عاقل تر از آن کیست که دیوانه ی توست
سلطان بود آن بنده که در خانه ی توست
هر می نتواند که مرا مست کند
سرمستی من از می پیمانه ی توست
در هر دو جهان بی غم و دلشاد بود
هرکس که در آن گوشه ی ویرانه ی توست
شایسته ی راهی به سماوات بود
ان یارکه در مسلک رندانه ی توست
راهی نبرد سوی سعادت آقا
آنکس که جدا ز خوان شاهانه ی توست
در هوای حرمت میمیرم
غرق اندر کرمت میمیرم
هرشب جمعه به اذن مادر
من به زیر علمت میمیرم
در دم مرگ قدم رنجه نما
سر به زیر قدمت میمیرم
از غم ماتم تو روز و شب
من ز داغ اِلَمت میمیرم
همه ی دار و ندارم هستی
دهه ی محرمت میمیرم
همه ی عمر منم نوکر تو
در میان خَدَمَتْ میمیرم
حضرت عشق درون روضه
با غم دَم به دَمَتْ میمیرم
پسر شیر خدا من یک روز
حرم محترمت میمیرم
یا که در علقمه من با ساقی
پیش بازو قلمت میمیرم
بوی سیب از حرمت می آید
در هوای حرمت میمیرم
اشرف اولاد پیمبر تویی
نور دل ساقی کوثر تویی
نیست هراسی ز قیامت چرا؟
شافع این صحنه ی محشرتویی
گل پسر فاطمه و مرتضی
بر حسن آن جان برادر تویی
فطروس پر سوخته دارد نظر
بر پر قنداقه که دلبر تویی
گفته به شأن تو رسول امین
هستی و مستی پیمبر تویی
آنکه علمدار هدایت شود
پرچم سُرْخِ و شه پرپر تویی
آدم و موسی و مسیح نبّی
گریه کنش بوده مکرر تویی
سید خوبان بهشتی حسین
گفته خدا والی و رهبر تویی
آنکه به مقتل برود تشنه لب
زخمی صد دشنه و خنجر تویی
شکر خدا دل به شما بسته ایم
خون خدامصحف بی سرتویی
حقِ لثارات بشر یا حسین
کشتی دین عشقِ مصور تویی
ماملّت حسینیم ،ماملّت حسینیم(2)
تحت لوای قرآن
سایۂ صاحب زمان
از پادگان نجف
در زمره ی شیعیان
با پرچم یا رضا
با سیّد خراسان
در سینه عشق حیدر
جان برکفان مادر
گریه کنان روضه
با دیده ای که شد تر
سینه زنان هیئت
هستیم تا به محشر
پشت سر شهیدان
زیر لوای قرآن
همراه حاج قاسم
پرچم سبز ایران
فدایی دین حق
چشمان زار و گریان
سربازان حسینیم
عمری به شور و شینیم
در مکتب شهادت
رهرو نور عینیم
ذکر حسین بر لب
با ماه عالمینیم
کبوتریم در حرم
شکسته بال و پرم
به گوش ما میرسد
قصیده ی محتشم
شافع روز جزاست
سایه ی روی سرم
اسلام با محرم
زنده شده دمادم
ما امت حسینیم
نام حسین مرحم
در ماتم ابوالفضل
با اشک پاک و نم نم
شهادت است سعادت
ذکر حسین عبادت
شرح شهادت عشق
از غارت تا اسارت
حُبِّ الحسین باشد
به حال ما شفاعت
ماملّت حسینیم،ماملّت حسینیم(2)
#السلام_علیک_یا_حسین_مظلوم
#شب_زیارتی_ارباب_بیکفن
شبِ جمعه ست دلم باز هوایت کرده
دلِ تنگم هوسِ کرب و بلایت کرده
تو که میدونی آقا، نوکرِ دلشکستَه ات
چقد امشب تو دلش گریه برایت کرده
میدونی در عطشِ دیدنِ شش گوشه دلم
میلِ عطرِ حرم و صحن و سرایت کرده
تو خیال اومده در باغِ جنان کنجِ ضریح
پای شش گوشه نشستَه‌ست صدایت کرده
بیت بیتِ غزلم نذرِ علی اکبرِ تو
او که جان در کفِ اخلاص فدایت کرده
پَر زده مرغِ دلم اومده در صحنِ حرم
بوسه بر پنجره ی قابِ طلایت کرده
چِقَد امشب دلِ من تو حرمت روضه میخواد
خواب دیدم به من ارباب عنایت کرده!
#کربلا_قبله_اهل_ولا
#دلتنگ_حرم_روضه
#هستی_محرابی
#ارادت_به_ساحت_مقدس
#امام_حسین_علیه_السلام
یک کرب و بلا سهمِ من از هر دو جهان بس
یک بوسه به شش گوشه مرا از دل و جان بس
ای دار و ندارِ منِ بی مایه ی عاشق
جان را چو فراقِ تو وُ این دردِ نهان بس
لبهای ترک خورده ی تو داغِ دلم شد
ما را تو وُ این روضه وُ این اشکِ روان بس
عمری ست که ای عشق گرفتارِ تو هستیم
از حسرتِ دوریِ تو مردن به فغان بس
من عاشقِ این صحنه ی زیبا وُ قشنگم_
بین الحرمین باشم و هنگامِ اذان بس
ای کاش گذارم به رواقِ تو بیافتد
جا ماندنِ تصویرِ تو در روح و روان بس
دل داده ام از شوقِ وصالت کرَمی کن
یک بار نظر کن به من این دُرِّ گران بس
واصل به توام کرده همین اشکِ روانم
پیوندِ تو جان را فقط ای شاهِ شَهان بس
تا کی ز غم ات در تبِ دیدار بسوزم
گویند به من مدعیان بر تو خزان بس
گر شوقِ نگاهم به ضریحِ تو بیافتد
آن لحظه ی دیدار مرا گشته عیان بس
من خاطره ی غنچه ی پرپر شده ات را
با اشک تجسم کنم هر لحظه همان بس
آقای من این حسرتِ دیدارِ تو یعنی_
هر لحظه ز هجرانِ توام دل نگران بس
افسوس که بر تربتِ تو دسترسی نیست
ماندیم ز هجرانِ تو بی تاب و توان بس
مجنون شدم و سخت گرفتارِ تو گشتم
از عشق فقط قسمتِ من زخمِ زبان بس
نامت شده تسکینِ دلم ای به فدایت
می آید از این عشقِ تو جان در هیَجان بس
من عطرِ حرم را به دو عالم نفروشم
این عشقِ نهان را فقط اما تو بدان بس
هر چند گنه کرده ولی نوکرت هستم
در صحنه ی محشر به من این مُهرِ امان بس!
#حسرت_زیارت_کربلا_شب_زیارتی
#ارباب_بیکفن_کربلا_قبله_اهل_ولا
#هستی_محرابی
@Asharemehrabi
من با دل خستم حسین
سوی تو پرواز میکنم
هرکاری رو با نام تو
همیشه آغاز میکنم
از ابتدای زندگیم
من دل به تو بستم حسین
قطعا به شش گوشه تو
میرسه این دستم حسین
راه نجات من تویی
تسکین دردای منی
وقتی که گریه میکنم
شاهد چشمای منی
هرکی بیادهرچی بخواد
فورا تقبل میکنی
عمری گناه کردم بازم
داری تحمل میکنی
هر موقع سینه میزنم
حس میکنم بوی تورو
کاشکی ببینم توی قبر
من یا حسین روی تورو
وقتی که اسمت رومیگم
جاری میشه اشک چشام
دلواپسم خوب میدونی
پشت و پناهم باش آقام
قلبی که واست میزنه
عمریه میشه مبتلاس
آرزوی من دیدن
اون صحن و ایون طلاس
من اینو میدونم یه روز
از دستت آقا میگیرم
اذن ورودم رو میام
پایین پاتون میمیرم
درمون درد لاعلاجم حسین
تو اوج سختی احتیاجم حسین
محور آسمون،تاروپودی از عباته
حسرت جبریل، خادمی تو روضه هاته
حرمتو وقتی می‌بینم
غمای دلم میره از یاد
چه نعمتی بالاتر از این...
که خدا شما رو بمن داد
آقام آقام آقام حسینه
---
اسمت حسین دلیل آرامشه
این گریه ها نشونه ی خواهشه
مرهم زخم تو،اشک چشم سینه زن هاس
اشک چشمای من، حاصل دعای زهراس
نمی‌کنم هرگز فراموش
پای علمت گریه کردم
هرجا برم آخر یه روزی
آقا پیش تو برمی‌گردم
آقام آقام آقام حسینه
----
قیامتم به داد من میرسی
تنهام نزار تو اوج دلواپسی
با ابالفضل بیا، وقت احتضارم آقا
کاش می‌شد مثل جوُن،سرروپات بزارم آقا
نرار آقا تنهای تنها...
تو خونه ی قبرم بپوسم
بزا پاتو روی جنازه َم
جای قدماتو می بوسم
آقام آقام آقام حسینه
➖➖➖
انتشار با لینک کانال جواز نوکری و نام شاعر مجاز می باشد.
تخصصی ترین کانال سبک و شعر مخصوص ذاکرین
لینک کانال تلگرام
t.me/javazenokari
از شاعـر گرانقدر گروه شـــــاعران جواز نوکـــــرۍ
احسان نرگسی
➖➖➖
یک نصفه روز قدر چهل سال خسته شد
زینب کنار رأس برادر شکسته شد
از دور دید، شمر کجا پا گذاشته
اینگونه شد نماز عقیله نشسته شد
می دید دسته دسته به گودال آمدند
می دید جسم دلبر خود دسته دسته شد
با نیزه ای که روی گلویش گذاشتند
راه نفس کشیدن ارباب بسته شد
خیلی مسیرِ خیمه و گودال را دوید
یک نصفه روز قدر چهل سال خسته شد
احسان نرگسی
➖➖➖
انتشار فقط با لینک کانال جواز نوکری و نام شاعر مجاز می باشد.
https://eitaa.com/joinchat/2295332865C52c23060cb
پیرهن مشکیم - باشه امانت
تنها نذاری منو توو - روز قیامت
اشکای چشما - باشه امانت
هرکی برات کم گریه کرد - می‌خوره حسرت
وقتی برای غم تو / گریه کنم پاک می‌شم
یه روزی آخرش منم / میمیرم و خاک می‌شم ۲
خیلی تاریکه * خیلی می‌ترسم
گریه میکنم من از الان برا قبرم
خوبه آقا جان * حال من با تو
توی قبرم بذارید پرچم هیئت رو ۲
ای حسین جانم * ای حسین جانم
ای حسین جانم حسین جانم حسین جانم
〰️〰️〰️〰️〰️〰️
سینه زنی هام - باشه امانت
تنها نذاری منو توو - روز قیامت
نوکریامون - باشه امانت
هرکی برات نوکری کرد - می‌گیره قیمت
وقتی میون روضه هات / گدا باشم شاه می‌شم
من از تو دست نمی‌کشم / توی دل آتیشَم ۲
من زیر خاکَم * تو رو دوس دارم
میدونم توو آخرت فقط تویی یارم
کربلا میشه * قبر من با تو
توی قبرم بریزید یه ذره تربت رو ۲
ای حسین جانم * ای حسین جانم
ای حسین جانم حسین جانم حسین جانم
.
هرکسی که خویشتن را مستمندش میکند
گر زمین خورده ست آقایم بلندش میکند
تلخ کامی های دنیا را چو قندش میکند
از جهان آزاد و بر این خانه بندش میکند
خوشبحال آنکه جزء سائلان این در است
خوشبحال آنکه از این سفره برکت میبرد
بُخل هم از این کرمخانه سخاوت میبرد
هرکسی که آمده از سفره راحت میبرد
شاه اینجا هدیه ها را سوی رعیت میبرد
این سخاوتمندی از ارثیه های مادر است
بد به حال آنکه در قلبش محبت نیست نیست
بین او با صاحبِ خانه رفاقت نیست نیست
کار دنیا راحت و عقبا که راحت نیست نیست
با حسین بن علی ترس از قیامت نیست نیست
صبح محشر کار دست بچه های حیدر است
هرکه پرسد اعتبارت را، بگو داده حسین
خوشبحال آنکه عشقش را به او داده حسین
خوب و بد درهم خریده آبرو داده حسین
جان به قربانش که فرصت به عدو داده حسین
گر نباشد او خدا،قطعا خدا را مظهر است
یک شب جمعه شد و قلب همه دنیا گرفت
هر ملک یک گوشه از شش گوشه اش مأوا گرفت
روضه با حال عجیبی در حریمش پا گرفت
قلب عالم سوخت تا این نغمه را زهرا گرفت
اهل عالم این حسین من غریب مادر است
خواهرش از روی تل شاه شهیدان را که دید
ناله های آب آب شاه عطشان را که دید
رد نعل اسب‌ها بر جسم عریان را که دید
چکمه های شمر بر آن جسم بی جان را که دید
گفت شرمت باد که او زینت پیغمبر است
آسمان نیلی شد و مهتاب میریزد زمین
مثل تسبیحی که در محراب میریزد زمین
آیه آیه پیکر ارباب میریزد زمین
نانجیبی پیش چشمش آب میریزد زمین
طعنه و زخم زبان از زخم پیکر بدتر است
یکنفر عمامه،یک تن پیروهن را میکشید
آن طرف تر یک نفر خلخال زن را میکشید
یک نفر با زورِ نیزه هی بدن را میکشید
نانجیبی گیسوی ارباب من را میکشید
این وسط هم ساربان در فکر یک انگشتر است
پاره پاره پیکر بی جان به روی خاک ریخت
آیه آیه سوره ی قرآن به روی خاک ریخت
کفر زد با خنجر و ایمان به روی خاک ریخت
هی سنان زد با سنان دندان به روی خاک ریخت
شاه زیر نیزه ها چشمش به سمت خواهر است
وای ده تا اسب حالا وارد گودال شد
با چهل تا نعل جسم شاه دبن پامال شد
وای زینب وقت غارت کردن اموال شد
زینبش بر سرزنان بالای تل بی حال شد
روضه خوان بس کن که قلب مادر او مضطر است
پایندگی عشق ز هستیِ حسین است
میخانه اسیر تب مستیِ حسین است
پرسید کسی از من و از منصب و شغلم
گویید : که نوکرْ دمِ دستیِ حسین است
شب جمعه شب زیارتی کربلاست
اگر که سرو قد من شده خزان امشب
به بارگاه قدسیت آقا مرا بخوان امشب
زداغ‌کرببلایت‌دلم شکست‌و‌نشست
به گِل سفینه دریای بیکران امشب
امان زآتش‌دوزخ برات‌کرببلاست
بده به زائر کرببلا امان امشب
صدای مادری از قتلگاه میآید
برس‌به‌داد دل‌مادرجوان امشب
ز خیمه‌گاه رسیدم به علقمه گفتم
کنار دست بریده بمان بمان امشب
صدای یا ولدی تا شنیدم از میدان
زدیده‌اشک‌فشاندم چوآسمان‌امشب
سحر شد و به صدای اذان همه گفتند
به قد و قامت اکبر بگو اذان امشب
بگو که فاطمه‌ات را ز قتلگه ببرند
گمانم کنم که شود باز قد کمان امشب
به جز حسین مرا ملجا و پناهی نیست
در این عقیده یقین دارم اشتباهی نیست
ره نجات حسین است و دوستی حسین
به سوی حق به جز این ره طریق و راهی نیست
غلام ترک سیاه تو با حسین به حشر
ز روشنی رخش چهره ی مهر و ماهی نیست
هر آن که را تو پذیری خداش بپذیرد
که قرب و بعد سفیدی و نی سیاهی نیست
شهان به جاه و جلال غلام تو نرسند
که فوق آن به دوعالم جلال و جاهی نیست
ز سوء سابقه پرونده پاک کن ای دل
تو را وسیله به از اشک و سوز و آهی نیست
گه حساب که روز قیامتش خوانند
به جز حسین مرا یار و دادخواهی نیست
مپوش چهره ز فانی به وقت جان دادن
امید او ز تو آن دم به جز نگاهی نیست
شاعر : مرحوم سید ابوالقاسم موسوی ( فانی )
شاعر : م
از هرچه هست و نیست دگر بی نیاز شد
دست کسی که پیش کریمان دراز شد
در لطف با گدا، چه کسی بهتر از حسین؟
لب تر نکرده ایم در خانه باز شد
حیّ علی الکریم که وقت تصدّق است
یا ایّها العقیق! رکوع نماز شد
آری، ز سجده بر گل آدم شفا نیافت
فطرس ز خاکبوسی تو پاکناز شد
کشتی تو پر است ز کشتی شکسته گان
این رحمت شماست که دریا نواز شد
گفتند گریه پای تو، معراج می برد
یه قطره اشک بال شد و در فراز شد
گفتند مرگ را چو به بازی گرفته بود
با اشتیاق عشق، تنت زخم باز شد
ای نی سوار، زینب تو چاره ای نداشت
بی تو سوار بر شتر بی جهاز شد
شاعر:علی ناظمی
دوش قرص مه روی تو به یادم آمد
طلعت روی نکوی تو به یادم آمد
می گذشت از در مسجد نفس آلوده سگی
گذر خویش به کوی تو به یادم آمد
سائلی دامن خود را به رفویی می دوخت
دامن خویش به رفوی تو به یادم آمد
ذکر خیر تو شد و بال ملک گستردند
بوی اشک آمد و بوی تو به یادم آمد
بخت خود دیدم و کارم گرهی محکم خورد
گره های سر موی تو به یادم آمد
بسملی بال و پر خویش به خون می آلود
بین گودال وضوی تو به یادم آمد
می بریدند لب تشنه سر از حیوانی
بر سرم خاک، گلوی تو به یادم آمد
آتشی در دل شب جلوه نمایی می کرد
دختر سوخته موی تو به یادم آمد
شاعر:محمد سهرابی
تا می دمد از یاد تو در شهر نشان ها
در معرضِ عطر کلماتند دهان ها
بوی تن تو با نَفَس خاک چه کَردَست
کِامروز پر از بوی بهشتند جوان ها
دیروز چشیدست زمین طعم تو،امروز
ذرّات تو را تجزیه کرده ست به جان ها
ای کاش زمین خون تو را ترجمه می کرد
تا با گلِ خورشید می آمیخت دهان ها
از تیغ گرفتند تَنَت را و سپردند
در آن سوی مقتل به کَمان ها و گَمان ها
ای زنده جاوید! همانروز سرت را
از نیزه ربودند و سپردند به آن ها
گفتند فقط،از لب و دندان و ندادند
از ردّ نَفَسهایِ شهیدِ تو نشان ها
ای کاش مسیحِ نَفَسَت ، روح بریزد
در کالبدِ منجمدِ مرثیه خوان ها
شاعر:عبدالجبار کاکایی
برخیز که شور محشر آمد این قصه ز سوز جگر آمد
برخیز که با نوای نی ها شمس و قمری نوحه گر آمد
آه...از داغ دل زینب کبری قلب دو عالم پر شرر آمد
برخیز که شور...
******
همراه سکّان عرش اعلی همناله با ناله های زهرا
بر غربت آن نور الهی هستی بخواند نوحه عزا
با ذکر حسین حسین حسین جان هر جا روان شد از دیده بکا
آه...قلب همه عاشقان مولا در بحر غمش شناور آمد
برخیز که شور...
******
خون خدا و شور شهادت ثارُالَّه و بی کسی و غربت
زین غم که بر شاه دین رسیده تا حشر ، سیه پوشد امامت
تاریخ نشان داده به عالم کوفی ندارد رحم و مروت
آه...اشکی که آید بر این مصیبت هر قطره اش درّ و گوهر آمد
برخیز که شور...
******
در سوگ آن
فصل خزان، جمالت، لطف بهار دارد
یاد رخت صفای صد لاله زار دارد
روزی که من نبودم مهر تو کرد بودم
روزی که من نباشم دل با تو کار دارد
ای یار عیسوی دم! بی یار نیست یکدم
هر کس که در دو عالم مثل تو یار دارد
بگذار از تو گویم بگذار با تو باشم
گل با همه لطافت، الفت به خار دارد
چون ماه بر فروزد کی آتشش بسوزد؟
آن کاو ز خاک کویت بر رخ غبار دارد
نه با شب است کارش نه روز می شناسد
آن کاو ز موی و رویت، لیل و نهار دارد
شش گوشۀ مزارت در وسعت دل ماست
بالله قسم مزارت در دل مزار دارد
از آب دیدگانش دوزخ شود گلستان
هر کس کز آتش تو در دل شرار دارد
با کرده های زشتم سر تا قدم بهشتم
زوار کربلا کی وحشت ز نار دارد؟
"میثم"!
اربعین حسینی
واحد
عمریه صدات زدم ، تا حاجتم روا بشه
غم کربلات آقا ، سینه زنا رو می کشه
دل به تو دادم ، ای امیر بی نظیر
رحمت الواسعة ، آقا دستم و بگیر
دل کبوتریه ، توی دام تو اسیر
فخرم اینه، که برا تو نوکرم ، از تو میخوام، ارباب محترم
اینکه نزاری ، رو دل داغ حرم
عزت گرفتم ، توی روضه ها با ، ذکر یا حسین
عمری می خونم ، از غم کربلا ، با شیون و شین
سالار زینب
******
بوی سیب حرمت ، دلامونو می کنه مست
برا نوکر اربعین کرببلا یه چیز دیگست
آرزوم اینه، اربعین با خادمات
با اونایی که، سینه میزنن برات
یا حرم باشیم، یا که جون بدیم تو رات
دل جا مونده ، آروم نداره ، کم کم آقا ، داره کم میاره
روی ضریحت ، کی سر
نام تو ورد زبانهاست اباعبدالله
سند بندگی ماست اباعبدالله
بی جهت نیست که اینقدر کرامت داری
مادرت حضرت زهراست اباعبدالله
چون عیان است چه حاجت به بیان،نام شما
سّر آرامش جانهاست اباعبدالله
بارها گفته ام و بار دگر می گویم
حرمت قبله دلهاست اباعبدالله
کربلا گفتم و افتاد هوایش به سرم
دیدنش آرزوی ماست اباعبدالله
حرفی از روضه رضوان نزنم اینجا چون
کربلا جنت اعلاست اباعبدالله
جای شک نیست که دردانه الله تو ای
از عنایات تو پیداست اباعبدالله
بوی سیب حرمت مستی دیگر دارد
چه شرابی ست که اینجاست اباعبدالله
شب جمعه حرمت سینه زنی می چسبد
شور با نام تو غوغاست اباعبدالله
این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست
سّری از
تا جون به تنم باشه غلام تو امیرم امیرم
خوشحالم از اینکه به تو افتاده مسیرم امیرم
اونقدر که جاداره از این شادی بمیرم امیرم
تو هستی نعم الامیرم، هر چی بگی می پذیرم
سر به هوا هستم اما پیش شما سر به زیرم
آقام آقام سالار زینب(2)
********
هر چند که من مشتری دیر به دیرم امیرم
تو حضرت دریایی و من دشت کویرم امیرم
پس کی می خوای از آب حیاتت کنی سیرم امیرم
نوکری از نوکراتم،گریه کن دختراتم
بسته به لطف سه ساله ست، امضای برگ براتم
آقام آقام سالار زینب(2)
********
تا کی به تمنای حرم چله بگیرم امیرم
صد بار اگر ردم کنی جایی نمی رم امیرم
گرچه روم سیاهه جون زهرا بپذیرم امیرم
سلامم به روح پاکت، عاشقم و سینه چاکت
آ
میان روضه ی تو پا گرفته ام آقا
مدد ز حضرت زهرا گرفته ام آقا
به لطف و مرحمت حضرت ولی الله
میان قلب شما جا گرفته ام آقا
نشان نوکریم را من از طفولیتم
ز دست زینب کبری گرفته ام آقا
میان روضه ی تو ای شهید راه خدا
برات کرببلا را گرفته ام آقا
به کوری عربستان و داعش کافر
سرم به عشق تو بالا گرفته ام آقا
من از جوانی خود خیر دیده ام زیرا
مدد ز اکبر لیلا گرفته ام آقا
تمام حاجت خود را میان روضه ی تو
ز لطف حضرت سقا گرفته ام آقا
اگر که آبرویی دارم علتش این است
میان روضه ی تو پا گرفته ام آقا
شاعر : حسین محبی
شب جمعه است هوایت به سرم افتاده
گذرم سوی خیابان حرم افتاده
مانده ام از چه بگویم بنویسم ز چه باز
آنچنان واهمه در جان قلم افتاده
یک طرف مادر او حضرت زهرای بتول
یک طرف از غم او خیرالامم افتاده
یک طرف آدم و نوح و طرفی ابراهیم
یک طرف روح خدا صاحب دم افتاده
روی این خاک مقدَّس که بهشت است بهشت
رأس ببریده و دستان قلم افتاده
با خودش زمزمه ای داشت غریبانه رباب
حرمله کاش نبیند که علم افتاده
شاعر : سیروس بداغی
روز و شب سر بدهم از غم تو شیون ها
سینه کوبی بکنم ، با دمِ سینه زنها
مثل یک "داغ جوان دیده" ، تو را گریانم
ناله زن میشوم از داغ ، شبیه زن ها
"مَن مَنم" نزد تو تبدیل ، به "مِن مِن" شده است
پیش تو هیچ ندارند ، تمام "مَن ها"
دوش ، در مجلستان یاد ضریحت کردم
ناله کردند ، ز دوری تو پیراهن ها
کربلایی ست ، هر آنکس که بیاید روضه
روضه گردیم ، به عشقت ، من و هم میهن ها
خانه داریم ... ولی نیست ، کنار حرمت
بده یک خانه ی نزدیک ، به بی مسکن ها
همه گویند ، که لایق نشدم بهر حرم
ختم کن قائله ی طعنه و سوء ظن ها
رقّت انگیز شده ، حالِ دلِ ناکامم
مثل یک روضه شده ، قصه ی جا ماندن ها
رضا قاسمی
رحمت الله
من حرم لازمم ، دلم تنگ است
روزگارم ببین بهم خورده
تو عراقی و من هم ایرانم
سرنوشت اینچنین رقم خورده
در شلوغیِ این فراز و نشیب
نشد از دستِ تو جدا دستم
از همه چهار گوشه ی دنیا
من به شش گوشه ی تو دل بستم
گره ی کور دارم اما با
گوشه چشمِ تو بهترم آقا
نذر کردم درست شد کارم
مادرم را بیاورم آقا
چشمِ تر، گردنِ کج آوردم
رحمت اللهِ واسعه نظری
جدّ سلطانِ طوس ادرکنی
پیش تو آمد آهوی زخمی
منم آنکه زیارت مخصوص
در خراسان هوای تو کردم
عرفه میهِمان نمیخواهی؟
هوس کربلای تو کردم
علیرضا وفایی (خیال)
ای قبله ی دلهای عاشق کربلایت
ای کاش جان من شود جانا فدایت
از کودکی نام تو شد ورد زبانم
بود افتخارم نوکری کردن برایت
با عشق تو پیراهن مشکی بپوشم
ماه محرم،اشکباران در عزایت
باشد امیدم نو کرت قابل بدانی
قسمت کنی دیدار آن صحن وسرایت
بین الحرم زیبا ترین تصویر دنیاست
با یاد آن هستم همیشه مبتلایت
احساس غربت می کنم هرجای، بی تو
شکر خدا آقا که هستم آشنایت
آه ای امیر عشق و استاد شهادت
باشد زبانم قاصر از ذکر ثنایت
آتش بگیرد قلب من هرگاه افتم
مولای من، یاد سر از تن جدایت
شبهای جمعه ذکر یا مظلوم گیرم
همراه بانویی که آید کربلایت
یارب کرمی کن که ورق برگردد
احوال من دلشده بهترگردد
روزی مراکرببلا کن که سرم
خاک قدم علی اکبرگردد
محمدخرم فر
سلام می دهم از راه دور در شب جمعه
سلام بر حرم تو ؛ سلام بر شب جمعه
به سمت صحن و سرای تو ایستاده ام آقا
سلام می دهمت با دو چشم تر ؛ شب جمعه
فقط نیامده بانوی بی نشان به زیارت
رسیده است پدر در بر پسر ؛ شب جمعه
نشسته زینب کبری کنار حضرت زهرا
حسن نشسته کنار پیامبر ؛ شب جمعه
چه قدر فطرس پر سوخته ست گرد ضریحت
کنار این همه مرغ شکسته پر ؛ شب جمعه
هنوز خاطره ی اوّلین زیارت خود را
مُرور می کنم ای مهربان به هر شب جمعه
فقط دعای فرج ؛ تحت قُبّه ی تو بخوانم
دوباره زائر قبرت شوم اگر شب جمعه
چه عطر سیب لطیفی گرفته است فضا را
پُراز شمیم تو گشته ست هر سحر ؛ شب جمعه
به حق لحظه ی بر نیزه رفتن سر طفلت
مرا ب
هرشب جمعه حسینا ذکر نامت می کنم
رو به قبله دست بر سینه سلامت می کنم
یاد خود می آورم آن مرقد شش گوشه ات
اشک ریزان مرغ دل راهی بامت می کنم
