امام رضا علیه السلام

وقتی که غم میگیره راه گلومو بد جور
خدا خدا میکنم زیارتت بشه جور
گنبدو که میبینم دلم بهاری میشه
شکوفه های دلم امام رضایی میشه
سحر های مشهدو عالم به خود ندیده
امام به این رءوفی عالم به خود ندیده
پنجره فولاد تو حال و هوایی داره
میرم دخیل میبندم عجب جوابی داره
دخیل اسمت میشم مرغ دلم هوایی
تذکره ی زیارت برات کربلایی
برای من حریمت یه تیکه از بهشته
خادمای حریمت همه مثه فرشته
من که شمارو دارم غمی به دل ندارم
چون که روز قیامت همچو شمایی دارم

شاعر : علی هاشمی

• دوشنبه
• 18
• آذر
• 1392
• ساعت
• 05:35
• نوشته شده توسط
• یحیی

آسمان سقف دلم بود و شدی بال و پَرم
شوق دیدار تو می گفت که باید بپرم
مثل سیمرغ شدم زیر پَرم سوره ی نور
تا رسیدم به سر قاف تو و طوف حرم
من گدا بودم و در سلطنتت گم شده ام
زیر این سایه نشستم به امید نظرم
با چه شوری به دلِ ساحلی ات موج زدم
محو بودم که فقط عشق به سویت ببرم
عشق می خواست که این فاصله کوتاه شود
عشق فهمید که من تا به چه حد مختصرم
روسیاه آمدم و بی کلک از لطف شما
ناگهان آینه خندید به چشمان ترم
شیشه ی خُرد دلم داغ شد از فرط عطش
خواستم دم بزنم از همه آیینه ترم
دیدم این ذره کجا، چشمه ی خورشید کجا
طاقت نور ندارد دلم و بی خبرم
شعله ی لطف تو را دیدم و ققنوس شدم
درخودم سوختم و حجله ی فانوس شدم
ش

• یکشنبه
• 24
• آذر
• 1392
• ساعت
• 04:22
• نوشته شده توسط
• یحیی

از دست چشم های شما می شود گرفت-
هر آنچه که ز دست خدا می شود گرفت
وقتی مسیح خادم صحن تو می شود
یعنی ز خادم تو شفا می شود گرفت
فهمیده ام زآینه کاری این حرم
با نوکری-ت قدر و بها می شود گرفت
مقصود و مقصد همه افتادگان تویی
از بس که در حریم تو پا می شود گرفت
فردا که نیست بهر کسی رشته ی نجات
تنها سراغ زلف تو را می شود گرفت
میخانه ی تو در به روی هیچ کس نبست
باید گرفت، می ز تو تا می شود گرفت
ثابت نموده پنجــره فولاد تو به من
اینجا برات کرب و بلا می شود گرفت
روزیِ گریه بهــر حسین غــریب را
از دست چشم های شما می شود گرفت

شاعر : امیر حسین حیدری

• پنج شنبه
• 5
• دی
• 1392
• ساعت
• 05:46
• نوشته شده توسط
• یحیی

هوای صحن وسرا بود وشور شیدایی
به روی گونه ام الماس اشک زیبایی
رواق و صحن و شبستان و پنجره فولاد
سحرگهی و نمازی عجب مصلّایی
به زیر طاق طلا، چشم خیل زوارت
چه آستانی و چه گنبد مطلّایی
که ملک نه ، ملکوت است حریم قدس شما
شما چو کرب و بلا غرق عرش اعلایی
هزار یوسف مصری غلام در گه توست
چرا که یوسف و شمس ُ الشموس زهرایی
نمود دست کریمت به قریه ی حمراء
دوباره معجزه ای ، زمزم گوارایی
تمام خشت دلم از گل وجود تو بود
الی الابد به دلم هست شور و غوغایی
شهنشها غم وحاجات من مبر از یاد
دخیل پنجره فولادم از تمنّایی
قسم به مادرتان فاطمه نگاهی کن
طبیب مادر من ای دم مسیحایی

شاعر : حمید قلی زاده

• شنبه
• 7
• دی
• 1392
• ساعت
• 11:34
• نوشته شده توسط
• یحیی

هوای صحن وسرا بود وشور شیدایی
به روی گونه ام الماس اشک زیبایی
رواق و صحن و شبستان و پنجره فولاد
سحرگهی و نمازی عجب مصلّایی
به زیر طاق طلا، چشم خیل زوارت
چه آستانی و چه گنبد مطلّایی
که ملک نه ، ملکوت است حریم قدس شما
شما چو کرب و بلا غرق عرش اعلایی
هزار یوسف مصری غلام در گه توست
چرا که یوسف و شمس ُ الشموس زهرایی
نمود دست کریمت به قریه ی حمراء
دوباره معجزه ای ، زمزم گوارایی
تمام خشت دلم از گل وجود تو بود
الی الابد به دلم هست شور و غوغایی
شهنشها غم وحاجات من مبر از یاد
دخیل پنجره فولادم از تمنّایی
قسم به مادرتان فاطمه نگاهی کن
طبیب مادر من ای دم مسیحایی

شاعر : حمید قلی زاده

• شنبه
• 7
• دی
• 1392
• ساعت
• 11:36
• نوشته شده توسط
• یحیی

در کنار حرمت سینه جلا می گیرد
چشم و دست و سر و دل بوی خدا می گیرد
با دخیل بستن بر پنجره ی فولادت
هر گدا ، تذكره ي كرببلا مي گيرد

شاعر : رضا رسولی

• دوشنبه
• 9
• دی
• 1392
• ساعت
• 04:16
• نوشته شده توسط
• یحیی

میخوام بیام تو حرمت عقدم و واکنم
گوشه ی صحنت بشنم در درد دلها کنم
کنار اون سقاخونت دل و شیدا کنم
هوای زیارت کرده دلم شهنشه طوس
آقا اذنم بده می خوام بیام دوباره پابوس
علی علی موسی الرضا علی موسی الرضا
میخوام بیام تو حرمت ار باب الجواد
دخیلم و گره کنم پنجره فولاد
حاجت من روا بشه صحن گوهرشاد
بخدا بهشته صحن و سرای مشهد تو
تمومی نداره لطف و عطای بی حد تو
علی علی موسی الرضا علی موسی الرضا
مرغ دلم پر میزنه شهر خراسان
بازم گرفته بهونت ای شاه ایران
می خواد بیاد زیارتت حضرت سلطان
مگه یادم میره مستی تو صحن گوهرشاد
مگه یادم میره من بودم و پنجره فولاد
مگه یادم میره مهربونیه خادماتو
مگه یادم میره صفای اون ص

• دوشنبه
• 9
• دی
• 1392
• ساعت
• 04:40
• نوشته شده توسط
• یحیی

میخوام بیام تو حرمت عقدم و واکنم
گوشه ی صحنت بشنم در درد دلها کنم
کنار اون سقاخونت دل و شیدا کنم
هوای زیارت کرده دلم شهنشه طوس
آقا اذنم بده می خوام بیام دوباره پابوس
علی علی موسی الرضا علی موسی الرضا
میخوام بیام تو حرمت ار باب الجواد
دخیلم و گره کنم پنجره فولاد
حاجت من روا بشه صحن گوهرشاد
بخدا بهشته صحن و سرای مشهد تو
تمومی نداره لطف و عطای بی حد تو
علی علی موسی الرضا علی موسی الرضا
مرغ دلم پر میزنه شهر خراسان
بازم گرفته بهونت ای شاه ایران
می خواد بیاد زیارتت حضرت سلطان
مگه یادم میره مستی تو صحن گوهرشاد
مگه یادم میره من بودم و پنجره فولاد
مگه یادم میره مهربونیه خادماتو
مگه یادم میره صفای اون ص

• یکشنبه
• 8
• دی
• 1392
• ساعت
• 08:42
• نوشته شده توسط
• یحیی

حضرت والا ، شها من ز تو دارم بها
پا بنه بر دفترم موی تو گردد رها
-
پا بنه تا سر کشم یکسره در کوی تو
گردم و پیدا کنم جرات آهوی تو
-
چون که ادا می شود یک به یک آداب تو
هر گره وا می کند بیت من و باب تو
-
خود به خودم می کند بوی خوش کوی تو
موسم سجاده ام تربت خوشبوی تو
-
بارگهت دلگشا موسم تو در فضا
مبدا کرب و نجف یا علی موسی الرضا
-
گفته ام از حال تو شافی غربت سرا
درک نکرده کسی غربت شعر/حال مرا
-
تا قمر روی تو شامل حالم شود
رافت یار غریب جرم خیالم شود
-
روی تو و نقش خال گیتی و محور هلال
کی به دُر چشم ما نقش تو افتد زلال
-
در حرمت خانه کرد عاشق بی خانمان
جد و شجر زنده کرد کفتر بی دودمان
-
کن نظر ای م

• پنج شنبه
• 20
• شهریور
• 1393
• ساعت
• 15:58
• نوشته شده توسط
• محمدرضا فروغی

جبریل شدم بال و پرم را بدهم
خرجیِ مسیر سفرم را بدهم
با پایِ پیاده ام به راه افتادم
تا حق دلِ در به درم را بدهم
امروز اگر طی شد و عاشق نشدم
فردا چه جواب پدرم را بدهم
ای عشق بیا به پای من نیز بپیچ
فرصت نده اصلاً نظرم را بدهم
گیسوی پریشان مرا بافته اند
سهمیۀ جاروی حرم را بدهم
نقاره بزن گریه بگیری از من
بگذار زکات جگرم را بدهم
صیدم کن و بی ملاحظه ذبحم کن
آهو شدم این بار سرم را بدهم

شاعر : استاد علی اکبر لطیفیان

• یکشنبه
• 15
• دی
• 1392
• ساعت
• 15:19
• نوشته شده توسط
• یحیی

تو جلوۀ ربّی، حرمت هم طورت
تا طور رسیدیم همه با نورت
معراجِ خدا باغچه ای در باغت
جبریل مقرب شده یک غور¬ت
ما لب نزدیم باده¬ی هر کس را
آن باده حلال است که با انگورت
من عبد توأم بیشتر از مقدورم
تو ربّ منی بیشتر از مقدورت
آهو که زیاد است، مرا کلب کنید
ای جان به فدای تو و جنس جورت!
ما یاد گرفتیم که خرجت نکنیم
از برکتِ سلمانیِ نیشابورت
می میرم و زنده می شوم صد دفعه
نقاره که می زنند یعنی «صور»ت
پیش تو بزرگان همه کوچک هستند
آن گونه که می شود سلیمان مورت

شاعر : استاد علی اکبر لطیفیان

• یکشنبه
• 15
• دی
• 1392
• ساعت
• 15:19
• نوشته شده توسط
• یحیی

روی دیوار قبر من با گِل،بنویسید السلام و علی
حَجَةٌ الاغنیاءِ و الفقرا، انت فی قلبنا امام رضا
بنویسید عاشقش بوده، در خیالش ضریح می دیده
صحن ها را مرور می کرده، هر شب از شوقِ وصل تا فردا
صورتم را به سمت قبله ولی، متمایل به چپ...فقط لطفا
بگذارید روی سینه ی من، تربتِ اصل مشهدُ الاعلی
من که مشهد نرفته ام یعنی، رفته ام دل به دوست نسپردم
بعد مرگم برای تشییعم، ببریدم زیارتِ آقا
رفته روح از تنم ولی حالا، من هم اذنِ دخول میخوانم
متعجب نباش عطر حرم مرده را زنده میکند حتی
پای این شعر زار زار گریست،مادرم در هوای مرقد تو
پدرم بغض کرده کافی نیست؟ بطلب جان مادرت ما را
قدرِ یک بوسه روی گنبد او، دوست دارم کبوت

• یکشنبه
• 15
• دی
• 1392
• ساعت
• 15:32
• نوشته شده توسط
• یحیی

دیگر کبوتران همه می دانند احوال این کلاغ سیه رو را
من گرگ قصه های کسی هستم با من چه کار ضامن آهو را
ای حلقه غلامی تان در گوش، تو معدن طلای خراسانی
با این وجود نذر تو خواهد کرد مادربزرگ چند النگو را
عاشق دلش خوش ست به لبخندی، زائر دلش به پنجره فولاد
آن قدر گریه کرد که فهمیدند این خیل بی شمار، غم او را
چشمان من دخیل خراسان ست آن قدر گریه می کنم آن گونه ...
آن گونه که نگاه کنند امشب انبوه زائران تو این سو را
مشهد گلی ست سرسبد گل ها دیگر به رشت بازنخواهم گشت
آدم که می رسد به گل نرگس از یاد می برد گل شب بو را

• یکشنبه
• 15
• دی
• 1392
• ساعت
• 15:36
• نوشته شده توسط
• یحیی

روی دیوار قبر من با گِل،بنویسید السلام و علی
حَجَةٌ الاغنیاءِ و الفقرا، انت فی قلبنا امام رضا
بنویسید عاشقش بوده، در خیالش ضریح می دیده
صحن ها را مرور می کرده، هر شب از شوقِ وصل تا فردا
صورتم را به سمت قبله ولی، متمایل به چپ...فقط لطفا
بگذارید روی سینه ی من، تربتِ اصل مشهدُ الاعلی
من که مشهد نرفته ام یعنی، رفته ام دل به دوست نسپردم
بعد مرگم برای تشییعم، ببریدم زیارتِ آقا
رفته روح از تنم ولی حالا، من هم اذنِ دخول میخوانم
متعجب نباش عطر حرم مرده را زنده میکند حتی
پای این شعر زار زار گریست،مادرم در هوای مرقد تو
پدرم بغض کرده کافی نیست؟ بطلب جان مادرت ما را
قدرِ یک بوسه روی گنبد او، دوست دارم کبوت

• دوشنبه
• 16
• دی
• 1392
• ساعت
• 12:20
• نوشته شده توسط
• یحیی

با شرابی که بر لبم جاری است ،ذکر مستی علی الدوام رضاست
وام عشقم اگر قبول شده است، گفته ام ضامنم امام رضاست
بیشتر می کنی نگاه به هر ، کس که حال دلش خراب تر است
مانده ام بین این همه سلطان ، چه کسی از تو خوش حساب تر است؟
گفته بودند خادمت آقاست ، من که این جمله را نفهمیدم
تا که یک بار بین خادم ها ، به گمانم مسیح را دیدم
گفته بودند بارگاه تو ، یک بهشت است ، من نفهمیدم
تا که یک نیمه شب روی فرش، صحن آزادی تو خوابیدم
خواب دیدم بهشت آمده و ، دست بر دامن حرم شده است
ای حرم با وجود تو چندی است، آرزوی بهشت کم شده است
دل آلوده را به بارگهت ، نپذیرفته یا نمی خواهی؟
سفر مشهدم گره خورده ، تو هم آقا مرا نمی خو

• دوشنبه
• 16
• دی
• 1392
• ساعت
• 12:53
• نوشته شده توسط
• یحیی

او وعده ی حقِّ سوره ی کوثر بود
نــورانـیـتـش چو صورت مــادر بود
با حبِّ ولایتش همه شیعه شدیم
او وارث نــور حضـرت حیــدر بود
-----
الحق که شفیع ممکنات است رضا
هم صاحب کشتیّ نجات است رضا
من معتقدم نجات ما دست رضاست
بـالا تـر از ایـن ربـاعـیـات است رضا
-----
هـر چند کـه نـوکـریّ ما نـا چیز است
در سینه ی ما عشق رضا لبریز است
ما هر چه کـه داریم از لطف رضاست
الحق کـه رضا شفیع رستاخیز است

شاعر : اصغر چرمی

• دوشنبه
• 16
• دی
• 1392
• ساعت
• 12:58
• نوشته شده توسط
• یحیی

اگر که روی براین بارگاه آوردم
دوباره برحرم تو پناه آوردم
تهی است گرچه دودستم ،ولی به همراهم
دوکاسه اشک ودلی غرق آه آوردم
نفس کشیدن دراین حریم تسبیح است
زفیض لطف تو روبراله آوردم
نبسته ای توبرویم درحرم ،امّا
مرا ببخش که بار گناه آوردم
چگونه شرم نریزد زچشم خونبارم
زمن تو گل طلبیدی، گیاه آوردم
دخیل گریه به خاک حریم تو بستم
به بی پناهی خود من گواه آوردم
طبیب دل نگه تو شفای حال من است
اگر حضور تو حال تباه آوردم
سیاه نامۀ مارا سفید کن از لطف
که نامۀ عملم راسیاه آوردم
رهی دراز و بسی سخت پیش رو دارم
ولا و مهر تو را زاد راه آوردم
بپاس اینکه شفاعت کنی «وفائی» را
ببین که ملتمسانه نگاه آوردم

شاعر : استاد

• دوشنبه
• 16
• دی
• 1392
• ساعت
• 13:06
• نوشته شده توسط
• یحیی

روضه ى صحن دلم از نفس حقّ رضاست
زائر كوى رضا بودن من لطف خداست
جاي جاي حرمش بوى خدا مى آيد
حرم حضرت او پايگه اهل ولاست
هر كجاى حرمش پاى گذارم بينم
محفل روضه ى سالار شهيدان برپاست
زائرى از ره دور آمده بود و ديدم
دست بر سينه كه گويا به لبش ذكر دعاست
سر خود را ز ادب بر روى ديوار نهاد
دست بر حال قنوت آمد و انگار گداست
خستگىِّ ره دور از تن من بيرون رفت
از همان نور كه از صحن قشنگش پيداست
جان من باد فدايش كه غريبش خوانند
آن امامى كه مسمىٰ به غريب الغرباست
-------------------------------------------------------------------

شاعر : اصغر چرمی

• دوشنبه
• 16
• دی
• 1392
• ساعت
• 13:08
• نوشته شده توسط
• یحیی

به آستان رفیعت ، مرا نگاهی کن
منم گدای حریم شما ، نگاهی کن
تو آن امام رئوفی منم فقیر توام
به دست خالیم ای شه بیا نگاهی کن
چه شد که من به سرای تو دعوتم امروز؟
کنار پای ضریحت شها نگاهی کن
میان پنجره فولاد تو چه غوغا بود
به گوشه چشم طبیبت رضا نگاهی کن
به کنج مرقد زیبای تو نشستم من
به چشم زاویه بینت جدا نگاهی کن
شنیده ام که میایی سه جا به بالینم
بیا به جان جوادت ، مرا نگاهی کن
میان صحن و سرایت دو بال دارم من
منم کبوتر گنبد طلا نگاهی کن
گدای کوی تو آقا عجب دلی دارد
به یک غزل شد اسیرت بیا نگاهی

شاعر : اصغر چرمی

• دوشنبه
• 16
• دی
• 1392
• ساعت
• 13:09
• نوشته شده توسط
• یحیی

تمام دنیا مال تمام آهوها
تو هستی و شده دنیا به کام آهوها
اشاره کن که بیفتند خیل صیادان
به شوق چشمانت توی دام آهوها!
تو آمدی و سپس هرچه مُشک معنا شد
که ریخت رایحه ات در مشام آهوها
زمین همیشه تو را پیش روی خود دیده ست
همین که خیره شده در خرام آهوها
هنوز جنگل ها ایستاده می میرند
به افتخار تو و احترام آهوها
تو یادمان دادی تا خدای معجزه را
قسم دهیم به اعجاز نام آهوها
به جز ضمانت چشمان تو جواب نداد
کسی در این دنیا به سلام آهوها
خوشا به حال همه آهوان دنیا که
فقط تو را دارند ای امام آهوها!

شاعر : سودابه مهیجی

• سه شنبه
• 24
• دی
• 1392
• ساعت
• 12:18
• نوشته شده توسط
• یحیی

نور علی نور با نور، از چشم خورشید تابید
بیرون زد از خاک مغرور، در خود چهل دور چرخید
از کالی اش دور تر شد، چرخید و انگور تر شد
حیّ علی الموت می خواند، تاکی که بر دار پیچید
خون از رگ شاخه اش خورد، عطر تنش سکر آورد
ای کاش که قطع می شد، دستی که از شاخه اش چید
پیراهنی سرخ بر تن، ظرف مطلّا به دامن
هی خوشه خوشه فرو ریخت، در زهر بی شرم رقصید
با حالتی خاضعانه، یک حبّه را پیشکش کرد
یک لحظه شرمنده اش شد، از چهره اش چشم دزدید
نور علی نور انگور، در خون خورشید جوشید
از آسمان خراسان خورشید بر خاک غلطید

شاعر : ساجده سجاد پور

• سه شنبه
• 24
• دی
• 1392
• ساعت
• 12:20
• نوشته شده توسط
• یحیی

شاعري از جنوب كشورتان، خسته، شور مدام مي خواهد
السلام عليك يا دريا!، وَ عليك السلام مي خواهد
كفشداري به چرخ پشت سرش، وَ سماعي شگفت در گذرش
يبن نقّاره ها شرابي تا، هشتمين خطّ جام مي خواهد
سومين قطعه ي زيارت را، خوانده است و به گريه افتاده
نور دارالشفاست بر كلمات، سيب دار السلام مي خواهد
در رواق امام مي لرزد ،چشم بر ازدحام مي لرزد
غرق حس حرم نمازي سبز، باز در اين مقام مي خواهد
ضربه ي صندلي به پايش خورد، پيرمردي كه با دو تا پسرش...
هر دو افليج و اوست وامانده ، كه شفاي كدام مي خواهد؟
شاعرست و مسافران حرم، چمدانش پرنده اي بي تاب
دلش آن گاه بي صدا خود را، بر ضريح امام مي خواهد
اين همان شعر يادگاري ا

• سه شنبه
• 24
• دی
• 1392
• ساعت
• 16:31
• نوشته شده توسط
• یحیی

ما کفتران، روحِ پریزادی نمی خواهیم
جز صحنِ گوهرشادتان،شادی نمی خواهیم
عمری ست روی گنبدت بالانشین هستیم
جایی به جز این خانه که دادی نمی خواهیم
دل را گرفتار تمام صحن ها کردیم
در صحن آزادی هم آزادی نمی خواهیم
با دانه های حضرتی تا پر در آوردیم
از دانه های دیگر، امدادی نمی خواهیم
عشق حقیقی بین ما و حضرت آقاست
افسانه ی شیرین و فرهادی نمی خواهیم

شاعر : عارفه دهقانی

• سه شنبه
• 24
• دی
• 1392
• ساعت
• 16:33
• نوشته شده توسط
• یحیی

این واژه ها که هیئت انسان گرفته اند
تنها برای دیدن تو جان گرفته اند
تنها نه واژه ها، که جهانی به نام تو
عاشق شدند و راه بیابان گرفته اند
حتّی کبوتران سراسیمه ی جهان
در سایه سار امن تو سامان گرفته اند
این ابرهای هیچ نباریده بر زمین
از چشم‌های سبز تو باران گرفته اند
تنها نه صید چشم تو هستند آهوان
این چشم ها پلنگ، فراوان گرفته اند
شیرینی غزل که برای تو گفته اند
شور جوانی است که پیران گرفته اند
تنها به شوق دیدن رویت مسافرند
این عاشقان که راه خراسان گرفته اند

شاعر : حسین حاجی هاشمی

• دوشنبه
• 30
• دی
• 1392
• ساعت
• 06:52
• نوشته شده توسط
• یحیی

دستم به دامان ضریحت عاشقت هستم
دستی به موهایم کشید انگار رویا بود
در مرمر دستان پاکش زود خوابم برد
شیرین تر از خواب تمام کودکی ها بود
تنها همین را خواستم مشهد زیارت
دستم دخیل پنجره فولاد آقا بود

• شنبه
• 5
• بهمن
• 1392
• ساعت
• 12:02
• نوشته شده توسط
• یحیی

مثل يك پل كه كمربند خيابان باشد
عشق، آن نيست كه در شهر فراوان باشد

ز زيباي جهان! سبزه ي گريان! تلخ است:
پاي تختت دل گنديده ي تهران باشد
دوست دارم ننويسم قلمم مي رقصد
دست من نيست، اگر شعر، پريشان باشد
مثل سهراب نشد شعر بگويم، هرگز!
«واژه بايد خود باد و... خود باران باشد»
حافظ از خاكْ در آ تا بنويسي اين بار:
«كه به تلبيس و حِيَل ديو، مسلمان» باشد
به رضايش نرسيدم به خدايش گفتم:
دستِ كم در غزلم اسم خراسان باشد

شاعر : مریم جعفری آذرمانی

• سه شنبه
• 8
• بهمن
• 1392
• ساعت
• 05:03
• نوشته شده توسط
• یحیی

می خواستم با آسمان باشم برابر
شاید که پا بگذارم از اینها فراتر
تا نامه هایم دست چشمانت بیفتد
کُلّ کبوترهای شهر آسمان پر
هر نامه در دستت کبوتر شد، وَ حالا
از تو پریدن را نمی خواهد کبوتر
تنها امید مردم اینجا تو هستی!
حالا بماند یک قدم در آن طرف تر -
خواهر که سوهان ست طعم خنده هایش
لبخند زد شیرین شود کام برادر...
از نوع مستی در حرم می شد بفهمی
که فرق دارد جام ها ساغر به ساغر
ساقی! کریم آل اکرامی که دارد
میخانه ی تو بیش از دیوار ها، در
من زائری از راه دورم گنبدت کو
تا با سلامی خستگی هایم شود در

شاعر : وحیده گرجی

• پنج شنبه
• 10
• بهمن
• 1392
• ساعت
• 14:18
• نوشته شده توسط
• یحیی

سرچشمه های جود و کرم مشهدالرضاست
سرمنشا وجود و عدم مشهدالرضاست
هستند کربلاو مدینه ، نجف ولی
در معنی لغات ، حرم مشهدالرضاست
من در قطار نه روی بال ملائکم
وقتی که مقصد سفرم مشهدالرضاست
تا عرش شوق پر زدن امشب گرفته ام
چون آسمان پر زدنم مشهدالرضاست
وقتی همیشه باز دمم کربلاست، پس
باید یقین نمود که دم ، مشهدالرضاست
یک گام تا بهشت دلم شور می زند
قلبم دقایقی است که بد جور می زند
با دست خود به زائر خود داده زاد را
پا داده است هر که ز پایش فتاد را
با دست خالی آمده این بار هم گدا
خالی کنید گوشه باب الجواد را
خوش گفته اند عالم آل محمدی
امشب بگیر دست من بی سواد را
یا باد آمده است که عرض ادب کند
یا پرچمت دوب

• سه شنبه
• 15
• بهمن
• 1392
• ساعت
• 11:44
• نوشته شده توسط
• یحیی

راهي ديار شاه خوبان شده ام
مهمان رضا شاه خراسان شده ام
دلتنگ هواي آن حريمت هستم
من ريزه خور يار غريبان شده ام

• چهارشنبه
• 16
• بهمن
• 1392
• ساعت
• 11:43
• نوشته شده توسط
• یحیی

از گره های کور زندگی ام، می نویسم برای دستانت
مثل این که دلم بدهکارست، چند خط گریه توی ایوانت
خوش به حال تمام مردم شهر، آسمان کاسه ای پر از نورست
برقرارست بر سر مشهد، آفتاب همیشه تابانت
من پر از ابرهای دلتنگی، خالی از هر چه چتر و سقف و پناه
ایستادم نوازشی بکنی، تا شوم خیس، زیر بارانت
اشک ها نامه می شود کم کم، بغض ها شعر می شود نم نم
صف کشیدند زائرت باشند، پشت دروازه ی خراسانت
صبح ها نوبت کبوترهاست، که سلامی دوباره عرض کنند
شب به شب ماه پای بوس تو شد، آسمانی ستاره مهمانت
ای که دریای سبز و آرامی، موج در موج می رسند به تو
قلب هایی شکسته دور ضریح، دست هایی گرفته دامانت
روی سرشانه های خوبی هات، جای

• چهارشنبه
• 23
• بهمن
• 1392
• ساعت
• 06:27
• نوشته شده توسط
• یحیی