مدايح حضرت زینب سلام الله علیها

خون دل خورد از غم تو خواهرت يك سال ونيم
سوختم با گريه هاي مادرت يك سال ونيم

جمله را سربسته ميگويم برادر برده است
خواب را از چشم زينب حنجرت يك سال ونيم

هر كجا روضه گرفتم با همه گفتم حسين
كار آن ده اسب را با پيكرت يك سال ونيم

ناله هاي ام ليلا بقرارم كرده است
او گرفت از من سراغ اكبرت يك سال ونيم

روز عاشورا برايم يك طرف اين يك طرف
آتشم زد نبش قبر اصغرت يك سال ونيم

داده زجرم روضه هايت يك به يك،بين همه
بارها مردم براي دخترت يك سال ونيم

هست در گوشم صداي ضربه هاي خيزران
خواب ديدم صحنه ي تشت و سرت يك سال ونيم

• سه شنبه
• 14
• اسفند
• 1397
• ساعت
• 16:19
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

با خود آورده ز مقتل خبري را كه مپرس
ديده پرپر زدن بال و پري را كه مپرس

وارد خيمه كه شد،حضرت سجاد خميد
ديد از عمه ي خود چشم تري را كه مپرس

جگرش بود كه اينگونه به غارت ميرفت
هنده بلعيده دوباره جگري را كه مپرس

چه نياز است به خنجر خود او جان ميداد
داده از دست حسينش پسري را كه مپرس

بعد از آن حمله ي ده اسب به مقتل،زينب
ديد بر پيكر خونين اثري را كه مپرس

آمد و همسفرش ماه بني هاشم بود
رفت و مي ديد سر ني قمري را كه مپرس

بايد اينقدر پر از دلهره باشد زينب
پيش رو داشت عقيله سفري را كه مپرس

-او نديده است در اين معركه جز زيبائي
پس نشان داده به عالم هنري را كه مپرس

سر خود را چه تعجب كه به محمل كوبيد
ر

• چهارشنبه
• 15
• اسفند
• 1397
• ساعت
• 18:31
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

زغصه های دلت هردلی زپا افتد
شراره در تن هر عاشق شما افتد

فدای تو همه جانها فهیمه ی عالم
خوش آن دلی که به عشق تو مبتلا افتد

غریق بهت و تحیر ملک شود بی بی
همینکه برلبتان ذکر ربنا افتد

مقاومی و زبانزد شد استواری تو
نگین صابریت بی تو از بها افتد

تو آن عقیله ی عشقی که گر اراده کنی
ز آسمان به زمین شمس بی هوا افتد

تو آن طلیعه ی نوری نه آسمان بلکه
ستاره از یم نور تو در جلا افتد

همینکه نام تو در وادی دهان پیچد
مسیر این دلمان سمت نینوا افتد

تو زینت پدری،لحن تو علی وارست
عدو ز خطبه ی تو یاد مرتضی افتد

خدا کند که دگر قسمت کسی نشود
که چون شما وسط حلقه ی بلا افتد

دلم پی دلت افتاده بر شما چه گذشت؟
ا

• دوشنبه
• 5
• فروردین
• 1398
• ساعت
• 12:42
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

سايه اي مانده فقط بعد تو از خواهر تو
من فقط مانده ام و داغ تن بي سر تو

كهنه پيراهني از توست فقط مونس من
يادگاري كه دهد عطر تو و مادر تو

تو خميدي پس از عباس ولي باور كن
كمرم صاف نشد بعد علي اكبر تو

مردم و زنده شدم،پير شدم،افتادم
چشمم افتاد همينكه به سر اصغر تو

لشگري دور و بر قتلگه ات حلقه زدند
ديدم آن روز،كه پاشيده شده پيكر تو

جاي تسبيح پس از نافله ام ميگفتم
حيف از انگشت تو و حيف از انگشتر تو

تو شدي پير پس از داغ علي اكبر و من
شده ام پير پس از پر زدن دختر تو

اين خداحافظي آغاز سلام است،سلام
باز هم ميرسد امروز به تو خواهر تو

• دوشنبه
• 5
• فروردین
• 1398
• ساعت
• 13:07
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

تکیده قامتش و تکیه بر عصا نزده‌ست
همان که غیر خدا را دمی صدا نزده‌ست

شهید داغ حسین است و ما در این فکریم
که سر به چوبۀ محمل زده‌ست یا نزده‌ست

هنوز بر سر تل، دست روی سر دارد
هنوز پای غمش ایستاده، جا نزده‌ست

هنوز چشم به راه است ماه برگردد
و قرن‌هاست کسی سر به خیمه‌ها نزده‌ست

خوشا به شاعر اگر آتشی به دل دارد
بدا بر آن قلمی که دم از شما نزده‌ست

به پای‌بوسی صیدی که بین گودال است
کسی شبیه تو این‌گونه دست و پا نزده‌ست

امید من به تو و گریه‌های روضۀ توست
که چشم‌هام به اشک تو پشت پا نزده‌ست

چقدر در دو جهان بی‌سر است و بی‌سامان
توانگری که دمی سر به کربلا نزده‌ست

• جمعه
• 16
• فروردین
• 1398
• ساعت
• 17:09
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

تکیده قامتش و تکیه بر عصا نزده‌ست
همان که غیر خدا را دمی صدا نزده‌ست

شهید داغ حسین است و ما در این فکریم
که سر به چوبۀ محمل زده‌ست یا نزده‌ست

هنوز بر سر تل، دست روی سر دارد
هنوز پای غمش ایستاده، جا نزده‌ست

هنوز چشم به راه است ماه برگردد
و قرن‌هاست کسی سر به خیمه‌ها نزده‌ست

خوشا به شاعر اگر آتشی به دل دارد
بدا بر آن قلمی که دم از شما نزده‌ست

به پای‌بوسی صیدی که بین گودال است
کسی شبیه تو این‌گونه دست و پا نزده‌ست

امید من به تو و گریه‌های روضۀ توست
که چشم‌هام به اشک تو پشت پا نزده‌ست

چقدر در دو جهان بی‌سر است و بی‌سامان
توانگری که دمی سر به کربلا نزده‌ست

• دوشنبه
• 2
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 17:26
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

شبیه کوه پابرجایم و چون رود سیّالم
به سویت می‌دوم با کودکانی که به دنبالم...

تمام ابرها بر شانۀ من گریه می‌کردند
گرفتم آسمان خسته را زیر پر و بالم

نمی‌دانی چطور آرام کردم کودکانت را
گرفتم قطره‌های اشک را با گوشۀ شالم

ببین بر چهرۀ من ردّ پای باد و باران را
ببین بی‌عمر نوح امروز، بانویی کهن‌سالم!

نشد لبریز در طوفان غم‌ها کاسۀ صبرم
به آن پروردگاری که خبر دارد از احوالم

اگر عمری بماند تا کنارت سیر بنشینم
برایت شرح خواهم داد از اندوه چهل سالم
::
میان رفت و آمدهای قایق‌های سرگردان
به غیر از کشتی‌ات راه نجاتی نیست در عالم

• جمعه
• 6
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 18:52
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

سری بر شانۀ هم می‌گذاریم
دل خود را به غم‌ها می‌سپاریم
من و باران از امشب قصد داریم
بباریم و بباریم و بباریم

اگر چه زخم بی‌اندازه دارد
سری بر نی بلند آوازه دارد
دل هر قطرۀ باران از امشب
برایم حرف‌های تازه دارد

شب آخر چه رازی داشت باران؟
هوای سرفرازی داشت باران
نگاهش را گرفت از ماه، با ماه
وداع جانگدازی داشت باران

چه یک دست و مرتب بود باران
دلی از غم لبالب بود باران
رها، یک‌ریز، با احساس، انگار
دو قطره اشک زینب بود باران

• سه شنبه
• 10
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 11:40
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

دمید گرد و غبار سپاهیان سحر
گرفت قلعۀ شب را طلیعۀ لشکر

در ازدحام فلک، برقِ فجر پیدا شد
رها شدند از آن تیرگی هزار اختر

سپیده سر زد و با دست مهربانی خویش
کشید پرده‌ای از نور روی قرص قمر

به دوش کوه بر آمد ملیکۀ مشرق
طلوع کرد و جهان را گرفت سرتاسر

به شکر فتح خودش بر سر زمین پاشید
بدون هیچ دریغی هزار سکّۀ زر

چه خلقتی‌ست؟ شگفتا! چه آیه‌ای؟ عظمی!
به فتح صبح قسم خورده خالق اکبر

قسم به صبح که خورشید شام، زینب بود
بزرگوار، شکوه‌آفرین، بلندنظر

به هوش باش که برخاست محکمات علی
بلند شد که قیامش به پا کند محشر

بلند شد، سخنش را نشاند بر کرسی
نیاز نیست که باشد خطیب بر منبر

بلند شد، همه بت‌ها به لرزه ا

• پنج شنبه
• 9
• خرداد
• 1398
• ساعت
• 14:30
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

آتشفشان زخم منم، داغ دیده‌ام
خاکسترم، بهار به آتش کشیده‌ام

چشم بلا کشیدۀ من خون‌جگر شده‌ست
از باغ سرخ آینه‌ها، آه چیده‌ام

ققنوس‌های عاطفه را در فراق تو
از شعله شعله‌های دلم آفریده‌ام

از لحظه‌ای که رفتی و دیگر ندیدمت
من کشتۀ وداع تو هستم، شهیده‌ام

گودال زخم جان به لبم کرد روی تل
بی‌تابم از فراز و نشیبی که دیده‌ام...

«بزمی به پا کنید خوارج رسیده‌اند»
از این قبیل زخم‌زبان‌ها شنیده‌ام

کوهم که ایستاده‌ام و خم نمی‌شوم
شمشیر زخم‌خورده ولی آب‌دیده‌ام

با آرزوی صبحِ نگاهت، بهشت من!
هر چه مصیبت است به جانم خریده‌ام

• پنج شنبه
• 9
• خرداد
• 1398
• ساعت
• 14:41
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

کسی محبت خود یا که برملا نکند
و یا به طعنه و دشنام اعتنا نکند

تمام شهر ز احوال من خبر دارند
قرار نیست دلی بشکند صدا نکند

به زنده ماندن شمع و عروج پروانه
که آشنای کسی ترک آشنا نکند

فراق بعد تو با هیچ عاشقی دیگر
چنان‌که با دل من کرده است تا نکند

به روی شانۀ هر کس جنازه‌ای بردند،
نشد که خواهر تو یاد بوریا نکند

قسم به دست امامت که خواهرت آن شب
محال بود برای تو جان فدا نکند...

به زیر تابش خورشید بستری دارم
چگونه یار به محبوب اقتدا نکند

به پشت‌گرمی پیراهن تو می‌میرم
کسی ز سینه‌ام این هدیه را جدا نکند

• پنج شنبه
• 9
• خرداد
• 1398
• ساعت
• 14:42
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

زینب فرشته بود و پرخویش وا نکرد
این کار را برای رضای خدا نکرد

پر می‌گشود اگر، همه را باد برده بود
سیمرغ بود و جلوۀ بی‌انتها نکرد

این کربلا چه بود که جز این مسافرت
او را ز جان عزیزتر خود جدا نکرد...

یاد رقیه حرف گلوگیر زینب است
حرفی که تار صوتی او خوب ادا نکرد

آری غذا نداشت ولی در تمام راه
یک‌بار هم نماز شبش را قضا نکرد

بیگانه بر غریبی زینب سلام کرد
کاری که هیچ رهگذر آشنا نکرد

• پنج شنبه
• 9
• خرداد
• 1398
• ساعت
• 14:42
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

بشکسته‌دلی، شکسته می‌خواند نماز
در سلسله، دست‌بسته می‌خواند نماز
تا قامت دین خم نشود، روح نماز،
با قامت خم، نشسته می‌خواند نماز

• پنج شنبه
• 9
• خرداد
• 1398
• ساعت
• 14:43
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

ریزم به پای خون تو اشک مضاف را
جاری کنم ز دیده خود در صاف را

حلقوم پاره ات جگرم را دریده است
داغ تو ریش کرده دل هر کلاف را

از خیمه تا به تل و ز تل تا به قتله گاه
صد مرتبه دویده ام این دو مصاف را

دعوا سر گرفتن راس از تن تو بود.هرچند که حل نمود سنان اختلاف را

آغشته بود تیزی شمشیرها به شرک
در کوفه گیرم از همه این اعتراف را

حجم که ناتمام شد اما کنم تمام
گرد،وجود مثله تو این طواف را

بر جسم تازیانه خور خویش می خرم
بعد تو زخم خنجر و رد غلاف را

چون میروم به معرض دید غریبه ها
دریاب اشک خواهرت ام العفاف را

باید کنم اضافه به بار مصیبتم
در کوچه ها شنیدن حرف گزاف را

در اوج صبر مانده ام و زجر میکشم

• سه شنبه
• 4
• تیر
• 1398
• ساعت
• 14:59
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

ریزم به پای خون تو اشک مضاف را
جاری کنم ز دیده خود در صاف را

حلق بریده ات جگرم را دریده است
داغ تو ریش کرده دل هر کلاف را

از خیمه تا به تل و ز تل تا به قتله گاه
صد مرتبه دویده ام این دو مصاف را

دعوا سر گرفتن راس از تن تو بود.
هرچند حل نمود سنان اختلاف را

آغشته بود تیزی شمشیرها به شرک
در کوفه گیرم از همه این اعتراف را

حجم که ناتمام شد اما کنم تمام
گرد وجود مثله تو این طواف را

بر جسم تازیانه خور خویش می خرم
بعد تو زخم خنجر و رد غلاف را

چون میروم به معرض دید غریبه ها
دریاب اشک خواهرت ام العفاف را

باید کنم اضافه به بار مصیبتم
در کوچه ها شنیدن حرف گزاف را

در اوج صبر مانده ام و زجر میکشم
وق

• سه شنبه
• 4
• تیر
• 1398
• ساعت
• 15:08
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

زخمی شکفته، حنجره‌ای شعله‌ور شده‌ست
داغ قدیمی من از آن تازه‌تر شده‌ست

زخمی که غنچه بسته و جانی از آن شکفت
وقتی دهان گشود جهانی از آن شکفت

این شعله در وجود من از گریه روشن است
این سوختن نشانهٔ آرامش من است

این داغ در اجاق دلم بی‌شرر مباد
این زخم کهنه کمتر از این تازه‌تر مباد

آن سوی سوز و ساز، قراری نهفته است
در شعله‌زار درد بهاری شکفته است

دردی که خون دل شده درمانمان کند
نوع دگر بسازد و انسانمان کند

این سوز خوب از همهٔ سوزها جداست
سوز طف و گداز شررخیز کربلاست

با سوز کربلایی این داغ ساختیم
صدبار سوختیم و دمادم گداختیم

معراج را سبب نه، که عین مسبب است
کامل‌ترین حقیقت آن سوز زینب است

زینب

• پنج شنبه
• 6
• تیر
• 1398
• ساعت
• 11:23
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

با زمزمۀ سرود یارب رفتند
چون تیر شهاب در دل شب رفتند
تا زنده شود رسالت خون حسین
با نام شکوهمند زینب رفتند

• دوشنبه
• 10
• تیر
• 1398
• ساعت
• 11:52
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

صبرت از پای درآورده شکیبایی را
ای که سوزانده غمت لالهٔ صحرایی را

دل به دریا بزند هرکه دلش بی‌تاب است
تو به صحرا زده‌ای آن دل صحرایی را

داغت آنقدر زیاد است که غم کرده علم
در دل سوخته‌ات خیمهٔ تنهایی را

دیده‌ای آنچه تماشا نشود با هر چشم
و کسی چون تو ندید آن همه زیبایی را

دم به دم خطبهٔ غرّای تو تیغ علوی‌ست
بر سر انداخته‌ای چادر زهرایی را

قلم از لحن تو سرمشق متانت برداشت
از تو آموخت سخن شیوهٔ شیوایی را

آه ای سنگ صبور دل بی‌تاب رباب!
باز آرام بخوان نغمهٔ لالایی را

• دوشنبه
• 17
• تیر
• 1398
• ساعت
• 17:15
• نوشته شده توسط
• TzwSVsOw

سبز است باغ نافله از باغبانی‌ات
گل کرد عطر عاطفه با مهربانی‌ات

در سایه‌سار همدلی‌ات بود آفتاب
روشن شد آب و آینه با همزبانی‌ات

ای انتشار صبح از آفاق جان تو
ای چشمه‌سار نور، دلِ آسمانی‌ات...

حتی در آن نماز شبی که نشسته بود
پیدا نشد تشهدی از ناتوانی‌ات

ای آن‌که صبح کوفه ز رزم تو شام شد
ای افتخار، آینهٔ خطبه‌خوانی‌ات

آیا شکست خطبهٔ پولادی تو را
بر نیزه آیه‌های گلِ ناگهانی‌ات؟...

با آن سری که در طبق آمد شبی بگو
لبریز بوسه باد لب خیزرانی‌ات

::

ای زن! به عصر بردگی ما نهیب زن
با شور عزّت و شرف آرمانی‌ات

• دوشنبه
• 17
• تیر
• 1398
• ساعت
• 17:17
• نوشته شده توسط
• TzwSVsOw

آن روز که شهر از تو پر غوغا بود
در خشمِ تو هیبت علی پیدا بود
آن خطبهٔ پر شور تو در کوفه و شام
فریادِ بلند و سرخ عاشورا بود

• دوشنبه
• 17
• تیر
• 1398
• ساعت
• 17:20
• نوشته شده توسط
• TzwSVsOw

هر چند قدش خمیده، امّا برپاست
رنگ از رخ او پریده، امّا برپاست
این سرو که در میان خون می‌بینید
هفتاد و دو داغ، دیده امّا برپاست

• سه شنبه
• 18
• تیر
• 1398
• ساعت
• 16:06
• نوشته شده توسط
• TzwSVsOw

اینک زمان، زمان غزل‌خوانی من است
بیتی‌ست این دو خط که به پیشانی من است

هان ای یزید! بشنو و ابرو گره نزن
این میهمانی تو نه... مهمانی من است!

غرّه نشو به آنچه سرِ نیزه کرده‌ای
این‌ها چراغ‌های چراغانی من است

ایمن مباد از این همه مشعل، خزان تو
تا نوبت بهار گُل‌افشانی من است

ما را چو آفتاب به شامَت کشانده‌ای
اینک زمان قافله‌گردانی من است...

• چهارشنبه
• 19
• تیر
• 1398
• ساعت
• 17:18
• نوشته شده توسط
• TzwSVsOw

ساربان تندمران محمل زینب زین بیش
تا نهد مرهمی آن مونس جان بر دل ریش
کز غمش سخت پریشانم و دل در تشویش
«هر کسی را هوسی در سر و کاری در پیش
من بیچاره گرفتار هوای دل خویش»
.
.
آمدی تا که مرا بلبل گلشن باشی
زینت بزم من سوخته خرمن باشی
شب تاریک مرا، دیده‌ی روشن باشی
«هرگز اندیشه نکردم که تو با من باشی
چون بدست آمدی ای لقمه‌ی از حوصله بیش»
.
.
من نه تنها ز تجلی تو حیرانم و بس
مانده از پرتو رخسار تو حیران همه کس
نه به دل طاقت و آرام و نه در سینه نفس
«این توئی با من و غوغای رقیبان از پس
وین منم با تو گرفته ره صحرا در پیش»
.
.
امشب از سوز درون بال و پرم می‌سوزد
سینه از شعله‌ی آه سحرم می‌سوزد
گوئی آفاق ب

• سه شنبه
• 8
• مرداد
• 1398
• ساعت
• 12:25
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

اگر چه دید، داغِ دل مرتّب
وجودش گرچه شد از غم لبالب

شهادت را ندید إلا جمیلا...
فدای چشم زیبا بینِ زینب(س)!

• سه شنبه
• 18
• شهریور
• 1399
• ساعت
• 22:27
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

آه و واویلا صد آه و واویلا
از غم زینب، دختر زهرا

کوثر زهرا ، صدیقهٔ صُغریٰ
بضعهٔ حیدر ، زینب کبریٰ

داغ پیغمبر دیدی و هم حیدر
بعد از آن داغِ بی حَدِ مادر

دیده ای تو داغ سبط اکبر را
بعد از آن داغ ِ ، شاه بی سر را

تو خودت دیدی اندوهِ پی در پی
رأس ثارُالله ، رفته روی نی

تو خودت دیدی سینه زن و نالان
دلبرت جان داد ، با لب عطشان

• شنبه
• 2
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 09:31
• نوشته شده توسط
• TzwSVsOw

بند اول:

ای حیدر کربلا تویی زینبِ کبری
معنیِ حیا و عصمتی دخترِ مولا
در بینِ سپاهِ دشمنان یک تنه بودی
با نطقِ علی ، شجاعتِ حضرتِ زهرا

کربلا در کربلا میماند اگر
منبری های شیوای تو نبود
عاشورا در عاشورا میماند اگر
گریه های عاشورای تو نبود

زینب، راویِ کرب و بلایی
زینب، زینتِ ارض و سمایی
زینب، حامیِ دینِ خدا و
زینب، خواهرِ خونِ خدایی

یا زینب یا زینب

بند دوم:

الگوی عرب ، عقیله و سِرِّ ابیها
بانوی عطا فصیحه و نائبِ زهرا
در علم و ادب فراتر از آسیه هستی
ای میر و علمدارِ حسین ، بانوی والا

سِرِّ نِی در نینوا میماند اگر
خطبه ها و روایت تو نبود
محرم در محرم میماند اگر
فدایی و رشادتِ تو نبود

زینب، د

• شنبه
• 16
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 13:04
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

دید زینب بانوی ملک عرب
رأس شه در نیزه ذکر حق به لب

گفت کای جان جهان قربان تو
من فدای آن لبِ عطشان تو

چون توئی قرآن ناطق در جهان
کهف عالم ، کهف را از نو بخوان

تو بخوان در نیزه قرآن مبین
من کنم تفسیر آیات مبین

خوش بخوان قربان آن لعل لبت
دِه تسلّی بر بنات و زینبت

همچو جدّت از تو اعجاز سخن
احتجاج مادرم زهرا ز من

تو بخوان قرآن بسان مصطفی
من سخن گویم به صوت مرتضی

آیۀ قرآن بخوان ، قرآنیان
بلکه برخیزند از خواب گران

کوفیان دعویّ قرآن می کنند
قاریَش را سنگباران می کنند

این جماعت دم ز قرآن می زنند
سنگ بر بیچاره مهمان می زنند

ای هلال یکشبه ماه حجاز
باشدت از بدر کامل امتیاز

دیشب ای ماهم کجا بودی

• پنج شنبه
• 21
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 11:21
• نوشته شده توسط
• TzwSVsOw

دل زینب در انتخابی سرخ
می نهد پای در رکابی سرخ

میرود تا شود به دورانها
حامی سبز انقلابی سرخ

تا کند شاهکار عشق و زند
بوسه بر روی آفتابی سرخ

تا ببیند کنار شط فرات
دست سقا و مشک آبی سرخ

تا که در کام لاله ی لیلا
از عطش بیند التهابی سرخ

شهد لبهای قاسمش را برد
تا عسل را کند شرابی سرخ

تا ببیند میان گهواره
غنچه ای را به پیچ و تابی سرخ

تا کند شاهکار عشق و زند
بوسه بر روی آفتابی سرخ

رفت تا پرسش حسینش را
حنجر او دهد جوابی سرخ

نام زینب به مصحف تاریخ
هست شیرازه ی کتابی سرخ

در جهانی که هست در ظلمت
میدرخشد چنان شهابی سرخ

**

میرود عاشقانه برگردد
اربعین فاتحانه برگردد

• یکشنبه
• 24
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 09:51
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

سبک حاج محمودکریمی حیدرحیدر اولوآخرحیدر

دم شعر

زینب زینب دختر مولا زینب
زینب زینب خواهر مولا زینب
زینب زینب عمه ی مولا زینب
زینب زینب روح تولا زینب

بند اول

زینب زینب مادر و خواهر زینب
زینب زینب جان برادر زینب
زینب زینب اول و آخر زینب
زینب زینب شافع محشر زینب

خدیجه و احمد مختاری تو
هم زهرا هم حیدر کراری تو
هم حسینی هم حسنی هم عباس
بعد از عباس میر و علمداری تو

زینب زینب دختر مولا زینب
زینب زینب خواهر مولا زینب
زینب زینب عمه ی مولا زینب
زینب زینب روح تولا زینب

بند دوم

ای تمثال حضرت زهرا زینب
مثل مادر ام ابیها زینب
پرچمدار شور حسینی زینب
ای معشوق آخر دنیا زینب

به زلفت بسته دل دنیا زینب
تس

• جمعه
• 29
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 17:53
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

رنگ از رخت پریده و رنگم پریده است
در بین بستری و دل من رمیده است

بابا چقدر چهره ی زرد تو آشناست
چشمت چه قدر غصه ی هجران کشیده است

فکر منی پدر که به کوفه چه می کشم ؟
روزی که می رسم و قد من خمیده است

دلشوره ی حسین تو را هم گرفته است ؟
چون نوبت فراق تو با او رسیده است

وقت غروب همره مادر تو هم بیا
وقتی که شمر تا دم مقتل دویده است

• شنبه
• 6
• مهر
• 1398
• ساعت
• 19:55
• نوشته شده توسط
• TzwSVsOw