تقدیم به عزیزی که سرطانی بوده و از درگاهِ قدس مولایمان اباعبدالله (ع) شفا گرفته
صفا همواره در نامِ حسین است
که دل را مستی از جامِ حسین است
شفا دادن برایش که هنر نیست
شفاعت کارِ خدامِ حسین است
تازه میخواست دلم سرخوش مبعث گردد
خبر آمد که حسین ابن علی(ع)راهی شد
با آب طلا نام حسین قاب کنید
با ذکر حسین یادی از آب کنید
خواهید که سربلند و جاوید شوید
تا آخر عمر تکیه به ارباب کنید
شاعر:؟؟؟
بود رأس پاک سلطان شهید
در میان طشت زر ، نزد یزید
وان لعینِ پستِ بی دینِ عنود
آن زمان ، مشغول شُربِ خَمر بود
داشت او تا درگه شیطان ، سُلوک
دور تا دورش سَفیرانِ مُلوک
رأس ثارُالله در طشت طلا
شاهدان را راویِ رنج و بلا
آن سگِ وحشّیِ بوسفیان نِشان
داشت در دستش عصا از خیزران
کرد آن ملعونِ خَلقِ عالمین
با عصای خود جسارت بر حسین
هتک شد حُرمَت زِ شاهِ ارجمند
خنده ای بِنمود با صوتی بلند
که گرفتم من زِ تو ای مهر قَدر
انتقامِ کشتگانِ روز بَدر
یک سفیرش گفت، این شادی ز چیست؟
ای شهِ مُلک عَرَب این سَر زِ کیست؟
گفت آن خصمِ خدای لایزال
ای سفیر از چه نمودی این سؤال
آن نهان در جسم و جانش نورِ یار
گفت خ
هر کجا می نگرم نقش تو پیداست حسین
همه جا مجلس تکریم تو برپاست حسین
تو چه کردی که زمان با تو موافق شده است
تا ابد رایت گلگون تو بر جا ست حسین
رمز پایندگی آئین شهادت طلبی است
آنچه در نهضب سرخ تو هویداست حسین
پرورش یافته دامن وحی است و ولا
تربیت یافته مکتب زهر است حسین
مرگ از دیدن آن منظره لرزید بخویش
قامت آن روز که با زخم بیاراست حسین
مادرش گفت سپردم به تو او را یارب
هدف تیر بود از چپ و از راست حسین
ای خدا یاور او باش که در دشت بلا
یار و انصار ز کف داده و تنهاست حسین
چه کسی گفت که در کرب و بلا خورد شکست
فاتح بی بدل عرصه هیجاست حسین
گو محال است کند خم سر تسلیم به خصم
سرو حریت و آ
الحمدلله ..
که سالمو با تو شروع میکنم آقا
الحمدلله ..
فقط میگم حسین حسین هر جایِ دنیا
کاسۀ خالی مو ، عشق تو پر کرده
منه گنه کارو ، شبیه حُر کرده ..
مدیونم از اولِ عمر ارباب به تو و کرمت
تحویل نمیدم سالمو آقا نبریم حرمت ..
محول الاحوال ، آقام آقام آقام ..
تشنه لبِ گودال ، آقام آقام آقام ..
دل تنگت هستم ..
یه کاری کن زیاد بیام حرم زیارت
الحمدلله ..
خیال من راحته با تو از قیامت ،الحمدالله
جوونیمُ نذر جوون تو کردم
از دره این خونه محاله برگردم
من جز تو به هیچکی حسین امید ندارم به خدا
آقا شب اول قبر بالا سر من تو بیا
محول الاحوال ، آقام آقام آقام ..
تشنه لبِ گودال ، آقام آقام آقام ..
الحمد لله ..
بی اختیار دلم میگیره میگم هر بار
درد دلامو ..
یه گوشه ای میون هیئت به علمدار ، الحمدالله
عشقِ من اباالفضلِ ، گفتم اینو هر جایی
من ندیدم آقاجون مثل تو ، تو آقایی
ای اسم تو حک شده رو سر بند همه شهدا
بیچاره ی عشق تواَن حتی همه ارمنیا
محول الاحوال ، آقام آقام آقام ..
تشنه لبِ گودال ، آقام آقام آقام ..
دلی که خسته شدی از دوری بگو نبریدی
محبوبتو شاید ببینی باز خدا رو چه دیدی
بی حوصله ای کلافه ای حق داری
این فاصله رو دیگه تاب نمیاری
دلتنگیاتو کی بجز حسین میفهمه
اشکاتو با کی در میون میذاری
راه نجاته از غم حسینه
مونس و یار و همدم حسینه
عشقم حسینه
دلتنگم واسه نیمه شبای حرم
میبینی حسرتو توی چشم ترم
بخرم ببرم ببرم حسین
دور از تو با اینکه ضرر کردم تو راهو نشون دادی که برگردم
کربلا برا من نالایق یه حس جدیدی بود شدم عاشق
عشق صفای حرمت غروبا و شبای حرمت
نفس توی هوای حرمت همه رویام
عشق یعنی سینه زنی، یعنی حب الحسین اجننی
یعنی ارباب همه کس منی همه دنیام
حسین وای وای وای حسین وای وای وای
آروم دل بیقرارم باش تو سختی و تنهایی کنارم باش
غیر از تو دلم جای هیچکس نیست
هیچ عشقیببه جز عشقت مقدس نیست
عشق یعنی دیوونگی یعنی حس روضه ی خونگی
شبا تا صبح فقط حسین بگی شیرینه عشق
عشق یعنی پایین پا یعنی قند و چایی روضه ها
تو سجاده مهر کرببلا همینه عشق
حسین وای وای وای حسین وای وای وای
هر کس که عاشق نشه بازنده است
آدم بدون عشقش مگه زنده است
شد عشقم یه گنبد رویایی که میشه شب جمعه تماشایی
عشق همین شال عزاست یه تسبیح از تربت کربلاست
تو همون آقایی
که نمیزاری چشمام تر بشه
حتی عمرم ارباب
بدون تو یک لحظه سر بشه
من لی غیرک دستم و رها نکن
من لی غیرک از خودت جدا نکن
من لی غیرک آبرومو بخر آقا
آبروی دوعالم..............
توی هیئت آقا
غم و غصه هامو ازیاد میبرم
نذاری تنها شم
کنارم باش لحظه های آخرم
من لی غیرک تویی امید من
من لی غیرک هستم سینه زن
من لی غیرک آبرومو بخر آقا
آبروی دو عالم..........
دل من لک زده تا کنج حرم گریه کنم
دو قدم روضه بخوانم...دو قدم گریه کنم
بروم سمت ضریحی که بهشتم آنجاست
برسم پیش نگارم...برسم گریه کنم
دست خود را گره بر گوشه ی شش گوشه کنم
درد دل با خود ارباب کنم...گریه کنم
کارم این است که سمت حرمش رو کنم و...
از همین دور سلامش بدهم گریه کنم
چاره ای جز غم دوری حرم نیست که نیست
بگذارید به بیچارگی ام گریه کنم
قسمتم نیست که من زائر شش گوشه شوم
بروم بر بد اعمال خودم گریه کنم
سال نو آمد و من کرب و بلایی نشدم
دل من لک زده تا کنج حرم ...
در دل ها جز غم تو بی تاثیره
عشقِ تو مال همه س عالمگیره
عشقِ تو هدیه ایه از طرفِ خدا به بنده
انسان ذاتاً به حسین ابن علی علاقه منده
هرکی سر خم کنه پایِ علم تو سربلنده
ذکر تو ذکر خداست محبتت ستون دینه
آدم عشق تو رو تو تموم ذره ها میبینه
این عالم هرچی داره از برکاتِ اربعینه
«بِاَبی انت و اهلی و مالی
ندارم غیر تو فکر و خیالی»
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ
رنگ سرخ علمت یا ثارالله
این عالم رو میگیره ان شاالله
تو قلب شرقی و غربی غم تو زده جوونه
هرکی بشناسی شما رو تا ابد مریدتونه
قدرت ها میگذرنو میگذرنو حسین میمونه
روضه تو فطرت ماست کسی به روضه شک نداره
دنیا بی روضۀ تو زبان مشترک نداره
خلفت بی نام شما نام حسین نمک نداره
«بِاَبی انت و اهلی و مالی
ندارم غیر تو فکر و خیالی»
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ما با خون شهدا پیمان بستیم
تا آخر پای همین پرچم هستیم
ما هم مثل شهدا اهل جهاد و انتظاریم
اصلا ما معاقدیم آقا رو ما باید بیاریم
آقاجان بعد شما غیر خدا کسی نداریم
یا اهل العالم تو میپیچه توی گوش دنیا
دنیا هم میگه حسین با روضۀ مهدی زهرا
ای مردم صبح ظهور وعدۀ ما کنار مولا
«بِاَبی انت و اهلی و مالی
ندارم غیر تو فکر و خیالی»
به دعاهای کریمانه ی تو محتاجم
من به این سفره شاهانه ی تو محتاجم
به تو و نان و تو دانه ی تو محتاجم
به تو دل دادم
نبر از یادم
زلف بر باد و مده تا ندهی بر بادم
به تو منصوبم
بی تو آشوبم
من به عشق تو به این سینه حسین میکوبم
......
یه حرم داری و جونم به ضریحت بنده
بکِشونم به حرم باز منو کن شرمنده
ببینم کرب و بلاتو میشه روحم زنده
با تو آبادم
پره فریادم
غیر اسم تو دگر یاد نداد استادم
به تو وابسته م
به تو دل بستم
به هوات سینه زدم تا که بگیری دستم
........
اگه واست بمیرم تو روضه ها چی میشه
یا بمیرم زیر پای زایرا چی میشه
اگه دفنم بکنی تو کربلا چی میشه
حرم‌اللهی
تو فقط شاهی
ساکن کرب و بلایی ابی عبداللهی
مثه دریایی
خیلی آقایی
توحرم ها مثه شش گوشه ندیدم جایی
بینمون فاصله افتاده اگه
میون ما تو بشین آقا جان
یه شبم به هیات ما سر بزن
نوکریمونو ببین آقاجان
ما تو زندگیمون هرچی داریم از لطف شما داریم
ما مریضامونو واسه درمونم همینجا میاریم
اگه جون بدیم پای روضه و پای هیاتت آقا
هنوزم کاری نکردیم بیش از اینا ما بدهکاریم
سرم نذر پرچم سیاه تو کاش تو زندگی باشم تو مسیر و راه تو
همه عالم روزیشونو میگیرند از سر همین سفره از یه نیم نگاه تو
احب الله...من احب حسینا
بذار دنیا مارو مسخره کنه
که چقد روضه میری بسه دیگه
مامریدای امام غائبیم
که توی ناحیه اینجوری میگه
صبح وشب به قدری گریه میکنم خونی میشه چشمام
گریه های ما کجا وگریه های بی حد آقام
شنیدم کشته ی اشکی یا قتیل العبره من هم
انقده گریه کنم تا زخمای تو خوب شه با اشکام
تو این روضه بانی حضرت زهراس پس حواستو جمع کن شوخی برنمیداره
کسی که چوب لای چرخ روضش کرد پس حساب کتابش با عباس علمداره
احب الله...من احب حسینا
هروله عین عبادت میمونه
کوربشه هرکی نمیخواد ببینه
حبیب بن مظاهر آرزوشه
زنده شه میون روضه بشینه
بهترین رفیقامو تو هیات هفتگی میبینم
اشتراک ما تویی اینهمه وابستگی میبینم
توی اوج تفریحات ولذتش دنیا نمیبینه
اینهمه شور ونشاطی که تو این خستگی میبینم
از این دنیا چی میخوام مگه آقا جز یه اربعین مشایه بیام حرم بازم
من از رزقی که بهم میدی هر سال برمیگردم و اینجا زندگیمو میسازم
احب الله ...من احب حسینا
انيس خاطر عاشق نگاه معشوق است
اسير دام بلا در پناه معشوق است
اگر وصال ميسر نشد يقين دارم
مزار سوخته دل بين راه معشوق است
دمي که شهپر پروانه سوخت دانستم
که اين نشانه يک سوز آه معشوق است
به وقت گريه فقط لرزشي به شانه مبين
که شانه لحظه ي غم تکيه گاه معشوق است
به تاري از سر گيسو هزار دل ! چه عجب؟
که اين ستون کمي از سپاه معشوق است
حسين کعبه ي عشق است و من به طوف حسين
به دين عشق خدايم اله معشوق است
اگر که تربت ما کربلا شود چه شود؟
که خاک کرببلا قتلگاه معشوق است
به سينه هاي محبان سلام بايد داد
که قلب گريه کنان بارگاه معشوق است
ای کربلا در سینه ات آرام جان خوابیده است
دارم یقین در آن زمین روح زمان خوابیده است
گنجینه ای داری به دِل، یاقوت سرخی زیر گِل
در تُربَتَت ای کربلا گنجی نهان خوابیده است
مُشک و عبیر و عطرِگُل، در پیش عطر تو خَجل
در آن معطّر خاک تو عطر جنان خوابیده است
شد تربتت خاک شفا از خون شاه کربلا
بر درد بی درمان دوا ، در آن مکان خوابیده است
ای قبله گاه عاشقان، گریم بیادت هر زمان
در آن زمین درچشم ما صد آسمان خوابیده است
ای یوسف زهرا بیا ، بنگر بر آن دشت بلا
در خاک و خون شاه ولا ،بنگر چسان خوابیده است
دارد ولائی در دلش هر لحظه یاد کوی تو
با عشق تو در زیر گل آن ناتوان خوابیده است
ای نام تو جلوه بخش هر زیبایی
وی رحمت بیکران تو دریایی
در کنیهء توست یا اباعبدالله
معنای وسیع و جامع مولایی
از نور تو خلق شد بهشت ای زیبا
در حسرت توست گل به خوش سیمایی
جز نام تو نیست مایهء خوشنودی
ای مایهء عشق ومستی وشیدایی
با نام تو مرده زنده سازد عیسی
از نور تو هست آن ید بیضایی
پیروز زایثار تو خون برشمشیر
بر مسلک حق دلیل پا برجایی
در جهد و جهاد خلق در راه خدا
هستی تو دلیل مقصد وپویایی
هرکس که خلاف راه تو می پوید
با خود نبرد به حشر جز رسوایی
برخون تمام پاکبازان سوگند
سوگند به کشتگان عاشورایی
تا هست وجود و هست تا موجودی
تو هستی و چون خدای خود مانایی
مولا تو سفینة النجات خلقی
تو رهبر نوح و هادی موسایی
در واد مقدّس طُوی1 مستوری
ای نور خدا به جلوة سینایی
محبوب خدا تویی که ثاراللّهی
دلبند رسول وزادة زهرایی
مصباح هدای ماخلق هستی تو
تو نور جهان و جمله ما فیهایی
در پیش خدا تو بنده ای بی مانند
امّا چو خدای خویش بی همتایی
درعشق و شهادت وجهاد و ایثار
در قرب و وصال و معرفت تنهایی
جانها به فدات یا اباعبدالله
شاهنشه عشق و فاتح دلهایی
عشق را گفتم چه خوانم من ترا
گفت رو رو بَس گران است اِدعا
گفتم آخر چیستی ای مُختَفی
گفت این نکته تو میخواهی چرا
گفتم عمری سوز و سازم بوده ای
گفت خامی بَس که نشناسی مرا
گفتمش پرسم زکه احوال تو
جستجو گفت از ضَمیر خود نما
من میان عقل و نفس هَرکَسم
هر دو باهم مُدَّعی در مُدَّعا
زین سبب بانکی به نفس خود زدم
آنچه دانی گو زعشق ای آشنا
خنده ای ازشیطنت سر داد وگفت
عشق یعنی لذّت مُلک فَنا
عشق یعنی آفریدن فتنه ها
عشق یعنی زور و زَر کِذب و زِنا
عشق یعنی بردهء شیطان شدن
دیدن رقص زنان دلرُبا
عشق یعنی جام می با ملک ری
شب سحر کردن به مستی درخطا
عشق یعنی خودپرستی در عمل
فِسق را پنهان نمودن با ریا
تا شنیدم این سخن گفتم خموش
عشق اگر این است و صد لعنت وِرا
عقل را گفتم چه دیدی عشق را
گو بدانم تا که میدانی چه ها
آهی از حسرت کشید وگفت عشق
این مبارک کلمه را جانها فدا
عشق یعنی هر محبّت را بنا
عشق یعنی مرکز مِهر و وَفا
عشق یعنی بیخود ازهرخود شدن
از من و مَنها همه گشتن رها
عشق یعنی قطره ای دریا شدن
عشق یعنی واژه ای بی انتها
عشق عاشق را زند بانک صَلا
کوی معشوق آید و بیند بلا
عشق را کوی بلاها خوانده اند
عاشق امّا از بلا هَم شد رضا
عشق عاشق را کُشد تا جان دهد
جان دهد وآنگه کند دردش دوا
عشق یعنی دل بریدن از فنا
عشق یعنی خود فَنایی در بقا
عشق یعنی واصل جانان شدن
عشق یعنی ساحِت قُدس خدا
مُلک ری مُلک هوسها بود وبَس
عشق یعنی مُلک جانها ،کربلا
عشق معراجی زمقتل تا بعَرش
کی چنین معراج کرده مصطفا
عشق یعنی ذکر یارَبُّ العَظیم
در میان خاک و خون کردن دعا
عشق چون در کربلا حیران شده
گفته زآنرو یا ذَبیحاً مِن قَفا
این سخن بشنیدم از عقل سَلیم
باز ماندم زِین همه قال و بَلی
من کجا و عشق یارب کن مَدد
کن به عین و شین و قافم مُبتلا
جز سرای عشق(نادر) این بدان
هر سرایی میشود ویرانسرا
بی روی حسین جنان مرا زندان است
این خواهش و استغاثه ی رندان است
بسیار حسین دوست را گفتندی
هنگام ممات چهره اش خندان است
با عشق حسین دگر چه باک از مردن
جایی که حسین بما بلا گردان است
هر کو که خبر ندارد از حبّ ولا
در هر دو جهان روان سرگردان است
نامش به همه دوست شرف می بخشد
این ذرّه ای از مهر دو صد چندان است
یاران به جهان علاقه بستن بیجاست
این پند بلی رأی خردمندان است
فرموده خدا که اوّلین دشمن تو
آری بجهان عیال و فرزندان است
من معنی این کلام حق بشکافم
چون شرح کلام با هنرمندان است
آلوده کند خویش پدر در عصیان
چون در طلب رفاه دلبندان است
ای آنکه ضمیر خام تو با فعلت
چکش زدن سرد سر سندان است
سوگند دهم خدای را بر ذاتش
آندم که رسیده جان بُن دندان است
مولا و حبیب و عشق ما پور علی
یادم کند آن وقفه که ره بندان است
روزی که خدا کند قیامت برپا
گویند "صفا" ز اهل خرسندان است
نوکر شده گر نام من امروز غمی نیست
نوکر شدنم برشه دین چیز کمی نیست
بی عشق حسین مرده بود این تن وجانم
جزعشق حسین بر بدن زنده دمی نیست
گرخواهم از آن وصف و ثنایش بنویسم
درشان ومقامش چه نویسم قلمی نیست
هر جا بروم باز دلم سوی حسین است
جز درگه او ملجا و مهد کرمی نیست
هر لحظه ز دستش همه انعام بگیرند
این بخشش شاهانه زپیشش رقمی نیست
چون یاور او باشد ابالفضل دلاور
در رزم و وفا لنگه ی سقا تهمی نیست
گر جمله جهان راه حسین را بگزینند
والله که در روز جزا متهمی نیست
گر مقبره اهل یقین جمله طهوراست
اقدس تر از آن کربوبلایش حرمی نیست
مجنون شده عالم ز تماشای نگارم
دیوانه ی این باب کرم را عدمی نیست
کشتی نجات شیعیان است حسین
مصباح هدایت جهان است حسین
از هستی خود گذشت در راه خدا
الگوی تمام مؤمنان است حسین
دیگر مهارِ بغضِ جانکاه؛ کارِ من نیست
ماندن میانِ طوفانِ آه؛ کارِ من نیست
در چاهِ نفْس درگیر با ظلمتم شب و روز
دیگر نفس کشیدن در چاه؛ کارِ من نیست
یک عمر از رفیقِ ناباب ضربه خوردم
دیگر رفاقتِ با گمراه؛ کارِ من نیست
از توبه گفته ام به، هر عاصیِ پشیمان
تفسیرِ آیهٔ یأس...که راهکارِ من نیست
با هر إلهي العفو چون رویِ خوش نشان داد
پس ناامیدی از این درگاه؛ کارِ من نیست
دل کندن از بهشتی که وعده داده شاید...
دل کندن از خدایِ دلخواه؛ کارِ من نیست
*
شمر(لع) آمد و به هم ریخت با گریه حالِ شعرم
توصیفِ وضعِ گودال؛ والله کارِ من نیست
خنجر کشید و میگفت استادِ قتلِ صبرم
کُشتن که در زمانِ کوتاه؛ کارِ من نیست
آقایِ ما عطش داشت! شمشیر خورد و شرحِ
بارانِ نیزه هایِ ناگاه؛ کارِ من نیست!
شور
از دوری کرببلا دلخونم
ز عشق کرببلا مجنونم
برای کرببلا می خونم
من دلم همیشه روی گنبده
از ازل ز عشقت آقا دم زده
دور بودن ز کرببلا چه بده
(کرببلا کرببلا یا حسین)
آسمون برای اشک تو گریست
این همه غم و الم برای چیست
خاک تو سر هرکی نوکر تو نیست
کفتر دلم ز خاک کربلا
کاش یه روز بیام رو گنبد طلا
بوسه ای زنم به پرچمت آقا
(کرببلا کرببلا یا حسین)
چوب خشک قلب من رو کن طلا
این دلم رو کن حریم کربلا
کاش منم بشم ز اهل بلا
آقاجون محرمت چه قدر نزدیکه
کار مرغ دل ز غم ، جیک جیکه
دنیا بی تو مثل شام تاریکه
(کرببلا کرببلا یا حسین)
سروده : جعفرابوالفتحی
پایگاه اطلاع رسانی اشعار جعفر ابوالفتحی
عشق یعنی کوچه کوچه انتظار رؤیت خورشید در باغ بهار
عشق یعنی با جنون تا اوج‌ها رفتن از ساحل به بام موجها
عشق یعنی یک تغزل شعر ناب مثنوی‌های خدای آفتاب
عشق یعنی سوختن با شعله‌ها سبز گشتن در شکوه قله‌ها
عشق یعنی های های اشک‌ها در فرات بی‌وفا با مشک‌ها
دست‌افشان رقص سرخی واژگون سعی در محراب با قانون خون
گفتمان مادران داغدار حسرت دیدار گل‌ها در بهار
یک نماد از قصه جام شراب رویکردی سبز در تفسیر آب
عشق یعنی یک شهود بیکران سینه‌ای با وسعت هفت آسمان
در حضور آن فروغ تابناک سر تاویل شفق در جام تاک
پایکوبی بر فراز دارها یک غزل با میثم تمارها
یا قنوتی هم صدای آبها در نماز صبح با مهتابها
عشق یعنی کهکشان در
عشق زند سکه به نام حسین
عقل بود محو قیام حسین
او شجر بارور مصطفی است
لاله باغ علی مرتضی است
رهبر دین اسوه آزادی است
دوستی اش لطف خدادادی است
ای گهر مخزن علم خدا
وی به کفت مشعل راه هدی
گر تو نبودی اثر از دین نبود
مکتب ارزنده آیین نبود
گفت نبی فاتح بدر و حنین
حسین و منی و انا من حسین
گفت پیمبر که منم از حسین
زآن که حسین است مرا نور عین
دین من از خون خود احیا کند
خائن دین را همه رسوا کند
برد ملک از بر گهواره ات
سوی فلک در پی نظّاره ات
خیل ملک محو جمالت شدند
اهل سما غرق وصالت شدند
مظهر حق زینت دوش رسول
پرورشت داد به دامان بتول
ای شده راضی به قضای خدا
هستی تو گشت فدای خدا
آن
طنین نام تو گر از دهن بلند شود
رواست ناله ز هر مرد و زن بلند شود
به احترام عبور تو در بهشت خدا
به سجده لاله رود یاسمن بلند شود
قتال برق دو چشمت شهید می طلبد
به یک نگاه تو روح از بدن بلند شود
میان قبر بسوزاندم خیال رخت
چنان ز هجر که دود از کفن بلند شود
تأسی از لب و دندان تو به عهده ی کیست؟
دوباره باید اویس از قرن بلند شود
عقیق سرخ به تو منتسب شده، نه عجب
صلای خون شما از یمن بلند شود
شاعر : حسین واعظی
بايد غزل با ياد رويش پا بگيرد
هر مصرعى با عشق او معنا بگيرد
در محفل شعر قشنگ چشمهايش
هر شاعرى بايد بيايد جا بگيرد
شاعر شدن كار من بي دست و پا نيست
بايد كه دستم را خود زهرا بگيرد
يك گوشه چشم حضرتش كافيست امشب
دست تمام خلق را يكجا بگيرد
مجنون نام حضرتش در عرش اعلا
بايد سراغ از خانه ى ليلا بگيرد
ما قطره ي ناچيز در درياي وصفيم
ايكاش دست قطره را دريا بگيرد
ايكاش عزرائيل در حال زيارت
در گوشه ى شش گوشه جان از ما بگيرد
شاعر : اصغر چرمی
غیر تو کسی نیست نفس را بخرد
این مرغ گرفتار قفس را بخرد
جز تو چه کسی بهشت داده عوضش
اشکی به قد بال مگس را بخرد
شاعر : مجتبی فلاح نیا
مـــــحّـــــرم آمـــــد و مـــــاه عـــــــزا گشت
هـــمـه عـــــالـــم به مـــــاتم مبتــــلا گشت
ز چـــــشــم خـــود تـــمـــنّا می کنم اشــک
کـــه مــاه گـــریــه بر خـــون خـــــــدا گشت
وجـــودم را ســـراســـر غـــــم گـــرفـــــته
دلـــم خــونــیــن چــو خـــاک کــــربـلا گشت
تـــو هـــستــــی بـــهــتــرین اربــاب دنـــــیا
کـــه ذکـــر تـــو بـــه هـــر دردی دوا گـشت
شــدم بــیــمــار عـــشـقت یا حــســین جان
هــمــیـن عـشـق عاقبت بر مــن شفا گشت
حـسیـن (ع) سرمایه دار فضل و لطف است
کــه قـــارون هــم به پــیـش او گـــدا گشت
چــرا این جـاهــلان پـــیــمان شــکــســتــند
چــ
یااباعبدالله
من از گدایی این خانه سود میخواهم
فقیر آمدم و از تو جود میخواهم
من از خدا که برای تو تا دم آخر
به خاک پات بیفتم صعود میخواهم
و تا میان دلت باز جا کنم خود را
از اسم مادرت اذن ورود میخواهم
نخواستم بخدا غیرتو کسی ، که تورا
از عمق جان و تمام وجود میخواهم
برای اینکه به دریای لطف تو برسم
شبیه ماهی گمگشته رود میخواهم
تو لحظه لحظه مرا حاصلی تورا به خدا
که در قیام و قعود و سجود میخواهم
رقابتیست در این روضه بین گریه کنان
برای گریه رفیق حسود میخواهم
میان روضه خودش نعمتی ست اما من
دوباره گریه به پای عمود میخواهم
دلم همیشه تو حرمته
چشم امیدم به کرمته
دست ِدخیل دل دیوونم
همیشه آقا به عَلمته
حرم تو خود بهشته آقا
عَلَم تو تبرّکه واسه ما
هر دلی داره یک اسم و نشون
رو دلِ ما نوشته کرب و بلا
آقام آقام حسین بن علی
اسم تو هر دم روی لبامه
نماز و ذکر و شور و دعامه
وقتی گدای خونهء توأم
تموم دنیا زیر پاهامه
با تو بودن سعادته یاحسین
روضهء تو عبادته یاحسین
روز جزا حضور تو آقا جون
بالاتر از قیامته یا حسین
آقام آقام حسین بن علی
توئی سرشتم تو گِل منی
دار و ندار و حاصل منی
کوری چشم همه حسودا
همیشه آقا تو دل منی
همه میگن اسیر نام توأم
دیوونه ء شراب جام توأم
امّا من افتخارم اینه آقا
که نوکر تو و غلام توأم
آقام آقام
