امام رضا علیه السلام

مدح حضرت امام رضا علیه السلام

در کرم دریا شدن یعنی رئوف..
پیشِ سائل پا شدن یعنی رئوف..

دستگیری کردن و لطفِ زیاد..
این دو را معنا شدن یعنی رئوف..

بینِ ظلمت چلچراغِ راهِ خلق
این چنین زیبا شدن یعنی رئوف..

بی پناهان را پناهی مطمئن..
شیعه را بابا شدن یعنی رئوف..

بر تمامِ دردها همدم شدن...
بهرِ یاری پا شدن یعنی رئوف..

در میانِ چهارده معصومِ پاک
یوسفِ زهرا شدن یعنی رئوف..

نیمه شب دنبالِ قُوتِ دیگران
جلوه ی مولا شدن یعنی رئوف..

بهجتِ قلبِ رسولِ آخرین..
با ادب طاها شدن یعنی رئوف..

از کریمان دلبری کردن خوش است
نرگسِ شهلا شدن یعنی رئوف..

در همه حالت رضایت داشتن..
راضی از یکتا شدن یعنی رئوف..

کُلّ ِ ابیاتی که گفتم دلگشاست..
در نظر سلطان علی موسی الرضاست

شاعر:محسن راحت حق

• چهارشنبه
• 11
• تیر
• 1399
• ساعت
• 16:34
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

مناجات با امام رضا علیه السلام

خاطره دارم من از صحن و سرایت بارها
خورده ام بر خاک..در ایوان طلایت بارها

حک شده در قلبِ من نامِ قشنگت یا رضا
خواستم تا که شوم آقا فدایت بارها

ای مسیح آلِ کوثر ای امین اللهِ عشق..
زنده ام کردی به یک طُرفه صدایت بارها

دائماً در فکر و در ذهن منی سلطان من
می کنم پرواز در حال و هوایت بارها

شعرها گفتم که تا دعبل شوم یا که کمیت
روی دوش احساس کردم من عبایت بارها

پنجره فولادِ تو بابُ الشفایِ هر مریض..
ما اثرها دیده ایم از یک دوایت بارها

روضه ی ابنُ الشبیبت پلک ما مجروح کرد
گریه کردم سیّذی با روضه هایت بارها

من زیارت آمدم تا که سه جا یاری کنی
عقده وا کرده یدِ عقده گشایت بارها

ای حریمِ تو تجّلیِ حسین ابن علی...
رفته ام کرببلا از کربلایت بارها...

شاعر:محسن راحت حق

• چهارشنبه
• 11
• تیر
• 1399
• ساعت
• 16:34
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

مناجات با امام رضا علیه السلام

اشتباهی رفته ام راهی که‌..اصلاً راه نیست
دستگیری کن ز پا افتاده را ..گمراه نیست

آمدم تا که دخیلِ این حرم باشم فقط..
هیچ جایی بهرِ من بهتر از این درگاه نیست

ضامن آهو!ضمانت کن دو دستم را بگیر
هیچ راهی تا خدا مانند تو کوتاه نیست

کاش می شد تا شوم عارف به حقّت یا رئوف
هیچکس غیر خدا از شان تو آگاه نیست

حال و روزم را عوض کن ای امامِ مهربان
خوب می دانم که احوالاتِ من دلخواه نیست

ما همیشه از سرِ این سفره ها نان می بریم
سفره هامان خالی از الطافِ تو بیگاه نیست

رعیتِ این خانه باید شد بدونِ ادّعا..
هرکسی عبدت نباشد مطمئناً شاه نیست

راه را وا می کند تا قلبِ تو اشکِ دو چشم
چاره ای در خانه ی تو غیرِ اشک و آه نیست

هر گدا را می پذیری با تمامِ اشتیاق
در خریداری ما قطعِ یقین اکراه نیست

در دمِ مردن جمالت را نشانم می دهی؟
چون به زیباییِ تو صد هزاران ماه نیست

شاعر:محسن راحت حق

• چهارشنبه
• 11
• تیر
• 1399
• ساعت
• 16:41
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

مناجات با امام رضا علیه السلام

قدرِ یک لحظه جدایی از شما مقدور نیست
در کرم مانندِ تو اصلاً کسی مشهور نیست

هر کجا باشم تویی در قلبِ من ..سلطانِ عشق
پس حریمِ باصفایت در حقیقت دور نیست

خادمینِ درگهت از خاک هم خاکی ترند
بی گمان از بینِ خدّامت کسی مغرور نیست

هر غریبی که پناه آورد بر دامانِ تو..
مطمئنم در جهان یک ثانیه مهجور نیست

گر بیایی..خانه ی قبرم چراغان می شود
خانه ی قبرم پُر از تاریکی و بی نور نیست

آمدم با پای دل تا که سه جا یاری کنی
در نگاهم غیر از این آقای من منظور نیست

بودنِ تو نعمتی باشد برایِ شیعیان
این زبان ای ضامن آهو چرا مشکور نیست؟

سینه چاکِ تو یقیناً دل قوی باشد رضا..
آنکه در دامِ تو باشد تا ابد محصور نیست

می رسی بر دادِ هر کس که پناهنده شود
نوکرِ کاشانه ات در هیچ جا رنجور نیست

شاعر:محسن راحت حق

• چهارشنبه
• 11
• تیر
• 1399
• ساعت
• 16:43
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

مدح حضرت امام رضا علیه السلام

چشم هایِ ملتمس بسکه حقارت می کِشند
دائماً از دوریت آقا اسارت می کِشند

قابِ عکسِ گنبد و صحن و سرایت کافی است
با همین ها این جماعت آهِ حسرت می کِشند

دست بر سینه سلامت می کنند از راهِ دور
یک براتی ده که عمری از تو منّت می کِشند

ای امامِ مهربانی ها خودت مستحضری..
عاشقانت بی شما بد جور غربت می کِشند

نه فقط بر مُلک ایران که به دلها سروری
عالم و آدم ز تو لطفِ زعامت می کِشند

نسلِ سلمانِ محمّد با تو بیعت کرده اند
یا رضا می گویند و شهدِ ولایت می کِشند

بیرقت روی سرِ ما تا ابد پاینده باد..
زیرِ پرچم..اهلِ ایران شورِ غیرت می کِشند

گر طبیبانه نگردانی نگاهت را ز‌‌ مِهر
تا دمِ مردن مریضانت نقاهت می‌کِشند

جلوه ای کن لحظه‌ای هنگامِ رفتن یا رئوف
ورنه بی نورِ رُخت ..دلها ضلالت می کِشند

روز محشر زائرینت یا مجاورهای تو..
از مقامِ قدسی ات میلِ شفاعت می کِشند

• چهارشنبه
• 11
• تیر
• 1399
• ساعت
• 16:44
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

مناجات با امام رضا علیه السلام

در حریمت عالِمِ آل محمّد آمدم
با وضو یا بی وضو هرجور می شد آمدم

آنکه می آید منم..آنکس که می بخشد تویی
پس بنابراین دری واکن منِ بد آمدم

از حوادث ها گذر کردم ..براتم داده ای..
با چنین روی سیاهی سمتِ مشهد آمدم

من‌ کجا و این حرم این آستان این شورِ عشق
لطف زهرا شد که در اینجا مجّدد آمدم

ورشکسته بودم و تاب و توانم رفته بود
باز لطفی شد که با حسّ ِ مویّد آمدم

مطمئن بودم که دستم را تو می گیری رضا
اعتقادِ این چنین دارم ..مقیّد آمدم

این منم انسان نمایی که فقط بازیگر است
ظاهراً انسان وَ لیکن باطناً دَد آمدم

آخرش از درگهت می گیرم آقاجان بهشت
چه کسی گفته که با فکرِ مردّد آمدم؟

زندگی کردن کنارِ تو بهشتِ مطلق است
با وضو یا بی وضو هر جور می شد آمدم

• پنج شنبه
• 12
• تیر
• 1399
• ساعت
• 11:45
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

یارضا...ای هشتمین نور امامت
میدهم از راه دور ای شَه سلامت

دل شود آرام با اسم ملیحت
یا علی موسی الرضا قربان نامت

من که هستم؟یک گدای بی سروُ پا
بچه آهویی که افتاده به دامت

من که هستم؟یک کبوتر کهنه ی تو
میخورم دانه ز دریای مرامت

من که هستم؟نوکری خیلی قدیمی
قسمتم بوده که گردم من غلامت

یک نظر کن بر مَنِ غمدیده ای شاه
تشنه هستم،تشنه ی رویای جامت

من ندارم ارزشی لیکن زِ إحسان
برمن از جادوی وصلت کن کرامت

✍سیدناصراسماعیل نسب

t.me/daryaye_ashk۳۱۵

• دوشنبه
• 16
• تیر
• 1399
• ساعت
• 16:46
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

?رباعی پنجم امام رضاع

آن لحظه اگر بهانه میگیرد دل
پروازِ کبوترانه می گیرد دل
از رافتِ چشمانِ تو در صحنِ حرم
هی وعده ی آب و دانه می گیرد دل

#هستی_محرابی

• دوشنبه
• 16
• تیر
• 1399
• ساعت
• 17:26
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

#نذرمیلادکریم_وکریمه_اهل_بیت_ع

?رباعی اول امام رضاع

در بينِ كويرِ دل عجب طوفانیست
از شوقِ تو دیده های ما بارانیست
دلتنگِ فراق و منتظر بهرِ وصال
چون چاره ی دردِ ما حرم درمانیست

#هستی_محرابی

• دوشنبه
• 16
• تیر
• 1399
• ساعت
• 17:32
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

یا امام رضا(ع)
اماما مهربانا ای حبیبم
برای مشهد تو بی شکیبم

دلم تنگست ای شاه خراسان
رضا جانم زیارت کن نصیبم

شوم قربان آن صحن وسرایت
فدای آن حریم دلفریبم

معینی بر ضعیفان و ضعیفم
غریبان را امیدی وغریبم

سلامم را پذیرا باش از دور
نما رحمی بر این حال عجیبم

دل آرامی، دلم کانون درد است
شفایی ده مریضت را، طبیبم

نما امضا برات کربلایم
که مشتاق شمیم عطر سیبم

شعر:اسماعیل تقوایی

• چهارشنبه
• 25
• تیر
• 1399
• ساعت
• 00:49
• نوشته شده توسط
• اسماعیل تقوائی

چرخاند سمت گنبدت چشم ترَش را
انداخت فوراً با ادب پایین سرش را

از دارِ دنیا یک نفر مانده برایش
آورده پابوسَت امید آخرش را

بر ویلچر زل زد به ایوانِ تو! می دید-
با حالِ حسرت زائرِ دور و برَش را

پیچید بغضش را چنان همراهِ چادر
فهمید سقّاخانه حالِ مضطرش را

محض شفا رفت و برایش آب آورد
«یا ضامن آهو» شنید و باورش را-

بر پرچم سبزت گره زد زیر لب گفت:
آقا ضمانت کن تبِ شعله ورش را

بیتاب در گوشش زیاتنامه خواند و...
گاهی نوازش کرد دستِ لاغرش را

میدانم آخر این جوان در صحن کوثر
میگیرد از دستت شفایِ مادرش را!

#ألسلام_علیک_یاعلی_بن_موسی_ٱلرضا
#یا_غریب_الغربا_دخیلک
#زیارت_مخصوصه

• چهارشنبه
• 25
• تیر
• 1399
• ساعت
• 22:14
• نوشته شده توسط
• مرضیه عاطفی

پرنورترین نور سماوات سلام و علیک
دلسوزترین شاه کرامات سلام و علیک

ای شاه خراسان زدل و جان به تو گوییم
نزدیکترین قبله ی حاجات سلام وعلیک

#اللهم الرزقنا ـ مشهد الرضا (ع)
#رضا_ترابی_گیلده

• یکشنبه
• 29
• تیر
• 1399
• ساعت
• 12:11
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

لطفِ حق بود که از خوف و رجا پا نکشم
از درِ خانه ی سلطانِ وفا پا نکشم

آرزویم همه این است شوم گرد و غبار
بنشینم به ضریح و ز رضا پا نکشم

بس که غربت به دلم ولوله انداخته است
من ز دامانِ غریب الغربا پا نکشم

ضعفِ بسیار زیادی ست که غالب گشته
قدرِ یکدم ز مُعین الضعفا پا نکشم

آمدم تا نَفَسی تازه کنم بینِ حرم..
کاش می شد که از این حال وهوا پا نکشم

گنبد زرد و طلایی همه اش خاطره است
کاش مرغی شده از خشتِ طلا پا نکشم

عاقبت مرگ شود روزی ما در این شهر
کاش می شد که از این صحن و سرا پا نکشم

آخرین خواسته ام چیست؟فقط لطفِ شما
من از این لطفِ پر از شور و نوا پا نکشم

• یکشنبه
• 29
• تیر
• 1399
• ساعت
• 23:08
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

امواج زائرهات در راهند
در این میانه میرسم من هم
بوی خراسان تو پیچیده
حتی میان راه آهن هم

من کو به کو با شوق چشمانت
طی میکنم اوقات دردم را
تا که ضريحت بشکند قلبِ
این چشمهای خشک و سردم را

حالا رسیدم صحن گوهرشاد
حالا رسیدم تا طلوع عشق
انگار تازه اولین بار است
من غرقم آقا در شروع عشق

بعد از سلام و عرض دلتنگی
تا دست و پا گم‌ میکنم آقا
با بُهت خود گاهی نگاهی بر
حالات مردم میکنم آقا

مردی که باران شسته در صحنت
هر تار موهای سفیدش را
همراه خود آورده روی دست
عکسی زِ فرزند شهیدش را

در ازدحام صحن فهميدم
از مهربانی میهمان داری
از بوی شالی میشود فهمید
زواری از مازندران داری

مردی عرب هستی ولی بی شک
تنها تویی که شاه ایرانی
این را شنیدم زیر لب میگفت
یک شاعر پیر لرستانی

آغوش تو یک آسمان خوبیست
میبینم اینجا پاپری ها را
لطفت کشانده سوی چشمانت
جمعیتی از آذری ها را

عشقت شکسته مرزها را هم
حتی نژاد و مذهب و دین را
میبینم اینجا خیل زوارت
از مصر و لبنان و فلسطین را

وقتی شما هستید یعنی که
من بی نیاز از مردمم آقا
پیدا نکن من را که خوشبختم
با عشق تو سر در گمم آقا

سر در گمم؛ با دل کنم من در
ایوان طلایت با شعف پرواز
دل ميکُند هر لحظه از صحنت
تا صحن ایوان نجف پرواز

انقدر دل رحمی و پر مهری
که نا امیدی را نمیبینم
هر بار دارم از ضریح تو
گلهای بی اندازه میچینم

آقا! خداحافظ که باید رفت
اما دلم پیش تو میماند
هر صبح روحم را ببین وقتی
دارد زیارتنامه میخواند

من میروم از این حرم اما
دلتنگی حالا می‌شود آغاز
اوزان شعرم می‌شود گم با
این بیتهای سعدی شیراز :

کس ندانم که در این شهر گرفتار تو نیست
هیچ بازار چنین گرم که بازار تو نیست
من سری دارم و در پای تو خواهم بازید
خجل از ننگ بضاعت که سزاوار تو نيست

• چهارشنبه
• 1
• مرداد
• 1399
• ساعت
• 19:09
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

ابری که از سرابِ عَدَم پا گرفته است
باران شده‌ست، پنجره‌ات را گرفته است

حَبلُ‌الوَرید، شاهدِ نبضِ زیارت است
در سینه جای قلب، حرم جا گرفته است

با ماهیانِ حوضِ حرم هم‌عقیده‌ام
هر کس که قطره خواسته دریا گرفته است

دیدم کنارِ پنجره‌فولاد، جبرئیل
یک گوشه جا برای مسیحا گرفته است

می‌گفت، کودکِ فلجی با دویدنش
از دست‌های خادم تو پا گرفته است

با کاسه‌اشکِ پُر شده در صحنِ انقلاب
یک پیرمرد، روضه‌ی سقا گرفته است

هر کس هر آنچه خواسته را از ضریح تو
با یک قسم به «حضرت زهرا» گرفته است

رویای چشمِ من شده پایینِ پای تو
کارِ من و خیالِ تو بالا گرفته است

از قاب چشم، عکسِ ضریح تو می‌چکد
ابری‌ست، آسمانِ تماشا گرفته است

یا ایُّهاالرَّفیق! منم "لارفیق‌َلَه"
وا شد دلم کنار تو؛ اما گرفته است ...

• چهارشنبه
• 1
• مرداد
• 1399
• ساعت
• 19:13
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

بنام نامیِ سلطان که در جلوس آمد
نماز عشق بخوان، قبله گاه طوس آمد
دعای نور بخوان، شمسِ وَالشموس آمد
بهارِ مونسِ جان، همدم نفوس آمد
دوباره پارۀ قلب رسول پیدا شد
عزیز فاطمه، إبن البتول پیدا شد

بگو به موسیِ عمران ز موسیِ جعفر
کلیم خواهی اگر، کن به بیت وحی نظر
بیا بدیدن نور دو چشم پیغمبر
ببین چگونه کند از خدا سخن یکسر
زبان گشود و فرمود با صدای رسا
أنابنُ مکه، أنابنُ مدینه، نام رضا

بنام نامیِ الله شد گواهِ صریح
أذان عشق سُراید به نغمه های ملیح
شهادتین بگوید چه با وقار و فصیح
علیست وِرد زبانش، محمد است مدیح
همینکه صوت رسایش به حمد رافع شد
ز نور فاطمه نوری به عرش ساطع شد

چه با صفاست در آغوش گرم بابایش
نشسته نجمه به لبخند، در تماشایش
فرشته موج زند گِرد قدّ و بالایش
تمام اهل حرم نیز محو سیمایش
ز روی اوست که بوسه مُدام میگیرند
همه به نوبت از آن لعل، کام میگیرند

مدینه خانه به خانه رضا رضا گویند
سخن ز زادۀ موسای مصطفا گویند
ز فرط شوق، همه مدح مرتضا گویند
ز نسل پنجمِ سلطان کربلا گویند
تمام شهر، چراغان ز مقدم سبز است
دوباره سر درِ هر خانه پرچم سبز است

چه آشناست ولیعهدِ حضرت کاظم
خداست بانیِ این فتح و نصرت کاظم
رضاست آینه دار حقیقت کاظم
همانکه پارۀ قلب است و مُهجت کاظم
امام هشتم و محبوب سرمد آمده است
بدانکه عالم آل محمد آمده است

بنای دین خدا را رضا کند احیا
ستون ارض و سما را رضا کند احیا
به علم و حلم، ولا را رضا کند احیا
مسیر کرب و بلا را رضا کند احیا
به غمزه کاخ ستم را رضا کند ویران
چو پای خویش رساند به خِطّۀ ایران

حریم قبلۀ هفتم بخاک ایران است
سریر حجت هشتم در این خراسان است
خوشم که خیر و صلاحم بدست سلطان است
پناه شاه و گدا چیست، کنج ایوان است
مسیر گم نشود، کعبۀ هدف اینجاست
مدینه، کرب و بلا، سامرا، نجف اینجاست

به آسمانِ حریمش چه جای خورشید است
خدا به قلب رضا نور وحی تابید است
همان امام که بِالقوّه شرط توحید است
حدیث سلسله بر این کلام تأتید است
خوشا بحال قدمگاهِ شهر نیشابور
که شد امام رضا ماه شهر نیشابور

چقدر عشق بنام رضا خدا دارد
چقدر گفتنِ ذکرِ رضا صفا دارد
چقدر نام امام رئوف جا دارد
چقدر حضرت سلطان ما گدا دارد
کجاست آنکه گدایی کند ز دربارش
أبالجواد به جود و سخا خریدارش

گِره به کارت اگر هست، یار ما اینجاست
بگو به اهل جهان حجت خدا اینجاست
بیا به کشور ما، مشهد الرضا اینجاست
پناهگاه غریبانِ مبتلا اینجاست
در این حرم دل نالان قرار میگیرد
غریب دست غریب دیار میگیرد

بگو به اهل یمن کشتی نجات رضاست
بگو به غزّه که حلّال مشکلات رضاست
بگو به سوریه که، علت حیات رضاست
بگو به اهل میانمار آشنات رضاست
سلام بر تو کسِ بی کسان، امام رئوف
سلام بر تو امام جوان، امام رئوف

شنیده ام که لبت را به زهر آغشتند
به دانه دانۀ انگور، مرگ بنوشتند
شبیه جدّ غریبِ تو تشنه ات کشتند
و منکرانِ ستمکار، منکرت گشتند
شنیده ام که نشستی به کوچه دهها بار
شنیده ام که گرفتی تو دست بر دیوار

شنیده‌ام که به حجره، به خویش پیچیدی
میان حجره اماما بخاک غلتیدی
ولی به گِرد دهانت تو نیزه هم دیدی؟
بگو بزیر سُم اسب هم تو چرخیدی؟
بگو به گِرد تنت اهل کوفه رقصیدند؟
به اشک چشم تو مُشتی خبیث خندیدند؟

ولی حسین، و اما حسین، وای حسین
میان قتلگه افتاده بُد ز پای حسین
بزیر بارشِ نیزه نداشت نای حسین
و زخم، بر تن خود داشت جای جای حسین
نشست قاتلِ او روی سینۀ آقا
عجیب در دلِ او بود کینۀ آقا

گرفت قبضه ای از آن محاسنش در دست
گذاشت خنجر خود را به حنجرش آن پَست
ز بغض، راه نفس را به سینه اش می بست
و نعره ای زد و میگفت بی حیا، سرمست
سر از قفات بُرم با دوازده ضربه
و سر جدات کنم با دوازده ضربه

• جمعه
• 3
• مرداد
• 1399
• ساعت
• 16:12
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

شبیه شب زده هایم که در حرم آقا
مسیرشان به تو افتاده ذوالکرم ، آقا

شبی که گم شده بودم در آینه کاری
نمی رود بخدا هرگز از سرم آقا

بسنده کرده ام اینجا به کنج دیوارت
اجازه از تو نباشد نمی پرم آقا

عجب بساط عجیبی به پا شده در صحن
چه وحدتی شده بین عرب،عجم آقا

در ازدحام گداها نمی رسد حتی
صدای شادی نقاره ها به هم آقا

هرآنکه آمده اینجا ز غم شده فارغ
که قطعه ای ز بهشت ست قدم قدم آقا

گره گشایی تو شد زبانزد مردم
گره گشای دو عالم حرم حرم آقا…

• جمعه
• 3
• مرداد
• 1399
• ساعت
• 16:18
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

لبریز عشق و باورم در مشهد تو
ازخانه ام راحت ترم در مشهد تو

مثل کبوترهای جلد آسمانت
قدری به دنبال پرم در مشهد تو

خسته ، شکسته ، آمدم پابوسی تو
اما به لطفت بهترم در مشهد تو

گرچه امام مهربانی تو، اگرچه
من مایه ی دردسرم‌ در مشهد تو

می خواستم که آبرویم نریزی
حاضر شدم با مادرم در مشهد تو

بیرون مکن، کاری به کار تو ندارم
خدمتگزارم ، نوکرم ، در مشهد تو

از اولین روز زیارت ، یاد اشک و
سختی روز آخرم در مشهد تو

در صحن عشقت همنوای اشکهاییم
در مشهدیم اما به فکر کرببلاییم

• جمعه
• 3
• مرداد
• 1399
• ساعت
• 16:20
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

مو مثه زائرای دلخِسته
مو مثه کِفترای صحن و سِرات
خیلی دوسِت دروم خودت مِدِنی
بخوره تو سَرِ مو درد و بِلات

دَرِ ای خانه با دل و جونُم
هَرچی دِشتُم نِدِشتُمه دادُم
خواستی پیدام کنی بیا اینجه
شبای جمعه تو گوهرشادُم

هرکی دردی دِرِه بیه که آقا
زود شفاشه مِده تو ای خانه
کم کسی نیست آقای ما, مشتی
علی موسی الرضایه, سلطانه

دست روی سینه و چشوم به هَمو
خورشیدیه که اسمشه گنبد
اینجه خیلی صِفا دِرِه..مردم!
دلتان که گرفت بیِن مشهد

یا دِوایی مِخِن یا پولی مِخِن
روزیِ هرکی اینجه دست آقاست
دختری وِسَط حرم دیشب
با یه ویلچر آمد,رو پاش ورخاست

فقط ایره بُگُم که هرکی میه
دست خالی از اینجه دَر نِمِره
خوب و بد قاطی و هم از یَک دَم
هَمَمانه امام رضا مِخِره

دل ما غصه دار یَک چیزه
گرچه همساده ی امام رضایِم
بعد از اینجه خودِ خدا مدِنه
تو خماری صحن کربلایِم

• جمعه
• 3
• مرداد
• 1399
• ساعت
• 16:23
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

سلامٌ علی سید المقتدی
علی ابن موسی الرضا المرتضی

شهنشاه ملک سیادت کز او
شده نور حق در جهان برملا

امام مبین هادی جن و انس
به مدحش بود آیه ی انما

به کروبیان هادی راه حق
به قدوسیان مالک و مقتدا

منا از بهایش گرفته بها
صفا از صفایش گرفته صفا

صراط الهدی جلوه ی نور حق
به شرع محمد بود رهنما

به مهرش دل و جان گرفتار کن
که مهرش بود بِه ز آب بقا

الا ای خراسان به خود ناز کن
که داری به خود لولوئی پر بها

امامی که شد ضامن آهویی
یقینا به مقداد ضامن شود در جزا
شاعر:مقداد اصفهانی

• جمعه
• 3
• مرداد
• 1399
• ساعت
• 16:25
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

نیمه ی شب شده و وقت دعا آمده است
در زدم باز کنی باز گدا آمده است
باز با کوله ای از جرم و خطا آمده است
درِ این خانه به امید عطا آمده است

در این خانه مرا هم بکشانید بس است
پشت در دامن ما را بتکانید بس است
دست من را به ضریحی برسانید بس است
از همه خسته شده سوی شما آمده است

هر کجا حرف تو بوده ست برایم قرن است
حرف عشاق تو این است خراسان وطن است
حرم و خانه ی تو خانه ی امید من است
تو خدایی و به امید خدا آمده است

هرکه حیران تو بوده است پشیمان نشده
و پشیمان شده آنکس که پریشان نشده
وقت آنکه برسم خدمت سلطان نشده؟
ای به قربان تو سلطان،که گدا آمده است

نیمه شب پشت درم تا که به من رحم کنی
پشت در منتظرم تا که به من رحم کنی
آمدم با پدرم تا که به من رحم کنی
پیر مردی ست که با زور عصا آمده است

“آمدم رو بزنم،رو نزنم میمیرم”
رو به تو ضامن آهو نزنم میمیرم
با مژه صحنُ که جارو نزنم میمیرم
باز هم کارگر صحن و سرا آمده است

آمدم این همه ره تا که غلامت بشوم
بفدای تو و این لطف و مرامت بشوم
لقمه نانی بدهی صید به دامت بشوم
گشنه ام،دربدرم،بوی غذا آمده است

استخوانی بدهی رفته پی کار خودش
جنس بونجل که رسیده است به بازار خودش
جنس بد آمده دنبال خریدار خودش
جارچی جار بزن کلب رضا آمده است

• جمعه
• 3
• مرداد
• 1399
• ساعت
• 16:27
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

ای سروسامان من سلطان علی موسی الرضا
رسته از طوفان نترسد دیگر از نرد بلا

های و هویی همچنان دارم اگر از هوی توست
بوی مشک و نافه از عطر و شمیم کوی توست

آب سقا خانه ات بهتر ز آب سلسبیل
فوق کافور بهشتی پاک تر از رود نیل

هر سبکبالی که می آید ز روی التجا
می شود ناگفته حاجاتش در این درگه روا

قصد غربت می کند خورشید تابنده ز طوس
تا طلوع دیگری گردد دوباره خاک بوس

هر صبا روح القدس با شهپرش دامن کشان
می زند جارو که گیرد اوج بین آسمان

رأفتت تا شامل آن آهوی آرام شد
صید نه صیاد از لطف عظیمت رام شد

می رسد بر گوش جان این نغمه از نقاره ها
یا رضا جانم رضا جانم رضا جانم رضا

من که ام زین مختصر تا دم زنم از مدحتت
اشک غم ریزم ز دورادور بهر غربتت

یا علی موسی الرضا دست من و دامان تو
چشم امید همه بر لطف و بر احسان تو

گر شدم غافل نبردی تو مرا یک دم ز یاد
دوست دارم پا نهم در صحنت از باب الجواد

گر غریبی نک غریبی خفته اندر کربلا
جسم صد چاکش شده پوشیده با یک بوریا

بر مشام جان رسد در صحن پاکش بوی سیب
یا حبیبی یا حسین و یا حبیبی یا غریب

• جمعه
• 3
• مرداد
• 1399
• ساعت
• 16:31
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

هر سوالی در حریمِ این حرم دارد جواب
گاه حتّی گفته ی نامحترم دارد جواب..

بخششِ سلطانِ ما اصلاً ندارد انتها..
پس بنابراین به سائل از کرم دارد جواب

بارِ سنگینِ گناهت ..می شود اینجا سبک
بر نِقم آورده اینجا، با نِعم دارد جواب

هر که زائر شد یقین باید بداند در سه جا
هشتمین خورشیدِ رحمت با قدم دارد جواب

خوب یا بد..هرکه هستی هرچه هستی ناله کن
رافتش بر ناله ی هر بیش و کم دارد جواب

گرد و خاکِ فرشهای زیرِ پای زائرش..
چون دمِ عیسا به رفته عدم دارد جواب

گر شعارِ زیرِ لبهایت ظَلمتُ نفسی است
زودتر اینجا بیا که بر ستم دارد جواب

یا علی موسی الرضا را تا توان داری بگو
تا ببینی بر دمِ آلوده دم دارد جواب

شهرِ مشهد..شهرِ سلطان..شهرِ حلّالِ غم است
هر سوالی در حریمِ این حرم دارد جواب

• سه شنبه
• 22
• مهر
• 1399
• ساعت
• 16:39
• نوشته شده توسط
• Fatemeh Mahdinia

ای وجودت افتخار عالمی در کائنات

تحت فرمانت به اذن حق تمام ممکنات

نورت از انوار ذات کبریا مشتق شده

آسمانها و زمین ازفیض تو دارد ثبات

تو سریر ارتضایی راضی از حکم قضایی

با ولای تو قبول حق شود صوم و صلا

تو پناه بی پناهانی پناهم داده ای

در پناهت می شود آسان تمام مشکلات

هر کجا با نام تو شیرین و عطر آگین شود

مشهدت از زعفران بازارت از شاخه نبات

گرگذاری پا به هر جا باغ رضوان می شود

بر مشام می رسد از جنت تو رایحات

جرعه ای هرکس بنوشد زآب سقاخانه ات

زنده دل گردد چنان خضر نبی زآب حیات

گوشه چشمت اگر افتد به محشر یک نظر

اهل دوزخ جملگی یابند از آتش نجات

خوب میدانم مرا هم کربلایی میکنی

عاشق اربابم و لب تشنه آب فرات

(خادمی) درگهت بهتر زسلطانی بود

تکیه برلطف دارم در حیات و در ممات

• چهارشنبه
• 14
• آبان
• 1399
• ساعت
• 18:23
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

سلام حضرت سلطان هوایی ات هستم
هوایی تو و گنبد طلایی ات هستم

تمام عمر به عشق و تب تو خو کردم
شکسته دل ز فراق و جدایی ات هستم

مرا کبوتر جلد حرم حسابم کن
دخیل کعبه ی عشق خدایی ات هستم

قسم به پنجره فولاد و صحن گوهرشاد
همیشه عاشق شغل گدایی ات هستم

طواف مرقد تو کرده ام شدم حاجی
به لطف معجزه ات کربلایی ات هستم

• دوشنبه
• 19
• آبان
• 1399
• ساعت
• 10:38
• نوشته شده توسط
• Fatemeh Mahdinia

ای رضا ای نور جاویدان سلام
ای امیر کشور ایران سلام

خسته‌ام آقا پناهم میدهی؟
برحریم خویش راهم میدهی؟

شمع عشقی عاشقان پروانه‌ات
شیعیان دردی کش میخانه‌ات

برتر از جنّت بُوَد کاشانه‌ات
ای بنازم درگه شاهانه‌ات

نور چشمان رسول خاتمی
ما گداییم و تو شاه عالَمے

بر مسیحی‌ها عنایت میکنی...
از یهودی رفع حاجت میکنی...

مهربانی،... بی‌نهایت میکنی
اوج رأفت را روایت میکنی

ای که آهو را ضمانت میکنی؟
در جزا از ما حمایت میکنی؟

گوشهٔ چشمت کفایت میکند
مادرت ما را شفاعت میکند

شاعرت را یاوری کن ای صَنَم
تا بیابد (فیضی) از طوف حرم

وَرنه این‌سعی‌وصفا بی‌حاصل است
رفتنم با دست خالی مشکل است

• شنبه
• 24
• آبان
• 1399
• ساعت
• 19:34
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

فقط به جبر زمانه به تو سلام از دور
دوباره عرض ادب عرض احترام از دور

رسيده ساعت هشت و قرار دل با تو
ببين كه مست تو هستم علي الدوام از دور

همينكه بغض مرا ديده اي از اين غربت
صدا زدي من بيچاره را به نام از دور

براي ديدن گنبد شديد دلتنگم
من و نگاه به گنبد،من و قيام از دور

شنيده اي سخنم را هميشه از نزديك
گرفته درد به عشق تو التيام از دور

هواي ديدن باب الجواد را دارم
نگاه مرحمتي كن به اين غلام از دور

اگر چه قدر حضور تو را ندانستم
ببخش غيبت من را،ببخش امام از دور...

• یکشنبه
• 16
• آذر
• 1399
• ساعت
• 10:27
• نوشته شده توسط
• Fatemeh Mahdinia

• یکشنبه
• 16
• آذر
• 1399
• ساعت
• 14:59
• نوشته شده توسط
• taherehsadat

• یکشنبه
• 16
• آذر
• 1399
• ساعت
• 15:01
• نوشته شده توسط
• taherehsadat

در این حرم دل با ولایت آشنا شد
در این حرم دل بی قرار و مبتلا شد

با دل طوافی کرد دور مرقد عشق
در این حرم دل غرق در حس خدا شد

لطف رضابالی خدایی داد وی را
در این حرم دل آسمانی شد رها شد

زیبایی دنیا فراوان بود اما
در این حرم دل جلد این گنبد طلا شد

تا ضامن آهو ضمانت کرد دل را
در این حرم دل مست ذکر یا رضا شد

شبهای جمعه التماسش کربلا بود
در این حرم دل راهی کرببلا شد

یا حضرت سلطان بده اذن زیارت
بر گنبد و گلدسته ات دل کرده عادت...

• چهارشنبه
• 19
• آذر
• 1399
• ساعت
• 12:14
• نوشته شده توسط
• taherehsadat