شهادت امام جعفر صادق

سلام من به اون اقا
که از جفا دلش خونه
همونکه در پی مرکب
کشوندنش غریبونه

بمیرم من برا_ی غربتت اقا
نداری سنگ قبر _رو تربتت اقا

تو این غربت
شد بازم چشام خیس
به جز مهدی (عجل)
هیچکس زائرت نیس
________________________________
دوباره روضهء اتیش
دوباره دل پریشونه
با دست بسته میبردن
یه پیر مرد و از خونه

سلام ما به اون _ چشمای خونبارت
توی شهر نبی _ هیچکس نشد یارت

پی مرکب
رفتی نیمهء شب
غریبونه
مثل عمه زینب

__________________________________
@amirhoseinolfat

• یکشنبه
• 17
• تیر
• 1397
• ساعت
• 10:29
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

امامِ صادق جان فدای تو

مَدیحه میخوانم برای تو
یا سَیّدی عزیز پیمبر
به راهِ دین گل یاسِ پرپر
رَهَت بابِ عزّت به عالَم گُشوده
که با تیغ دانش جهادِ تو بوده
مدد یابن الزهرا…

دعا کن آقا بر مَنِ گدا
شوم مُقیمِ کوی کربلا
با آبرو،تویی آبرویم
شهادت است همه آرزویم
دعا کن مرا ای سِپهرِ هدایت
بمانم همیشه به پای ولایت
مدد یابن الزهرا…

• یکشنبه
• 17
• تیر
• 1397
• ساعت
• 18:49
• نوشته شده توسط
• جواد

در مکتب ما هرآنکه لایق باشد
دلشیفته ی حضرت صادق باشد

بر تربت بی شمع و چراغش به بقیع
گوید صلوات هرکه عاشق باشد

• یکشنبه
• 17
• تیر
• 1397
• ساعت
• 22:10
• نوشته شده توسط
• جواد

امان از بادها... سوزان وزیدند
امان از تیغ ها برّان رسیدند

ألا یا اهلَ العالم جد من را
به روی خاک ها عریان کشیدند

ألا یا اهلَ العالم اهل کوفه
سرش را با لب عطشان بریدند

سواره ده نفر ناپاک زاده
به روی آن تن بی جان دویدند

جسارت بر تنش کردند اما
فقط از رأس او قرآن شنیدند

سرش را داده اند و با بهایش
نمیدانم چقدری نان خریدند؟!
⏹

• یکشنبه
• 17
• تیر
• 1397
• ساعت
• 22:15
• نوشته شده توسط
• جواد

شیعه هرچه دارد از نور امام صادق است
دین به نام صادق است

هرنفس حب الحسین تنها کلام صادق است
دین به نام صادق است

• یکشنبه
• 17
• تیر
• 1397
• ساعت
• 22:31
• نوشته شده توسط
• جواد

نه حرف من سخن هر فقیه آگاه است
عزای حضرت صادق شعائر الله است

بهشت مقصد هر دسته ی عزاداری ست
سلوک شیعه در این شاهراه، کوتاه است

مدینه منتظر دسته های سینه زنی ست
مدینه چشم به راه بقیة الله است

به ذوالفقار قسم فتح مکه نزدیک است
به شرطه ها برسانید بدر در راه است

بقیع جنت الاعلاست در سراسر روز
بقیع عرش خداوند در سحرگاه است

چراغ را چه حضوری در آن حریم شگفت
که ماه بنده و خورشید عبد درگاه است

چه شمع ها به بقیع از خجالت آب شدند
نگاه کردن قبر غریب، جانکاه است

به جعفر ابن محمد چنین نخواهد ماند
مدینه چشم به راه بقیة الله است
⏹

• یکشنبه
• 17
• تیر
• 1397
• ساعت
• 22:33
• نوشته شده توسط
• جواد

یا صادق آل محمد(ع)

ذکر مجرب بر لب شیعه تویی تو

بنیان‌گزار مکتب شیعه تویی تو

اسلام مدیون تو و دانشگه توست

حرزه دعای هر شب شیعه تویی

• دوشنبه
• 18
• تیر
• 1397
• ساعت
• 01:41
• نوشته شده توسط
• حاج مرتضی محمودپور

چون لاله ایم و قسمت ما غیر داغ نیست

محویم در سراغ تو از ما سراغ نیست

پروا نه ی بقیع تو هر چند عالم است

اما درآن میان خبری از چراغ نیست

هر کس که بیش خونجگر ت شد گرفت تاج

دل خون تر از انار کسی بین باغ نیست

بی بام تو کبوتر تو تیره بخت شد

ورنه پری سپید تر از بال زاغ نیست

سخت است در هوای غم تو تنفسی

از تنگی دلم نفسی را فراغ نیست

هم چون غبار زائر قبرت همه شوند

تقدیر دهر را به جز این ره سراغ نیست

• پنج شنبه
• 21
• تیر
• 1397
• ساعت
• 13:49
• نوشته شده توسط
• جواد

سجاده ز زیر دست و پایم نکشید

و از کینه ز دوش من عبایم نکشید

من غرق مناجات و دعایم، دل شب

هنگام نماز، بی هوایم نکشید

با خود ببریدم ولی از روی جفا

آتش به سر صحن و سرایم نکشید

من پیرم و زانوان من بی رمقند

با پای برهنه در قفایم نکشید

سر باز و برهنه پا و دستان بسته

اینگونه میان کوچه هایم نکشید

از شعله ی آتش شده آزرده دلم

پشت در خانه ماجرایم نکشید

هرگز نبود گریه ام از بابت منصور

من گریه کن کرب و بلایم، نکشید

• چهارشنبه
• 29
• خرداد
• 1398
• ساعت
• 11:07
• نوشته شده توسط
• عادل لاله چینی

السلام ای صادق آل علی
قلب شیعه باولایت منجلی
السلام ای صادق آل عبا
ششمین منجی دین مصطفی
السلام ای مظهر حی مبین
شیعیان را تا صف محشر معین
السلام ای گلعذار فاطمه
دیده گریان بیقرار فاطمه
نجل زهرا جان پیغمبر تویی
غنچه ای از گلشن حیدر تویی
در کمال و در بلاغت حیدری
از تمام شیعیان دل میبری
در ره قرآن و عترت لایقی
رهبر شیعه امام صادقی
چون علی آموزگار مکتبی
مقتدایی و رئیس مذهبی
در صبوری چون امام‌مجتبی
نور چشمان همه اهل ولا
برعلی و فاطمه نور دو عین
رهرو مولای مظلومان حسین
در عبادت همچو زین العابدین
روشنی‌بخش قلوب مومنین
روشنی دیده باقر تویی
همچوبابت طیب و طاهر تویی
ای گل بستان سرای اهل بیت
منشأ لطف و عط

• پنج شنبه
• 30
• خرداد
• 1398
• ساعت
• 20:47
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

مظهر حی سرمدی تو یابن زهرا
جعفر ابن محمدی تویابن زهرا

توگل گلشن ولایی نوری ازانوارخدایی ششمین رهبرخلایق شیعیان راتومقتدایی

گل عترت قرآن ناطق شیعیان را امام لایق
شه دینی شمس حقایق مددی یاحضرت صادق

شده پنهان قدررفیعت جنت شیعیان بقیعت
ای امید تمام عالم از تو پاینده شدشریعت

ای امام بی قرینه تویی زیب شهر مدینه
دردوعالم تویی تومولا شیعیان راسرور سینه

ای عزیز حضرت طاها نور چشم حیدر و زهرا در بقیع غریب و مظلوم مرقد تو کعبه ی دلها

دشمن تو ظالمانه ریخت توی خونه شبانه
ازخونه پای برهنه تو رو بردند غریبانه

ششمین امام مظلوم ازحقت همیشه محروم عاقبت ز زهر کینه شدی در مدینه مسموم

ای گل باغ پیمبر ششمین

• شنبه
• 1
• تیر
• 1398
• ساعت
• 11:01
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

◾نوحه‌ی زمینه
◾شهادت امام صادق(ع)

◾بنداول
میان کوچه به مثل مادر
پای پیاده تا پای منبر
مرا کشیدند بر خاک کوچه
با ضرب سیلی مانند کوثر
ای وای از این غم
فریاد از این غم
عالم سیه‌پوش
با یاد از این غم
آه و واویلا آه و واویلا(۲)

◾بنددوم
در نیمه شب به من رسیدند
با دست بسته من را کشیدند
بر حال زارم رحمی نکردند
جمعی رسیدند من‌را کشیدند
ای وای از این غم
فریاد از این غم
عالم سیه‌پوش
با یاد از این غم
آه و واویلا آه و واویلا(۲)

◾بندسوم
آهسته اما تا ناله کردم
دامن ز اشکم پر لاله کردم
تا بر زمین با صورت فتادم
یاد اسیر سه ساله کردم
ای وای از این غم
فریاد از این غم
عالم سیه‌پوش
با یاد از این غم
آه و وایلا آه

• یکشنبه
• 2
• تیر
• 1398
• ساعت
• 07:31
• نوشته شده توسط
• حاج مرتضی محمودپور

قلبم از کینه ی دشمن چقَدَر ریخت به هم
تا که زد بر جگرم زهر شرر ریخت به هم

یاد بزمی که بپا کرد در آن شب منصور
از سر شب جگرم تا به سحر ریخت به هم

جگرم سوخته از زهر نباشد،که عدو
ناسزا داد به زهرا که جگر ریخت به هم

اثری نیست به جا جز سرم،از زهر ولی
صورت مادرم از شعله ی در ریخت به هم

خانه ام سوخت ولی سینه ای از میخ نسوخت
آن که شد بهر علی سینه سپر ریخت به هم

با لگد زد به در سوخته تا در افتاد
میوه از شاخه جدا گشت و ثمر ریخت به هم

دست بسته وسط کوچه کشاندند مرا
دیده ام از غم زینب شده تر،ریخت به هم

داغهای من و عمه چه تفاوتها داشت
وای من عمه ام از تیر نظر ریخت به هم

می دویدم عقب مرکب و میسوخت دلم

• یکشنبه
• 2
• تیر
• 1398
• ساعت
• 08:40
• نوشته شده توسط
• محمود اسدی

زَهر اَشکی شد و چشمانِ تَرَش را سوزاند
سینه‌یِ بی رمقِ مُحتضَرَش را سوزاند

بارها حُرمتِ این شیخ در این شهر شکست
ناله‌ی بی کسی‌اش هر سحرش را سوزاند

سالها بود که با روضه‌ی مادر می‌سوخت
آنقدر سوخت دلش دور و برش را سوزاند

قاتلِ مادر او باز سراغش آمد
هیزم آورده و دیوار و دَرَش را سوزاند

باز هم شُکر که پهلویِ نَحیفَش نشکست
گرچه لرزیدنِ طفلان جگرش را سوزاند

پیرمرد است و زمین می‌خورد و می‌گِریَد
یادِ داغی که دلِ شعله وَرَش را سوزاند

یادِ آن شهر که لبخندِ یهودی‌هایش
جگرِ دخترک رهگذرش را سوزاند

دخترک زیر پَرِ چادر عمه می‌رفت
ناگهان آتشِ بامی سپرش را سوزاند

پنجه‌یِ پیرزنی گیسویِ او را وا کرد
تَرک

• یکشنبه
• 2
• تیر
• 1398
• ساعت
• 14:29
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

السلام ای حجت حق بر زمین

حضرت صادق امام المومنین

یا ولی الله یا کهف الوراء

فانیا لله ای مرد خدا

ما خدا را با تو پیدا میکنیم

دیده با یاد تو دریا می کنیم

با تو احیا شد قیام اهل بیت

با تو رونق یافت نام اهل بیت

ای فقیه بی بدیل روزگار

تیغ گفتارت شبیه ذو الفقار

هر که در راه شما پابند شد

خوش بر احوالش سعادتمند شد

ای گل زهرا امام غم نصیب

ای غریب بن غریب بن غریب

ای فدای تربت ویران تو

خاک قبرِ با زمین یکسان تو

زائر تو روزها شد آفتاب

نیمۀ شب روضه خوانت ماهتاب

هرکه از خاک مزارت بوسه چید

طعم داغیِ بیابان را چشید

آفتابیُ به رنگ مغربی

آخرین مرد غریب یثربی

من شنیدم خانه ات آتش زدند

نیمه

• یکشنبه
• 2
• تیر
• 1398
• ساعت
• 14:51
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

سبک 2
صادق آل عبا را کشتند
شیخ الائمه ما را کشتند
شده فاطمه نوحه سرای غمش
غم بی کسیه گل بی حرمش
واویلا واویلا واویلتا
بی عمامه مرا می کشیدند
جملگی بر حالم میخندیدند
زجفای عدو شده خون جگرم
شده زنده غم کوچه در نظرم
واویلا واویلا واویلتا
یارب آتش گرفته خانه ام
می سوزد در شعله کاشانه ام
زده آتش غم همه حاصل من
غم غربت من شده قاتل من
واویلا واویلا واویلتا
در دود و آتش ناله ها سر دادم
یازینب گفتم از پا افتادم
بزنم چو نفس نفس از پی او
غم کرببلا شده بغض گلو
واویلا واویلا واویلتا
در قنوتم دو دستم را می بست
نعره هایش نمازم را شکست
شده رنگ کبود همه جان و تنم
تازیانه زبس زده بر بدنم
واویلا واویلا واویلتا

• یکشنبه
• 2
• تیر
• 1398
• ساعت
• 15:13
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

سفره دار روضه هاى کربلا افتادى از پا
از کنار بستر تو ميرسد آواى زهرا
(لحظهء آخر .ديده گريانى
از غم مادر. روضه ميخوانى)2
غریب آقام آقام

نيمهء شب بى حياها خانه ات اتش کشيدند
اهل خانه ديده گريان در پى تو مى دويدند
هر چه شد اما گرفتارى چنان حيدر نداري
پشت در دلشورهء افتادن همسر نداري
(مادرت زهرا بى هوا افتاد
بر روى چادر جاى پا افتاد)2
غريب اقام اقام
سر برهنه در ميان کوچه ها رفتى دل شب
گريه ميکردى براى کوچه گردى هاى زينب
بى کس و تنها دو دستش را به روى سر گرفته
روى محمل هاى بى پرده غم معجر گرفته
صحنه اى ديد و ناله اى سر داد
رأس شاه از نى زير پا افتاد
غريب اقام اقام

• یکشنبه
• 2
• تیر
• 1398
• ساعت
• 15:35
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

شیعه هرچه دارد از نور امام صادق است
دین بنام صادق است
هرنفس حب الحسین تنها کلام صادق است

• یکشنبه
• 2
• تیر
• 1398
• ساعت
• 15:46
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

◾دودمه‌های
◾شهادت امام صادق(ع)

◾بنداول
پیرمرد آل‌طاها را شبانه میبرند
بی‌بهانه میبرند(۲)

◾بنددوم
از میان شعله‌آتش ز خانه میبرند
بی بهانه میبرند(۲)

◾بندسوم
میکشیدند همچو زهرا بین کوچه پیکرش
کرده چون گل پرپرش(۲)

◾بندچهارم
تازیانه میزدند بر دیده‌ی از خون‌ترش
از جفا چون مادرش(۲)

• دوشنبه
• 3
• تیر
• 1398
• ساعت
• 13:31
• نوشته شده توسط
• حاج مرتضی محمودپور

شهر مدینه من نشرالحقایقم
رئیس مذهب و امام صادقم
چون کوفیان این مردمان نامردند
جور و جفا پیوسته بر من کردند
واویلتا واویلتا واویلا

عدو به خانه ام با کینه آمده
بار دگر یکی لگد به در زده
آتش گرفته خانه ام چون حیدر
نبوده زهرایی دگر پشت در
واویلتا واویلتا واویلا

ابن ربیع دون شکسته حرمتم
با تازیانه اش می زد به صورتم
مرا به دست بسته با خود می برد
از کوچه ای که مادرم سیلی خورد
واویلتا واویلتا واویلا

دشمن اگر مرا از خانه برده است
پای برهنه و شبانه برده است
چه غم اگر قلب مرا آزردند
گریم که زینب را به کوچه بردند
واویلتا واویلتا واویلا
*****
شائق

• سه شنبه
• 4
• تیر
• 1398
• ساعت
• 09:34
• نوشته شده توسط
• محمود اسدی

ای گوهر اسرار نهان شیعه
گویا شده ازشما بیان شیعه

این بس که تو را جهانیان می خوانند
مغز متفکر جهان شیعه

• سه شنبه
• 4
• تیر
• 1398
• ساعت
• 14:32
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

منسبِ ذرّیۂ خیرالنّسا را داشتی
صادقانه سیرۂ شیرِ خدا را داشتی

در تمام ِ عمر، غیر از مسجد و درس و حدیث
حضرتِ شیخ الائمه! تو کجا را داشتی؟!

شد حسینیّه تمام ِ خانه ات... با جان و دل
روضه میخواندی و داغ ِ کربلا را داشتی

هم محرّم، هم تمام ِ ماه هایِ سال را
یادِ جدّت بودی و حالِ عزا را داشتی

اشک، جاری میشد از چشمانِ تو بی اختیار
داغ ِ سقّا و غم ِ «أدرک أخا» را داشتی

عدّه ای نامرد با پایِ پرهنه بردَنت
در گلویت آه و بغض ِ بیصدا را داشتی

خورد شعله با جسارت بر سر و انگشتِ تو
خوب شد آقا به پیکر این دو تا را داشتی

جان سپردی کنج بستر، پیکرت غارت نشد
لااقل پیراهن و بر تن عبا را داشتی!

• سه شنبه
• 4
• تیر
• 1398
• ساعت
• 14:46
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

کاش آید اجل از راه و ببیند حالم
غیر غم ها به دل سوخته زانو نزدند

بسته شد دست من و یاد علی افتادم
همسرم را به خدا ضربه به بازو نزدند

به رخم سیلی و ،شلاق به تن خورد ولی
وسط هلهله و بین هیاهو نزدند

مثل عمه سر هر کوچه مرا گرداندند
ولی از بام دگر سنگ ز هر سو نزدند

می کشیدند مرا در وسط کوچه ولی
مثل گودال،دگر چکمه به پهلو نزدند

گرچه بی عمامه می بردند نیمه شب مرا
سر برهنه شدم و پنجه به گیسو نزدند
*******
شائق

• چهارشنبه
• 5
• تیر
• 1398
• ساعت
• 00:49
• نوشته شده توسط
• محمود اسدی

بسم رب الحسین(ع)

دوباره مدینه یه کوچه هویک خونه
دوباره چشمایی که نم نم بارونه
دوباره یه روضه که دل رومیسوزونه

پریشون شده دیگه احوالش
کشیدن به زمین پروبالش
نداشتن حرمت سنوسالش

باکینه وبابغض اومدن هموناکه باحیدربدن
مثل علی بستن دستاشودرخونشوآتیش زدن

(آقام آقام آقام جان آقا)

میسوزه قلب توازاینهمه نامردی
میگفتی یازهرا وقتی زمین میخوردی
میزدن تانام مادرتومیبردی

یه عمره سهم تواشکوغم شد
شبیه مادرت قدت خم شد
جسارت با غریبیت توام شد

وارث غمای مادری توغریبی مثل حیدری
هنوزم بیادمادرت روضه خون دیوارودری

(آقام آقام آقام جان آقا)

باپای پیاده بی عباهوعمامه
نزاشتن که کنی نمازتواقامه
بردنت جایی که شلو

• چهارشنبه
• 5
• تیر
• 1398
• ساعت
• 12:11
• نوشته شده توسط
• کربلایی مصطفی اسماعیلی

◾شور سینه‌زنی
◾شهادت امام صادق(ع)

◾بنداول

شبانه ناله میزنم....آه
با دست بسته بردنم... آه
در بین دود و آتشم.... آه
با غصه در کشاکشم.... آه
آه......آه.....(۲)
از میخ در....آه
شد بی پسر....آه
از این شرر.....آه
از زخم سر......آه
آه.....آه.....(۲)

◾بنددوم

از درد ناله کرده‌ام.....آه
یاد سه ساله کرده‌ام..... آه
پای پیاده بوده‌ام.....آه
یاد علی نموده‌ام.....آه
آه.....آه.....(۲)
ازمیخ در....آه
شد بی پسر....آه
از این شرر....آه
از زخم سر آه
آه....آه....(۲)

◾بندسوم

سینه‌زن مادر شدم....آه
پژمرده و پرپرشدم....آه
جان داده‌ام از ناسزا....آه
در بین راه و کوچه‌ها....آه
آه.....آه.....(۲)
از میخ در.... آه
ش

• چهارشنبه
• 5
• تیر
• 1398
• ساعت
• 15:42
• نوشته شده توسط
• حاج مرتضی محمودپور

شده غم و درد هم آغوشت
شده آسمون سیاه پوشت
نیمه های شب توی خونه ت
عبا رو کشیدن از دوشت

خوردی زمین چرا / وسط کوچه ها / افتاد / عمامه از سرت

موقع رفتنت / ناسزا گفتنت / ای وای / جلوی همسرت

نمی کنن رعایتِ
محاسن سفیدتو
داره میبینه دخترت
چشای ناامیدتو

(غریب مدینه یا صادق)(۴)

گریه های دخترو دیدی
غریبی حیدرو دیدی
در خونه تو که سوزوندن
روضه های مادرو دیدی

تو هم مثه علی / دیدی درو ولی / از روش / کسی که رد نشد

جلوی باغبون /یه گل نیمه جون /ای وای / دیگه لگد نشد

ولی یه روز تو خونه ای
حسن کنار خواهرش
نشسته بود که چند نفر
لگد زدن به مادرش

(غریب مدینه یا زهرا)(۴)

سنگت زدن و ترک افتاد
روی دل مثل آئینه

• چهارشنبه
• 5
• تیر
• 1398
• ساعت
• 16:10
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

بند اول:

شبونه حمله کردن خونم
زدن آتیش به مال و جونم
خیلی کردن اِهانت بر من
که شکست دیگه قلبِ خونم

سجّاده میکِشَن
از زیرِ پایِ من
چه قد اینا بَدَن ، بدن ، بدن ، بدن

جلوی بچه ها
همش با ناسزا
میزننم صدا ، صدا ، صدا ، صدا

سَیِّدُ نَ الْغریب
سَیِّدُ نَ الْغریب ، غریب‌، غریب ، غریب

بند دوم:

دستِ بسته ، با حالِ مضطر
میبرن من رو مثلِ حیدر
تا که دیدم آتیشِ در رو
افتادم یادِ ‌داغِ مادر

اونجا که از جفا
چهل تا بی حیا
دَرو آتیش زدن ، زدن ، زدن ، زدن

مادره من میسوخت
میونِ شعله ‌ها‌‌‌‌‌
صدا میزد حسن ، حسن ، حسن ، حسن

امون از این زمون
امون از این زمون ، زمون ، زمون ، زمون

بند سوم:

اونا که حقِّ ما

• چهارشنبه
• 5
• تیر
• 1398
• ساعت
• 16:21
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

لحظه های آخر من
سوزد از پا تا سر من
از شرار زهر کینه

کوه غم عمری کشیدم
طعنه از دشمن شنیدم
شاهدم شهر مدینه
....
ای مدینه نیمه شب
دیده‌ای دنبال مرکب
تاکه از دشمن چه دیدم

او سواره من پیاده
پیش چشم خانواده
دست بسته می‌دویدم
....
مادر رسیده ارث غربت تو بر پسر
مادر از آتش کین خانه‌ام شد شعله ‌ور

مادر با دیدن آتش روان از دیده شد
مادر اشکم بیاد ماجرای پشت در
....
جانم فدای تو
گریم برای تو
مادر که چی‌کشیدی

پیش چشم علی
خوردی کتک ولی
دنبال حق دویدی(۲)

واویلا از این همه غریبی(۳)

محرم رازم مدینه
اگهی از آه سینه
وز دل بربز دردم

دیده‌ای در اوج غربت
هرزمان با هر مصیبت
یاد جدم گریه کردم
....
دیده‌ای با

• پنج شنبه
• 6
• تیر
• 1398
• ساعت
• 10:16
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

بار دیگر مدینه بی تاب است
بی قرار امام خوبی ها
پدر شهر از شراره ی زهر
می رود سوی مادرش زهرا

او که با منبر و قلم می رفت
به مصاف ستمگران پلید
از کلامش ابوبصیر شکفت
از نگاهش زراره می بارید

صادق اهل بيت پيغمبر
در فضائل شبیه دریا بود
در فقاهت مدرس جبریل
در شجاعت شبيه مولا بود

عجبا این چنین بزرگی را
(او که با دشمنان نظر دارد)
پای درسش نشست دشمن هم
بسکه انفاس او اثر دارد

ما از او کم نوشته ایم ولی
هرچه داریم نور حکمت اوست
شیعه زنده ست و خوب می داند
هرچه دارد ز یمن نهضت اوست

آن امامی که هرشب و هر روز
نفسش وقف روضه خوانی بود
زنده می کرد یاد زهرا را
یاد آن قامت کمانی بود

دست اورا چنان علي بستند
و ر

• پنج شنبه
• 6
• تیر
• 1398
• ساعت
• 10:33
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

حتی قلم ز شرح چنین غصه قاصر است
قبر امام تولیتش دست کافر است

حین قدم زدن به امامت سلام کن
کمتر بایست!
زائر این خاک عابر است

ما شیعه ی حلاوت یک قال صادقیم
نَقل حدیث اوست که نُقل منابر است

شیخ الائمه، عالم آل محمد اوست
یعنی یمی که یک نم از آن، علم جابر است

فرموده حضرتش که "نوحوا علی الحسین"
بانی گریه اوست اگر روضه دایر است

در شیوه ی جسارت ابن ربیع ها
نسل علی و فاطمه بودن مؤثر است

آتش، طناب، کوچه و مأمور بد دهن
دشمن چه در شکنجه ی معصوم ماهر است

بانوی پا به ماه ندارد به خانه اش
حداقل از این جهت آسوده خاطر است

هرجا دری یا جگری سوخت شک نکن
آتش بیار شهر مدینه مقصّر است...

• پنج شنبه
• 6
• تیر
• 1398
• ساعت
• 16:37
• نوشته شده توسط
• مرضیه نعیم امینی