شهادت امام جعفر صادق

زَهر اَشکی شد و چشمانِ تَرَش را سوزاند
سینه‌یِ بی رمقِ مُحتضَرَش را سوزاند

بارها حُرمتِ این شیخ در این شهر شکست
ناله‌ی بی کسی‌اش هر سحرش را سوزاند

سالها بود که با روضه‌ی مادر می‌سوخت
آنقدر سوخت دلش دور و برش را سوزاند

قاتلِ مادر او باز سراغش آمد
هیزم آورده و دیوار و دَرَش را سوزاند

باز هم شُکر که پهلویِ نَحیفَش نشکست
گرچه لرزیدنِ طفلان جگرش را سوزاند

پیرمرد است و زمین می‌خورد و می‌گِریَد
یادِ داغی که دلِ شعله وَرَش را سوزاند

یادِ آن شهر که لبخندِ یهودی‌هایش
جگرِ دخترک رهگذرش را سوزاند

دخترک زیر پَرِ چادر عمه می‌رفت
ناگهان آتشِ بامی سپرش را سوزاند

پنجه‌یِ پیرزنی گیسویِ او را وا کرد
تَرک

• یکشنبه
• 2
• تیر
• 1398
• ساعت
• 14:29
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

السلام ای حجت حق بر زمین

حضرت صادق امام المومنین

یا ولی الله یا کهف الوراء

فانیا لله ای مرد خدا

ما خدا را با تو پیدا میکنیم

دیده با یاد تو دریا می کنیم

با تو احیا شد قیام اهل بیت

با تو رونق یافت نام اهل بیت

ای فقیه بی بدیل روزگار

تیغ گفتارت شبیه ذو الفقار

هر که در راه شما پابند شد

خوش بر احوالش سعادتمند شد

ای گل زهرا امام غم نصیب

ای غریب بن غریب بن غریب

ای فدای تربت ویران تو

خاک قبرِ با زمین یکسان تو

زائر تو روزها شد آفتاب

نیمۀ شب روضه خوانت ماهتاب

هرکه از خاک مزارت بوسه چید

طعم داغیِ بیابان را چشید

آفتابیُ به رنگ مغربی

آخرین مرد غریب یثربی

من شنیدم خانه ات آتش زدند

نیمه

• یکشنبه
• 2
• تیر
• 1398
• ساعت
• 14:51
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

سبک 2
صادق آل عبا را کشتند
شیخ الائمه ما را کشتند
شده فاطمه نوحه سرای غمش
غم بی کسیه گل بی حرمش
واویلا واویلا واویلتا
بی عمامه مرا می کشیدند
جملگی بر حالم میخندیدند
زجفای عدو شده خون جگرم
شده زنده غم کوچه در نظرم
واویلا واویلا واویلتا
یارب آتش گرفته خانه ام
می سوزد در شعله کاشانه ام
زده آتش غم همه حاصل من
غم غربت من شده قاتل من
واویلا واویلا واویلتا
در دود و آتش ناله ها سر دادم
یازینب گفتم از پا افتادم
بزنم چو نفس نفس از پی او
غم کرببلا شده بغض گلو
واویلا واویلا واویلتا
در قنوتم دو دستم را می بست
نعره هایش نمازم را شکست
شده رنگ کبود همه جان و تنم
تازیانه زبس زده بر بدنم
واویلا واویلا واویلتا

• یکشنبه
• 2
• تیر
• 1398
• ساعت
• 15:13
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

سفره دار روضه هاى کربلا افتادى از پا
از کنار بستر تو ميرسد آواى زهرا
(لحظهء آخر .ديده گريانى
از غم مادر. روضه ميخوانى)2
غریب آقام آقام

نيمهء شب بى حياها خانه ات اتش کشيدند
اهل خانه ديده گريان در پى تو مى دويدند
هر چه شد اما گرفتارى چنان حيدر نداري
پشت در دلشورهء افتادن همسر نداري
(مادرت زهرا بى هوا افتاد
بر روى چادر جاى پا افتاد)2
غريب اقام اقام
سر برهنه در ميان کوچه ها رفتى دل شب
گريه ميکردى براى کوچه گردى هاى زينب
بى کس و تنها دو دستش را به روى سر گرفته
روى محمل هاى بى پرده غم معجر گرفته
صحنه اى ديد و ناله اى سر داد
رأس شاه از نى زير پا افتاد
غريب اقام اقام

• یکشنبه
• 2
• تیر
• 1398
• ساعت
• 15:35
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

شیعه هرچه دارد از نور امام صادق است
دین بنام صادق است
هرنفس حب الحسین تنها کلام صادق است

• یکشنبه
• 2
• تیر
• 1398
• ساعت
• 15:46
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

◾دودمه‌های
◾شهادت امام صادق(ع)

◾بنداول
پیرمرد آل‌طاها را شبانه میبرند
بی‌بهانه میبرند(۲)

◾بنددوم
از میان شعله‌آتش ز خانه میبرند
بی بهانه میبرند(۲)

◾بندسوم
میکشیدند همچو زهرا بین کوچه پیکرش
کرده چون گل پرپرش(۲)

◾بندچهارم
تازیانه میزدند بر دیده‌ی از خون‌ترش
از جفا چون مادرش(۲)

• دوشنبه
• 3
• تیر
• 1398
• ساعت
• 13:31
• نوشته شده توسط
• حاج مرتضی محمودپور

شهر مدینه من نشرالحقایقم
رئیس مذهب و امام صادقم
چون کوفیان این مردمان نامردند
جور و جفا پیوسته بر من کردند
واویلتا واویلتا واویلا

عدو به خانه ام با کینه آمده
بار دگر یکی لگد به در زده
آتش گرفته خانه ام چون حیدر
نبوده زهرایی دگر پشت در
واویلتا واویلتا واویلا

ابن ربیع دون شکسته حرمتم
با تازیانه اش می زد به صورتم
مرا به دست بسته با خود می برد
از کوچه ای که مادرم سیلی خورد
واویلتا واویلتا واویلا

دشمن اگر مرا از خانه برده است
پای برهنه و شبانه برده است
چه غم اگر قلب مرا آزردند
گریم که زینب را به کوچه بردند
واویلتا واویلتا واویلا
*****
شائق

• سه شنبه
• 4
• تیر
• 1398
• ساعت
• 09:34
• نوشته شده توسط
• محمود اسدی

ای گوهر اسرار نهان شیعه
گویا شده ازشما بیان شیعه

این بس که تو را جهانیان می خوانند
مغز متفکر جهان شیعه

• سه شنبه
• 4
• تیر
• 1398
• ساعت
• 14:32
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

منسبِ ذرّیۂ خیرالنّسا را داشتی
صادقانه سیرۂ شیرِ خدا را داشتی

در تمام ِ عمر، غیر از مسجد و درس و حدیث
حضرتِ شیخ الائمه! تو کجا را داشتی؟!

شد حسینیّه تمام ِ خانه ات... با جان و دل
روضه میخواندی و داغ ِ کربلا را داشتی

هم محرّم، هم تمام ِ ماه هایِ سال را
یادِ جدّت بودی و حالِ عزا را داشتی

اشک، جاری میشد از چشمانِ تو بی اختیار
داغ ِ سقّا و غم ِ «أدرک أخا» را داشتی

عدّه ای نامرد با پایِ پرهنه بردَنت
در گلویت آه و بغض ِ بیصدا را داشتی

خورد شعله با جسارت بر سر و انگشتِ تو
خوب شد آقا به پیکر این دو تا را داشتی

جان سپردی کنج بستر، پیکرت غارت نشد
لااقل پیراهن و بر تن عبا را داشتی!

• سه شنبه
• 4
• تیر
• 1398
• ساعت
• 14:46
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

کاش آید اجل از راه و ببیند حالم
غیر غم ها به دل سوخته زانو نزدند

بسته شد دست من و یاد علی افتادم
همسرم را به خدا ضربه به بازو نزدند

به رخم سیلی و ،شلاق به تن خورد ولی
وسط هلهله و بین هیاهو نزدند

مثل عمه سر هر کوچه مرا گرداندند
ولی از بام دگر سنگ ز هر سو نزدند

می کشیدند مرا در وسط کوچه ولی
مثل گودال،دگر چکمه به پهلو نزدند

گرچه بی عمامه می بردند نیمه شب مرا
سر برهنه شدم و پنجه به گیسو نزدند
*******
شائق

• چهارشنبه
• 5
• تیر
• 1398
• ساعت
• 00:49
• نوشته شده توسط
• محمود اسدی

بسم رب الحسین(ع)

دوباره مدینه یه کوچه هویک خونه
دوباره چشمایی که نم نم بارونه
دوباره یه روضه که دل رومیسوزونه

پریشون شده دیگه احوالش
کشیدن به زمین پروبالش
نداشتن حرمت سنوسالش

باکینه وبابغض اومدن هموناکه باحیدربدن
مثل علی بستن دستاشودرخونشوآتیش زدن

(آقام آقام آقام جان آقا)

میسوزه قلب توازاینهمه نامردی
میگفتی یازهرا وقتی زمین میخوردی
میزدن تانام مادرتومیبردی

یه عمره سهم تواشکوغم شد
شبیه مادرت قدت خم شد
جسارت با غریبیت توام شد

وارث غمای مادری توغریبی مثل حیدری
هنوزم بیادمادرت روضه خون دیوارودری

(آقام آقام آقام جان آقا)

باپای پیاده بی عباهوعمامه
نزاشتن که کنی نمازتواقامه
بردنت جایی که شلو

• چهارشنبه
• 5
• تیر
• 1398
• ساعت
• 12:11
• نوشته شده توسط
• کربلایی مصطفی اسماعیلی

◾شور سینه‌زنی
◾شهادت امام صادق(ع)

◾بنداول

شبانه ناله میزنم....آه
با دست بسته بردنم... آه
در بین دود و آتشم.... آه
با غصه در کشاکشم.... آه
آه......آه.....(۲)
از میخ در....آه
شد بی پسر....آه
از این شرر.....آه
از زخم سر......آه
آه.....آه.....(۲)

◾بنددوم

از درد ناله کرده‌ام.....آه
یاد سه ساله کرده‌ام..... آه
پای پیاده بوده‌ام.....آه
یاد علی نموده‌ام.....آه
آه.....آه.....(۲)
ازمیخ در....آه
شد بی پسر....آه
از این شرر....آه
از زخم سر آه
آه....آه....(۲)

◾بندسوم

سینه‌زن مادر شدم....آه
پژمرده و پرپرشدم....آه
جان داده‌ام از ناسزا....آه
در بین راه و کوچه‌ها....آه
آه.....آه.....(۲)
از میخ در.... آه
ش

• چهارشنبه
• 5
• تیر
• 1398
• ساعت
• 15:42
• نوشته شده توسط
• حاج مرتضی محمودپور

شده غم و درد هم آغوشت
شده آسمون سیاه پوشت
نیمه های شب توی خونه ت
عبا رو کشیدن از دوشت

خوردی زمین چرا / وسط کوچه ها / افتاد / عمامه از سرت

موقع رفتنت / ناسزا گفتنت / ای وای / جلوی همسرت

نمی کنن رعایتِ
محاسن سفیدتو
داره میبینه دخترت
چشای ناامیدتو

(غریب مدینه یا صادق)(۴)

گریه های دخترو دیدی
غریبی حیدرو دیدی
در خونه تو که سوزوندن
روضه های مادرو دیدی

تو هم مثه علی / دیدی درو ولی / از روش / کسی که رد نشد

جلوی باغبون /یه گل نیمه جون /ای وای / دیگه لگد نشد

ولی یه روز تو خونه ای
حسن کنار خواهرش
نشسته بود که چند نفر
لگد زدن به مادرش

(غریب مدینه یا زهرا)(۴)

سنگت زدن و ترک افتاد
روی دل مثل آئینه

• چهارشنبه
• 5
• تیر
• 1398
• ساعت
• 16:10
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

بند اول:

شبونه حمله کردن خونم
زدن آتیش به مال و جونم
خیلی کردن اِهانت بر من
که شکست دیگه قلبِ خونم

سجّاده میکِشَن
از زیرِ پایِ من
چه قد اینا بَدَن ، بدن ، بدن ، بدن

جلوی بچه ها
همش با ناسزا
میزننم صدا ، صدا ، صدا ، صدا

سَیِّدُ نَ الْغریب
سَیِّدُ نَ الْغریب ، غریب‌، غریب ، غریب

بند دوم:

دستِ بسته ، با حالِ مضطر
میبرن من رو مثلِ حیدر
تا که دیدم آتیشِ در رو
افتادم یادِ ‌داغِ مادر

اونجا که از جفا
چهل تا بی حیا
دَرو آتیش زدن ، زدن ، زدن ، زدن

مادره من میسوخت
میونِ شعله ‌ها‌‌‌‌‌
صدا میزد حسن ، حسن ، حسن ، حسن

امون از این زمون
امون از این زمون ، زمون ، زمون ، زمون

بند سوم:

اونا که حقِّ ما

• چهارشنبه
• 5
• تیر
• 1398
• ساعت
• 16:21
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

لحظه های آخر من
سوزد از پا تا سر من
از شرار زهر کینه

کوه غم عمری کشیدم
طعنه از دشمن شنیدم
شاهدم شهر مدینه
....
ای مدینه نیمه شب
دیده‌ای دنبال مرکب
تاکه از دشمن چه دیدم

او سواره من پیاده
پیش چشم خانواده
دست بسته می‌دویدم
....
مادر رسیده ارث غربت تو بر پسر
مادر از آتش کین خانه‌ام شد شعله ‌ور

مادر با دیدن آتش روان از دیده شد
مادر اشکم بیاد ماجرای پشت در
....
جانم فدای تو
گریم برای تو
مادر که چی‌کشیدی

پیش چشم علی
خوردی کتک ولی
دنبال حق دویدی(۲)

واویلا از این همه غریبی(۳)

محرم رازم مدینه
اگهی از آه سینه
وز دل بربز دردم

دیده‌ای در اوج غربت
هرزمان با هر مصیبت
یاد جدم گریه کردم
....
دیده‌ای با

• پنج شنبه
• 6
• تیر
• 1398
• ساعت
• 10:16
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

بار دیگر مدینه بی تاب است
بی قرار امام خوبی ها
پدر شهر از شراره ی زهر
می رود سوی مادرش زهرا

او که با منبر و قلم می رفت
به مصاف ستمگران پلید
از کلامش ابوبصیر شکفت
از نگاهش زراره می بارید

صادق اهل بيت پيغمبر
در فضائل شبیه دریا بود
در فقاهت مدرس جبریل
در شجاعت شبيه مولا بود

عجبا این چنین بزرگی را
(او که با دشمنان نظر دارد)
پای درسش نشست دشمن هم
بسکه انفاس او اثر دارد

ما از او کم نوشته ایم ولی
هرچه داریم نور حکمت اوست
شیعه زنده ست و خوب می داند
هرچه دارد ز یمن نهضت اوست

آن امامی که هرشب و هر روز
نفسش وقف روضه خوانی بود
زنده می کرد یاد زهرا را
یاد آن قامت کمانی بود

دست اورا چنان علي بستند
و ر

• پنج شنبه
• 6
• تیر
• 1398
• ساعت
• 10:33
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

حتی قلم ز شرح چنین غصه قاصر است
قبر امام تولیتش دست کافر است

حین قدم زدن به امامت سلام کن
کمتر بایست!
زائر این خاک عابر است

ما شیعه ی حلاوت یک قال صادقیم
نَقل حدیث اوست که نُقل منابر است

شیخ الائمه، عالم آل محمد اوست
یعنی یمی که یک نم از آن، علم جابر است

فرموده حضرتش که "نوحوا علی الحسین"
بانی گریه اوست اگر روضه دایر است

در شیوه ی جسارت ابن ربیع ها
نسل علی و فاطمه بودن مؤثر است

آتش، طناب، کوچه و مأمور بد دهن
دشمن چه در شکنجه ی معصوم ماهر است

بانوی پا به ماه ندارد به خانه اش
حداقل از این جهت آسوده خاطر است

هرجا دری یا جگری سوخت شک نکن
آتش بیار شهر مدینه مقصّر است...

• پنج شنبه
• 6
• تیر
• 1398
• ساعت
• 16:37
• نوشته شده توسط
• مرضیه نعیم امینی

نوحوا علی الحسین چه رنجی کشیده است
آنکه قدش ز بار مصیبت خمیده است

نوحوا علی الحسین بنالید در غمش
چون مادری که ماتم فرزند دیده است

نوحوا علی الحسین که زینب به اشک و آه
از روی تل به جانب گودی دویده است

نوحوا علی الحسین بدن بین قتلگاه
مانند بسملی است که در خون تپیده است

بر استخوان سینه،سنان نیزه را فشرد
زهرا صدای خرد شدن را شنیده است

نوحوا علی الحسین که خواهر نگاه کرد
از مچ،یکی دو دست برادر بریده است

نوحوا علی الحسین که تقسیم شد تنش
مرکب به کل دشت تنش را کشیده است

نوحوا علی الحسین از این شعر شائقا
رنگ از رخ تمام ملائک پریده است
*******
شائق

• پنج شنبه
• 6
• تیر
• 1398
• ساعت
• 17:36
• نوشته شده توسط
• محمود اسدی

دوبیتی شهادت حضرت امام صادق(ع)
عزای صادق آل محمّدست امشب
دلم برای زیارت مقیّدست امشب
فدای غربتِ آن قبرِ بی چراغی که
بدون گنبد و صحنی و مرقدست امشب

• پنج شنبه
• 6
• تیر
• 1398
• ساعت
• 19:50
• نوشته شده توسط
• حسن فطرس

دوبیتی شهادت حضرت امام صادق(ع)
حریمِ اشکِ کاظم هر دو عین است
به کارِ غسلِ شمس العالمین است
كفن‌ها بر بدن پيچيد و فرمود:
خدايا بي كفن جدّم حسين است

• پنج شنبه
• 6
• تیر
• 1398
• ساعت
• 20:02
• نوشته شده توسط
• حسن فطرس

دوبیتی شهادت حضرت امام صادق(ع)
مدینه از جفایت لاله پوشم
جگر می سوزد و امّا خموشم
رسد از گوشه های حجره امشب
صدای مادرم زهرا به گوشم

• پنج شنبه
• 6
• تیر
• 1398
• ساعت
• 20:04
• نوشته شده توسط
• حسن فطرس

دوبیتی شهادت حضرت امام صادق(ع)
بمیرم بی هوا بود و کمین خورد
شبانه ضربه های آتشین خورد
چو بابایش نمازش را شکستند
سر سجاده با صورت زمین خورد

• پنج شنبه
• 6
• تیر
• 1398
• ساعت
• 20:06
• نوشته شده توسط
• حسن فطرس

غزل شهادت امام صادق(ع)
ای خدا قاتلِ من زهرِ شرر بار شده
حاصلم خونِ لب و این تن تبدار شده
بسكه منصور خورانده است به کامم سختی
قامتم خم شده و دیده ی من تار شده
بین این حجره به دور و بر خود مي‌پيچم
سینه ی سوخته ام مخزن الاسرار شده
ای مدینه تو چه ها بر سر من آوردی
صادقِ آل علی خسته و بیمار شده
از تو ممنون شوم ای زهر که کاری بودی
لحظه ی آخر من لحظه ی دیدار شده
مادرم حضرت زهرا شده مهمانِ پسر
بین این حجره مرا یار و پرستار شده
ز تو شرمنده ام ای مادر اگر این گونه
پسرت نقش زمین است و گرفتار شده
روضه های غم تو خانه خرابم کرده
روضه ی کوچه به روی دلم آوار شده
خانه ام سوخت همان لحظه به چشمم دیدم
چه بر احوال

• پنج شنبه
• 6
• تیر
• 1398
• ساعت
• 20:08
• نوشته شده توسط
• حسن فطرس

غزل شهادت امام صادق(ع)
گریه مهمان دقایق می شود
فصلِ عنوانِ حقایق می شود
در عزای پیرمردی محترم
دل برای روضه لایق می شود
ناله های جانگدازِ مادرش
آتشی بر جانِ عاشق می شود
تا نفس هایش به تندی می زند
شیون احوالِ خلایق می شود
در تمام شهر می پیچد خبر
شيعه بي قرآن ناطق می شود
سر به آغوش پسر دارد پدر
یادی از یاس و شقایق می شود
روضه ی اکبر، عطش، ذکرِ حسین
اشکِ موسی، آهِ صادق می شود

• پنج شنبه
• 6
• تیر
• 1398
• ساعت
• 20:09
• نوشته شده توسط
• حسن فطرس

سبک ۳ ـ ذکر / شور ـ بقیع
شب شهادت اومدم یه روزیِ وسیع می خوام
آقا خودت خوب می دونی مدینه و بقیع می خوام
صلی الله علیک یا ـ مولانا امام صادق(۲)
روحی قلبی لدیک یا ـ مولانا امام صادق(۲)
****
يه بار مي‌شه بقيعت و بيام زيارت آقاجون
پشت همون پنجره ها عرض ارادت آقاجون
سرم پايين، خاک و غبار تاجِ رويِ سرم بشه
بي سر و سامونت بشم با يه عبارت آقاجون
***
زندگی ام تموم شد و هنوز بقيع رو نديدم
نذار که حسرتم بشه داغِ مزارت آقا جون
اومدم امشب که بگم جای بقیع نرفته ها
ما رو مسافر کن آقا با یه اشارت آقاجون
***
ببینم گنهکار اومدم، با دلِ بیمار اومدم
آقا به فريادم برس جونم نثارت آقا جون

رئیس مذهبم تویی، شیعه ی جع

• پنج شنبه
• 6
• تیر
• 1398
• ساعت
• 20:14
• نوشته شده توسط
• حسن فطرس

در مدينه پسر فاطمه شد بى ياور
زنده شد در نظرش روضه ى دیوار و در

بی عمامه وسط كوچه كشيدند او را
تا به صورت به زمين خورد صدا زد مادر

• جمعه
• 7
• تیر
• 1398
• ساعت
• 18:11
• نوشته شده توسط
• charmi

دشمن بی شرم،خون به قلبم کرد
شد سراپایم پر ز آه و درد
زهر کین به تنت شرر افروخت
جگرت ز جفای عدو سوخت
خدا خدا خدا،خدا امامم رفت

نیمه شب دشمن بر سرت می ریخت
خون دل از چشم ترت می ریخت
بی حیا حرمتت را شکسته
از جفا هر دو دست تو بسته
خدا خدا خدا،خدا امامم رفت

هر بلا آمد بر سرت آقا
شد چه تشییع از پیکرت آقا
شکر حق که کفن به تنت شد
نیزه باران ولی کی تنت شد
خدا خدا خدا،خدا امامم رفت
******
شائق

• شنبه
• 8
• تیر
• 1398
• ساعت
• 19:15
• نوشته شده توسط
• محمود اسدی

آتش رسید و یاوری آنجا نداشتم
جز گریه کار دیگری آنجا نداشتم

من خانه ام بهشت تر از مسجد خداست
افسوس این که منبری آنجا نداشتم

تا آمدم به در برسم در شکسته شد
گفتم چه خوب مادری آنجا نداشتم

از شوق نیست پای برهنه دویدنم
در بند ، راه دیگری آنجا نداشتم

آن یوسفم که از دل بازار رد شدم
این دفعه حیف مشتری آنجا نداشتم

عمامه و عبا ز فراقم گریستند
آن‌شب لباس بهتری آنجا نداشتم

آن شب علی شدم وسط کوچه ها ولی
زهرا نبود و لشکری آنجا نداشتم

دست کسی حمایل من را نمی‌گرفت
زیر غلاف کوثری آنجا نداشتم

در کوچه ها مرا به اسارت کشیده اند
شکر خدا که خواهری آنجا نداشتم

بزم شراب برد مرا دشمنم ولی
دندان به چوب خیزری آن

• دوشنبه
• 10
• تیر
• 1398
• ساعت
• 00:44
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

زهر کین تنها نه آتش بر جگر زد
زهر منصور بر سراپایش شرر زد
وا اماما وا اماما وا اماما
نیمه شب پای برهنه قد خمیده
پیرمردی در پی مرکب دویده
وا اماما وا اماما وا اماما
از نفس افتاده و گردیده خسته
بین ره خورده زمین با دست بسته
وا اماما وا اماما وا اماما
بین کوچه مهر غربت بر جبین خورد
یادش آمد مادرش زهرا بر زمین خورد
وا اماما وا اماما وا اماما
*********
شائق

• دوشنبه
• 10
• تیر
• 1398
• ساعت
• 01:41
• نوشته شده توسط
• محمود اسدی

سجاده و منبر شده گریانِ صادق
مسموم اعدا شد تنِ قـــرآنِ نــــاطق

ماتم نشسته به چشمانِ موسا
کشته شده صادقِ آلِ زهرا ۲

خدایا ، حبیب و عاشقت کو؟
مدینه، امامِ صادقت کو ؟ ۳

آه، واویلا واویلا واویلا ۳

ای کشته ی راهِ خدا شیخُ الائمه
ای روضه خوانِ کربلا شیخُ الائمه

محبوبِ دلهایِ ما وا اماما
مسمومِ زهرِ جفا وا اماما

بقیعت، زند داغی به دلها
نداری، ضریحی یابن زهرا۳

آه، واویلا واویلا واویلا ۳

کرسیِ درس تو پُر از عشقِ به خالق
فیضیه‌ها بر پا شد از یک‌قال‌الصادق

معصومه ی قم شد از تو عنایت
خیــــــلِ مراجــــع غــــبــــــارِ عــبایــــت۲

به پایت،همیشه عاشقانیم
به راهت،همه رزمندگانیم۳

آه، واویلا وا

• دوشنبه
• 10
• تیر
• 1398
• ساعت
• 10:28
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور