مناجات با خدا

من از خجالت گرم گناه لبريزم

من از تغافل عفو اله لبريزم

بجز شكست ندارد نتيجه كردارم

تلاش جاهلم از اشتباه لبريزم

بجز ندامت ازاين سينه بر نمى‏خيزد

غبار آينه هستم ز آه لبريزم

كسى كه همسفرم شد به درد سر افتاد

مسير غفلتم از كوره راه لبريزم

نگاه منتظرم از اميد سرشارم

اميد منتظرم از نگاه لبريزم

نوشته‏اند مرا سرنوشت يوسف شهر

ز نابرادرى و گرگ و چاه لبريزم

شاعر؟؟؟

• پنج شنبه
• 19
• آذر
• 1388
• ساعت
• 11:56
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

نه آه مانده برايم نه ناله نه فرياد

به كنج خويش فراموش مانده‏ام در ياد

هبوط كرده‏ام از اصل خويش و حيرانم

شبيه برگ خزان در هجوم وحشت باد

نشسته‏ام به تماشاى سقف ويرانم

دوباره خانه ما در مسير آب افتاد

مرا ز خويش بگير و به خويش برگردان

اسير باز شود هر پرنده آزاد

كجاست آن كه خرابم كند به بيمارى

سرش سلامت و خوش باد و خانه‏اش آباد

به گردن دگران جرم خويش را مفكن

مزن به كوه بزن تيشه بر سر اى فرهاد

به آه دست به دامان چشم خويشتنيم

به زور ناله كشيديم منت فولاد

به پنج نور مقدّس تورا قسم دادن

خداش خير دهد هر كسى كه يادم داد

شاعر؟؟؟

• پنج شنبه
• 19
• آذر
• 1388
• ساعت
• 11:56
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

(۱)

يا رب ز كرم درى به رويم بگشا

راهى كه در او نجات باشد بنما

مستغنيم از هر دو جهان كن به كرم

جز ياد تو هرچه هست بر از دل ما

(۲)

يا رب ز كرم حال دعا بخش مرا

از حال دعا جرم و خطا بخش مرا

تا امشب اگر مرا نيامرزيدى

امشب به على مرتضى بخش مرا

(۳)

يا رب مددى كه بى پناهيم همه

اى بحر كرم غرق گناهيم همه

اى باعث روسفيدى روسيه ان

بر ما نظرى كه روسياهيم همه

(۴)

يا رب تو به فضل خويش دلشادم كن

گشتم ز گنه خراب آبادم كن

بگريختم از درگه تو يك چندى

بد كردم و بازگشتم آزادم كن

(۵)

يا رب مكن اندر صف محشر خجلم

من كرده گناه و پيش خود منفعلم

اندر دو جهان ببخش و رحمى بنما

چون غير تو امّيد نباشد

• پنج شنبه
• 19
• آذر
• 1388
• ساعت
• 11:58
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

(1)

الله كه كافى المهمّات تويى

الله كه سامع المناجات تويى

حاجات مرا برآر كاندر همه حال

ذوالعفو و برآرنده حاجات تويى

(2)

يا رب غلطم فزون ز مقدار بود

روزم سيه از خطاى بسيار بود

با اين همه نيست افتخارم به كسى

فخرم همه بر خداى غفار بود

(3)

يا رب چو من ار گناهكارى باشد

غفران ترا در انتظارى باشد

عفوت ز پى گناه كاران گردد

چون يار كه در سراغ يارى باشد

(4)

اى آن كه به جز تو هرگزم يار نبود

در شدت و محنتم نگه دار نبود

در مهلكه ها كه بسته بد راه نجات

افتادم و جز توام مددكار نبود

(صفى عليشاه)

• پنج شنبه
• 19
• آذر
• 1388
• ساعت
• 11:59
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

الهى بى پناهان را پناهى

به سوى خسته حالان كن نگاهى

مرا شرح پريشانى چه حاجت

كه بر حال پريشانم گواهى

خدايا تكيه بر لطف تو دارم

كه جز لطفت ندارم تكيه گاهى

دل سرگشته ام را رهنما باش

كه دل بى رهنما افتد به چاهى

نهاده سر به خاك آستانت

گدايى، دردمندى، عذرخواهى

گرفتم دامن بخشنده اى را

كه بخشد از كرم كوهى به كاهى

خوشا آن كس كه بندد با تو پيوند

خوشا آن دل كه دارد با تو راهى

زنخل رحمت بى انتهايت

بيفكن سايه بر روى گياهى

به آب چشمه لطفت فرو شوى

اگر سر زد خطايى، اشتباهى

مران يا ربّ زدرگاهت «رسا» را

پناه آورده سويت بى پناهى

(دكتر قاسم رسا)

• پنج شنبه
• 19
• آذر
• 1388
• ساعت
• 12:00
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

رفتار تو با من اى خداوند كريم

آن است كه بوده با مسيحا و كليم

گويى كه نديده اى گناهى از من

از بس كه رحيمى و غفورى و حليم

* * *

گر برانى ور بخوانى زين درم

غير از اين نيست جاى ديگرم

خانه ات را حلقه بر در مى زنم

گرد بام خانه ات پر مى زنم

* * *

بارالها بر درت روى سياه آورده ام

عمر از كف رفته و بار گناه آورده ام

راه تاريك است وليكن آيه «لاتقنطوا»

روشنى با خود من گم كرده راه آورده ام

* * *

شد عمر و به طبع خواهشم هست هنوز

صد نعل گنه در آتشم هست هنوز

با آن كه نه روى توبه مانده است و نه عذر

از دوست اميد بخششم هست هنوز

* * *

اى باب هدايتت به خلقان همه باز

اشيا همه را به درگهت روى نيا

• پنج شنبه
• 19
• آذر
• 1388
• ساعت
• 12:01
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

الهى مرا محرم راز كن

در معرفت بر دلم باز كن

دلى ده كه باشد شناساى تو

زبانى كه بستايد آلاى تو

چو با من در اول كرم كرده اى

به فضل خودم محترم كرده اى

در آخر همان كن كه كردى نخست

كه در هر دو حالت اميدم به توست

چو لطفت مرا رايگان آفريد

خردمنديم داد و جان آفريد

هم آخر به لطف خودم دستگير

به فضلت مرا رايگان درپذير

چو دانى كه بى زاد و بى توشه ام

هم از خرمن خويش ده خوشه ام

مبر آبم اى آبرويم به تو

اميد من و آرزويم به تو

به روى من از كرده ناپسند

درى را كه هرگز نبستى مبند

ز رحمت به رويم ز پيشم مران

به قهر از در لطفِ خويشم مران

كه برگيردم گر توام بفكنى

كه بپذيردم گر توام رد كنى؟

اگر لط

• پنج شنبه
• 19
• آذر
• 1388
• ساعت
• 12:01
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

يا رب! گناه اهل جهان را به ما ببخش

ما را سپس به رحمت بى منتها ببخش

هرچند ما نه ايم سزاوار رحمتت

ما را بدان چه نيست سزاوار ما ببخش

گفتى كه مستجاب كنم گر دعا كنى

توفيق هم عطا كن و حال دعا ببخش

بگذر از آن گناه كه سدّ ره دعاست

هم بر دعاى ما اثرى برملا ببخش

قصد از دعا، اجابت امر است، ورنه من

خود كيستم كه با تو بگويم خطا ببخش

ما را شبى به باغ پر از نرگس فلك

يعنى: بدين كواكب نرگس نما، ببخش

تا بشكفد به گلشن دل ها گل اميد

ما را به فيض لطف نسيم صبا ببخش

ما را اميد عفو تو مغرور كرد و بس

گر شد خطا، بدين سخن بى ريا ببخش

اين اولين گذشت تو نبود ز جرم ما

بخشيده اى چنان كه به ما بارها ببخش

تا

• پنج شنبه
• 19
• آذر
• 1388
• ساعت
• 12:02
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

وقت است اگر به دعوت اُدْعونى اَستَجِب

دستى برآوريم به درگاه كبريا

يا رب به حق نقطه اِنّى اَنَا الغَفور

كاندر بسيط مركز عالم نيافت جا

يا رب به حق آيت لاتَقنُطوا كه هست

سرمايه سعادت و پيرايه رجا

يا رب به حق خامه مشكل گشاى «كُن»

كاو بست نقش نام تو بر لوح از ابتدا

يا رب به حق عرش كه تمجيد قدر او *

مفهوم نيست كان ز كجا بود تا كجا

يا رب به حق صاحب صور و به نفخ او

آن دم كه گوش را نبود هوش از كجا

يا رب به آب ديده كرّوبيان پاك

كز خوف، چشمشان نبود خالى از بُكا

يا رب به حق كوثر و تسنيم و سلسبيل

كان بر حبيب حضرت خود كرده اى عطا

يا رب به حق ابر بهاران كه مى رسد

هر شب ز فيض شبنم او خاك را ن

• پنج شنبه
• 19
• آذر
• 1388
• ساعت
• 12:03
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

خدايا به اعزاز اين چند تن

كه هستند فخر زمين و زمن

به حق تو اى داور آب و خاك

بدين چارده نام معصوم پاك

به نور محمد چراغ سُبُل

سر و سرور و سرو باغ رسل

على ولى شير پروردگار

سپهدار دين شاه دلدل سوار

به زهرا كه او دخت پيغمبر است

كه در عرش او زهره خنياگر است

به خلق حسن افتخار زمن

كه خلقش حسن بود و نامش حسن

به خون حسين آن كه در كربلا

بيفزود او را بلا بر بلا

به سجّاده زينت العابدين

به باقر شناساى علم اليقين

محمد كه همنام پيغمبر است

كه نعلين او عرش را زيور است

به جعفر گل روضه اصطفا

كش افزون بُد از صبح صادق صفا

به موساى كاظم به ميقات او

به قرب و مقام و مقامات او

به قدر على بن موسى ا

• پنج شنبه
• 19
• آذر
• 1388
• ساعت
• 12:03
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

اى شفاى علّت بيمارها

پيش تو آسان، همه دشوارها

اى سرور سينه صاحبدلان

اى فروغ ديده بيدارها

اى به كينه ذات تو نابرده پى

عقل ها، انديشه ها، پندارها

اى رهانيده زطوفان بلا

كشتى بى ناخدا را بارها

ريخته باران رحمت بى دريغ

بر سر گل ها، به پاى خارها

كرده از ابر كرامت بهره مند

خشك و تر، گلزارها، نى زارها

با خيال نرگس جادوى تو

در ضمير عارفان گلزارها

مى كنم اقرار بر يكتايى ات

دور باد از جان من انكارها

روز رستاخيز چشم پرسرشك

با تو و لطف تو دارد كارها

تا چه خواهى كرد با شرمنده اى

كز گنه دارد به كف طومارها

گر نگردد دستگيرم عفو تو

واى بر من، با چنين كردارها

اين تو و اين لطف بى پايان تو

ا

• پنج شنبه
• 19
• آذر
• 1388
• ساعت
• 12:04
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

يا رب مرا به سلسله انبيا ببخش

بر شاه اوليا، على مرتضى ببخش

يا رب گناه من بود از كوه ها فزون

جرم مرا به فاطمه، خيرالنسا ببخش

هر كار كرده ام، همه بد بوده و غلط

يا رب مرا تو بر حسن مجتبى ببخش

يا رب اگر كه جود و سخايى نكرده ام

ما را تو بر سخاوت اهل سخا ببخش

يا رب مرا به رحمت بى منتها ببخش

يعنى به ساحت حرم كبريا ببخش

يا رب گناهكار و ذليل و محقّرم

عصيان من به شوكت عزّوعلا ببخش

يا رب تو را به جاه و جلالت دهم قسم

جرم گذشته عفو كن و ماجرا ببخش

يا رب مرا ببخش به اهل صلات و صوم

يعنى به نور صفوت اهل صفا ببخش

يا رب تو را به نور جمالت دهم قسم

كز ظلمتم رهان و به نور هدا ببخش

يا رب به نور ظل

• پنج شنبه
• 19
• آذر
• 1388
• ساعت
• 12:05
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

آمدم، آمدم به سوى تو باز

اى خداى كريم بنده نواز

پاى تا سر همه نيازم من

از كرم سايه بر سرم انداز

آبروى گداى خويش مريز

دستم آخر سوى تو است دراز

بسته اى راه نااميدى را

كرده اى چون كه باب رحمت باز

(چايچيان «حسان»)

• پنج شنبه
• 19
• آذر
• 1388
• ساعت
• 12:05
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

آمد به درت اميدوارى

كو را به جز از تو نيست يارى

محنت زده اى نيازمندى

خجلت زده اى گناهكارى

از گفته خود سياه رويى

وز كرده خويش شرمسارى

شايد زدر تو باز گردد

نوميد چنين اميدوارى

(چايچيان «حسان»)

• پنج شنبه
• 19
• آذر
• 1388
• ساعت
• 12:06
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

شد وقت آن كه درد نهان را دوا كنيم

روى نياز خويش به سوى خدا كنيم

اى خفتگان بستر راحت سحر رسيد

خيزيد تا كه چاره جرم و خطا كنيم

بيگانگى بس است زدرگاه كردگار

خود را دمى به خالق خود آشنا كنيم

تا صبح عمر ما ننموده است رو به شام

كارى براى خجلت روز جزا كنيم

بهر نجات آتش دوزخ به صد اميد

دست دعا بلند به سوى خدا كنيم

تا كاسه هاى ديده نگرديده پر زخاك

چشمى به حال بى كسى خويش وا كنيم

شيطان نهاده بند گناهان به پاى ما

بهر رها نمودن خود دست و پا كنيم

شاعر؟؟؟

• پنج شنبه
• 19
• آذر
• 1388
• ساعت
• 12:07
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

هر كس كه ارزو به زر و زور مى كند

خود را زفيض رحمت حق دور مى كند

در ملك جان زياده مكن آرزو، كه مرگ

آهنگ آرزوى تو در گور مى كند

بشكن غرور خويش كه در ارتكاب جرم

شيطان كمك به آدم مغرور مى كند

دنيا چو دام و دانه آن مكر و صيد را

با يك نگاه لال و كر و كور مى كند

گر بار منّتى نتوانى برى به دوش

كارى بكن كه با عملش مور مى كند

(ژوليده نيشابورى)

• پنج شنبه
• 19
• آذر
• 1388
• ساعت
• 12:07
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

هر كه خود را بيشتر پابند دِرهم مى كند

بيشتر خود را اسير محنت و غم مى كند

وه چه بدبخت است آنكه با وجود ذات حق

سر بر دون همّتان از بهر نان خم مى كند

روزى هر روزه ما را دهد روزى رسان

در عوض روزى زعمر ما و تو كم مى كند

گريه ابر بهاران بين كه از همبستگى

چشمه، نهر و نهر، رود و رود را يم مى كند

در ضمير خويش هرگز ره مده فكر گناه

فكر هر كارى تو را بر آن مصمّم مى كند

از «فَمَنْ يَعْمَل» كه حق فرموده در قرآن بدان

خير و شر را ذات حق تفكيك از هم مى كند

تفرقه هرجا فتد كارش زهم پاشيدگى است

اى بنازم آن كه با حق رشته محكم مى كند

(ژوليده نيشابورى)

• پنج شنبه
• 19
• آذر
• 1388
• ساعت
• 12:08
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

لحظه اى در خود فنا شو تا بقا پيدا كنى

از منيّت ها جدا شو تا منا پيدا كنى

حاصلى ما و تو را از ارتباط خلق نيست

سعى كن تا ارتباطى با خدا پيدا كنى

تا توانى در رفاقت با خدا يكرنگ باش

صاف شو در زندگانى تا صفا پيدا كنى

بگذر از قدر و بها و خاكسارى پيشه كن

تا مقامى برتر از شيخ بها پيدا كنى

همچو زرگر روز و شب دنبال سيم و زر مگرد

بگذر از زر تا به عالم كيميا پيدا كنى

ديدن ناديده را چشم خدابين لازم است

از خودى بيگانه شو تا آشنا پيدا كنى

تا نگردى لا ز الاّالله، اللّهى بجو

جستجو كن تا كه الله را ز لا پيدا كنى

(ژوليده نيشابورى)

• پنج شنبه
• 19
• آذر
• 1388
• ساعت
• 12:08
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

ى كه مى خواهى جمال بى منال يار را

در حريم دل چرا ره مى دهى اغيار را

ديدن ناديده را عشق خودى ها حائل است

از خودى بگذر كه تا بى پرده بينى يار را

درس هشيارى برو در مكتب مستان بخوان

زانكه اين مكتب به مستى مى كشد هشيار را

در مسير عشق همچون ميثم خرمافروش

با على باش و به گردن نه طناب دار را

«روزه دارى» را دهان بسته تنها شرط نيست

طاقت اُشتر به ما ثابت كند اين كار را

پاك كن زآيينه دل گرد خودبينى كه كور

با عصايى مى كند پيدا رهِ هموار را

گر كه در حصن امان خواهى زحق اذن دخول

در كف نفس دنى هرگز مده افسار را

در مذاق اهل عالم حرف حق تلخ است تلخ

زهر گردد چون شكر، دارو شود بيمار را

در مقام خاكس

• پنج شنبه
• 19
• آذر
• 1388
• ساعت
• 12:09
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

درى بگشا زرحمت يا الهى

به روى بى پناه عذرخواهى

نوازش كن تو بارى خسته اى را

عنايت كن تو دل بشكسته اى را

خداوندا زدوشم بار بردار

به روز حشرم از ذلت نگه دار

در اين ملك فنا من بى نوايم

اسير نفس و دربند هوايم

دريغ از من مكن يا رب عطا را

بشوى از دفترم جرم و خطا را

طبيبا اى شفاى دردمندان

كريما اى اميد مستمندان

ببخشا از گنهكاران گناهان

بگير از لطف، دست بى پناهان

پريشان خاطران را شاد گردان

گرفتاران زبند آزاد گردان

(انصاريان)

• پنج شنبه
• 19
• آذر
• 1388
• ساعت
• 12:09
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

الهى اى انيس شام تارم

به غير از لطف تو يارى ندارم

الهى اين من و اين قلب خسته

دل سوزان و اين پشت شكسته

الهى اين من و اين خوارى من

به روز و شب ببين اين زارى من

الهى اين من و تنهايى من

الهى اين من و رسوايى من

الهى اين من و اين تيره روزى

بود حق گر مرا فردا بسوزى

سزاوار عقاب و هم عذابم

به وحشت از غم روز حسابم

همان روزى كه روز شرمسارى است

همان روزى كه مجرم غرق خوارى است

شاعر؟؟؟

• پنج شنبه
• 19
• آذر
• 1388
• ساعت
• 12:10
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

كريما به رزق تو پرورده ايم

به انعام و لطف تو خو كرده ايم

گدا چون كرم بيند و لطف و ناز

نگردد زدنبال بخشنده باز

چو ما را به دنيا تو كردى عزيز

به عقبى همين چشم داريم نيز

خدايا به عزّت كه خوارم مكن

به ذُلّ گنه شرمسارم مكن

به لطفم بخوان و مران از درم

ندارد بجز آستانت سرم

تو دانى كه مسكين و بيچاره ايم

فرومانده نفس امّاره ايم

به مردان راهت كه راهى بده

وزين دشمنانم پناهى بده

خدايا به ذات خداونديت

به اوصاف بى مثل و ماننديت

به لبّيك حجّاج بيت الحرام

به مدفون يثرب عليه السلام

به طاعات پيران آراسته

به صدق جوانان نوخاسته

كه چشمم ز روى سعادت مبند

زبانم به وقت شهادت مبند

(سعدى شيرازى)

• پنج شنبه
• 19
• آذر
• 1388
• ساعت
• 12:11
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

كجا روم كه درِ لطف تو به من باز است

شها زتوست در عالم هر آنچه آواز است

كسى به باب دگر مى رود كه انديشد

كه بسته بابِ تو و باب ديگران باز است

كبوترى كه وطن كرد بر درِ حَرَمت

كجا دگر به سرِ او هواى پرواز است

كسى كه از دم گرم تو ذوق صحبت يافت

كجا دگر به دم سرد خلق دمساز است

كسى كه نازكشى چون تو نازنين دارد

بجاست بر مَلك و بر فَلَك گَرَش ناز است

خوش آنكه در ملأ عام با تو همدوش است

خوش آنكه در حرمِ خاص با تو همراز است

براى رهرو كوى تو راه نزديك است

زبهر قاصد بابت، مدام در باز است

بيامديم به باب اللهى به درگه تو

كرم نما و عطا كن كه جاى اعزاز است

انَّما الدُّنْيا فَناءٌ لَيْسَ لِلدُّنْ

• پنج شنبه
• 19
• آذر
• 1388
• ساعت
• 12:12
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

الهى مرده ام من زنده ام كن

فقيرم دولت پاينده ام كن

الهى راه را گم كرده ام من

ازين جويندگى يابنده ام كن

الهى سوختم در آتش جهل

رها از آتش سوزنده ام كن

اگر عمرى گنه كردم الهى

كرم بر عمر باقى مانده ام كن

غلامم سرخط آزادى ام ده

زغفلت برده ام من بنده ام كن

اگر شرمى نكردم از تو يا رب

تو با بخشندگى شرمنده ام كن

به آب رحمتت پاك از سياهى

در اين شام سيه پرونده ام كن

تهى دستم بگير از لطف دستم

زپا افتاده ام پوينده ام كن

غمم از حد گذشته شادى ام بخش

سراپا گريه ام من، خنده ام كن

من «ژوليده» مى گويم به زارى

الهى مرده ام من، زنده ام كن

(ژوليده نيشابورى)

• پنج شنبه
• 19
• آذر
• 1388
• ساعت
• 12:14
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

لحظه اى خود را بيا از خويشتن بيگانه كن

ديدنى ها را فداى ديدن جانانه كن

تا به كى مِى از سبوى غير مى نوشى بيا

از سبوى رحمت حق باده در پيمانه كن

گنج در ويرانه پنهان ست بايد رنج كرد

گنج بى رنج ار كه خواهى خويش را ويرانه كن

تا نگردد از پريشانى پريشان خاطرت

هر كجا ديدى پريشان گيسوانى شانه كن

هر كجا ديدى كه عقل تو حريف نفس نيست

عقل را بگذار و خود را در جهان ديوانه كن

همچو شمعى فيض بخش ديگران باش و بسوز

در مقام جانفشانى خويش را پروانه كن

بهر تاريكى گورِ خويش شمعى برفروز

فكر فردا و حساب خالق جانانه كن

در مقام خاكسارى همچنان خورشيد باش

خدمت خلق خدا با همّتى مردانه كن

پند عبرت مى دهد «ژول

• پنج شنبه
• 19
• آذر
• 1388
• ساعت
• 12:14
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

(1)

خدايا! بر در تو بنده توست

همى خواهان آن گلْ خنده توست

تو روى نازنين از من مگردان

بزرگى و كرم زيبنده توست

(2)

خدايا! اى رحيم بنده پرور

بكن ابر كرم را سايه گستر

نمى بينم به جز ذاتت غفورى

بميرانم كنون پاك و مطهّر

(3)

خداوندا! طمع دارم فراوان

به لطف و بخششت با چشم گريان

سزاوار عذابى جانگزايم

ببخشا اى طبيب دردمندان

(4)

خدايا! شرمسارم شرمسارم

به غير از كوى تو جايى ندارم

دل من برده نفس پلشت است

به لطف و رحمتت چشم انتظارم

(5)

خداوندا! شبى دمساز خود كن

مرا پروانه جانباز خود كن

چشمان شهد وصالت را به جانم

اسير درگه پر راز خود كن

(6)

خداوندا! منم عبد گنه كار

اسير نفس بند اند

• پنج شنبه
• 19
• آذر
• 1388
• ساعت
• 12:15
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

گذشت عمر و بيا غفلت از اِله مكن

بس است خيره سرى ديگر اشتباه مكن

هر آنچه نامه نوشتى تو از گناه بس است

بيا و توبه كن و نامه اى سياه مكن

به ميهمانى خود خوانده ات خدا اينك

بيا و وقت گرانمايه را تباه مكن

به درك اين زمانه اگر نكوشيدى

بيا و غفلت از اين مابقىِ ماه مكن

اگر كه چشم شفاعت به مرتضى دارى

به چشم بد به كسى در جهان نگاه مكن

براى آن كه به مقصد رسى بدون خطر

بيا و نفس دنى را رفيق راه مكن

كليد گنج سعادت بُوَد به دست عمل

بكوش در عمل و ترك پايگاه مكن

شعار شاعر «ژوليده» روز و شب اين است

گذشت عمر و بيا غفلت از گناه مكن

(ژوليده نيشابورى)

• پنج شنبه
• 19
• آذر
• 1388
• ساعت
• 12:16
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

هر كه عارى از ريا گردد صفايش مى دهند

چون كه گردد باصفا بر ديده جايش مى دهند

اهل تقوا را به محشر امتياز ديگريست

گرچه اين جا بيشتر جام بلايش مى دهند

بى بها بودن به نزد خلق گنجى پربهاست

خاك چون آدم شود قدر و بهايش مى دهند

هر كسى از راه فهمش مى كند درك سخن

هرچه سوزِ نى فزون باشد نوايش مى دهند

آب حيوان خضر را رمز نجات مرگ نيست

فانى فى الله را آب بقايش مى دهند

همچو يوسف در جوانى ترك شهوت كن كه نفس

هرچه كام دل برآرد اشتهايش مى دهند

از مقام لا به اِلاّالله انسان مى رسد

هر كه اين معنى نداند حكم لايش مى دهند

قفل جنّت را كليدى هست در دست على

هر كه را خواهد على اِذن سرايش مى دهند

(ژوليده ن

• پنج شنبه
• 19
• آذر
• 1388
• ساعت
• 12:16
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

هوس هرجا نهد پا را تمنّا مى شود پيدا

چنانكه اسم هر كس از مسمّا مى شود پيدا

به دنيا دل مبند اى دل كه دنيا جاودانى نيست

كه معيار على از ترك دنيا مى شود پيدا

در اين دنيا بكن كارى كه بتوان بهره بردارى

كه قدر عمر ما در روز عقبا مى شود پيدا

زسيما پى توان بردن كه در طينت چه مى باشد

بلى هرجا كه صورت هست، معنا مى شود پيدا

به زور و زر مناز اى دل كه حق فرموده در قرآن

مقام و ارزش انسان زتقوا مى شود پيدا

مشو از مرگ خود غافل كه بهر بردنت اى دل

اگر پيدا نشد امروز، فردا مى شود پيدا

مكن سرپيچى از حظِّ على و آل چون فردا

تو را خطّ امان از حبّ مولا مى شود پيدا

(ژوليده نيشابورى)

• پنج شنبه
• 19
• آذر
• 1388
• ساعت
• 12:17
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

يا رب به ما تو قدرت ترك خطا بده

توفيق بندگى بدون ريا بده

از بحر بى كرانه الطاف خويشتن

بر آنچه لايقيم به ما اى خدا بده

از ما بگير كينه و كبر و حسد ولى

بر ما صفاى باطن و صدق و صفا بده

ما مجرم و تو مجرى ديوان كيفرى

حكم برائت گنه ما به ما بده

ما بنده ايم ذات تو بخشنده و رحيم

از خوان نعمتت نعمتى بر گدا بده

خون شد زهجر كربُ و بلا قلب شيعيان

بر دست ما تو تذكره كربلا بده

گويد به طعنه خصم كه مهديتان كجاست

لطفى نما و مهدى ما را به ما بده

«ژوليده» عاشق است ولى عاشق حسين

يا رب مريض عشق و صفا را شفا بده

(ژوليده نيشابورى)

• پنج شنبه
• 19
• آذر
• 1388
• ساعت
• 12:18
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار