شهادت امام محمد باقر (ع)

من باقر علم خدا هستم
هرلحظه در شورو نواهستم
به یاد دشت کربلاهستم
امون ازاین دل
شهرمدینه خون دل خوردم
به شانه کوه دردو غم بردم
چون لاله ای زغصه پژمردم
امون ازاین دل
ازکودکی رنج وبلا دیدم
یادم نمی رود چها دیدم

دیدم که گلها همه پژمردند
نوباوه ها هریک کتک خوردند
باب مرا بخیمه آزردند
امون ازاین دل
دیدم به دست یکنفر سر بود
دیدم عدو دنبال معجر بود
دیدم که پاره گوش دختر بود
امون ازاین دل
عدو شرر به خیمه ها افروخت
دیدم که طفلی بین خندق سوخت

شدآسمان برسرمن آوار
وقتی که دیدم بادلی خونبار
عمه ی خود را بر سر بازار
امون ازاین دل
زنان شامی غم ما دیدند
برغربت ماهمه خندیدند
پای سر بریده رقصیدند
امون ازاین دل

• یکشنبه
• 28
• مرداد
• 1397
• ساعت
• 10:45
• نوشته شده توسط
• محمود اسدی

رباعی شهادت امام محمد باقر (ع) -( هر لحظه ی قتلگاه در خاطر او )

رباعی اول:

هر لحظه ی قتلگاه در خاطر او
هر لمحه غبار حزن بر ظاهر او
داند که جهان ز داغ دیرینه ی او
نی زهر هشام، گشته آب پیکر او

رباعی دوم:

بی شمع و چراغ آه که شد مقبر او
در مجلس سوگ نیست جز مادر او
از دَدمنشیِ پادشاهیِ سعود
با نوحه بگو بقیع: "کو زائر او"

پ.ن:

وزن: مستفعل فاعلات مستفعل فع

• سه شنبه
• 30
• مرداد
• 1397
• ساعت
• 20:50
• نوشته شده توسط
• مریم موسوی

تو گل گلشن پیمبری، باقری
همچوجدو پدر تو پاکی و طاهری
ای گل فاطمه نور چشم همه
یابن زهرا(۲)

دومین محمد،زنسل پیغمبری
درسخا و کرامت تو چنان حیدری
ای شه بی حرم تویی صاحب کرم
یابن زهرا

امشب از داغ تو شیعه دلش خون شده
پسرت صادق از داغ تو محزون شده
ای شهید ستم دل نشسته به غم
یابن زهرا

مدینه از غم تو گشته چون کربلا
صادق ازداغ تو گرفته بزم عزا
شد بهارت خزان میروی در جنان
یابن زهرا

جانی پست بی دین عوض احترام
زد شرر بر دلت به زهر کینه هشام
زهر کین کرداثر زد به جانت شرر
یابن زهرا

ایکه در عالم است قدر و مقامت رفیع
در غریبی بود قبر شما در بقیع
شیعیان را حبیب مانده ای تو غریب
یابن زهرا

ای که هستی به زین

• پنج شنبه
• 10
• مرداد
• 1398
• ساعت
• 10:29
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

گل بوستان محمد تویی
شکافنده ی علم احمد تویی
تو رمز بقایی تو روح دعایی
گل فاطمه(۲)

تویی نور چشم و گل ساجدین
صفابخش قلب همه مسلمین
به شیعه حبیبی به دردم طبیبی
گل فاطمه

بودقدر تو چون امامان رفیع
بود قبر تو در میان بقیع
بود غربت تو از آن تربت تو
گل فاطمه

اگرچه تویی در بقیع بی حرم
تویی صاحب جود ولطف وکرم
ایاکوه طاعت تویی نور رحمت
گل فاطمه

شده عالم از سوز داغت حزین
شده شیعه از ماتمت دلغمین
تو نور خدایی شهید جفایی
گل فاطمه

شدی کشته بازهر کین هشام
ولی بودی یاد شه تشنه کام
توازپافتادی شهید عنادی
گل فاطمه

به قلب تو زهر ستم زد شرر
شده صادق از داغ تو خون جگر
زغم نور دیده شده قد خمیده
گل فاطمه

تو بو

• پنج شنبه
• 10
• مرداد
• 1398
• ساعت
• 10:30
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

پنجمین نور یزدان همدم شاه عطشان
در مدینه شدامروز کشته ی دین وقرآن
از غم داغ پنجم مولا
مدینه گشته کرب وبلا

شده مسموم کینه گل باغ مدینه
زین مصیبت درعالم همه دلها غمینه
ازغم داغ پنجم مولا
مدینه گشته کرب و بلا

زهر آلوده بر زین زدشررجسم و جانش
کرداثربروجودش سوخته تااستخوانش
ازغم داغ پنجم مولا
مدینه گشته کرب و بلا

ازغم داغ باقر مدینه کربلا شد
ذکر شیعه درعالم آه و واویلتا شد
ازغم داغ پنجم مولا
مدینه گشته کرب وبلا

بدنت گشته تشییع. برروی دوش یاران
تن جد غریبت کردعدو تیرباران
ازغم داغ پنجم مولا
مدینه گشته کرب و بلا

دیده ای لاله های پرپر کربلا را
بدن پاره پاره سر از تن جدا را
از غم داغ پنجم مولا
مدی

• پنج شنبه
• 10
• مرداد
• 1398
• ساعت
• 10:35
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

حضرت باقر امام بی قرینه
در مدینه شد شهید ظلم و کینه
واویلا واویلا واویلا واویلا (۲)

باقرالعلم نبی، امام مظلوم
اززهربه زین مالیده شده مسموم
واویلا واویلا واویلا واویلا

هشام دون خون جگر نموده دلها
درجنان می سوزد از این ماتم طاها
واویلا واویلا واویلا واویلا

امشب مدینه از غم ماتم سرا شد
بیت امام باقر بزم عزا شد
واویلا واویلا واویلا واویلا

عاقبت از زهر کین پرپر شد باقر
در جنان میهمان مادر شد باقر
واویلا واویلا واویلا واویلا

در بقیع،خاکی بودتربت باقر
از قبر او معلوم است غربت باقر
واویلا واویلا واویلا واویلا

همیشه بوده به یاد کرب و بلا
پیکردر خون و سر روی نیزه ها
واویلا واویلا واویلا واویلا

تش

• پنج شنبه
• 10
• مرداد
• 1398
• ساعت
• 10:48
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

پنجمین گل زگلشن طاها
به تونازند تمامی دنیا
که شکافنده تمام علوم
تویی از نسل حیدر و زهرا
گل زهرا مدد مدد باقر(۳)

ای گل باغ مصطفی باقر
ازتو گشته تمام دین ظاهر
برای شیعه تا بروز حشر
همه احکام تو شده صادر
گل زهرا مددمدد باقر

پسر زین العابدینی تو
گل زهرا تمام دینی تو
همچوجد غریب و مظلومت
شیعیان راحبل متینی تو
گل زهرا مدد مدد باقر

مهر و حبت به سینه دارم من
در دل خود دفینه دارم من
ای امید تمام خسته دلان
آرزوی مدینه دارم من
گل زهرا مدد مدد باقر

ساجدین را نور دو عین بودی
توهمیشه به شور و شین بودی
همه ی عمر به یاد کرب و بلا
یاد عاشورا و حسین بودی
گل زهرا مدد مدد باقر

روز عاشورا لحظه ی حساس
تشنگی را

• پنج شنبه
• 10
• مرداد
• 1398
• ساعت
• 10:49
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

همینکه ذکر احادیث قال باقر شد
عجین دل همه با کردگار غافر شد

دلیلِ زینتِ دین پیمبرست باقر
عزیز حضرت زهرا و حیدرست باقر

امام پنجم و باب النجات انسان ست
شفیع محشر پروردگار سبحان ست

اگر چه اهل دیار رسول اکرم بود
ولی دلش همه دم غرق حزن و ماتم بود

مدینه در دل خود عالمی حکایت داشت
مدینه آب و هوایش شمیم غربت داشت

مدینه باغِ دلش را همیشه پرپر کرد
صفای آینه اش را زغم مُکَدَر کرد

میان روضه ی حیرت مکررا میسوخت
همینکه چشم ترش رابه میخِ در میدوخت

زداغ یاس نبی غرقِ بی قراری بود
هوای دیده ی او دم به دم بهاری بود

شبی مصیبت مادر قرار از او میبرد
شبی زماتم سنگین کربلا میمرد

گواه غربت و درد عزیز زهرا بود

• سه شنبه
• 15
• مرداد
• 1398
• ساعت
• 08:51
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

#امام_باقر_شهادت

جان فدای تو حضرت باقر
دل سرای تو حضرت باقر
تو چون اجداد خود کریم استی
من گدای تو حضرت باقر
ریزه خوارم به خان احسانت
پدر و مادرم به قربانت
—------—
ای به قربان قبر ویرانت
دل عشاق شمع سوزانت
شب که در بر روی همه بسته است
مادرت فاطمه است مهمانت
دور قبر تو نیست زواری
تا کند در غمت عزاداری
—---------
سوخت عمری دلت ززهر هشام
تا که کار تو زهر کرد تمام
بود سوزنده تر تو را از زهر
داغ کرببلا و کوفه و شام
تا که بنمود زهر شعله ورت
خاطراتش نرفت از نظرت
—------
ای دلت داغدار عاشورا
دیده ات اشکبار عاشورا
آخرت داغ کربلا می کشت
آخرین یادگار عاشورا
دیده ای آنچه هیچ دیده ندید
روضه هایی که هیچ کس

• سه شنبه
• 15
• مرداد
• 1398
• ساعت
• 21:17
• نوشته شده توسط
• عبدالحسین میرزایی

دیده در کودکی اش داغ کبوترها را
تبر و سوختن جان صنوبرها را
راوی مقتل سرخی ست که می سوزاند
شرح ان صفحه به صفحه همه دفترها را
تیغ بی مهر عطش بود و لب کودک ها
دیده او چهره ی شرمنده ی مادر ها را
عمه را دیده که در بی کسی عصر حرم
گره بر روی گره می زده معجر ها را
آنکه خود درد کشیده ست فقط می فهمد
پای پر آبله و گریه ی دختر ها را
مقتل از جانب او گفت که عمه جانش
دیده بر زیر گلو کندی خنجر ها را
ناگهان در وسط هلهله ها می چیدند
روی سرنیزه ی بی رحمی خود سرها را

• چهارشنبه
• 16
• مرداد
• 1398
• ساعت
• 09:30
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

بند اول
امام باقر (ع)

آه؛میسوزه جون و تنم/از؛زهر کینه ای خدا
آه؛نمیره از یاد من/آه،خاطراته کربلا

دیدم روی نیزه/من راس جدارو
دیدم زیر دست و/پا خون خدارو

دیدم که قمر/شد نقش زمین
از این غم حسین/شد زار و حزین

اما غم شام و،کوفه زده آتیش
به قلب من ای زهر،دیگه تو نزن نیش
اون کوچه و بازار،اون مجلس اغیار
یادم که میفته،میده منو آزار

(واویلا واویلا)

بند دوم
حضرت مسلم (ع)

من؛غریبه شهر غمم/در،کوفه شدم تنها
آه،ذکر لب من شد /آه،کوفه میا مولا

از کوفه و کوفی/آقا گله دارم
من بی کس و تنها/جایی رو ندارم

جز حرف دروغ/حرفی ندارن
سرها رو روی /نیزه میذارن

با دستای بسته،قلبم چه میلزره
میترسم از اینا،چشماشونه

• چهارشنبه
• 16
• مرداد
• 1398
• ساعت
• 10:11
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

پنجمین نور خدای قادرم
یادگار کربلا من باقرم

من ز طفلی غم روی غم دیده ام
زخم زنجیر پدر هم دیده ام

دیدم آری نوگلی پژمرده بود
نی ز بی آبی که سیلی خورده بود

دیدم آری دختری آواره بود
گوش او چون گوش عمه پاره بود

من به خیمه جسم اکبر دیده ام
یک عبا را پر زپیکر دیده ام

من خودم دیدم یکی سر می برد
یکنفر خلخال دختر می برد

کاش می مردم نمیدیدم ولی
پشت خیمه نیزه بود ویک علی

من خودم دیدم به صدآه وفغان
عمه را درمجلس نامحرمان

سرخ مویی بود باما درستیز
بین ما میگشت دنبال کنیز

شامیان پستند و نامرد و بدند
عمه را،ازهرطرف سهنگش زدند

غصه های کودکی مانده به یاد
زجر خیلی کودکان را زجر داد

دختری که بعد بابا زا

• چهارشنبه
• 16
• مرداد
• 1398
• ساعت
• 20:19
• نوشته شده توسط
• محمود اسدی

یا امام باقر(ع)
من باقرالعلمم،زنسل مرتضایم
از کودکی با رنج وغمها آشنایم

همراه بابایم مصیبتها بدیدم
من شاهد غمهای دشت کربلایم

دیدم رشادتهای سربازان دین را
جا مانده از خیل شهیدان خدایم

بابای من بیمار بود وگریه می کرد
دلخون زآن حال پدر،آن گریه هایم

دیدم که لب تشنه سرجدم بریدند
ازبس زدم ناله نمی آمد صدایم

عمه میان قتلگه فریاد می زد
وقتی که پیدا کرد جد سرجدایم

دیدم اسیری رفتن آل خدا را
بس لطمه ها خورده زآن شام بلایم

ای زهر ممنونم که مرگم را رساندی
با مرگ از آن غصه وغمها رهایم

• چهارشنبه
• 16
• مرداد
• 1398
• ساعت
• 22:05
• نوشته شده توسط
• اسماعیل تقوائی

امشب دلم با دردِ عشقت همنشین است
از داغِ تو می سوزد و با غم عجین است

ای پنجمین نورٌ علیٰ نورُ علیٰ نور
خورشیدِ قلبت چشمه یِ نورِ یقین است

عِلمی که در دل داری اِی علّامه یِ دهر
یک چشمه از علمِ امیرَالمؤمنین است

مثلِ تمامِ خاندانت دستِ مهرت
بین زمین و آسمان ،حبل المتین است

با روضه های کربلا، ذکرِ لـبِ ما
یا باقر و یَابنَ الاِمامُ ساجِدین ، است

ای روضه خوانِ کربلا با نوحه هایت
از غُصه...آتش،در پَرِ روحُ الاَمین است

از فصلِ داغِ کودکی هایت،دمادم
قلبت اسیر خاطراتی آتشین است

مکشوف دیدی که غل و زنجیر ظلمت
در دست و پای کودکانی نازنین است

لبخند آمد بر لبت وقتی که دیدی
مرغِ اجل در پیش رویت در کم

• پنج شنبه
• 17
• مرداد
• 1398
• ساعت
• 14:51
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

بند اول:
عاشقی همجوارت نیست، همدمی هم کنارت نیست
حتی شب عزاداریت، کسی پیش مزارت نیست
وااای وااای وااای واویلا
تو ذهن خودم ، حرم میکشم
همیشه توی خیال خودم برای غمت علم میکشم
آه از بی یاری
آه غصه داری
آه از زهر کاری
(غریب آقام غریب آقا)

بند دوم:
تو هنوزم عزاداری، گریه ی بی صدا داری
هر روز توی دلت آقا ، روضه ی کربلا داری
وااای وااای وااای واویلا
دلت از عطش ، کبابه هنوز
صدای رقیه داره میپیچه توی دل خرابه هنوز
آه، از کربلا
آه، وا عطشانا
آه، کو مشک سقا
(غریب آقام غریب آقام)

• پنج شنبه
• 17
• مرداد
• 1398
• ساعت
• 15:05
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

دوبیتی شهادت امام محمد باقر(ع)
تشنه می سوخت و از بسترِ خود می افتاد
العطش گوی به دور و برِ خود می افتاد
کاسه ی آب که می دید دلش می لرزید
یاد لب های عمو اصغر خود می افتاد

• جمعه
• 18
• مرداد
• 1398
• ساعت
• 02:14
• نوشته شده توسط
• حسن فطرس

شعر شهادت حضرت امام محمّد باقر(ع)
عالم به هجرت مبتلاست ای یادگار کربلا
خاک بقیعت دل جلاست ای یادگار کربلا
امشب بقیع خلوتت بی زائر است و بی چراغ
چون وقتِ اَعمالِ مِناست ای یادگار کربلا
این گونه غربت تازه نیست، زخمی عمیق و کهنه است
این غربتت از کربلاست ای یادگار کربلا
با تو حسینی شد دلم، با تو شدم اهل عزا
این روضه میراث شماست ای یادگار کربلا
از کودکی می سوختی، تا روشنی افروختی
سوزِ صدایت آشناست ای یادگار کربلا
اي هم نوای كودكان، در لحظه های العطش
اصغر میانِ خیمه هاست، ای یادگار کربلا
دنبال آب آمد رباب، دارد تمنای جواب
ساقی طفلان کو؟ کجاست؟ ای یادگار کربلا
وقتی کنار عمه ات، بر سینه و سر می زنی
جد

• جمعه
• 18
• مرداد
• 1398
• ساعت
• 02:21
• نوشته شده توسط
• حسن فطرس

سوره ای که بدونِ بسم الله
در کتابِ خداست، یک سِلک است
سورۀ توبه را مرورکنید
محتوایش برائت از شرک است
.
اصلِ اعلامِ این برائت ها
ابتکار من است در مکه
دهۀ روضه در منا خواندن...
دهۀ سوگِ ماه ذیحجه
.
در وصایای خود نوشتم من
در منا روضه ای بپا سازند
این وصیت بهانه ای شد تا
همه جا یادِ کربلا سازند
.
روضۀ من، به روضه خوانان گو
روضۀ زهرِ کینه تنها نیست
حقِّ ما را ادا کند آنکه
فارغ از اصلِ روضۀ ما نیست
.
روضه های من از زبان من است
دردهایی ز نونهالی خود
بازگو میکنم برای شما
خاطراتی ز خردسالی خود
.
یادم آید ز روزهای خوشم
بارقیه که همزبان بودیم
پدرم، جدّم، عمه ام، عمویم
در مدینه کنارشان بودیم
.
از مدینه که

• شنبه
• 19
• مرداد
• 1398
• ساعت
• 14:53
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

عمري فقط چشم ترش آمد به يادت
در تشنگي آب آورش آمد به يادت

وقتي جوانت پيش چشمت راه ميرفت
آري وداع اكبرش آمد به يادت

پس از گلويت آب خوش پائين نرفته
با ديدن آب،اصغرش آمد به يادت

قطعأ صداي پاي هر اسبي كه آمد
سم ستور و پيكرش آمد به يادت

با ديدن هر سارباني در سفرها
انگشت با انگشترش آمد به يادت

وقتي كسي نان در تنور خانه ميپخت
راس پر از خاكسترش آمد به يادت

هر روز هنگام غذا خوردن يقينأ
ضعف رقيه دخترش آمد به يادت

اين لحظه ي آخر كه اطرافت شلوغ است
شاه و وداع آخرش آمد به يادت

كردي وصيت در منا روضه بگيرند
از بسكه اشك خواهرش آمد به يادت

• یکشنبه
• 20
• مرداد
• 1398
• ساعت
• 16:27
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

مانند شمعی پیکر تو بی صدا سوخت

در شعله های سرکـشِ زهر جفا سوخت

قـرآن ناطـق بـودی و با خود نگفتیـم

ای مُصحف توحید آیاتت چرا سوخت؟

حجّش قبول آن کس که پای روضه ی تو

در آفتاب داغ صحرای منا سوخت

بسیار در شهر مدینه سوخت قلبت

امّا بمیرم بیـش از آن در کربلا سوخت

بوی حُسین از آهت آمـد بر مشامم

از بس دلت در ماتم خون خُدا سوخت

مانند زینُ العابدین ، روح تو عُمـری

وقت عبور از روضه ی شام بلا سوخت

افـتادنت را دید از بالای ناقه

بابای تو خیلی پس از این ماجرا سوخت

ذهن تو پنجاه و سه سال ای نوح گریه

وقت مُجسّـم کردنِ طشتِ طلا سوخت

شلّاق نامردی تو را دنبال می کرد

آن ساعتی که خیمه ی آل عبا سوخت

آت

• یکشنبه
• 10
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 09:08
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

-لطفا حق روضه ادا شود-

پیر شد هر لحظه پای روضه ها، مثل پدر
در نیاورد از تنش رختِ عزا، مثل پدر

حلقه میزد اشک در چشمش؛ به گریه می نشست
از مصیبت های سختِ کربلا، مثل پدر

خشک میشد حنجرش، میسوخت، تا می دید که
طفلِ تشنه، شیرخواره هر کجا، مثل پدر

یاد مشک پاره و دستِ قلم در علقمه
داغدارِ جملۂ «أدرک أخا»، مثل پدر

زیر لب میخواند گریان روضه ها را یک به یک
ضجّه میزد یادِ آن خونین-قفا، مثل پدر

رفت پیش چشم او سرها به روی نیزه و
دید جسم ِ بی کفن بر بوریا، مثل پدر

خیمه ها میسوخت! موهای رقیه(س) همچنین
داشت با خود گریه های بیصدا، مثل پدر

من فدای کودکی هایش که رفت از کربلا
با دو دستِ بسته تا شام ِ بلا، مثل پدر

بر سرِ بازارِ آذین بسته بین هلهله
بر سرش میخورد سنگِ بیهوا، مثل پدر

در خرابه ناتوان افتاد! خوابش برده بود
روی خار و خاک؛ بی آب و غذا، مثل پدر

آخرش مسموم شد با زهر، مظلومانه شد-
در بقیعِ بی حرم قبرش رها مثل پدر!

#صلی_الله_علیک_یاأباعبدالله_الحسین
#السلام_علیک_یا_باقرالعلوم_دخیلک
#سلام_بر_ائمۂ_غریب_بقیع
#لعن_الله_علی_آل_سعود

• دوشنبه
• 6
• مرداد
• 1399
• ساعت
• 19:21
• نوشته شده توسط
• مرضیه عاطفی

ستم روزگار یادش هست
غم لیل و نهار یادش هست
دیده ی اشکبار یادش هست
آنهمه قلب زار یادش هست

روضه بی شمار یادش هست

نیمه جان بین بستر افتاده
باز تب کرده مضطر افتاده
به لبش ذکر مادر افتاده
یاد یک جای دیگر افتاده

چادر پرغبار یادش هست

زهر کرده اثر به اعضایش
ناتوان دست و بی رمق پایش
ترک افتاده است لبهایش
العطش العطش شد آوایش

لب زخمی یار یادش هست

پیر بود و خمیده قامت بود
خانه اش کل سال هیات بود
به تنش ردی از جسارت بود
قاتلش روضه اسارت بود

لحظه های فرار یادش هست

سالها قلب بی قراری داشت
گله ها از شتر سواری داشت
با رقیه چه روزگاری داشت..
با غمش آه و گریه زاری داشت

آبله بود و خار یادش هست

همه ی عمر خود پریشان بود
یاد جدش همیشه گریان بود
آی مردم حسین عطشان بود
آبروی قبیله عریان بود

یک تن و ده سوار یادش هست

عمه هایش چقدر ترسیدند
کوچه های شلوغ را دیدند
مست ها آمدند رقصیدند
به سر روی نیزه خندیدند

زینب بی قرار یادش هست

• یکشنبه
• 19
• مرداد
• 1399
• ساعت
• 15:32
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

بنداول

درکربلا،به سوز و ناله بوده ام
من باسه ساله بوده ام
همبازیه آن گل لاله بوده ام
من دیده ام،لحظه ی آخره حسین
صد پاره پیکره حسین
همراهه کاروان به نی سره حسین

دو دیده ام،شده پر از ستاره
جلو چشام غارت شد گوشواره
برتنه ما،لباسه پاره پاره

یادم نرفته،داغه اسارت،درد و عذاب و
اون خیزران و مجلس اغیار،حاله رباب و

غریب امام باقر

بنددوم

از سوزه زهر،داره میسوزه جگرم
آتیش گرفت پا تا سرم
بزاربگم این لحظه های آخرم
یادم میاد،آسمونه سرخ و سیاه
آتیش سوزی تو خیمه گاه
بیرون اومد شمره لعین از قتلگاه

سره حسین رو از غفا بریده
خدایا مادرش چیا کشیده
قامته خواهرش ز غم خمیده

یادم نرفته،جده غریبم،میونه گودال
پیکره پاکش،به زیره مرکب،شده لگدمال

غریب امام باقر

بندسوم

آه ای خدا،پر غصه گشته سینه ام
مسمومه زهره کینه ام
گریه کنه،روضه های مدینه ام
شنیده ام،غلاف به بازویش زدند
در را به پهلویش زدند
بابغضه حیدر،سیلی بر رویش زدند

میونه کوچه راهشو کی بسته
رده کشیده رو گونش نشسته
حسن شده غمین و دل شکسته

جان میدهم من،دلم حزینه،به یاده مادر
اون وقت و ساعت،که شده زخمی،به پشت اون در

غریب امام باقر

• جمعه
• 8
• اسفند
• 1399
• ساعت
• 19:40
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

◾شهادت امام باقر (ع)

من باقر العلم علوم مصطفایم
من یادگار و وارث کرببلایم
در کربلا بودم بهمراه رقیه
کنج خرابه شاهد راس جدایم

• یکشنبه
• 27
• تیر
• 1400
• ساعت
• 09:51
• نوشته شده توسط
• حاج مرتضی محمودپور

ابو عینیّه مردی از مفاخر
یکی از باوفا یاران باقر
چنین بنموده آن والا روایت
که بودم خدمت پنجم امامت
رسیدش ناگهان یک مرد شامی
سلامی داد و گفتا ای گرامی
من از جان دوستداران شمایم
از این نعمت ز بخت خود رضایم
مرا سرّیست از بابای مرده
که دل از این پریشانحال برده
پناه آورده ام بر آستانت
شود جانم فدای خانمانت
کنون خواهم مرا آسوده دل کن
کرم کن مشکلم را خویش حل کن
مرا یک والد دل مرده ای بود
دریغا راه ایمان را نپیمود
قضا را باغ و ملک و ثروتی داشت
در این دنیای فانی مکنتی داشت
به سر می برد اوقات فراغت
میان باغ خود در استراحت
بزیر خاک اندر باغ پنهان
همه سیم و زر خود داشت نادان
مرا چون با ولایت بود کاری
پدر ز آنرو نکرد از بنده یاری
یگانه وارث ارثیّه باشم
چرا محروم از آن سهمیه باشم
تهی دستم خجل از اهل عیالم
پریشان خاطرم آشفته حالم
امام الرّحمه فرمودش که شامی
تو را من می برم در شاد گامی
بگو آیا تو که اهل یقینی
پدر را دوست داری تا ببینی؟
چو دیدی زود احوالش بپرسی
مکان دفن اموالش بپرسی
لذا حضرت باحیای تقارن
به مکتوبی نوشتش یا ( زخارن )
امام باقر آن فوق فرشته
به شامی گفت گیرد آن نوشته
رود سوی بقیع در دست گیرد
بگوید یا ( زخارن ) نیک بیند
کسی حاضر شود در پیش گامش
بر او از قول من گوید پیامش
ابو عینیّه گوید روز دیگر
رسیدم خدمت فرزند حیدر
دوباره دیدم آن شامی دم در
بود در انتظار شاه محشر
حضور حضرت باقر رسیدم
چنین افشا نمود آن شخص دیدم
هر آنچه امر فرمودی سر آمد
( زخازن ) همره بابایم آمد
پدر را غرق دیدم در سیاهی
بدو گفتم چه باشد این تباهی
شنیدم گفت بر من یا بنیّه
که این اجریست بر حُبّ اُمیّه
هر آنکو دشمن آل رسول است
در آن دنیا ورا آتش شمول است
پس از یک گفتمان و شرح حالش
بمن بنمود جای دفن مالش
خلاصه مشکل آن اهل ایمان
بدست حضرت باقر شد آسان
امام باقر اما خویش افتاد
به دام مهلکی چون دام صیّاد
هشام آن دشمن معلوم معصوم
امام عصر را بنمود مسموم
به چه جرمی ورا مسموم کردند
ز فرزندان خود محروم کردند
امام مهربان عصر خود بود
شهید راه دین لختی نیاسود
وصیّت کرد آقا وقت مردن
کفن باشد ورا پیراهن تن
امام صادق آن پور خوش آئین
ورا اندر بقیع بنمود تدفین
پسر را در بغل بگرفت مادر
کنار فاطمه خوابید آخر
دل ما شیعیان زین غصّه خون است
حسین امّا غمش از حد فزون است
تن صد پاره اش از سر جدا بود
بدن در کربلا سر بر جُدا بود
سه روز آن پیکر خونین و بی سر
میان خاک و خون شد زیب منظر
"صفا" اجرت دهد فرزند زهرا
امام باقر عبد حیّ یکتا

• دوشنبه
• 4
• مرداد
• 1400
• ساعت
• 15:37
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

نوحه شهادت امام باقر (ع)

زهر جفا شرر زد به جسم و به جانم
پاره جگر بسوی خدایم روانم
واویلتا واویلا واویلا واویلا2
________________________
سوز عطش فتاده خدایا به جانم
یاد جدم سرشک از دو دیده فشانم
واویلتا...
_________________________
یادم آید سر او زپیکر جدا شد
درراه دین وقرآن، لب تشنه، فدا شد
واویلتا...
___________________________
من یادگار مانده ز کرببلایم
من شاهد شهیدان راه خدایم
واویلتا...
__________________________
من اشک خون بابا به بستر بدیدم
دنبال عمه جانم به صحرا دویدم
واویلتا...
__________________________
راحت شدم زدنیا، الا جعفر من
بهر وداع آخر، بیا در بر من
واویلتا....
_______________________
عزای باقر آمد، بقیع ومدینه
ام الائمه آید، غمین وحزینه
واویلتا...
_______________________
ای شیعه ناله سر کن، که عالم غمین است
روز شهادت آن، مه پنجمین است
واویلتا...

شعر :اسماعیل تقوایی

• سه شنبه
• 14
• تیر
• 1401
• ساعت
• 18:33
• نوشته شده توسط
• اسماعیل تقوائی

◾نوحه سینه زنی
◾شهادت امام باقر(ع)
◾سبک سنتی(حاج اکبر ناظم)

◾بنداول
من باقر العلوم مصطفایم
مسافر کوچک کربلایم
حجت پنجمین
زاده‌ی عابدین
در سفر کوفه و شامم
بر شهدا باشد سلامم
واویلتا آه و واویلا
واویلتا آه واویلا(۲)

◾بنددوم
زهر جفا زد به دلم شراره
قلب من از کین شده پاره پاره
مدفن خراب است
زیر آفتاب است
مثل حسن منهم غریبم
زهر جفا گشته نصیبم
واویلتا آه و واویلا
واویلتا آه و واویلا(۲)

◾بندسوم
با لب تشنه یاد شیرخوارم
روی زمین صورت خود گذارم
یاد جدم حسین
ساقی نشاتین
قرار بیقرار من بود
چون ماه شام تار من بود
واویلتا آه واویلا
واویلتا آه واویلا(۲)

#مرتضی_محمودپور
@haajmorteza

• سه شنبه
• 14
• تیر
• 1401
• ساعت
• 19:58
• نوشته شده توسط
• حاج مرتضی محمودپور

بند ۱

دوباره توی سینه ام
نشسته غم یه عالمه
حالا دلای ما آقا
دوباره غرق ماتمه

آتیش گرفته پیکرت
یه کوشه ایی نشسته ایی
الهی که فدات بشم
که بال وپر شکسته ایی

چه عاشقونه/برات میخونه
دلی که آقا مثل خزونه
غریب و تنها/میری تو آقا
غمت وجودم رو میسوزونه

دلم یه دنیا غم داره
__________________________
بند ۲

تا اسم تو میاد دلم
دوباره میشه بی قرار
ای آسمون از غم
آقا بی وقفه ببار

آقا میدونی واسه ی
تو جون دادن حاضرم
باافتخارمیگم که من
عاشق امام باقرم

امون ندارم/چه بی قرارم
میخوام که سر رو شونه هات بزارم
خدا میدونه/بی هیچ بهونه
به جز تو هیچ کسی رو دوست ندارم

دلم یه دنیا غم داره

• چهارشنبه
• 15
• شهریور
• 1402
• ساعت
• 21:22
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

شعر شهادت امام محمد باقر(ع)
حضرت باقر(ع)
حضرت باقر(ع) (2)
گوهر آل رسولی
به جهان نور دو عینی
پسر کرب و بلائی
نوه‌ی پاک حسینی

باقر علم جهان را تو ملقب باشی
تو به یادآور هر ناله‌ی زینب باشی
دل شیعه نگرانت
زهر کین برده توانت
حضرت باقر(ع) (2)
تو شفای دل زارت
همه جا فکر حسین است
به لبِ غرق به خونت
همه دم ذکر حسین است
نظرت می رسد آن لحظه اسیرت کردند
سمّ اسبان عدو یکسره زیرت کردند
عطش آمد به سراغت
علی اصغر شده داغت
حضرت باقر(ع) (2)
نازنین یارِ رقیه
ای تو غمخوارِ رقیه
تو بگو علت رازِ
چشمای تارِ رقیه
ای که از زهر و عطش ناله زنان می سوزی
از غم شام بلا، گریه کنان می سوزی
دشمن ار دور و برت شد
عمه زینب سپر

• شنبه
• 15
• آبان
• 1389
• ساعت
• 19:30
• نوشته شده توسط
• مهدی نعمت نژاد

هرکسی که تو کودکی،ببینه کابوس بدی،تا عمر داره یادش نمیره
حالا اگه به جای خواب،با گوشت و پوستش لمس کنه،آرزوشه روزی هزار دفه بمیره
*خودم دیدم،
جوونای خیمه،دویدن و رفتن،تشییع اکبر
*خودم دیدم،
زیره بغلای،حسین و گرفتن،سقا با خواهر
(ای که میگی به روضه خون
روضه ها رو سنگین نخون...سخته شنیدن)
(پنجاه وچار سالی میشه
این روضه ها تو سینمه،شنیدن کی بود مانند دیدن)
#منم اسیر غصه ها ،شاهد کل ماجرا،یادگار کرب و بلا#
********

هنوز تو گوشمه خدا،صدای گریهء علی،اصغر که دلهامون و سوزوند
هرچی که دست به دست میشد،بین رباب و عمه جون،آروم نمیشد هرکسی لالائی میخوند
*خودم دیدم،
زیر عبا بردش،به دشمنا رو زد،حرمله خندید
*خ

• چهارشنبه
• 9
• مهر
• 1393
• ساعت
• 19:52
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار