دوبیتی شهادت حضرت جواد الائمه(ع)
چون کنیزان دف زنان بر حجره اش رو می کنند
خون به قلب زاده ی اربابِ آهو می کنند
کربلا تکرار شد داغ علی اکبر ببین
لشگری پشت درِ حجره هیاهو می کنند
◾شهادت امام جواد علیه‌السلام
دست و پا میزنی از درد چه بیتاب شدی
بین حجره ز شرر سوخته تا آب شدی
هلهله میکند آن شمر صفت از شادی
دید از زهر جفا تا که تو سیراب شدی
بر زمین پای مکش ناله مزن میمیرم
توجوانمرگ شدی من ز غمت دلگیرم
غربتت سوخت مرا واعطشا میگوئی
بعدازاین‌غصه‌جانسوز ز جانم سیرم
برروی‌بام تنت رفت ولی سنگ نخورد
هیچکس از تن پاک تو ردای تو نبرد
پسرت آمده با حال حزین در پیشت
با کفن عاقبت الامر به خاکت بسپرد
یاد کردم ز سفیری که تنش آزردند
دست بسته به روی بام تنش را بردند
پیش چشمان همه لطمه زدند بر رویش
خاطر دسته‌گلانش ز جفا پژمردند
دوبیتی شهادت حضرت جوادالائمه(ع)
کاش مي شد تا جواد ابن الرضا تاب آورد
بهرِ درمانش کسي داروي ناياب آورد
تشنگي دردي ست درماني ندارد غير از اين
مادرش از حوض کوثر جرعه اي آب آورد
#نذر_شهادت_امام_جواد_علیه_السلام
شرارِ زهر از جانت جدا نیست
کسی با ناله ی تو هم نوا نیست
دلِ حجره به خود می پیچی از درد
چنین ظلمی تو را اصلاً روا نیست!
#شهادت_جوانترين_شمع_هدايت
#و_نهمين_بحر_کرامت_تسليت_باد
#هستی_محرابی
سیاهی رفت چشمانت، زبانم از سخن افتاد
شنیدم مقتلت شد خانه، اشک از چشم من افتاد
نگاهش فتنه در سر داشت یارِ خانه ات تا گفت...
برایت آب آوردم، بنوشش از دهن افتاد
چه مکّارانه «أمّ الفضل» میشد «جعده» ای دیگر
همین که زهر نوشیدی دلت یادِ حسن(ع) افتاد
تداعی شد برای من سر بازارِ شهر شام
صدایِ هلهله تا بر لبِ یک عدّه زن افتاد
تنت در سایۂ بالِ کبوتر ها و عاشورا؛
به دستان یزیدی ها عبا و پیرهن افتاد
تو کنجِ حجره جان دادی و امّا گوشۂ گودال
حسینِ(ع) تشنه لب بر خاک ها دور از وطن افتاد
تنت می سوخت روی بام زیرِ آفتاب آقا
دلم آتش گرفت و یاد شاهِ بی کفن افتاد!
◾شهادت حضرت
◾جوادالائمه(ع)
حجره بود و یک زن بی‌عاطفه
منع شد آب گورا بر لبی
دست و پایش گم شد آن کانون درد
بود عالم محو در تاب و تبی
آسمانت تیره شده از زهر کین
باز افتاده به جانت دشمنی
برده‌اند بر بام جسم نازکت
پایمال کین شد از جور زنی
آی مردم بیقرار دردیم
عاطفه گم شد دوباره بین شهر
سوخت از زهر و شرار کینه‌ها
ساحل و کشتی و لنگر آب بحر
باز تکرار عطش بالا گرفت
از نفش افتاد مردی از عطش
باز ظهری و سپهر و آفتاب
بر لبم افتاده دردی از عطش
هر کنیزی ناله از دل میکشید
تا که برگوشش رسیده بانگ آه
ناله میزد بین حجره از عطش
شاه خوبان شاه بی یار و سپاه
یادم آمد کربلا و قتلگاه
خنجری کند و گلوی تشنه‌ای
شمر
به حجره یار جانی شده قاتلت آقا
ز زهر کینه او زد شرر بر دلت آقا
ترک خورده لبانت زند زخم زبانت
واویلا واویلا
کنیزان در حجره به روی او مبندید
به پیش چشم زهرا به اشک او مخندید
اگر چه رفته از حال بود به یاد گودال
واویلا واویلا
شنیدم دور جدت همه صف زده بودند
به غلتیدن او هم همه کف زده بودند
به سویش می دویدند تنش را می کشیدند
واویلا واویلا
شنیده ام به حجره تو را آب ندادند
بدن را ز روی بام روی خاک فتادند
دگر نخورده اینجا تنت نیزه ی اعدا
واویلا واویلا
******
شائق
جواد اهل بیتم و هستی رضایم
به حجره ی در بسته من،غرق در نوایم
با که بگویم شده قاتل من
همسر بی وفا و بی دل من
واویلتا واویلتا واویلا
می سوزد از زهر جفا ای خدا تن من
شادی کند قاتل بی،دین به دیدن من
حجره ی خانه شده قتلگاهم
کف می زند به اشک و سوز و آهم
واویلتا واویلتا واویلا
منم که مانند حسین تشنه جان سپردم
ولی دگر مانند او،نیزه ای نخوردم
جانم ز غصه اش رسیده بر لب
او دست و پا میزد به پیش زینب
واویلتا واویلتا واویلا
*******
بنگر جفای این فلکِ کج نهاد را
مظلوم عصر کرد امام جواد را
.
کردش نصیب یک زن بی مهر و عاطفت
بود ام فضل نام به نسل فساد را
.
مسموم کرد شوهر خود را زراه کین
پرورده بود بس بدل خود عناد را
.
آتش گرفت رآتش زهر ستم دلش
ببرید از حیات بنفس اعتماد را
.
پیچید هم چو مار گزیده به خویشتن
آهسته می کشید زدل آه و داد را
.
میدید در يسار و يمين بانگاه خود
همرنگ تیره شامگه و بامداد را
.
از پای تابسر بدنش تب گرفته بود
میداد زجر تشنگی آن مرد راد را
.
باالتماس جرعه آبی طلب نمود
کمتر کند حرارت سوز زیاد را
.
آماده کرد آب یکی از کنیزکان
آسایش از عطش دهد آن نامراد را
.
شد باخبر دوید بسرعت گرفت جام
زد بر زمین و طعنه زد آن
پیچیده در دو عالم_صدای مردی خسته
سوزد همه وجودش_در حجره ای در بسته
جوادالائمه... شبیه فاطمه
در این سن جوانی
شد قامتش کمانی
واویلتا واویلا2
از سوز زهر دشمن_ می لرزد دست و پایم
یا رب ببین چه کرده_ همسر بی وفایم
درها را می بندد... به اشکم می خندد
دارم به لب نوایی
بابا رضا کجایی
واویلتا واویلا2
آقا تو که جوادی_ فکری به حال ما کن
با دست مهربانت_خیری به ما عطا کن
برات کاظمین... کربلای حسین
یک عمرِ در این صفم
دلتنگِ یک نجفم
یا مرتضی یا حیدر2
آتش گرفته خانه ی دل ، آه مادر
می سوزم از زهر هلاهل ، آه مادر
عمر مرا چون تو به برگ گل نوشتند
با دست خونین مقاتل ، آه مادر
دلهای سنگ دشمنان هم سوخت بر من
من دشمنی دارم به منزل ، آه مادر
بازا که سر بگذارد این دریای غربت
با گریه بر دامان ساحل ، آه مادر
لب تشنه هستم ، قتلگاهم کربلا شد
قاتل نشسته در مقابل ، آه مادر
مشکل ندارد، تشنه مردن ، لیک عطشان
در زیر خنجر هست مشکل آه مادر
مادر رضایت را خبر کن تا ببیند
آتش فتاد او را به حاصل آه مادر
از همان روز ولادت قلبِ مضطر داشتی
بین چشمت چشمه‌ای از حوضِ کوثر داشتی
مشت را بر خاک، می‌کوبیدی و می‌سوختی
هر زمان که روضه‌ی جانسوزِ مادر داشتی
در سرت رویای روزِ انتقامی سخت بود
محشری سوزان به ذهنت قبلِ محشر داشتی
روزگارت می‌گذشت و غصه‌هایت کم نشد
بر دلت غم روی غمهای مکرر داشتی
بین شهری که پر از دشمن پر از خونخوار بود
لااقل در خانه‌ات ای کاش، سنگر داشتی
خانه آزادی‌ست؛ وقتی شهر، زندان می‌شود
تو ولی در خانه زندانبانِ دیگر داشتی
روی خاکِ حجره‌ات مظلوم، گیر آوردنت
در کنارت کاش، خواهر یا برادر داشتی
همسرت می‌ریخت، روی خاکِ حجره آب را
لحظه‌ای که جای لب‌ها دیده‌‌ای تر داشتی
تشنه جان د
خدای عز و جل لطفون ایتسه شامل حال
آقام امام رضا قلبین ایلرم خوشحال
قلم آلوب اله باب المرادیدن یازارام
به لطف شاه خراسان جوادیدن یازارام
امیر عاطفه،دریای فضل،معدن جود
نهم امام تشیع به امر حی ودود
ائمه نین هامیسیننان جواندی بو حضرت
ورنده جان آقامین ایرمی بش یاشیدی فقط
اولوبدی جدی امام حسن کیمی مظلوم
ایدوب عیالی بو کان سخاوتی مسموم
نلر اولوب دیمرم قان اولار اشیتسه قلوب
یازیب صریح مناقبده ابن شهر آشوب
اثر قویوبدی جگرده او سم، شتابیله
سوروندی نچه قدم یرده پیچ و تابیله
فقط بوقدر دییم دوغرانوبدی اکبادی
ایدوب چو بیت الحسن، ام فضل بغدادی
آقام بویوردی بیرآز سو ورون الولانیرام
وجودیمه اث
گاه گاهی که شود باز ز هم پلکانت
میچکد اشک تو بر دامنه ی دامانت
هنده ها هلهله کردند که یک وقت کسی
نشود با خبر از همهمه ی بارانت
طلب آب نمودی و طلبکار شدند
تسویه کرد عدو با جگر عطشانت
به روی تربت آن حجره نوشتی ، مادر...
ای جوان‌مرگِ رضا با سرِ انگشتانت
سپر نیزه ی خورشید ، کبوترهایند
تا که آسیب نبیند بدن عریانت
میکنم شکر که همشیره نداری آقا
که شود دلنگران تو و سرگردانت
روضه ی عمه و بازار تو را دق داده
داغ تلخیست به روی جگر سوزانت
یادم آمد لب و دندان حسین بن علی
به لب پله که میخورد لب و دندانت
و...
ای علی اکبر سلطان خرسان تو بده
روزی کرب و بلا ، دست من و دامانت
غریب مانده ولی زهر تا اثر بکند
خدا کند جگرش را خودش خبر بکند
برای اشک به خنده جواب می آید
کنیز خانه به دنبال آب می آید
امام شاهد طومار بی مرامی هاست
امام مظهر مظلوم تشنه کامی هاست
غمش کجا ببرد زخم از خودی خورده
کسی که ارث ز تنهایی حسن برده
به احتضار غریبش به هلهله بودند
هزار جعده به فرمان حرمله بودند
نمک شدند به زخمش دمی که رقصیدند
به اشک بی کسی اش ناکسانه خندیدند
به خاک حجره چه آرام می برد سر را
خدا به خیر کند چارچوبه ی در را
خدا کند که از این حجره جابه جا نشود
خدا کند که سرش سهم پله ها نشود
خدا کند که عزیز غلام ها باشد
نه گرم سوختن روی بام ها باشد
اگر چه سوخت ولی بی کفن نمی
باز جهان در غم است یا غم ابن الرضا
سوز و غم از ماتم است یا غم ابن الرضا
آتش کین درگرفت نسل پیمبر گرفت
ناله حور از غم است یا غم ابن الرضا
سوز دل از جان او ساز محبان او
خون به دو چشمان یم ست یا غم ابن الرضا
ناله رود تا سما از بر دلدار ما
ولوله در عالم است یا غم ابن الرضا
نور و (ضیاء) در وجود رو به خاموشی نمود
سوز و غم از خاتم است یا غم ابن الرضا
◾نوحه‌ی سینه‌زنی
◾شهادت حضرت جوادالائمه(ع)
(باملودی و سبک جدید)
◾بنداول
تنم به روی بام و دلم به پیش زهراست
چو مرغ شیدایی در این دل خسته غوغاست
پرم شکسته در بین خانه
آتش گرفته این آشیانه
ز زهر کین شد لبم کبود و
دارم به پیکر صدها نشانه
غریب و تنها ابن‌الرضایم
یاد شهید کرببلایم(۲)
◾بنددوم
شد پاره پاره قلبم از زهر کین میسوزم
این لحظه‌های آخر دیده بدر میدوزم
چشم انتظارم از در در آید
فرزند دلبندم با سر آید
من بیقرارم در حجره امشب
شاید که با چشمان تر آید
غریب و تنها ابن‌الرضایم
یادشهید کرببلایم(۲)
زمین وزمان درعزای جوادالائمه
شده جمله ماتمسرای جوادالائمه
زاجزاء عالم رسدبانگ زاری وشیون
به عرش خدا درعزای جوادالائمه
سیه پوش گشتندکروبیان هم زماتم
شب رحلت جانگزای جوادالائمه
زما تسلیت بادعلی ابن موسی الرضا را
دهدصبراوراخدای جوادالائمه
به رسم عزاداری وقصدقربت دراین شب
همه مضطریم ازبرای جوادالائمه
نه امشب که هرجمعه برپاشوددرعزایش
همین بزم زیر لوای جوادالائمه
بسامعجزه گشته رؤیت بلاشک عزیزان
زدستان مشکل گشای جوادالائمه
سدیدا طلب کن صله هرچه خواهی دراین شب
که بازاست باب سخای جوادالائمه
به کیش مُحبـّــــان ز یاد می گِریَم
نیافتم زِ خَــــــنده مراد ،می گِریَم
شدم از درِ مــُحسِنـــــات دورِ دور
به عصیان گرفتم عِـــناد ،می گِریم
شدم منتظــــــر تــا رسد روز عفو
بشــویم غبار از فـــــؤاد ،می گِریَم
به هجران و غم های إبــــنُ الرضّا
به رسم غریبی چو بـــاد ،می گِریَم
هنوز مانــده چَندی به ماهِ عـــــزا
ولـــی من زِ شــامِ جواد ،می گِریَم
◾شهادت امام جواد (ع)
◾را به محبین حضرتش تسلیت
میگویم
در بزم عزا حال بکاء میخواهم
حاجات همه من از رضا میخواهم
در شام شهادت جواد ابن رضا
از حضرتشان کرببلا میخواهم
شد ذکر لبِ ضامن آهو: پسرم...
داغ پسرش میچکد از چشم ترم
ایوانِ طلا سیاهپوش است و شده ست
بیتابِ جواد إبن رضا(ع) کلّ حرم!
◾شهادت حضرت جواد الائمه(ع)
زهر با تنت چه کرده که اینسان فسرده ای
درحجره دست وپا زده تاجان سپرده ای
با کام تشنه یاد شهیدان کربلا
سیلی ز دست همسرملعونه خورده ای
جسمت به روی بام سه شب مانده از جفا
ره از کجای تا به کجا با که برده ای؟
در هر نفس به یاد غریب مدینه ای
گویا که غصه و غم عالم شمرده ای
از بام جسم پاک تو افتاده روی خاک
چون لاله‌ی خزان زده اِستاده مرده‌ای
عمر کمت گواه غریبانه‌ی تو شد
چون جده‌ات شادی دوران نبرده‌ای
دستت به کم نمیرود و نام تو جواد
جودت زبانزد است به قرآن بیان شدی
#مرتضی_محمودپور
@haajmorteza
یا جوادالائمه
ای کرده ترک دنیا، در موسم جوانی
آه ای جواد امت، دریای مهربانی
دور از دیار بودی، بی اقربا وخویشان
تنها ودر غریبی، کردی تو زندگانی
ای وای از دمی که، زهرت بداد همسر
جان تو سوخت آندم، ای مجتبای ثانی
روی زمین فتادی، غلطان زسوز آن زهر
کردی صدا تو هادی،در عین ناتوانی
بابا بیا کنارم،این آخرین دقایق
ایام عمر بابا، گشته دگر خزانی
آه ای امام دینم، آه ای جوان ترینم
مانند اکبری تو، محبوب شیعیانی
دلهای ما بسوزد، بهر جوانی تو
در قلب شیعیانت، همواره جاودانی
گرچه شهید گشتی،در زیر ظلم اعدا
اما سرت به نیزه، ننموده دلستانی
برهادی تو جانا، بس احترام کردند
هرگز نرفت اسارت، همراه کاروانی
یاد حسین بودی، آن گاه آخرینت
با یاد جد بی سر، کردی تو جانفشانی
شعر:اسماعیل تقوایی
زمزمه امام زمانی امام جواد علیه السلام
غافل شدم از .یاد شما .یوسف زهرا
اما تو زیا.دت نبری .نوکر خود را
با اینکه بدم. روسیهم. غرق گناهم
هستی تو فقط. مثل پدر. پشت و پناهم
تو گریه کنِ ابنُ رضا هستی و داغش
در حجره در بسته نشستی به کنارش
(چون شمع سحر گشتم و پا تا به سرم سوخت
در حجره ی در بسته خدایا جگرم سوخت
یا ضامن آهو به دلم شعله فتاده
صیاد مرا کشت و به من آب نداده
در شعله بسوزد دل پروانه چه سخت است
با قاتل خود ماندن در خانه چه سخت است)
سوزد جگرم اشک غم آید ز دوعینم
یاد عطش و تشنگیِ طفلِ حسینم
(این طفل به کف نیزه و شمشیر ندارد
والله قسم مادر اوشیرندارد
با تیر سه شعبه سرششماهه جداشد
دردانه من باگلوی تشنه فدا شد
افسوس‌که‌خون پسرم‌کرده‌خضابم
خجلت‌زده ازدیده گریان‌ربابم)
ماندم که چگونه بسوی خیمه بیایم
دور از رباب/بردم علی زیر عبایم
بیتهای درون پرانتز از بقیه شعراست.
کسیکه بذری نپاشیده . منتظر باران نیست...
اللهم عجل لولیک الفرج
◾توسل به امام جواد(ع)
آمده عشق تا که در یادم
زین عنایت همیشه دلشادم
همچو سروی که روی در بادم
ای تو ابن الرضا کن امدادم
یاجوادالائمه راهم ده
اذن بر نیمه‌ی نگاهم ده
منکه دلبسته‌ی غم عشقم
چون غریقی که در یم عشقم
سوگواری به ماتم عشقم
اشکریزان چو زمزم عشقم
یا جواد الائمه راهم ده
اذن بر نیمه‌ی نگاهم ده
من گدایم گدای درگاهم
آمدم آمدم دهی راهم
ای چراغ شب دل‌آگاهم
به سما رفته‌ای شدی ماهم
یاجوادالائمه راهم ده
اذن بر نیمه‌ی نگاهم ده
زائرت تا به کاظمین شده‌ام
عاشق شاه عالمین شده‌ام
مست و دیوانه‌ی حسین شده‌ام
از غمش من به شور و شین شده‌ام
یاجوادالائمه راهم ده
اذن بر نیمه‌ی نگاهم ده
درد من را فقط تو درمانی
هجر من را فقط تو پایانی
غصه‌ام را ز دیده میخوانی
تو به جسم جهانیان جانی
یا جوادالائمه راهم ده
اذن بر نیمه‌ی نگاهم ده
خانه تا مقتلت شبانه شده
تن پاکت به بام خانه شد
سایه‌بانت کبوترانه شده
اشک از دیده‌ام روانه شده
یاجوادالائمه راهم ده
اذن بر نیمه‌ی نگاهم ده
#مرتضی_محمودپور
@haajmorteza
یا جواد الائمه ادرکنی
بند اول:
دره خونه ت گدا آقا میشه
دلای مردمون احیا میشه
با یه گوشه نگاه تو اقا
گره بسته ی ما وامیشه
تو پادشاهی و / رعیت تو ام
محتاج کرم و / عنایت تو ام
کاش کاظمین تو / بشه قسمت من
دل تنگ حرم و/ زیارت تو ام
بند دوم:
نام زیبای تو دل نشینه
ذکر تو درد ما رو تسکینه
تو اگر که شفیع ما باشی
به خدا جنت ما تضمینه
از دستت میگیرم / من رزق گریمو
می گیرم روزیه / ماه محرمو
من از عشق حسین / هیچوقت نشم جدا
حتی بهم بدن / تموم عالمو
بند سوم:
بین حجره تو تنها افتادی
یاد غمهای زهرا افتادی
زهر کینه به جسمت جاری شد
من بمیرم که از پاافتادی
از سوز سینه ات / ناله ها زدی
با گریه مادرو / چقد صدا زدی
در پشت در چقد/ هلهله زدن
در بین حجره ات / دست و پا زدی
بند چهارم:
لحظه آخرت مضطر بودی
یاد داغ شه بی سر بودی
پاره پاره جگر گشتی اما
تو به یاد علی اصغر بودی
خون گریه کردی و/ دل تو شد کباب
با یاد خشکیه /لب طفل رباب
بر دستان پدر /با تیر حرمله
راحت شد از عطش/ ولی نخورده آب
حدیث تشنگی تو حدیث دیروز است
حدیث غربت تو شعله های جانسوز است
میان روضه ی تو کربلا ، مدینه و شام
میان روضه ی تو می کنم به عشق سلام
سلام نور دو چشمان حضرت سلطان
سلام کشته ی مظلوم با لب عطشان
شنیده ام که به حجره دست و پا زده ای
میان غربت خانه پدر صدا زده ای
شنیده ام که شبیه حسن امام هدی
به دست همسر خود تو فدا شدی مولا
درون حجره تو عطشان،کنیزکان خندان
میان هلهله دیدم چه آ مده سرتان
کسی که جود و کرامت در آستین دارد
کسی که از غم زهرا دلی غمین دارد
کسی به نام پیمبر که درد دین دارد
طنین غربت مولی الموحدین دارد
شبیه جدّ غریبش سه روز و شب مهمان
به بام خانه ی پُر از شقاوت عدوان
خوشا به غیرت بال کبوتران حرم
که سایبان شده اند برتو سایه سار سرم
ندیده ای تو جسارت به خواهر و دختر
نرفته اهل خیام ات شکسته پَر به سفر
سرت به روی تن است جای نیزه یا مولا
تن تو در کفن است جای بوریا مولا
نبود کرببلا از کبوتران خبری
نبود داغ عظیمی چو داغ بی پسری
یا جواد الائمه،یا جواد الائمه (2)
---------------------------------
اسوۂ صبر و سخا،جوان ترین امام ما
تو کاظمین به پا شده،بانگ عزا بانگ عزا
منادی میگه از تو عرش،حی علی العزا به پا
از مشهد امام رضا ،تا مدینه و کربلا
--------------------------
مرغ دلم پر زده تا ،مشهد آ قامون رضا
همه میگیم ما تسلیت ،مصیبت ابن الرضا
باب الجواد تو آ قا،باب المراد دل ماست
مشهد تو امام رضا ،اذن حضور کربلاست
-------------------------------
مهدی شد عزادارت،نوحه گر و داغدارت
خلقی غرق ماتم و،فاطمه شد سوگوارت
از نجف می آ ید،ناله شیون و آ ه
شد امیرالمومنین،سوگوارت واویلاه
-------------------------------------
کاظمین یا کربلا،کشتۂ ظلم و جفا
دیده ها پر از بکا ،از غم نور خدا
مسموم کینه و زهر،همسرش قاتل او
می رقصد می خندد،پشت حجره به هر سو
-----------------------------
لخته لخته جگرش،می ریزد دور و برش
ای کاش آ ید به سرش،لحظۂ آخر پسرش
در حجرۂ در بسته،با یه قلب شکسته
می گوید!آ ه جگرم ،با حالی زار و خسته
-------------------------------
با لب تشنه شهید،در دلش نور امید
در زندگی از همسرش،خیری ندید
غصه و آ ه و فغان،از این مصیبت الامان
از پشت بام روی زمین ،جسمش فتاد صاحب زمان
----------------------------
زیر آفتاب سوزان،جسم پاکت به پشت بام
آ مده اند کبوتر ها،سایه بان جسم امام
اما لایوم کیومک،مظلوم دشت کربلا
با تن صد چاک به خون،سری به روی نیزه ها
------------------------------------
یا جواد الائمه ، یا جواد الائمه(2)
امشب گرفته ماتم عظمای عالم
هادی بود صاحب عزا بر دین خاتم
ابن الرضا مسموم زهر کینه ها شد
خلقی شده محزون ،زهرا غرق ماتم
من جوادم که شده قاتل من همسر من
کنج حجره به زمین مانده تن و پیکر من
من که در جود و سخا شهره عالم بودم
کاش بودی پسرم لحظه مرگ بر سر من
امشب به مشهد پدر گرفته داغ پسر
ورد زبانش جواد ،جوان گل نو ثمر
شد به جوانی شهید ز ظلم نا محرمان
این گل باغ رضا ،با لب عطشان پر پر
در کاظمینت آ قا ،مهدی عزا گرفته
با ضجه های مادر، بنگر نوا گرفته
یاد لبان تشنه ،در کنج حجره مهدی
روضه برای داغ، کرب و بلا گرفته
در مرگ جوان مرده،اشک بصرم جاریست
در حجره در بسته،جز عشق که یاری نیست
دور از پسرم اینک،ای کاش رسد هادی
گیرد سر من زانو ،چون لحظۂ تنهایست
شهر بغداد ز داغ غم تو گریان شد
دیدگانم ز غم و ماتم تو باران شد
همسرت کشت به زهر ستم نامردان
هر که بشنید نوای عطشت نالان شد
نهمین نور ولایت شده خاموش امشب
پسر از داغ پدر ، شده مدهوش امشب
فاطمه روضه گرفته، به عزای پسرش
هادی از ماتم بابا شده بیهوش امشب
در کاظمینت آ قا ،مهدی عزا گرفته
با ضجه های مادر، بنگر نوا گرفته
یاد لبان تشنه ،در کنج حجره مهدی
روضه برای داغ، کرب و بلا گرفته
سه روز و شب چون جد غریبم
تن بی جان به پشت بام اسیرم
امان از ام فضل و حجره و سم
نوای روضه ی شیب الخضیبم
کاظمین امشب عزادار جواد ابن الرضاست
کاظمین امشب محل روضه های کربلاست
جسم مولایم به روی بام سه روز و سه شب
مهدی صاحب زمان نوحه گر و غرق عزاست
امشب دل هرعاشقی پرمی کشه تا کاظمین
چشم همه ارض وسماگریونه ودرشوروشین
بمیرم برای غمت یا جواد
همسر تو شد قاتلت یا جواد
علی اکبر رضایی
گل پرپر رضایی (۴)
پیش آقا نه خواهری نه همدم و برادری
خونه ی توشد قتلگاه نه یاری و نه یاوری
تویی باب المراد دل همه
تو جوونی رفتی مثل فاطمه
علی اکبر رضایی
گل پرپر رضایی
لب تشنه ای مثل حسین ای میوه قلب رضا
باز می وزه تو روضه ات یاد حسین و کربلا
به روی خاک حجره غریبونه
برا جدش حسین روضه میخونه
علی اکبر رضایی
گل پرپر رضایی
