وفات حضرت ام البنین (س)

زن، رشک حور بود و تمنای خود نداشت
چون آسمان نظر به بلندای خود نداشت
اسمی عظیم بود که چون راز سر به مهر
در خانه ی علی سر افشا شدن نداشت
ام البنین کنایه ای از شرم عاشقی است
کز حجب تاب نام دل آرای خود نداشت
در پیش روی چهار جگر گوشه ی بتول
آیینه بود و چشم تماشای خود نداشت
زن؟ نه! همای عرش نشینی که آشیان
جز کربلا به وسعت پرهای خود نداشت
در عشق پاره های جگر داده بود و لیک
بعد از حسین میل تسلای خود نداشت
عمری به شرم زیست که عباس وقت مرگ
دستی برای یاری مولای خود نداشت
شاعر:افشین اعلا

• چهارشنبه
• 4
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 14:39
• نوشته شده توسط
• یحیی

سلام از من و پروردگار داور من
به فاطمه، به حسین و حسن، به شوهر من
منم که همسری شیر حق نصیبم گشت
منم که سرور عالم علی است همسر من
منم که چار پسر زاده‌ام برای علی
منم که امّ ‌بنین گشته نام دیگر من
کنیز حضرت زهرا شدم به بیت علی
مقام فضّه به من داد حیِّ داور من
منم که دخت علی مادرم خطاب نمود
منم که عمّه ی سادات گشته دختر من
زهی به بخت بلندم که از نخست مرا
رای شیر خدا پرورید مادر من
چه افتخار از این به که هدیه شد به حسین
چهار دسته گلِ غرقه خون و پرپر من
سلام باد به عباس و عون و عثمانم
درود بر تن غلطان به خون «جعفر» من
مرا که فاطمه شد نام از ازل سرّی است
که رنگ فاطمه گیرد ز پای تا سر من
از آن به فاط

• چهارشنبه
• 4
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 14:40
• نوشته شده توسط
• یحیی

نگاه می کند و چشم های تر دارد
برای ام بنین یک نفر... خبر دارد
خدا کند که مراعات سن او بشود
خبر، خبر... همه بر قلب او ضرر دارد
نخواست که بپرسد جه شد ابالفضلش!!؟
سوال بود برایش... حسین سر دارد؟
براش گفت چه شد؟ ماجرا چه بود؟ آن که
به روی آینه اش گرد از سفر دارد
تمام واقعه این بود: بین نخلستان
جماعتی سر حمله به یک نفر دارد
تمام قامت او را به باد می دهد و
بدون آن که ز چشمش، دست بر دارد
شهید می شود عباس نه!... حسین دمی
که جان سپردن عباس را نظر دارد
گذشت واقعه اما تصورش باقی ست
هنوز مرد خدا دست بر کمر دارد
ز سمت علقمه سمت خیام می آید
چرا که پیکر عباس درد سر دارد
هنوز رفتن عباس و خیمه ها باقی ست
به رو

• چهارشنبه
• 4
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 14:43
• نوشته شده توسط
• یحیی

آسمان سوخت و از پا افتاد
زیر بار جگر داغ شما
و دل سخت زمین برده چهار
گل ماتم زده از باغ شما
كرم و لطف خدا می ریزد
از سر و روی در خانه تان
شمعتان پای علی می سوزد
و ملائك همه پروانه تان
روزها می گذرد می آیی
دیده را با غم دل خیس كنی
مادرانه وسط خاك بقیع
روضه ی علقمه تاسیس كنی
خیمه ی اشك زلالت جاری ست
می شود چند دهه یا سالی
جگر گریه ی من درد گرفت
پاشو از پای مزار خالی
موج برداشته چشمان تو از
آینه های ترك خورده ی غم
هیجده داغ دلت را بانو
كرده تصویر شكسته مبهم
خوب شد چشم شما درك نكرد
تیر را بر سر مشك عباس
دست جا مانده و پلكی مجروح
سرخی حسرت اشك عباس
خوب شد چشم شما درك نكرد
كه عمود آمد و وضعیت بد
و ا

• چهارشنبه
• 4
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 14:48
• نوشته شده توسط
• یحیی

امام عاشقان را همنشینم
كنیز فاطمه اُمّ البنینم
به باغ عاشقان نیلوفرم من
یتیمان علی را مادرم من
پس از زهرا علی را خانه دارم
به پای عشق او سر می سپارم
مرا نَبْوَد به جز این فخر دیگر
كه خوانده زینبم یك عمر مادر
اگر در باغ قلبم یاس دارم
یلی چون حضرت عباس دارم
هر آن چه زینبم می داد یادم
به فرزندم همان تعلیم دادم
ادب را داشت از خود پاس، مردم
مدینه بود و یك عباس، مردم
دلم خوش بود عباسم جوان است
رُخش چون ماه و ابرویش كمان است
دلم خوش بود مولا را غلام است
غلام زینب من با مرام است
گذشت و كربلا آمد پدیدار
امیدم بود هر جا در پی یار
چو اختر در كنار ماه می رفت
به دنبال امامش راه می رفت
ولی افسوس یاس من خزان

• چهارشنبه
• 4
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 14:50
• نوشته شده توسط
• یحیی

آن کس که در میانۀ محشر امید ماست
ام البنین مادر سردار کربلا ست
او کز غم فراق علمدار در غم است
بانی روضه های علمدار کربلاست
اینک اگر قلم به ورق می زنم بدان
از شور و شوق دلبری ماه کربلاست
زینب اگر سفیر غم غاضریه شد
بیرق به دست مادر سقای کربلاست
تنها دلیره ای که ابوفاضلش دهند
این فاطمه نشان گر غوغای کربلاست
ما را غزل اگر ز غم خیمه ها دهند
ام البنین ساقی غم های کربلاست
کان نو عروس تازه به حجله روانه شد
گفتا که خود کنیز شهیدان کربلاست
مادر که شد پسر به سر دست ها گرفت
گفتا که این فدایی ارباب کربلاست
در وصف حال او چه کنم قاصر است زبان
ام البنین مادر سردار کربلاست
شاعر:خانم امینه

• چهارشنبه
• 4
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 15:35
• نوشته شده توسط
• یحیی

تنها چرا نشسته، مگر گریه می کند؟
چون شمع شعله ور به نظر گریه می کند
از مردم مدینه شنیدم که روزها
می آید و ز داغ پسر گریه می کند
بالای چار صورت قبری که ساخته
با دیده های سرخ جگر گریه می کند
با ذکر جانگداز -حسینم غریب- بود
دائم زند به سینه و سر گریه می کند
از سوز روضه خواندن این مادر شهید
هر عابری میان گذر گریه می کند
گاهی دلش برای علی تنگ می شود
گاهی برای روضه ی در گریه می کند
بغض نگاه باد صبا گفت با دلم
دیگر غروب شد، چقدر گریه می کند
شاعر:وحید قاسمی

• چهارشنبه
• 4
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 15:42
• نوشته شده توسط
• یحیی

کسی که چار پسر داشت نور چشم ترش
به وقت دادن جان یک نفر نمانده برش
دلش گرفته چرا یک نفر کنارش نیست
بدون ماه، چه شب ها که صبح شد سحرش
عجب حکایت سختی ست مرگ این مادر
هنوز مانده به ره، دیدگان پر گهرش
تمام دل خوشی اش چهار صورت قبر است
چهار صورت زیبا همیشه در نظرش
اگر چه همره زینب نبود ام بنین
ولی شنید و شکست از غم حسین کمرش
نبود تا که ببیند چگونه حرمله ها
زدند تیر، به چشم حسینی قمرش
نبود تا که ببیند چگونه ریخت زمین
به خاک علقمه ای وای پاره جگرش
نبود تا که ببیند بدون عباسش
چه آمده به سر خواهران خون جگرش
نبود شکر خدا ور نه همره زینب
میان خیمه نمی ماند معجری به سرش
نبود شکر خدا ور نه شام را می دید
نبو

• چهارشنبه
• 4
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 15:43
• نوشته شده توسط
• یحیی

دل در هوای تو
شد مبتلای تو
از سینه می رود
تا کربلای تو
ام البنین
در عمق جان من
باز آتشی بزن
دیوانه ی تو ام
ای شاه بی کفن
ای جان نثارها
ای بی قرار ها
باز همراه شوید
با سر به دار ها
ای بی تاب ترین
باز با صوت حزین
از عمق جان بگو
این ذکر آتشین
به اذن ام البنین
حسین

• چهارشنبه
• 4
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 15:49
• نوشته شده توسط
• یحیی

دسته دسته پر بسته
گل های دل خسته
به خونه برگشتند
بین گریه یک خواهر
بهم میگه مادر
حسینم را کشتند
اگه مادر نداری
تا برات گریه کنه
من که نمردم حسین
ای سیب سرخ بی کفن
پسرم ای حسین من
اگه مادر نداری
تا برات گریه کنه
من که نمردم حسین
دسته دسته پر بسته
گل های دل خسته
به خونه برگشتند
بین گریه یک خواهر
بهم میگه مادر
حسینم را کشتند
اگه مادر نداری
تا برات گریه کنه
من که نمردم حسین
خونه کرده ماتم ها
به وسعت دریا
تو عمق این سینه
اشک سرخ چشمام را
لرزش دستام را
مدینه می بینه
آهای اهل مدینه
چشمای ام البنین
سویی نداره
اگه مادر نداری
تا برات گریه کنه
من که نمردم حسین
بر سر خاک عزا کنید
سر من را جدا کنید
ای سیب

• چهارشنبه
• 4
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 15:51
• نوشته شده توسط
• یحیی

کسی که چهار پسر داشت نور چشم ترش
به وقت دادن جان یک نفر نمانده برش
دلش گرفته چرا یک نفر کنارش نیست
بدون ماه، چه شب ها که صبح شد سحرش
عجب حکایت سختی ست مرگ این مادر
هنوز مانده به ره، دیدگان پر گهرش
تمام دل خوشی اش چهار صورت قبر است
چهار صورت زیبا همیشه در نظرش
اگر چه همره زینب(س) نبود ام بنین
ولی شنید و شکست از غم حسین(ع) کمرش
نبود تا که ببیند چگونه حرمله ها
زدند تیر، به چشم حسینی قمرش
نبود تا که ببیند چگونه ریخت زمین
به خاک علقمه ای وای پاره جگرش
نبود تا که ببیند بدون عباسش
چه آمده به سر خواهران خون جگرش
نبود شکر خدا ور نه شام را می دید
نبود صحنه بزم شراب در نظرش
اگر چه صورت او را کسی کبود ندی

• چهارشنبه
• 4
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 16:35
• نوشته شده توسط
• یحیی

بدون ماه قدم می زنم سحر ها را
گرفته اند از این آسمان قمرها را
چقدر خاک سرش ریخته است معلوم است
رسانده است به خانم کسی خبرها را
نگاه کن سر پیری چه بی عصا مانده
گرفته اند از این پیر زن پسر ها را
چه مشکل است که از چهار تا پسرهایش
بیاورند برایش فقط سپرها را
نشسته است سر راه ، روضه می خواند
که در بیاورد آه ...آه رهگذرها را
ندیده است اگر چه ولی خبر دارد
سر عمود عوض کرده شکل سرها را
کنار آب دوتا دست بر روی یک دست
رسانده است به ما! خانم این خبرها را
بشیر آمد گفتی که از حسین بگو
ز عون دم زد و گفتی که از حسین بگو
ستاره بودی و یکدفعه آفتاب شدی
برای خانه مولا که انتخاب شدی
به خانه ی ولله اعظم آمدی و
دلیل

• چهارشنبه
• 4
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 16:37
• نوشته شده توسط
• یحیی

وقتی تو دل نازک تر از ابر بهاری
حق داری از دوری گلهایت بباری
تو همچنان شمعی که بعد از آن وقایع
کارت شده یک عمر تنها گریه زاری
تو پا به پای زینب کبری(س) همیشه
یک گوشه در شهر مدینه روضه داری
با او تمام روضه ها را گریه کردی
ام المصائب را تو تنها غم غمگساری
روزی که آمد کاروان غم برایت
آن روز شد روز شروع بی قراری
معلوم شد عباستان در کاروان نیست
با اینهمه دیگر چرا چشم انتظاری؟
آن روز پرسیدی ز هر شخص که دیدی
آیا خبر از یوسف زهرا(س) نداری؟
دیگر کسی خنده به لبهایت ندیده
آری که تا دنیاست دنیا سوگواری
شکر خدا در علقمه حاضر نبودی
آخر چطور می خواستی طاقت بیاری
وقتی شنیدی دست هایش را بریدند
کم مانده بود از

• چهارشنبه
• 4
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 16:50
• نوشته شده توسط
• یحیی

خبر رسیده قافله و چشم های تر دارد
برای ام بنین یک نفر ... خبر دارد
خدا کند که مراعات سن او بشود
خبر ، خبر .. همه بر قلب او ضرر دارد
نخواست او که بپرسد جه شد ابالفضلش
سوال بود برایش ...حسین(ع) سر دارد ؟
براش گفت چه شد ؟ماجرا چه بود ؟ آنکه
به روی آینه اش گرد از سفر دارد
تمام واقعه این بود : بین نخلستان
جماعتی سر حمله به یک نفر دارد
تمام قامت او را به باد می دهد و
بدون آنکه ز چشمش ، دست بردارد
شهید می شود عباس(ع) نه !...حسین(ع) دمی
که جان سپردن عباس(ع) را نظر دارد
گذشت واقعه اما تصورش باقیست
هنوز مرد خدا دست بر کمر دارد
زسمت علقمه سمت خیام می آید
چرا که پیکر عباس(ع) درد سر دارد
ز ضربه های عجیب و

• چهارشنبه
• 4
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 16:52
• نوشته شده توسط
• یحیی

در عشق اهل بیت(ع) كه فانی ترین شدی
خود قبله ی قبیله ی اهل یقین شدی
ای معنی نجابت و ای مظهر حیا
بانوی خانه ی شه خانه نشین شدی
با نیّت كنیزی اطفال فاطمه(س)
اُمّ الوفا، عروس ابوالمؤمنین شدی
از عطر مهربانی و عشق و صفای تو
بیت علی(ع) شبیه بهشت برین شدی
آورده ای پسر كه شود یاور حسین(ع
تنها تویی، تویی، تو كه اُمّ البنین شدی
حور و ملك به منصب تو رشك می برند
در بین مادر شهدا بهترین شدی
راهی ست از مزار تو تا منتهای عرش
ام البنین ببین فخر تمام زمین شدی
رضافراهانی

• چهارشنبه
• 4
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 16:53
• نوشته شده توسط
• یحیی

راه تو رو بستن؛ فدای حسین
دلتو شکستن؛ فدای حسین
شدی سرِ بی تن؛ فدای حسین
مادر مادر
کی به باور من شد عمود آهن 2
آخه عزیز جونم تو مگه قد رشید نداشتی
دلاورم به مشکت تو مگه دیگه امید نداشتی
بشه مادر فدای تو به قربون وفای تو
می میرم از غمای تو 2
شدي پور حيدر، فداي حسين
پيش پاي كوثر، فداي حسين
شدي مثه اکبر فداي حسين
مادر مادر
تشنه پاي دريا افتادي رو خاكا 2
با اینکه من هنوز از نشدِ قول تو در شگفتم
خود من از رباب با دل خون حلالیت گرفتم
عباس من، دلاورم ساقي تشنه ي حرم
تموم روح پيكرم 2
غمتو ندیدن؛ فداي حسين
تنتو دریدن؛ فداي حسين
دستاتو بريدن، فداي حسين
مادر مادر
غصه داره مادر اين دماي آخر 2
بعد تو روضه

• پنج شنبه
• 5
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 05:28
• نوشته شده توسط
• یحیی

یادش بخیر عباس/ تا اومدی دنیا شدی دیگه عشق/ بچه های زهرا
بابات علی با گریه بوسه می زد رو دستت
ناد علی می خوندش برا چشای مستت
می گفت باید کاری کنی/ حسینمو یاری کنی
باید توی کرببلا/ عباس! علمداری کنی
امید خیمه ها میشی/ ساقی کربلا میشی
جز حل یک مشکل گلم!/ حلال مشکلا میشی
ابوفاضل! میشی دوای درد و غم تو عالمین
ابوفاضل! با اون دو دست کریمت ای نور عین
ابوفاضل! تو «کاشف الکرب» ی عن وجه الحسین
باور نمی کردم / بیفتی تو از پا دست خالی برگردی/ از وسط دریا
باور نمی کردم که کنار آب پرپر شی
باور نمی کردم که شرمنده اصغرشی
شنیده ام تو کربلا / بی هوا نیزه خورده ای
سرت رو از پهلو، گلم! / به نیزه ها سپرده ای
شنید

• پنج شنبه
• 5
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 05:30
• نوشته شده توسط
• یحیی

امّ البنینم کنیز زهرا خدمتگـزار خانه مولا
خادمه بهر ، زینبینم من ، ذاکر ذکر ، یا حسینم من
آه و واویلا آه واویلا
******
در بیتِ نور و کرامتم من مادر فضل و شرافتم من
گل پسر بهر ، حیدر آوردم ، بر گل زهرا ، نوکر آوردم
آه و واویلا آه واویلا
******
بر آل عصمت نور دو عینِ عبّاس من خادمُ الحسینِ
تـا ابــد آیـد ، سوز آه او ، علقمـه بـاشد ، قتلگـاه او
آه و واویلا آه واویلا
شاعر:امیر عباسی

• پنج شنبه
• 5
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 05:39
• نوشته شده توسط
• یحیی

محب آل ختم المرسلینم فدایی امیرالمومنینم
منم ام الابالفضل دلاور کنیز فاطمه ام البنینم
بگویم با چشمان تر همه هستم نذر دلبر
فدای زهرا و حیدر
اگر چه در حریم الله عزیز هستم
به کلثوم و به زینب هم کنیز هستم
آه ، واویلا واویلا واویلا
******
مدینه محشری کبری به پا شد خبر از کاروان کربلا شد
بشیر آمد به من گفتا پریشان که عباست لبِ تشنه فدا شد
فدای سوز احساست شده پرپر گل یاست
جداشد دست عباس
چو دستانش ز کینه بر زمین افتاد
سر و کارش به گُرز آهنین افتاد
آه ، واویلا واویلا واویلا
*****
بگفتم والِهِ روی حسینم اسیر و بنده ی کوی حسینم
من و عباسم و هر چه در عالم همه قربان یک موی حسینم
گُلم گشته فدا آخر فدای مقتد

• پنج شنبه
• 5
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 05:42
• نوشته شده توسط
• یحیی

اونی که سایه سرمه، مادر اباالفضله
اونی که مثل مادرمه ، مادر اباالفضله
عقیله ای که بی حرمه ، مادر اباالفضله
تو بقیع با دستای پینه بسته انگاری سر تربتی نشسته
گریه می کنه، ناله می کنه، زجه می زنه وای هی میگه حسینم کی روی تو راه آب و بسته
وای، وای، وای
ی حرمه ، مادر اباالفضله
تو بقیع با دستای پینه بسته انگاری سر تربتی نشسته
گریه می کنه، ناله می کنه، زجه می زنه وای هی میگه حسینم کی روی تو راه آب و بسته
وای، وای، وای
اونی که سفره دار غمه، مادر اباالفضله
اونی که بانی علمه، مادر اباالفضله
امید ساقی حرمه، مادر اباالفضله
لحظه لحظه من غرق شور و شینم تا ابد به عشقش به زیر دینم
مثل جمله هایی که یاد میدادش

• پنج شنبه
• 5
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 05:43
• نوشته شده توسط
• یحیی

من در بقیع ناله زدم یا گریستم
باران شدم برای شما تا گریستم
مادر صِدام کردی و شرمنده ات شدم
بودم کنیز و پای تو آقا گریستم
زخمت زیاد بود و تو مادر نداشتی
من هم به جای حضرت زهرا گریستم
دیگر لبم به آب خنک بعدِ تو نخورد
تشنه به یاد خشکیِ لبها گریستم
عباس و بچه های علی نذرِ موی تو
کردم فدای تو همه دنیا گریستم
دستش اگر جدا شده غصّه نخورده ام
از این که تو شدی تک و تنها گریستم
باور نمی کنم به سر او عمود خورد
بر روی نعشِ او شده دعوا؛ گریستم
رأسش به دست حرمله افتاد و کوفه رفت
با بستن سرش سر نی ها گریستم
از شرم معجر، او سر نی بی قرار بود
با گریه های غیرت سقا گریستم
در بیت حزن مادرتان صبح تا غروب
باران شدم

• پنج شنبه
• 5
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 05:50
• نوشته شده توسط
• یحیی

چهار مرتبه بانو! برای تو خبر آمد
چهار بار دلت کوه شد به لرزه درآمد
تو منتظر، تو گدازنده بر معابر خونین
مسافر تو نیامد مسافری اگر آمد
چهار مرتبه شن‏زارهای ظهر، تنت را
گریستند و تو را داغ‏های مستمر آمد
چنان گریسته‏ای روزهای خستگی‏ات را
که تکّه تکّه خاک بقیع نوحه‏گر آمد
از آن گلایه تلخت به گوش علقمه بانو
هر آنچه رود از آن لحظه سر به زیرتر آمد
چهار بار پسر رفت و اسب رفت و تو بودی
چهار بار تو بودیّ و اسب بی‏پسر آمد
تو کوه بودی و از پشتِ شانه‏های بلندت
چهار مرتبه خورشید سر بریده برآمد
شاعر:حسین هدایتی

• پنج شنبه
• 5
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 05:57
• نوشته شده توسط
• یحیی

عباس پسر قهرمانم ، عباس رسیده به لب جانم
به یاد چشم تو - چشامو رو هم میذارم
به یاد دست تو- دوباره بارون می بارم
واویلا واویلا
یه نیگا کن به حال و روزم - ز غم تو دارم میسوزم
پسرم یا ابالفضل 5
*****
سقا به یاد مشک پاره ، چشمام هوای گریه داره
بگو تو نهر آب - با چشم خون چی میدیدی
به زیر تیغ و تیر- حماسه می آفریدی
واویلا واویلا
دوباره روضتو میگیرم - با یاد تو دارم میمیرم
پسرم یا اباالفضل 5
*****
ذکر زیر لبم همیشه ، سقا بدون آب نمیشه
حلالیت برات - گرفتم از خود رباب
دلاورم نکش - تو قبر کوچیکت عذاب
واویلا واویلا
آفرین ای مه مودب - که شدی جان نثار زینب(س)
پسرم یا اباالفضل 5
رضا تاجيك

• پنج شنبه
• 5
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 05:59
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای جبرئیلم تا خدایت پرکشیدی
از مادر چشم انتظارت دل بریدی
جز ام لیلا کس نمیفهمد غمم را
من پیر گشتم تا چنین تو قد کشیدی
تنها نه دلگرمی مادر بوده ای تو
بر خاندان فاطمه روح امیدی
بر گردنم انداختی با دستهایت
زیبا مدال عزت «ام الشهیدی»
زینب کنار گوش من آهسته می گفت
هرگز مپرس از دخترت از چه خمیدی
از خواری بعد از تو گفت و گفت دیگر
بر پیکر مانیست جایی از سپیدی
این تکه مشک پاره را تا داد دستم
فهمیدم ای بالا بلند من چه دیدی
از مشک معلوم است با جسمت چه کردند
وای از زمین افتادن،وای از ناامیدی
باور نخواهم کرد تا روز قیامت
بی دست افتادی،به خاک وخون طپیدی
در سینه پنهان میکنم یک عمر رازم
پس شکل قبرت را دگر کوچ

• پنج شنبه
• 5
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 06:04
• نوشته شده توسط
• یحیی

زنی شبیه خودش عاشق،زنی شبیه خودش مادر
سپرده بر صف آیینه دو باره آینه ای دیگر
دوباره داغ به روی داغ ، دوباره درد به روی درد
کبوتران بدون بال ، کبوتران بدون پر
تمام مرثیه ها گفتند: به پای دست تو می افتند
که در مقابل چشمانی ،عطش گرفته و ناباور
زنی دو بازوی خونین را بلند کرده و می گوید:
دو دست ماه بنی هاشم ، فدای زاده پیغمبر
زنی چونان که شجاعت را چو شیر داده به فرزندان
به آستان تو آورده چهار شیر چونان حیدر
چهار شیر که می غرند،چهار شیر که می جنگند
چهار شیر که می آیند، چهار دسته گل پرپر
چهار دسته گل پرپر، چهار آینه دیگر
ستاره اند نه روشن تر،فرشته اند ؟ نه زیباتر
زنی که داغ پسر دارد، دوباره داغ دگر د

• پنج شنبه
• 5
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 06:06
• نوشته شده توسط
• یحیی

گفتم ام البنین، دلم پا شد
گره هایی که داشتم وا شد
مادر آب را صدا زدم و
خشکسالم شبیه دریا شد
سوره ی حمد نذر او کردیم
گم شده داشتیم و پیدا شد
با ادب بود و روی دامانش
تا گل نازدانه ای جا شد
...به مدینه نگفت مادر شد
گفت،‌ مولای شهر بابا شد
با کنیزی خانواده ی عشق
در دو عالم عزیز زهرا شد
خادمی کرد تا که عباسش
از ازل تا همیشه آقا شد
همه ی بچه هاش عیسایند
گرچه عباس او مسیحا شد
آن قدر خرج گریه شد افتاد
آن قَدَر خرج گریه شد تا شد
تا قیامت به احترام حسین
ذکر لبهاش واحسینا شد
گفت - گفتند روز عاشورا
در غروبی که خیمه غوغا شد
بین تقسیم آبروی حرم
مشک بی آب - سهم سقّا شد
کاش دست عمود نخلستان
سدّ راهش نمی شد ام

• پنج شنبه
• 5
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 06:08
• نوشته شده توسط
• یحیی

بانوی آفتاب ، ام البنین مدد
یار ابوتراب ، ام البنین مدد
هستی به تاب و تب ، ام البنین مدد
ای مادر ادب ، ام البنین مدد
روشنگر دلی ، ام البنین مدد
امّ الفضائلی ، ام البنین مدد
اوصاف تو بُوَد ، بر نخل دین رطب
سقا ز تو گرفت ، درس خوش ادب
در شهر یثرب ای ، بانوی عالمین
تو فاطمی شدی ، با گریه بر حسین
گفتی فدای او ، اولاد من همه
هستم کنیزه بر ، اولاد فاطمه
نذر عزای او ، احساس من بُوَد
قربانی حسین ، عباس من بُوَد
با تیغ کوفیان ، دستش شده جدا
با ضربی از عمود ، فرقش شده دو تا
اهل حرم همه ، در ذکر آب و آب
عباس من شده ، شرمنده ی رباب

شاعر : حاج امیر عباسی

دانلود سبک

• شنبه
• 30
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 12:22
• نوشته شده توسط
• یحیی

امّ البنینـــم و در زمزمـــه منـــم
چون فضّـه خادمـه بـر فاطمـه منم
نــوری ز مکتبــم کنیـــز زینبــم
جانم حسین حسین
****
هستم به رسم عشق من فانیِ حسین
عبــاس مـن بُـوَد قربانــی حسین
سرمست کربلاست بـی‌دست کربلاست
جانم حسین حسین

شاعر : حاج امیر عباسی

دانلود سبک

• شنبه
• 30
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 12:39
• نوشته شده توسط
• یحیی

خادمه هستم به بیتِ اهل‌بیت مصطفی
مــادر عبّــاسم و دلــدادۀ خــونِ خدا
حسین من
****
من حسینی هستم و یار امیرالمؤمنین
فاطمه نام من است و کنیه‌ام امّ البنین
حسین من
****
ای حسین جان ای گل گلزار زهرای بتول
از برای نوکری عبّاس من را کن قبول
حسین من
****
کن قبولش تا شود در راه عشق تو شهید
تا که من فردا شوم در پیش زهرا رو سپید
حسین من
****
ای عزیــز فاطمــه ای سر جدای کربلا
آرزو دارم شــود عبّـاس در راهـت فدا
حسین من

شاعر : حاج امیر عباسی

دانلود سبک

• شنبه
• 30
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 12:42
• نوشته شده توسط
• یحیی

(به سبک یا قمر العشیرة)
آید ز تو ای بانو شمیم عطر یاسی
جانم به قربانت که تو مادر عباسی
یار قرآن و دین هستی ام البنین
جانم فدایت
******
خوبان همه وادی قرب تو را می پویند
گفتی که بر تو زنها ام البنین نگویند
چون ز غربت دگر تو نداری پسر
جان فدایت

شاعر : حاج امیر عباسی

دانلود سبک

• شنبه
• 30
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 12:51
• نوشته شده توسط
• یحیی