امام جواد علیه السلام

بابا رضا بیا نَفَسِ آخرِ من است
سوزان میانِ تَب همه ی پیکرِ من است

تا آه می کِشم زِ لَبَم لاله می چِکد
یک باغِ سُرخ رنگ به دور و بَرِ من است

آیینه ی جَوانِ کَبودِ عَلی شُدم
چَشم اِنتظار دیدنِ مَن مادرِ من است

خواهر نداشتم که کُند گریه دَر غَمَم
قَلبِ کنیزهای حَرَم مُضطرِ من است

هَر مَرد دردِ خویش بِگوید به هَمسرش
غُربت بِبین که قاتلِ مَن همسرِ من است

با هِلهِله عزای مَرا گَرم می کُند
حالا که روی خاک فِتاده سَرِ من است

بَر آب آب گُفتَنِ مَن خَنده می زَنَد
خوشحال دَر بَرابرِ چَشمِ تَرِ من است

با یادِ کامِ تِشنه ی آقای بی کَفَن
خُشکیده و تَرَک تَرَک این حَنجَرِ من است

• چهارشنبه
• 3
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 19:29
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

وسط حجره كسي تشنه ي آب است هنوز
دل هر ذره از اين داغ كباب است هنوز

دادن آب به آن تشنه ثواب است هنوز
حال ما از غم اين روضه خراب است هنوز

جگرش آب شد و آب ندادند به او
اصلأ انگار نه انگار نياورد به رو

با غم بي كسي خود دم آخر سر كرد
وسط روضه ي خود ياد علي اكبر كرد

ياد افتادن بابا وسط لشگر كرد
ديدن داغ و كف و هلهله را باور كرد

دست و پا ميزد و از هم جگرش مي پاشيد
اشك او خون شد و از چشم ترش مي پاشيد

كار ملعونه به اينجا نشد انگار تمام
عاقبت آنچه نبايد شود او داد انجام

چقدر هلهله كردند در اطراف امام
پيكر پاك امام من و تو برد به بام

باز هم شكر خدا بر بدنش سر دارد
سايه روي بدن از بال كبوتر دارد

• شنبه
• 20
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 20:42
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

این حوالی آتشی گرد قمر پیچیده است
در تمام شهر بغداد این خبر پیچیده است

نقشه ی شومی به سر دارد یقینا ام فضل
زهر را در دستمالی بی پدر پیچیده است

زهر او شد کار گر بر پیکر ابن الرضا
دور خود آقایم از سوز جگر پیچیده است

غربتش در خانه اش هم شد گریبان گیر او
چون صدای هلهله در پشت در پیچیده بود

روضه ها یک یک مجسم میشود در چشم او
روضه سمت کربلا با چشم تر پیچیده است

آری آری حضرت ابن رضا هستی غریب
آری آری روضه ات شد روضه ی خدالطریب

همسرت با وعده ی زر بر تنت افتاده بود
بی حیا با نیت شر بر تنت افتاده بود

چند روزی پیکرت روی زمین مانده ولی
سایه صدها کبوتر بر تنت افتاده بود

فرض بر اینکه تنت مانده به زی

• شنبه
• 20
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 20:44
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

بود جان جانان جوادالأئمّه
که باشد چو قرآن جوادالأئمّه‌

جمالش چو شمعی به مشکات عرفان
بود نور یزدان جوادالأئمّه‌

به ذرّات عالم در این ملک هستی
بود شاه و سلطان جوادالأئمّه‌

چو فرمان براند شود فرض مطلق
به کیهان و کیوان جوادالأئمّه‌

به فضل و به حکمت به عرفان و دانش
بود پیر لقمان جوادالأئمّه‌

به باغ ولایت قدش چون صنوبر
رخش ماه تابان جوادالأئمّه‌

به خیل یتیمان و جمع مساکین
کند جود و احسان جوادالأئمّه‌

تو #فانی مخور غم ز دردت که باشد
به درد تو درمان جوادالأئمّه‌

• سه شنبه
• 14
• اسفند
• 1397
• ساعت
• 12:44
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

كعبه حيران تو شد به كه چه حيران شدني
تو مراد همه ائي قبله ي هر سينه زني

حجره در بسته ولي روضه در اينجا باز است
دست و پا ميزدي و هلهله ميكرد زني

از عطش گوشه ي حجره به خودت پيچيدي
پس به هم ريختم از غم،چه به هم ريختني

كسي آن لحظه نبود از غم تو گريه كند
من بميرم كه تو هم كشته ي دور از وطني

داد بغداد در آمد كه شهيدت كردند
هم شباهت به حسين است تو را هم حسني

ناله كردي به غرور سخنت دست نخورد
زلف خاكي شده و پرشكنت دست نخورد

هلهله روضه ي سختي ست،بله ميدانم
حرفم اين است به تركيب تنت دست نخورد

جگرت آب شد از زهر و لبت خورد ترك
خواستي آب ولي بر دهنت دست نخورد

دو سه روزي بدنت ماند روي بام،بله
غارت ام

• چهارشنبه
• 15
• اسفند
• 1397
• ساعت
• 18:25
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

هم جوادي و هم جوان هستي
پير جمع پيمبران هستي

هم شكوه زمين خاكي ما
هم ستون هاي آسمان هستي

اشهد و ان صاحب كرمي
اشهد و ان مهربان هستي

خالق جمله ي پر از جود
بيشتر پيش ما بمان هستي

پدرت شهره بر رئوفي شد
شك ندارم تو هم همان هستي

خون زهرا به رگ رگت جاري ست
دائمأ فكر ديگران هستي

تشنه هستي ولي يقين دارم
شاكي از دست خيزران هستي

پيكرت روي بام بود اما
هر چه باشد شما جوان هستي

من فداي پر كبوترها
كه ز خورشيد در امان هستي

بام خانه كجا و آن گودال
دور از چشم ساربان هستی

• چهارشنبه
• 15
• اسفند
• 1397
• ساعت
• 18:25
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

تو بي ابتدايي و بي انتهايي
تو واضح ترين جلوه ي كـبريايي
همان علّت غائيِ خَلقِ مايي
ندانم كه هستي ! چه گويم چه هايي ؟
تو درياي جودي تو جـودِ خُــدايي
تــو بابُ المراديّ و بابُ الرّجايي

تو را مي شناسم تو خوبي تو خوبي
تو خورشيد هستي ولي بي غروبي
تو مثل رضــايي ، طبيبُ القـُلوبي
مُنادايِ من ، قبــلِ "إكشـفْ كـُروبي"
تو دست خداونــدِ مُشكل گُٰشايي
تــو بابُ المراديّ و بابُ الرّجايي

خـُدا مُنْــزِل و نعمت نازلش تو
نبي واصل و جلوه ي كاملش تو
علي مُقبِــل و وارث قابلش تو
چهل سالِ عُمرِ رضا ، حاصلش تو
جگر گوشه ي بضعةُ المصطفايي
تو باب المرادي و بابُ الرّجايي

به مولا ، رجب را مُرَجّب تو كردي
به مولا

• یکشنبه
• 26
• اسفند
• 1397
• ساعت
• 12:42
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

حق سيرتي به صورت انسان رسيده است
آئينه دار جلوة يزدان رسيده است
از ماوراي عرصة جولان جبرئيل
ديباچه اي ز مظهر خوبان رسيده است
وقتي كه پاي صحبت عرش است و كبريا
آذين كنيد خانه كه مهمان رسيده است
سرزنده مي شود همه گلهاي ارغوان
عشقي لطيف تر ز بهاران رسيده است
از آسمان نمايشِ رحمت چه ديدنيست
الطافِ حق چو بارش باران رسيده است
در مدحت جمالِ سرا پا خدائي اش
سر رويِ دست ، يوسف كنعان رسيده است
از بسكه دلرباست مناجاتهاي او
از رويِ شوقْ موسيِ عمران رسيده است
ذكر شهادتين به لبهاي كوچكش
كودك ولي كمالِ مسلمان رسيده است
بابُ المراد، گل پسر ثامن الحجج
دُردانة امير خراسان رسيده است
در بين ازدحام گدا كوچه وا كنيد

• یکشنبه
• 26
• اسفند
• 1397
• ساعت
• 12:49
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

بُرونِ در بنه این‌جا هوای دنیا را
درآ به محفل و برگیر زاد عقبا را

بگیر ساغر پُر از میِ ولایت را
گذار بر دگران خوان «منّ و سلوی» را

به زیر سایۀ نخلی نشین که پرتو آن
به زیر سایه گرفته‌ست نخل طوبا را...

درآ به وادی ایمن که نخل طور این‌جاست
بیار دیدۀ پاک و نگر تجلّا را

بیا در آینۀ طلعتِ امام جواد
ببین هرآینه انوار حق‌تعالی را

بخواه هر چه که خواهی مراد خود ز جواد
بخواه حاجت و بشنو ندای بُشری را

شفیع ساز به درگاه حق، امام نُهُم
جواد، نوگُلِ باغ علیِ موسی را

«تقی» که دوخته خیاط لم‌یزل از لطف
به قد سرو رسایش لباس تقوا را...

به غیر نخلِ امامت به بوستانِ وجود
نیاورد بَرِ آرامش و تسلّا را...

• جمعه
• 16
• فروردین
• 1398
• ساعت
• 17:32
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

عشق گاهی در جدایی گاه در پیوندهاست
عشق گاهی لذت اشکی پس از لبخندهاست
عشق گاهی یک اجابت نزد حاجتمندهاست
عشق گاهی بین باباها و تک فرزندهاست

عشق می‌آید که بعد از شب سحر پیدا شود
عشق گاهی می‌رسد تا یک نفر بابا شود...

ای زمین از عرش، بر فرش آسمانت را ببین
ای پرستوی مهاجر آشیانت را ببین
ای دل غمگین امام شادمانت را ببین
امشب ای سلطان ولیعهد جوانت را ببین

ای امام مهربان باب المرادت آمده
میوهٔ قلبت، دل آرامت، جوادت آمده

مزد چل سال انتظار و چل شب احیای سحر
می‌شود طفلی که از او نیست طفلی خوب‌تر
سیب سرخ احمد است و باز هم داده ثمر
کوثری دیگر عطا کرده به قرآن این پسر

کوثر و یاس است جاری در رگ و در خون

• جمعه
• 10
• خرداد
• 1398
• ساعت
• 23:09
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

در ساحل جود خدا باران گرفته
باران نور و رحمت و احسان گرفته

می‌بارد انوار کرم از هر کرانه
شب‌های دلگير زمين پايان گرفته

از سوی جنت سورۀ ياسين رسيده
خاک مدينه عطر الرّحمان گرفته

داده خدا ماهی به خورشيد رئوفش
آرى دعای حضرت جانان گرفته

نسل امامت می‌شود پاينده با او
از برکتش دل‌های شيعه جان گرفته

او می‌رسد جود و سخا معنا بگیرد
در قلب عالم نور و رحمت پا بگیرد

عالم همه قطره اگر دريا تو هستی
کل خلائق عبد اگر مولا تو هستی

فيض وجود توست رزق اهل دنيا
باران جود عالم بالا تو هستی

مانده‌ست ابتر، کيدِ بدخواهان شيعه
روشن‌ترين تفسير أعطينا تو هستی

مانند کوثر چشمۀ جاری نوری
با اين حساب آیينۀ زهرا تو هس

• جمعه
• 10
• خرداد
• 1398
• ساعت
• 23:09
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

امام جواد(علیه‌السلام):

«عِزُّ الْمُؤْمِنِ فِی غِناهُ عَنِ النَّاسِ»

سرافرازی مؤمن، در بی‌نیازی از مردم است.

أعلام الدين، ص۳۰۹؛ بحار الأنوار، ج۷۲، ص۱۱۰

با خلق اگرچه زندگی شیرین است
ای دوست! طریق سربلندی این است
برخیز و دل از عطای مردم بردار
حالا که تو را چشم حقیقت‌بین است

• جمعه
• 10
• خرداد
• 1398
• ساعت
• 23:12
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

ای ریخته نسیم تو گل‌های یاد را
سرمست کرده نفحهٔ یاد تو باد را

افراشته ولای تو در هشت سالگی
بر بام آسمان، عَلَم دین و داد را

خورشید، فخر از آن بفروشد که هر سحر
بوسیده آستان امام جواد را

خورشیدِ بی‌غروب امامت که جود او
آراسته‌ست کوکبهٔ بامداد را

جود و سخا جواز تداوم از او ستاند
تقوا از او گرفت ره امتداد را

آن سر خط سخا که به جود و کرم زده
بر لوح آسمان رقم اعتماد را

بی‌رنگ کرده بددلی دشمنان او
افسانهٔ سیاه‌دلی‌های «عاد» را

تنگ است دل به یاد امام زمان، مگر
بوییم از امام نُهم عطر یاد را

وقتی که نیست گل ز که جوییم جز نسیم
عطر بهارِ وحدت و باغِ وِداد را؟

جز آستان جود و سخایت کجا برم
این نامه

• پنج شنبه
• 13
• تیر
• 1398
• ساعت
• 13:08
• نوشته شده توسط
• علیرضا گودرزی

امام جواد(علیه‌السلام):

«اَفضَلُ اَعْمَالِ شِيعَتِنَا اِنْتِظارُ الْفَرَجِ»

برترین اعمال پیروان ما، انتظار فرج است.

کمال الدين و تمام النعمة، ج‏۲، ص۳۷۷

مگذار اسیر اشک و آهت باشیم
در حسرت یک گوشه نگاهت باشیم
گفتیم که دور از تو چه باید کردن
گفتند همه چشم به راهت باشیم

• چهارشنبه
• 19
• تیر
• 1398
• ساعت
• 13:16
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

امام جواد(علیه‌السلام):

«اَلْقَصْدُ إلَی اللهِ تَعَالَی بِالْقُلُوبِ أبْلَغُ مِنْ إتْعَابِ الْجَوَارِحِ بِالْأعْمَالِ»

توجه قلبی به سوی خداوند متعال، سودمندتر است از به زحمت انداختن اعضا و جوارح برای انجام اعمال.

نزهة الناظر، ص۱۳۴؛ بحار الأنوار، ج۷۵، ص۳۶۳

در بادیه، گام تا خداوند بزن
خود را به رضای دوست، پیوند بزن
اعضای وجود خویش را رنجه مکن
دل را به حریم کبریا بند بزن

• چهارشنبه
• 19
• تیر
• 1398
• ساعت
• 13:18
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

لطف تو بی‌واسطه، دریای جودت بی‌کران
عالمی از فهم ابعاد وجودت ناتوان

صورت و سیرت... نه اصلاً عمرت از مضمون پر است
ماه گندمگون! غریب خانه! مولای جوان!

چاه‌های خشک با دست تو جوشان می‌شدند
ای نگاهت مثل چشمه! ای دلت آتشفشان!

روز حسرت هیچ‌کس حسرت نخواهد خورد تا
بخشش ابن‌الرضایی تو باشد در میان

داستان عمر تو کوتاه بود اما نبود
لحظه‌ای تاریخِ نور از ردّ پایت بی‌نشان

یوسفی اما عزیز خانه‌ات هم نیستی
یا سلیمانی که شأنش را نمی‌فهمد زمان

دوستانت بی‌وفایی... دشمنانت خون دل...
آشنای طعنه‌ای از کودکی... از این و آن

نامتان را شیعیان گاهی به قصد... بگذریم
ما چنین گفتیم تا وا شد دهان دیگران

از قضا من هم

• چهارشنبه
• 19
• تیر
• 1398
• ساعت
• 13:26
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

جانم فدای جان تو یا حضرت جواد
وان قلب مهربان تو یا حضرت جواد
.
بر تاج و تخت پادشهان طعنه می زند
سائل در آستان تو یا حضرت جواد
.
شکر خدا حواله به غیر توآم نکرد
خلّاق لا مکان تو یا حضرت جواد
.
روز حساب راه به جایی نمی برد
اعدای بی نشان تو یا حضرت جواد
.
بر سنگ و چوب خانه اثر کرد غربتت
زد طعنه دشمنان تو یا حضرت جواد
.
کردند رقص و هلهله تا نشنود کسی
فریاد الامان تو یا حضرت جواد
.
بر عکس نام خود چقدر کینه توز بود
آن همسر جوان تو یا حضرت جواد
.
حق گفت وحق نوشت وبه حق اکتفا نمود
هم دست و هم زبان تو یا حضرت جواد

• سه شنبه
• 1
• مرداد
• 1398
• ساعت
• 11:32
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

ایا ای مظهر نور خدایی
تو امید همه اهل ولایی
چو اجدادت تویی صاحب کرامت
گل زهرا جوادابن الرضایی
تویی نهم گل باغ ولایت
به شیعه همچو بابت مقتدایی
تمام اهل عالم را امیدی
چراغ بینش و شمس الضحایی
سراپای وجودت نورالله
به چشم اهل دل نوروضیایی
کرم باردزهر انگشت پاکت
به هرسائل کنی لطف و عطایی
گدا از درگه توردنگردد
که سرتاپا همه جود و سخایی
تویی سرمنشاء لطف و عنایت
امید اهل معنا،جان مایی
به زیر سایه ی لطفت نشینم
که تو مولای من صاحب لوایی
حریم کاظمین تو بهشتم
وزد در آن حرم بوی خدایی
چنان زهرای اطهر در جوانی
به راه دین حق گشتی فدایی
به دست همسر نامهربانت
شهید کینه با زهر جفایی
کنیزان کف زنان در پشت آن در
ول

• چهارشنبه
• 2
• مرداد
• 1398
• ساعت
• 10:19
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

نورحی کبریائی یا جواد
توز نسل مصطفایی یا جواد
نهمین ماه سپهر دین حق
گلبن باغ ولایی یاجواد
چون محمدچون علی چون فاطمه
نوربخش ماسوایی یا جواد
نورچشم هشتمین نور خدا
تو تقی ابن الرضایی یا جواد
منجی و روشنگر دین مبین
دین حق را توبهایی یا جواد
درسخا و جود و ایثار و وفا
محور آل عبایی یا جواد
زیب دامان علی موسی الرضا
زینت عرش علایی یا جواد
آسمانی ها همه محوتواند
بر زمین شمس هدایی یا جواد
کاظمین تو بهشت شیعیان
شیعه را رمز بقایی یا جواد
همچنان پیغمبر و آبائ او
عالمی را مقتدایی یا جواد
عالمی محو کرامات شماست
مظهر جود خدایی یا جواد
بر همه عالم کرامت می‌کنی
بسکه خوب و باصفایی یا جواد
ما همه عبدو تویی مولای

• چهارشنبه
• 2
• مرداد
• 1398
• ساعت
• 10:20
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

عالَم نور از تو دارد ای خورشید معظم
ذلقعده از ماتمت دارد بوی محرّم
یا جوادَ الائمه...
در عزای جانسوزت ارض و سما بگرید
امیرُالمؤمنین با خیر النسا بگرید
یا جوادَ الائمه...
از ظلم آن ملعونه ناله ها میزدی تو
در حجره ی غریبی دست و پا میزدی تو
یا جوادَ الائمه...
دلهای محبیت مبتلا تو آقا
عالَم شد عزاخانه در عزای تو آقا
یا جوادَ الائمه...
نَقل است بر پشتِ بام ای جانها زِ تو روشن
سه روزی مانده جسمِ پاکت بدونِ کفن
یا جوادَ الائمه...
با شنیدنِ اینها عاشورا یادم آمد
مصیبت های دشت کربلا یادم آمد
حسین عزیز زهرا...
شنیده شود سوز و آه و ناله ی زهرا
پیکرِ خونِ خدا مانده به خاکِ صحرا
حسین عزیز زهرا...

• چهارشنبه
• 2
• مرداد
• 1398
• ساعت
• 17:21
• نوشته شده توسط
• علیرضا گودرزی

ز لطف آقا امام رضا،با اشک جاریِ از دو عین
به ذکرِ زیبای یا جواد،دلم شود اهل کاظمین
تو حجّ و میقات و زمزمی،تو بی نظیر و مُعظّمی
شبیه جدّ غریب خود،تو آبروی دو عالَمی
ای فدای آن جودِ بی حد و لطف بی کران شما
میشود عیان در همه زمان راهم از نشان شما
ای رَهِ نجاتم به مکتب و سیره و بیان شما
سیدی ابن الرّضا...

اگر چه عشقم به تو بُوَد،ارادتی صادق و عمیق
باید به راهِ عُبودیت،شوم تو را پیروِ طریق
برای ما تا به روز حشر،رَهِ تو راهِ سعادت است
هر آنکه شد عاشق شما،گلِ بهشت شهادت است
ای دعای تو بهر سائلان رفع حاجت و همّ و غم
ای شده شهید مسیر حق،ای اسیر ظلم و ستم
کن دعا که تا همسفر شویم با مدافعان حرم
سیدی ابن

• پنج شنبه
• 3
• مرداد
• 1398
• ساعت
• 10:04
• نوشته شده توسط
• علیرضا گودرزی

تو از ازل جوادی و ما از ازل فقیر
یا ایهاالجواد تصدق علی الفقیر

حس کرده است ثروت عالم به دست اوست
وقتی گرفته است تو را در بغل فقیر

این گوشه چشم توست که اکسیر اعظم است
با یک نگاه تو به غنی شد بدل فقیر

از حداکثر همه سر بوده هر زمان
از تو رسیده است به حداقل ، فقیر

از دیگران اگر چه شنیده کرم ، ولی
دیده همیشه لطف تو را در عمل فقیر

با دست پر به خانه ی خود رفته هر زمان
با دست خالی آمده در این محل فقیر

(( دارایی کریم به منزل نمی رسد ))*
درباره ی تو ساخته ضرب المثل فقیر

از آن زمان که لطف تو را دید تا ابد
شد زندگی تلخ به کامش عسل فقیر

• شنبه
• 5
• مرداد
• 1398
• ساعت
• 12:05
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

امام مستجاب الدعوه،دلها را هوایی کن
نوای از نفس افتادگان را نینوایی کن

مرا بر سفره ی احسان خود بنشان تمام عمر
ولی ذکر لبم را یا علی موسی الرضایی کن

بیا از کودکی مثل مسیح وحضرت یحیی
فقط بر سرزمین قلبها فرمانروایی کن

کسی از آستانت دست خالی بر نمیگردد
مرا مشمول اقیانوسی از حاجت روایی کن

شبیه کشتی طوفان زده درگیر گردابم
تو سکان دار این کشتی بمان وناخدایی کن

جواد اهل بیتی وجوانی وقت رفتن نیست
بمان وبیشتر از اهل عالم دلربایی کن

تو راز نُه فلک را فاش کردی با کراماتت
پس از این هم جهان را غرق نور وروشنایی کن

تو راز «کُلُ ارضٍ کربلا» را خوب میدانی
زمان را کاظمینی کن ،زمین را کربلایی کن

• چهارشنبه
• 9
• مرداد
• 1398
• ساعت
• 13:08
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

گل رویت ....عجب...بوییدنی شد
ضریحت دم به دم...بوسیدنی شد
بنازمـــ کاظمـینت مثـل مشــهد
بهشتی فوق العاده...دیدنی شد

• پنج شنبه
• 10
• مرداد
• 1398
• ساعت
• 09:06
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

کنجِ حجره چو حسن هِی جگرت سوخت...جواد
همسرت شعله برافروخت،پرت سوخت،جواد
آخرین ذکرِ لَبت... یـااَبَتا اَدرِکنی
با نوایت دل و جانِ پدرت سوخت،جواد

• پنج شنبه
• 10
• مرداد
• 1398
• ساعت
• 09:07
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

آن چار گلدسته دو گنبد صحن زیبایش
آرامشی دارد برایم باز رویایش

هر شب برای روز بعدش رنج و غم می دید
با درد معنا می گرفت امروز و فردایش

دور و برش بودند اما باز بی کس بود
تنهای جمعی در میان جمع تنهایش

این مرد بار غم به روی شانه ی خود داشت
مقتول غربت بود او مانند بابایش

در انتظار مادر خود بود وقتی که
زهر جفا را داد یار ناشکیبایش

کار طلوع زندگی دست غروب افتاد
بالاخره آمد همان روز مبادایش

سرو جوانی که به زیر بار غم خم شد
افتاد بر روزی زمین آن قدّ رعنایش

معنای روضه در کلامش ظهر عاشوراست
دریای اشکی بود هر شب چشم دریایش

باب النجات ما همان باب الجواد ماست
باب الجوادی که همان باب المراد ماست

• پنج شنبه
• 10
• مرداد
• 1398
• ساعت
• 17:00
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

بايد از روضه گفت سربسته
روضه باز است و حجره در بسته
به كدامين گناه در قتل اش
ام رذل اينچنين كمر بسته

سرش افتاده است بر شانه
دست و پا ميزند غريبانه
سوخت از داغ اين امام غريب
جگر آشنا و بيگانه

وسط هلهله دل اش غم داشت
روضه اش بوئي از محرم داشت
ياد جد غريب خود افتاد
روضه ي او برادري كم داشت

دل آن بي حيا نشد آرام
بدنش را كشيد تا سر بام
دوسه روزي پس از شهادت هم
شد رها روي بام جسم امام

قلم اينجا كمي سخن دارد
حضرت اش سايه بر بدن دارد
تن اش عريان نشد خدا را شكر
روضه خوان گفت پيرهن دارد

مثله شد اين بدن نشد هرگز
شده بي پيرهن نشد هرگز
ده سواره تن اش نكوبيدند
پس جسارت به تن نشد هرگز

جگرش پاره شد ولي

• شنبه
• 12
• مرداد
• 1398
• ساعت
• 11:31
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

روزی که روی نفسِ خودم پا گذاشتم
دل را کنارِ خانه ی تو جا گذاشتم
بیمارِ چشم های تو روزِ ازل شدم
روزی که سر به پای مداوا گذاشتم
هر عیش را که عشقِ تو جایی در آن نداشت
باقی برای مردمِ دنیا گذاشتم
وقتِ عروج تا به مقامِ گدایی ات
پا روی شانه های مسیحا گذاشتم
.
دل از دلم نگاهِ تو بردَه ست یا جواد
زُلفم گِره به پای تو خوردَه ست یا جواد
.
ای دلخوشیِ زندگی و حاصلِ رضا
دُردانه ی رضا و عزیزِ دلِ رضا
چشم انتظار، مردِ غریبی نشسته بود
لطفِ خدا به نورِ تو شد شاملِ رضا
مولودی از تو با بَرِکت تر نیامده
در خانه های شهر، بِجُز منزلِ رضا
دیگر نیاز نیست به انگورِ زَهردار
حالا که خنده های تو شد قاتلِ رضا
.
چون کوثر م

• دوشنبه
• 14
• مرداد
• 1398
• ساعت
• 10:10
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

شد عطش غالب و از تو جگری باقی نیست
بدنت آب شد از تو اثری باقی نیست
.
هِی نفس می زدی و تشنه زمین می خوردی
از تو ای جانِ رضا، بال و پری باقی نیست
.
این همه هلهله را آهِ تو پاسخگو نیست
بس کنیز آمده جای گذری باقی نیست
.
همسرت هم به تو و اَلعَطَشَت می خندد
هیچکس نیست کنارت، نفری باقی نیست
.
تا لَبِ بام کشیدند تو را با صورت
با چُنین حال، برای تو سری باقی نیست
.

• شنبه
• 26
• مرداد
• 1398
• ساعت
• 11:29
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

بابا رضا بیا نَفَسِ آخرِ من است
سوزان میانِ تَب همه ی پیکرِ من است
.
تا آه می کِشم زِ لَبَم لاله می چِکد
یک باغِ سُرخ رنگ به دور و بَرِ من است
.
آیینه ی جَوانِ کَبودِ عَلی شُدم
چَشم اِنتظار دیدنِ مَن مادرِ من است
.
خواهر نداشتم که کُند گریه دَر غَمَم
قَلبِ کنیزهای حَرَم مُضطرِ من است
.
هَر مَرد دردِ خویش بِگوید به هَمسرش
غُربت بِبین که قاتلِ مَن همسرِ من است
.
با هِلهِله عزای مَرا گَرم می کُند
حالا که روی خاک فِتاده سَرِ من است
.
بَر آب آب گُفتَنِ مَن خَنده می زَنَد
خوشحال دَر بَرابرِ چَشمِ تَرِ من است
.
با یادِ کامِ تِشنه ی آقای بی کَفَن
خُشکیده و تَرَک تَرَک این حَنجَرِ من است

• شنبه
• 26
• مرداد
• 1398
• ساعت
• 11:30
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور