تو یل ام البنینی - از چه رو نقش زمینی
ای تمام هستی ام رفتی زِ دستم
بی تو من هم مثل ابرویت شکستم
روضه خوان تو شدم ، با حال خسته م
( یا حبیبی یا حسین )
قطره قطره دیدم اشکت - می چکد بر روی مشکت
با سه شعبه چشم زیبای تو بستند
با عمود کینه فرقت را شکستند
گرم غارت کردن مشک تو هستند
( یا حبیبی یا حسین )
شاعر : اسماعیل شبرنگ
تو شیر شاه مردانی اباالفضل(2)
قرار بی قرارانی اباالفضل (2)
اگر باشد نفس در سینه من (2)
فدائی تو ای آئینه من
تو شیر شاه مردانی اباالفضل(2)
قرار بی قرارانی اباالفضل (2)
شده پشتم خم از مرگت برادر
چگونه بنگرم بر روی خواهر (2)
علمدار حسین چشمان خود بست
از این دنیای فانی رختُ بر بست
کند دستان او کار خدایی
در این دنیا کند مشکل گشایی
تو شیر شاه مردانی اباالفضل(2)
قرار بی قرارانی اباالفضل (2)
کمر خم مو سپید و دیده گریان
زده داغت به دل صد آه و افغان
شدی قطع الیمین در راه داور
شده از داغ تو خون قلب خون
تو شیر شاه مردانی اباالفضل(2)
قرار بی قرارانی اباالفضل (2)
دو دستت را بمالم بر دو دیده
الا ای هستی و ،
دل خونین دیدۀ گریان از زمین برداشت دست سقا را
ببوسد با سینۀ سوزان حامی قرآن، شاخ طوبی را
زادۀ زهرا سبط پیغمبر (2)، یا اَبوفاضل (2)
دو دست خود بر کمر بگرفت، گفت و عباسم جان به قربانت
چرا در خون خفته ای جانا، رسم شقائی بوده پیمانت
چرا گلگون گشته از خونت چهرۀ همچون ماه تابانت
کنم بر سر از غمت جانا، یکه و تنها خاک صحرا را
زادۀ زهرا سبط پیغمبر (2)، یا اَبوفاضل (2)
تو در خواب و در حرم طفلان، گشته بی خواب و تشنۀ آبند
به خاکِ غم خفته اند جانا، کام عطشان و زار و بی تابند
زادۀ زهرا سبط پیغمبر (2)، یا اَبوفاضل (2)
خزان شده ای خدا، دست گل یاس من فتاده در موج خون، پیکر عباس من
گشته ز بازو قَلَم، دو دست صاحب عشلَم (2)
چه کرده با این بدن، نیزه و شمشیرها (2) کیست برون آورد، ز پیکرش تیرها
گشته ز بازو قَلَم، دو دست صاحب عشلَم (2)
کیست به زینب دهد، ز علقمه این خبر که آمده از جنان, فاطمه با چشم تر
گشته ز بازو قَلَم، دو دست صاحب عشلَم (2)
شکسته دشمن به راه کین پر و بال من گرفته از من عدو، ساقی اطفال من
گشته ز بازو قَلَم، دو دست صاحب عشلَم (2)
در انتظار عمو، چشم سکینه بُود به خون خود غوطه ور، ماه مدینه بود
گشته ز بازو قَلَم، دو دست صاحب عشلم (2)
چندین سال کسب و کارش را با اباالفضل (علیه السّلام) تقسیم می کرد، آخر شب پول را تقسیم می کرد و می گفت: این سهم اباالفضل (علیه السّلام)، اگر گدا می آمد و یا برای حسینیه می داد و یا برای عروسی می داد ... .
می گفت: همش سهم اباالفضل (علیه السّلام)، هر کی می آمد تشکر کنه، می گفت: این سهم اباالفضل (علیه السّلام) است، از عباس (علیه السّلام) تشکر کن.
گذشت، بعد مدتی یه دونه دخترش مبتلا به سرطان خون شد، به طوری که از جاش نمی تونست بلند بشه، پیش هر دکتری که بردند همه جوابش کردند، خبر پیچید تو مردم شهر، کسانی که پول ها را خرج نکرده بودند، به او گفتند یه جای کار تو عیب داره وگرنه اباالفضل (علیه السّلام) تو
مظلوم شهید شدی آقا جان در میدان شجاعت، از یک طرف دشمن به حضرت عباس علیه السلام از اطراف حمله ور شد، رو زمین افتاد ،دست نداشت به صورت خورد زمین .
ای اهل حرم میر و علمدار نیا مد سقای حسین سید و سالار نیا مد
راوی می گه ندیده بودم امام حسین منقلب باشد، وقتی خبر اباالفضل علیه السلام آمد رنگ صورت تغییر کرد
امروز حسین سر می دهد عبا س اکبر می دهد
بچه ها امید می دادن عمو آب میاره ،دیدن آقا آمد، عمو نیامد، دوید عمو کجاست، فرمود عمو را کشتند.
عمو جان مردم ز سوز عطش وای وای عمو عمو العطش
تو آمدی و به دنیای ما صفا دادی
به یک نگاه خودت حاجت مرا دادی
به اوج می رسد آنچه که در جوار شماست
به سنگ های حرم ارزش طلا دادی
هر آن زمان که به لب نام پاک تو بردم
به دردهای دل خسته ام دوا دادی
دو دست خالی ما را زِ فضل خود پر کن
که هرچه خواست این گدا شما دادی
گدای خانه ی تو بودن افتخار من است
زِ کودکی تو به من منصب گدا دادی
هر آنکسی که شده سینه چاک عشق حسین
تمام حاجت او بی چون و چرا دادی
به هر دری که زدم کربلام جور نشد
به ما زِ دست خودت إذن کربلا دادی؟؟
هزار شکر که من از ازل غلام توأم
وَ کشته مرده ی آن جلوه ی مرام توإم
تو بال پر زدنم تا به انتهای بهشت
ضریح علقمه ی توست ، ابتدای بهشت
درست از وسط
بامشک تهی راهی دریا شده ای
ای پشت و پناه خیمه، سقّا شده ای
تکیه گه خیمه های من دست تو بود
بی تو شب و روز دل سیاه است و کبود
ماندند همه اهل حرم چشم به رات
سیراب شد از مشک تو لبهای فرات
طفلی که زِ غصه شعله ور می گردد
گوید که : عمو به خیمه بر می گردد
می خواند به گوش طفل بی تاب رباب
می آید عمو به خیمه با مشک پُر آب
اما چه کنم که پیکرت را بردند
از پیش نگاهم اثرت را بردند
برخیز و نما نظاره بر اشک حرم
افتاده میان خاک و خون مشک و علَم
بانیزه ی شان تو را زیارت کردند
بادیدن تو ، نیت غارت کردند
این قوم به چشم تو حسادت ورزید
تااین که عمود کین نصیبت گردید
برخیز وببین به حال من می خندند
بعد از تو دو دست خیم
بال پرواز دعا عباس است
ذکر هر دلشده یا عباس است
ای که عمریست حرم می خواهی
بانی کرببلا عباس است
شاعر : اسماعیل شبرنگ
عالم شده مبهوت مقامت ، عباس
دلها همه محتاج مرامت ، عباس
صدشکر که بادعای خیر زهرا
شش دانگ دلم خورده به نامت ، عباس
شاعر : اسماعیل شبرنگ
راه تو همان است که بن بست ندارد
جز عشق تو دل مهر به پیوست ندارد
گیرد به خدا دست تمامی دو عالم
آن ساقی تشنه که خودش دست ندارد
شاعر : اسماعیل شبرنگ
ای امیر حرم ـ ای خدای کرم
این مشک آب آبی بیاور
زان دُرّ نایابی بیاور
عباس من عباس من ای ساقی من (2)
..................................................
رفته از تاب و تب ـ اصغرم تشنه لب
او تشنه ی یک جرعه آب است
در اظطراب حال رباب است
عباس من عباس من ای ساقی من (2)
..................................................
ساقی لشگرم ـ دستای تو قلم
مشکت چرا از هم دریده
رنگ از رخ ماهت پریده
عباس من عباس من ای ساقی من (2)
..................................................
آب نخواهد حرم ـ چشم به راه دخترم
تا که شنیدم ناله ات را
دست بر کمر افتادم از پا
عباس من عباس من ای ساقی من (2)
شاعر : روح اله گائینی
د
پاشو تو از جا ای برادر
شدم بی تو بی یار و یاور
ساقی و سردار میر لشگر
زور دو بازوی علی (2)
همین که تیرخوردبه چشات دستای توشدن قلم
دشمن به فکر غارت خیمه ها شد میر حرم
عباس من عباس من (2)
................................................
بودی تو پشت و هم پناهم
تمام هستم تکیه گاهم
تو میر و سردار سپاهم
زور دو بازوی علی (2)
علم فتاده یک سو و دستای تو سوی دگر
از داغ تو عباس من بنگر شکسته شد کمر
عباس من عباس من (2)
شاعر : روح اله گائینی
دانلود سبک
طواف کرببلا آرزومه
طواف ایوون طلا آرزومه
مثل تم.م عاشقات آقا جون
طواف صحن سقا آرزومه
روز ازل به خدا ـ حک شده روی دلم
مست ولای حسین ـ مست ابوفاضلم
سیدی مولا حسین (4)
دلم اسیر نگاه حسینه
یه عمره زیر پناه حسینه
همه آرزومه باشم تکیه گاش
روزی روزگاری تموم پناش
بی گل روی حسین ـ روز و شبام سیاهه
والله زندگیمون ـ از بیخ و بُن تباهه
سیدی مولا حسین (4)
تا مشک آب اباالفضل پاره شد
انگاری حسین از کفش چاره شد
تا که صدازد اخا ادرک اخا
افتاد کنارش حسین از دست و پا
تو فضای علقمه ـ عطر و بوی یاس اومد
مادر ارباب ما ـ بالین عباس اومد
سیدی مولا حسین (4)
شاعر : روح اله گائینی
دانلود سبک
پشت و پناه عالمی ـ ای اباالفضل من
تو تکیه گاه خاتمی ـ ای اباالفضل من
کاشف هر درد و غمی ـ ای اباالفضل من
تا ناله ی ادرک اخایت رسید
ببین که قدّم از فراقت خمید
یا ابالفضل من (2)
تویی علمدار من و ـ ساقی لشگرم
قول دادی که آب بیاری ـ برا اهل حرم
چشماتو وا کن و ببین ـ اومده مادرم
فضای علقمه چه عطر آگینه
اومده مادر من از مدینه
یا ابالفضل من (2)
به آسمان دیده ام، نظاره کن که دم به دم
در آفتاب ریختم بر تو ستاره یا حسین
نگه به مکه دوختم، چو شمع بر تو سوختم
درون سینه ام شده نفس شراره یا حسین
دانلود سبک
علقمه در سوز و آه است
روز من چون شب سیاه است
بی برادر شدن باورم نیست
هیچ کسی مثل تو یاورم نیست
یا اباالفضل اباالفضل اباالفضل
********
ذکرت ادرک یا اخا شد
تا که دستانت جدا شد
خیمه در خیمه در التهاب است
بیقرار تو طفل رباب است
یا اباالفضل اباالفضل اباالفضل
********
ای امیر لشکر من
داده پیغام دختر من
تا که دست تو از تن جدا شد
خیمه ها جمله ماتم سرا شد
یا اباالفضل اباالفضل اباالفضل
شاعر : روح اله گائینی
دانلود سبک
در غمت پیرهن صبر دریدن دارد
نفس ناله و فریاد بریدن دارد
زیر بار غم تو عرش به هم می ریزد
پس قدِ عمه ی سادات خمیدن دارد
دیدن دشنه ی بی رحم و سر خونینت
از دم خیمه به گودال دویدن دارد
سیب سرخ است سرت، چشم جهان حیرانش
قاتلت مست شد و گفت: بریدن دارد
جرعه جرعه می سرخ از بدنت جاری شد
نیزه ای گفت به شمشیر چشیدن دارد
خاتم شاهی تو نرخ طلا می شکند
ساربان خیره شد و دید خریدن دارد
این تن زخمیِ صد چاکِ به خاک افتاده
با سم اسب روی خاک کشیدن دارد؟
شاعر : حسین ایزدی
رسید وقت رسیدن به ضربه های کسی
شکست حنجره اما به زیر پای کسی
آهـــای خنجـــــر کهنه! نمی شود نبری؟
نمی شود که بمیرد کسی به جای کسی؟
کمی گذشت و هجوم دوباره ای آمد
ردا بـرای کسی شد، زره بـرای کسی
به روی نیزه نشستی و عرش مال تو شد
به پای نیـزه نشسته غم صدای کسی
فرشته هـا همه با هم به گریه افتادنـد
به مادرانه تــرین سوزه های های کسی
------------------------------------------------------------
شاعر : علیرضا لک
در آب جلوه کردی و موج عطش نشست
در من ظهور کردی و کردیم خود پرست
دست مرا گرفتی و چشم تو بسته شد
در خود خراب گشتم و بند دلم گسست
گفتم : مخواه سایه نشین علم شوم
این آفتاب ، مغز حرم را گداخته است!
روی فرات ، صورت در هم کشیده شد
تا موج های اشک به چشم تو حلقه بست
آیینه ای برای تماشا گذاشتم
سنگی رسید و صورت آیینه را شکست
دستی نمانده بود که مشکی زنم به آب
حالا به جای مشک بنوش از لب دو دست
شاعر : حجه الاسلام رضا جعفری
افتاد دست بلندي ، مشكي كه خالي خالي
پيش نگاه شريعه ، در همين جا ، اين حوالي
ظرفيت چشم او را ، كيفيت اين سبو را
هرگز نخواهيد فهميد اي ظرف هاي سفالي
اينجا همه تشنه هستند ، اين واقعيت ندارد
اين حرف ها را در آورد از خود فرات خيالي
خوردن ندارد بگوييد ، اين ميوه آبي ندارد
كي ديده سيراب گردد ، لب تشنه از مشكِ كالي
ديگر نمانده عمودي در خيمه ات تا بخيزي
دستي نمانده برايت تا چشم خود را بمالي
تو دست دادي و جايش يك مُشتِ پُر را خريدي
پس بالهايت گرانند بايد به بالت ببالي
گفتي برادر بيايد اين بوي سيب از حسين است
چشمي نداري ببيني : آمد ولي با چه حالي
گفتند : آيا عمو رفت ، گفتند و آنقدر گفتند
شايد جوابي بگيرن
ياابالفضل بودي علمدار سپاهم بودي همه پشت وپناهم
بودي اميدوتكيه گاهم ابالفضل (2)
ساقي وآب آور من اي اميرلشگر من
در حرم چشم انتظار تو نشسته خواهر من
يا ابالفضل عباس ابو فاضل ابالفضل (3)
ياابالفضل آيم به سويت قد خميده دارم به كف دست بريده
اي ساقي در خون طپيده ابالفضل (2)
اي علمدار دلاور گشتم آخر بي برادر
در كنار پيكرت بنشسته ام باديده تر
يا ابالفضل عباس ابو فاضل ابالفضل (3)
اي حسين جان هستي مرا مولي الموالي شرمنده ام از مشك خالي
ببين كه دارم من چه حالي برادر (2)
لحضه هاي آخرم شد غرق خون چشم ترم شد
ساقي طفلان خجل از روي طفلان حرم شد
اي برادر ادرك اخا مظلوم حسين جان (3)
شاعر : عابدین کاظمی
دوباره آمده از راه آن شب زیبا
شبی که هست ملقب به نام تاسوعا
به انتظار چنین شب نشسته اند همه
به دست صاحب آن دیده بسته اند همه
شبی که هردل عاشق به شورواحساس است
شبی که بر لب عشاق نام عباس است
خدا کند که نگاهی به ما کند امشب
تمام حاجت ما را روا کند امشب
گره گشایی هر کار با اباالفضل است
کلید قفل مهمات یا اباالفضل است
چه بارگاه عظیمی به کربلا دارد
رواق و گنبد و گلدسته ی طلا دارد
رواق و صحن طلایش عجب تماشائیست
ضریح و مضجع پاکش در اوج زیبائیست
خدا کند که به زنگار دل جلا بدهد
جواز رفتن ما را به کربلا بدهد
میان هاشمیان او بلند بالا بود
میان خلق ملقب به نام سقا بود
چو او به ساحت ارباب احترام نمود
از آن
دستی نبود تا که نگهدار من شود
چشمی نبود تا که مددکار من شود
جز مشک پاره پاره که بر روی خاک بود
چیزی نبود باعث آزار من شود
***
شاعر : عابدین کاظمی
میان نخل ها آواره بودم
فقط دنبال راه چاره بودم
از آن رو مشک بر دندان گرفتم
که یاد طفل در گهواره بودم
شاعر : عابدین کاظمی
پاشو از جا ای علمدار علم و تو دست نگهدار
پاشو ای پشت و پناهم تا نشه کسی خبر دار
بی تو خیمه می شه غارت به حرم می شه جسارت
اگه پا نشی اباالفضل زینبم می ره اسارت
یا ابوفاضل اباالفضل (4)
بیقرارم بیقرارم گره افتاده به کارم
نتونستم تا به خیمه مشک آبمو بیارم
رشته ی دلم گسسته با عمود سرم شکسته
اونجا مُردم تا که دیدم مادرت پیشم نشسته
یا ابوفاضل اباالفضل (4)
شاعر : عابدین کاظمی
دانلود سبک
ساقی با وفا برادر من ای علمدار و میر لشگر من
آمدم در برت قامت خمیده می چکد خون زدیده ی ترمن
غرق خون پیکر ـ چون من ـ کسی ندیده
یک طرف دست و ـ یک سو ـ مشک دریده
می زنم بوسه ـ من بر ـ دست بریده
منم برادر تو نشسته ام بر تو
چشمان خود را از چه بستی
باید که من ببرم تو را به سوی حرم
امید خیمه ها تو هستی
یا ابوفاضل مدد(2)ساقی کربلا اباالفضل(2)
***
ای عزیز دل زهرا و حیدر برزمینم ببین بی دست و بی-سر
من که ازکودکی نذر تو بودم دور رویت مرا گردانده مادر
در ره عشقت ـ دادم ـ دست و سرم را
از خجالت من ـ بستم ـ چشم ترم را
تو مبر سوی ـ خیمه ـ این پیکرم را
ز روی تو خجلم به جان و هم به دلم
آتش زده این مشک پاره
بگو
بیا ببین برادر ـ میان خون نشستم
ببین به راه عشقت ـ جدا شده دو دستم
آمده در کنارم ـ مسافر مدینه
دستی به تن ندارم ـ تا که نهم به سینه
شاعر : عابدین کاظمی
دانلود سبک
برادرم ز چه در خون نشسته ای تو
پشت مرا از غم خود شکسته ای تو
تویی علمدارم تویی سپه دارم
بگو که جسمت را چگونه بردارم
مدد ابوفاضل (4)
اخا حسین تویی مولی الموالی من
بوسه مزن تو بر این دست خالی من
نشسته تیر کین به چشم مست من
به راه عشق تو فتاده دست من
مدد ابوفاضل (4)
شاعر : عابدین کاظمی
دانلود سبک
دستی افتاد ز تن، دست دگر یاری کن
گرچه بی تاب شدی خوب علمداری کن
مشک! نومید مشو، تا به حرم راهی نیست
تو در این معرکه ی درد مرا یاری کن
تیر! در چشم برو، لیک سوی مشک میا
به هوای سر زلفش تو هواداری کن
تیر بر مشک نه، بر این جگر تشنه نشست
عشق! ساکت منشین با دل من زاری کن
چشم! دیدی علم و مشک به خاک افتادند
قطره ی اشک تو در غربت من جاری کن
بانوی تشنه لبان! دست روی سینه مَنِه
لااقل بهر من سوخته دل کاری کن
آب را تا به در خیمۀ اصغر برسان
بعد آن بر من بی دست عزاداری کن
شاعر : سید محمد جوادی
مجلس سی و سوم:
شهادت حضرت اباالفضل (ع)
مرا امام انس و جان گفته اند
مهدی صاحب الزمان گفته اند
وارث خون شهدا، مهدی ام
منتقم خون خدا مهدی ام
خون خدا جد نکوی من است
حضرت عباس عموی من است
عموی من ماه بنی هاشم است
عموی من کرامت دائم است
عموی من حسین را یار بود
خادم و سقا و علمدار بود
عموی من تاکه به تن داشت دست
چشم ز یاری امامش نبست
عموی من صورت نورانی اش
شسته شده ز خون پیشانی-اش
دو چشم او دو چشمه ی اشک بود
تمام ثروتش همان مشک بود
حیف که بند دلش از هم گسیخت
تمام آرزویش به بر خاک ریخت
حیف که چشمش هدف تیر شد
دو دست او جدا ز شمشیر شد
« حاج غلامرضا سازگار»
«اللهم اجعلنی من انصاره و اعوانه و الذابین عنه
