اشعار و پندیات

یا کریم یا رب

حسادت هست آنجائی که شیطان می شود پیدا

و آنجائی که طاعت نیست عصیان می شود پیدا

سیاهی ناگهان جای سپیدی را نمی گیرد

کپک در قسمتی از گوشه ی نان می شود پیدا

اگر در جمع خوبانی مراقب باش ای زاهد

به روی گوشت های پاک دندان می شود پیدا

اگر حیوانیت حاکم شده تو باز انسان باش

کنار خوی حیوانیست انسان می شود پیدا

چنین بی بند و باریها که نامش نیست آزادی

در این آزاد بودن هاست زندان می شود پیدا

اگر دنبال حق رفتی فقط ناحق نمی بینی

گهی مقداد ، گه بوذر، و سلمان می شود پیدا

بها دارد بهشتی که به ماها وعده داده اند

همیشه پیش دروازه دو دربان می شود پیدا

من و کوی کریمان و دو دست خالی و گریه

• جمعه
• 28
• تیر
• 1392
• ساعت
• 20:25
• نوشته شده توسط
• جعفر ابوالفتحی

خـدا :

بـنده ی من دو رکعت نمازشکربخوان!

بـنده:

خـدایا خسته ام ..... برایم مشکل است که نیمه شب از خواب بیدارشوم

خـدا :

بنده ی من ،قبل از خواب این دورکعت را بخوان

بـنده:

خدایا دو رکعت زیاد است .... امروز خیلی خسته ام ،آیا راه دیگری ندارد؟

خـدا :

بنده ی من ،قبل از خواب وضو بگیر و روبه آسمان کن و بگو " یاالله ".

بـنده:

خدایا من دررختخوابم،اگر بلند شوم ،خواب ازسرم می پرد!

خـدا :

بنده ی من همانجا که درازکشیدی تیمم کن و بگو " یا الله " .

بـنده:

خدایا هواسرد است و من نمیتوانم دستانم را از زیر پتو دربیارم.

خـدا :

در دلت بگو " یا الله " ،آن را برایت نمازشب حساب میکنم!

بنده اعتنایی نمیک

• سه شنبه
• 12
• اردیبهشت
• 1391
• ساعت
• 06:01
• نوشته شده توسط
• جواد

ای دل ! چه غافلـــــــی تو ز حال شکستگان
از روزگار تنگ به توفـــــــــــــان نشستگان
غافل ز سفـــره‌هــــــــــــــای تهیدستِ منتظر
غافل ز وصله‌هــــــــــــــای دلِ دلشکستگان
غافل ز نالـــــــه هــــــــــای شب زائران فقر
غافل ز حـــــــــال سوته دلان، حال خستگان
ای‌ دل ! کریم باش و بــــــه دست صفا بپاش
عطـــــــر اجابتــــــــی بـــــــه تمنای بستگان
بر پا ستاده‌ای، تـــــــــو بچین غنچه‌ای سپاس
بنشان سخاوتــــــــــــــی تو به باغ شکستگان
آمد بهار زنده‌دلان ، خوش بــــه حال عشق
هم خوش به حال جمله ی از خویش رستگان

شاعر : رضا اسماعیلی

• دوشنبه
• 12
• اسفند
• 1392
• ساعت
• 05:12
• نوشته شده توسط
• یحیی

آفتی در گل ِ گلدان ِ من و توست مواظب باشیم
آتش ِ وسوسه در جان ِ من و توست مواظب باشیم
یادمان کاش که هرگز نرود قصه‌ی "برصیصا" را
کفر، زاویه‌ی پنهان ِ من و توست مواظب باشیم
دین ِ ما ارثیه‌ی ناب و گرانقدر ِ پیمبر باشد
آتشی در کف ِ دستان ِ من و توست مواظب باشیم
شعله را مشت کن از دست نینداز، حواست باشد
سوختن معنی ِ پیمان ِ من و توست مواظب باشیم
شُبهه و بحث، به قرآن ِ سر ِ نیزه قسم بازیچه‌ست
هدف اصلی‌اش ایمان ِ من و توست مواظب باشیم
دور ِ خود پیله نبافید که: "شاید زد و پروانه شدیم"
تارها میله‌ی زندان ِ من و توست مواظب باشیم
عصر ِ سرنیزه و شمشیر گذشته ست، کجایی شاعر؟
غزل و قافیه میدان ِ من و توست موا

• سه شنبه
• 7
• بهمن
• 1393
• ساعت
• 08:53
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

نماز
هر کس نشست دیده مردانه باز کرد
بر اقتدار ایزد منان نماز کرد
شکر خدای گفت که بخشنده کردگار
هستی برای مردم دنیا مجاز کرد
سنگ/شوق جنون به سینه آدم بنا نهاد
آنسوی پرده خلقت حوا به ناز کرد
مسند نشین که صاحب لهو و لعب نمود
جنت مکان که واجب حج و حجاز کرد
-نابرده رنج گنج میسر نمی شود-
دستی بسوی پنجره باید دراز کرد
باید به پاس مرحمت و لطف بی دریغ
بر خشت و سنگ و مهر، به همت نماز کرد
بر اقتدار ایزد منان نماز کرد

محمدرضا فروغی

• شنبه
• 4
• مرداد
• 1393
• ساعت
• 01:10
• نوشته شده توسط
• محمدرضا فروغی

به هنگام غضب دانی اسیر دام شیطانی؟
حدیثی گفت مولایم،علی آن شاه ربّانی
فروکش کردن خشمت تورا سودی دیگر دارد
ولی با خشم نور دل به سمت جهل می رانی

شاعر : رضا بزرگ نژاد بایی

• شنبه
• 13
• تیر
• 1394
• ساعت
• 11:05
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

غصّه ها از دل به در کُن عیدِ نوروز آمده است
عالمی را با خبر کن عید نوروز آمده است

در کنار سفره ها ار می نشینی... لحظه ای
در کتابَ اللّه نظر کن عید نوروز امده است

فکرِ در غیر از خدا ما را نمی آید به کار
حالیا فکری دگر کن عید نوروز امده است

چون صنوبرها که استادانِ توحیدند و بس
جامه هائی نو به بر کن عید نوروز آمده است

در پلیدی خویِ دنیا را نمی بیند کسی
از پلیدی ها حذر کن عید نوروز آمده است

بگذر از آنان که هر دم طعنه هایت می زدند
طعنه ها را بی اثر کن عید نوروز آمده است

چون خرامان عاشقان مهمان سلطان می شوند
ای دل آن جا ها سفر کن عید نوروز آمده است

ای که بی آقای عالم قصد قربت داشتی
راه را زیر

• یکشنبه
• 15
• فروردین
• 1395
• ساعت
• 19:14
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

ای جوان قدر دان جوانی را
دوره ی خوب زندگانی را
رابطه با خدای محکم کن
تا ندیدی گه خزانی را
گر که پیشه کنی تو تقوا را
به کف آری در گرانی را
دوست دارد خدا جوان تقی
بنده ی پاک عنفوانی را
گرجوان پاک شد خدا بدهد
در بهشتش ورا مکانی را
باش طوری که در کهنسالی
نخوری حسرت جوانی را

شاعر : اسماعیل تقوایی

• یکشنبه
• 23
• خرداد
• 1395
• ساعت
• 13:20
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

نوجوان تو با کلید راستگویی و خدا
می توانی دفع بنمایی ز خود صدها بلا
پس توکل برخدا کن ناامیدی را بکش
ارزشت اینگونه می باشد بسان یک طلا

شاعر : رضا بزرگ نژاد بایی

• چهارشنبه
• 7
• مهر
• 1395
• ساعت
• 12:02
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

ای عشق با تعلق خاطر عجین مباش

آزاده باش و حسرت و غم آفرین مباش

گاهی وصال ، آخر راه است صبر کن

با آنچه دوست خواست بساز و غمین مباش

کوهی ز درد گر به دلت هست دم مزن

آتش فشان اگر که شدی آتشین مباش

ای دل در این کشاکش دنیا و اهل آن

جز یاد دوست با دگری همنشین مباش

هستیم جمله خلق خداوند نیک و بد

ای نازنین به خالق بینا ظنین مباش

بی رحمی زمین و چنین سرعت زمان

فرصت کم است بر کمِ دنیا حزین مباش

پائین پا فتاده علی اکبرِ حسین

آنجا که ذکر او شده بالانشین مباش

تا فاطمه است مادر و حیدر بود پدر

فرزند خوب باش «رئوفی» جز این مباش

• دوشنبه
• 17
• مهر
• 1396
• ساعت
• 06:23
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

برخیز که راه رفته را برگردیم
با عشق به آغوش خدا برگردیم

در عرش صدای «اِرجعی» پیچیده است
یا «ایتها النفس» بیا برگردیم

• دوشنبه
• 21
• خرداد
• 1397
• ساعت
• 16:23
• نوشته شده توسط
• جواد

همّت ای جان که دل از بند هوا بگشائیم
بال و پر سوی سعادت چو هما بگشائیم

فرصتی هست که ما را شده توفیق رفیق
نگر این دیده‌ی خودبین به خدا بگشائیم

وقت آن است که بر روی خود از روی خلوص
دری از رحمت حق را به دعا بگشائیم

شسته با خون جگر، گردِ گناه از رخ دل
روی آئینه به آئین صفا بگشائیم

پای‌بند هوس و غفلت و شهوت تا چند
خیز کز پای خود این سلسله را بگشائیم

ماه تسبیح بُوَد بلکه به سر پنجه‌ی ذکر
در بر نفس دگر مشت ریا بگشائیم

دیده یادآور داغ است بیا تا از دل
عقده با یاد امام و شهدا بگشائیم

بزم قرآن بُوَد و بزم توسل به علی
عقده‌ی دل اگر اینجا نه، کجا بگشائیم

قبله‌ی اهل ولا باب نجات است علی
دست حاجت سو

• دوشنبه
• 21
• خرداد
• 1397
• ساعت
• 16:41
• نوشته شده توسط
• جواد

رخت ِ زیبای آسمانی را
خواهرم با غرور بر سر کن
نه خجالت بکش نه غمگین باش
چادرت ارزش است باور کن!
بوی ِ زهرا و مریم و هاجر
از پر ِ چادرت سرازیر است
بشکند آن قلم که بنویسد:
"دِمُدِه گشت و دست و پا گیر" است
توی بال ِ فرشته ها انگار
حفظ وقت ِ عبور می آیی
کوری ِ چشمهای بی عفت
مثل یک کوه نور می آیی
حفظ و پوشیده در صدف انگار
ارزش و شان خویش میدانی
با وقاری و مثل یک خورشید
پشت ِ یک ابر ِ تیره میمانی
خسته ای از تمام مردم شهر
از چه رو این قدر تو غم داری؟
نکند فکر این کنی شاید
چیزی از دیگران تو کم داری !!
قدمت روی شهپر جبریل
هر زمانی که راه می آیی
در شب ِ چادرت تو می تابی
مثل یک قرص ِ ماه می آیی
سمت ِ جری

• چهارشنبه
• 23
• آبان
• 1397
• ساعت
• 13:59
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

آنان که راه جود وکرم را شناختند
خط جهاد و نفی ستم را شناختند
خون جگر برای غریبی دین خورند
حسن حیات و قبح عدم را شناختند
فهمیده اند ارزش دنیا و قدر آن
اندازه مصیبت و غم را شناختند
دیدند دست یار،علم انقلاب را
هم انقلاب هم که عدم را شناختند
هرگز به گرگ معرکه خوش بین نمی شوند
مکر عدو و کذب درم را شناختند
اهل نظر فریب نظر را نمی خورند
چون ارزش ثبات قدم را شناختند
سوگندشان بصیرت و صبر است بی دریغ
تا حرمت عظیم قسم را شناختند
دست از حمایت حرم الله نمیکشند
در راه دوست قیمت دم را شناختند
با جان و دل جان به ره یار می دهند
راه مدافعان حرم را شناختند
یاد مرادی و اسدی هم بخیر باد
در ابر فتنه ها خم وچم را شن

• چهارشنبه
• 7
• آذر
• 1397
• ساعت
• 11:18
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

‍ #ما_و_جهان_نا_پایدار
#نتیجه_و_ثمره_زندگی_ما

جهان رو به پیش است و ما رو به پس
دریغا که لنگ است پای فرَس

دریغا! چه دلتنگ و بی حاصلیم
به سختی بر آید صدای نفس

اگر چه تو را میلِ ماندن بوَد
اجل هیچ مهلت نداده به کس

تو در خوابِ غفلت چنان خفته ای
به ناگه بر آید صدای جرَس

که برخیز، هنگام رفتن بوَد
چرا مانده ای روز و شب در قفس

نگاه افکنی لوحِ اعمالِ خویش
هر آنچه که داری همه خار و خس

چو خواهی درختِ تو بار آورد
بیا تا کنی شاخ و برگش هرَس

هر آنچه تو اندوختی در جهان
نیامد به کارت به قدرِ مگس

که دنیا برای من و دیگران
فقط خانه ی امتحان بود و بس

خدایا تو با مهربانیِ خویش
به دادِ دلِ بی قرارم برس

ب

• یکشنبه
• 18
• آذر
• 1397
• ساعت
• 11:28
• نوشته شده توسط
• ۰۹۱۱۳۵۲۶۵۲۹

بی‌خوابی تا سحر چه می‌دانی چیست؟
شرم پدر از پسر چه می‌دانی چیست؟
یک عمر حقوق تو نجومی بوده‌ست
تو غصه‌ی کارگر چه می‌دانی‌ چیست؟
آرامش و آب و نانتان را برده‌ست
زالوصفتی که دل به حق نسپرده‌ست
از سفره‌ی رانت‌خواری‌اش سیر نشد
این است اگر حقّ شما را خورده‌ست

• چهارشنبه
• 21
• آذر
• 1397
• ساعت
• 12:17
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

از غنچۀ بوستان، شکوفاتر باش
سرسبز بمان و باغبان باور باش
خواهی که دچار ضعف و ذلت نشوی
راضی به رضای «پدر و مادر» باش

• سه شنبه
• 11
• دی
• 1397
• ساعت
• 20:14
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

چون موج، خروشان و پریشان حالیم
دنیا طلبان بی‌پر و بی‌بالیم
امروز به «مال» اگرچه دل می‌بندیم
فردا ـ به خدا ـ در گرو «اعمالیم»

• سه شنبه
• 11
• دی
• 1397
• ساعت
• 20:15
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

فضیلت ماه رجب المرجب

در میان ماههای قمری ، سه ماه رجب ، شعبان و رمضان از اهمیت و جایگاه ویژه ای برخوردار است. ماه رجب از جمله ماههای حرام و بسیار پر فضیلت است که اعمال عبادی مخصوصی برای آن ذکر شده است.مرحوم شیخ عباس قمی رحمة الله علیه در کتاب شریف مفاتیح الجنان در باره فضیلت این ماه چنین میگوید:

" بدانکه که این ماه و ماه شعبان و ماه رمضان در شرافت تمامند و روایت بسیار در فضیلت آنها وارد شده ؛ بلکه از حضرت رسول صلی الله علیه و آله وسلم روایت شده که ماه رجب ، ماه بزرگ خداست و ماهی در حرمت و فضیلت به پای آن نمیرسد و قتال با کافران در این ماه حرام است و رجب ماه خداست و شعبان ماه من است و ماه رمض

• پنج شنبه
• 16
• اسفند
• 1397
• ساعت
• 06:30
• نوشته شده توسط
• حاج مرتضی محمودپور

شنیدن خبر مرگ باغ دشوار است
ز باغ لاله خبرهای داغ بسیار است

در این کرانه که باران داغ می‌بارد
به چشم ما گل بی‌داغ کمتر از خار است

گناه اول ما، افتتاح پنجره بود
گناه دیگر ما، انهدام دیوار است

خوشا اشاعۀ خورشید در بسیط زمین
صدور نور به هرجا که آسمان تار است

مرا زمان ملاقات آفتاب رسید
مکان وعدۀ ما زیر سایۀ دار است

• جمعه
• 16
• فروردین
• 1398
• ساعت
• 17:54
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

به دست غیر مبادا امیدواری ما
نیامده‌ست به جز ما کسی به یاری ما

به رنجِ راه بیامیز تا بیاموزی
به مشق آبله، اسرار پایداری ما

به دوش نعش جوان برده‌ایم و در تشییع
ندیده است کسی اشک سوگواری ما

به سربلندی سرویم و استواری کوه
به رودهای جهان رفته بی‌قراری ما

نمانده جای شکایت که در پیِ هر زخم
بلندتر شده طومار بردباری ما

بهار آمده اما برای پیروزی
خوشا که سرخ شود جامۀ بهاری ما

• پنج شنبه
• 12
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 11:38
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

شعله باش اما چنین بر آشیان خود مزن
دود کن خود را ولی در دودمان خود مزن

از گلوی دشمنانت تیغ اگر برداشتی
لااقل آن را به قلب دوستان خود مزن

رحم کن ای صاعقه! گیرم زمین را سوختی
رحم کن، سیلی به گوش آسمان خود مزن

در بیابان کی بدون ما به منزل می‌رسی؟
راهزن هستی اگر، از کاروان خود مزن

عزت ما را به نانی پیش از این‌ها داده‌ای
بعد از این دیگر دم از نام و نشان خود مزن

جنگِ بُرده با رشادت‌های تو مغلوبه شد
عارمان از توست، حرف از آرمان خود مزن

• پنج شنبه
• 12
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 11:48
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

شادی ندارد آن‌که ندارد به دل غمی
آن را که نیست عالم غم، نیست عالمی

آنان‌که لذت دم تیغت چشیده‌اند
بر جای زخم دل نپسندند مرهمی

راز ستاره از من شب‌زنده‌دار پرس
کز گردش سپهر نیاسوده‌ام دمی

دل بسته‌ام چو غنچه به راه نسیم صبح
بو تا که بشکفد گلم از بوی همدمی

راهی نرفته‌ام که بپرسم ز رهروی
رازی نجسته‌ام که بگویم به محرمی...

نگذاشت کبر و وسوسۀ عقل بوالفضول
تا دیو نفس سجده بَرد پیش آدمی

احوال آسمان و زمین و بشر مپرس
طفلی و خاک توده‌ای و نقش درهمی

در دفتر حیات بشر کس نخوانده است
جز داستان مرگ، حدیث مسلّمی...

• جمعه
• 13
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 17:29
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

در این کشتی درآ، پا در رکاب ماست دریاها
مترس از موج، بسم الله مجراها و مُرساها

اگر این ساحران اطوار می‌ریزند طوری نیست
عصا در دست اینک می‌رسند از کوه موسی‌ها

زمینِ آسمان‌جُل را به حال خویش بگذارید
کسی چشم انتظار ماست آن بالا و بالاها

بیاید هرکه از فرهاد، شیرینْ‌عقل‌تر باشد
نیاید هیچ کس جز ما و مجنون‌ها و لیلاها

همین از سرگذشتِ سرگذشت ماست انگاری
همین سرها... همین سرهای سرگردان صحراها

شب قدری رقم زد خون ما تقدیر عالم را
که هم‌رنگ غروب ماست صبح سرخ فرداها

• جمعه
• 13
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 17:58
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

دیدم گل تازه چند دسته
بر گنبدی از گیاه رُسته

گفتم: چه بود گیاه ناچیز
تا در صف گل نشیند او نیز

بگریست گیاه و گفت: خاموش
صحبت نکند کرم فراموش

گر نیست جمال و رنگ و بویم
آخر نه گیاه باغ اویم؟

من بندۀ حضرت کریمم
پروردۀ نعمت قدیمم

گر بى هنرم وَ گر هنرمند
لطف است امیدم از خداوند

با آن‌که بضاعتى ندارم
سرمایۀ طاعتى ندارم

او چارۀ کار بنده داند
چون هیچ وسیلتش نماند

رسم است که مالکان تحریر
آزاد کنند بندۀ پیر

اى بار خداى عالم‌آراى
بر بندۀ پیر خود ببخشاى

«سعدى»! ره کعبۀ رضا گیر
اى مرد خدا! دَر خدا گیر

بدبخت کسى که سر بتابد
زین در، که درى دگر بیابد؟

• جمعه
• 13
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 18:31
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

اول دفتر به نام ایزد دانا
صانع پروردگار حیّ توانا

اکبر و اعظم، خدای عالم و آدم
صورت خوب آفرید و سیرت زیبا

از درِ بخشندگیّ و بنده‌نوازی
مرغ هوا را نصیب و ماهی دریا

قسمت خود می‌خورند مُنعم و درویش
روزی خود می‌برند پشّه و عنقا

حاجت موری به علم غیب بداند
در بُن چاهی به زیر صخرۀ صمّا...

از همگان بی‌نیاز و بر همه مشفق
از همه عالم نهان و بر همه پیدا

پرتو نور سرادقات جلالش
از عظمت ماورای فکرت دانا...

هر که نداند سپاس نعمت امروز
حیف خورد بر نصیب رحمت فردا

بارخدایا مهیمنیّ و مدبّر
وز همه عیبی مقدسی و مبرّا

ما نتوانیم حق حمد تو گفتن
با همه کرّوبیان عالم بالا

«سعدی» از آن‌جا که فهم اوست سخن گفت

• جمعه
• 13
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 18:38
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

ما پیروان مکتب قسط و عدالتیم
خدمت گذار دولت شاه ولایتیم

ما را نبوده جز شرف و آبرو هدف
ما از تبار و نسل شریف شرافتیم

ما را کجا نصایح ناصح اثر کند
چون ما حدیث مجمل پند و نصیحتیم

ای مدعی که طعنه بر احوال می زنی
ما دشمن رذالت و خصم منیّتیم

داری اگر کلام صداقت برای دوست
بنگر که ما به خدمت اهل فضیلتیم

خدمت به بندگان حضرت جانان مرام ماست
ما تشنۀ عبادت و مجذوب طاعتیم

روزی که با خیال تو ما آشنا شدیم
ما همچنان به شیوۀ ایثار و خدمتیم

در آستان حضرت خلّاق ذوالجلال
دشمن شکار دولت صبح سعادتیم

در این جهان که محفل اُنس است و بندگی
ما تشنۀ شراب طهور محبّتیم

در محفلی که اهل بصیرت نشسته اند
ما «مژدۀ» مود

• چهارشنبه
• 18
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 14:40
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

چیست دانی عشق‌بازی؟ بی‌سخن گویا شدن
چشم پوشیدن ز غیر حق، به حق بینا شدن

سر به جیب خود فرو بردن، برآوردن به عرش
پای در دامن کشیدن، آسمان‌پیما شدن...

با کمال آشنایی، زیستن بیگانه‌وار
در میان جمع از هم‌صحبتان تنها شدن

عاشقان را تا فنا از شادی و غم چاره نیست
سیل را پست و بلندی هست تا دریا شدن

زین بیابان می‌برم خود را برون چون گردباد
بیش از این نتوان غبار دامن صحرا شدن

• پنج شنبه
• 19
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 17:10
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

به آهی می‌توان از خود برآوردن جهانی را
که یک رهبر به منزل می‌رساند کاروانی را...

ز پاس هیچ دل غافل مشو در عالم وحدت
که دارد در بغل هر غنچه این‌جا گل‌سِتانی را...

ندارد شِکوه از اوضاع مردم، دیدۀ حق‌بین
به یوسف می‌توان بخشید جُرم کاروانی را...

اگر در خواب بی‌هوشی نباشد گوش‌ها «صائب»
به حرفی می‌توان تقریر کردن داستانی را

• پنج شنبه
• 19
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 17:10
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

مرا از حلقۀ غم‌ها رها کن
مرا از بند ماتم‌ها رها کن
بیا ای عشق، ای همسایه، ای مرگ!
مرا از دست آدم‌ها رها کن

بیا و ناگهان شادم کن ای مرگ!
به یک ویرانی آبادم کن ای مرگ!
اسیر زندگی هستم، خدا را
از این سلول آزادم کن ای مرگ!

• جمعه
• 20
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 18:11
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور