مناجات با خدا

من آمدم دراین جا کز تو جدا نگردم

از غیر بگسلم دل گرد خطا نگردم

گسترده در مسیرم صد دام و دانه شیطان

دستم بگیر یارب تا مبتلا نگردم

کردی تو در تن من احرام پادشاهی

یا رب عناینتی کن کز تو گدا نگردم

خواندی مرا بسویت بهر طواف کویت

شاید زآبرویت گرد ریا نگردم

من بیشم و کمم کن صافی چو زمزمم کن

حیوانم آدمم کن تا بینوا نگردم

سعی صفا و مروه دارد عجب صفایی

سعی ام بده که گرد آز و هوا نگردم

بیگانه کن ز خویشم فارغ ز نوش و نیشم

راهی بنه به پیشم تا بی خدا نگردم

از بحر رحمت خود یک جرعه ای بنوشان

تا تشنه در هوای روز جرا نگردم

ژولیده ام که گویم ای قادر توانا

تا بی بده که دیگر گرد خطا نگردم

ژولیده

• پنج شنبه
• 19
• آذر
• 1388
• ساعت
• 11:45
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

چه سازم من چه گويم من الهى

به سوى خود مرا بگشاى راهى

نشد غير از گنه از من پديدار

همه آثار ذلت شد نمودار

زمن عزم گنه را دور گردان

دلم را از كرم پرنور گردان

مرا از بند غم آزاد گردان

به مهر و عفو خود دلشاد گردان

علاجى كن علاج، اين خسته دل را

ترحّم كن تو اين، بشكسته دل را

اگر از رحمتت من دور مانم

سيه رو گردم و رنجور مانم

(انصاريان)

• پنج شنبه
• 19
• آذر
• 1388
• ساعت
• 12:11
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

الهى گرچه يك عمرى به نفس خود جفا كردم

ندانستم، نفهميدم كه اين كار خطا كردم

تو گفتى اين جهان سجن است و انسان هست زندانى

در اين زندان فتادم هستى خود را فنا كردم

گنه كارم ولى دل بر اميد رحمتت بستم

زخوف آتش قهرت توسل بر رجا كردم

به مهمانى خود در خانه خود دعوتم كردى

سر خوانت نشستم، توبه نزدت بارها كردم

نمك خوردم شكستم با نمكدان توبه خود را

ولى از بس رئوفى تو، به تو من التجا كردم

(ژوليده نيشابورى)

• پنج شنبه
• 19
• آذر
• 1388
• ساعت
• 12:13
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

گول زرق و برق زر را مى خورى اى دل چرا؟

زندگى را مى كنى بر خويشتن مشكل چرا

غنچه گل شد، گل خزان گرديد و بلبل شد خموش

مانده اى اى باغبان، حيران و پا در گِل چرا

عمر طى شد، نوجوانى رفت و پيرى سررسيد

حبّ دنيا را نمى سازى برون از دل چرا

چهره پرچين گشت و قامت دال و موى سر سپيد

از مكافات عمل بنشسته اى غافل چرا

كاخ ها گرديد كوخ و كوخ ها گرديد كاخ

زاد راهى برنمى دارى از اين منزل چرا

نوح رفت و كشتى اش بشكست و طوفان شد تمام

غافلى اى بى خبر زانديشه ساحل چرا

كاروان مرگ هر دم مى زند كوس رحيل

برنمى خيزى براى بستن محمل چرا

عمر چون رفت از كفت ديگر نمى آيد به كف

اين سخن حقّ است، حق را مى كنى باطل چ

• پنج شنبه
• 19
• آذر
• 1388
• ساعت
• 12:39
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

الهى بى پناهان را پناهى
به سوى خسته حالان كن نگاهى
مرا شرح پريشانى چه حاجت
كه بر حال پريشانم گواهى

خدايا تكيه بر لطف تو دارم
كه جز لطفت ندارم تكيه گاهى
دل سرگشته ام را رهنما باش
كه دل بى رهنما افتد به چاهى
نهاده سر به خاك آستانت
گدايى، دردمندى، عذرخواهى
گرفتم دامن بخشنده اى را
كه بخشد از كرم كوهى به كاهى
خوشا آن كس كه بندد با تو پيوند
خوشا آن دل كه دارد با تو راهى
زنخل رحمت بى انتهايت
بيفكن سايه بر روى گياهى
به آب چشمه لطفت فرو شوى
اگر سر زد خطايى، اشتباهى
مران يا ربّ زدرگاهت «رسا» را
پناه آورده سويت بى پناهى

دكتر قاسم رسا

• شنبه
• 21
• خرداد
• 1390
• ساعت
• 19:32
• نوشته شده توسط
• سعيد رضايي

آمدم امشب دهی برمن پناه
رو سپیدی کن عطا بر رو سیاه
آمدم تا که سبک بارم کنی
لحظه ای لایق به دیدارم کنی
آمدم از نو مسلمانم کنی
سائل رفتار سلمانم کنی
آمدم شاید کمی بهتر شوم
در صداقت پیرو بوذر شوم

آمدم از لطف امدادم کنی
شیعه ی ایمان مقدادم کنی
آمدم تا اینکه قرآنی شوم
مثل فضه پاک و نورانی شوم
آمدم تا لطف خود سازی تمام
از دلم بیرون کنی رجس وحرام
آمدم تا یار را راضی کنم
حضرت دلدار را راضی کنم
وای اگر عاقم کند صاحب زمان
می شوم خسران زده در دو جهان
من ز حق الناس غافل مانده ام
زان سبب عمریست در گل مانده ام
دین مردم مانده بر گردن مرا
رحمتی تا که کنی ایمن مرا
کرده ام توجیه کار خویش را
داده ام آزار یار خو

• سه شنبه
• 25
• مرداد
• 1390
• ساعت
• 10:44
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

افسوس که اشتباه کردم
پروندۀ خود سیاه کردم
در ملک تو روزی تو خوردم
در محضر تو گناه کردم
این عمر عزیز خویشتن را
در صرف گنه تباه کردم
تو از گنهم نگاه بستی
من بر کرمت نگاه کردم
پشتم ز گنه خمید اما
رو سوی تو گاه‌گاه کردم
با سوز درون خود نفس را
در سینه شرار آه کردم
یارب به کرامتت ببخشا!
بد کردم و اشتباه کردم
«میثم»! همه جا محیط نور است
من سر به درون چاه کردم

شاعر : استاد حاج غلامرضا سازگار

• سه شنبه
• 25
• تیر
• 1392
• ساعت
• 06:32
• نوشته شده توسط
• یحیی

اون آقایی که شبا رد می شد از کوچه ما ،کیسه بدوش کو ؟
رد پای پر خراش بی خروش کو ؟ اون آقای خرقه بدوش کو ؟
کجاست اون آقا که پینه های دستاش مرهم دلای ما بود ؟
نفس سبز نگاهش همیشه حلال مشکلای ما بود
می شه یک بار دیگه سر بزاره به خونه ما
بگیره نشونی از غربت بی نشونه ما
موهای آقا سپیده ، جوونا کیسه رو از آقا بگیرین
قامت آقا خمیده جوونا کیسه رو از آقا بگیرین
جوونا آقا بشین، زنده کنین رسم جوون مردی رو امشب
یتیما منتظرن، زنده کنین شیوه شب گردی رو امشب
یتیما پشت درای خونشون منتظر آقا نشستن
گوش به زنگ تق تق یه جور صدای پا نشستن
موهای آقا سپیده ، جوونا کیسه رو از آقا بگیرین
قامت آقا خمیده جوونا کیسه رو از

• دوشنبه
• 24
• تیر
• 1392
• ساعت
• 07:31
• نوشته شده توسط
• یحیی

عبـد گنـاهکار مـن! بیــا تـو بنـدۀ منی
من که صدات می‌زنم کجا فرار می‌کنی؟
هـزار بـار عفـو مـن هـزار بـار جـرم تو
قرار ما نبود این که عهد دوست بشکنـی
منـم همـان خدای تو منتظـر دعای تـو
مراست با تو گفت‌وگو، تو با که حرف می‌زنی؟
اشک تو را به قیمت رحمت خویش می‌خرم
منتظرم که قطره‌ای ز چشم خود بیفکنی
به سوی خود کشاندمت، ببین کجا رساندمت
کنـار گـل نشـاندمت هنـوز خـار گلشنی
هـزاربـار خوانــدمت، بیـا چـرا نیـامدی؟
هـزاربـار گفتمت، مــرو تــو بنـدۀ منـی
به سوی من بیار رو، هر آنچه خواستی بگو
در آستـان مـا بشو ز اشک دیـده، دامنی
تو از گناه خستـه‌ای دگـر ز پـا نشستـه‌ای
چرا ز دوست رسته‌ای؟ چرا به خویش دشمنی؟
نـه بـا خـدات الفتـی نـه از گنـاه، وحشتی
چو عنکبوت، روز و شب به تار خویش می‌تنی
بترس «میثم!» از خطـا سـلاح تو بُوَد بُکا
بیـا ز عفـو کبریـا بـه تن بپـوش جوشنی

• سه شنبه
• 11
• تیر
• 1392
• ساعت
• 15:25
• نوشته شده توسط
• یحیی

عبدم ولـی عبـد گنه‌کار
هم روسیاهم هم گرفتار
معبود من ای حیّ دادار
من بنـدۀ عاصی، تو غفار الغوث خلّصنا من النّار
دستـم بگیــر از پا نشستم
یک عمر عهدم را شکستم
عفو تو باشد بـود و هستم
یارب تو آبرویم را نگهدار الغوث خلّصنا من النّار
من خستــه از بـار گنـاهم
مویــم سفیـد و روسیـاهم
این عفو تو این اشک و آهم
بـاز آمـدم با جرم بسیار الغوث خلّصنا من النّار
اگـرچـه مستحـق نـارم
روزم شده چون شام تارم
مولا علی را دوست دارم
بـر حـرمت حیـدر کرّار الغوث خلّصنا من النّار
یا سیـدی تـا زنـده هستم
از عفو تـو شرمنـده هستم
شرمنده زین پرونده هستم
خواندم تو را با این دل زار الغوث خلّصنا من النّار
از جرم بسیارم چه گ

• یکشنبه
• 23
• تیر
• 1392
• ساعت
• 05:51
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای وای من ز هول حساب و کتاب قبر
ای وای من ز شدت بیم و عذاب قبر
غم خوردگان حسرت دنیای روی خاک
آری جداست از همه غم ها حساب قبر
دل های سرکشان همه در لرزه آورد
هول قیامتیِّ سؤال و جواب قبر
صدها سخن اگر رود اینجا گزاف نیست
از ضیق و ظلمت لحد و پیچ و تاب قبر
با مست خواب نفس، بگو خوش بخواب چون
گردد نصیب چشم و دلت خاک و خواب قبر
ما را ز سوی خویش مخاطب کند همی
کو گوش دل که باز شود بر خطاب قبر
دیگر اسیر بند شیاطین نمی شود
افتد اگر به جان کسی اضطراب قبر
با این همه به حصن حصین علی درآ
عشق علی است مانع خوف و عتاب قبر
مائیم و دست های توسّل به محضرت
ای نور جاودانگی، ای آفتاب قبر
***

شاعر : سید محمد میرهاشمی

• شنبه
• 29
• تیر
• 1392
• ساعت
• 05:57
• نوشته شده توسط
• یحیی

یا غافر الخطایا، یا دافع البلایا
یا مجزل البلایا، یا منهی الرجایا
یا باعث البرایا، یا واجب الهدایا
یا قاضی المنایا، یا سامع الشکایا
با آه سرد غفلت، با اشک گرم خجلت
از نفس سرکش خود، آورده ام شکایت
ازبس گناه کردم، دل را سیاه کردم
عمر عزیز خود را، من صرف آه کردم
اشک خجالتم را، هرشب گواه کردم
من اشتباه کردم، خود را تباه کردم
گر بر فلک رسیده، آوای یارب من
جان مرا گناهان، آورده برلب من
ای خالق خبیرم، ای قادر و قدیرم
از نور رحمت تو، روشن شده ضمیرم
تو آن همه بزرگی، من این همه حقیرم
تو بر همه کریمی، من بر درت فقیرم
برخوان رحمت خود، یک لحظه دعوتم کن
عفو و عنایتت را، از لطف قسمتم کن
من گرچه روسیاهم، سرتا

• یکشنبه
• 30
• تیر
• 1392
• ساعت
• 05:58
• نوشته شده توسط
• یحیی

از گنهِ دم به دمم آتش طوفنده شدم
هم شدم از توبه خجل، هم زتو شرمنده شدم
صاحب من! خالق من! داور من! یاور من!
حیف تو را داشتم و غیر تو را بنده شدم
شعله ای از نار بُدم شاخه ای از خار بُدم
با نظر رحمت تو باغ گل از خنده شدم
قطره بُدم بحر شدم ذره بُدم مهر شدم
بلكه درخشنده تر از مِهر درخشنده شدم
وصل تو شد عزت من هجر تو شد ذلت من
با تو سرافراز ولی بی تو سرافكنده شدم
وای بر این بندگی ام مرگ بر این زندگی ام
مردة یك عمرم و در خاك لحد زنده شدم
بار خدایا كرمی از یم اخلاص نمی
كز شرر عُجب و ریا آتش سوزنده شدم
سیل گنه برد مرا بحر بلا خورد مرا
وای كه من غرق در این بحر خروشنده شدم
خاک قدوم ولی ام "میثم" دار علی

• سه شنبه
• 18
• تیر
• 1392
• ساعت
• 06:43
• نوشته شده توسط
• یحیی

با كثرت معاصی از سر گذشته آبم
نه تاب دوری از تو، نه طاقت عذابم
لبریز تر ز دریا سوزان تر از كویرم
آواره تر ز امواج، خالی تر از حبابم
گر قطره ام بخوانی با بحر همنشینم
گر ذره ام بخوانی در چشم آفتابم
من از تو می گریزم تو می كِشی به سویت
از بس كه مهربانی عبدت كنی خطابم
من با تو قهر كردم تو می كنی رفاقت
یا للعجب ندانم بیدار یا كه خوابم
اُدْعونی استجب را هم خوانده هم شنیدم
نه من جواب دادم نه تو كنی جوابم
من بندهٔ بد تو، تو آن خدای خوبی
كز لطف بی حسابت آسان کنی حسابم
پیری ز پا فكند و از دست رفت عمرم
شرمنده تا قیامت از دورهٔ شبابم
اشكم روان ز دیده آهم درون سینه
این اشك و آه كرده مانند شمع آبم
گفتم به ا

• سه شنبه
• 18
• تیر
• 1392
• ساعت
• 07:06
• نوشته شده توسط
• یحیی

دست دعا به درگه لطف خدا خوش است
پرواز روح در ملکوت دعا خوش است
با هر فرازِ نغمه یِ جان سوز نیمه شب
درک وصال در سحری با صفا خوش است
وقت پریدن از قفس تن به بام دوست
با چشم اشک بار نظر بر خدا خوش است
دیدار وجه یار مگر کار هر کس است
این حرف ها فقط ز لب هل اتا خوش است
راز و نیاز نیمه شب و درد دل ز ما
با چاه درد دل ز دل مرتضی خوش است
مردن میان اشک و مناجات کار کیست
این مرگ قبل موت ز مولای ما خوش است
در حق دیگران همه شب تا سحر دعا
بی یاد خود ز حضرت خیر النسا خوش است
نومید از طریق مناجات نیستم
ذکر و دعا به شیوه ی آل عبا خوش است
قرآن و عترتند همای نجات ما
آیات رحمت از نفس مصطفی خوش است
سوز دعا چو با جگ

• سه شنبه
• 18
• تیر
• 1392
• ساعت
• 06:05
• نوشته شده توسط
• یحیی

کار تو لطف و رأفت و عفو و محبّت است
حتی اگر عذاب کنی باز رحمت است
تو آن همه عنایت و من این همه گناه
اقرار می کنم که خلاف مروّت است
با آنکه وهم ها به جلالت نمی رسند
کارت همیشه با من مسکین رفاقت است
با آنکه هست نامۀ اعمال من سیاه
بر در گه تو آبرویم اشک خجلت است
از بس که ناز عبد گنهکار می کشی
انگار می کند که نیازت به طاعت است
یک عمر با تو بودم و نشناختم تو را
این عمر نیست غفلت و اندوه و حسرت است
با این همه گناه عزیزم نموده ای
بر خاک بند گیت مرا روی ذلت است
شکر خدا که با همه آلوده دامنی
دست و دلم به دامن قرآن و عترت است
ثبت است در جریدۀ اعمالم این حدیث
یک یا علی فشردۀ صد سال طاعت است
میثم ز دوستی

• سه شنبه
• 18
• تیر
• 1392
• ساعت
• 06:08
• نوشته شده توسط
• یحیی

دریغا کز گنه پروا نکردم
پرم دادی ولی پر، وا نکردم
تو از بی شرمی من شرم کردی
من از شرم تو هم پروا نکردم
چنان غافل شدم از تو که یک عمر
تو را گم کردم و پیدا نکردم
قدم از کثرت پیری دو تا شد
به یکتاییت قامت تا نکردم
کی‌ام من؟ قطره‌ای ناچیز، افسوس
که خود را وصل بر دریا نکردم
دریغا روزها بگذشت و شب رفت
که من اندیشه از فردا نکردم
به من نزدیک‌تر بودی تو از من
چرا من دوری از دنیا نکردم؟
به مولا، آنچه شد با من، از آن بود
که خود را بندۀ مولا نکردم
مسیحا در کنارم بود و افسوس
دلم را با دمش احیا نکردم
منم «میثم» ولی افسوس، داری
برای خویش دست و پا نکردم

شاعر : استاد حاج غلامرضا سازگار

• پنج شنبه
• 13
• تیر
• 1392
• ساعت
• 15:16
• نوشته شده توسط
• یحیی

هزاران بار استغفار كردم
دوباره جرم خود تكرار كردم
تو گفتی من غفورم ، من هم اینك
به جرم خویشتن اقرار كردم
برو ای آتش دوزخ كناری
كه من رو بر در غفار كردم
دوباره عفو كن یا رب اگر چه
من از این توبه ها بسیار كردم
به ذكر خود شفایم ده كه عمری
دلم را از گنه بیمار كردم
از آن گشتم دچار خواب غفلت
كه دیو نفس را بیدار كردم
تو از اول عزیزم آفریدی
ولی من، حیف! خود را خوار كردم
تنم كاهیده همچون كاه بر دوش
بسی كوه گنه را بار كردم
تو بودی یار من افسوس! افسوس!
كه من رو جانب اغیار كردم
تو با "میثم" نبودت غیر خوبی
ولی من با تو بد رفتار كردم

شاعر : استاد حاج غلامرضا سازگار

• سه شنبه
• 18
• تیر
• 1392
• ساعت
• 07:27
• نوشته شده توسط
• یحیی

یا رب ز کرامات تو شرمنده شدم من
در محضر تو باز سر افکنده شدم من
هر چند که شرم از گنه خویش نکردم
با اشک ندامت، ز تو شرمنده شدم من
طوفان گنه ریخت همه برگ و برم را
چون باغ خزان دیده پراکنده شدم من
دردم همه این است که غافل شدم از تو
وز این همه غفلت ز تو، درمانده شدم من
ای آن که به غیر از تو مرا نیست پناهی
بر درگه تو باز پناهنده شدم من
هر گاه که دل مُرده به تو روی نمودم
با نکهتی از رحمت تو زنده شدم من
تا عفو تو باران محبت به سرم ریخت
آسوده دل از آتش سوزنده شدم من
کو آن دل پاکی که سحرگاه «وفائی»
فریاد بر آرد که خدا، بنده شدم من

• دوشنبه
• 17
• تیر
• 1392
• ساعت
• 15:35
• نوشته شده توسط
• یحیی

کوه عصیان به سر دوش کشیدم افسوس
لذت ترک گنه را نچشیدم افسوس
کرم و لطف تو چون سایه به دنبالم بود
من به دنبال دل خویش دویدم افسوس
تو مرا فاش به هنگام گنه می دیدی
من تو را دیدم و انگار ندیدم افسوس
تو ز لطف و کرم خود نبریدی از من
من در امواج گنه از تو بریدم افسوس
تو مرا عفو نمودی که به نارم نبری
من ز عفو تو خجالت نکشیدم افسوس
تو گناهان مرا از همگان پوشاندی
من ز فعل بد خود پرده دریدم افسوس
خرمن عمر، پراکنده شد و رفت به باد
من ِغفلت زده یک خوشه نچیدم افسوس
چشم دادی و ندیدم که ندیدم هیهات
گوش دادی نشنیدم نشنیدم افسوس
آشنا بودی و نشناختمت در همه عمر
که ز تو غیر تو را می طلبیدم افسوس
"میثم" از تیر گنه

• شنبه
• 15
• تیر
• 1392
• ساعت
• 04:47
• نوشته شده توسط
• یحیی

شب قدر سرنوشتم خواب و از چشام گرفته
می خونه چقدر شلوغه هر کسی یه جام گرفته
باز صدات می زنم آقا گر چه این صدام گرفته
مادر بزرگوارت اجازه برام گرفته
اجازه داده که امشب سورۀ قدر رو بخونم
تا شاید واسه همیشه قدر آقامو بدونم
آقا جون هر جا نشستی سایه هات روی سر ما
بخدا عطر حضورت پر شده دور و بر ما
نکنی اگه نگاهی صبح نمی شه سحر ما
دست رد نزن آقا بر فرصتای آخر ما
فرصت آخرِ امشب منو هم مثل زهیر کن
منو یکسال روسفید کن سرنوشتمو بخیر کن
اگه هر کسی ندونه تو می دونی که کی هستم
می دونی که مثل کِشتی چقده به گِل نشستم
هی نمک دادی به دستم هی نمکدونو شکستم
آمدی به خونم اما من درو به رو تو بستم
زبونم لال شده آقا ا

• سه شنبه
• 11
• تیر
• 1392
• ساعت
• 15:08
• نوشته شده توسط
• یحیی

دلا بسوز که اشک روان ندارم من
برای روزه گرفتن توان ندارم من
همیشه ورد زبانم کلام بیهوده است
دعا و ذکر سحر بر زبان ندارم من
ز هرکه اهل گنه شد علامتی دارم
چگونه شد که ز یارم نشان ندارم من
منم که سینه سپر کرده ام مقابل او
رکوع نکرده و قدّ کمان ندارم من
ز هول قبر و قیامت چرا نمی ترسم؟
یقین به رفتن از این جهان ندارم من
رسد چو جان به گلو می شوم بیدار
ولی چه سود به جبران، زمان ندارم من
نماز اول وقتی نخوانده ام هرگز
که اعتنا به صدای اذان ندارم من
خدا کند که دگر بهتر از گذشته شوم
وگرنه در بر جانان مکان ندارم من
برای آنکه شود دلبرم ز من راضی
برای تحفه به او غیر جان ندارم من
کنند از می عشق حسین محرومم!
ق

• یکشنبه
• 23
• تیر
• 1392
• ساعت
• 07:27
• نوشته شده توسط
• یحیی

ما بهر ولای تو خریدیم بلا را
یک لحظه کشیدیم به آتش یمِ لا را
دادیم حیات ابدی بر شرف و خون
کشتیم از اول به هوای تو هوی را
روزی که نبودیم و نبودند خلایق
خوردیم ز لعل لب تو آب بقا را
والله قسم چشم به عالم نگشوده
در آینۀ روی تو دیدیم خدا را
از تیغ ولایت سر تسلیم نگیریم
صد بار اگر خصم بگیرد سر ما را
از مروه اگر پای کشیدیم چه بهتر
در خاک سر کوی تو دیدیم صفا را
رفع عطش ماست ز جام عطش تو
بر دیده نهادیم از آن تیر بلا را

جز زخم دم تیغ تو مرهم نپذیریم
جز درد تو بر درد نخواهیم دوا را
آن روز که دانشگه ما عالم زر بود
عباسِ تو آموخت به ما درس وفا را
یک موی تو را بر همه عالم نفروشیم
بخشند به ما گر همۀ ارض و

• یکشنبه
• 26
• آذر
• 1391
• ساعت
• 16:37
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای پیشه‌ات كرامت و ای شیوه‌ات عطا
غرق تنعّم از كرمت جمله ماسوا
ذاتت منزّه از صفت و نعت و بحث و فحص
ذكرت دوای شافی هر درد بی‌دوا
در پیشگاه عزّ و جلال تو خاضعند
ذرات كون، خواه نهان خواه برملا
اكسیر عزت تو به خاصیت ازل
بخشد به قلب پاكدلان فیض كیمیا
عزت در آستان تو ساید جبین به خاك
شوكت به پیشگاه تو عجز است و ابتلا
مستضعفان ز فضل تو سر بر فلك، ولی
مستكبران ز قهر تو چون خاك، بی‌بها
چون تافت چهر لطف تو از بنده‌ای، شود
فرعون اگر بود، همه‌ی شوكتش هبا
خرد و كلان صباح و مسا بر درت به عجز
آن یك جبین به سجده و این است بر دعا
انگیخت رحمتت پی ارشاد آدمی

شاعر : محمد عابد تبریزی

• سه شنبه
• 18
• تیر
• 1392
• ساعت
• 05:42
• نوشته شده توسط
• یحیی

یا رب ز گناه خـویش شرمنده مـنم
بـر هـر چـه عـقوبت است زیبنده منم
غـــفار تویی، غنی تویی، الله تویی
بــد کار مـــنم، گـــدا مــنم، بــنده منم
الــهی بــا تـــــــــو دارم گــفتگویی
بـــــسویت آمــــده بـــی آبـــــرویـــی
مــن آن نــا خوانده مهمان تو هستم
هــمان کــه بــار هــا پـــیمان شکستم
چـــو مـــاه رحمت و بخشندگی شد
گـــدا سـوی تـو بــا شـــرمندگی شـــد
ز عـــصیان ســینه من تــنگ باشد
هـــــمه اعـــمال مـــن نـــیرنگ بـاشد
بــه دل حـــال مـــناجـــــاتم نــباشد
قـــــبول تــــو عـــــــباداتــــم نــــباشد
نـماز و روزه من بی حضور است
ز درگــاهت دلــم بـــسیار دور اســت
نـــبردم دست خـود

• شنبه
• 26
• اسفند
• 1391
• ساعت
• 05:05
• نوشته شده توسط
• یحیی

مناجات با خدا

صفا تویی ، تو ماه من ، به درگهت گدا منم

سخا زتوست شاه من، گدای بی سخا منم

شهم تویی ، مهم تویی ، خدای درگهم تویی

همان که زد توسلی به شاه سر جدا منم

دلم تویی ، گِلم تویی ، تمام حاصلم تویی

و آنکه شب به شب کند خدا خدا خدا منم

نهان توئی ، عیان توئی ، ز سائلانتان منم

و آنکه با تمام خود ، به تو کند جفا منم

تو پیچ و تاب موی عشق ، به دست تو سبوی عشق

و آنکه با دو صد نوا ، تو را کند صدا منم

تو ابر مهر و رحمتی ، تو مظهر شفقتی

و سائلی که تا ابد کند تو را دعا منم

سروده جعفر ابوالفتحی

حرم شاه – بانک اشعار مذهبی

www.harame-shah.rozblog.com

• چهارشنبه
• 11
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 17:02
• نوشته شده توسط
• جعفر ابوالفتحی

عمر بگذشت به بی‌حاصلی و بوالهوسی
ای پسر جام می‌ام ده که به پیری برسی
چه شکرهاست در این شهر که قانع شده‌اند
شاهبازان طریقت به مقام مگسی
دوش در خیل غلامان درش می‌رفتم
گفت ای عاشق بیچاره تو باری چه کسی
با دل خون شده چون نافه خوش باید بود
هر که مشهور جهان گشت به مشکین نفسی
کاروان رفت و تو در خواب و بیابان در پیش
وه که بس بی‌خبر از غلغل چندین جرسی
بال بگشا و صفیر از شجر طوبی زن
حیف باشد چو تو مرغی که اسیر قفسی
تا چو مجمر نفسی دامن جانان گیرم
جان نهادیم بر آتش ز پی خوش نفسی
چند پوید به هوایِ تو ز هر سو حافظ
یسر الله طریقا بک یا ملتمسی

شاعر : حافظ شیرازی

• سه شنبه
• 11
• تیر
• 1392
• ساعت
• 13:03
• نوشته شده توسط
• یحیی

رب خطا پـوش تویـی، عبـد خطاکـار منم
مستحق عفـو تویـی، مستحـق نـار منـم
لطف و کرم بین که دمد بوی گل از پیرهنم
گر چه تو خود با خبری خارتـر از خار، منم
گر چه سیه گشته رویم عفو تو داد آبرویم
آن ‌که گناهش شـده با عفو تو تکرار، منم
آن ‌که مرا دست‌ تهی دید و پذیرفت تویی
آن ‌که ز لطـف و کرمت آمده سرشار منم
آن ‌که رها سازدم از دام خطا کیست؟ تویی
آن‌ که به زنجیـر خطا گشتـه گرفتـار، منم
آن ‌که کند جرم مرا از کـرمش عفو، تویی
آن ‌که فقط خوانـده تــو را داور غفار، منم
گر به جحیمم فکنی یـا بـه بهشتم ببری
بنـدۀ عشـق علـی و عتـرت اطهـار منم
«میثمم» و مهر علی حک شده بر لوح دلم
خـاک، ولــی خـاک در حیـدر کرار منم

• سه شنبه
• 11
• تیر
• 1392
• ساعت
• 13:36
• نوشته شده توسط
• یحیی

حال و احوال گرفتار تماشا دارد
گریه ی عبـد گنـه کار تماشا دارد
آمدم گریه کنم تا که نگاهی بکنی
چون ستاره به شب تـار تماشا دارد
هر چه شد بین من و تـو ز همه پوشاندی
آبروداریِ ستـّار تماشا دارد
بـارها زیـر همه قـول و قـرارم زده ام
دست گیریِ تـو هـر بـار تماشا دارد
مهربـانی بـه گنـهکار بُــَود عادت تو
کـَرم سفرۀ غفـّار تماشا دارد
ماه، ماهِ رجب و سفره بـه نـام عـلی است
لحظه ی جلوه، رخ یـار تماشا دارد
عاشق نیمه شب صحن و سرایِ نـجفـم
حـرم حیـدر کـرّار تماشا دارد
همۀ آرزویم یک سحر کرب و بلاست
شب جمعه حـرم یـار تماشا دارد
مادری دست به پـهلو پـسری پـاره گلو
گـریـه ها لحظۀ دیـدار تماشا دارد
روضـۀ قحطی آب و

• دوشنبه
• 10
• تیر
• 1392
• ساعت
• 07:23
• نوشته شده توسط
• یحیی

ساعات خدا را نبود خوب تر از صبح
بردار سر از بستر و فیضی ببر از صبح
مردان سحرخیز سراپا همه گوشند
تا بانگ مؤذن بدهد یک خبر از صبح
ترسم که چو هنگام سحر، خواب بمانی
خورشید که تابید نماند اثر از صبح
غارت زده آن است که چون صبح برآید
در خواب گران مانده نگیرد ثمر از صبح
برخیز که هنگام تماشای جمال است
پیوسته بُوَد حسن خدا جلوه گر از صبح
در روز قیامت به کفت برگ و بری نیست
نخل عملت گر نشود بارور از صبح
خیزند خدا یافتگان وقت سحرگاه
دارند محبان علی چشم تر از صبح
آنان که شب و روز در آغوش خدایند
با یاد خداوند بر آرند سر از صبح
همراه علی باش که شصت و سه بهار است
بیدار بُوَد دیدۀ او زودتر از صبح
"میثم" بگشا دی

• سه شنبه
• 11
• تیر
• 1392
• ساعت
• 05:50
• نوشته شده توسط
• یحیی