امام حسین علیه السلام

خانه ها را روضه کردی خانه ها جنت شدند
کل زحمت های ما در روضه ات رحمت شدند

بیشتر از آهوان سگ میرود با صاحبش..
بیشتر از پاک ها آلوده ها دعوت شدند

مور را اینجا سلیمان می‌برد بالای قصر..
شاه با سائل سر یک سفره هم صحبت شدند

این جوانها که پی کار شما افتاده اند..
از همه دل کنده اند آماده خدمت شدند

خستگی نوکری از نوکری کمتر نبود
خواب های ما به زیر پرچمت طاعت شدند

فرش های خانه را فرش حرم کردی حسین
خاک های ساده زیر پای تو تربت شدند

آبرودار محلم کرده ای با معرفت!
جمع ذلت های من با نام تو عزت شدند

کودکان ما دویدند آنقدر در روضه ها..
تا جوانانی رشید و خوش قد و قامت شدند

این زمین روضه یک قطعه ز خاک کربلاست
روضه‌رفته های ما به کربلا دعوت شدند

حرصشان در آمد از یارب و یارب گفتنت
نیزه بین حنجرت کردند تا راحت شدند

• پنج شنبه
• 19
• مهر
• 1403
• ساعت
• 20:46
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

در زیان عُمر ، سودِ ماتمش را دیده ام
پس خدا را شُکر می گویم غمش را دیده ام

از نخستین نسلِ خِلقَت ، گریه بر او باب شد
داستان جبرئیل و آدمش را دیده ام

اشک ، دردِ لاعلاجم را به سرعت خوب کرد
بین هر ذکر مصیبت مرهمش را دیده ام

بی نیازان مِنَّتِ حملِ کُتَل را می کِشند
زیر بار این علم ها حاتمش را دیده ام

بیرقِ ارباب من بالاتر از این حرف هاست
سر در هفت‌آسمان‌ هم پرچمش را دیده ام

فیضِ حج را بُرده هرکس لب به چای روضه زد
در دل هر استکانی ، زمزمش را دیده ام

یا حسینِ من جواب یا حسینِ مجتبی‌ست
وقتِ اوج هروله ،صاحبدمش را دیده ام

طبخِ نذر روضه را زهرا نظارت می کند
در کنار دیگ‌ها ، قدِّ خمش را دیده ام

شالِ مشکیِ عزایش دستگیری می کند
معجزات تار و پود محکمش را دیده ام

بین آن گودال ، عالم را بهم می زد حسین
دردِدل‌ها با خدای عالمش را دیده ام

عصر شد..، هنگام تاریکی رسیده ساربان
با چه حرصی داد می زد: خاتمش را دیده ام!

بوریا جا خورد وقتی پیکرش را جمع کرد
گفت: حیفِ این بدن که درهمش را دیده ام

• سه شنبه
• 1
• آبان
• 1403
• ساعت
• 10:58
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

عشق وقتی نام خود را اوّل دفتر گذاشت
کار هر دلداده را بر عهده‌ی دلبر گذاشت

صبح خِلقَت هرکسی از خالِقَش نقشی گرفت
در کنار نام ما هم واژه ی "نوکر" گذاشت

در گرفتاری به دادم می رسد تنها حسین
تا به بُن‌بستی رسیدم ، پیش پایم در گذاشت

آبرویش خرج شد تا آبرودارم کند
من نکردم هیچ کاری ، او برایم سر گذاشت

پای گمراه مرا زهرا به هیئت ها کشاند
پرچمش را در مسیر چشم من ، مادر گذاشت

استکان چای روضه ، جامِ حوض کوثر است
سور و ساتِ بعد مجلس را خود حیدر گذاشت

فرش‌ها را جمع کردم ، سفره اش را پهن کرد
بهترین ظرف غذا را پیشِ این قنبر گذاشت

شستشوی دیگ نذری شستشوی باطن است
زندگی اش را پدر پای همین باور گذاشت

قبر ما با دستمال اشک روشن می شود
گریه‌کُن آن را برای لحظه ی آخر گذاشت

در قیامت کوچه‌ی سینه‌زنی وا می کنیم
این قرارِ روضه را باید دمِ محشر گذاشت

خواست تا آینده ی عُشّاق را تضمین کند
دست ما را شاه در دست علی اکبر گذاشت

قاب لبخند نبی افتاد و تکّه‌تکّه شد
سُمِّ مرکب پا روی تصویر پیغمبر گذاشت

داشت بالای سر شهزاده جان می داد شاه...
زینب آمد بین لشگر ، دست بر معجر گذاشت

#شعر_مناجات_سیدالشهداء
#شب_زیارتی

• پنج شنبه
• 3
• آبان
• 1403
• ساعت
• 19:31
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

هرکسی که خویشتن را مستمندش میکند
گر زمین خورده ست آقایم بلندش میکند
تلخ کامی های دنیا را چو قندش میکند
از جهان آزاد و بر این خانه بندش میکند

خوشبحال آنکه جزء سائلان این در است

خوشبحال آنکه از این سفره برکت میبرد
بُخل هم از این کرمخانه سخاوت میبرد
هرکسی که آمده از سفره راحت میبرد
شاه اینجا هدیه ها را سوی رعیت میبرد

این سخاوتمندی از ارثیه های مادر است

بد به حال آنکه در قلبش محبت نیست نیست
بین او با صاحبِ خانه رفاقت نیست نیست
کار دنیا راحت و عقبا که راحت نیست نیست
با حسین بن علی ترس از قیامت نیست نیست

صبح محشر کار دست بچه های حیدر است

هرکه پرسد اعتبارت را، بگو داده حسین
خوشبحال آنکه عشقش را به او داده حسین
خوب و بد درهم خریده آبرو داده حسین
جان به قربانش که فرصت به عدو داده حسین

گر نباشد او خدا،قطعا خدا را مظهر است

یک شب جمعه شد و قلب همه دنیا گرفت
هر ملک یک گوشه از شش گوشه اش مأوا گرفت
روضه با حال عجیبی در حریمش پا گرفت
قلب عالم سوخت تا این نغمه را زهرا گرفت

اهل عالم این حسین من غریب مادر است

خواهرش از روی تل شاه شهیدان را که دید
ناله های آب آب شاه عطشان را که دید
رد نعل اسب‌ها بر جسم عریان را که دید
چکمه های شمر بر آن جسم بی جان را که دید

گفت شرمت باد که او زینت پیغمبر است

آسمان نیلی شد و مهتاب میریزد زمین
مثل تسبیحی که در محراب میریزد زمین
آیه آیه پیکر ارباب میریزد زمین
نانجیبی پیش چشمش آب میریزد زمین

طعنه و زخم زبان از زخم پیکر بدتر است

یکنفر عمامه،یک تن پیروهن را میکشید
آن طرف تر یک نفر خلخال زن را میکشید
یک نفر با زورِ نیزه هی بدن را میکشید
نانجیبی گیسوی ارباب من را میکشید

این وسط هم ساربان در فکر یک انگشتر است

پاره پاره پیکر بی جان به روی خاک ریخت
آیه آیه سوره ی قرآن به روی خاک ریخت
کفر زد با خنجر و ایمان به روی خاک ریخت
هی سنان زد با سنان دندان به روی خاک ریخت

شاه زیر نیزه ها چشمش به سمت خواهر است

وای ده تا اسب حالا وارد گودال شد
با چهل تا نعل جسم شاه دبن پامال شد
وای زینب وقت غارت کردن اموال شد
زینبش بر سرزنان بالای تل بی حال شد

روضه خوان بس کن که قلب مادر او مضطر است

• پنج شنبه
• 3
• آبان
• 1403
• ساعت
• 19:37
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

ای که از حال دلم هر لحظه هستی با خبر
حالِ من هر روز دارد میشود آشفته تر

بی تو یک‌ گمکرده دارم! جانِ من برگرد زود
کاش میگفتی که مانده چند روزی از سفر

خیرِ این و آن نمیسازد به من! شر میشود...
زخم منّت ها مرا بیچاره کرده بیشتر

منفعت دارد برای عاشقانت انتظار
من ولی غافل شدم از تو...فقط کردم ضرر

غیرِ گریه در بساطم نیست! فقرم را ببخش
هست آقاجان همه-دارایی ام چشمانِ تر

اشک میریزم که اشکَت را درآوردم چرا؟!
کاش من هم داشتم کمتر برایت دردسر

میشوم مشغولِ عصیان و حواسم به تو نیست
چشم میپوشی ولیکن میخوری خون جگر

از دعایِ خیرِ خود یک لحظه محرومَم نکن
چشم هایم را ببند از غیر؛ مقدور است اگر

میشدم ایکاش بیتابِ تو؛ مثلِ مهزیار
میشدم با عشق تو در هر دو عالم معتبر

می‌نشستم یک شبِ جمعه میانِ خیمه ات
میشدم از داغِ خیمه گاهِ جدّت شعله ور

تا که "یا جدّاه" میگفتی؛ کنارِ قتلگاه
میشدم بی طاقت از سرنیزه و تیر و حجر

با تو در کرب و بلا بر سینه و سر میزدم
در عزای پیکری غرق به خون و مختصر!

• چهارشنبه
• 9
• آبان
• 1403
• ساعت
• 17:10
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

با همین روی سیاهم بار بستم آمدم
زشت و زیبا، خوب یا بد، هرچه هستم آمدم

غصه ام را بیشتر از خلق، مادر میخورد
طعنه وقتی میخورم فوراً به او بر میخورد

با لباس پاره هم دارم بهای بهتری
چونکه دارم دعوت از مشکل گشای بهتری

با دو دست خالیم کوه گناه آورده ام
بر علی مرتضا امشب پناه آورده ام

بچه که بد می شود، بابا پریشان می شود
او خودش منتّ کِشِ طفل گریزان می شود

راه این آلوده افتاده به دریای نجف
خوب شد من را سپردی دست آقای نجف

هر زمانی که دلم از مردم دنیا گرفت
گرد و خاک بارگاهش گرد و خاکم را گرفت

می کشد بار مرا بر شانه اش تنها علی
نیمه شب در می زنم این خانه را با یاعلی

یا علی! ای آنکه از روی گدا غم می بری
موقع افطار، ما را کربلا هم می بری

رو به ایوان طلا گفتم اذان، گفتم حسین
من اراد الله خواندم، پشت آن گفتم حسین

خواهری از خیمه ها تا بین گودالش رسید
شمر بیرون آمد و زهرا به دنبالش رسید

گفت مادر؛ روبروی قبله ام محراب ریخت
تشنه بودی، پیش چشمت کاسه های آب ریخت

مثل تو گیسو پریشان است مادر هم حسین
زنده بودی و شدی با نیزه ها درهم حسین

هم روی نی، هم به زیر پای لشکر دیدمت
پیکرت پاشیده بود از هم... فقط بوسیدمت

• پنج شنبه
• 10
• آبان
• 1403
• ساعت
• 18:46
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

عزیز فاطمه جان جهان به قربانت
سلام بر لب عطشان و چشم گریانت

سلام بر تن مجروح و حلق مذبوحت
سلام بر سر خونین و جسم عریانت

سلام بر جگر خون و داغ های دلت
سلام بر شرف و غیرت جوانانت

سلام بر در دندان و غنچۀ دهنت
سلام بر لب خونین و صوت قرآنت

سلام بر علی اصغر که وقت جان دادن
به خنده داد تسلاّ به قلب سوزانت

سلام بر لحظات وداع اکبر تو
که وقت رفتن او رفت از بدن جانت

سلام بر دل زینب که پیش دیدۀ او
عدو ز چار طرف کرد سنگبارانت

سرت بریده شد امّا هنوز جاری بود
به چهره اشک روان از دو چشم گریانت

سلام باد به شیری که سایه بانت شد
برون کشید به دندان ز سینه پیکانت

عجیب نیست اگر خصم را کنی سیراب
سجیّه ات کرم و عادت است احسانت

• یکشنبه
• 13
• آبان
• 1403
• ساعت
• 16:19
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

گر دهد طوفان رنج و غم به بادم یا حسین
تا دلم روشن به نور توست شادم یا حسین

من که شیر مادرم شیرینی از مهر تو داشت
می توان گفتن غلام خانه زادم یا حسین

ای امیر هر دو عالم مبدأ من با تو بود
کاش می شد با تو میزان و معادم یا حسین

در شب تنهائیم ای با وفا دستم بگیر
من که از صبح ازل دل بر تو دادم یا حسین

عقده در کارم ، تویی مشکل گشا ای وای اگر
یک سر مو کم شود از اعتقادم یا حسین

گر چه امروزم مرا شرم تهی دستی بس است
می رسد فردا غم عشقت به دادم یا حسین

گرد راه عاشقانت را به چشمم می کشم
من که در پای تو چون ذره فتادم یا حسین

یادم آید از لب خشک تو در کرببلا
تا غم جانسوز تو آمد به یادم یا حسین

• یکشنبه
• 13
• آبان
• 1403
• ساعت
• 16:21
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

عالم محتاج یک نگات حسین حسین
محور عالم کربلات حسین حسین
ای محروم از آب فرات حسین حسین
ای جونم فدات حسین حسین ۲

از روزی می ترسم که اسمت آقا/ بیاد و چشمام/ مثل بارون تر نشه
برکت یعنی اینکه یه روزم حتی/ از عمرم آقا/ بدون تو سر نشه

ثارالله ثارالله حسین ثارالله حسین ثارالله حسین ثارالله حسین

................

اسم تو شور محشرم حسین حسین
سایه ی پرچم رو سرم حسین حسین
دلتنگم دلتنگ حرم حسین حسین
راه آخرم حسین حسین۲

حال آشوبم رو خودت می دونی/برام سامونی/با تو خوشبختم آقا
دنیا و عقبی مون با تو تضمینه/غمت شیرینه/تویی شاه کربلا

ثارالله ثارالله حسین ثارالله حسین ثارالله حسین ثارالله حسین

• دوشنبه
• 3
• دی
• 1403
• ساعت
• 19:25
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

ظلم کردم به خودم! آمده ام توبه کنم
از گناهی که به من کرده ستم توبه کنم

باز برگشته ام از غفلت و وقتش شده که
قدرِ برداشتنِ چند قدم توبه کنم

ای خدا آمده ام تا که خودم باشم و تو
هم مناجاتِ کنم قدری و هم توبه کنم

تا در آغوش خودت گریه کنم یک دلِ سیر
تا که از این همه بیتابی و غم توبه کنم

سائلِ مضطربِ ماهِ رجب را دریاب
آمدم در طلبِ لطف و کرَم توبه کنم

روسیاه و نگران! در به در و شرمنده...
بیشتر آمدم از وضعِ خودم توبه کنم

با همین دست؛ که خالیست و محتاج به توست
با همین چشم ترم! چشم ترم توبه کنم

با خودم واسطه آورده ام امشب باید
به أباالفضل(ع) قسم! زیرِ علم توبه کنم

نامه عفوِ مرا مُهر بزن پیش حسین(ع)
بطلب کرب و بلا؛ کنجِ حرم توبه کنم!

• پنج شنبه
• 20
• دی
• 1403
• ساعت
• 17:40
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

گر چه از روز ازل درمان هر دردى حسين
خوب شد ما را به اين غم مبتلا كردى حسين

عالم و آدم به درگاه تو زانو مى زنند
اى كه تنها دست گير مرد و نامردى حسين

روز محشر هر كه مى گردد پى كار خودش
آن زمان دنبال ما اما تو مى گردى حسين

من حواسم هست، فهميدم كه خيلى دلخورى
چند روزى گريه ام را در نياوردى حسين

ساربان هم نا اميد از محضر تو برنگشت
در جواب دشمنى هم دوستى كردى حسين

یاسین قاسمی

• یکشنبه
• 8
• تیر
• 1404
• ساعت
• 12:28
• نوشته شده توسط
• ياسين قاسمى

اهل نظر، به عشق جسارت نمى كنند
با روضه حسين تجارت نمى كنند

بعضى اگر چه ظاهرِ زائر گرفته اند
در باطن قضيه زيارت نمى كنند

اى دوستانِ من چه كسى گفته دشمنان
ما را در اين مبارزه غارت نمى كنند؟

اى كه از اسب كبر پياده نمى شوى
در كشتى نجات سوارت نمى كنند

كوتاه ميكنم سخنم را فقط همين:
با روضه حسين تجارت نمى كنند

ياسين قاسمى

• دوشنبه
• 16
• تیر
• 1404
• ساعت
• 12:37
• نوشته شده توسط
• ياسين قاسمى

شب جمعه شب زیارتی کربلاست

اگر که سرو قد من شده خزان امشب

به بارگاه قدسیت آقا مرا بخوان امشب

زداغ‌کرببلایت‌دلم شکست‌و‌نشست

به گِل سفینه دریای بیکران امشب

امان زآتش‌دوزخ برات‌کرببلاست

بده به زائر کرببلا امان امشب

صدای مادری از قتلگاه میآید

برس‌به‌داد‌ دل‌مادرجوان امشب

ز خیمه‌گاه رسیدم به علقمه گفتم

کنار دست بریده بمان بمان امشب

صدای یا ولدی تا شنیدم از میدان

زدیده‌اشک‌فشاندم چوآسمان‌امشب

سحر شد و به صدای اذان همه گفتند

به قد و قامت اکبر بگو اذان امشب

بگو که فاطمه‌ات را ز قتلگه ببرند

گمانم کنم که شود باز قد کمان امشب

• پنج شنبه
• 23
• فروردین
• 1397
• ساعت
• 16:09
• نوشته شده توسط
• حاج مرتضی محمودپور

به جز حسین مرا ملجا و پناهی نیست
در این عقیده یقین دارم اشتباهی نیست
ره نجات حسین است و دوستی حسین
به سوی حق به جز این ره طریق و راهی نیست
غلام ترک سیاه تو با حسین به حشر
ز روشنی رخش چهره ی مهر و ماهی نیست
هر آن که را تو پذیری خداش بپذیرد
که قرب و بعد سفیدی و نی سیاهی نیست
شهان به جاه و جلال غلام تو نرسند
که فوق آن به دوعالم جلال و جاهی نیست
ز سوء سابقه پرونده پاک کن ای دل
تو را وسیله به از اشک و سوز و آهی نیست
گه حساب که روز قیامتش خوانند
به جز حسین مرا یار و دادخواهی نیست
مپوش چهره ز فانی به وقت جان دادن
امید او ز تو آن دم به جز نگاهی نیست

شاعر : مرحوم سید ابوالقاسم موسوی ( فانی )

شاعر : م

• شنبه
• 27
• دی
• 1393
• ساعت
• 09:33
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

از هرچه هست و نیست دگر بی نیاز شد
دست کسی که پیش کریمان دراز شد
در لطف با گدا، چه کسی بهتر از حسین؟
لب تر نکرده ایم در خانه باز شد
حیّ علی الکریم که وقت تصدّق است
یا ایّها العقیق! رکوع نماز شد
آری، ز سجده بر گل آدم شفا نیافت
فطرس ز خاکبوسی تو پاکناز شد
کشتی تو پر است ز کشتی شکسته گان
این رحمت شماست که دریا نواز شد
گفتند گریه پای تو، معراج می برد
یه قطره اشک بال شد و در فراز شد
گفتند مرگ را چو به بازی گرفته بود
با اشتیاق عشق، تنت زخم باز شد
ای نی سوار، زینب تو چاره ای نداشت
بی تو سوار بر شتر بی جهاز شد
شاعر:علی ناظمی

• چهارشنبه
• 15
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 13:35
• نوشته شده توسط
• یحیی

دوش قرص مه روی تو به یادم آمد
طلعت روی نکوی تو به یادم آمد
می گذشت از در مسجد نفس آلوده سگی
گذر خویش به کوی تو به یادم آمد
سائلی دامن خود را به رفویی می دوخت
دامن خویش به رفوی تو به یادم آمد
ذکر خیر تو شد و بال ملک گستردند
بوی اشک آمد و بوی تو به یادم آمد
بخت خود دیدم و کارم گرهی محکم خورد
گره های سر موی تو به یادم آمد
بسملی بال و پر خویش به خون می آلود
بین گودال وضوی تو به یادم آمد
می بریدند لب تشنه سر از حیوانی
بر سرم خاک، گلوی تو به یادم آمد
آتشی در دل شب جلوه نمایی می کرد
دختر سوخته موی تو به یادم آمد
شاعر:محمد سهرابی

• چهارشنبه
• 15
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 13:37
• نوشته شده توسط
• یحیی

تا می دمد از یاد تو در شهر نشان ها
در معرضِ عطر کلماتند دهان ها
بوی تن تو با نَفَس خاک چه کَردَست
کِامروز پر از بوی بهشتند جوان ها
دیروز چشیدست زمین طعم تو،امروز
ذرّات تو را تجزیه کرده ست به جان ها
ای کاش زمین خون تو را ترجمه می کرد
تا با گلِ خورشید می آمیخت دهان ها
از تیغ گرفتند تَنَت را و سپردند
در آن سوی مقتل به کَمان ها و گَمان ها
ای زنده جاوید! همانروز سرت را
از نیزه ربودند و سپردند به آن ها
گفتند فقط،از لب و دندان و ندادند
از ردّ نَفَسهایِ شهیدِ تو نشان ها
ای کاش مسیحِ نَفَسَت ، روح بریزد
در کالبدِ منجمدِ مرثیه خوان ها
شاعر:عبدالجبار کاکایی

• چهارشنبه
• 15
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 14:16
• نوشته شده توسط
• یحیی

برخیز که شور محشر آمد این قصه ز سوز جگر آمد
برخیز که با نوای نی ها شمس و قمری نوحه گر آمد
آه...از داغ دل زینب کبری قلب دو عالم پر شرر آمد
برخیز که شور...
******
همراه سکّان عرش اعلی همناله با ناله های زهرا
بر غربت آن نور الهی هستی بخواند نوحه عزا
با ذکر حسین حسین حسین جان هر جا روان شد از دیده بکا
آه...قلب همه عاشقان مولا در بحر غمش شناور آمد
برخیز که شور...
******
خون خدا و شور شهادت ثارُالَّه و بی کسی و غربت
زین غم که بر شاه دین رسیده تا حشر ، سیه پوشد امامت
تاریخ نشان داده به عالم کوفی ندارد رحم و مروت
آه...اشکی که آید بر این مصیبت هر قطره اش درّ و گوهر آمد
برخیز که شور...
******
در سوگ آن

• چهارشنبه
• 13
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 06:54
• نوشته شده توسط
• یحیی

فصل خزان، جمالت، لطف بهار دارد
یاد رخت صفای صد لاله زار دارد
روزی که من نبودم مهر تو کرد بودم
روزی که من نباشم دل با تو کار دارد
ای یار عیسوی دم! بی یار نیست یکدم
هر کس که در دو عالم مثل تو یار دارد
بگذار از تو گویم بگذار با تو باشم
گل با همه لطافت، الفت به خار دارد
چون ماه بر فروزد کی آتشش بسوزد؟
آن کاو ز خاک کویت بر رخ غبار دارد
نه با شب است کارش نه روز می شناسد
آن کاو ز موی و رویت، لیل و نهار دارد
شش گوشۀ مزارت در وسعت دل ماست
بالله قسم مزارت در دل مزار دارد
از آب دیدگانش دوزخ شود گلستان
هر کس کز آتش تو در دل شرار دارد
با کرده های زشتم سر تا قدم بهشتم
زوار کربلا کی وحشت ز نار دارد؟
"میثم"!

• پنج شنبه
• 7
• آذر
• 1392
• ساعت
• 08:10
• نوشته شده توسط
• یحیی

اربعین حسینی
واحد
عمریه صدات زدم ، تا حاجتم روا بشه
غم کربلات آقا ، سینه زنا رو می کشه
دل به تو دادم ، ای امیر بی نظیر
رحمت الواسعة ، آقا دستم و بگیر
دل کبوتریه ، توی دام تو اسیر
فخرم اینه، که برا تو نوکرم ، از تو میخوام، ارباب محترم
اینکه نزاری ، رو دل داغ حرم
عزت گرفتم ، توی روضه ها با ، ذکر یا حسین
عمری می خونم ، از غم کربلا ، با شیون و شین
سالار زینب
******
بوی سیب حرمت ، دلامونو می کنه مست
برا نوکر اربعین کرببلا یه چیز دیگست
آرزوم اینه، اربعین با خادمات
با اونایی که، سینه میزنن برات
یا حرم باشیم، یا که جون بدیم تو رات
دل جا مونده ، آروم نداره ، کم کم آقا ، داره کم میاره
روی ضریحت ، کی سر

• شنبه
• 23
• آذر
• 1392
• ساعت
• 13:08
• نوشته شده توسط
• یحیی

نام تو ورد زبانهاست اباعبدالله
سند بندگی ماست اباعبدالله
بی جهت نیست که اینقدر کرامت داری
مادرت حضرت زهراست اباعبدالله
چون عیان است چه حاجت به بیان،نام شما
سّر آرامش جانهاست اباعبدالله
بارها گفته ام و بار دگر می گویم
حرمت قبله دلهاست اباعبدالله
کربلا گفتم و افتاد هوایش به سرم
دیدنش آرزوی ماست اباعبدالله
حرفی از روضه رضوان نزنم اینجا چون
کربلا جنت اعلاست اباعبدالله
جای شک نیست که دردانه الله تو ای
از عنایات تو پیداست اباعبدالله
بوی سیب حرمت مستی دیگر دارد
چه شرابی ست که اینجاست اباعبدالله
شب جمعه حرمت سینه زنی می چسبد
شور با نام تو غوغاست اباعبدالله
این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست
سّری از

• چهارشنبه
• 27
• فروردین
• 1393
• ساعت
• 14:24
• نوشته شده توسط
• یحیی

تا جون به تنم باشه غلام تو امیرم امیرم
خوشحالم از اینکه به تو افتاده مسیرم امیرم
اونقدر که جاداره از این شادی بمیرم امیرم
تو هستی نعم الامیرم، هر چی بگی می پذیرم
سر به هوا هستم اما پیش شما سر به زیرم
آقام آقام سالار زینب(2)
********
هر چند که من مشتری دیر به دیرم امیرم
تو حضرت دریایی و من دشت کویرم امیرم
پس کی می خوای از آب حیاتت کنی سیرم امیرم
نوکری از نوکراتم،گریه کن دختراتم
بسته به لطف سه ساله ست، امضای برگ براتم
آقام آقام سالار زینب(2)
********
تا کی به تمنای حرم چله بگیرم امیرم
صد بار اگر ردم کنی جایی نمی رم امیرم
گرچه روم سیاهه جون زهرا بپذیرم امیرم
سلامم به روح پاکت، عاشقم و سینه چاکت
آ

• چهارشنبه
• 25
• تیر
• 1393
• ساعت
• 12:14
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

میان روضه ی تو پا گرفته ام آقا
مدد ز حضرت زهرا گرفته ام آقا

به لطف و مرحمت حضرت ولی الله
میان قلب شما جا گرفته ام آقا

نشان نوکریم را من از طفولیتم
ز دست زینب کبری گرفته ام آقا

میان روضه ی تو ای شهید راه خدا
برات کرببلا را گرفته ام آقا

به کوری عربستان و داعش کافر
سرم به عشق تو بالا گرفته ام آقا

من از جوانی خود خیر دیده ام زیرا
مدد ز اکبر لیلا گرفته ام آقا

تمام حاجت خود را میان روضه ی تو
ز لطف حضرت سقا گرفته ام آقا

اگر که آبرویی دارم علتش این است
میان روضه ی تو پا گرفته ام آقا

شاعر : حسین محبی

• چهارشنبه
• 20
• خرداد
• 1394
• ساعت
• 09:31
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

شب جمعه است هوایت به سرم افتاده
گذرم سوی خیابان حرم افتاده

مانده ام از چه بگویم بنویسم ز چه باز
آنچنان واهمه در جان قلم افتاده

یک طرف مادر او حضرت زهرای بتول
یک طرف از غم او خیرالامم افتاده

یک طرف آدم و نوح و طرفی ابراهیم
یک طرف روح خدا صاحب دم افتاده

روی این خاک مقدَّس که بهشت است بهشت
رأس ببریده و دستان قلم افتاده

با خودش زمزمه ای داشت غریبانه رباب
حرمله کاش نبیند که علم افتاده

شاعر : سیروس بداغی

• دوشنبه
• 12
• مهر
• 1395
• ساعت
• 14:00
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

روز و شب سر بدهم از غم تو شیون ها
سینه کوبی بکنم ، با دمِ سینه زنها

مثل یک "داغ جوان دیده" ، تو را گریانم
ناله زن میشوم از داغ ، شبیه زن ها

"مَن مَنم" نزد تو تبدیل ، به "مِن مِن" شده است
پیش تو هیچ ندارند ، تمام "مَن ها"

دوش ، در مجلستان یاد ضریحت کردم
ناله کردند ، ز دوری تو پیراهن ها

کربلایی ست ، هر آنکس که بیاید روضه
روضه گردیم ، به عشقت ، من و هم میهن ها

خانه داریم ... ولی نیست ، کنار حرمت
بده یک خانه ی نزدیک ، به بی مسکن ها

همه گویند ، که لایق نشدم بهر حرم
ختم کن قائله ی طعنه و سوء ظن ها

رقّت انگیز شده ، حالِ دلِ ناکامم
مثل یک روضه شده ، قصه ی جا ماندن ها

رضا قاسمی

• جمعه
• 7
• آبان
• 1395
• ساعت
• 17:11
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

رحمت الله
من حرم لازمم ، دلم تنگ است

روزگارم ببین بهم خورده

تو عراقی و من هم ایرانم

سرنوشت اینچنین رقم خورده

در شلوغیِ این فراز و نشیب

نشد از دستِ تو جدا دستم

از همه چهار گوشه ی دنیا

من به شش گوشه ی تو دل بستم

گره ی کور دارم اما با

گوشه چشمِ تو بهترم آقا

نذر کردم درست شد کارم

مادرم را بیاورم آقا

چشمِ تر، گردنِ کج آوردم

رحمت اللهِ واسعه نظری

جدّ سلطانِ طوس ادرکنی

پیش تو آمد آهوی زخمی

منم آنکه زیارت مخصوص

در خراسان هوای تو کردم

عرفه میهِمان نمیخواهی؟

هوس کربلای تو کردم

علیرضا وفایی (خیال)

• جمعه
• 24
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 06:58
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

ای قبله ی دلهای عاشق کربلایت
ای کاش جان من شود جانا فدایت

از کودکی نام تو شد ورد زبانم
بود افتخارم نوکری کردن برایت

با عشق تو پیراهن مشکی بپوشم
ماه محرم،اشکباران در عزایت

باشد امیدم نو کرت قابل بدانی
قسمت کنی دیدار آن صحن وسرایت

بین الحرم زیبا ترین تصویر دنیاست
با یاد آن هستم همیشه مبتلایت

احساس غربت می کنم هرجای، بی تو
شکر خدا آقا که هستم آشنایت

آه ای امیر عشق و استاد شهادت
باشد زبانم قاصر از ذکر ثنایت

آتش بگیرد قلب من هرگاه افتم
مولای من، یاد سر از تن جدایت

شبهای جمعه ذکر یا مظلوم گیرم
همراه بانویی که آید کربلایت

• یکشنبه
• 20
• اسفند
• 1396
• ساعت
• 20:34
• نوشته شده توسط
• اسماعیل تقوائی

یارب کرمی کن که ورق برگردد
احوال من دلشده بهترگردد
روزی مراکرببلا کن که سرم
خاک قدم علی اکبرگردد
محمدخرم فر

• یکشنبه
• 26
• فروردین
• 1397
• ساعت
• 23:18
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

سلام می دهم از راه دور در شب جمعه
سلام بر حرم تو ؛ سلام بر شب جمعه

به سمت صحن و سرای تو ایستاده ام آقا
سلام می دهمت با دو چشم تر ؛ شب جمعه

فقط نیامده بانوی بی نشان به زیارت
رسیده است پدر در بر پسر ؛ شب جمعه

نشسته زینب کبری کنار حضرت زهرا
حسن نشسته کنار پیامبر ؛ شب جمعه

چه قدر فطرس پر سوخته ست گرد ضریحت
کنار این همه مرغ شکسته پر ؛ شب جمعه

هنوز خاطره ی اوّلین زیارت خود را
مُرور می کنم ای مهربان به هر شب جمعه

فقط دعای فرج ؛ تحت قُبّه ی تو بخوانم
دوباره زائر قبرت شوم اگر شب جمعه

چه عطر سیب لطیفی گرفته است فضا را
پُراز شمیم تو گشته ست هر سحر ؛ شب جمعه

به حق لحظه ی بر نیزه رفتن سر طفلت
مرا ب

• جمعه
• 14
• اردیبهشت
• 1397
• ساعت
• 02:40
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

هرشب جمعه حسینا ذکر نامت می کنم
رو به قبله دست بر سینه سلامت می کنم

یاد خود می آورم آن مرقد شش گوشه ات
اشک ریزان مرغ دل راهی بامت می کنم

• پنج شنبه
• 4
• مرداد
• 1397
• ساعت
• 22:38
• نوشته شده توسط
• اسماعیل تقوائی