مناجات با خدا

الـهی آمـدم سـويـت دگـر بــار
به آهی سينه سوز و چشـم خونبار
نمـوده تـوبـه و تـوبـه شکسـتم
نه يکبار و دو بـاره بلکـه صـد بـار
بـه درگــاه تـو بــاز آورده ام رو
دو دستي بـر دعا زار و دل افکار
به دو شم کـولـه بـاری از گناهان
گنه کـارم گنه کـارم گنه کـار
ز جـرم و معصیت آيـنـه ی دل
شده تار و سیه همچون شب تـار
منم گـويد منم گـويد به هـر جـا
زبـانـی را کـه دادی بهـر اذکـار
امـان از اين زبـان آتش ا فروز
بـرد آخـر مـرا در دامـن نـار
ز بسکه اين زبـان بنمـوده غيبت
ديگر خـارج شده از دستم آمار
الهـی آگهـی در این زمـا نـه
چه هـا بـا دل نموده نفس بيمـار
چو عبدی روسيه در بارگـاهـت
بُود دستم تهـی با شـرم بسيار
دو چشما نی کـه دادی بهر ديدن
شده بر محـرم و نامحـرمان يـار
الهـي قـا متـم گشته هـلالـي
ز جـرم بی شمـار اين گنـه کـار
کریما رو سيـاهـم رو سيـاهي
بـود ره توشه ی عقبـا به اجبار
چه گـويم زين دوپـای بـی اراده
به هـرجـا می رود با شوق بسیار
شکـم روزه ولـی چشم و دهانم
دمـادم بـا خطـا بنمايـد افطـار
تـو رحـما نی الهـی روز محشر
به رحمـت کن مـدا را بـا مـن زار
آخوندي با همه جـرم و گناهش
به رحمت بسته دل اي حيّ دادار

• چهارشنبه
• 19
• آذر
• 1399
• ساعت
• 00:17
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

بار الهی نصرتی " این چرخ " کج رفتار گشت
گو بیاید مهدیت چون فرصت دیدار گشت

پیشوایان را بگو این نظم برهم بهرچیست
عدّه ای درفکرجمع جبّه و دستار گشت

آنکه پندم میدهد خود توبه کمتر میکند
قاضیان مشغول جمع درهم و دینار گشت

در قضاوت داوران را عدل و انصاف است شرط
خوش به حال آن کسیکه مَردِ مردم دار گشت

آزمودم مرد و زن بی نمره شده در هر حساب
چون محک آمد میان بس که سیه رخسار گشت

این بشر بهرریاست تنگ کرده عرصه را
برفقیران مستمندان زندگی دشوار گشت

هر شکستی پشت سربر جان ما برجام ما
سعی ها شد بی ثمر افعال ها گفتار گشت

آنکه می جستند و می جوئیم در خوابیم هنوز
اقتصاد ما بدست مردم غدّار گشت

احترام دین وقرآن از کف ما شد برون
حرف ناپخته "دروغ" چون شهرۀ بازار گشت

قطع شد دست شِفا برخسته گان روزگار
این دل مجروح ما در گوشه ای بیمارگشت

ابر ظلمت سایه اندازد به این دشت ودمن
جای گل مسند نشینِ گلستان ها خار گشت

(عدلیا ) احباب رفت و این همه اغیارماند
کی توان دید این همه بیمار دل دلدار گشت

• پنج شنبه
• 18
• دی
• 1399
• ساعت
• 12:44
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

بیا ای بنده ی خاطی بکویم
پشیمانی اگر بازآ بسویم

بیا بشکن دلت وآنگه صدا زن
درون آن دل بشکسته جویم

بیا کوی من و مهمان من باش (2)

بریز از دیدگانت آب توبه
ز رویت گرد عصیان را بشویم

صدایم زن بیا با کوله بارت
برویت تا در رحمت گشویم

بیاکوی من ومهمان من باش(2)

ز مادر مهربان بر بنده گانم
اگرچه بنده ام باشد عدویم

بیا با تحفه ای از کربلایم
کزان تحفه بر آید عطر و بویم

بیاکوی من ومهمان من باش(2)

برو باب حسینم اشک ریزان
بیا با اصغر خونین گلویم

بزن چنگی بدان قنداق خونین
شوی تا بنده ی با آبرویم

بیاکوی من ومهمان من باش(2)

مشو نومید اگر توبه شکستی
مرا بخشنده گی گردیده خویم

پشیمانی اگر (نادر) پشیمان
مرو جای دگر بازآ بسویم

بیاکوی من ومهمان من باش(2)

• یکشنبه
• 21
• دی
• 1399
• ساعت
• 11:52
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

ای خالق رحمت بپوشان اشتباهم را
آتش بزن پرونده ی عمری گناهم را

گوشه نشین حسرتم، بر باد شد عمرم
با گوشه چشمی خوب کن حال تباهم را

با کوله باری از ندامت آمدم یارب!
از من پذیرا باش سوز و اشک و آهم را

وقتی می اندیشم به غفرانی که می گویند
امواج عفوت خیره می سازد نگاهم را

بیراهه رفتم لطف مادر سر به راهم کرد
ممنون زهرایم عوض کرده است راهم را

در سایه ی او از بدی ها در امان هستم
از من مگیر ای خوب مطلق سرپناهم را

تنها در اینجا دیده ام خوی کریمان را
حتی نیاوردند بر رویم گناهم را

• یکشنبه
• 19
• اردیبهشت
• 1400
• ساعت
• 02:01
• نوشته شده توسط
• taherehsadat

گُم شدم در دل بازار، مرا یاری کن
باز هم از منِ درمانده طرفداری کن

بار من روی زمین مانده..،خدایا چه کُنم
بار من مانده خدایا..،تو خریداری کن

معصیت مثل لجنزار فرو بُرد مرا
تا که آب از سر من رد نشده..،کاری کن

بنده ی نفس شدم بندگی ام یادم رفت
بنده را راحت از این بندِ گرفتاری کن

اختیاراً ز درِ خانه ی تو دور شدم
پس گداییِ مرا لطف کن،اجباری کن

وای بر حال کسی که رمضان گریه نکرد
سفره تا جمع نشد..،اشک مرا جاری کن

در سحر اهل مناجات تو سیراب شوند
منِ غفلت زده را تشنه ی بیداری کن

من غلامی ز غلامان امیر نجفم
ای خدا رحم بر این نوکر درباری کن

جان آقای غریبی که ندارد حرمی
دل ویران مرا یک شبِ مِعماری کن

گریه بر خون خدا ارثیه ی اجدادیست
ایل و اولاد مرا اهل عزاداری کن

روزه با روضه اگر باز شود..،می چسبد
گریه کن! با نمِ اشک خودت افطاری کن
▪️
▪️
تشنه لب بود که شمر آمد و..،ای داد ای داد
با نوکِ چکمه به جانِ لب ارباب افتاد

• یکشنبه
• 19
• اردیبهشت
• 1400
• ساعت
• 02:06
• نوشته شده توسط
• taherehsadat

با نگاهی راحتم کن از بلایا زودتر
دور کن قلب مرا از حبّ دنیا زودتر

یا غیاث المستغیثین کار دستم داده نفْس
غرقِ عصیانم بگو می بخشی آیا زودتر؟!

داشتم شرم از تو و لطفت اگر دیر آمدم
پس ببخش این بندهٔ بی آبِرو را زودتر

هر چه دور افتادم از تو؛ شد گناهم زیاد
هر زمان دیر آمدم افتادم از پا زودتر

سهل انگارم! خودم میدانم اما سالهاست
برده ام نام تو را در هر تقاضا زودتر

لطف کن یا قاضی الحاجات حال خوش ببخش
این مریض ِ معصیت را کن مداوا زودتر

موج اقیانوس غفلت می بَرَد با خود مرا
رفته ام از دست! کاری کن خدایا زودتر

خوب شد العفو هایم شد مزین بالحسین(ع)
توبه هایم میرود اینگونه بالا زودتر

خوشبحال هر که با «هَب لي کمال الإنقطاع»
میزند مثل شهیدان دل به دریا زودتر

مثل آن آقا که مشتاقانه بینِ قتلگاه
داشت پیراهن؛ سرش را داد اما زودتر!

• پنج شنبه
• 19
• اسفند
• 1400
• ساعت
• 16:18
• نوشته شده توسط
• مرضیه عاطفی

آن روز كه به داغِ غمت مبتلا شديم
دل خون تر از شقايق دشتِ بلا شديم

ما يادمان كه نيست ولي راستي حسين
با درد غربت تو كجا آشنا شديم؟!

ممنون از اينكه آمدي آقاي ما شدي
ممنون از اينكه نوكر اين خانه ما شديم

شكرِ خدا كه فاطمه ما را خريده است
شكر خدا كه خرج بساط شما شديم

غربت سراي ماست عزاخانه ي شما
با گريه بر تو بود عزيز خدا شديم

ما را خدا به عشق تو مي بخشد عاقبت
ما عاقبت به خيرِ تو در روضه ها شديم

گم می شویم تا که تو پیدایمان کنی
نوکر شدیم تا که تو آقایمان کنی

شاید دلت به حال دل ما بسوزد و
فکری برای روز مبادایمان کنی

ما یک برات کرب و بلا لای پوشه ایم
ساکت نشسته ایم تو امضایمان کنی

چیزی ز شاه بودن تو کم نمیشود
در بین نوکرانت اگر جایمان کنی

ما را هدف ز نوکری ترفیع رتبه نیست
مجنون نمیشویم که لیلایمان کنی

چندیست مرده ام ز انفاس قدسیت
اصلا بعید نیست مسیحایمان کنی

حتی غزل تغزلتان را بیان نکرد
باید عنایتی به غزلهایمان کنی

بی جذبه ی عصا که به جایی نمیرسم
یک جذبه کن که حضرت موسایمان کن

• پنج شنبه
• 7
• مهر
• 1401
• ساعت
• 13:11
• نوشته شده توسط
• فاطمه سرسخت

از تو شنیدیم و به جان، پایان ندادیم
ما را ببخش از این مصیبت، جان ندادیم
هرچند، در غوغای ماتم، سَرسپردیم،
در معرکه، بی‌سَر، ولی جولان ندادیم

در روضه، اشک از چشم، افشاندیم، یک عمر
یک قطره، اما، بر لبِ عطشان ندادیم

تو زخم خوردی، نیزه خوردی، تیغ خوردی،
ما در مقابل، خَم به اَبرومان ندادیم

طوری کَرَم کردی، که در هنگامِ غفلت،
از ما خطا سر زد، ولی تاوان ندادیم

... هرچند کاری در خورِ شأنت نکردیم،
هرچند اغلب، گوش بر فرمان ندادیم
ما دل به تو دادیم، دل چیزِ کمی نیست
این پربها را، برکسی، ارزان ندادیم

• چهارشنبه
• 27
• مهر
• 1401
• ساعت
• 09:13
• نوشته شده توسط
• فاطمه سرسخت

یک بند هم تقدیم به شهید یدالله ترمیمی

ممنونم ای خدا
رام دادی اعتکاف
مجال دادی بیام
برای اعتراف
با کوله باری از
گناها اومدم
ببین پشیمونم
باز به تو رو زدم

تو راه بده عبد فراری رو
ببین تو عجز و بی قراری رو۲ یاالله
ولم نکن ببین گرفتارم
جز دره خونتون کجا دارم۲ یا الله

ببخش منو یا الله ۸
بند ۲✅
بنده ی عاصیتون
بازاومده ببین
اگه محل ندی
من میخورم زمین
التماسم اینه
تو دستمو بگیر
تو گیروداره نفس
ببین شدم اسیر

نیمه شب ببین نوا دارم
با اسمه تو حاله بکا دارم ۲ یا الله
عبده سراپا گناهو دریاب
تو رو قسم به حضرت ارباب۲ یا الله

ببخش منو یا الله ۸

بند سوم تقدیم به شهید مدافع حرم یدالله ترمیمی✅

تو دعا هام یچیز
دعای هر شبه
اونم فدا شدن
تو راهه زینبه

امشب بگیر خدا
برام یه تصمیمی
میخوام بشم مثه
یدالله ترمیمی
تاکی باید باشم تو تاب و تب
میخوام مدافع شم واسه زینب ۲ یا الله

محاسنم خضاب بشه در خون
به پای عمه جان بدم من جوون۲
یا الله
غمامون از دوریه
منموببر سوریه۸

• شنبه
• 22
• مهر
• 1402
• ساعت
• 22:51
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

ساقی بریز باده و حالم خراب کن
یک جرعه در پیاله ما هم شراب کن
ای آرزوی بندگی ات مانده بر لبم
بگشا گره ز کار دلم فتح باب کن
ای منتها امید دلم چاره ای بساز
ای چاره ساز این دل ما را مجاب کن
ای دل به کوی خسته دلان خانه کن بنا
کمتر میان راه ایاب و ذهاب کن
دل خسته گان به حال سحر آشنا ترند
یارب بیا و در دل من انقلاب کن
چون سینه سرخهای مهاجر به کوی عشق
روی مرا به خون سر من خضاب کن
با ساقیان جام شهادت مرا چه کار
اصلاً بیا و سائل خود را جواب کن
پیش حسین لرزش ما را به ما مگیر
خواهی مرا به آتش قهرت عذاب کن
آن گونه که سزای محبین فاطمه است
ما را هم از شفاعتشان کامیاب کن
خود جنت است آنکه دلش خانه علی است
ما ر

• پنج شنبه
• 19
• آذر
• 1388
• ساعت
• 11:34
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

از ما عجیب نیست دعایی نمی رسد
از تحبس الدعا که صدایی نمی رسد
ما تحبس الدعا شده نان شبهه ایم
نجا که شبهه است عطایی نمی رسد
پر باز می کنم بپرم،می خورم زمین
بال و پر شکسته به جایی نمی رسد
باید تنم پی سپر دیگری رود
با روزه های ما به نوایی نمی رسد
با دست خالی از چه پل دیگران شوم
دستی که وقف شد به گدایی نمی رسد
ای میزبان فدای تو و سفره چیدنت
آیا به این فقیر غذایی نمی رسد؟
من سالهاست منتظر یک ضمانتم
آخر چرا امام رضایی نمی رسد
از من مخواه پیش از این زندگی کنم
وقتی برات کرب و بلایی نمی رسد
علی اکبر لطیفیان

• پنج شنبه
• 19
• آذر
• 1388
• ساعت
• 11:36
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

باز کن در یا الهی آمدم

با تمام رو سیاهی آمدم

باز کن در خوب یا بد آمدم

سابقه دارم مجدد آمدم

من دگر آن عبد سابق نیستم

راست می گویم که عاشق نیستم

روزگاری با تو حالی داشتم

با نوافل اتصالی داشتم

لقمه از شبهه حتی دور بود

زندگی ها ساده روزی جور بود

وضع من تغییر کرده سیدی

معصیت تأثیر کرده سیدی

یا اله المذنبین عفوت کجاست

هر چه از جودت روا داری به جاست

جز تو غفار الخطایا هست؟نیست

مستحق تر از من آیا هست نیست

کی گرفتار بلایت می شوم

کی سزاوار عطایت می شوم

مجرمم اقرار من را گوش کن

شعله خود خواهی ام خاموش کن

با بهانه آمدم سوی کریم

یارحیم(اصبر علی عبد لئیم)

هست بیماری روحم لا علاج

من سر

• پنج شنبه
• 19
• آذر
• 1388
• ساعت
• 11:37
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

باز هم نیمه شب است و سحری در راه است

باز هم محفل انس دگری در راه است

در بهاری که پر از لاله قرآن و دعاست

نخل خشکیده دل را ثمری در راه است

ای پرستوی حرم صبر کن و اوج مگیر

مثل من مرغک بی بال و پری در راه است

ای ملاک که بر احوال بدم می نگرید

این دل سنگ مرا هم اثری در راه است

آتش قهر خدا ! شعله جانسوز مکش

موسم توبه شده چشم تری در راه است

همه خواهند ز دلدار جدایت سازند

ای دل خسته به هوش آ خطری در راه است

همدم اهل سحر باش که ان شاءالله

نفس مرشد صاحب نظری در راه است

کاروان شهدا مقصدشان کرب و بلاست

بار بندید عزیزان سفری در راه است

تا به کی بی خبر از دولت دلبر باشیم

که رسد مژده به دلها

• پنج شنبه
• 19
• آذر
• 1388
• ساعت
• 11:37
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

دیدی ای دل عاقبت زشتی تو را نابود کرد

دیدی ابلیس عاقبت چون خود تو را مردود کرد

خرمن عمری تلاش و بندگی های تو را

آتش شهوت پرستی های تو نابود کرد

هر هوسرانی که کردی شد شراری از جهیم

حاصل ایام خوبت را برایت دود کرد

دیدی ای دل آخر عمری چه شیطانی شدی

دیدی امیال بلندت دور از معبود کرد

دیدی آخر ناروا زد چشم و دست و پا به تو

مقصدت را گم نمود و دور از مقصود کرد

هر بدی از ره در آمد این تن بی شرم تو

بی تأمل آمد آن کار بد را زود کرد

دیدی ای دل سوی مولایت نشد پروا کنی

بی حیایی ها چو زنجیری تو را محدود کرد

عشق زهرا و علی را با گنه کردی عوض

دیدی ای دل تو شدی مغلوب و شیطان سود کرد

آن عمل های ب

• پنج شنبه
• 19
• آذر
• 1388
• ساعت
• 11:39
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

در امتحان بندگي اش اشتباه كرد
برگ سپيد دفتر دل را سياه كرد

حتي به راز عطر خوش سيب پي نبرد
در محضر امام زمان هم گناه كرد

بيچاره آن كسي كه جواني خويش را
در راه سركشي و معاصي تباه كرد

امثال ما مسبب اين روضه ها شدند
يك عمر مرتضي سر خود بين چاه كرد

كو رزق گريه؟ دخل دلم خاك مي خورد
اين كسب را چگونه شود رو به راه كرد؟

با اين همه گناه قيامت نمي شود
در چشم هاي حضرت زهرا نگاه كرد

شاعر : وحید قاسمی

• پنج شنبه
• 19
• آذر
• 1388
• ساعت
• 11:40
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

گناه می چکد از سقفِ اعتقادِ گِلینم

میان این همه سنگ بنا خراب ترینم

سوار ناقه ی معراجم و عروج ندارم

به گِل نشسته تقلای پای آهِ حزینم

تنیده پیچکِ عصیان به دور ساقه ی زردم

نشسته آفتِ تردید، روی برگ یقینم

نه آسمانِ بزرگی نه یک ستاره ی روشن

نه هیچ دستِ بلندی که خوب ماه بچینم

به شکلِ ظاهری ام هیچ اعتماد نشاید

دچار زلزله ای سخت گشته کوهِ یقینم

رضا جعفری

• پنج شنبه
• 19
• آذر
• 1388
• ساعت
• 11:50
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

من از خجالت گرم گناه لبریزم

من از تغافلِ عفو اله لبریزم

بجز شکست ندارد نتیجه کردارم

تلاشِ جاهلم از اشتباه لبریزم

بجز ندامت از این سینه برنمی خیزد

غبار آینه هستم از آه لبریزم

کسی که همسفرم شد به دردِسر افتاد

مسیر غفلتم از کوره راه لبریزم

نگاهِ منتظرم از امید سرشارم

امیدِسرشارم از نگاه لبریزم

نوشته اند مرا سرنوشتِ یوسف شهر

زِ نابرادری و گرگ و چاه لبریزم

رضا جعفری

• پنج شنبه
• 19
• آذر
• 1388
• ساعت
• 11:50
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

پایم که وصله می زنم این راه پاره را

من چند بار تجربه کردم دوباره را

هر که پیاده بود از اینجا عبور کرد

چشمم ندید گرد عزیز سواره را

عیب از لباسهای منا جات ما نبود

باید عوض کنیم تنِ بی قواره را

از عقل ، این ضریح ندیدم کرامتی

بی خود مرید بوده ام این هیچکاره را

عقلم به هیچ جای دگر قد نمی دهد

امشب بریده ام نفسِ استخاره را

رضا جعفری

• پنج شنبه
• 19
• آذر
• 1388
• ساعت
• 11:51
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

بنده من چرا دگر خدا خدا نمی کنی؟

چرا مرا ز سوز دل دگر صدا نمی کنی؟

ریشه دوانده در دلت غفلت و لذت گناه

محبت تو کم شده به ما وفا نمی کنی؟

مگر خدای دیگری به غیر من گرفته ای

که با من غفور تو دگر صفا نمی کنی؟

مگر ز من چه دیده ای که این چنین بریده ای

منتظر تو مانده ام چرا نوا نمی کنی؟

چرا مرا ز خانه دلت برون نهاده ای

چرا دل شکسته را خانه ما نمی کنی؟

ز فاطمه به سوی تو سلام می رسد ولی

چرا برای مهدی اش کمی دعا نمی کنی؟

برای ناله های تو دل حسین تنگ شد

چرا به روضه اش دل خویش دوا نمی کنی؟

برات کربلای تو به دستهای زینب است

چرا هوای رفتن کرب وبلا نمی کنی؟

شاعر؟؟؟

• پنج شنبه
• 19
• آذر
• 1388
• ساعت
• 11:52
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

الهی سینه ای ده آتش افروز

در آن سینه دلی و آندل همه سوز

هر آن دل را که سوزی نیست دل نیست

دل افسرده غیر از آب و گل نیست

دلم پر شعله گردان سینه پر دود

زبانم را به گفتن آتش آلود

کرامت کن درونی درد پرورد

دلی در وی درون درد و برون درد

دلم را داغ عشقی ر جبین نه

زبانم را بیانی آتشین ده

سخن کز سوز دل تابی ندارد

چکد گر اب از او آبی ندارد

دلی افسرده دارم سخت بی نور

چراغی زو بغایت روشنی دور

بده گرمی دل افسرده ام را

فروزان کن چراغ مرده ام را

ندارد راه لطفم روشنایی

زلطفت پرتوئی دارم گدائی

اگر لطف تو نبود پرتو انداز

کجا فکر و کجا گنجینه راز

زگنج راز در هر گنج سینه

نهاده خازن تو صد دفینه

• پنج شنبه
• 19
• آذر
• 1388
• ساعت
• 11:52
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

یارب به قدر قدر تو نشناختم ترا

در حد فکر کوته خود ساختم ترا

تا خلق را فریب دهم از ره هوس

صد جا میان معرکه انداختم ترا

گفتم که بر سرایر کونین واقفی

اما به نرد بی خبری باختم ترا

گاهی ببام مسجد و گه بر فراز دیر

دادم ندای یارب و افراختم ترا

تصویری از قیاس و گمان داشتم به سر

کز آب و رنگ واهمه پرداختم ترا

دردیست رنج غفلت و رنجیست درد جهل

افسوس با تو بودم و نشناختم ترا

• پنج شنبه
• 19
• آذر
• 1388
• ساعت
• 11:53
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

اي خدا هنگام آواي من است

پشت درب خانه ات جاي من است

لايق بر سفره بنشستن نيم

خود تو مي داني خدايا من كيم

رخت مهماني نباشد در برم

گو چه خاكي من بريزم بر سرم

من گرفتار غم بد حالي ام

رحم كن يا رب به دست خالي ام

نيمه شب يا رب نمايم التماس

در دلم دارم خدا حول و هراس

حق مردم مانده بر دوشم خدا

واي من گشته فراموشم خدا

واي من كردم حرامي را حلال

حق زهرا را نمودم پايمال

واي من در روز ميزان و حساب

من چه گويم در جواب بوتراب

واي اگر گويد كتابت را بخوان

واي اگر گويد تو دور از ما بمان

اي خدا رحمي بر اين بيچاره كن

نامه جرم مرا خود پاره كن

شاعر؟؟؟

• پنج شنبه
• 19
• آذر
• 1388
• ساعت
• 11:54
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

با عشق اگر همسفرى بسم الله

گر رهرو اهل نظرى بسم الله

با اهل مناجات اگر همراهى

گر اهل دعاى سحرى بسم الله

اين سفره توبه شبانگاهان است

از دست گنه خونجگرى بسم الله

بايد سر كوى عشق سامان گيرى

گر خسته‏اى از دربدرى بسم الله

اينجاست كه آتش و حميم و زقوم

بخشند به اشك كوثرى بسم الله

گر فاطمه مذهبى بگو يا زهرا

دلداده ياس اطهرى بسم الله

گر اهل ولايتى نجف مى‏خواهى!

مشتاق جمال حيدرى بسم الله

با كثرت تيره روحى و خسته دلى

گر عاشق روى دلبرى بسم الله

همراه خود اى مسافر كرب و بلا

ما را ز چه رو نمى‏برى بسم الله

در محضر ارباب محبت، مهدى

خواهى بزنى بال و پرى بسم الله

شاعر؟؟؟

• پنج شنبه
• 19
• آذر
• 1388
• ساعت
• 11:54
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

من از خجالت گرم گناه لبريزم

من از تغافل عفو اله لبريزم

بجز شكست ندارد نتيجه كردارم

تلاش جاهلم از اشتباه لبريزم

بجز ندامت ازاين سينه بر نمى‏خيزد

غبار آينه هستم ز آه لبريزم

كسى كه همسفرم شد به درد سر افتاد

مسير غفلتم از كوره راه لبريزم

نگاه منتظرم از اميد سرشارم

اميد منتظرم از نگاه لبريزم

نوشته‏اند مرا سرنوشت يوسف شهر

ز نابرادرى و گرگ و چاه لبريزم

شاعر؟؟؟

• پنج شنبه
• 19
• آذر
• 1388
• ساعت
• 11:56
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

نه آه مانده برايم نه ناله نه فرياد

به كنج خويش فراموش مانده‏ام در ياد

هبوط كرده‏ام از اصل خويش و حيرانم

شبيه برگ خزان در هجوم وحشت باد

نشسته‏ام به تماشاى سقف ويرانم

دوباره خانه ما در مسير آب افتاد

مرا ز خويش بگير و به خويش برگردان

اسير باز شود هر پرنده آزاد

كجاست آن كه خرابم كند به بيمارى

سرش سلامت و خوش باد و خانه‏اش آباد

به گردن دگران جرم خويش را مفكن

مزن به كوه بزن تيشه بر سر اى فرهاد

به آه دست به دامان چشم خويشتنيم

به زور ناله كشيديم منت فولاد

به پنج نور مقدّس تورا قسم دادن

خداش خير دهد هر كسى كه يادم داد

شاعر؟؟؟

• پنج شنبه
• 19
• آذر
• 1388
• ساعت
• 11:56
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

(۱)

يا رب ز كرم درى به رويم بگشا

راهى كه در او نجات باشد بنما

مستغنيم از هر دو جهان كن به كرم

جز ياد تو هرچه هست بر از دل ما

(۲)

يا رب ز كرم حال دعا بخش مرا

از حال دعا جرم و خطا بخش مرا

تا امشب اگر مرا نيامرزيدى

امشب به على مرتضى بخش مرا

(۳)

يا رب مددى كه بى پناهيم همه

اى بحر كرم غرق گناهيم همه

اى باعث روسفيدى روسيه ان

بر ما نظرى كه روسياهيم همه

(۴)

يا رب تو به فضل خويش دلشادم كن

گشتم ز گنه خراب آبادم كن

بگريختم از درگه تو يك چندى

بد كردم و بازگشتم آزادم كن

(۵)

يا رب مكن اندر صف محشر خجلم

من كرده گناه و پيش خود منفعلم

اندر دو جهان ببخش و رحمى بنما

چون غير تو امّيد نباشد

• پنج شنبه
• 19
• آذر
• 1388
• ساعت
• 11:58
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

(1)

الله كه كافى المهمّات تويى

الله كه سامع المناجات تويى

حاجات مرا برآر كاندر همه حال

ذوالعفو و برآرنده حاجات تويى

(2)

يا رب غلطم فزون ز مقدار بود

روزم سيه از خطاى بسيار بود

با اين همه نيست افتخارم به كسى

فخرم همه بر خداى غفار بود

(3)

يا رب چو من ار گناهكارى باشد

غفران ترا در انتظارى باشد

عفوت ز پى گناه كاران گردد

چون يار كه در سراغ يارى باشد

(4)

اى آن كه به جز تو هرگزم يار نبود

در شدت و محنتم نگه دار نبود

در مهلكه ها كه بسته بد راه نجات

افتادم و جز توام مددكار نبود

(صفى عليشاه)

• پنج شنبه
• 19
• آذر
• 1388
• ساعت
• 11:59
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

الهى بى پناهان را پناهى

به سوى خسته حالان كن نگاهى

مرا شرح پريشانى چه حاجت

كه بر حال پريشانم گواهى

خدايا تكيه بر لطف تو دارم

كه جز لطفت ندارم تكيه گاهى

دل سرگشته ام را رهنما باش

كه دل بى رهنما افتد به چاهى

نهاده سر به خاك آستانت

گدايى، دردمندى، عذرخواهى

گرفتم دامن بخشنده اى را

كه بخشد از كرم كوهى به كاهى

خوشا آن كس كه بندد با تو پيوند

خوشا آن دل كه دارد با تو راهى

زنخل رحمت بى انتهايت

بيفكن سايه بر روى گياهى

به آب چشمه لطفت فرو شوى

اگر سر زد خطايى، اشتباهى

مران يا ربّ زدرگاهت «رسا» را

پناه آورده سويت بى پناهى

(دكتر قاسم رسا)

• پنج شنبه
• 19
• آذر
• 1388
• ساعت
• 12:00
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

رفتار تو با من اى خداوند كريم

آن است كه بوده با مسيحا و كليم

گويى كه نديده اى گناهى از من

از بس كه رحيمى و غفورى و حليم

* * *

گر برانى ور بخوانى زين درم

غير از اين نيست جاى ديگرم

خانه ات را حلقه بر در مى زنم

گرد بام خانه ات پر مى زنم

* * *

بارالها بر درت روى سياه آورده ام

عمر از كف رفته و بار گناه آورده ام

راه تاريك است وليكن آيه «لاتقنطوا»

روشنى با خود من گم كرده راه آورده ام

* * *

شد عمر و به طبع خواهشم هست هنوز

صد نعل گنه در آتشم هست هنوز

با آن كه نه روى توبه مانده است و نه عذر

از دوست اميد بخششم هست هنوز

* * *

اى باب هدايتت به خلقان همه باز

اشيا همه را به درگهت روى نيا

• پنج شنبه
• 19
• آذر
• 1388
• ساعت
• 12:01
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

الهى مرا محرم راز كن

در معرفت بر دلم باز كن

دلى ده كه باشد شناساى تو

زبانى كه بستايد آلاى تو

چو با من در اول كرم كرده اى

به فضل خودم محترم كرده اى

در آخر همان كن كه كردى نخست

كه در هر دو حالت اميدم به توست

چو لطفت مرا رايگان آفريد

خردمنديم داد و جان آفريد

هم آخر به لطف خودم دستگير

به فضلت مرا رايگان درپذير

چو دانى كه بى زاد و بى توشه ام

هم از خرمن خويش ده خوشه ام

مبر آبم اى آبرويم به تو

اميد من و آرزويم به تو

به روى من از كرده ناپسند

درى را كه هرگز نبستى مبند

ز رحمت به رويم ز پيشم مران

به قهر از در لطفِ خويشم مران

كه برگيردم گر توام بفكنى

كه بپذيردم گر توام رد كنى؟

اگر لط

• پنج شنبه
• 19
• آذر
• 1388
• ساعت
• 12:01
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار