نور الهدایی ابن الرّضایی
آتش زده بر دل شرارِ آهت آقا شد حجره ی دربسته قتلگاهت آقا
یابن الزّهرا(س)
******
فدای سوز و فدای آهت
گرید برای غربتت هر گل به گلشن با اَلعطش های تو کف می زده دشمن
یابن الزّهرا(س)
******
اگر چه بر تو خیلی جفا شد
دیگر سرت را از تنت جدا نکردند راس بریده را به نیزه ها نکردند
یا ثارالله... وَابنَ الثاره...
شاعر : حاج امیر عباسی
دانلود سبک
میزد جوون امام رضا میون حجره دست و پا
زنده شده داغ روضه ی علی اکبر لیلا
زهر جفا شعله ها میزد به پیکر مولای ما
پیچیده تو وادیّ بغداد عطر نوای یا زهرا(س)
مرثیه میخونیم با ناله ما همه
رو چِشا اشک غم رو لبا زمزمه
جواد الائمه عزیز فاطمه(س)
******
خراب این غم گردیدم و مستِ سبوی کاظمین
کبوترِ دلِ من آقا پر زده سوی کاظمین
تا دمِ مردن هستم آقا سائل کوی کاظمین
عطر بهشتی داره خیلی شمیم و بوی کاظمین
کاظمین شاهدِ ناله ها میزدی
از عطش تو حجره دست و پا میزدی
جواد الائمه عزیز فاطمه(س)
******
خدا رو شکر که تنها بودی میون حجره ای آقا
بعدِ شهادت هم بردنِت به بامِ خانه یا مولا
سایبون پیکر پاکت بال و پرِ پرنده ها
قاتلت آشناست واویلا
همسرت بی وفاست واویلا
بدنت تیر می کشد، یعنی
مرگ بهرت شفاست واویلا
خندۀ اُمِ فضلِ ملعونه
حاصل گریه هاست واویلا
مثل زهرا به خاک افتادی
در دلت غم به پاست واویلا
از زمانی که مادرت افتاد
در سرت غُصه هاست واویلا
آن کنیزی که می کند خنده
چه قدَر بی حیاست واویلا
فاطمه آمده به بالینت
حال، وقت عزاست واویلا
این دم آخری به یاد حسین
حجره ات کربلاست واویلا
تشنه آب هستی ای مولا
این اشاره به جاست واویلا
تشنه ای که جدا شده سر او
گُل خیرالنساست واویلا
روی خاک است با تنی عریان
کفنش بوریاست واویلا
بدنش زیر دست و پا و، سرش
به روی نیزه هاست واویلا
زخمِ بنشسته روی این سر از
ضرَبات عصاست واویلا
گری
ای چشم هایت مرهمِ دلها ،
پیشِ تو باید خون جگر آمد
شد درد هایش کمتر از پیشش ،
هرکس که پیشَت بیشتر آمد
ای صورتِ ماهِ تو گندم گون ،
ای مژه های چشمِ تو در خون
ای عاشقت مجنون تر از مجنون ،
صبرِ منِ بیچاره سر آمد
نه! دردِ من این نیست اینجا تو...
خیلی غریبی –دردِ من این است...
در روضه های مجلسِ ما نیز ،
نامِ تو خیلی مختصَر آمد
از غربتِ این شهر دلگیرم ،
در کاظمینِ بی تو می میرم
شُکرِ خدا بوی خوشِ مشهد ،
با کفترانِ نامه بَر آمد
حِس می کنم که سَر در آورده ،
باب الجوادِ مشهد از اینجا
با چشمِ تَر هرکَس از آن دَر رفت ،
در این حرم با چشمِ تر آمد
وقتی به بالینِ پدر رفتی ،
هی روضه ی مکشوف
بارم ای سبط طاها ، افتاده در رَه ِ تو
هستم تا آخر عُمر ، سائل درگه ِ تو
من مُرید مرامت ، تو مقصود و مرادی
من مستحقّ لطف و ، تو کریم و جوادی
یا جوادَ الاَئمه
******
هر که خاک رَهَت شد ، عزیز است و مُعَظّم
گدایی از تو باشد ، سلطانی ِ دو عالَم
ای ولیعَهد ِ سُلطان ، خورشید نور ِ عصمت
کاسه ی خالیم را ، پر کُن از لطف و رحمت
یا جوادَ الاَئمه
******
کسی از درگه ِ تو ، دست ِ خالی نرفته
سائل همیشه از تو ، یک تذکره گرفته
مِس ِ این قلب ِ ما را ، از مَرحَمَت طلا کن
عرفه جمع ِ ما را ، زائر ِ کربلا کن
یا جوادَ الاَئمه
شاعر : حاج امیر عباسی
دانلود سبک
ارض و سما پر از ، سوز آه من شد
حجره ی در بسته ، قتلگاه من شد
بر جفای دشمنان مبتلایم من غریبم جواد بن الرّضایم
واویلا واویلا آه و واویلا
******
از کینه شد خاموش ، ناله و فریادم
یوسف زهرا و ، غریب بغدادم
سوزانده تمامیّ حاصلم شد اُمّ الفضل ملعونه قاتلم شد
واویلا واویلا آه و واویلا
******
تا اَلعَطَش گفتم ، در میان ِ خانه
خوشحالی نمودند ، کنیزان ِ خانه
لاله بودم ولی آخر پژمردم همچو جدّم لب تشنه جان سپردم
واویلا واویلا آه و واویلا
******
مانده همچون او که ، بوده خونین بدن
پیکر من سه روز ، بی غسل و بی کفن
ذکر دلم شده با چشم گریان یا ذبیحاً مِنَ القفا حسین جان
واویلا واویلا آه و واویلا
شاعر : حاج ام
مسموم زهر ظلم و جفایم غریب بغداد ، ابن الرضایم
آه ، سوزد این دلم ، که همسر من ، شده قاتلم
آه ، آه و واویلا
******
در کنج حجره جان می سپارم جز درد ومحنت یاری ندارم
آه ، چشمم گریان است ، دلم سوزان است ، کامم عطشان است
آه ، آه و واویلا
******
از ظلم و بیداد دخت مأمون در این غریبی دلم شده خون
آه ، ناله ها زدم ، در بین حُجره ، دست و پا زدم
آه ، آه و واویلا
******
از تشنگی در شور و نوایم وارث به داغ کرببلایم
آه ، غربت دلبر ، گلهای پرپر ، عطش ِ اصغر
آه ، مظلوم حسین جان
******
من گرچه دلخون گرچه غریبم گریه کن ِ آن شَیب الخضیبم
آه ، آن دور از وطن ، صد پاره بدن ، بی غُسل و کفن
آه ، مظلوم حسین جان
شاعر
جان ِ هر دو عالم فدای روی تو
تو جوادی و من سائل کوی تو
قبله ی دلهای عاشقان سوی تو
هر گلشن خوش بو از شمیم و بوی تو
جواد الائمه عزیز ِ فاطمه
******
ای آیات ِ کوثر ، ای نور و ای فُرقان
عادت تو جود و کرم است و احسان
ای نور دو چشم ِ خورشید ِ خراسان
ای دین و ای ایمان ، ای جان و ای جانان
جواد الائمه عزیز ِ فاطمه
******
دل ِ ارض و سما می سوزد برایت
تا به اوج فلک رسیده نوایت
زهرای مرضیه گریان ِ عزایت
جگرت پاره شد ، بمیرم برایت
جواد الائمه عزیز ِ فاطمه
******
در اوج غریبی ناله ها زدی تو
ناله در حریم کبریا زدی تو
کنیزان کف زنان ، ولی بین حُجره
ز شرار ِ آن زهر ، دست و پا زدی تو
جواد الائمه عزیز ِ فاطمه
**
نکته: با قرار گرفتن این شعر در سایت امام هشت تعداد اشعار سایت از 18000 شعر گذشت.
ناله وا جگر نزن اینقدر
جگرت را شرر نزن اینقدر
با صدای نفس نفس زدنت
پشت در بال و پر نزن اینقدر
بیشتر می زنند بر روی طشت
ناله بیشتر نزن اینقدر
پشت در هیچ کس به فکر تو نیست
پس سرت را به در نزن اینقدر
صورتت را مکش به روی زمین
خاک را بر قمر نزن اینقدر
سن و سالت نمی خورد بروی
آه! حرف سفر نزن اینقدر
وسط کوچه ات می اندازند
به لب بام سر نزن اینقدر
عمه ات را صدا بزن اما
ناله یا پدر نزن اینقدر
ناله بر شاه کاظمین کجا؟
ولدی گفتن حسین کجا؟
شاعر : استاد علی اکبر لطیفیان
خواهر نداشتم که پرستاری ام کند
مادر نداشتم که مرا یاری ام کند
این بي كسي خلاصه به بی مادری نشد
بابا نبود رفع گرفتاری ام کند
تنها جفای همسر من قاتلم نشد
اصلاً کسی نبود که دلداری ام کند
جود مرا به زهر جفایش جواب داد
نیّت نداشت اینکه وفاداری ام کند
همراه دست و پا زدنم هلهله کنان
با پای کوبی اَش طلبِ خاری ام کند
در خانه ام محاصرة دشمنان شدم
یک یار نيست تا که علمداری ام کند
دیگر کسی به داد دل من نمی رسد
باید اَجل بیاید و غمخواری ام کند
سوز عطش مرا به دل قتلگاه برد
هادی کجاست چارة بیماری ام کند
جان دادم و کسی به روی سینه ام نبود
یاد حسین وقت بلا یاری ام کند
رأسم جدا نشد که میان اسیرها
بالای نیزه شاه
دست و دل باز از سر و رویش مشخص میشود
یک جواد از خلق و از خویش مشخص میشود
دائم الذکری که دائم از خدا دم می زند
از دل حساس و حق گویش مشخص میشود
آن گل پژمرده ای که روی پا اِستاده است
نه فقط ظاهر که از بویش مشخص میشود
حال و روز یک دل آشفته حالی شک نکن
از پریشانی گیسویش مشخص میشود
غربت و تنهایی مردی میان خانه - از
خنده های تلخ بانویش مشخص میشود
تشنگی بی حد و اندازه ی مسموم از
حرکت چشمان و ابرویش مشخص میشود
فرد مضروبی که روی پشت بامش میکشند
از کبودی های بازویش مشخص میشود
هرکسی در حال جان کندن بود از لرزش
سر و دست و هر دو زانویش مشخص میشود
-------------------------------------------------------------
از ازل منم زیر دین تو
آرزوی دل کاظمین تو
صحن و سراتو عشقه - ایوون طلاتو عشقه - گلدسته هاتو عشقه
مولا جوادالائمه
********
نام تو آقا به روی لبام
حاجتم بده خیرالانام
با عشق شما مستم - دل بر کرمت بستم - بگیر آقاجون دستم
مولا جوادالائمه
********
شامل منه کرمت آقا
دعوتم بکن حرمت آقا
ماه شبای تارم - تویی تو کس کارم - تو گلی و من خارم
مولا جوادلائمه
***************************
کعبه ی دلم کربلای تو
آقا ، جون من به فدای تو
کرببلاتو عشقه - اشک عزاتو عشقه - برچم سیاتو عشقه
مولا ابی عبداله
شاعر : رضا رسولی
دانلود سبک
شدی پرپر گل طاها
عزادار غمت زهرا
بمیرم که نکردند به شما احترام
کشاندند جسم پاکت به روی پشت بام
واویلا آه و واویلا
********
فدای تو شدی پرپر
ز بی حیایی همسر
میون حجره افتادی تو به حال غش
روی لبان تو مدام ذکر العطش
واویلا آه و واویلا
********
روی خاک زدی دست وپا
ذکر لبهاته یا زهرا
تا چشمات افتاد آقا به درهای بسته
یادت اومد ز مادر پهلو بشکسته
واویلا آه و واویلا
شاعر : رضا رسولی
دانلود سبک
سیه پوش غم تو جان و تن شد
زداغت هر دلی غرق محن شد
بمیرم قاتلت شد همسر تو
غریبی توهم مثل حسن شد
زبیداد و جفای همسر تو
دل اهل ولا بیت الحزن شد
اگر چه سوختی از آتش زهر
کجا جسمت بدون پیرهن شد؟
اگر چه جسم پاکت روی بام است
ولیکن پیکرت آقا کفن شد
فدای آن امام تشنه کامی
که جسمش زخمی و عریان بدن شد
شاعر : رضا رسولی
با چش ترم گریه می کنم مثه پدرم گریه می کنم
به یاد روضه های کوچه برا مادرم گریه می کنم 2
به یاد کوچه ی مدینه
می زنم من به روی سینه 2
واللهِ لَـاُخرِجَنَّهُما/ لَـاَُحرِقَنَّهُما/ لََـآذَرینهُما 2
واویلا مادر مادر مادر 3
********
تو نگاه من بارش غمه همیشه تو قلبم محرّمه
این ارث خونوادگیه مثه مادرم عمر من کمه 2
سوالی من دارم از اینها
چی بوده جرم مادر ما 2
واللهِ لَـاُخرِجَنَّهُما/ لَـاَُحرِقَنَّهُما/ لََـآذَرینهُما 2
واویلا مادر مادر مادر 3
********
وقتی که گرفتار غم میشم روضه خون اون بی حرم میشم
منم مث کل اهل بیت دست به دامن مادرم میشم 2
یازهرا ذکر رو لبامه
یازهرا اوج غصه هامه
واللهِ لَـاُخرِجَن
گوشه حجره داره نفس نفس ميزنه جووني كه
توي غربته مثل مجتبي/ توي غيرته مثل مرتضي
تو محبته مثل فاطمه/ توي رأفته چون امام رضا
همه ي هستي امام رضا داره ميسوزه از زهر جفا
ميون خنده و هلهله ها
واويلا (2) – يا جواد الائمه آقام آقام آقام آقام 3
********
خشكيده لبهاش مي كشه پا روي زمين ز سوز زهر
مي سوزه تو غمش هرچي دله/ ديگه مقتل اكبر كامله
جواب ناله هاي جانگداز/ شده خنده ي همسر و هلهله
خون دل توي چشماي ترش قاتلش شده زهر همسرش
کبوده تموم بال و پرش
واويلا (2) – يا جواد الائمه آقام آقام آقام آقام 3
********
خواهر نداري كه واسه تو يه گريه كن بشه تو غربتت
شكر حق نداري خواهر آقام/ نزدن اونو با سنگ از رو بام
باز هم قافیه ها سوز و نوایی دارد
در این خانه سرشوق گدایی دارد
زائرت تا به ابد محو حرم می ماند
دیدن صحن و سرای تو صفایی دارد
صاحب جود و سخا و کرمی آقا جان
کاظمینت به خدا حال و هوایی دارد
از غم غربت تو چشم پر از نم داریم
هر که مجنون تو شد اشک و بکایی دارد
العطش گفتی و قلب همه را سوزاندی
فرد تشنه عملاً سوز صدایی دارد
مثل جدت به تو هم آب ندادند، غریب!
روضه ات بوی خوش کرببلایی دارد
بال و پرهای کبوتر شده سقف حرمت
روضه ی تو به خدا معجزه هایی دارد
شاعر : حبیب باقرزاده
تشنه ی آب و عاطفه هستی
از نگاهت فرات می ریزد
از صدایِ گرفته ات پیداست
عطش از ناله هات می ریزد
نفست بند آمده؛ ای وای
عاقبت زهر کار خود را کرد
عاقبت زهر، زهر خود را ریخت
جامه های عزا تن ما کرد
تشنگی سویِ چشم تان را بُرد
سینه ی پر شراره ای داری
کاش طشتی بیاورند اینجا
جگر پاره پاره ای داری
چقدر چهره ات شکسته شده!
تا بهاری، چرا خزان باشی ؟
به تو اصلاً نمی خورد آقا
که امام جوان مان باشی!!!
گیسوانت چرا سپید شده ؟
سن و سالی نداری آقا جان!
درد پهلو گرفته ای نکند !؟
که چنین بی قراری آقاجان
شهر با تو سرِ لج افتاده
مرد تنهای کوچه ها هستی
همسرت هم تو را نمی خواهد
دومین مجتبی شما هستی
تک و تنها چه کار خواهی
قدمش ناگهان شتاب گرفت
طرفش رفت و ظرف آب گرفت
آ را بر روی زمین تا ریخت
در همان لحظه قلب زهرا ریخت
روضه کوتاه نکته سر بسته
حجره تاریک حجره در بسته
جگری رفته رفته سم می خورد
قصۀ تازه ای رقم می خورد
عرش را ناله ای تکان می داد
تشنه ای روی خاک جان می داد
زهر بی تاب کردش از داخل
سوخت تا آب کردش از داخل
مثل اکبر شده ولی بهتر
ظاهر جسمش از علی بهتر
این جوان آن جوان تفاوت داشت
زخم زهر و سنان تفاوت داشت
این جوان پیکرش که سالم بود
جگرش نه سرش که سالم بود
موقع دفن لااقل سر داشت
بدنش می شد از زمین برداشت
به تنش پای نیزه باز نشد
در نهایت عبا نیاز نشد
بگذرم؟ نگذرم؟ نمی دانم
وسط چند روضه حیرانم
تا بفهمم گریز آخ
آن روز کاظمین چو بازار شام شد
دنیا برای بار نهم بی امام شد
دجله که دیگر آبروی رفته هم نداشت
آنقدر اشک ریخت که چشمش تمام شد
جنت وزید و حُجره ی در بسته ی امام
در بارش ملائکه خود، بار عام شد
تا سایه بان شود به تن زهر دیده اش
خورشید شد کبوتر و بر روی بام شد
گل رفت و مستی از سر پروانه ها پرید
دل بی خبر ز لذت شرب مدام شد
آن روز ذوالجناحِ حسین از نفس فتاد
آن روز ذوالفقارِ علی در نیام شد
آتش نشست در جگر کربلایی اش
یعنی به رسم خون خدا تشنه کام شد
از بس که اشک ها به غزل پشت پا زدند
این مصرع رمیده زمین خورد و رام شد
شاعر : عباس احمدی
تكان گریه ی سختی به شانه ها دادی
بهانه دست جگرهای چشم ما دادی
اجازه داد نگاهت كه عاشقت باشم
جواز نوكریِ امشب مرا دادی
"حسین" گفتنت آقا؛ دلیل تشنگی است
به لب ز اشكِ غمش كوثر بقا دادی
شکستنی شده ای ! پشتِ بام جای تو نیست
دوباره گوش به دردِ دلِ خدا دادی !؟
اگر چه مقتلتان واژه ی «کلوخ» نداشت
شبیه شیشه زمین خوردی و صدا دادی
غریبی تو، تصاویر اشك رهگذران
بدون حجله به این كوچه ها نما دادی
سه روز پیكرتان را كفن نكرد كسی!
عجب مجال گریزی به كربلا دادی
شاعر : وحید قاسمی
به تسلای دل فاطمه که صاحب عزاست شیعه هم درد رضاست
هادی از داغ پدر زمزمه اش وا ابتاست شیعه هم درد رضاست
**** **
تو امیر کاظمینی و رئوفاً بالعباد یا اباالهادی جواد
حضرت مشگل گشا ادرکنی یا باب المراد یا اباالهادی جواد
**** **
تشنه لب از پا فتادی چون غریب کربلا یا جواد ابن الرضا
می زدی در حجره در بسته مادر را صدا یا جواد ابن الرضا
چشم در چشم تو می دوزد و بد می خندد
دست و پا می زنی و در به رویت می بندد
سر و کار جگرت تا که به زهرش افتاد
نقل شادی عوض مرهم زخمت می داد
اینچنین ناله نکن عرش خدا می لرزد
در خراسان دلت قلب رضا می لرزد
پسرت نیست سر از خاک تو را بردارد
کمی از رنج غریبیِ شما بردارد
از ترک های لبت درد عطش می بارد
چقدر حجره به گودال شباهت دارد
افتابت به لب بام تماشایی شد
تا سه روز از بدنت خوب پذیرایی شد
دل خورشید به تنهایی تان می سوزد
چهره ات گفت که عمرت چه جوان می سوزد
شاعر : حسن کردی
زهرش اثر کرد و گرفت از تو توان را
طوری که حتی تار دیدی این و آن را
وقت زمین افتادنت احساس کردی
در باغ سرسبز تنت رنگ خزان را
در گوشه ی حجره به خود پیچیدی از درد
یعنی چشیدی درد تلخ استخوان را
مثل عمو جانت حسن آزار دیدی
از بس شنیدی از خودی زخم زبان را
این زن که دست جعده را از پشت بسته
جاری نمود اشک زمین و آسمان را
از او تقاضای دو قطره آب کردی
وقتی تماشا کرد خشکی دهان را ...
... در پیش چشمت آب ها را بر زمین ریخت
سوزاند قلب مادری قامت کمان را
با هلهله ... با کف زدن ... با پای کوبی
مانند عاشورا ورق زد داستان را
هر چند که لب تشنه جان دادی ولیکن
دیگر ندیدی رنگ و روی خیزران را
شکر خدا بالای بام آماده ک
باز هم غیرت کبوترها
تشنه ی آب و عاطفه هستی
از نگاهت فرات می ریزد
از صدای ِ گرفته ات پیداست
عطش از ناله هات می ریزد
نفست بند آمده؛ ای وای
عاقبت زهر کار خود را کرد
عاقبت زهر، زهر خود را ریخت
جامه های عزا تن ما کرد
تشنگی سوی ِ چشم تان را بُرد
سینه ی پر شراره ای داری
کاش طشتی بیاورند اینجا
جگر پاره پاره ای داری
!چقدر چهره ات شکسته شده
تا بهاری، چرا خزان باشی ؟
به تو اصلاً نمی خورد آقا
!!!که امام جوان مان باشی
گیسوانت چرا سپید شده ؟
!سن و سالی نداری آقا جان
درد پهلو گرفته ای نکند !؟
که چنین بی قراری آقاجان
شهر با تو سرِ لج افتاده
مرد تنهای کوچه ها هستی
همسرت هم تو را نمی خواهد
دومین مجتبی شما هستی
وقت رفتن به کنارت پدری می خواهی
وقت پرواز شده بال و پری می خواهی
پدرت نیست کمی آب به دستت بدهد
پسرت نیست می ناب به دستت بدهد
همسرت هست ولی رحم ندارد و دلت...
ابر غم نیست کمی آب ببارد و دلت...
دست و پا میزنی و همسر تو می خندد
حق صدا میزنی و همسر تو می خندد
اینقدر سر به در حجره نزن آه نکش
اینقدر از ته دل ناله ی اُمّاه نکش
چقدر تلخ به کامت جگرت می ریزد
بعد تو غصه به روی پسرت می ریزد
چقدر آب به پیش نظرت ریخت زمین
چقدر آه ز چشمان ترت ریخت زمین
به خداوند قسم اشک تو از غربت نیست
اثر زهر دلیل همه ی هجرت نیست
غصه مرد غریبی به همه ات ریخته است
غصه روی خضیبی به همه ات ریخته است
کاش بودی و به جدّت کمکی می
اگر دینی ست باقی در جهان بی شبهه دین توست
یداللهی که می گویند خود در آستین توست
رضا با توست ، کاظم با تو، صادق با تو ، باقر تو
که داغ حضرت زین العبادی بر جبین توست
تو حتی قادری خورشید را زیر نگین آری
که " نعم القادرُ الله " خود نقش نگین توست
چراغی در جهان گر هست جز نور منیرت نیست
اگر در جان ما عطری ست عطر یاسمین توست
تمام خاک ایران را به پایت با رضا ریزیم
اگرچه مرو تا بغداد جزئی از زمین توست
نه رسم معتصم ماند و نه تلخی های ام الفضل
اگر شعری به جا مانده ست شور دلنشین توست
جواد الحق اشفعنی، تقی العشق ادرکنی
اگر علم و یقینی هست از علم الیقین توست
شاعر : علیرضا قزوه
مجلس پنجاه و دوم:
شهادت امام جواد (ع)
منتت دارم اگر پیش تو بی سر گردم
یا چو گلبرگ گلی پیش تو پرپر گردم
کیمیائیست عجب عشق تو در لوح وجود
به مس دل بزن از لطف که چون زر گردم
آقا جان امشب شب شهادت جگر گوشه ی امام رضا امام رئوف ماست. امشب آی شیعه ها هر چی حاجت دارید از امام رضا بخواهید. آخه اگر امام رضا رو به جوادش قسم بدید هر حاجت شرعیه ای که داشته باشید به شما می ده. امشب توی صدر حاجاتتون این دعا باشه:
اللهم عجل لولیک الفرج.
آی مردم غربت مگه چیه؟ مگه غربت غیر از اینه که قاتل آدم همسر آدم و توی خونه ی خود آدم باشه.
معتصم عباسی ام فضل همسر امام جواد رو که دختر مأمون بود رو راضی کرد که امام جواد را
آسمان دلم ، مانده در ماتم و عزا
نور چشم رضا ، می شود عاقبت فدا
قاتلش زهر کینه ها
بین ماتم فتد ز پا
واغریبا واویلتا
******
قاتلش پشت در ، می کند هلهله به پا
او به ناله زند ، مادر قد کمان صدا
یاد رخسار نیلی است
بر دلش داغ سیلی است
واغریبا واویلتا
******
کام عطشان کند ، یاد صحرای کربلا
بر لبش زمزمه ، نام ارباب سر جدا
تشنه لب بین شور و شین
ذکر او می شود حسین
واغریبا واویلتا
شاعر : محمد مبشری
دانلود سبک
در حجره ای غریب و تنها
پرپر زند عزیز زهرا
با دست همسر ، با کام عطشان
مسموم کین شد ، امام خوبان
آه و واویلا (مظلوم اماما)
******
ابن الرضا ناله نماید
تا هادی از مدینه آید
خواهر ندارد ، مادر ندارد
در خانه خود ، یاور ندارد
آه و واویلا (مظلوم اماما)
******
ای هشتمین رکن امامت
امام رضا سرت سلامت
ذکر ملائک ، نام جوادت
بر روی بام است ، جسم جوادت
آه و واویلا (مظلوم اماما)
شاعر : محمد مبشری
دانلود سبک
