مناجات با خدا

درهوای بارانی کار دست چشمان است
می شود پر از باران دیده ای که گریان است
معصیت نمودم من در تمام عمر خویش
تو مرا ببخش امشب بخشش از بزرگان است
آمده زمانیکه بخششت فراگیر است
مژده ای گنه کاران ماه ماه غفران است
سفرۀ عطا پهن و جای من دراینجا نیست
در کنار این سفره جایگاه خوبان است
امتحان عمرم را زیر ده گرفتم چون.
حاصل همه عمرم تیرگی و عصیان است
لحظه ای میان خوف لحظه ای رجا یعنی
ر طریق دین ما این اصول ایمان است
اینکه ما در این شب ها غرق در مناجاتیم
این مجالس گریه حاصل شهیدان است
با تمام این ها من ضامنی قوی دارم
ضامنی که سلطان سرزمین ایران است
کار و بار عارف ها گریه بهر ارباب است
گریه بهر ثارالله انتها

• دوشنبه
• 24
• تیر
• 1392
• ساعت
• 07:22
• نوشته شده توسط
• یحیی

بگذارید بر احوال خودم گریه کنم
بر سیه کاری اعمال خودم گریه کنم
فعل و قولم همه بی مورد و مردود بود
جای آنست بر افعال خودم گریه کنم
تا شبی پنجرۀ رحمت حق باز شود
هر سحر بر بدی حال خودم گریه کنم
ذره ای خوب و بد ای وای عقوبت دارد
به " فمن یعمل مثقال " خودم گریه کنم
نیست تقصیر کسی آیینه ام تار شده
جلوه گر نیست بر اهمال خودم گریه کنم
راه دل گم شد و پیدا نشد آن گمشده ام
ره دهیدم که به اضلال خودم گریه کنم
من پرستوی حرم بودم و دور افتادم
تا به بشکسته پر و بال خودم گریه کنم
کاروان رفت به پا بوسی حق بگذارید
منکه جا ماندۀ امیال خودم گریه کنم
قرعه افتاد که من از شهدا جا ماندم
سخت بر این دل بد فال خودم گریه

• دوشنبه
• 24
• تیر
• 1392
• ساعت
• 05:38
• نوشته شده توسط
• یحیی

ما را به حق ساقی کوثر قبول کن
با ناله های هر شب حیدر قبول کن
ما بچه های مادر پهلو شکسته ایم
ما را به حق پهلوی مادر قبول کن
ما غیر گریه، تحفه برایت نداشتیم
این قطره را تو چند برابر قبول کن
تاج غلامی تو به شاهی نمی دهیم
ما را همیشه رعیت و نوکر قبول کن
خسته شدم ز توبه شکستن دگر بس است
حالا که رو زدم به تو دیگر قبول کن
از بار معصیت کمرم درد می کند
یعنی منم شکسته و مضطر قبول کن
تا حک شود ز یار به این تن نشانه ای
ما را شکسته سینه و بی سر قبول کن
***

شاعر : حسین ایزدی

• دوشنبه
• 24
• تیر
• 1392
• ساعت
• 05:39
• نوشته شده توسط
• یحیی

در دل شب با هزاران سوز و آه
روی کردم سوی درگــاه اله
سر به سجده بردم و لبریز غم
راز گفتم بـا خدای ذوالکــرم
غرقۀ بحــر غمم امداد کن
از گدای خستۀ خود یاد کن
گفتمی حرف دلم با صد امید
آمد از عرش الهی این نوید:
ای که در اعماق شب در کوفتی
ای که چشمت بر در من دوختی
گر که غرق بحر عصیــانی بیا
گر گنه کاری پشیمــانی بیا
گر که عمرت سر به سر بیداد بود
گر که دنیــایت گنــاه آباد بود
گر که عمری دور بودی، باز آی
باز آی و عقده ی دل را گشای
بــازآ و قطــرۀ اشــکی بریز
اشک با یاد لب مشکی بریز
یاد کن از دشت پر درد و بلا
گریه کن با یاد شاه کربلا
یاد کن از اشتران بی جهاز
ضربه های سیلی کودک نواز
هر که با یادش شود

• دوشنبه
• 24
• تیر
• 1392
• ساعت
• 05:41
• نوشته شده توسط
• یحیی

هيچ اميدي نباشد بر من و احوال من
مستحق هيــچ پروازي نباشد بال من
كارهاي من وصالت را به تاخير افكند
بوي هجران مي دهد پرونده اعمال من
من دگر آن نوكر خوب و قديمي نيستم
اين لباس نوكري گريد بر اين احوال من
بارها دستم گرفتي و نمـك گيرت شدم
بارها شد ، جاي من تو آمــدي دنبال من
بارها خوردم زمين از جا بلندم كرده اي
شكر يك نعمـت نكرد آخر زبان لال من
ياد آن حال و هواي خلوت با تو بخيــر
با دعاي خويش ده تغيير سوء حـال من
تا دم آخر منم شرمنده احسـان تو
من گنه كردم تو كردي گريه براحوال من

شاعر : اسماعیل فتحی

• پنج شنبه
• 13
• تیر
• 1392
• ساعت
• 16:08
• نوشته شده توسط
• یحیی

در ضیافت کده ات باز مرا جا دادی
سفره انداختی و اذن «بفرما» دادی
دیده وا کردم و دیدم که در آغوش توام
مثل یک مادر دلسوز به من جا دادی
کرم ذاتی تو فقر مرا زائل کرد
بنده بودم که به من رتبه ی آقا دادی
تا که محکم بشود رشته ی وصل من و تو
وقت افطار و سحر فرصت نجوا دادی
طیب الله به این رحمت بی ساحل تو
قطره بودم که مرا جلوه ی دریا دادی
حاجت خواسته و حاجت ناخواسته را
همه را جمع نمودی و به یکجا دادی
من فقط موقع افطار کمی تشنه شدم
تو، به من اجر جهاد شهدا را دادی
شهدایی که به ارباب تأسّی کردند
شهدایی که کرامات به آن ها دادی
یکی از آن شهدا ماه بنی هاشم بود
قمری را که به او منصب سقّا دادی
... همه دیدند چگونه

• پنج شنبه
• 13
• تیر
• 1392
• ساعت
• 16:10
• نوشته شده توسط
• یحیی

یا غفـار یا غفار یا غفار یا غفار
تو بخشنـده و من بندۀ گنهکار
برگشتم برگشتم بـا گناه بسیار
مسکین و مسکین مغلوب و پشیمان
یا الله یا رحمان یا حنّان یا منّان
من فراری بودم تو زدی صـدایم
تو زدی صـدایم تو گفتـی بیـایم
هر که هستم تنها تو هستی خدایم
ایـن سیه‌نامـه را در آتـش سـوزان
یا الله یا رحمان یا حنّان یا منّان
خدایا! خدایی به جز تـو نـدارم
آمـدم تـا اشک خجـالت بیارم
بر خاک درگهت پیشانی گذارم
از من، جرم و خطا از تو عفو و غفران
یا الله یا رحمان یا حنّان یا منّان
من کی‌ام خدایا! تا عذابم کنی
گرچه خارم، توانی گلابم کنی
بـاورم نیایـد تـو جوابـم کنی
روسیـاهم ولـی از مـن رو مگـردان
یا الله یا رحمان یا

• پنج شنبه
• 13
• تیر
• 1392
• ساعت
• 16:12
• نوشته شده توسط
• یحیی

اومدم آشتی كنم پشتِ درم نگه ندار
دلمُ نسوزونُ یه كم به من محل بذار
این بارِ هزارمِ كه توبه هامُ می شكنم
داره آبروم می ره می خوام بهت رو بزنم
دلخوری از دست من، خب بزنم!- باشه - ولی!
این طوری نگام نكن به جون مرتضی علی
می زنی، خودت بزن؛ دستِ ملائكه ات نده
واسه بچه شیعه این شرمندگی خیلی بده
دستمُ بگیر خدا چیزی ازت كم نمیشه
نذا شیطون بگه این بندهِ آدم نمیشه
به امام رضا! قسم چشام داره كم میاره
سر به راه كردن من واسه تو كاری نداره
به كبوتراش قسم كلاغِ رو سیام نكن
مهربون با دلخوری از اون بالا نگام نكن
تو كلاسِ بندگیت زرنگا اهل روزه ان
تنبلایی مثِ من آخر سال رفوزه ان
مشق و تكلیفِ شبایِ عاشقات عبادته
به

• پنج شنبه
• 13
• تیر
• 1392
• ساعت
• 16:13
• نوشته شده توسط
• یحیی

بارالهـا بـر درت اشـک و آه آورده‌ام
هم سرشک خجلت و هم گناه آورده‌ام
هـم گنـاه آورده‌ام هـم پنـاه آورده‌ام
دیده از جرمم بپوش اشک و آهم را ببین
یـا الـه‌العالمین یـا الـه‌العالمین
****
با همـه بـار گنـاه بـا همـه فعـل بدم
تو صدا کردی مرا من به سویت آمدم
دست دل بر دامن لطف و احسانت زدم
آسمانی کن مرا که چه خوردم بر زمین
یـا الـه‌العالمین یـا الـه‌العالمین

• سه شنبه
• 11
• تیر
• 1392
• ساعت
• 15:22
• نوشته شده توسط
• یحیی

چه بهتر است ببخشم به لطف و احسانم
چگونـه جسـم ضعیـف تو را بسـوزانم؟
اگـر تـو خالـق خـود را خـدا نمـی‌دانی
منم خـدا و تـو را عبـد خویش می‌دانم
شـرار قهـر مرا آب بحـر، کـافی نیست
مگـر ز اشک تـو آبی بـر آن بیفشـانم
تو غافلـی و مـرا لحظـه‌ای نمی‌خوانی
بیا منم که تو را سوی خویش می‌خوانم
هـزاربـار شـدم از تـو خشمگیـن امّـا
تـو کیستـی کـه ز تـو انتقـام بستانم؟
به عزتم قسم ار سـوی مـن بیـایی باز
تو را ز لطف در آغـوش خویش بنشانم
ز بس که اشک تو را دوست دارم، از رحمت
بلا دهم کـه تـو را لحظـه‌ای بگریانم
هـزاربـار گنـه کـرده‌ای بیـا یک‌بار
بگـو: الـه مـن العفـو مـن پشیمانم
ز سال‌ها گنهت بگذرم به یک العفو
ب

• سه شنبه
• 11
• تیر
• 1392
• ساعت
• 15:23
• نوشته شده توسط
• یحیی

عبد فراری‌ام به درت باز آمدم
اقرار می‌کنم که گنهکارم و بدم
اعلان صلح و آشتی از جانب تو بود
باور نمی‌کنم که بخوانی کنی ردم
سنگینی گناه ز پایم فکنده است
جز تو که دست گیرد و جز تو که بخشدم
ای وای من که چون به درت توبه می‌کنم
سرمی‌زند دوباره گناه مجددم
با آنکه عهد خویش شکستم هزار بار
این دفعۀ هزار و یکم باز آمدم
خواهی ببر به دوزخ و خواهی ببر بهشت
من عاشق محمد و آل محمدم
معبود من! چگونه بسوزی در آتشش
دستی که من به دامن آل علی زدم؟
ره دور و لرزه بر قدم و قبر پیش رو
در زیر کوه‌های گنه خم شده قدم
سرمایۀ گداست همان دست خالی‌اش
من آمدم گدایی و خالی بود یدم
«میثم» که نیست در خور بخشش گناه او
بخشی مگر به

• شنبه
• 15
• تیر
• 1392
• ساعت
• 05:33
• نوشته شده توسط
• یحیی

نه آهی مانده تا از دل برآرم
نه اشکی تا که از خجلت ببارم
همه سرمایه‌ام این دست خالی است
فقیرم غیر از این چیزی ندارم
دگر از خویشتن مأیوسم اما
به فضل و رحمتت امیدوارم
گناهم را به یک «العفو» گفتن
تو می‌بخشی، ولی من شرمسارم
جحیمت را کنم دریای رحمت
به اشک مخفیِ شب‌های تارم
به چشمم بی تو بدتر از جحیم است
جنان را گر نهی در اختیارم
اگر خوبم اگر بد، هر که هستم
امیرالمؤمنین را دوست دارم
گنه کارم، ولی خون حسین است
که می‌جوشد ز چشم اشکبارم
حسین ابن علی کی می‌گذارد
که پا در آتش دوزخ گذارم؟
سپر از مهر مولا ساخت «میثم»
چه باک از شعله‌های خشم نارم؟

• شنبه
• 15
• تیر
• 1392
• ساعت
• 05:37
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای کردگار سبحان لطفت به ما رسیده
ای بندگان بیایید ماه خدا رسیده
حتی نفس کشیدن در ماه تو ثواب است
ماه نفس کشیدن در این سرا رسیده
این چشم من ندارد اشکی برای بارش
اشکی بده به چشمم ماه بُکا رسیده
پر می زنم و لیکن روی زمین مقیمم
این عبد روسیاه و، بی دست و پا رسیده
جز معصیت در عمرم چیزی ندیدی اما
با معرفت همیشه از تو به ما رسیده
مست می علی ام، آشفته گشته ام من
این باده های مستی از مرتضی رسیده
کاری ندارد اینکه لطفی کنی ببینی
این عبد بی قرارت کرببلا رسیده

• شنبه
• 15
• تیر
• 1392
• ساعت
• 05:42
• نوشته شده توسط
• یحیی

بچه گی کرده ام، پشیمانم
من ندانسته شیطنت کردم
بغلم کن دوباره مثل قدیم
رو نگردان ز من، غلط کردم
سادگی کار دست من داده
همنشین بد از تو، دورم کرد
لطف بیش از حد شما؛ امروز
بنده ای سر کش و جسورم کرد
سیب سرخ هوس فریبم داد
دلم از کرده اش پشیمان است
عذر تقصیر پیشت آوردم
مهربان، بخشش از بزرگان است
به کجا می شود فرار کنم!؟
بدتر از متهم زمین خوردم
حیف آن دست که مرا بزنی
نزده؛ من خودم زمین خوردم
آبرو اشک و ندبه و توبه
باز هم وازه های تکراری
دست های مرا دوباره بگیر
تا بفهمم که دوستم داری
شده ام جنس کهنه ی بازار
رهگذر، دوست، آشنا نخرد
کاش از اول ضرر نمی دیدیم
هیچ کس غیر تو، مرا نخرد
نه! من از چشم تو نمی افت

• شنبه
• 15
• تیر
• 1392
• ساعت
• 05:52
• نوشته شده توسط
• یحیی

ز فرط معصیت آهم به سینه کاری نیست
میان آینه ام نقشی از نگاری نیست
قساوت دل آلوده کار دستم داد
دگر ز دیده ام اشک زلال جاری نیست
همه خدایی خود را بگرد و خوب ببین
که رو سیاه تر از من گناه کاری نیست
همه جوارح من با گناه مانوس است
گرسنگی و عطش رسم روزه داری نیست
رفاقت من و تو رنگ و بوی دیگر داشت
به حال و روز دلم جای آه و زاری نیست؟
بیا و بی ادبی های مرا ندیده بگیر
به غیر جود و کرم از تو انتظاری نیست
تمام دل خوشی من محبت علی است
ز هیچ کس به جز آقا امید یاری نیست
حرام باشد اگر رو به غیر او بزنم
کریم تر ز علی هیچ سفره داری نیست
سگ قدیمی دربار شاه لو کشفم
به جز مقابل شه جای خاکساری نیست
قسم به چادر خاک

• سه شنبه
• 11
• تیر
• 1392
• ساعت
• 12:50
• نوشته شده توسط
• یحیی

رمضان بوی مناجات و دعا می آید
عطر تسبیح و صدای شهدا می آید
گوشه ی چشم من امروز سحر، تر شده است
آبرو باز به کابین گدا می آید
دیده ی کور به اشک سحری روشن شد
بوی پیراهن یوسف ز کجا می آید؟
کاش آماده ی مهمانیتان می بودم
به سر سفره کسی بی سر و پا می آید
خاطر حضرت ارباب بیا عفوم کن
که فقط بخشش و رحمت به شما می آید
هر سحر مثل محرم دل من می گیرد
باز عطر حرم کرب و بلا می آید
لب من زخم شده از عطش اما به فدات
یادم از چوب و لب و طشت طلا می آید

شاعر : محسن حنیفی

• شنبه
• 29
• تیر
• 1392
• ساعت
• 05:52
• نوشته شده توسط
• یحیی

ممنونتم یه بار دیگه درِ خونت زانو زدم
واسه قبولی دعام بازم پیش تو رو زدم
من میدونم چه كاره ام، من میدونم كه روسیام
امّا خودت گفتی اگه حاجت دارم پیشت بیام
حاجت اوّلم اینه: خدا آقامو برسون
دیگه بسه خسته شدم از دوری صاحب زمون
یعنی بدا دل ندارن؟ مگه آقا برا خوباس؟
توی همین آدم بدا، حسابِ عاشقا جداس
آره درسته آخدا، عاشق گُنا نمیكنه
اما آقام مهربونه، منو رها نمیكنه
با اینكه من گنهكارم، میدونه كه دوسش دارم
آقای من خوب میدونه كسی رو جز اون ندارم
بدونِ یار مهربون، زندگیمون حروم میشه
میدونم آخرش میاد، غصه هامون تموم میشه
حاجت دوّمم چیه ؟ منو ببر به كربلا
یا كه براتمو بده، بازم برم امام رضا
شب های جمعه ه

• شنبه
• 29
• تیر
• 1392
• ساعت
• 05:54
• نوشته شده توسط
• یحیی

مناجات با خدا و گریز به روضه ی حضرت علی اصغر(ع)
شکرلله که مرا چشم تری هست هنوز
از غم عشق تو اشک بصری هست هنوز
باک از آتش عشق تو ندارم عشقم
بهر سوزاندن جانم جگری هست هنوز

صبح ها بهر مناجات ، تو خواندی ما را
پس در این قلب ز مهرت اثری هست هنوز
بار و بندیل نبستیم ولی می گوییم
در ره عشق تو مرد سفری هست هنوز
دار عشق تو چه زیباست است اگر سر باشد
جهت زینت این دار سری هست هنوز
قول دادم که پرم سوخته باشد از شمع
آه ... نزد من پروانه پری هست هنوز
همه خوبند ولی حال گدایان بهتر
شکر دارم که گدا را سحری هست هنوز
ناله زد "ینصرنی" معنیَش این باشد که
جلوی نیزه ی دشمن پدری هست هنوز
یارها رفته و شش ماهه فقط جامان

• پنج شنبه
• 20
• تیر
• 1392
• ساعت
• 12:46
• نوشته شده توسط
• جعفر ابوالفتحی

پیمانه بلای مرا بیشتر کنید
روزی کربلای مرا بیشتر کنید
من پای صحبت (أرنی) ایستاده ام
هر چند (لن ترای) مرا بیشتر کنید
تا این که یک شبه ره صد ساله را روم
تاثیر (ربنای) مرا بیشتر کنید
در بطن درد، راز تکامل نهفته است
دوران ابتلای مرا بیشتر کنید
گاهی که از قضا و قدر خسته می شوم
سهمیه ی رضای مرا بیشتر کنید
بنده بدون خشیت و امید، بنده نیست
پس خوف من، رجای مرا بیشتر کنید
وقتی که از گناه دلم تیره می شود
اوقات روضه های مرا بیشتر کنید
با خستگی روح به جایی نمی رسم
پس لذت دعای مرا بیشتر کنید
تنها نگاه توست مرا می دهد شفا
لطفاً کمی دوای مرا بیشتر کنید
راه رسیدن به خدا، راه کربلا است
روزی کربلای مرا بیشتر کنی

• شنبه
• 22
• تیر
• 1392
• ساعت
• 05:40
• نوشته شده توسط
• یحیی

باناله و با سوز دل و آه بیا
با شرم حضور و دل آگاه بیا
اكنون كه خدا سفره رحمت چیده است
ای بنده، سوی ضیافت الله بیا
×××
دل را تهی ازخطا نكردم یا رب
آلوده دلم، حیا نكردم یا رب
شرمنده شدم، صدا زدی باز بیا
من حق نمك ادا نكردم یا رب

شاعر : استاد سید هاشم وفایی

• سه شنبه
• 18
• تیر
• 1392
• ساعت
• 05:49
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای مهربان امشب صدا کردی گدا را
بر سفره ات خواندی گدای بی نوا را
گفتی که من در انتظارم تا بیایید
آماده کردم بهرتان مهمان سرا را
با این که من آلوده ام، من را نراندی
گفتی بیا تا درک فرمایی عطا را
رسوا نکردی ام به پیش چشم مردم
دادی به خوبی شهرت، این غرق خطا را
گفتی پشیمانی بیا من می پذیرم
عرض پشیمانی ز کار ناروا را
گفتی بیا با من بگو حرف دلت را
تنها به درد خود بجو از این دوا را
گفتی که هر کس توبه بشکسته، بیاید
هر کس که کرده ترک صحبت با خدا را
یک سال از من غیر بی مهری ندیدی
اما نکردی با دلم غیر از مدارا
انگار که از من حیا کردی که این سان
تا بی نهایت برده ای مهر و وفا را
می خواهم از این پس فقط مال ت

• سه شنبه
• 18
• تیر
• 1392
• ساعت
• 05:53
• نوشته شده توسط
• یحیی

از بس که غافلم ز حساب و کتاب خود
در حیرت به حشر چه سازم جواب خود؟!
مادر ز مهر سرزنش طفل می کند
از من مگیر وقت خطایم عتاب خود
هر چند رو سیاه ولی بنده توام
ای مهربان جدا مکن از من حساب خود
غفلت ز مرگ فرصت جبران ز من گرفت
طی شد تمام زندگیم در سراب خود
من ناله از عذاب جهنم نمی کنم
دریافتم به دوری از تو عذاب خود
مسکین در احترام کریم است هر که هست
خورشید می کشد همه را در حجاب خود
ما حدِّ خود ز گریه مستانه می خوریم
مست این چنین کسی نشود از شراب خود
محشر به غیر نام علی سر نمی دهم
وقتی ندا رسد که بخوانم کتاب خود
پرسیدم از تو، توبه من هم قبول هست؟!
نام حسین آمد و دیدم جواب خود

شاعر : حسن علیپور

• سه شنبه
• 18
• تیر
• 1392
• ساعت
• 05:55
• نوشته شده توسط
• یحیی

چه سحرها گذشت و از در دوست
خبر آمد گدا آیا هست؟
بنده ای، سائلی، گنه کاری!
شرمسار از خطا آیا هست؟
با خودم گفتم ای دل غافل
فرصت توبه می رود از دست
زیر بار گناه یا الله
دل بیچاره ام ز پا بنشست
ای خدا در کشاکش نفسم
قسمت من چرا فتوح نشد؟
خسته ام بس که توبه بشکستم
توبه ام توبه نصوح نشد
حیف باشد ز میهمانی تو
قسمت من دریغ و آه شده
همه از دوست بهره ها بردند
سهم من حسرت و نگاه شده
دست خالیِ من ببین امشب
رحم کن بر کسی که جا مانده
درد غربت حکایت تلخی است
یک نفر از خدا جدا مانده
گفته بودم به خویش در این ماه
بنده ای سر به راه خواهم شد
کمکم کن خدای من ور نه
باز اسیر گناه خواهم شد
می خرد حق گدای آلوده
چو سرشک

• سه شنبه
• 18
• تیر
• 1392
• ساعت
• 05:57
• نوشته شده توسط
• یحیی

خالق من چه زنده‌ام با تو مثل ماهی میان یک دریا
ای بزرگی که می‌شوی نزدیک تا که لمست کنند کوچک‌ها
هر کجا بوده‌ام تو آنجایی، هر کجا می‌روم تو می‌‌آیی
در مناجات ساحل و دریا، در شبستان خلوت صحرا
لحظه‌ای با تبسم مادر لقمه‌ای عشق می‌دهی دستم
دست‌های تواَند دستانش تا به من آب می‌دهد بابا
ساعت هجرتم به میخانه، مبدا حیرت ملائک شد
خوانده‌ام پای جام تو یارب! چارده دوره «عَلَّمَ الاَسماء»
این که هی کوه می‌کنم هر روز ، از همان نام‌های شیرین است
این که مجنونم از همان عطر است که تو دادی به گیسوی لیلا
دل من از شبی مسلمان شد که رخ یوسفت نمایان شد
چشم او دید و گفت: «اَسلَمنا» خال او دید و گفت: «آمَنّا»
نام تو می

• سه شنبه
• 18
• تیر
• 1392
• ساعت
• 05:58
• نوشته شده توسط
• یحیی

احیا گذشت و شب دیدار نیامد
این جمعه هم از دست شد و یار نیامد
دل خون شد و یوسف سر بازار نیامد
بس دیده به ره مانده و دلدار نیامد
چشمان به ره مانده سراغ از که بگیرند
وقت است که جامانده ز هجر تو بمیرد
سخت است که از محضر تو دور بمانم
وز روی چو خورشید تو مهجور بمانم
تا کی ز فرامین تو معذور بمانم
در دوستی ات وصله ناجور بمانم
عمری ز رهت مانده ام و عار ندارم
حتی به سحر دیده بیدار ندارم
اعمال من مدعی انگار خراب است
با روزه نا خالص من کار خراب است
حالا دل من لحظه افطار خراب است
حال سحرم همچو شب تار خراب است
اصلا نکند نیمه شبم مال خدا نیست
یا چشم و دلم هیچ به دنبال خدا نیست
هم سفره ی ذکر تو نشد یک سحر من

• سه شنبه
• 11
• تیر
• 1392
• ساعت
• 14:00
• نوشته شده توسط
• یحیی

سائلی بی دست و پایم راه را گم كرده ام
عبد كوی "هل اتایم"راه را گم كرده ام
بس كه دوری جستم از این بارگاه باصفا
آستان صاحب درگاه را گم كرده ام
آشنایم؛ نیستم از فرقه ی بیگانگان
چند روزی دلبر دلخواه را گم كرده ام
دردهایم را نگفتم چند گاهی با "طبیب"
شد دلم بی یار و چاه را گم كرده ام
قدر عشقت را ندانستم، شدم مشغول خویش
"خیمه ی زیبای ثارالله" را گم كرده ام
وای من، مظلوم را یاری نكردم گاه ظلم
كمترین اقدام، یعنی "آه" را گم كرده ام
ای یگانه تكسوار پهن دشت انتظار
شرمسارم، حجت الله را گم كرده ام
گوش جان نسپرده ام بر یا لثارات الحسین
راه قرب كوی آن خونخواه را گم كرده ام
در شب تاریك هجران چشم دل را بسته ام

• چهارشنبه
• 19
• تیر
• 1392
• ساعت
• 05:51
• نوشته شده توسط
• یحیی

یا رب دوباره وقت دعای سحر شده
این دل برای بزم دعا مفتخر شده
«اُدعونی استجب لکم» تو خدای من
بر من بشارتی است که وقت نظر شده
با این همه خطا و معاصیّ ام ای خدا
دیگر دعای نیمه شبم بی اثر شده
من در گناه کردن تو شهره گشته ام
جنس دلم به سختی جنس حجر شده
کاری برای قبر و قیامت نکرده ام
غفلت برای بنده ی تو دردسر شده
این روزه ها حریف جهنّم نمی شود!
یا رب ببین که بنده ی تو بی سپر شده
رحمی نما و گر نه ز دست تو می روم
حالم شبیه حال دل محتضر شده
هر شب برای حال خودم گریه می کنم
تنها بهای من نم اشک بصر شده
با "یا حسین" به درگه تو رو نموده ام
یعنی که خوان رحمت تو پر ثمر شده

شاعر : محمد فردوسی

• چهارشنبه
• 19
• تیر
• 1392
• ساعت
• 05:54
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای که همیشه گوش دهی بر دعای من
دل می دهی به نغمه یا ربنای من
فهمیده ام که با همه عالم غریبه ام
فهمیده ام دگر که تویی آشنای من
تو رب عالمی و من عبد گناه کار
می آید از تو حرف زدن بر کجای من؟!
در روزگار معصیت آخرالزمان
شکرت خدا به کوی تو باز است پای من
این گونه ام مبین که گرفتار غفلتم
من دوست دارمت به خدا ای خدای من
از هیچ کس به جز تو ندارم من انتظار
بر دست های توست فقط چشم های من
تنها بلا که نیست فقط سیل و زلزله
فقدان یاد توست که باشد بلای من
کاری نکرده ام به تو نزدیک تر شوم
دارد تمام می شود این ماه وای من!
دارد که جمع می شود این سفره ات ولی
تازه ببین که باز شده اشتهای من
یک ذره دست و پا زدنم را

• چهارشنبه
• 19
• تیر
• 1392
• ساعت
• 05:57
• نوشته شده توسط
• یحیی

یا رب اگر ز کرده‌ی ما پرده وا کنی
ما را به خجلت ابدی مبتلا کنی
ابلیس ‌وار جامه‌ی طغیان به بر کند
گر یک نفس به خویش کسی را رها کنی
هر کس به جان خویش جفا بیشتر کند
بر وی تو بیشتر ز ترحم وفا کنی
روزی دهی به مردم بیگانه صد هزار
کز صد هزار یک نفری آشنا کنی
از فعل خویش عارف و عامی کنند شرم
روزی که دستگاه عدالت به پا کنی
کس را مجال چون و چرا در بر تو نیست
با بندگان هر آن چه نمایی به جا کنی
گر گبر رو کند به برت بهر التجا
هر دم ز مهر حاجت او را روا کنی
هر کس به هر لباس که با عجز و التماس
در حضرت تو رو کند او را رضا کنی
چندین هزار مجرم و عاصی و رو سیاه
در یک نفس ز آتش دوزخ رها کنی
غیر از تو نیست راه پنا

• چهارشنبه
• 19
• تیر
• 1392
• ساعت
• 06:30
• نوشته شده توسط
• یحیی

دیدی چه زود فرصت مهمانی ام گذشت
ای دل زمان ناله ی بارانی ام گذشت
تا خواستم شبیه شما مردمان شوم
آخر بساط سفره مهمانی ام گذشت
افطار من به ذکر (لک صمت) وا نشد
واحسرتا که عید مسلمانی ام گذشت
با ناله های خسته ی الغوث و ربنا
آرامشم که رفت پریشانی ام گذشت
باران گرفته بود که قرآن به سر شدم
ای وای سایه ی سر رحمانی ام گذشت
حالا خدا کند که دگر در بساط عشق
آدم شوم که وقت پشیمانی ام گذشت
ما را برای بندگی ات انتخاب کن
ما را الی الابد خدم بوتراب کن
آدم شدم که میل به گندم نمی کنم
ابلیس را رضا به تبسم نمی کنم
پا را برای بندگی از بند می کشم
دیگر مسیر کوی تو را گم نمی کنم
مهر سکوت عشق به لب هام خورده است
دیگر به

• چهارشنبه
• 19
• تیر
• 1392
• ساعت
• 05:50
• نوشته شده توسط
• یحیی