23
• تیر
• 1393
• ساعت
• 14:38
• نوشته شده توسط
• علی

اصلا حواسم نیست که فرصت ندارم
خیلی برای بندگی همت ندارم

اینقدر زیر خاک خوابیده اند مردم
چشمی برای دیدن عبرت ندارم

امروز و فردا می کنم هنگام توبه
حالی برای ترک معصیّت ندارم

ارزان خودم را باختم در دار دنیا
اما حواسم نیست من قیمت ندارم

افتادم اما باز دستم را گرفتی
جایی به جز این خانه من عزت ندارم

وای از شبی که صورتم بر خاک قبر است
چیزی برای خانه ی غربت ندارم

باب نجات شیعه ی زهرا، حسین است
چشم امیدی جز به این رحمت ندارم

وقتی حسین بن علی را دوست دارم
از هیچ چیز دیگری وحشت ندارم

شب های جمعه مادری قامت خمیده
هی بوسه می گیرد ز رگ های بریده

• سه شنبه
• 17
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 12:07
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

بر آستان درِ او، کسی که راهش هست
قبول و منزلت آفتاب و ماهش هست

به راستی سر از این دام‌گاهِ دامن‌گیر
کسی بَرد که ز توفیق او پناهش هست...

مقدسا و خدایا! به حقّ راهروی
که از هدایت خاص تو انتباهش هست...

به بوی لطف تو می‌آید «اوحدی» بر تو
امید رحمت و آمرزش الهش هست

در آن زمان که تو بر نامۀ سیه بخشی
بر او ببخش، که بس نامۀ سیاهش هست

ز خرمن عمل نیکش ار چه نیست جُوِی
ز شرم بی‌عملی گونۀ چو کاهش هست

بر آتش دل او گر گواه می‌خواهی
ز گرمی نفَس خویشتن گواهش هست

• شنبه
• 22
• تیر
• 1398
• ساعت
• 15:58
• نوشته شده توسط
• علیرضا گودرزی

توبه از جرم و خطا ، حالِ سحر می خواهد
خلوت نیمه ی شب،اشک بصر می خواهد

وادی طور همین هیئت هر هفته ی ماست
دیدنِ نور خدا اهلِ نظر می خواهد

سختی گردنه ی عشق زمینت نزند
راه پُر پیچ و خمش مرد سفر می خواهد

صِرف این سینه زدن ها به مقامی نرسیم
محرم راز شدن،دیده ی تر می خواهد

رب سبحان جهتِ بخشش ما اهل بکاء
محشر از مادر سادات نظر می خواهد

عمل زینب کبری به همه ثابت کرد
سر شکستن ز غم دوست،جگر می خواهد

سر عباس به نی،نکته ی نغزی دارد
غیر خورشید، سماوات قمر می خواهد

• پنج شنبه
• 4
• مهر
• 1398
• ساعت
• 19:36
• نوشته شده توسط
• علیرضا گودرزی

عَنْ أَبِى بَصِيِرٍ عَنْ أَبِى عَبْدِالله عليه السلام قَالَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ قَالَ رَسُولُ اللهِ صلی الله علیه و آله:
طُوبَى لِعَبدٍ نُومَةٍ عَرَفَهُ اللهُ وَلَمْ يَعْرِفٌهُ النَّاسُ اٌولَئِكَ مَصَابيحُ الْهدَي وَيَنَابِيعُ الْعِلْمِ يَنْجَلي عَنْهُمُ كُلُّ فِتْنَةٍ مُظْْلِمَةٍ لَيْسُوا بِالْمَذَايِيعِ الْبُذُرِ وَلَا بِالْجُفَاةِ الْمَراءِينَ.
ابوبصير گوید:
از امام صادق عليه السلام شنيدم كه مى فرمود: رسول خدا صلی الله علیه فرموده اند: خوشا به حال بنده گمنامی که خدا او را بشناسد و مردم او را نشناسند؛
آن ها چراغ های هدایت و سرچشمه های دانش هستند؛
و به واسطه آن ها هر فتنه تیر و تاری برطرف گردد

• پنج شنبه
• 8
• اسفند
• 1398
• ساعت
• 11:03
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

روزگار است و گهي با ناخوشي سر ميشود
گاه عكس ميل ما بد هست بدتر ميشود

در تمام ناخوشي ها چاره جز تسليم نيست
هر كه تسليم خدا باشد معطر ميشود

از بلاها دور خواهد ماند در آخرزمان
آن كسي كه دست بر دامان حيدر ميشود

ما از اول هم مريض اينجا پناه آورده ايم
حال ما هر روز از ديروز بهتر ميشود

نسخه ي ما را امام صادقم پيچيده است
با كمي تربت مريضي دست برسر ميشود

اين شفاخانه به خود يك لحظه تعطيلي نديد
گوش عالم از دم لبيك ما كر ميشود

تازه از امروز شد بيش از هميشه كار ما
روضه هايش بعد از اين چندين برابر ميشود

وعده ي ما مجلس روضه،حسينيه،حرم
سربلند از امتحان خویش نوكر ميشود.

• پنج شنبه
• 15
• اسفند
• 1398
• ساعت
• 11:09
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

ای کاش می شد بندگی از سر بگیرم
از صاحبِ این ماه...چشمِ تر بگیرم
ماهِ خدا آمد ،رسیدم با تباهی...
ای کاش می شد تا دوباره پر بگیرم
دادم جوانی را ز کف با آرزوها
نابرده رنجم..آمدم تا زر بگیرم
تا کی به دنبالِ خرابی ..روسیاهی
من آمدم از درگهش بهتر بگیرم

آهی نباشد در بساطم وای بر من
کی می شود در دل چراغِ آیه ..روشن

ای کاش دریابی اسیرِ مبتلا را
بشنو ز حلقِ بنده ات شور و نوا را
با گردنی کج آمدم الغوث یا رب
دریاب این آلوده ی پُر از خطا را
بردار باری ڪه خراب است و..شکسته
قّدِ منِ دلواپسِ بی دست و پا را
خیلی ضعفم دستگیری کن خدایا
نگذار بر دوشم دمی بارِ بلا را

اغفر لنا یا ربنّا هستم پشیمان
دنیا شده دردید

• دوشنبه
• 25
• فروردین
• 1399
• ساعت
• 22:10
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

یارب برس بدادم در آتش ِ عذابم
بهر نجات جانم من غیر ِ تو نیابم

با آن همه عنایت بی حدو بی نهایت
غافل شدم زآیت نزد تو بی ثوابم

یارب مکن رهایم بر درگهت گدایم
از خود مکن جدایم من عبد بو ترابم

نزد علی و آلش جانم شَود نثارش
یارب مزن کنارش آن پرده ی حجابم

بادیده های گریان بر درگه تو جانان
من آمدم پشیمان دیگر مکن خرابم

من عبدِتو(ترابم) با جرم بی حسابم
خواهی بده عذابم امّا مکن جوابم

• چهارشنبه
• 10
• اردیبهشت
• 1399
• ساعت
• 21:54
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

خسته از بار گناهم خدایا مددی
توشه ام ناله و آهم خدایا مددی
باز دعوت شده‌ام در مه رحمت سویت
بنما تو سر به راهم خدایا مددی
میهمانم،به سر سفره ی احسان توام
بگذراز جرم وگناهم خدایا مددی
شب مهمانی تو رحمت تو کامل شد
تو شدی هادی راهم خدایا مددی
کار من در همه ی عمر گنه بوده، ولی
بوده ای تو تکیه گاهم خدایا مددی
دعوتم کردی و من کوه گنه آوردم
بنگر روی سیاهم خدایا مددی
بوده ای،ای همه رحمت،همه ی جودوکرم همه ی عمر گواهم خدایا مددی
شده باذلت وخواری وگنه عمرم طی
گنهم توشه ی راهم خدایا مددی
بارها خوانده ای و من زتو شرمنده شدم
به برت نامه سیاهم خدایا مددی
معصیت،جرم و خطا،کوه گنه گردیده حاصل عمر تباهم خدایا مدد

• پنج شنبه
• 11
• اردیبهشت
• 1399
• ساعت
• 10:48
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

من شامل احسان شدم
بر درگهت مهمان شدم
بیمارم از فرط گناه
با یاد تو درمان شدم
من با بدی های خودم
کردم به خود عمری جفا
یا ربنا یا ربنا اغفرلنا ذنوبنا(۲)

یارب به سوی درگهت
از لطف تو دعوت شدم
غرق گنه بودم ولی
من صاحب عزت شدم
یارب به حق مرتضی
بخشا گناهان مرا
یا ربنا یا ربنا اغفرلنا ذنوبنا

دیدی که من بد کرده ام
غرق گنه بی‌پرده ام
سوی تو یارب جرم خود
کوه گنه آورده ام
این بنده شرمنده را
زدی ز لطف خود صدا
یا ربنا یا ربنا اغفرلنا ذنوبنا

آورده ام روی سیاه
یا رب منم بر تو پناه
بحق عباس و حسین
امشب نما بر من نگاه
با یک نگاه لطف خود
قلب مرا بده جلا
یا ربنا یا ربنا اغفرلنا ذنوبنا

هستم گرفتار گناه
آمده ام

• پنج شنبه
• 11
• اردیبهشت
• 1399
• ساعت
• 10:49
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

یا مجیر و مستغاث و مستعان
یا مدبّر لا یموت و لا مکان
.
ایزد بخشنده و منان توئی
ذات سرمد خالق سبحان توئی
.
ماسوا سرگشته و حیران توست
ما خلق فرمانبر فرمان توست
.
ملک هستی را تو هستی پادشاه
جز تو ما را نیست در عالم پناه
.
غیر تو هر چیز در حال فناست
دل سپردن بر فنا عین خطاست
.
من ضعیفم تو توانا و قدیر
ای توانا لطف کن دستم بگیر
.
در ضمیرم نور خود را برفروز
تا شب تارم شود روشن چو روز
.
بینشی ده تا ببینم خویش را
چیره گردم نفس کافر کیش را
.
آنچنان کن که به هر لیل و نهار
با تو باشد قلب پر سوز « فگار »

• سه شنبه
• 16
• اردیبهشت
• 1399
• ساعت
• 11:48
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

رسول حق (صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم) فرمود:
«هر گاه خداوند بنده ‏اى را دوست داشته باشد در قلب او نوحه و اندوه جاى مى‏ دهد، چون او قلب محزون را دوست دارد. كسى كه از ترس خداوند متعال گريه كرده باشد داخل آتش جهنم نخواهد شد مگر آنكه شير به پستان مادر برگردد.
گرد و خاك خوردن در راه خدا با دود آتش جهنم در بينى مؤمن، هرگز جمع نخواهد شد. هر گاه خدا بنده‏ اى را دشمن بدارد در قلبش سرودى از خنده قرار مى ‏دهد كه قلبش را مى ‏ميراند، خداوند هم افراط كنندگان در شادى و فرح را دوست ندارد».

منبع: عده الداعی ابن فهد حلی

• چهارشنبه
• 17
• اردیبهشت
• 1399
• ساعت
• 12:26
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

خدایا خالقی غفار هستی
ولیکن بنده ای فرار هستم

خجالت میکشم از کردهایم
خدایا از خودم بیزار هستم

مرا نفسم زمین زد بار الها
اسیر نفس سرکش کار هستم

تو معروفی به ستاری بپوشان
گناهان مرا چون خار هستم

دلی پُر دارم از جرم و خطایم
ترحم کن که بد کردار هستم

من از دست گنه حالم وخیم است
طبیبی بنده ی بیمار هستم

اگرچه بنده ای خار و ذلیلم
ولی از عشق تو سرشار هستم

تقاضا میکنم من را ببخشی
غلام حیدر کرار هستم...

• چهارشنبه
• 22
• مرداد
• 1399
• ساعت
• 10:20
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

دلخسته رسیده ام زِ راهی بیراه
گم بودم و پیدا شده ام دراین ماه

ای آنکه ندایِ توست بازا بازا
«گفتی که بیا من آمدم یا الله»

• چهارشنبه
• 22
• مرداد
• 1399
• ساعت
• 10:28
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی