غربت بقیع
در پشت دیوار بقیع، غربت به پا شد
در پشت آن دیوار و در، کوثر فنا شد
مادر لگد خورد و مناجاتش همین بود
فریاد یابن العسکری، حاجت لقا شد
شاعر:محمدمهدی عبدالهی
از غربت علی و غم حضرت بتول
باید کشید از دل پر غُصه گاه، آه
نامردها به پهلوی زهرا لگد زدند
وقتی که بود مادر ما پا به ماه، آه
طوری زدند که همه دیدند فاطمه
پهلو شکسته رفت سوی قتلگاه، آه
با چکمه هایشان چقدر این حرامیان
رفتند روی سینه ی ارباب راه، آه
تو مپندار که آتش زده ای برجگرم
تو مپندار که زهر تو شده کارگرم
دل من پیش تر از پیش برافروخته بود
جگرم از اثر واقعه ای سوخته بود
توندانی که چه ها من به دوچشمم دیدم
توندانی من مظلوم چه ها بشنیدم
همره مادرم از کوچه گذر میکردم
وقت رفتن که به اطراف نظر میکردم
کوچه آن روز ندانم که چرا خلوت بود
به دلم دلهره و واهمه و محنت بود
ناگهان دیدم از آن دور کسی می آید
باورم بود که فریاد رسی می آید
روز شد تیره تر از شام ٬گل وپروانه
موقع رفتنِ از کوچه به سوی خانه
همه شهر مدینه سیه ونیلی شد
صورت مادرم از کین هدف سیلی شد
مادرم گفت حسن بر دلم آذر نزنی
حرفی از قصه ی امروز به حیدر نزنی
شاعر : سعید خرازی
شعر شهادت فاطمه زهرا-فاطمه یعنی نبی را مادری
فاطمه یعنی گلِ پیغمبری
فاطمه یعنی مددکارِ علی
همسرِ شیرِ خدا یارِ علی
فاطمه یعنی غمت، یابن الحسن
سوز و آه و ماتمت، یابن الحسن
فاطمه یعنی صدای ناله‌ات
مادرِ مظلومِ هجده ساله‌ات
فاطمه یعنی علی را بی‌قرار
اولین تیغ از دو تیغ ذوالفقار
فاطمه یعنی جمالِ نیلی‌اش
زد عدو در بین کوچه سیلی‌اش
فاطمه یعنی که پهلویش شکست
در میان کوچه یک باره نشست
فاطمه یعنی علی دادم برس
فضه افتادم به فریادم برس
فاطمه یعنی کبودی بر بدن
مانده زخمِ میخ در بر روی تن
فاطمه یعنی همه گریان او
جان فطرس دم به دم قربان او
شعر شهادت فاطمه زهرا-یاس یعنی بوی دل، بوی بهشت
یاس یعنی فاطمه، حیدر سرشت
یاس یعنی کمترین عمرِ جهان
یاس یعنی مادرِ صاحب زمان
یاس یعنی کوچه و آه و شرر
یک گل و یک غنچه با هم پشتِ در
یاس یعنی قوّتِ دستِ علی
هستِ او پیوسته با هستِ علی
یاس یعنی خانه داری نوجوان
مادری افتاده حال و نیمه جان
یاس یعنی شانه بر موی حجاب
ناله در بیداری و در وقت خواب
یاس یعنی حیدر و غسل و کفن
اشکِ چشمِ زینب و آه حسن
یاس یعنی یا حسینِ زیرِ لب
بوسه بر زیر گلویی نیمه شب
یاس یعنی مهدی و وقتِ ظهور
انتقام از غاصبین پر غرور
یاس یعنی انتقام از عاملین
سیلی محکم به روی قاتلین
یاس یعنی ما مدینه می‌رویم
با امیرِ بی‌قرینه می‌رویم
علی ز ماه جمالت چو پرده بردارد
خدا به دیده ی او جلوه ی دگر دارد
به جلوه ای چو ربایی دل از رسول خدا
ز چهره ات نتواند نگاه بر دارد
میان خلق شود چون محبتت تقسیم
پیمبر از همگان سهم بیشتر دارد
علی، ندیده عبادت نمیکند حق را
خدای را به جمال تو در نظر دارد
سزد که غیر خدا مدحتت نگوید کس
که از جلال تو، تنها خدا خبر دارد
نبی، نبوت خود از تو یافت مستحکم
علی، ولایت خود از تو مستقر دارد
ز برج عصمت تو، یازده ستاره دمید
که هر ستاره، هزار آسمان قمر دارد
به مهر و مه ندهم ذرهیی ز مهر تو را
که این معامله یک آسمان ضرر دارد
نسیم شهر مدینه به خلد ناز کند
که هر شب از حرم مخفیت گذر دارد
جحیم، غارت دل می
آسیابت یک طرف افتاده بستر یک طرف
چادر تو یک طرف افتاده معجر یک طرف
هر چه این جا هست چشمان مرا خون کرده است
رنگ این دیوار خانه یک طرف، در یک طرف
گاه دل خون توایم و گاه دل خون پدر
«وای بابا!» یک طرف «ای وای مادر!» یک طرف
از کنار تو که می آید به خانه ناگهان
بر سر زانو می افتد مرد خیبر یک طرف
من چگونه پیرهن کهنه تن یارم کنم
غُصه ی تو یک طرف داغ برادر یک طرف
مثل آن روزی که افتادی می افتد بر زمین
پیکر من یک طرف، او یک طرف، سر یک طرف
من دو بوسه می زنم جای تو و جای خودم
زیر گردن یک طرف، رگ های حنجر یک طرف
وای از آن لحظه که می ریزند بین خیمه ها
گوشواره یک طرف خلخال و معجر یک طرف
شاعر : علی اکبر لطیفیا
بعد از پدر، به فاطمه دشمن امان نداد
و ز مهر، کس تسلی آن خسته جان نداد!
زهرا ندید محسن و، گلچین روزگار
گل چید و فیض دیدن بر باغبان داد!
میخواست با پسر بدهد جان به پشت در
اما چو بیکسی علی دید، جان نداد!
در کوچه خواست تا که شود حامی علی
دردا که تازیانهی دشمن امان نداد!
هر قهرمان کند به نشان خود افتخار
زهرا نشان خود به علی هم نشان نداد!
شاعر : مرحوم قاسم ملکی
ای خوش آن روزی که ما در خانه مادر داشتیم
دیـــده از دیـــدار رخسارش منور داشتیم
هــر کـــسی جـــسـم عــزیزش روز بردارد ولی
ما که نعش مادر خود را به شب برداشتیم
کــــــاش آن روزی کـــــــه تنها مادر ما را زدند
مـــا یکی را در مـــــیان کوچه یاور داشتیم
کاش محسن را نمی کشتند اعدا تا ما غنچه ای
یــــــادرگار از آن گــــل رعنای پرپر داشتیم
کــــــــاش آن ساعت که دانستیم بی مادر شدیم
جـــــــــای آغـــوشش بخاک تیره بستر داشتیم
این در و دیــــــــــوار می گرید بحال ما که ما
مــــــــادری بشکسته پهلو پشت این در داشتیم
مادر مــــــــا رفت از دنیا، در آن حالی که ما
گـــــــریه بـــــــر حــالش سر قبر پ
عشق یعنی عین ، یعنی شین و قاف
عشق یعنی سیلی و ضرب غلاف
عشق یعنی سیر از دنیا شدن
عشق یعنی معنی عقبا شدن
عشق یعنی دیدن مردی زه زن
عشق یعنی روح واحد در دو تن
شق یعنی سرو باغ یاس بین
عشق یعنی چشمه ی احساس بین
عشق یعنی عاشق گوهر شدن
عشق یعنی پشت در كوثر شدن
فاطمه یا فاطمه
عشق یعنی قل هو الله احد
عشق یعنی چیده گشتن با لگد
عشق یعنی بوی یاس و رازقی
عشق یعنی مردن از یك عاشقی
عشق یعنی یك سرود از اشك چشم
عشق یعنی یك سكوت پر زخشم
فاطمه یا فاطمه
عشق یعنی بغض یاس باردار
عشق یعنی گریه كردن زار و زار
عشق یعنی زجر نوح و عمر گل
عشق یعنی قُرةالعین رُسل
عشق یعنی خنده با یك كوه غم
عشق یعنی اشك یكسر ریزد زغم
فاطمه
دلم می خواد یه بار دیگه،مثل تموم مادرا
دخترم و توی بغل ،بگیرم و نگاه كنم
دلم می خوادیه بار دیگه، با اشك دونه دونه ام
سفارش حسین و به ،اسیر كربلا كنم
یا فاطمه یا فاطمه،یا فاطمه یا فاطمه
دلم می خواد یه بار دیگه،با قد و قامت خمم
تكیه ی به دخترم كنم، رو به سوی بابا كنم
دلم می خواد یه بار دیگه،بدون رو گرفتن از
علی و جمع بچه ها، خونه رو با صفا كنم
دلم می خواد یه بار دیگه،مدافع علی باشم
این تن و جون خسته رو،فدای مرتضی كنم
دلم می خواد یه بار دیگه،دخترم و صدا كنم
اما دیگه نا ندارم،تا كه لبام و وا كنم
یا فاطمه یا فاطمه،یا فاطمه یا فاطمه
شاعر:سید مجید بنی فاطمه
آخرش دلم كباب شد
روسرم فلك خراب شد
فاطمه رفتی و حیدر
شده حیرون ،شده حیرون
پاشو دلبرت رسیده
كی به روت پارچه كشیده
پاشو چشمام شده زهرا
پر بارون، پر بارون
انگاری یه عمری خوابی
به علی بده جوابی
باوفا،حالا چرا
می خوای علی رو جا بذاری
بی كسم ،دلت می آد
بری منو تنها بذاری
چه بلایی سرم اُمد
بچه های قد و نیم قد
همه بغض كرده نشستند
دور بستر ،دور بستر
هستیه رفته به بادم
بی تو دشمن شاد شادم
پاشو باز اشكامو پاك كن
جون حیدر، جون حیدر
منو از ریشه سوزوندی
جونم و رو لب رسوندی
پاشو باز، ای دل نواز
كارای خونه رو بگردون
آشنا ،محض خدا
دوباره دستاس و بچرخون
@eyvoontala
فاطمه یا فاطمه یا
دخت ختم الانبیائی فاطمه
نور چشم اولیائی فاطمه
فاطمه یا فاطمه یا فاطمه 2
تو بتولی بضعۀ پیغمبری
یار دلسوزی برای حیدری
عالم هستی همه از هست توست
گردش افلاک اندر دست توست
حیدر کرا ررا همسنگری
چون علی مشکل گشائی فاطمه
فاطمه یا فاطمه یا فاطمه 2
بی پناهیم و پناه ما توئی
در دو عالم تکیه گاه ما توئی
برق نگاه ما توئی
بی نوایان را نوائی فاطمه
فاطمه یا فاطمه یا فاطمه 2
از کرم بنما تو بیماران شفا
با نگاهی حاجت ما کن روا
دست ما گیر تو در روز جزا
شافع روز جزائی فاطمه
فاطمه یا فاطمه یا فاطمه 2
سوی تو ما دردمندان آمدیم
مظهر جود و سخائی فاطمه
فاطمه یا فاطمه یا فاطمه 2
آتش زدن در و دیوار
بیــن دیـوار و در واویلا فدای ولایت شد زهرا
واویلا ، واویلا ، یا زهرا
******
بین دیوار و در افتـاده بـه راه ولایت جـان داده
واویلا ، واویلا ، یا زهرا
******
مدینه فتنه‌ای برپا شد مصیبت نصیب زهـرا شد
واویلا ، واویلا ، یا زهرا
******
لالۀ مدینــه پرپـر شد غنچه‌اش ز کینه پرپر شد
واویلا ، واویلا ، یا زهرا
****
دست شیرخدا شد بسته پهلـوی یــار او بشکستـه
واویلا ، واویلا ، یا زهرا
شاعر : امیر عباسی
دانلود سبک
در آفتاب تو انوار کبریاست مدینه
به سویت از همه سو چشم انبیاست مدینه
اگر چه غریبی نشسته بر در و بامت
هماره با دل ما نامت آشناست مدینه
تو همچو حلقه ی انگشتر و نگین شریفت
تن مقدس پیغمبر ص خداست مدینه
به بیت فاطمه س و باب جبرئیل تو سوگند
تو قبله ی دل مایی خدا گواست مدینه
به هر طرف که نهم روی خویش روی دل
به مسجد الّنبی و مسجد قباست مدینه
هنوز چشم تو محو است بر نماز محمّد ص
هنوز بانگ بلالت به گوش ماست مدینه
هنوز از جگر نخل سبزهای تو بر پا
صدای ناله ی العفو مرتضاست مدینه
هنوز از نفس جبرئیل، گوش دلت را
نوای روح برانگیز هل اتاست مدینه
نیازمند به ناز طبیب نیست وجودم
که در نسیم مسیحایی ا
موجی رسید هیبت دریا تکان نخورد
آتش گرفت دامنش اما تکان نخورد
او قول داده بود فدای علی شود
در پشت در به خاطر مولا تکان نخورد
زهرا خودش علی ست چرا کم بیاورد؟
چون کوه از مقابل آن ها تکان نخورد
با هیبت از حریم ولایت دفاع کرد
طوری که آب در دل مولا تکان نخورد
مسمار لعنتی به پرش گیر کرده بود
این بود علتش اگر از جا تکان نخورد
آن ضربۀ غلاف مگر که چه کرده بود
از آن به بعد بازوی زهرا تکان نخورد
علی اكبر لطیفیان
بسترت را جمع کن از خانه، بیماری بس است
زیر چشمت گود افتاده، پس زاری بس است
از همان روزی که تو تب کرده ای؛ تب کرده ام
خوب شد خوبم کنی دو ماهِ بیماری بس است
تو به فکر گریه ای من هم به فکر گریه ام
این تبسّم کردنِ از روی ناچاری بس است
لاله لاله، لاله لاله، لاله لاله
جای خالی در لباست نیست گلکاری بس است
من مرتب می کنم این خانه ات را تو فقط
لحظه ای هم دست از دیوار برداری بس است
ای شکسته بال، پس کی استراحت میکنی
هر زمان که پا شدم دیدم تو بیداری، بس است
این طرفداریِ از من کار دستت داده است
بعد از این کاری نکن، دیگر طرفداری بس است
باشد امشب میروم پیش خدا رو می زنم
بسترت را جمع کن از خانه، بیماری
مـادر مـگر از مـن خطا دیدی؟
رخسار خود را از چه پوشیدی؟
ای بر علی یاور ای مهربان مادر
ای بر علی یاور ای مهربان مادر
****
دیشب به گیسویم زدی شانه
امشب چـه بنشستی غریبانه
ای بر علی یاور ای مهربان مادر
ای بر علی یاور ای مهربان مادر
****
دیشب دعـا کردی برای من
دیدی به رخ اشک عزای من
ای بر علی یاور ای مهربان مادر
ای بر علی یاور ای مهربان مادر
****
من دختر مظلومه‌ات هستم
از چه نمی‌گیری دگر دستم
ای بر علی یاور ای مهربان مادر
ای بر علی یاور ای مهربان مادر
****
دشمن که بر تو حمله‌ور گردید
در در پشت محسن سپر گردید
ای بر علی یاور ای مهربان مادر
ای بر علی یاور ای مهربان مادر
****
ا
غنچه پرپر گشته بود و گل جدا افتاده بود
پشت در جان علی مرتضی افتاده بود
دست مولا بسته و بیت ولایت سوخته
آیه‌ای از سورۀ کوثر جدا افتاده بود
گوش ناموس خدا شد پاره همچون برگ گل
گوشواره من نمی‌دانم کجا افتاده بود
دست قنفذ رفت بالا بازوی زهرا شکست
پای دشمن باز شد زهرا ز پا افتاده بود
مجتبی در آن میانه رنگ خود را باخته
لرزه بر جان شهید کربلا افتاده بود
فاتح خیبر برای حفظ قرآن در سکوت
کل قرآن در میان کوچه‌ها افتاده بود
کاش ای آتش بسوزی در شرار قهر حق
هرم تو بر صورت زهرا چرا افتاده بود
مادر مظلومه می‌پیچید پشت در به خود
دختر معصومه زیر دست و پا افتاده بود
غیر زهرا غیر محسن غیر آتش غیر د
ای یار و یاور علی تمام لشکر علی
ز رفتن تو می‌رود روح ز پیکر علی
تمام هستم مرو ز دستم
فاطمه جانم فاطمه جانم
****
حامـی تنهـای علـی ام‌ابیهـای عـلی
بی‌تو مدینةالنبی نیست دگر جای علی
تمام هستم مرو ز دستم
فاطمه جانم فاطمه جانم
****
سـرو خمیـدۀ علـی اول شهیدۀ علی
دست برآر و پاک کن اشک زدیدۀ علی
تمام هستم مرو ز دستم
فاطمه جانم فاطمه جانم
****
چـراغ شامگاه مـن شهید بی‌گناه من
می‌روی و مجسمی همیشه در نگاه من
تمام هستم مرو ز دستم
فاطمه جانم فاطمه جانم
****
به اشک صبحگاه تـو به بازوی سیاه تو
جان ز تنم جدا شود در آخرین نگاه تو
تمام هستم مرو ز دستم
فاطمه جانم فاطمه جانم
****
مسافـر شب علـی گرفته کوکب علی
بانو سه ماه منتظر این دقیقه ام
مشغول کار خانه شدی! خوش سلیقه ام !؟
زهرا مرا چه قدر بدهکار می کنی!؟
داری برای دل خوشی ام کار می کنی؟
دراین سه ماه، آب شدم ، امتحان شدم
با هر صدای سرفه ی تو نصفه جان شدم
با دیدنت، نگاه مرا سیل غم گرفت
با اولین تبسم تو، گریه ام گرفت
این بوی نان داغ به من جانِ تازه داد
حتی به پلک های حسن، جان تازه داد
زحمت نکش! هنوز سرت درد می کند
باید کمک کنم، کمرت درد می کند
آیینه ی پراز ترکم، احتیاط کن!
فکری به حال و روز بدِ کائنات کن
تا کهنه زخم بازوی تان تیر می کشد
دستاس خانه، آه نفس گیر می کشد
ازدست تو، به آه شکایت بیاورم
نگذاشتی طبیب برایت بیاورم
با اینکه اه
فاطمه چشمان خود را باز کرد با نگه روی علی را ناز کرد
دست مولا گرفت آن نازنین گفت ای مولا امیر المؤمنین
هر چه گوئی من اطاعت می کنم غمخور خود با تو بیعت می کنم
فاطمه گردد بلا گردان تو هستی زهرا فدای جان تو
ای انیس خلوت شبهای من گوش کن بر این وصیتهای من
یا علی شب بر سر قبرم بمان هل اَتی بر کوثرت یاسین بخوان
گفت وگفت ودیده را بر هم گذاشت هل اتی را غرق در ماتم گذاشت
چاره ساز عالمی بیچاره شد کوثر قرآن زقرآن پاره شد
چهار تن دارند تابوتی به دوش دیده گریان سینه سوزان لب خموش
در دل تابوت جان حیدر است هستی و تاب و توان حیدر است
گوئی آن شب مخفی از چشم همه هم علی تشییع شد هم فاطمه
شهر پیغمبر محیط غم شده زانوی سردار خیبر خم شده
کم کم از دستش زمام صبررفت با دو زانو تا کنار قبر رفت
خاک گل می شد زاشک جاریش تا کند دستی ز رحمت یاریش
ناگهان از آن مزار بی نشان گشت بیرون دستهای باغبان
باغبانم هست و بودم را بده یا علی ، یا س کبودم را بده
این بیابان گل زاشک جاریت آفرین بر این امانت داریت
باغبان تا یاس پرپر را گرفت اشک خجلت روی حیدر را گرفت
یا محمّد از رخت شرمنده ام فاطمه جان داده و من زنده ام
یا محمّد دخترت در خاک خفت درد
یابن الحسن آفتابمان در ابر است
برگرد، که قلب عاشقان بی صبر است
بشمار قبور شهدا را به بقیع
گو مرقد فاطمه کدامین قبر است
***
شب گذشت از نیمه ای دل همدم و مونس کجاست
شمع می پرسد ز پروانه گل نرجس کجاست
بر عزای مادرت یابن الحسن خود هم بیا
تا نگویند این جماعت بانی مجلس کجاست
***
ذکر دل بی قرار ما یا زهراست
در هر نفس اعتبار ما یا زهراست
هر فرقه برای خود شعاری دارند
در هر دو جهان شعار ما یا زهراست
شاعر:ولی الله کلامی زنجانی
بر مشامم می رسد بوی عزای فاطمه
می شوم آماده ی گریه برای فاطمه
هاتفی از آسمان ها می دهد امشب ندا
فاطمیّه آمده، ماه عزای فاطمه
فاطمیّه آمده ای فاطمیّون غیور
خانه ی دل را کنید امشب سرای فاطمه
در عزایش بر تنم دارم لباس نوکری
این لباس مشکی ام باشد عطای فاطمه
من کجا و گریه در بزم عزای او کجا ؟
اشک چشمانم بُوَد لطف خدای فاطمه
بر جراحات عمیق فاطمه مرهم نهد
هر کسی گرید میان روضه های فاطمه
هر کسی بر بام خانه پرچم زهرا زند
می شود ایمن ز غم تحت لوای فاطمه
مهر زهرا را خدا با طینتم کرده عجین
افتخارم این بُوَد هستم گدای فاطمه
در قنوت هر نمازم بر لبم دارم دعا
بارلاها جان من گردد فدای فاطمه
ی
محمد ص آسمان وحی و زهرا س مهر رخشانش
امامان ماه و ساداتند اخترهای تابانش
وجودش جان جان عالم است و باز می گوید
که زهرا س هست جانان من و جانم به قربانش
ندانم کیست این بانو ولی آنقدر می دانم
که فردا دست هر پیغمبری باشد به دامانش
فلک بیت الولای فاطمه س ، خیل ملک خادم
زمین مهریه ي او، کلّ جنّ و انس مهمانش
امیرالمؤمنین ع شیر خدا، او دست و شمشیرش
محمد ص خاتم پیغمبران این است قرآنش
گل لبخند او چون بشکفد بر گلشن حُسنش
دل احمد ص صدف گردد به شوق دُرّ دندانش
شگفتا باز رخ پوشد ز چشم کور، بانویی
که چشم نور بینا می شود از نور ایمانش
شهادت، عشق بازی می کند با عزم مقدادش
مسلمانی، جبین ساید به خاک پای سلمانش
هم از انسان بود برتر هم از حوریه بالاتر
که هم ماتش بود حوریه هم محو است انسانش
گهی خوانند در قدر و شرافت کوثر و قدرش
گهی گویند در تفسیر قرآن نور و فرقانش
چو در بیت ولایت از کمالش پرده بالا زد
علی ع با آن جلال و مرتبت گردید حیرانش
به ذات خالق یکتا، قسم زهراست مخلوقی
که در خلقت نه آغازش بود پیدا، نه پایانش
اگرموسی رود در طور، دست اوست همراهش
اگر عیسی شود بیمار، مهر اوست درمانش
گره خوردند با هم چون نگاه احمد ص و حیدر ع
شب و بیداری و ذکر و نماز و چشم گریانش
سلام الله بر مردی که این بانوست، بانویش
درود خلق برآن زن که این زهراست میزانش
به محشر می شود معلوم قدر و عزت زهرا س
که محشر روز وانفسا بود در تحت فرمانش
اگر نازی کند، جنت بیافتد در دل دوزخ
وگر چشم افکند، دوزخ شود رشک گلستانش
امیرالمؤمنین ع روحی فداها گفته در وصفش
بزرگ انبیا امّ ابیها خوانده در شانش
نبی ص را روح مابین دو پهلو باشد، این دختر
سلام الله بر جسمش، سلام الله بر جانش
به جوش آید بحار رحمت از یک قطره ي اشکش
به وجد آید رسول الله ص از لب های خندانش
نمی گویم خدا باشد، ولی آنقدر می گویم
که چون لطف خدا حدّی ندارد بحر احسانش
هزاران دیده ي فردوس، جای پای زوّارش
هزاران حور و غلمان، خادم خدّام ایوانش
به باغ خلد روح تازه می بخشد ملائک را
اگر روح الامین با خود برد برگی ز ریحانش
سلام انبیا تا روز محشر بر حسین ع او
که مریم قابله، جبریل شد گهواره جنبانش
زبان قاصر، قلم عاجز، خدایا کیست این بانو؟
که پیشانی نهد، مردانگی بر خاک میدانش
مکرّر بوسه زد پیغمبری بر دست و بازویش
که می خواندند خیل انبیا، بر خویش سلطانش
چنان بر او ستم کردند بعد از مصطفی ص امت
که دنیا با تمام وسعتش، گردید زندانش
چنان شهر مدینه تنگ شد بر دخت پیغمبر ص
که جای گریه تنها گشت صحرا و بیابانش
گهی می سوخت چون شمعی کنار تربت حمزه
گهی گل شد ز اشک دیده، خاک بیت الاحزانش
خدا داند، خدا داند که از شب تیره تر می شد
اگر بر روز روشن ریختی رنج فراوانش
بهشت وحی و سیلی و رخ انسیة الحورا
نمی دانم که امت روز محشر چیست برهانش
همای بوستان وحی را کشتند در خانه
خدا داند که همچون جوجه لرزیدند طفلانش
بیابان بود و زهرا س بود وغربت بود و خون دل
غبار چهره می شد شستشو با اشک هجرانش
شرار ناله زهراست ، سوز سینه ي "میثم"
سزد در شعله های دل بسوزد کل دیوانش
در این پست خدمت شما کاربران وب سایت امام هشت یکی از سوزناک ترین روضه های
شهادت حضرت زهرا را آماده کرده ایم
مادر امشب زینبت را ناز کن چشمهای بسته ات را باز کن
یا مکن مادر از این خانه سفر یا که زینب را به همراهت ببر
زینب چهار ساله دوید دامن بابا را گرفت صدا زد : بابا مادرمان را کجا می بری ؟ خدا نکند یک مادر جوانی درخانه جان بدهد بیش از همه بچه های خانه می سوزند ، گریه می کنند، مادر مادر می گویند .
شب بود گل خانه ی ما را بردند بی جان تن جانانه ی مارا بردند
آهسته در سوخته را وا کردند خاکستر پروانه ی ما را بردند
قربان آن بدنی که علی شبانه غسل و کفن کرد .
من از شما می پرسم که آیا دیده اید مردی خودش خانمش را دفن کند . بدن زن را که می خواهند دفن کنند دو محرم باید باشد که یکی بالای قبر و یکی داخل قبر ، امیر المؤمنین یک محرم فاطمه بود .
فرمود : وقتی که بدن را سرازیر قبر کردم دیدم دو دست مثل دستهای پیامبر نمایان شد همه بگوئید یا زهرا
متن روضه خوانی حضرت زهرا(شب تاریكه)
شب تاریكه،دستور اینه كه عزیزان من،صداتون به گریه بلند نشه،عزیزان من هیچ همهمه و زمزمه نداشته باشید،از بقیع برگشتند آقا امیر المؤمنین علیه السلام،جنازه ی اصلی توی اون تابوتی است كه خود خانم فاطمه زهرا سلام الله علیها دستور دادند،توی حجره، قبر فاطمه زهرا آماده،جنازه رو بغل كردند امیر المؤمنین علیه السلام،فقدسترجعة الودیعه،رفتن پایین،گذاشتن تو قبر،همه ی این ها حرف داره سخن داره،فقط یك كلامه،وقتی آقا امیرالمؤمنین علیه السلام خواستند از قبر بیاند بالا،زانوهای حضرت لرزید دیگه توان نداره،همه ی زمین خورده های عالم یا علی می گن،حركت می كنند،علی علیه السلام اونجا زمین خورد،هیچ كی نبود،یه نگاهی كرد به بچه ها،نگاه عمیق به حسن،نگاه كرد،چشماشو برگردوند،به حسین نگاه كرد،چشاشو برگردوند،به ام كلثوم نگاه كرد چشاشو برگردوند،به زینب نگاه كرد،صدا زد زینب جان بیا زیر بغلم و بگیر.
متن مصيبت و روضه حضرت زهرا(س) - (غسل دادن حضرت زهرا)
علی(ع) بعد از ان که کار غسل دادن را به انجام رساند، او را برداشت و در درون کفن هایش جای داد آن گاه وی را با پارچه ای که رسول خدا را با آن خشک نموده بود، خشک کرد، و سپس او را با حنوط بهشتی که پیامبر(ص) فرموده بود و از حنوط دنیا کاملاً متمایز بود، حنوط کرد، سپس وی را در کفن هایش پوشاند، و در هفت قطعه پارچه کفن نمود.[۱]
گریزی به کربلا
شهید اگر چه غسل ندارد ولی کفن دارد، و لباس وی کفن اوست.[۲]
چنانکه وقتی شب عاشورا فرا رسید، امام حسین(ع) به یاران فرمود: لباس هایتان را بشویید و فردا لباس تمیز در بر کنید تا کفن های شما باشد.[۳]
اما وقتی عصر عاشورا فرا رسید، زینب (علی(ع)) پیکر برادر را پیدا کرد و با اندوه فراوان نگاه میکرد که حتی ان کهنه پیراهن را هم از بدن مطهرسیدالشهدا در آورده بودند و امام(ع) بی کفن روی بیابان و زیر آفتاب سوزان کربلا افتاده بود!
[۱] - مستدرک الوسایل، باب تغسیل المیت.
[۲] - وسائل الشیعه، ج ۲، ص ۷۵۹
[۳] - امالی شیخ صدوقف مجلسی سی ام.
منبع: كتاب آتش در حرم
متن روضه حضرت زهرا(آخرین روز عمر حضرت زهرا)( روز آخر)
روز آخر، حضرت فاطمه(ع) گاه نشسته و گاه ایستاده به طرف محلی که در خانه رسول خدا(ص) برای شستشو وجود داشت و در ان آب جمع شده بود، رفت و شروع به شستن لباس های اطفال با دست های لرزان خود کرد، آن گاه کودکان را فراخوانده و شروع به شستشوی سر انان با آب و گل سرشور نمود؛ زیرا که چیزی جز گل سرشور نیافته بود.
علی(ع) در این هنگام به منزل وارد می شود می بینید که همسر عزیزش بستر بیماری را ترک کرده و به انجام اعمال خانه مشغول است. وقتی به وی نگاه کرد، در خویش رقت قلبی احساس نمود که وی با این حالت بیماری چگونه و چرا مشغول کارهای مشکلی است که در موقع سلامت آنها را انجام می داد؟ پس تعجبی ندارد که از او علت بلند شدن از بستر و پرداختن به آن کارها را با وجود بیماری سوال کند؟
ولی حضرت صدیقه (ع) با صراحت پاسخ داد چون امروز آخرین روز عمر من است، خود برخاستم تا سر و لباس کودکانم را بشویم؛ زیرا آنان به زودی یتیم گردیده و بدون مادر خواهند شد!![۱]
گریزی به کربلا
این جا فاطمه(ع) نگران یتیمی فرزندانش است و ان کودکان معصوم را از گرمای محبت مادرانه خویش بهره مند می سازد، اما ای کاش کسی بود در کربلا کودکان یتیم حسین(ع) را تسلین می گفت و درد آن ها را تسکین می داد؛ به جای آن که مهربانی کرده و نوازش کنند با تازیانه و سیلی به صورت آنها زدند.
لا حول ولا قوه الا بالله العلی العظیم
[۱] - فاطمه الزهرا (س)، از ولادت تا شهادت، ص ۵۸۸
منبع: كتاب آتش در حرم
ای بانوی رشیده ام،از داغ تو خمیده ام
مسافری فاطمه
والله عذابم می كنی،خونه خرابم می كنی
اگه بری فاطمه
فاطمه جون من،جوون قد كمون من
آتشم مزن
زینب دلش خونه،حسین با گریه می خونه
تسلیت حسن
آن دوره ی عشق و وفا یادش بخیر
آن روزگار باصفا یادش بخیر
شب عروسی یادته،بابات می گفت
پیر شی به پای مرتضی یادش بخیر
چی شده حالا داری رو عشقمون پا می ذاری
حیدر و بین تموم دشمنا جا می ذاری
فاطمه فاطمه بی تو علی میمیره
اللهم الرزقنا ،كربلاكرببلا،كربلاكرببلا ،كربلاكرببلا
مسبب الاسباب حسین،مفتح الابواب حسین
با تیر عاشقی زدم،اولین انتخاب حسین
بند دل زهرا حسین، دریاتر از دریا حسین
ذكر دل مجنون بود،لیلی تر از لیلی حسین
تا
مادر تو از این خانه رفتی چه غریبانه
پاشیده ز هم جمع شمع و گل و پروانه
مادر مادر مادر ای مظلومه مادر
مادر مادر مادر ای مظلومه مادر
با چشم خودم مادر دیدم که تو را کشتند
جرم تو چه بود آخر بر گو که چرا کشتند
مادر مادر مادر ای مظلومه مادر
مادر مادر مادر ای مظلومه مادر
تو اشک مرا دیدی من داغ تو را دیدم
تو پشت در افتادی من دور تو گردیدم
مادر مادر مادر ای مظلومه مادر
مادر مادر مادر ای مظلومه مادر
امشب چه غریبانه با ناله سحر کردی
زخم جگر خود را پنهان ز پدر کردی
مادر مادر مادر ای مظلومه مادر
مادر مادر مادر ای مظلومه مادر
کی می رود از یادم در گوشه این خانه
با بازوی بشکسته کردی سر من شانه
مادر مادر مادر ا
ناگفته ها دارد دل غم پرورت با من
حرفی بزن از گوشۀ چشم ترت با من
بانوی محجوبم بیا و در میان بگذار
شرح بلایی را که آمد بر سرت با من
از اتفاقاتی که پیش آمد در آن کوچه
آن ماجراهایی که گفته دخترت با من
ای کاش امکان داشت راز رو گرفتن را
یکبار می گفتی به غیر از معجرت با من
از تازیانه با اشاره شکوه ها دارد
لرزیدن انگشت های لاغرت با من
یک روز کارِ خانه، نان پختن، کمی لبخند
اما چه کاری کرد روز دیگرت با من
امروز از اول فقط گفتی"حلالم کن"
ای وای اگر این است حرف آخرت با من
قبل از تو من جان می دهم، احیاء من با تو
بعدش عزیزم کار غسل پیکرت با من
شاعر:مصطفی متولی
