شهادت امام محمد باقر (ع)

ستم روزگار یادش هست
غم لیل و نهار یادش هست
دیده ی اشکبار یادش هست
آنهمه قلب زار یادش هست

روضه بی شمار یادش هست

نیمه جان بین بستر افتاده
باز تب کرده مضطر افتاده
به لبش ذکر مادر افتاده
یاد یک جای دیگر افتاده

چادر پرغبار یادش هست

زهر کرده اثر به اعضایش
ناتوان دست و بی رمق پایش
ترک افتاده است لبهایش
العطش العطش شد آوایش

لب زخمی یار یادش هست

پیر بود و خمیده قامت بود
خانه اش کل سال هیات بود
به تنش ردی از جسارت بود
قاتلش روضه اسارت بود

لحظه های فرار یادش هست

سالها قلب بی قراری داشت
گله ها از شتر سواری داشت
با رقیه چه روزگاری داشت..
با غمش آه و گریه زاری داشت

آبله بود و خار یادش هست

همه ی عمر خود پریشان بود
یاد جدش همیشه گریان بود
آی مردم حسین عطشان بود
آبروی قبیله عریان بود

یک تن و ده سوار یادش هست

عمه هایش چقدر ترسیدند
کوچه های شلوغ را دیدند
مست ها آمدند رقصیدند
به سر روی نیزه خندیدند

زینب بی قرار یادش هست

• یکشنبه
• 19
• مرداد
• 1399
• ساعت
• 15:32
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

بنداول

درکربلا،به سوز و ناله بوده ام
من باسه ساله بوده ام
همبازیه آن گل لاله بوده ام
من دیده ام،لحظه ی آخره حسین
صد پاره پیکره حسین
همراهه کاروان به نی سره حسین

دو دیده ام،شده پر از ستاره
جلو چشام غارت شد گوشواره
برتنه ما،لباسه پاره پاره

یادم نرفته،داغه اسارت،درد و عذاب و
اون خیزران و مجلس اغیار،حاله رباب و

غریب امام باقر

بنددوم

از سوزه زهر،داره میسوزه جگرم
آتیش گرفت پا تا سرم
بزاربگم این لحظه های آخرم
یادم میاد،آسمونه سرخ و سیاه
آتیش سوزی تو خیمه گاه
بیرون اومد شمره لعین از قتلگاه

سره حسین رو از غفا بریده
خدایا مادرش چیا کشیده
قامته خواهرش ز غم خمیده

یادم نرفته،جده غریبم،میونه گودال
پیکره پاکش،به زیره مرکب،شده لگدمال

غریب امام باقر

بندسوم

آه ای خدا،پر غصه گشته سینه ام
مسمومه زهره کینه ام
گریه کنه،روضه های مدینه ام
شنیده ام،غلاف به بازویش زدند
در را به پهلویش زدند
بابغضه حیدر،سیلی بر رویش زدند

میونه کوچه راهشو کی بسته
رده کشیده رو گونش نشسته
حسن شده غمین و دل شکسته

جان میدهم من،دلم حزینه،به یاده مادر
اون وقت و ساعت،که شده زخمی،به پشت اون در

غریب امام باقر

• جمعه
• 8
• اسفند
• 1399
• ساعت
• 19:40
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

◾شهادت امام باقر (ع)

من باقر العلم علوم مصطفایم
من یادگار و وارث کرببلایم
در کربلا بودم بهمراه رقیه
کنج خرابه شاهد راس جدایم

• یکشنبه
• 27
• تیر
• 1400
• ساعت
• 09:51
• نوشته شده توسط
• حاج مرتضی محمودپور

ابو عینیّه مردی از مفاخر
یکی از باوفا یاران باقر
چنین بنموده آن والا روایت
که بودم خدمت پنجم امامت
رسیدش ناگهان یک مرد شامی
سلامی داد و گفتا ای گرامی
من از جان دوستداران شمایم
از این نعمت ز بخت خود رضایم
مرا سرّیست از بابای مرده
که دل از این پریشانحال برده
پناه آورده ام بر آستانت
شود جانم فدای خانمانت
کنون خواهم مرا آسوده دل کن
کرم کن مشکلم را خویش حل کن
مرا یک والد دل مرده ای بود
دریغا راه ایمان را نپیمود
قضا را باغ و ملک و ثروتی داشت
در این دنیای فانی مکنتی داشت
به سر می برد اوقات فراغت
میان باغ خود در استراحت
بزیر خاک اندر باغ پنهان
همه سیم و زر خود داشت نادان
مرا چون با ولایت بود کاری
پدر ز آنرو نکرد از بنده یاری
یگانه وارث ارثیّه باشم
چرا محروم از آن سهمیه باشم
تهی دستم خجل از اهل عیالم
پریشان خاطرم آشفته حالم
امام الرّحمه فرمودش که شامی
تو را من می برم در شاد گامی
بگو آیا تو که اهل یقینی
پدر را دوست داری تا ببینی؟
چو دیدی زود احوالش بپرسی
مکان دفن اموالش بپرسی
لذا حضرت باحیای تقارن
به مکتوبی نوشتش یا ( زخارن )
امام باقر آن فوق فرشته
به شامی گفت گیرد آن نوشته
رود سوی بقیع در دست گیرد
بگوید یا ( زخارن ) نیک بیند
کسی حاضر شود در پیش گامش
بر او از قول من گوید پیامش
ابو عینیّه گوید روز دیگر
رسیدم خدمت فرزند حیدر
دوباره دیدم آن شامی دم در
بود در انتظار شاه محشر
حضور حضرت باقر رسیدم
چنین افشا نمود آن شخص دیدم
هر آنچه امر فرمودی سر آمد
( زخازن ) همره بابایم آمد
پدر را غرق دیدم در سیاهی
بدو گفتم چه باشد این تباهی
شنیدم گفت بر من یا بنیّه
که این اجریست بر حُبّ اُمیّه
هر آنکو دشمن آل رسول است
در آن دنیا ورا آتش شمول است
پس از یک گفتمان و شرح حالش
بمن بنمود جای دفن مالش
خلاصه مشکل آن اهل ایمان
بدست حضرت باقر شد آسان
امام باقر اما خویش افتاد
به دام مهلکی چون دام صیّاد
هشام آن دشمن معلوم معصوم
امام عصر را بنمود مسموم
به چه جرمی ورا مسموم کردند
ز فرزندان خود محروم کردند
امام مهربان عصر خود بود
شهید راه دین لختی نیاسود
وصیّت کرد آقا وقت مردن
کفن باشد ورا پیراهن تن
امام صادق آن پور خوش آئین
ورا اندر بقیع بنمود تدفین
پسر را در بغل بگرفت مادر
کنار فاطمه خوابید آخر
دل ما شیعیان زین غصّه خون است
حسین امّا غمش از حد فزون است
تن صد پاره اش از سر جدا بود
بدن در کربلا سر بر جُدا بود
سه روز آن پیکر خونین و بی سر
میان خاک و خون شد زیب منظر
"صفا" اجرت دهد فرزند زهرا
امام باقر عبد حیّ یکتا

• دوشنبه
• 4
• مرداد
• 1400
• ساعت
• 15:37
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

زهر..آخر راحتم کرد از جفای کربلا..
شاهد عینی شدم در ماجرای کربلا..

پنجمین خورشیدِ تابانم که می سوزم ز غم
زندگی کردم همیشه همیشه پا به پای کربلا

سالها رزقم شده عجز و انابه چون پدر
کاش می شد جان دهم در روضه های کربلا

همسفر بودم به سنِ کودکی با کاروان
صحنه هایی دیده ام در جای جای کربلا

تشنگی را لمس کردم در غروبِ عاطفه
مُردم و زنده شدم در قهقرای کربلا

دیده ام خیلی خجالت می کِشد بانو رباب
شیرخواره شد ..نوا و های های کربلا..

روزِ دهم پشتِ عمّه زینبم را خم نمود
خم شده قدِ کمانش در منای کربلا

بر سرِ نیزه زدند راسِ حسین ابن علی
وای از کعبِ نی و از نیزه های کربلا..

غارت و یغما شروع شد آل عصمت را زدند
رنگِ نیلوفر گرفتند بچّه های کربلا..

دستهامان بسته شد با ریسمانِ متصّل
وَ اسارت شد نصیبِ لاله های کربلا..

عمّه ام مجروح شد از ضربه های بی هوا
مطمئنم شد فقط خیرالنسای کربلا

کوفه و شامات رفتیم و نفس از ما گرفت
ما بلا دیدیم ...از بعدِ بلای کربلا ..

بسته ام بارِ سفر را باز می گویم حسین
از سرم هرگز نرفته چون هوای کربلا

• پنج شنبه
• 14
• مرداد
• 1400
• ساعت
• 12:23
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

نوحه شهادت امام باقر (ع)

زهر جفا شرر زد به جسم و به جانم
پاره جگر بسوی خدایم روانم
واویلتا واویلا واویلا واویلا2
________________________
سوز عطش فتاده خدایا به جانم
یاد جدم سرشک از دو دیده فشانم
واویلتا...
_________________________
یادم آید سر او زپیکر جدا شد
درراه دین وقرآن، لب تشنه، فدا شد
واویلتا...
___________________________
من یادگار مانده ز کرببلایم
من شاهد شهیدان راه خدایم
واویلتا...
__________________________
من اشک خون بابا به بستر بدیدم
دنبال عمه جانم به صحرا دویدم
واویلتا...
__________________________
راحت شدم زدنیا، الا جعفر من
بهر وداع آخر، بیا در بر من
واویلتا....
_______________________
عزای باقر آمد، بقیع ومدینه
ام الائمه آید، غمین وحزینه
واویلتا...
_______________________
ای شیعه ناله سر کن، که عالم غمین است
روز شهادت آن، مه پنجمین است
واویلتا...

شعر :اسماعیل تقوایی

• سه شنبه
• 14
• تیر
• 1401
• ساعت
• 18:33
• نوشته شده توسط
• اسماعیل تقوائی

بند ۱

دوباره توی سینه ام
نشسته غم یه عالمه
حالا دلای ما آقا
دوباره غرق ماتمه

آتیش گرفته پیکرت
یه کوشه ایی نشسته ایی
الهی که فدات بشم
که بال وپر شکسته ایی

چه عاشقونه/برات میخونه
دلی که آقا مثل خزونه
غریب و تنها/میری تو آقا
غمت وجودم رو میسوزونه

دلم یه دنیا غم داره
__________________________
بند ۲

تا اسم تو میاد دلم
دوباره میشه بی قرار
ای آسمون از غم
آقا بی وقفه ببار

آقا میدونی واسه ی
تو جون دادن حاضرم
باافتخارمیگم که من
عاشق امام باقرم

امون ندارم/چه بی قرارم
میخوام که سر رو شونه هات بزارم
خدا میدونه/بی هیچ بهونه
به جز تو هیچ کسی رو دوست ندارم

دلم یه دنیا غم داره

• چهارشنبه
• 15
• شهریور
• 1402
• ساعت
• 21:22
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

◾دو دمه شهادت حضرت باقر(ع)

◾بنداول
باقر علم نبی مسموم از زهر جفاست
فاطمه صاحب عزاست

◾بنددوم
حجت پنجم به عالم یادگار کربلاست
فاطمه صاحب عزاست(۲)

◾بندسوم
صاحب این غصه و غم صادق آل عباست
فاطمه صاحب عزاست(۲)

◾بندچهارم
در اسارت همقدم با عمه در شور و نواست
فاطمه صاحب عزاست(۲)

◾بند پنجم
مسلمیه آمد و عالم همه ماتم سراست
فاطمه صاحب عزاست(۲)

#مرتضی_محمودپور
@haajmorteza

• پنج شنبه
• 24
• خرداد
• 1403
• ساعت
• 00:54
• نوشته شده توسط
• حاج مرتضی محمودپور

پنچمین حجت حق حضرت باقر که خدا
بهر او خلقت این دایره گردون کرد
گشت مسموم جفا از اثر زهر ولید
شیعیان را به جهان غمزده و محزون کرد

• دوشنبه
• 24
• مهر
• 1391
• ساعت
• 07:49
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

بقیع کعبه قدس چهار معصوم است
چهار نور خدا می دمد زدامانش
یکی است حضرت باقر از آن چهار امام
که داغ او زده آتش به قلب یارانش

• دوشنبه
• 24
• مهر
• 1391
• ساعت
• 11:34
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

شعر شهادت امام محمد باقر(ع)

گریه می کنی ...

بین نماز ، وقت دعا گریه می کنی
با هر بهانه در همه جا گریه می کنی

در التهاب آهِ خودت آب می شوی
می سوزی و بدون صدا گریه می کنی

هر چند زهر قلب تو را پاره پاره کرد
اما به یاد کرب و بلا گریه می کنی

اصلاً خود تو کرب و بلای مجسّمی
وقتی برای خون خدا گریه می کنی

آب خوش از گلوی تو پایین نمی رود
با ناله های وا عطشا گریه می کنی

با یاد روزهای اسارت چه می کشی ؟
هر شب بدون چون و چرا گریه می کنی

با یاد زلفِ خونی سرهای نی سوار
هر صبح با نسیم صبا گریه می کنی

شاعر : یوسف رحیمی

• شنبه
• 15
• آبان
• 1389
• ساعت
• 19:14
• نوشته شده توسط
• مهدی نعمت نژاد

شعر شهادت امام محمد باقر(ع)
حضرت باقر(ع)
حضرت باقر(ع) (2)
گوهر آل رسولی
به جهان نور دو عینی
پسر کرب و بلائی
نوه‌ی پاک حسینی

باقر علم جهان را تو ملقب باشی
تو به یادآور هر ناله‌ی زینب باشی
دل شیعه نگرانت
زهر کین برده توانت
حضرت باقر(ع) (2)
تو شفای دل زارت
همه جا فکر حسین است
به لبِ غرق به خونت
همه دم ذکر حسین است
نظرت می رسد آن لحظه اسیرت کردند
سمّ اسبان عدو یکسره زیرت کردند
عطش آمد به سراغت
علی اصغر شده داغت
حضرت باقر(ع) (2)
نازنین یارِ رقیه
ای تو غمخوارِ رقیه
تو بگو علت رازِ
چشمای تارِ رقیه
ای که از زهر و عطش ناله زنان می سوزی
از غم شام بلا، گریه کنان می سوزی
دشمن ار دور و برت شد
عمه زینب سپر

• شنبه
• 15
• آبان
• 1389
• ساعت
• 19:30
• نوشته شده توسط
• مهدی نعمت نژاد

هرکسی که تو کودکی،ببینه کابوس بدی،تا عمر داره یادش نمیره
حالا اگه به جای خواب،با گوشت و پوستش لمس کنه،آرزوشه روزی هزار دفه بمیره
*خودم دیدم،
جوونای خیمه،دویدن و رفتن،تشییع اکبر
*خودم دیدم،
زیره بغلای،حسین و گرفتن،سقا با خواهر
(ای که میگی به روضه خون
روضه ها رو سنگین نخون...سخته شنیدن)
(پنجاه وچار سالی میشه
این روضه ها تو سینمه،شنیدن کی بود مانند دیدن)
#منم اسیر غصه ها ،شاهد کل ماجرا،یادگار کرب و بلا#
********

هنوز تو گوشمه خدا،صدای گریهء علی،اصغر که دلهامون و سوزوند
هرچی که دست به دست میشد،بین رباب و عمه جون،آروم نمیشد هرکسی لالائی میخوند
*خودم دیدم،
زیر عبا بردش،به دشمنا رو زد،حرمله خندید
*خ

• چهارشنبه
• 9
• مهر
• 1393
• ساعت
• 19:52
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

نوحه زمبنه شهادت امام باقر ع

همراه باسبک تصویری

آسمان گریه کن بر من مظلوم

که من از زهر کین شده ام مسموم ۲

پیکرم سوزد جگرم سوزد در کنار من مادرم سوزد۲

امون ای دل یه مدینه یه بیقع یه امامی که حرم نداره

سینه زن ها کسی نیست تا با لا قبرش یه دونه شمع بزاره

امون ای دل امون ای دل امون ای دل امون از غریبی ۲

گر همه عمر خود من عزادارم

یک جهان غم من از کربلا دارم۲

کربلا دیدم من بلا دیدم لاله ها را من سر جدا دیدم۲

امون ای دل دل بی تاب دیگه شد آب زیر افتاب نه سایبونی داره

نه یه زائر نه یه خادم نه تو صحنش روضه خونی داره

امون ای دل امون ای دل امون ای دل امون از غریبی۲

در اسارت اگر با پدر بودم

• چهارشنبه
• 11
• آبان
• 1390
• ساعت
• 12:39
• نوشته شده توسط
• ایمان

من که عمری ستم از خصم ستمگر دیدم

هرچه دیدم همه از کینه حیدر دیدم

امت اینگونه به ما مزد رسالت دادند

ظلم بی حد عوض اجر پیمبر دیدم

حاصل زندگیم جمله همین بود همین

کز همان کودکیم داغ مکرر دیدم

کودکی بیش نبودم که در کرببلا

دسته گلهای نبی را همه پرپر دیدم

بدن بی کفن زینت آغوش نبی

پاره پاره زدم نیزه و خنجر دیدم

ناله واعطشا را ز حرم بشنیدم

اربا اربا بدن قاسم و اکبر دیدم

دشمن آن لحظه که بر خیمه ما آتش زد

دختری خسته دل و سوخته معجر دیدم

ز حسین از قد خم گشته چو زینب پرسید

گفت خواهر به خدا داغ برادر دیدم

دشمن آندم که جدایش ز برادر می کرد

روی رگهای گلو بوسه خواهر دیدم

هرچه در کرببلا دیده ا

• چهارشنبه
• 11
• آبان
• 1390
• ساعت
• 20:16
• نوشته شده توسط
• حیدریم

دنیا تو را چگونه بفهمد؟ چه باوری
از مرز عقلهای زمینی فراتری
ای بی کرانه! لا یتناهی است وصف تو
آئینه‌ی صفات الهی است وصف تو
مبهوت جلوه های جلالت کمیت ها
کی می رسد به درک کمال تو بیت ها
ای باشکوه از تو سرودن سعادت است
این شعرها بهانه‌ی عرض ارادت است
هفت آسمان به درک حضورت نمی رسد
خورشید تا کرانه‌ی نورت نمی رسد
محراب را که عرصه‌ی معراج می کنی
جبریل هم به گرد عبورت نمی رسد
چشم مدينه مات سلوک دمادمت
بوي بهشت مي وزد از خاک مقدمت
محو خودت تمام سماوات می کنی
از بسکه عاشقانه مناجات می کنی
آقا کلیم طور تمنا شدیم و بعد
دلتنگ چشمهای مسیحا شدیم و بعد
مثل نسيم در به در کوچه ها شديم
با چهره‌ی محمدی ات آشنا ش

• شنبه
• 22
• مهر
• 1391
• ساعت
• 11:44
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

منم کشته از زهر کینه عزایم باشد بی قرینه

به حال من گرید مدینه واویلا

جگرم، باشد پاره پاره ازظلم دشمن

بگرید برمن هرگلی درگلشن

واویلا واویلا

یا فاطمه ببین مادر شد باقرت چوگل پرپر

واغربتا غریبم من

همینجا که جانم فداشد کوچه ها غوغا به پا شد

خیانت بر زهرا روا شد واویلا

همین جا شده مادرم شهیده

زبار غصه قامتش خمیده

واویلا واویلا

وقت رفتن عزادارم گریان درو دیوارم

واغربتا غریبم من

دم رفتن این شد نوایم حزین داغ نینوایم

به یاد شه سر جدایم واویلا

دیدم که به مقتل سرش تشنه لب جداشد

ماه نیزه ها شد

واویلا واویلا

رسانده جان من برلب احوال عمه ام زینب

واغربتا غریبم من

شاعر : حاج امیر عباسی

• دوشنبه
• 6
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 13:24
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

از خرابی می گذشتم منزلم آمد به یاد
تو رو خدا اینجور نیست،قربون دلت برم آقاجان،قربون صفای دل شما عزادارای امام باقر ،یكی از دوستان خوب اباعبدالله الحسین می فرماید:شهادت امام باقر،طلیعه دار مُحرمه،شهادت امام باقر كه میرسه،بوی عاشورا میآد،آی حسین،ما جاموندیم،همه كربلایی ها رفتند عرفه كربلا،خیلی مونده حالا،اما میشه خوند
باز این چه شور است،كه در خلق عالم است
حسین.......
اگه بدونی این حسین گفتنت چیكار میكنه،مادرش میگه جان،حسین........
از خرابه می گذشتم منزلم آمد به یاد
دست و پا بشکسته ای دیدم دلم آمد به یاد
در میان باغ دیدم جمع گلها گرد هم
اجتماع دوستان یک دلم آمد به یاد
مگه یادم میره،زیر اون خیمه ن

• شنبه
• 29
• مهر
• 1391
• ساعت
• 05:06
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

از کرببلا تو یادگاری
چون خون شهید پایداری
بر نیزه سر حسین دیدی
بار غم او به جان خریدی
پرپر ز خرابه لاله دیدی
بی جان دل شب سه ساله دیدی
روز شهادت امام باقر است ، امروز بقیع خلوتِ ، فدای آن آقائی که امروز عزاداری ندارد اما مثل چنین روزی وقتی امام باقر به شهادت رسید مدینه یک پارچه ضجه وماتم شد .دوستان و شیعیان حضرت آمدند . شاگردان امام باقر عقب جنازه وا اماما می گفتند . امام صادق بر بدن بابا نماز خواند ، بدن مطهر امام باقر را بردند داخل بقیع کنار قبر پدرش زین العابدین دفن کردند، احترام کردند .
عرضه بدارم آقا بدن شما را شیعیان و دوستان بردند داخل بقیع دفن کردند اما کربلا به فدای آن بدنی که سه شبان

• شنبه
• 29
• مهر
• 1391
• ساعت
• 05:23
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

دل دیوانه من گشته گریزان امشب
شده در وادی غم بی سر و سامان امشب
به امیدی که برد ره به بیابان بقیع
سر نهاده است به هر کوی و بیابان امشب
می رود تا که ببیند به کجا دردل خاک
پیکر حضرت باقر شده پنهان امشب
بشتابید در آن مدفن بی شمع و چراغ
کند از آتش دل شمع فروزان امشب
سبط سبطین نبی با تن مجروح ز کین
شده بر جده خود فاطمه مهمان امشب
اثر زهر به زین تعبیه بر پیکر او
داده بر زندگی اش یکسره پایان امشب
امشب دلت را راهی مدینه کن ، با چشم دل نگاه کن ببین بقیع زائر ندارد . امام باقر عزاداری ندارد ، قربان قبر بی شمع و چراغ تو ، امشب دل شیعیان مدینه است ، امشب هم ناله شوید باامام صادق ، امشب امام صادق کنار بستر

• شنبه
• 29
• مهر
• 1391
• ساعت
• 05:32
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

ای به آه تو سوز جگر، همراه
ایهـا الباقـر یابن رسـول‌الله
ایها المظلوم سیدالمسموم
****
شعله بر جانت از زهر کین افتاد
سر فرزندت صـادق سلامت باد
ایها المظلوم سیدالمسموم
****
ای که عمری شد خون جگر قوتت
فاطمــه گردیـد دنبــال تابــوتت
ایها المظلوم سیدالمسموم
****
شیعه می‌گیرد دائم سراغ تو
از مـزار بی‌شمع و چـراغ تو
ایها المظلوم سیدالمسموم
****
تو بلاهـا در کـرب و بـلا دیدی
مجلس شام و تشت طلا دیدی
ایها المظلوم سیدالمسموم
****
بر تـو مـی‌گریم پسـرِ زهرا
که بود داغت بر جگرِ زهرا
ایها المظلوم سیدالمسموم
از صیام تا قیام 5 – غلامرضا سازگار

• شنبه
• 29
• مهر
• 1391
• ساعت
• 05:45
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

در میان قنوت چشمانم
عکس یک قبر خاکی افتاده
سنگ غربت شکسته بغضم را
دیده ام، صبر خود ز کف داده
کاروان دل شکسته ی من
ره سپار بقیع ویران است
زائرم، زائر امامی که
از غمش سینه بیت الاحزان است...
با سلامی به محضرت آقا!
پر کشیدم شبیه بال نسیم
السلام علیک یابن شهید
السلام علیک یابن کریم
آسمان کبود چشمانم
باز امشب بهانه می گیرد
در جوار مزار خاکیتان
مرغ دل آشیانه می گیرد
روز و شب دارم این نوا آقا
از چه بی بارگاه گردیدی؟!
با هزاران مُرید درگاهت
از چه رو بی پناه گردیدی؟!
ای امامی که غربت ارث شماست!
شعله می بارد از گلستانت!!!
زهر کینه چه بر سرت آورد؟!
پدر و مادرم به قربانت
گر چه از زهر کینه می سوزی
شعله های

• یکشنبه
• 3
• دی
• 1391
• ساعت
• 17:33
• نوشته شده توسط
• یحیی

دلی شکسته و چشمی ز گریه، تر دارم
گشوده ام پر اگر نیت سفر دارم
اگرچه ماه محرم خزان شدم اما
همیشه چند دهه روضه در صفر دارم
همه ز مرگ پدر ارث می برند ومن
بساط گریه ام ارثی ست کز پدر دارم
هشام! زخم دلم که برای حالا نیست
من از غروب دهم زخم بر جگر دارم
زمانه دست ز قلب شکسته ام بردار
من از بریدن رأسش خودم خبر دارم
به یاد ساقی لب تشنه امام شهید
میان قاب دلم عکسی از قمر دارم
اگرچه قصه من مال سال ها پیش است
همیشه یک سر بر نیزه در نظر دارم
غروب کرببلا زخمهای سختی داشت
ولی ز شام بلا زخم بیشتر دارم!
از اینکه بودم و اصغر ز نیزه می افتاد
غرور له شده و آه شعله ور دارم
دلم گرفته از اینکه نشد درآن ایام
ز روی دس

• سه شنبه
• 8
• مهر
• 1393
• ساعت
• 09:26
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

ﺭﻭ ﻗﻠﺒﻢ ﻣﻴﺸﻴﻨﻪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ اﻧﮕﺎﺭ ﻏﻢ ﺯﻣﻮﻧﻪ
ﺑﺎﺯ ﺧﻮﻥ ﺷﺪ ﺧﺪاﻳﺎ ﺩﻝ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻳﻪ ﻋﻤﺮﻱ ﺧﻮﻧﻪ
ﺑﺎﺯ ﻣﻴﺴﻮﺯﻡ اﺯ ﻏﺮﺑﺖ اﻣﺎﻣﻢ
ﺑﺎﺯ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺷﺪ ﺣﺮﻣﺖ اﻣﺎﻣﻢ
ﺗﻮ ﺣﺠﺮﻩ ﺗﻨﻬﺎ اﻗﺎﻡ ﻏﻤﻴﻨﻪ
ﺩاﺭﻩ ﻣﻴﺴﻮﺯﻩ اﺯ ﺯﻫﺮ ﻛﻴﻨﻪ
ﺑﺎﻗﺮ اﻝ ﻃﺎﻫﺎ......
********

اﺯ ﺑﭽﮕﻲ اﻗﺎﻣﻮﻥ ﺩاﺭﻩ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺭﻭﺿﻪ ﻣﻴﺨﻮﻧﻪ
اﺯ ﺑﺎﺭ ﻣﺼﻴﺒﺎﺕ ﭼﻲ ﻛﺸﻴﺪ اﻗﺎﻡ ﺧﺪا ﻣﻴﺪﻭﻧﻪ
ﻫﺮﭼﻲ ﻣﺎ ﻣﻴﮕﻴﻢ اﻭﻥ ﺑﺎ ﭼﺶ ﻣﻴﺪﻳﺪﻩ
ﺩﻳﺪ ﺗﻮ ﻗﺘﻠﮕﺎﻩ ﻳﻚ ﺳﺮ ﺑﺮﻳﺪﻩ
ﺩﻳﺪﻩ ﺧﻴﺎﻣﻲ ك ﻣﻴﺸﻪ ﻏﺎﺭﺕ
ﻳﻚ ﻛﺎﺭﻭاﻥ ك ﻣﻴﺮﻩ اﺳﺎﺭﺕ
ﺑﺎﻗﺮ اﻝ ﻃﺎﻫﺎ .......
********
ﻳﺎﺩﻡ ﻧﻤﻴﺮﻩ ﻭﻗﺘﻲ ك ﺭﻭ ﻧﻴﺰﻩ ﺭﻓﺖ ﺳﺮ ﻋﻠﻤﺪاﺭ
ﭘﺸﺖ ﻏﻴﺮﺕ اﻟﻠﻪ ﻣﺎﻫﺎﺭﻭ ﺑﺮﺩﻥ ﺗﻮ ﻛﻮﭼﻪ ﺑﺎﺯاﺭ
ﺩﺷﻤﻦ ﭼﻘﺪ ﺑﺮ ﻣﺎﻫﺎ ﻣﻴﺨﻨﺪﻳﺪ
ﻫﺮ ﻧﻴﺰﻩ ﺩاﺭ ﺑﺎ ﻳﻪ ﺳﺮ ﻣﻴﺮﻗﺼﻴﺪ
ﻳﻚ ﻋﻤﺮﻩ ﭼﺸﻤﺎﻡ ﻣﻴﺒﺎﺭﻩ ﮔﺮﻳﻪ
ﻳﺎﺩﻡ ﻧﻤﻴﺮﻩ ﺩﻓﻦ ﺭﻗﻴﻪ
ﺑﺎﻗﺮ اﻝ

• چهارشنبه
• 9
• مهر
• 1393
• ساعت
• 05:46
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

نشسته گرد مصيبت به چهره‏ ى اسلام
مدينه آمده روزش سياه‏ تر از شام
كجا روم به كه گويم كه چرخ دون پرور
عزيز فاطمه را مى ‏كشد به دست هشام
ملك به زهر جفا كشت آن امامى را
كه داده جابرش از جانب رسول پيغام
فراز عرشه‏ ى زينى كه بود زهر آلود
رسيد آتش زهرش به عضو عضو تمام
ندانم آنكه بر او چون گذشت، اين داغم
نداشت تاب سوارى دگر در آن هنگام
چه رنج‏ها كه به طفلى رسيد بر جانش
گهى به كرب و بلا گه به كوفه گه در شام
گهى به جانب زندان كوفه ‏اش بردند
گهى به دامان ويرانه‏ ها گرفته مقام
چه غصه داشت كه فرمود: در منى نه سال
كنند گريه بر آن پنجمين امام همام
شنيده‏ ايد كه از تير و زين زهرآلود
رسيد شعله به قلب مقدس دو ا

• پنج شنبه
• 28
• دی
• 1391
• ساعت
• 05:14
• نوشته شده توسط
• یحیی

غربت می باره از نگاش ، آروم نمی گیره چشاش
از سوز و داغِ دلش
از هُرمِ اشك و ناله ها ، شد دشتِ سرخِ لاله ها
دوباره با غِ دلـش
هر چند كه می سوزه تنش از شعله‌ی زهرِ جفا
اما دلش خونه به یادِ خاطرات كربلا
پیچیده تو هفت آسمون سوزِ صداش
خون می چكه از آسمون گریه هاش
واویلتا، واویلتا، واویلتا...
******
پاهاش شده پر آبله ، جای كبودِ سلسله
مونده به روی پرش
با خاطرات كاروان ، از طعنه های كوفیان
زخمی پلك ترش
پای برهنه رفته هر جا پا به پای قافله
یادش نمی ره كینه های زجر و شمر و حرمله
هم با سه ساله خورده سیلی از عدو
هم دیـده روی نیـزه ها رأسِ عمو
واویلتا، واویلتا، واویلتا...

شاعر : یوسف رحیمی

دانلود سبک

• سه شنبه
• 26
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 06:03
• نوشته شده توسط
• یحیی

بی تاب شده پیكرش از شعله‌ی كینه
آتش ، گل كرد ، در باغِ سینه
از سوزِ جگر آهِ غریبانه كشیده كشیده
جان بر لبش از شدّت اندوه رسیده رسیده
پرپر شده باغِ امیـدش
كرده غم دلدار شهیدش
بی تاب و تب ، جان به لب ، حضرت باقر
******
خون شد دلش از خاطره‌ی تلخ اسارت
غربت ، حسرت ، سیلی ، جسارت
همراه سه ساله پی دلدار دویده دویده
در كنج خرابه ز لبش لاله چكیده چكیده
بی­تاب شده در دل شب
با گـریة جانسـوز زینب
بی تاب و تب ، جان به لب ، حضرت باقر

شاعر : یوسف رحیمی

دانلود سبک

• سه شنبه
• 26
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 06:07
• نوشته شده توسط
• یحیی

آه ، به فدای آه باقرالعلوم راهِ حقّه راه باقرالعلوم
یوسف دلم میخواد که قسمتش بشه قعر چاه باقرالعلوم
ای امام پنجمین ، جانفدای راه دین
علم بی نهایتت ، رهنمای مسلمین
یبن الزهرا ... آه...
******
آه ، تو چشای تو نگاه کربلا بوده ای تو بی پناه کربلا
تا به وقت جون دادن بودی آقا غصه دار سوز و آه کربلا
خونجگر چو لاله ای ، غرق سوز و ناله ای
روضه خون ماتمِ ، دختری سه ساله ای
یبن الزهرا ... آه...
******
آه ، یادته تو شام کسی نداشت حیا یادته اهانتا و طعنه ها
آقاجون من و ببخش از این سؤال یادته محله ی یهودیا
نور کوثر و زدن ، دخت حیدر و زدن
بانوی خمیده ی ، بی برادر و زدن
یبن الزهرا ... آه...

شاعر : حاج امیر ع

• سه شنبه
• 26
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 06:11
• نوشته شده توسط
• یحیی

دلم در مدینه زائر شد عزای حضرت باقر شد
واویلا واویلا واویلا
گشته پرپر گل یاسمن تسلیت حجت بن الحسن
گشته مسموم کینه مولا به جنت نوحه گر شد زهرا
دل به غم مبتلا گردیده مدینه کربلا گردیده
چشم دل خونفشان داغت فاطمه نوحه خوان داغت
عزیزم از چه مضطر گشتی مثل آلاله پرپر گشتی
به قربان دو چشم ترت ورم کرده چرا پیکرت
چونکه دل بر غم تو دادم یاد بازوی خود افتادم
شکست از ضربه ای پهلویم ورم کرد از جفا بازویم
ستم بین دیوار و در شد گل نشکفته ام پرپر شد

شاعر : حاج امیر عباسی

دانلود سبک

• سه شنبه
• 26
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 06:15
• نوشته شده توسط
• یحیی

من زاده ی زین العابدینم
عالِم به تمام علم و دینم
من نور دو چشم مرتضایم
من نقطه ی نام مصطفایم
یکتا گل گلشن رسولم
پرورده ی زاده ی بتولم
از کرب و بلا خاطره دارم
از قافله صد خاطره دارم
دیدم که چگونه خیمه ها سوخت
بر حال دل عمه دلم سوخت
دیدم که هراسان و پریشان
می گشت به دنبال یتیمان
دیدم که نشسته بود تنها
بالای سر حسین ، زهرا
دیدم که عدو چه ظالمانه
میزد به سکینه تازیانه
دیدم پدرم در آتش تب
می سوخت بسان شمع در شب
در شام بسی ستم کشیدم
هجده گل سر بریده دیدم
از بام به جای گل خوش رنگ
میریخت به روی سر ما سنگ
در اوج غم و رنجِ اسارت
دیدم که به عمه شد جسارت

شاعر : سعید خرازی

• دوشنبه
• 15
• مهر
• 1392
• ساعت
• 05:03
• نوشته شده توسط
• یحیی