چه چیزی را میخواهید جستجو کنید؟
همه گهوارۀ من را به غنیمت ببرید
تا ابد معجر زینب به سلامت باشد
سر من را ببُرید و سر من را ببَرید
تا قیامت سر زینب به سلامت باشد
شاعر : مجید تال
آتش از سمت آسمان انگار زیر این آفتاب می آید
عطش کودکان فراوان شد ناله ی آب آب می آید
ماهی از جنس هاشمی تابان مشک بر دوش عازم میدان
چقدر این علم به قامت این پسر بو تراب می آید
از یلان عرب نسب دارد یا علی یا علی به لب دارد
شاید او قصد فتح شب داردکه چنین بی نقاب می آید
طفل بی تاب توی گهواره همه را کرده است بیچاره
رفته عباس سمت نهر فرات جان مادر بخواب می آید
آری عباس غیرت الله است گفته بی آب بر نمی گردم
به سکینه چه قولها داده زود با این حساب می آید
مشک شرمنده گشت از ساقی چه بگویم بماند الباقی
ماه در چنگ عده ای یاغی قد کمان آفتاب می آید
طفل بی تاب در عبا پنهان میرود با پدر پسر میدان
همه گفتند
با خود اینبار اصغر آوردی
یا یلی مثل اکبر آوردی
این غدیر است یا که عاشورا
بر سر دست حیدر آوردی
زاده ی کوثری که اینگونه
آیه های منور آوردی
چه شد از اوج روضه برگشتی
از عقابت فقط پر آوردی
به حرم از کمان حرمله ها
زخم های مکرر آوردی
**
پی هل من معین بابایت
جهت پیشکش سر آوردی
از بلندای نیزه ها بنگر
که چه بر روز مادرآوردی
میروی پا به پای عباس و
بین سرها سری در آوردی
شاعر : سید حسن رستگار
دیده ی خلق جهان باز اگر تر شده است
علتش خشکی کام علی اصغر شده است
به ، به این کودک شش ماهه که با سن کمش
چون علی اکبر و عباس دلاور شده است
در جواب پدرش لحظه ی هل من ناصر
پاسخ او بلی از هر رگ حنجر شده است
کینه ی آل علی در کشش زه افتاد
که توانایی آن چند برابر شده است
ضرب تیری اگر این است خدا رحم کند
به حسینی که چنین بی کس و یاور شده است
خون اصغر به زمین ریخت ؟ نه والله نریخت
قدرت جاذبه آن گونه دیگر شده است
چشم ارباب به چشمان رباب افتاده
و در آغوش پدر اصغر پرپر شده است
شده از روی کسی سخت خجالت بکشی
و سر افکنده شوی تا دم آخر؟ شده است؟
شاعر : سید حسن رستگار
یا رازق الطفل الصغیر
به جنگ تشنگی رفته ست با چشمان دریایی
به هم پیچیده او طومار دشمن را به تنهایی
به میدان آمد و در لشکر دشمن شکاف افتاد
به میدان آمد و در دشت غوغا شد،چه غوغایی
ببار ای ابر و خود را خرج بی تابیِ اصغر کن
و گرنه چیست سود تو ؟ بگو پس کِی به کار آیی؟
بدون دست های کوچک و مشکل گشای او
ندارد زندگی لطفی ندارد عشق معنایی
رباب از حال خواهد رفت آن لحظه که می بیند
سه شعبه با گلوی اصغرش کرده صف آرایی!
رباب آری پس از کرب و بلا هر کودکی می دید
برای او به یاد اصغرش می خواند لالایی
شاعر : احسان نرگسی رضاپور
روضه
سلام بر من و بر خون پاک حنجر من
کز آن خضاب شده روی حی داور من
من آن مجاهد ششماهۀ شهید استم
که روی شانۀ خون خداست سنگر من
اگر چه کودک شش ماهه ام تعجب نیست
حسین گوید این است ذبح اکبر من
به روی شانه بابا دوبار ذبح شدم
دوبار مرگ عیان گشت در برابر من
یکی دمی که فرو رفت در گلویم تیر
به روی شانه بابا شکافت حنجر من
یکی دمی که کشیدند تیر را بیرون
به روی دست پدر شد جدا ز تن سر من
*************
لالالالا بخواب ای امیدم بخواب ای عزیزم
روی صورت تو چی جور خاک بریزم
حالا که شد یه گهواره خالی
یه قنداقه خونی
دعام اینه زیر سم اسب نمونی
سر تو مادر به مو بنده
هنوز رو لبهات یه لبخنده
جلوی چشمای من بابا
چشای ن
شور
ای شش ماهه حرم لالایی واویلا علی الذبیح العطشان
لب هات خشک و چشمات دریایی واویلا علی الذبیح العطشان
نه مشکی مونده و نه سقایی واویلا علی الذبیح العطشان
بعد تو رباب و تنهایی واویلا علی الذبیح العطشان
************
خون میریزه از پر قنداقه واویلا علی الذبیح العطشان
گل بودی شکستنت از ساقه واویلا علی الذبیح العطشان
تاب من تموم و صبرم طاقه واویلا علی الذبیح العطشان
وای مادر هنوز تن تو داغه واویلا علی الذبیح العطشان
***********
رفتی نمونده چاره غارت واویلا علی الذبیح العطشان
میشه بعد تو گهواره واویلا علی الذبیح العطشان
خون از زخم حنجرت می باره واویلا علی الذبیح العطشان
واویلا گلوت شده صد پاره واویل
قرار بی قرار بابا
نمک نزن به زخم سقا
با لاله های دور لبهات
با این چشات که می شه دریا
چه کنم من با این التماس اشکات
سوزونده دلم و ناله ی نفسات
گریه نکن ای طفل بی شیرم
وقتی می لرزی بابا می میرم
لالایی علی
آروم بگیر دلم کبابه
علاج تو یه قطره آبه
الهی که عطش بزاره
یه لحظه چشم تو بخوابه
می شنوی صدای گریه ی فراتو
که می خواد مثل من ببوسه لبهاتو
وای چقد سخته که لب دریا
تر شه لبهات با اشکای بابا
لالایی علی
سه شعبه اومد و غم آورد
تا که به پاره ی دلم خورد
فقط خدا نخواست وگرنه
بابا هم از غم تو می مرد
سه شعبه رسید و قلب من کنده شد
رو لبهای گلوت دنیای خنده شد
روی دست من پیکرت مونده
وای خجالت از مادرت موند
رباب است و نوای لایی لایی
نشسته توی خیمه تا بیایی
نداره شیری و با گریه می گه
علی اصغرم مادر کجایی
شاعر : جواد کلهر
حضرت علی اصغر
اصغر ای ششماهه سرباز (۲)
دین شده از تو سرافراز
دستگیر هعمه عالمینی
مهر طومار عشق حسینی
اصغرم غنچه پرپر من (۲)
********
غنچه باغ مدینه (۲)
ای گل پرپر ز کینه
طفل جانباز کرب و بلایی
نور چشمان اهل ولایی
اصغرم غنچه پرپر من (۲)
********
تشنه لب طفل ربابی (۲)
تشنه یک جرعه آبی
بر شهیدان حق آفتابی
از عطش بر روی دست بابی
اصغرم غنچه پرپر من (۲)
********
حرمله آمد به سویت (۲)
تیر کین زد بر گلویت
روی دست پدر خنده کردی
قاتلت را تو شرکنده کردی
اصغرم غنچه پرپر من (۲)
********
گشته پپیدا راه چاره (۲)
حلق اصغر پاره پاره
از گلوی تو خون گشته جاری
خون تو کرده دین آبیاری
اصغرم غنچه پرپر من (۲)
*******
حضرت علی اصغر علیه السلام
علی اصغر امید عالمینم (2)
ولی قربانی راه حسینم
حسین راه نور عینم
که سرباز حسینم
پدر جان ای حسین جان (2)
******
اگر طفلم به عالم رهنمایم (2)
در عالم شیعه را مشکل گشایم
اگر جان بر لبم من
عزیز زینبم من
پدر جان ای حسین جان (2)
******
منم آن نوگل زهرای اطهر (2)
که روی دست بابا گشته پرپر
کسی چون من ندیده
شدم حنجر بریده
پدر جان ای حسین جان (2)
******
به تیر حرمله رفته امیدم (2)
ولی در نزد زهرا رو سپیدم
کسی جز تو ندارم
به راهت جان سپارم
پدر جان ای حسین جان (2)
******
ز بعد من دگر بابم شده پیر (2)
حسین از زنده ماندن گشته دلگیر
شده جانم فدایش
فدای غصه هایش
پدر جان ای حسین جان
من سند مستند ولایم
همنَفَسِ زهرای کربلایم
مایۀ عزتم سایۀ رحمتم
من در جنان مُرضعه دارم
مدالی از فاطمه دارم
مظلوم حسین جان
تیر سه شعبه ام بجای آب است
محاسن بابا ز من خضاب است
خون من خون او منم مجنون او
با این گلوی پاره گویم
که من خدای آبرویم
مظلوم حسین جان
مادر من کند به من افتخار
عمۀ من داده به من اعتبار
قرارم به خیمه لالاییِ عمه
چارۀ من بوسۀ زینب
از حُبِّ او هستم لبالب
مظلوم حسین جان
روضه و گريز
حضرت على اصغر ع
گريزهاي مداحي به نقل از
الوقايع والحوادث ملبوبى ص٢٩٦
كميت شاعر ميگويد: در حضور امام صادق عليه السلام درباره مصائب امام حسين عليه السلام شعر ميخواندم امام بسيار گريستند. اهل حرم هم صدا به گريه
بلند كردند آن گاه از پشت پرده، كنيزي طفل كوچك شيرخواره اي را آورد و بر دامان امام نهاد.
گريه امام صادق عليه السلام شدت يافت موج صدا و گريه بالا گرفت. بانوان حرم آن كودك را به علي اصغر اباعبدالله عليه السلام شبيه نمودند و از اين رهگذر عزاداري را به حدّ اعلا رساندند. عرض كنيم يا امام صادق ع مجلسي بر پا كرديد چشمتون به اون كودك افتاد ياد مصيبت علي اصغر افتاديد گريه امانتون نداد
از بی آبی گریه مکن
رود گل بی آبم رود
ششماهة بی تابم رود
دُردانة بی خوابم رود
آئینة مهتابم رود
******
ای غنچة نو رستة من آب و لبن وابستة من
نورِ دلِ بشکستة من از بی آبی گریه مکن ۳
از سوزش لب تشنگی ات کوتاه شدن زندگی ات
از شدت پژمردگی ات از بی خوابی گریه مکن ۳
ای طفل بی شیر رباب کمتر بخوان نغمة آب
آئینة دل ها شده غم گردیده لبریز عذاب
تنها مانده خیمه گهم بر ره مانده این نگهم
سینة من تسخیر تو شد بسته به غم ، زنجیر تو شد۲
رود گل بی آبم رود
******
می کوشد عمو به شتاب باز آوَرد مشکِ پُر آب
لالا علی جان تو بخواب از بی خوابی گریه مکن ۳
سقای صاحب حسنات می آید از نهر فرات
می آورد آب حی
◾وای از دل رباب
به پشت خیمه دیدم حنجرت را
به خون غلطان همه بال و پرت را
سر ششماهه و نیزه سواری
تماشا کن علی جان مادرت را
نو گل پرپر
بگرداند زبان دور لبانش
بمیرم،طفل خشکیده دهانش
ربابه مادرش شیری ندارد
علی اصغر زکف داده توانش
عطش گلگون نموده صورتش را
ندارد ابر باران، آسمانش
نگاه مادر او مانده خیره
به حال زار واشک بی امانش
ندارد چاره وگوید به نجوا
کجایی ای عموی مهربانش
صدای گریه اش بابا شنید و
در آغوشش کشید آن جان جانش
به میدان برد سیرابش نماید
ولی شد حلق پاره ارمغانش
علی اصغر زخون سیراب گردید
امان از حرمله،تیر وکمانش
رباب اندر حرم در انتظارش
حسین درمانده با در گرانش
به امضای علی اصغر بیامد
زسوی حق به پایان امتحانش
به پشت خیمه ها برده گلش را
به خاک کربلا کرداو نهانش
شاعر :اسماعیل تقوایی
لالالالا.کیه میخونه لالایی
چه محزونه.عجب سوزی و آوایی
گمونم که.ربابه که دلش خونه
غم اصغر.چشاشوکرده دریایی
داره لالایی میخونه بابغض و باچشای تر
ازآتیش تن اصغر وجودش میشه خاکستر
داره جون میده رودستای لرزونش علی اصغر
ازعطش داره تنش.ذره ذره میشه آب
وای ازدل حسین.وای از دل رباب
بنددوم؛
لالالالا سه روزه که نخورده آب
لالالالا روی لبهاش ترک خوردس
علی اصغر گذشت ازتشنگی کارش
ربابم از تلذیهاش دل آزردس
ازاین خیمه به اون خیمه میره شاید که آب باشه
میخواد واسه یه لحظه هم شده عمرش به دنیاشه
ابلفضل چاره ای کن تا گره ازمشکلش واشه
قلبشو میسوزونه.بی وفائياى آب
وای از دل حسین وای از دل رباب
بندسوم؛
لالالالارباب دی
#لالایی_حضرت_علی_اصغر(ع)
#از_زبان_امام_حسین_علیه_السّلام
#محرم_96
لالا لالا ای اصغرِ بابا (2)
ای نا شکفته پرپرِ بابا (2)
یه کم دیگه، دوُم بیار (2)
سرت بزار، بابا رو شونم (2)
بزار لالاییِ تو رو (2)
یه بار دیگه واست بخونم (2)
لالا لالا، آروم بگیر (2)
همه درد و بلات به جونم (2)
تو رو خدا، رباب بیا (2)
ببین که اصغرت چی میخواد (2)
انگار صداش در نمیاد
چیکار کنم ای داد و بیداد (2)
اون چشمایِ قشنگت و وا کن(2)
رحمی به حالِ زارِ بابا کن(2)
خدا میدونه تو دلت، بابا جونم چقد آشوبه
آروم بگیر بابا داره، واست میاد تیرِ سه شعبه
انگاری که عمرِ علی، جونم دیگه رو به غروبه
بی تابیم آخر ببین بابا، با
از شوق رود بود که دریا درست شد
تقصیر درد بود مداوا درست شد
عاشق به ذات خویش ندارد هویتی
یوسف که ناز کرد، زلیخا درست شد
بادی وزید و باز نقابش کنار رفت
گیسوش پیچ خورد و معما درست شد
باز این چه شورش است که عیسا درست کرد
باز این چه شورش است که یحیا درست شد
فطرس به شوق آمدنش بال و پر گرفت
از خاک پای یار مسیحا درست شد
بر خاک پای خویش خودش نیز سجده کرد
این گونه بود تربت اعلا درست شد
سر را به پای یار که انداخت، عاقبت
پایین پاش عرش معلا درست شد
از بس به سینه مهر علی پرورانده بود
روی دلش برای علی جا درست شد
دیدی رباب، محض علی اصغرت فقط
قبری به روی سینه ی آقا درست شد
بر دل اهل دو عالَم زَد شَرَر بُغض نگاهش
کودک شش ماهه ام شد روی دستم قتلگاهش
راه عزّت را نشان داد
کودکم تشنه جان داد
آه و واویلا، واویلا
بانگ هل من ناصرم چون شد طنین افکن به صحرا
ناگهان در خیمه ها شد بین زنها شور و غوغا
بر نوای حنجر من
داد پاسخ اصغر من
آه و واویلا، واویلا
کِی عزیز فاطمه من بین مَهدَم بر تو یارم
افتخارم این بُوَد که روی دستت جان سپارم
طِفلم و پیر کمالَم
طالبِ تیر وصالم
آه و واویلا، واویلا
می رَوَم به نزد محسن تا شوم مدهوش زهرا
می شود در جنتُ الله، مَهدِ من آغوش زهرا
ای غریب کربلایی
من تو را هستم فدایی
آه و واویلا، واویلا
#السلام_علیک_یا_رضیع_الحسین
#شب_هفتم_محرم
در اصل، تیر قلب پدر را هدف گرفت
گرچه گلوی خشک پسر را هدف گرفت
مُنّو علی الغریب، جگرسوز شد گلم
آبش نداد بلکه جگر را هدف گرفت
دست حسین زیر گلوی علی نشست
تیری رسید، زیر و زِبَر را هدف گرفت
تیری که ظهر سینه خورشید را شکافت
در علقمه هلال قمر را هدف گرفت
سر درد داشت مادر غم پرورش، رباب
از آن زمان که حرمله سر را هدف گرفت
بعد از علی، سکینه دگر قدکمان شده
اینبار تیر، قدّ و کمر را هدف گرفت
اصغر چقدر مثل عمو محسنش شده،
آن روز در مدینه که در را هدف گرفت؟
تیر سه شعبه قصه ی ما را تمام کرد
در اصل تیر قلب پدر را هدف گرفت
#محمدرضا_نادعلیان
از داغ ابوالفضل دل مشک کباب است
حرف لب اصغر دو سه تا جرعه آب است
ای حرمله بر حلق علی تیر زدی لیک
این تیر دقیقا وسط قلب رباب است
از حنجرت بر گوش عالم مانَد ندائی
در راه دین باید صبوری به هر بلایی
آه ، لالایی علی جان لالایی ٢
جلوه ی غربتم رخ گلگون تو اصغر
امضا شده حق بودنم از خون تو اصغر
آه ، نوایی که در نینوایی
فریاد من و کربلایی
لالایی علی جان لالایی ٢
زنده بمانَد نهضت من تا روز محشر
از قطره قطره خون طفلم علیِ اصغر
آه ، ذبح روی دست بابایی
تو شور آفرین ، عاشورایی
لالایی علی جان لالایی ٢
این کوفیان تصمیم با تزویر می گیرند
شش ماهه را از شیر، با یک تیر می گیرند
شش ماهه را با یک سر از پوست آویزان
در بُهت چشم مادرش از شیر می گیرند
داغ دلت را تازه می خواهند تا گودال
این تیرها از میخ در تاثیر می گیرند
با کار امروزش، برای حرمله فردا
در شام چندین مجلس تقدیر می گیرند
از برق حرص چشم هاشان دستگیرم شد
از پشت خیمه رفتنت تصویر می گیرند
در کوفه رسم میزبانی آب دادن نیست!
زیر گلوی میهمان شمشیر می گیرند
بارالها! حسین از آن عشقی
که ز تو منفک است، میترسد
قبر اما عجیب تاریک است
پسرم کوچک است، می ترسد!
روی این سر، چگونه سنگ لحد
مثل اهل قبور بگذارم؟
آه باید به جای گهواره
پسرم را به گور بگذارم
اسمع، افهم، علی اصغر من!
این صدای گرفته باباست
به تن خسته ام نگاه نکن
روح من هم کنار تو آنجاست
محض تسکین مادرت، به تنت
کاش می شد دوباره جان بدهم
بازوی کوچک و نحیفت را
من چگونه تکان تکان بدهم؟
هق هق من دوباره میشکند
این فضای غریب و ساکت را
با چه رویی بخوانم ای پسرم!
بر تن تو نماز میت را؟
وای اگر بغض تیرخورده من
سر شکوه به کفر باز کند
جای دارد پس از نماز به تو
یک نفر هم به من نماز کند
سنگ پرتاب کرده اند این قوم
بر درِ خیمه نشسته است و خبر میگیرد
خبرت را زِ منِ سوخته پَر میگیرد
چه کنم خیمه روم یا نروم آه ، رباب
بیشتر صبر کند درد کمر میگیرد
دستِ من نیست اگر دست به پهلو دارم
دستِ او نیست اگر دست به سر میگیرد
کاش میشد نَفَسی... یا که تکانی بخوری
دارد از شرمِ حرم قلبِ پدر میگیرد
چار پایان همه خوردند بجای تو از آب
چقدر آب لبِ طفل مگر میگیرد؟
مادرت گفت برو لیک بپوشان او را
این سفیدیِ گلو زود نظر میگیرد
مادرت گفت برو رو مزن اما آقا
تو اگر رو بزنی هلهله سر میگیرد
هرطرف مینگرم تیرِ سهشعبه آنجاست
آه این تیر مگر جا چقدر میگیرد
تیرش آنقدر مهیب است به هرکس بخورد
میشود رد زِ گلو و به جگر میگیرد
بعدِ پی
گرم روز است و تمام خورشید
آفتاب است که میبارد تیغ
نیست آبی که لبی تَر گردد
نیست اشکی که زند حلقه به چشمی بی جان
گوشهیِ خیمهای از بی تابی
مادری میخواند
نغمهیِ لالایی
شاید اینگونه بخوابد طفلش
ولی اینبار چه آرام و ضعیف
تشنگی جوهرهیِ لالایی او را بُرده
تا که هُرمِ نفسش
میخورَد بر رُخِ کودک آرام
چهرهی سوختهاش میسوزد
مادری چشم به راه
گونههایش زخم است
رَدِ سرخی است که از ناخنِ طفلش مانده
هردو باهم تشنه
هردو باهم بی تاب
هردو دل داده به آوازِ پدر
تا کلامی گوید
ساقی از راه رسید
باز هم مَشکِ پُر آب
چقدر طولانی است
انتظارِ رُخِ تاول زدهای
نَفَسِ سوختهای
کمی آنسوتر از او
زیرِ یک خیمهی تفدیده
بی هوا تیر سه پر بوسه به حلقومت زد
دست من هست اگر نه سر تو می افتد
گردنت بند به مویی شده بر دستانم
بدنم بی حرکت مانده و سرگردانم
موجی از خون گلویت به رخم پاشیده
اثر شدت این تیر سرت چرخیده
چهره ات زود در این فاجعه تغییر نمود
شمر با خنده ای از حرمله تقدیر نمود
مانده ام تیر چگونه به گلویت جا شد
ناگهان پشت سرت مثل شکافی وا شد
مادرت کاش سر قبر تو زایر نشود
کوچه کوچه به هوای تو مسافر نشود
علي اصغر گلِ نشكفته ي من
الا اي طفل در خون خفته ي من
چرا دشمن به آن تيرِ سه شعبه
نمك زد بر دلِ آشفته ي من
مزن طفلم به سينه با دو بالت
كه دارم در گلو آه و ملالت
روم تا که بگيرم قطره آبي
گلم بهتر شود قدري ز حالت
