شهادت امام جواد(ع)

پس غریبی در وطن تکرار شد
شمع بودن سوختن تکرار شد
یک حسین تشنه در هنگام زهر
بعد از آن صدها حسن تکرار شد
چونکه ام الفضل ام الرّذل گشت
باز نامردی زن تکرار شد
چون که مثل طوس در بغداد هم
زهر و انگور و دهن تکرار شد
پس غریب بی کفن در دشت...نه
پس غریب با کفن تکرار شد
با دهان و با گلو و با جگر
یک نبرد تن به تن تکرار شد
اربا اربا...نه ولی سرخ و کبود
ماه زیر پیرهن تکرار شد

شاعر : مهدی رحیمی

• دوشنبه
• 25
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 15:16
• نوشته شده توسط
• یحیی

نيش و كنايه هاست كه از يار مي خورم
از دست يار زهر شرر بار مي خورم
اصلا به جنگ و نيزه و لشكر نياز نيست
وقتي ميان خانه ز دلدار مي خورم
دارم ز همسري كه ز من جز صفا نديد
چوب كدام تندي رفتار مي خورم
شعله شود بلند از اين زخم بر جگر
تا آب از دو چشم گهر بار مي خورم
از اين صداي هلهله آزار مي كشم
با جان خسته غصه ي بسيار مي خورم
وقتي كه مي برند مرا روي پشت بام
با صورتم به گوشه ي ديوار مي خورم
پهلو شكسته مادر كم سن و سال من
ديگر بيا كه حسرت ديدار مي خورم

شاعر : مهدی رحیمی

• دوشنبه
• 25
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 15:18
• نوشته شده توسط
• یحیی

بابا رضا بیا نفس آخر من است
سوزان میان تب همه ی پیکر من است
تا آه می کشم ز لبم لاله می چکد
یک باغ سرخ رنگ به دور و بر من است
آیینه ی جوان کبود علی شدم
چشم انتظار دیدن من مادر من است
خواهر نداشتم که کند گریه در غمم
قلب کنیزهای حرم مضطر من است
هر مرد درد خویش بگوید به همسرش
غربت ببین که قاتل من همسر من است
با هلهله عزای مرا گرم می کند
حالا که روی خاک فتاده سر من است
بر آب آب گفتن من خنده می زند
خوشحال در برابر چشم تر من است
با یاد کام تشنه ی آقای بی کفن
خشکیده و ترک ترک این حنجر من است

شاعر : رضا رسول زاده

• دوشنبه
• 25
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 15:21
• نوشته شده توسط
• یحیی

نشسته خاك سر دل ، هوا گرفته شده
به عرش مجلس سوگ و عزا گرفته شده
گلی ز گلشن زهرا دوباره پرپر شد
شبیه حال علی حال ما گرفته شده
تنی به حجره ی خاکی کبود افتاده
تنی که تاب از آن با بلا گرفته شده
به گوشه ی جگرش زهر جای خوش کرده
اگر که طاقت از این دست و پا گرفته شده
توان نمانده كه لب را به روی لب بزند
که جان ز پیکر ابن الرضا گرفته شده
میان هلهله حتی کنیز ها گریند
که خنده از لب آقای ما گرفته شده
صدای آه هم از این گلو نمی آید
از این دهان شکسته نوا گرفته شده
ز زخم های سر و صورتش نمایان است
سرش به گوشه ی دیوار ها گرفته شده
تنش سه روز و سه شب زیر تابش خورشید.
دوباره روضه ای از کربلا گرفته شده

شاعر : رضا

• دوشنبه
• 25
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 15:24
• نوشته شده توسط
• یحیی

تویی اجابت سبز دعای خاکی ها
جواب جمله یا ربنای خاکی ها
خدا تمام تو را آفرید تا باشی
وجود جود خدایی برای خاکی ها
تویی تو آینه ی بخشش خداوندی
امام عرش نشینان، خدای خاکی ها
فدای مرحمتت گرچه آسمان هستی
ولی رسیده به گوشت صدای خاکی ها
هبوط کردی و مانده پس از هزاران سال
نشان پای تو بر چشمه های خاکی ها
ستاره زاده ی مدفون کاظمین بگو
چه شد سفارش کرببلای خاکی ها
بلند مرتبگی تو سر به زیرم کرد
میان دست کریمانه ات اسیرم کرد
میان حجره در بسته ای ز پا افتاد
از آتشی که به جان گل رضا افتاد
به پیش خنده دشمن به خویش می پیچید
نفس به سینه نیامد و از صدا افتاد
همینکه تشنگی او برید امانش را
به یاد روضه جانسوز کربلا ا

• دوشنبه
• 25
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 15:27
• نوشته شده توسط
• یحیی

دلی نسوخت برایت غریب جان دادی
ز مهر همسر خود ،بی نصیب جان دادی
درون حجره ی در بسته ای غریبانه
شکسته بال چنان عندلیب جان دادی
به دست و پا زدنت اعتنا نمیکردند
میان شادی جمعی عجیب جان دادی
تو پاره پاره دل و دل شکسته و دل خون
دچار درد و غم و بی طبیب جان دادی
ز بس که خون دلت از دهان تو میریخت
به یاد روضه ی شیب الخضیب جان دادی
به سینه میزدی و یا حسین میگفتی
به یاد قتلگه و بوی سیب جان دادی

• دوشنبه
• 25
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 15:30
• نوشته شده توسط
• یحیی

آن كس منم كى آل نبى را ثنا كنم
بر دوستان احمد و حيدر دعا كنم
راهى كه نهى كرد پيغمبر بدان شدن
آن راه را و رهبر آن ره رها كنم
از مهر و از محبت زهرا و مرتضا
هر صبحدم نگاه سوى هَلْ اَتى كنم
گر اقتدا به آل زيادست مر تو را
من اقتدا هميشه به آل عبا كنم
آل‏زياد را كه به نفرين حق ردند
از اعتقاد، لعنت بى‏منتها كنم
بعد نبىّ سزاى امامت على بود
من خر نِيَم كه روى سوى ناسزا كنم
اندر عراق حمزه كوچك منم كه هست
زادى كه در قيامه به دفع بلا كنم
زاد و مقام من به ورامين از آن بود
تا سور دشمنان على چون عزا كنم
در بند سيم و زر نيم و شاعرى و شعر
مداحى از براى شه اوصيا كنم

• دوشنبه
• 25
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 15:31
• نوشته شده توسط
• یحیی

سلام ما به رخ انور امام جواد
درود ما، به تن اطهر امام جواد
غريب بود و غريبانه جان سپرد و نبود
كسى به وادى غم، ياور امام جواد
ز آتش ستم خصم، آب شد تن او
به خاك حجره بود، بستر امام جواد
كسى نبود، به بالين آن امام همام
به غير همسر بد اختر امام جواد
چه ظلم‏ها كه به حقش، نكرد ام الفضل
نگر، به دشمنى همسر امام جواد
به خشكى لب لعلش، نريخت آب كسى
به غير ديده ‏ى او خون ‏تر امام جواد
به روى خاك، چو پروانه شد فدا و دريغ
چو شمع آب شده، پيكر امام جواد
فغان كه آتش زهر ستم، به فصل شباب
شرر فكند، ز پا تا سر امام جواد

شاعر : محسن حافظی

• دوشنبه
• 25
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 15:32
• نوشته شده توسط
• یحیی

زبان حال امام جواد عليه السلام با پدر
از جفاى همسر بى مهر فرياد اى پدر
كز دل و جانم برآورده است فرياد اى پدر
در جوانى گوهر عمر مرا از من گرفت
تا كه مامون دختر خود را به من داد اى پدر
آنچه با من كرد ام ‏الفضل دون كى مى ‏كند
همسرى با همسرش اينگونه بى داد اى پدر
يك طرف زهر جفا و يك طرف سوز عطش
غنچه‏ ى نشكفته‏ ات را داد بر باد اى پدر
بيشتر از زهر كين از تشنه كامى سوختم
سوختم چون صيدى اندر دام صياد اى پدر
بسكه فرياد از عطش كردم كه تاثيرى نداشت
شد درون سينه ‏ام خاموش فرياد اى پدر
آخر آمد بر سرمن محنتى كه بارها
چهره‏ ام بوسيدى و كردى از آن ياد اى پدر
روز مرگم شد بيا بر غربت من گريه كن
چون كه گفتى ذكر

• دوشنبه
• 25
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 15:36
• نوشته شده توسط
• یحیی

من قطره ام،تو اوج منی،دریای منی
من لفظم و کمال منی،معنای منی
دنبال رد پای توام،تا به اوج عرش
تو رهنمای راه منی ،مولای منی
آنقدر لطف کرده ای بر من،تو ای جواد!
احساس میکنم تو فقط، آقای منی
دست خودم که نیست...دیوانه ات شدم
مجنون یک نگاه توام لیلای منی
در حسرت صدای تو اینجا نشسته ام
"سینا"ی سینه تنگ توام،موسای منی
با اینکه روسیاه ترین روسیاهتم
اکسیر عشق توست،اسیر نگاهتم...

شاعر : سینا نژاد سلامتی

• دوشنبه
• 25
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 15:43
• نوشته شده توسط
• یحیی

چشمان او طلوع هزاران سپیده بود
هرگز زمانه دست رد از او ندیده بود
از این و آن سراغ نشانیش میگرفت
هر کس که از کرامت آقا شنیده بود
باب المراد خانه ی او منتهای جود
او را خدا شبیه خودش آفریده بود
حیف از جوانیش که جوانمرگ میشود
یک زن بساط قتل درآن خانه چیده بود
افتاده بر دلم که دگر رفتنی شده
از بس که زهر بال و پرش را تکیده بود
لبهای ملتمس شده از هرم تشنگی
باهرنفس نفس که بریده بریده بود.....
آب از کویر می طلبید و به پشت در
او با کنیزکان حرم کل کشیده بود
در بین رقص و هلهله بغض نگاه او
چشم انتظار مادر قامت خمیده بود
از لا بلای خاطره ها پرکشید و رفت
پای سری که بر روی نی آرمیده بود
شد سایه سار او پر و با

• دوشنبه
• 25
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 16:11
• نوشته شده توسط
• یحیی

دل را پر از ترنُّم ِ یا ربَّنا کنید
آئینه وار خوبیُّ و بد را جدا کنید
توشه برای روز مبادا سَوا کنید
با کیمیا مس دل خود را طلا کنید
باب ُ الجواد واشده رو بر رضا کنید
حرف من و تو نیست نوا از نقاره هاست
این جودنامه تحفه ای از جانب رضاست
حالا که خنده بر لب سلطان ماسواست
غم از دل شکسته ی این نوکرش جداست
امشب مدینه شاهد تابیدن سَخاست
آری جواد آمده غوغا به پا کنید
جود ِ وجود آمد و هستی بها گرفت
آمد جواد و فرصت هر طعنه را گرفت
روی لب رئوف حرم خنده پا گرفت
تابید ماه و در بر خورشید جا گرفت
شهر مدینه با قدم او صفا گرفت
با این صفای ناب مدینه صفا کنید
آمد قرار سینه ی زار ِ پدر شود
سدّی برای طعنه و طوفان شر

• دوشنبه
• 25
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 16:21
• نوشته شده توسط
• یحیی

هزار جان گرامی ، فــدای جــود جــواد
دل شکسته خود بسته ام به بود جـــواد
هماره می رسد از کائنات و مخلوقـــات
ندای ذکر و ثنا ، مدحت و درود جــــواد
همه خلایق عالم ، غریق نعمت اوســت
چرا که نیست حدودی برای جود جـــواد
وصی حجت هشتم ، ســــــلاله زهـــــرا
خدای حی توانا بــــــود شهــــود جــــواد
شب تولد دریای جـود و احسان اســــت
رسد به گوش سماواتیان ، سرود جــواد
در این ولادت چشـم و چراغ بزم وصال
شده است شاد ، دل والی و دود جـــــواد
از انکه سجده شکـرش ، فضل خداســت
قبول حضرت جانان شده سجود جـــــواد
قدم به عرشه زین بــراق نــــور نهــــاد
به سوی حضرت سبحان بود صعود جواد
ز ذیل فضل و عنایات او ن

• دوشنبه
• 25
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 16:25
• نوشته شده توسط
• یحیی

اینگونه آه مکش جوابت نمی دهند
حرف از عطش مزن که آبت نمی دهند
در بین هلهله ها ای عزیز من
پاسخ به درد و پیچ و تابت نمی دهند
چشم انتظار لطف کنیزان خود مباش
مرهم برای قلب کبابت نمی دهند
دنیا نه جای توست ، به عرش خدا برو
آنجا ملائکه غذابت نمی دهند
وقتی کبوتران خدا سایه گسترند
هرگز به دست آفتابت نمی دهند
می خواستند مثل حسین خونجگر شوی
پایان اگر به التهابت نمی دهند
یک روز هم حسین صدا زد که اصغرم
حرف از عطش مزن که آبت نمی دهند ....

شاعر : یاسر مسافر

• دوشنبه
• 25
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 16:26
• نوشته شده توسط
• یحیی

غرقِ ماتم (2) گشته عالم، در عزای جواد لائمه (2)
کرده زهرا، نـــاله بر پا(2) از برای جواد الائمه(2)
یـــــــــــــــوسف زهرا به سن نوجوانی گشته مسموم
می دهد جـــــــــــــان در میان حجرۀ در بسته مظلوم
در بهـــــــــــــار زندگی از عمر خود گردیده محروم
رفته از هــوش، گشته خاموش، ناله های جواد الائمه
فاطمه اولاد خـــــــــــــــــــود را حالتی دلخسته بنگر
یوسفت در آه و افغان، بـــــــــــــــا دل بشکسته بنگر
قتـــــــــــــــــــــلگاهش را میان حجرۀ در بسته بنگر
شد ز بیــــداد، شهر بغداد، کربلای جواد الائمه (2)
آرزوی دیــــــــــــــــــــــدن قبرش بود بر قلب زارم
دوست دارم سر گذارم روی قبـــــــ

• دوشنبه
• 25
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 16:33
• نوشته شده توسط
• یحیی

از شرار زهرکینه خون شده قلب مدینه
تا قیامت غصه و غم قسمت این سرزمینه
هادی ال پیمبر از غم بابا هزینه
خنده های تلخ قاتل شعله افکنده به سینه
پیش روی حجت حق دشمنان سنگ میزنند
او دهد جان و یه عده بهر او دف میزنند
قتلگاهش خانه ی خود قاتل او همسرش
با لبی خندان کنیزان پیش ااو کف میزنند
وای از این غم داد از این غم وای من از درد غربت
.....................
تشنه کام و دل پریشان بین حجره می دهد جان
وقت مردن زنده گشته یاد شاه تشنه کامان
پیرمردی بین گودال شد اسیر چنگ گرگان
غرق خاک و غرق خونِ وای من سلطان خوبان
بانگاهش بین مقتل حرف ها می زد حسین
پیش چشم خواهر خود دست و پا می زد حسین
موی او در دست دشمن راس او

• چهارشنبه
• 27
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 06:45
• نوشته شده توسط
• یحیی

شميم زلف تورا بادها كجا بردند
مقام قدِّ تورا خاكها چرا بردند
چگونه باب حوائج نخوانمت اي پير
كه حمله بر تو چنان باب،حلقه ها بردند
درختها به مقام تو غبطه ها خوردند
كه دست را ز دلِ خاك بر دعا بردند
تو پيري و به خدا صحبت از جنين كردي
تورا به هفت سيه چال،بيصدا بردند
تورا ز دور لباسي تهي ز پيكر ديد
ز بس كه جوهره ي پيكر تورا بردند
ز ربناي تو آوازها الهي شد
ز يك نماز تو رقّاصه را كجا بردند!
تو آن گلي كه چو از ساقه ات شكسته شدي
ميان راه ، تورا همرهِ صبا بردند
به روي تخته چه ميكرد آفتاب خدا؟
كسي كه عطر تنش را فرشته ها بردند
ز احترام نكردند بر تن تو كفن
پي صواب كفنها جداجدا بردند
چه رتبه ايست در اين تشنگ

• چهارشنبه
• 27
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 07:54
• نوشته شده توسط
• یحیی

بغداد هم از حال و روزش بی خبر بود
تنها تر از تنها و قلبش پرشرر بود
در کنج حجره بی کس و بی یار و مونس
دور از وطن افتاده و خونین جگر بود
در کربلا اقای ما را سم ندادند
از هرکه فکرش راکنی او تشنه تر بود
از غربتش دیگر نمیگویم که یارش
تنها همین چندتا کنیز دور و بر بود
در بین سوت و کل کشیدن های ممتد
فریادها و ضجه هایش بی اثر بود
این لحظه های آخری آقای مظلوم
در آرزوی دیدن روی پسر بود
آن روز از داغش گریبان چاک میداد
وقتی که جان میداد بابایش اگر بود
آمد سرش از روی خاک حجره برداشت
آن مادری که دست هایش بر کمر بود
سربسته میگویم که جای شکر دارد
وقتی که جنس سایه بانش بال و پر بود

شاعر : علیرضا خاکساری

• چهارشنبه
• 27
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 07:55
• نوشته شده توسط
• یحیی

خدایا خنده و شادی جواب آه و افغان نیست
دف و آوازه و مطرب علاج سوز عطشان نیست
جگر صد چاک زهر کین میان سینه ات آتش
تنت بر خاک بام اما تن پاک تو عریان نیست
تو خورشید و به زیر آفتاب داغ جسم تو
ولی خورشید اینجا مثل عاشورا که سوزان نیست
سه روز و شب تنت در سایه سار بال مرغان است
خدا را شکر می گویم که زیر سم اسبان نیست

شاعر : صمد علیزاده

• چهارشنبه
• 27
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 07:56
• نوشته شده توسط
• یحیی

آتش به دلم زد و به آهم خندید
گفتم جگرم سوخته از غم ، خندید
شد قصه دست و پا زدن تکراری
آن لحظه که دست و پا زدم هم ، خندید
لبهای من از عطش ترک خورد ولی
آبی به زمین ریخت به حالم خندید
می دید که سایه بان ندارد جسمم
بر سوختن برگ و بهارم خندید
من غسل و کفن شدم ولی عاشورا
لشگر به تنی بی کفن از دم خندید
شعله به تن خیمه و دامن افتاد
دشمن که شنید وای گوشم ، خندید
خون می چکد از گوشه سوغاتی شان
با دیدن خون عمه جانم خندید
می گفت رقیه العجل یا مهدی(عج)
سیلی زد و طعنه گفت و کم کم خندید

شاعر : حسین ایمانی

• چهارشنبه
• 27
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 07:57
• نوشته شده توسط
• یحیی

سلام ما به رخ انور امام جواد
درود ما، به تن اطهر امام جواد
غریب بود و غریبانه جان سپرد و نبود
کسى به وادى غم، یاور امام جواد
ز آتش ستم خصم، آب شد تن او
به خاک حجره بود، بستر امام جواد
کسى نبود، به بالین آن امام همام
به غیر همسر بد اختر امام جواد
چه ظلم‏ها که به حقش، نکرد ام الفضل
نگر، به دشمنى همسر امام جواد
به خشکى لب لعلش، نریخت آب کسى
به غیر دیده ‏ى او خون ‏تر امام جواد
به روى خاک، چو پروانه شد فدا و دریغ
چو شمع آب شده، پیکر امام جواد
فغان که آتش زهر ستم، به فصل شباب
شرر فکند، ز پا تا سر امام جواد

شاعر : محسن حافظی

• چهارشنبه
• 27
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 08:07
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای جواد ای گل گلزار رسول
ای جگر گوشه ی زهرای بتول
ای گل پر پر بستان ولا
ای تو خونین جگر از زهر جفا
یاد روی تو چراغ دل ماست
مهر روی تو عجین با گل ماست
ای بر مهد تو شب تا به سحر
اشک می ریخت برای تو پدر
سوخت از آتش این غم پدرت
که زند زهر شرر بر جیگرت
یاد آن کوچه نرفت از سر تو
که چه آمد به سر مادر تو
گر شکایت ز عدو می کردی
به غم فاطمه رو می کردی
دشمن خانگی ات یار نبود
همدل و همدم و غم خوار نبود
تا که از سوز دل و داغ جگر
عاقبت شد گل عمرت پر پر
(طوسی ام) چشم به دست کرمت
مانده ام در غم طوف حرمت
------------------------------------------

• چهارشنبه
• 27
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 08:19
• نوشته شده توسط
• یحیی

آیینه ی تمام قدّ عدل و داد بود
حتی به دشمنان خودش هم جواد بود
یک قطره از کرامت او بر دوای خلق
کافی که بود هیچ، که حتی زیاد بود
از کودکی ز ماتم زهرا بسوخته
او داغدار مادر و حیدر نژاد بود
گر او به خیمه گاه امامت نمی رسید
این خیمه ی رفیع خدا بی عماد بود
امید و آرزوی دل خسته ی رضاست
او معدن رسالت و رکن بلاد بود
از کودکی به ظلم و اسارت دچار شد
در محبس حسادت ظلم و عناد بود
امشب همه گدای جواد الائمه ایم
در ماتم و عزای جواد الائمه ایم
از کودکی غریبی و هجرت ندید؟ دید
زخم زبان و طعنه و تهمت ندید؟ دید
او داغدار صورت نیلی نبود؟ بود
داغ غم الهه ی عصمت ندید؟ دید
دل خون ز هجر روی پدر او نگشت؟ گشت
دور از رضا،

• چهارشنبه
• 27
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 08:24
• نوشته شده توسط
• یحیی

رمق نمانده دگر در تنی که من دارم
ز جور همسر نا ایمنی که من دارم
برای مرد بود خانه مأمنش لیکن
نه جای امن بود مسکنی که من دارم
گل ریاض خلیلم ولی به عکس خلیل
شراره خیز بود گلشنی که من دارم
چنان کسی که ورا اندر آستین مار است
درون خانه بود دشمنی که من دارم
به پاکدامنیم حق بود گواه ولی
ز خون دل شده تر دامنی که من دارم
ز زهرِ دختر مأمون چنان روانم و سخت
که غیر پوست نماند از تنی که من دارم
نوای العطشم بر فلک رسد اما
در او اثر نکند شیونی که من دارم
مسلّم است که داد مرا از او گیرد
خدای دادگر ذوالمَنی که من دارم
مقیم درگه قدس رضا «مؤید» گفت
که جای أمن بود مأمنی که من دارم
--------------------------------

• چهارشنبه
• 27
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 08:26
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای خصمِ كافران ای دشمنِ فساد
راهِ تو عدل و داد یا حضرتِ جواد
ای پادشاهِ جود ای معدنِ سخا
وی الگویِ جهاد یا حضرتِ جواد
صحن و سرای تو بر خلقِ عالمین
شد قبله ی مراد یا حضرتِ جواد
شورِ تو در سرم ذكرِ تو بر لبم
هر شام و بامداد یا حضرتِ جواد
پیش از ولادتم مهرِ تو را خدا
در قلبِ من نهاد یا حضرتِ جواد
تو غرقِ سوز و آه دردا كه همسرت
مسرور بود و شاد یا حضرتِ جواد
بر گریه ی شما كردند خنده ها
آن فرقه ی عناد یا حضرتِ جواد
هرچه به امِّ فضل گفتی كه تشنه ام
یك جرعه ات نداد یا حضرتِ جواد
جسمت سه روز و شام در زیرِ آفتاب
بی سایه بان فتاد یا حضرتِ جواد

شاعر : مصطفی رب دوست

• چهارشنبه
• 27
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 08:28
• نوشته شده توسط
• یحیی

امــشــب عـزادار شــمــا روح الامــیــن است
حــتــی خـدا هـم در غـم تـو این چنین است
تــو نــالــه ها کردی ولی بیرون نمی رفت
گــویــا کــه ایـن دیوار ها دیــوار چـیـن است
یــا نــه صـــدای ســـاز و آواز اســت انــگــار
ابــن الــرضــا بـر خـاک حـجـره بر زمین است
کــار خــودش را مــی کــنــد زهــر هــلاهــل
از زهــر ام الـفـضـل قـلـبـت آتــشــیــن است
ای نــا بــکــار بــی حــیــا ایـن بـود رسـمـش
مـزد امــامــت بــر شـمـا آیـا هـمـیــن است؟
بـر خـود مـپـیـچ ای آن کـه عـالـم ریزه خوارت
مولا کُشی رسم است رسم مشرکین است
بـر روی بـام خــانــه ات جــسـمــت فــتــاده
تـنـهـا کـبـوتـر ها به جسمت همنش

• چهارشنبه
• 27
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 08:31
• نوشته شده توسط
• یحیی

مسموم زهر همسر ناباب گشته ام
در عرض چند لحظه ز غم آب گشته ام
بنگر که سرو باغ تو بی برگ شد پدر
آخر محمد تو جوان مرگ شد پدر
کشته به جرم بی کسی و عاشقی منم
تنها ترین شقایق زهرا "تقی" منم
از کودکی به داغ فراقت شدم اسیر
هجرت مرا به اوج جوانی نموده پیر
داغ شهادت تو به جانم شرر زده
در پیش چشم من پدرم بال و پر زده
نه خواهری که مونس درد و غمم شود
نه یک برادری که به غم هم دمم شود
آن قاتلی که دار و ندار مرا گرفت
در پیش چشم من ز برایت عزا گرفت
ای کاش بین سلسله زندانیم کنند
تا این که بین قصر نگهبانیم کنند
این جا به هر کجا که قدم می گذاشتم
بر لوح سینه نقش تو را می نگاشتم
عطر تو داغ سینه ی من تازه می نمود
در

• چهارشنبه
• 27
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 08:33
• نوشته شده توسط
• یحیی

گم شد میان هلهله سوز صدایت
لبخند آمد در جواب ناله‌هایت
فصل بهارت طعمه‌ی پاییز می‌شد
آری اجابت بود پایان دعایت
مظلومیت مثل عمویت حد ندارد
در خانه هم یاری نداری جز خدایت
در خنده‌های زهرآلودش نمی‌دید
یك خاندان را می‌نشاند در عزایت
از بس كرامت داشت چشمت، قاتلت هم
سهمی طلب می‌كرد از ابر عطایت
آبی ندادند و صدایت خشك می‌شد
یك حجره‌‌ی در بسته می‌شد كربلایت
***
راحت شدی از دست این دنیا و مادر
از حوض كوثر آب آورده برایت
------------------------------------------------

شاعر : محمد بختیاری

• چهارشنبه
• 27
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 08:35
• نوشته شده توسط
• یحیی

«تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد
وجود نازکت آزرده گزند مباد»
شنیده ام که گدا موج می زند به درت
سرای جود تو خالی ز مستمند مباد
تو خود مراد منی، پس چه حاجت است به باب
به جز به سوی تو این ناله ها بلند مباد
به آفتاب، مبادا که پیکرت افتد
جمال شمس تو در دست نیشخند مباد
بساط گریه، فراهم برای مرد غمین
اگر به گریه ی او خنده می کنند مباد
لب کبود تو ای وارث حسین عزیز
ز چوب دستی کفار، بند بند مباد

شاعر : محمد سهرابی

• چهارشنبه
• 27
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 16:47
• نوشته شده توسط
• یحیی

در این قبیله که سن کم و زیاد یکی ست
مقام ما و غلامان خانه زاد یکی ست
به چشم لیلی اگرچه مُرید بسیار است
به چشم این همه مجنون ولی مراد یکی ست
سوال کردی و دیدند بی سوادند وُ
جواب دادی و دیدند با سواد یکی ست
همه کریم و همه مهربان و دست به خیر
ولی برای گدایان فقط جواد یکی ست
***
همیشه خانه ی ارباب خانه ی فُقَراست
کریم بودنتان هم بهانه ی فُقَراست
کبوتران حرم سمت آن کسی رفتند
که فکر نان شب و آب و دانه ی فُقَراست
همیشه رسم بر این بوده که قسم بدهند
"تورا به جان جوادت" ترانه ی فُقَراست
به نور چهره ی ارباب و نان و عشق خُوشیم
عجب شبی ست! شب شاعرانه ی فُقَراست
چقدر خوب هزار و چهارصد سال است
که کوله بار غمت

• شنبه
• 6
• مهر
• 1392
• ساعت
• 05:09
• نوشته شده توسط
• یحیی