شهادت حضرت فاطمه زهرا (س)

گذر قوم اراذل به مصلی افتاد
آتشی بر جگر حضرت مولا افتاد
یک نفر خنده کنان آمد و هیزم در دست
فکر آتش زدن خانه ی دریا افتاد
تا که گفتند برآنیم علی را ببریم
لرزه بر جان و تن دختر طاها افتاد
تا که گفتند علی فاطمه از جا برخواست
به مصاف جریان پشت در را افتاد
تا شنیدند همه هست علی پشت در است
بر در سوخته ای سیل لگد ها افتاد
تا که در از روی لولاش جدا شد،یک آن
چند تن روی در و در روی زهرا افتاد
ناله پیچید و علی دید و همه فهمیدند
میخ در بود که در دنده ی او جا افتاد
ناگهان دید علی را دست بسته میبرند
با همان حال ،پی حیدر تنها افتاد
چادر سوخته آنقدر نمی پوشاند
وای...در کوچه به مادر چه نظر ها افتاد...
ضربه بر

• چهارشنبه
• 6
• فروردین
• 1393
• ساعت
• 05:23
• نوشته شده توسط
• یحیی

فریاد که این درد مداوا شدنی نیست
زنجیرغم از پـای دلم وا شدنی نیست
بیمار تو در بستر مرگ است علی جان
ازدست مده صبر که او پا شدنی نیست
مرهـم نتوان زد به دل سوخـته ی من
مـولا سند پـاره که امـضاشدنی نیست
شرمنده ی روی تـوام ای دسـت خدایی
امروز که زهرای تو زهرا شدنی نیست
از صاعقه ی سیلی و این ابر فرادست
پیداسـت رخ آینـه پیـدا شدنی نیست
با اشک حسیـن وحسنم این شـب تاریک
یلـدای بلندیست که فردا شدنی نیست
ای دیده جان بین توواین خلق جهان بین
افسوس که این فاصله یکجا شدنی نیست
گفتم نزنم تکیـه بـه دیوار دریـغا
سختست که برخاستن از جا.شدنی نیست
"نیسی" اگر از خـاک بر افلاک نشیند
از جمع گدایان تو منـها شدنی نیست

• چهارشنبه
• 6
• فروردین
• 1393
• ساعت
• 05:53
• نوشته شده توسط
• یحیی

وقتی که نقش روی تو لبخند میشود
زیباترین بهشت خداوند میشود
امسال هم گذشت و زمستان بهار شد
امسال هم بدون تو اسفند میشود
یک لحظه بی تو آه چه سخت است زندگی
با تو تمام عمر خوشایند میشود
مثل تو مهربان پدری یا ابا الرحیم
کی بیقرار این همه فرزند میشود
بازا که زیر پای تو از خون هر شهید
خاک شلمچه دجله و اروند میشود
آیا زمان آمدنت در سپاه تو
سهمم پلاک و چفیه و سربند میشود؟
آخر ز راه میرسی ای وعده ی خدا
آری هرآنچه را که نوشتند ؛ میشود
یک بار اگر تو روضه بخوانی ، بهشت ما
با روضه ی مدینه همانند میشود
امشب میان روضه ی زهرا ، بگو حسن
مادر خودش ز کار تو خرسند میشود

• چهارشنبه
• 6
• فروردین
• 1393
• ساعت
• 05:56
• نوشته شده توسط
• یحیی

تو فاطمه ای جلوه ي انوار الهی
تو فاطمه ای بی بدل و لا یتناهی
تو قبله و دلها همه تا کوی تو راهی
عالم شده با نور تو روشن، به نگاهی
زهرایی و دنیا شده در کار تو مبهوت
دنیا نه فقط، عرش، سما، عالم لاهوت
از درک بشر منزلت توست فراتر
تفسیر کند قدر تو را سوره ي کوثر
تو فاطمه ای روح و دل و جان پیمبر
بسته ست به جانِ تو، همه هستی حیدر
جان تو شده بسته به جان علی آری
در یاری او از همگان افضلی آری
حالا شده این شهر عزاخانه ي‌ مولا
آتش زده نمرود به کاشانه ي مولا
در شعله شدی آه تو پروانه ي‌ مولا
ای وای از این حال غریبانه ي‌ مولا
جان تو و جان علی آرام نداری
پهلوت شکسته ولی آرام نداری
مانع شده ای یک تنه از بُردن ح

• چهارشنبه
• 6
• فروردین
• 1393
• ساعت
• 05:58
• نوشته شده توسط
• یحیی

تا کی دلت از گردش ایام بگیرد
بگذار که این غصه سرانجام بگیرد
مگذار که پژمرده شود غنچه ی نورس
لبخند بزن گل ز تو الهام بگیرد
تا باغ معطر ز نفس های تو باشد
تا چشمه زلالی تو را وام بگیرد
روی تو روا نیست که در ابر بماند
این ماه بنا نیست که هر شام بگیرد
باید که علی در پی یک چاره بگردد
زانوی خمش قوت اقدام بگیرد
یاسی! ...ولی از دست خزان هیچ عجب نیست
رخسار تو نیلوفر اگر نام بگیرد
یک بار اگر لب بگشایی به دعایی
شاید دل دردانه ات آرام بگیرد
این داغ تو بغضی است که انگار قرار است
هر لحظه سراغی ز نفسهام بگیرد
دیروز ندادند جوابی به سلامم
فردا دلم از طعنه و دشنام بگیرد

شاعر : هادی ملک پور

• چهارشنبه
• 6
• فروردین
• 1393
• ساعت
• 05:59
• نوشته شده توسط
• یحیی

ما زنده از آنیم که بهر تو بمیریم
اصلاً به همین عشق به دام تو اسیریم
تو عرش نشین هستی و تو خیر کثیری
ما خاک نشینیم و گدائیم و فقیریم
ای زهره ی الله که منظومه ی نوری
باران بزن این ظلمت ما را که کویریم
ای کاش که در جمع "محبان" تو باشیم
با این که چو یک "دانه ی خردیم"، حقیریم
این آروزی ماست که فردای قیامت
در زمره ی عشاق شما جای بگیریم
در عرصه ی محشر به همه فاش بگوییم
ما مست می کوثر و صهبای غدیریم
مایی که سری پر ز تمنای تو داریم
جز در کنف لطف تو سامان نپذیریم
تا جود تو در کوچه هوادار فقیر است
ما رهگذر دائم این کوی و مسیریم

شاعر : امیر حسین حیدری

• چهارشنبه
• 6
• فروردین
• 1393
• ساعت
• 06:01
• نوشته شده توسط
• یحیی

گردش چرخ و فلک گِرد مدار فاطمه ست
زندگی تا مرگ ما در اختیار فاطمه ست

منصب حجت برای سیزده معصوم حق
افتخاری هست که در اعصار فاطمه ست
ظاهراً در کثرتند و باطناً در وحدت اند
من که می گویم نجف اصلا مزار فاطمه ست
در همان وادی که زهرا ذوالفقار حیدرست
مرتضی هم مطمئناً ذوالفقار فاطمه ست
از تمامی دلاورهای خود مستغنی است
تا علی بن ابی طالب کنار فاطمه ست
آسمان هم مملو از سادات زهرایی بود
آخر این خورشید از ایل و تبار فاطمه ست

• چهارشنبه
• 6
• فروردین
• 1393
• ساعت
• 06:03
• نوشته شده توسط
• یحیی

فقط نه عرش حصیر سرای فاطمه (س) است
جهان محل ادب پیش پای فاطمه (س) است
وقوع حادثه ی خلقت بشر تا حشر
تمام، حاشیه ی ماجرای فاطمه (س) است
به نام های زیادی ملقب است علی (ع)
ولی به خانه ی خود مرتضای فاطمه (س) است *
اگر علی (ع) به خدا واگذارشان کرده
سزای بعضی ها با خدای فاطمه (س) است
تعجب است قیامت چرا به پا نشده !
که آسمان و زمین خونبهای فاطمه (س) است
اگرچه روضه ی زهرا (س) به هر طرف برپاست
خود خداست که صاحب عزای فاطمه (س) است
به روز واقعه با هول حشر بیگانه است
کسی که در دل خود آشنای فاطمه (س) است

شاعر : علی فردوسی

• چهارشنبه
• 6
• فروردین
• 1393
• ساعت
• 06:06
• نوشته شده توسط
• یحیی

هرکه بی دل نشود محرم جانان نشود
آنکه سرگشته یار است پریشان نشود
لقمه نان تو غلامان همه منا سازد
ورنه هر دلشده ای حضرت سلمان نشود
نه دلم ، دارو ندارم ز غم هجر تو سوخت
جز به دستان تو این سوخته درمان نشود
«جابر العظم کسیری» دل ما را دریاب
نقص این عمر به جز وصل تو جبران نشود
گنهم دیدی و یک بار به رویم نزدی
وای بر حال غلامی که پشیمان نشود
ترسم این است و بدانم که سرم می آید
من بمیرم شب هجران تو پایان نشود
عرضه ی عشق کنم محضرت ای محبوبم
سِرّ این غربت خود را ، ز چه عنوان نشود؟
بر تسلای دل هرچه غریب وطن است
هیچ ذکری به خدا ذکر «حسین جان» نشود

شاعر : قاسم نعمتی

• چهارشنبه
• 6
• فروردین
• 1393
• ساعت
• 06:08
• نوشته شده توسط
• یحیی

بی شک استثناست زهرا جای هیچ اِن قلت نیست
آبروی ماست زهرا جای هیچ اِن قلت نیست
گفت حق با کیست؟ مجنون گفت: حق با لیلی است
پس همان لیلاست زهرا جای هیچ اِن قلت نیست
مصطفی امّ ابیها خوانده او را و لذا
مادر باباست زهرا جای هیچ اِن قلت نیست
حیدر و احمد کجا بودن لولا فاطمه
بانی دنیاست زهرا جای هیچ اِن قلت نیست
و به کوری دو چشم اهل سنت تا ابد
پرچمش بالاست زهرا جای هیچ اِن قلت نیست
نام زهرا بردمُ شیرین شد آب شور بحر
مِن عسل اهلاست زهرا جای هیچ اِن قلت نیست
راضیه مرضیه نفس مطمئنه طاهره
جامع اَسماست زهرا جای هیچ اِن قلت نیست
سینه و مسمار در را نانجیبان دوختند
روضه اش عظماست زهرا جای هیچ اِن قلت نیست

شاعر

• چهارشنبه
• 6
• فروردین
• 1393
• ساعت
• 06:10
• نوشته شده توسط
• یحیی

در کنده شد از جا و سر شعله زدنداشت
از هیزم از آتش و از درد سخن داشت
شد سرخ به جای همه از فرط خجالت
میخی که نگاهی به من و گریه من داشت
برخواست کمر بند علی مانده به دستش
انگار نه انگار که صد زخم به تن داشت
وقتی که جماعت به سرش ریخت زمین خورد
وقتی که زمین خورد نگاهی به حسن داشت
جا پای مغیره به روی چادرش افتاد
ازسينه خوردش خبري مطمئن داشت
در خانه و در کوچه و حتی در مسجد
ای وای که قنفذ همه جا دست بزن داشت
این دست شکستن عرق شهر درآورد
اين طور کشیدن به خدا داد زدن داشت
كابوس نميكرد رها حال حسن را
یک عمر فقط ناله نامرد نزن داشت
مانند حسینش شده محسن جگرش سوخت
می گفت علی محسن ما کاش کفن داشت

شاعر : حسن

• چهارشنبه
• 6
• فروردین
• 1393
• ساعت
• 06:13
• نوشته شده توسط
• یحیی

جون حيدر بيا و گريه نكن
گل پرپر بيا و گريه نكن
معجر پاره شده رفو ميشه
واسه معجر بيا و گريه نكن
برو هر جا كه ميري فقط ديگه
پشت اون در بيا و گريه نكن
به حسن چيا ميگي كه هي ميگه ؟
باشه مادر بيا و گريه نكن
نميگي چرا ازم رو ميگيري؟
باشه دلبر بيا و گريه نكن
نفسات ديگه به خس خس افتادن
توي بستر بيا و گريه نكن
لباسات خوني ميشه عزيز من
دم آخر بيا و گريه نكن
طاقت اشكاتو زهرا ندارم
جون حيدر بيا و گريه نكن

شاعر : جواد قدوسی

• چهارشنبه
• 6
• فروردین
• 1393
• ساعت
• 06:14
• نوشته شده توسط
• یحیی

گذشت ... شاخه ی یاسی نشست در تابوت
گذشت درد مریضی که هست در تابوت
شبانه دفن شد و رفت سوی حی تعال
و رفت فاطمه ای روی دست در تابوت
بخوان به عزت او لااله الا الله
بخوان به رحمت پهلو به دست در تابوت
رسید فصل جدایی لیلی و مجنون
صدای گریه زهرا پر است در تابوت
امان ز لحظه آخر که حضرت آقا ...
دو چشم مادر سادات بست در تابوت

شاعر : امیر فرخنده

• چهارشنبه
• 6
• فروردین
• 1393
• ساعت
• 06:53
• نوشته شده توسط
• یحیی

باد ها رنگ خزان برچمنش آوردند
طعنه ها اشک به بیت الحزنش آوردند
چادر پاره خبر می دهد از سر درون
زیر چادر چه به روز بدنش آوردند
این سه ماه از همه پیکر او خون میریخت
زخمها لاله سوی پیرهنش آوردند
چوب گهواره به تابوت مبدل شده بود
چه بلایی سر مادر شدنش آوردند
جای مسمار و در سوخته وتاول و زخم
طرح هایی ست که بر روی تنش آوردند
همه دیدند که لکنت به سراغش آمد
حرف سیلی که به پیش حسنش آوردند
مثل یک مار گزیده به خودش می پیچید
باد ها رنگ خزان بر چمنش آوردند

شاعر : سید پوریا هاشمی

• چهارشنبه
• 6
• فروردین
• 1393
• ساعت
• 06:56
• نوشته شده توسط
• یحیی

تو زمین خوردی و زر هم افتاد
از وجـود تـو ثـمـر هـم افـتـاد
استخوان های تو در هم پیچید
لگدی خورد و گوهر هم افتاد
در چنین وضع پریشان حالی
برویت فاطمه در هم افتاد
سینه پاک تو سنگین تر شد
روی آن در که گذر هم افتاد
میخ داغی که سرش هم کج بود
تا فـرو رفـت جگر هم افـتـاد
چـهـل نـفـر در مـقـابـل زهـرا
کشمکش ها شد و پر هم افتاد
کـربـلا یا مـدیـنـه دیـگـر
همچو مادر ،پسر هم افتاد
لعنتی تا رسید با خنجر
از قا میزد و سر هم افتاد

شاعر : جواد قدوسی

• چهارشنبه
• 6
• فروردین
• 1393
• ساعت
• 06:57
• نوشته شده توسط
• یحیی

زن از شوهر چه سخته رو بگیره
چه سخته شمع شون سوسو بگیره
نمیشه بدتر از این واسه شوهر
که زن هی دست بر پهلو بگیره
****
نبینم توی سینه ش داغ باشه
نبینم باغبون بی باغ باشه
گُلش با میخ پرپر شه ، چه سخته
بمیرم تازه میخم داغ باشه
****
اگه مردی تو خونه ش یاس داره
مواظب باشه ! کوچه داس داره
قلم شد دست زهرا تا بدونن
همیشه مرتضی عباس داره
****
لگد زد ، آخ ! زهرا پشت در بود
اومد تو کوچه دستِش بر کمر بود
گمونم میشه فهمید از ورمهاش
غلاف از تازیونه سخت تر بود
****
حسن حق داره که بی خواب باشه
برای مادرِش بی تاب باشه
شبونه میره مادر کاش از امشب
حسینِش تشنه میشه ، آب باشه...

شاعر : محسن ناصحی

• چهارشنبه
• 6
• فروردین
• 1393
• ساعت
• 06:58
• نوشته شده توسط
• یحیی

گفتم به ماه آسمون
من ديگه طاقت ندارم
كاشكي مي شد يه بار ديگه
سر روي زانوش بزارم
گفتم كه طاقت ندارم
بابام غريب تر بمونه
زانو بغل بگيره و
بشينه باز كنج خونه
باباي پهلوونمون
تو مدينه خورده زمين
باور ندارم ببينم
كه اون شده خونه نشين
صاحب ذوالفقاري كه
تيغ خدا تو دستشه
تو فكر بازوي كبود
همسر دلخسته شه
تموم شده روزايي كه
زندگي ما عالي بود
جاي مادر كنار اين
سفره ي نون خالي بود
باور نمي كنم يه روز
به گريه مبتلا مي شم
توي همين شهر نبي
از حسنم جدا مي شم
باور نمي كنم بايد
تو غم بابام بشينم
ميون محراب نماز
فرق شكسته ببينم
چيكار كنم مادر من
اگر به دادم نرسي
روزاي خوش تموم بشه
بياد زمان بي كسي
پيراهني كه جا

• چهارشنبه
• 6
• فروردین
• 1393
• ساعت
• 06:59
• نوشته شده توسط
• یحیی

آخر در و دیوار کار خودش را کرد
سیلی معنا دار کار خودش را کرد
هر جا که ظلمی کرد دست خدا نگذاشت
ظالم ولی این بار کار خودش را کرد
از ساقه گل چیدن بی رحمی محض است
آن تیشه ی بی عار کار خودش را کرد
آسان فرو رفت و دشوار خارج شد
کج بودن مسمار کار خودش را کرد
تنها مودت بود مز رسول اما
نشنیده بود انگار کار خودش را کرد
آخر فدک ارث است؟ او حق زهرا را
می کرد هی انکار کار خودش را کرد
هر چه حسن می گفت ای بی حیا پا را
از چادرش بردار کار خودش را کرد
مثل خوره عمری افتاد بر جانش
می کرد هی تکرار کار خودش را کرد
در چشم دشمن هم ، زینب همان زهراست
از کوچه تا بازار کار خودش را کرد

شاعر : حسین صیامی

• چهارشنبه
• 6
• فروردین
• 1393
• ساعت
• 07:13
• نوشته شده توسط
• یحیی

همینکه پهلوی او گاه گاه میگیرد
نفس به سینه این پا به ماه میگیرد
هنوز بستر خود را عوض نکرده علی
بلند میشود و راه چاه میگیرد
سرش که خورد به در نور دیده اش
حسین را به جای حسن اشتباه میگیرد
مریض خانه اگر لب به آب و نان نزند
پس از سه ماه تنش وزن کاه میگیرد
مریض خانه اگر سیلی از کسی بخورد
سریع صورت او را سیاه میگیرد
هنوزم که هنوز است با همین حالش
علی به چادر زهرا پناه میگیرد
کسی نگفت که این تازیانه در کوچه
به بازویش به کدامین گناه میگیرد
چه آمده به سر چشمهای زهرا که
ز چشمهای علی هم نگاه میگیرد
هنوز نام علی را به پیش او ببری
به لب ترنم روحی فداه میگیرد
خدا به خیر کند درد آمده به پرش
همین که پهلوی او

• چهارشنبه
• 6
• فروردین
• 1393
• ساعت
• 07:14
• نوشته شده توسط
• یحیی

مادری خورد زمین و همجا ریخت بهم
همه زندگی شیر خدا ریخت بهم
بشکند پای کسی که لگدش سنگین بود
تا که زد سلسله آل عبا ریخت بهم
ثلث سادات به پشت در خانه افتاد
نسل سادات همانجا به خدا ریخت بهم

• چهارشنبه
• 6
• فروردین
• 1393
• ساعت
• 07:21
• نوشته شده توسط
• یحیی

ما هم سر سال فاطمیه داریم
هم آخر سال فاطمیه داریم
از این سر سال و آخرش معلوم است
سرتا سر سال فاطمیه داریم

شاعر : استاد علی اکبر لطیفیان

• چهارشنبه
• 6
• فروردین
• 1393
• ساعت
• 07:24
• نوشته شده توسط
• یحیی

عشق زیباترشود درچشمه سار فاطمی
زندگی معنا بگیرد با شعار فاطمی
بارالها استجابت کن که دراین سال نو
یوسف زهرا بیاید در بهار فاطمی

• چهارشنبه
• 6
• فروردین
• 1393
• ساعت
• 07:27
• نوشته شده توسط
• یحیی

همین که پهلوی او گاه گاه می گیرد
نفس به سینه این پابه ماه می گیرد
هنوز بستز خود را عوض نکرده علی
بلند می شود و راه چاه می گیرد
سزش که خورده به در نور دیده اش کم شد
حسین را به حسن اشتباه می گیرد
مریض خانه اگر لب به آب و نان نزند
پس از سه ماه وزن کاه می گیرد
مریض خانه اگر سیلی از کسی بخورد
سریع صورت او را سیاه می گیرد
هنوز هم که هنوز است با همین حالش
علی به چادر زهرا پناه م گیرد
کسی نگفت که این تازیانه در کوچه
به بازو یش به کدامین گناه می گیرد
چه آمده به سر چشمهای زهرا که
ز چشمهای علی هم نگاه می گیزد
هنوز نام علی را به پیش او ببری
ترنم روحی فداه می گیرد
خدا بخیر کند درد آمده به برش
همین که پهلوی

• چهارشنبه
• 6
• فروردین
• 1393
• ساعت
• 07:35
• نوشته شده توسط
• یحیی

گرد علی ضریح تو اندر طواف شد
راه میان خانه و مسجد مطاف شد
دست چهل نفر همه در جنگ با علی
دست تو با تمامی‌شان در مصاف شد
تنها امید دست خدا بود دست تو
دستت شکست و دست علی در کلاف شد
از ذوالفقار نام علی کینه داشتند
اما حساب کینه‌شان با تو صاف شد
‌‌دستت محال بود علی را رها کند
وای از غلاف، هرچه که شد با غلاف شد
تو دست خیر داری و از خیر دست تو
از مالیات - قنفذ ملعون معاف شد
دستی که بوسه‌گاه نبی بود گوئیا
در بازویش دچار کمی انحراف شد
مویی که استخوان تو برداشت پشت در
خوردی زمین به کوچه و دیگر شکاف شد
خانه به خانه در زدی و گفتی از غدیر
اما جواب تو سخنان گزاف شد
بعد از تو ای ستاره‌ی خوشبختی علی
در کنج خ

• چهارشنبه
• 6
• فروردین
• 1393
• ساعت
• 12:50
• نوشته شده توسط
• یحیی

باید امسال به ما عشق تو را هدیه کنند
ساغر از باده ی توحید به ما هدیه کنند
سحری دولت دیدار رخت دست دهد
بلکه ای دوست به ما شهد لقاء هدیه کنند
تحفه ی عشق تو شاید به فقیران بخشند
گوهری ، گاه ، سلاطین به گدا هدیه کنند
ای طبیبی که به درمان بلا شهره تویی
دردمندان تو را ، بلکه شفا هدیه کنند
هل اتایی نشدی ای دل مسکین و اسیر
تا تو را آیه ی احسان و عطا هدیه کنند
بال و پر سوختگانیم ، خوش هستیم به ما
اذن پرواز به سوی شهدا هدیه کنند
ما قتیل العبراتیم ، الهی که به ما
جای گل ، سوز دل و حال بکا هدیه کنند
**
گریه بر روضه ی ارباب سراسر نور است
اشک ، فیضی است که از سوی سما هدیه کنند
دل بین الحرمینی به دعا می خواه

• چهارشنبه
• 6
• فروردین
• 1393
• ساعت
• 12:58
• نوشته شده توسط
• یحیی

آیه الکرسی مادر به سفر پشت سرم
خوانده میشد وبگفتا بسلامت پسرم
من به دنیام فقط مادر خود را دارم
و شب و روز و سحر بوسه به دستش کارم
مادر بهتر از ان برگ درختی یست که هست
مادرم ریشه صد برگ و شجر دارد دست
مادرم مثل همه فاطمه هست الگویش
مادرم کل حجاب است کمی انسویش
مادرم در دل خود غصه ما را دارد

شاعر : امیر فرخنده

• پنج شنبه
• 7
• فروردین
• 1393
• ساعت
• 05:27
• نوشته شده توسط
• یحیی

نمی شود دو سه شب بیشتر بمانی تو ؟!
خودت که جان علی صاحب الزمانی تو
هنوز سنی نداری که قد کمانی تو
ببخش خیر ندیدی از این جوانی تو
چقدر زود سراغ تو آمده پیریت
حلال کن که شدم باعث زمین گیریت
اگر دوام بیاری زمانه برگردد
دوباره فصل بهار و جوانه برگردد
بمان که خنده دوباره به خانه برگردد
به موی زینب مان باز شانه برگردد
بیا و دست بکش از دعای همسایه
بیا و فکر خودت باش جای همسایه
قرار این نبود پیش مرگ من باشی
بلند شو که باز مادر حسن باشی
چقدر زود فکر زینب و کفن باشی
چرا برای حسین فکر پیروهن باشی !
بلند شو که نشستن به تو نمی آید
بلند شو که شکستن به تو نمی آید
اگرچه مثل زنی خانه دار می مانی
اگرچه پای علی آ

• پنج شنبه
• 7
• فروردین
• 1393
• ساعت
• 05:31
• نوشته شده توسط
• یحیی

یازهرا ...

دنده ای کم بشود از کمر یک مادر

پیچ در پیچ شود برگ و بر یک مادر

کاش درباره ی خونی شدن یک سینه

صد و ده بار بپرسم نظر یک مادر

بعد جریان در و سینه و مسمار ای کاش

باز پرپر نشود بال و پر یک مادر

بعد اینکه حسن افتاد به خاک ای عالم

کاش بر خاک نیفتد پسر یک مادر

کوچه ی تنگ مدینه .... حسنش خورد زمین

زیر پا له شده آیا سپر یک مادر؟

وچه سنگین و ثقیل است درون کوچه

ناظر واقعه باشد پدر یک مادر

چه قَدَر سخت و نفسگیر و بد و پر داغ است

درد پهلو بشود همسفر یک مادر

نکند باز خدایا وسط آن کوچه

به سگی پست بیفتد گذر یک مادر

نکند باز بگویند که همسطح شده

با زمینی بدن مختصر یک مادر

سروده : جع

• پنج شنبه
• 7
• فروردین
• 1393
• ساعت
• 08:18
• نوشته شده توسط
• جعفر ابوالفتحی

ای روی دلفروز تو شمع شبانه ام

شد بی فروغ روی تو تاریک خانه ام

ای آرزوی گمشده زهرا کجاستی

تا بنگری فغان و نوای شبانه ام

ای بنت سید قرشی در فراق تو

از دل هزار تیر بلا را نشانه ام

بعد از تو نیست خیر به قاموس زندگی

ترسم که طول عمر شود در زمانه ام (1)

در تنگنای تن شده محبوس روح من

ایکاش مرغ جان بپرد زآشیانه ام

زهرا تو رفتی از غم و محنت رها شدی

من بیتو چون پرندۀ گم کرده لانه ام

مِن بعد درد دل به که گویم که همچو من

باشد شریک درد دل محرمانه ام

پروانه وار بال و پرم سوخت ای عجب

کس باخبر نشد ز شرار زبانه ام

زهرا چرا جواب علی را نمی دهی ؟

ای با خبر زسوز دل عاشقانه ام

اندر حیات عاریه شرمن

• شنبه
• 16
• فروردین
• 1393
• ساعت
• 13:27
• نوشته شده توسط
• یحیی

ما گریه کنان غم صدیقه هستیم
سینه زنان ماتم صدیقه هستیم
در فاطمیه ذکر وا اُما بگیریم
ما بی قرار این دم صدیقه هستیم
ما سینه زنها از ازل تا روز محشر
زیر لوای پرچم صدیقه هستیم
در لا به لای گریه ما را هم دعا کرد
مدیون چشم پر نم صدیقه هستیم
این اشک ما بهر تسلی دادن اوست
با گریه هامان همدم صدیقه هستیم
ام ابیها بودنش اعجاز کرده
ما جرعه نوش زمزم صدیقه هستیم
بی بی همیشه سن و سالی دارد اما
ناراحت عمر کم صدیقه هستیم

شاعر : حبیب باقرزاده

• پنج شنبه
• 7
• فروردین
• 1393
• ساعت
• 11:47
• نوشته شده توسط
• یحیی