حقیقت تو کجا ،قصه و فسانه کجا
دلیری تو کجا ، رستم زمانه کجا
امیر لشگر ارباب مهربان عباس
رشیدی تو کجا ، قبر کودکانه کجا
شاعر : مهدی عظیمی
مرد بود، اما دلی سرشارِ از احساس داشت
در ادب، نسبت به مولایش حسین وسواس داشت
گرچه او عباس بود و مادرش ام البنین
غرق خون در علقمه سر روی پایِ یاس داشت
شاعر: امین بهاری زاده
(حق نگهدار برادر)2 دیگه به من نگو علمدار برادر
دیگه خودت علم رو بردار برادر برادر
آقا گره نکن و نگو وای از دل
فداری اون دلت این جون ناقابل
یه جوری به هم ریختن، کل این فاضل
هر جور بچینیم نمیشه ابوفاضل
شرمندتم آقا، ببین میخام پا، بشم من از جا
ببینم اما، سر جاشون نیستتن اعضا وای وای
بنگر گفتم آقا، به ادرک اخا، ببخش یا مولا
زبانم شد وا، به اذن مادرت زهرا وای وای
یه عمری بود اقا، نگاهت می کردم، به چشم یک ولی
(یه مولا یه سورور)2
حال که مادرت پسر صدام زده
منم صداش زدم (فدای تو مادر)2
حالا که اومدی بیا یه کاری کن
که جون بگیرم این (نفس های آخر)2
بیا بخون و پا نماز چشم من
تا که ببینمت (یه چشم برادر)2
(ح
یا قمر العشیرة ، یا ساقی العطاشا
وَانقَطَعَ رَجایی ، ای حیدر کربلا
ای عزیز خدا
دست تو شد جدا
در راه اسلام ، در راه اسلام
******
تمامی هست تو ، قربانی دلبر شد
پیکر تو در راه ، دین خدا بی سر شد
داغت از حد فزون
جسم تو غرق خون
در راه اسلام ، در راه اسلام
شاعر : حاج امیر عباسی
دانلود سبک
(به سبک تا غم تو سینه می شینه)
تک یل ام البنینه
نور خدا رو زمینه
تکیه ی آسمون به دستش
دل همه عاشقا مستش
نور قمر ز نورشِه
عشق حسین غرورشه
سایه ی تو نشه ز سر کم
کاشفِ کرب هر دو عالم
******
یک تنه مثل یک سپاهه
برا حسین پشت و پناهه
چشمامش نگهبان حرم بود
مثل علی اهل کرم بود
ولی تو رو نظر زدن
به جای تیر تبر زدن
حسین کنار تو شکسته
فاطمه پیش تو نشسته
شاعر : حاج امیر عباسی
دانلود سبک
ای کاشف کرب دل ارباب
ای چاره ی این دلای بی تاب
تا پشت و پناهش تویی عباس
یک ذره نمیشه غصه احساس
تویی، امید اهل حرم
تویی، دوای چشم ترم
وای، عمو عمو ابالفضل
******
فریادِ ، عمو عطش ، بلنده
دیگه علی اصغر نمی خنده
وقتی توی خیمه قحطه آبه
مشغول دعا، لب ربابه
امید، خسته ها به شماست
بگو، آخر قصه کجاست
وای، عمو عمو ابالفضل
شاعر : حسین ایزدی
دانلود سبک
(به سبک بین دیوار و در واویلا)
گرچه لب تشنه‌ام سقّایم بیا ای سیّــد و مـولایم
واویلا واویلا واویلا
******
حاجت دل مـن روا شد دستم از پیکرم جدا شد
واویلا واویلا واویلا
******
شـدم ای مـاه بی‌قرینه خجـل از رباب و سکینه
واویلا واویلا واویلا
******
نور عشقی به سینه آید بـوی یـاس مدینـه آید
واویلا واویلا واویلا
******
چه ظلمی ز دشمن رسیده که قـدِّ مادرت خمیـده
واویلا واویلا واویلا
شاعر : حاج امیر عباسی
دانلود سبک
(به سبک ندیده شهر کوفه)
تو ای آئینه ی من شكستی و شكستم
ببین بی دستی تو چه كاری داده دستم
كسی هرگز مرا اینگونه جان بر لب ندیده
غمی هرگز حسینت را نكــرده قد خمیده
مرو عباس من
******
فلك حیران و مات مـرام و مذهب تو
دهد شرح وفایت ترك‌هـای لب تو
به دریا تشنه رفتی تشنه تر برگشتی عباس
بمیرم ای گلم لب تشنه پرپـر گشتی عباس
مرو عباس من
******
گر از جـا برنخیزی بدان كارم تمامست
ببین خیل حـرامی روان سوی خیامست
بود تا فرصتی باقی ز جــا خیز ای برادر
مبادا دست نامحــرم ببندد دست خواهر
مرو عباس من
شاعر : حیدر توکل
دانلود سبک
دلم مستِ نگاه تو شده غمگین برای تو
آب دریاها ، تا ابد محزون
از چشای اشکت ، ابالفضل
دل اسیر مشکت
تو هستی تنها سپهدارم بمون پیشم ای علمدارم
میشه تنها ، بین این اعدا
خواهرت زینب ، میگه زیر لب ، یاورم ابالفضل
ببین ظهری إنکسر شبیه داغ پسر
شدم گریون ، از غمت محزون ، ای دوای دردم
وای ، بی تو برنگردم
ببین آه سردم ، ببین کوه دردم
چه جوری بی تو ابوفاضل سوی خیمه برگردم
علمدار من ، علمدار من ، علمدار من
******
شده صحرا سرای غم نکِش پاتو جلو چشمم
پشت من خم شد ، اشک نم نم شد
بارون نگاهم ، ابالفضل
پاشو تکیه گاهم
ببین قدم گشته خمیده پاشو دشمن داره می خنده
ببین خیمه ، بی علمداره
دیگه مردی نیست ، تا نشه غارت ،
اگر به خیمه، آید عمویم من دیگر از آب، حرفی نگویم (2)
بابا ز میدان آمد و سقا نیامد (2)
سقایِ طفلان، جان برادر دستت جدا شد، ار کین ز پیکر (2)
از جا برادر، بر خیز بنگر (2) از تشنه کامی، غش کرده اصغر
بابا ز میدان آمد و سقا نیامد (2)
ای کاش از اول، من مُرده بودم تا نامی از آب نبرده بودم
دیدم عمویم بشکسته دل بود هنگام رفتن از من خجل بود
بابا ز میدان آمد و سقا نیامد (2)
سقای طفلان، میر سپاهم بودی برادر، پشت و پناهم
از تن جدا شد، آن دستهایت در خیمه طفلان در انتظارت
بابا ز میدان آمد و سقا نیامد (2)
میان نا امیدی ها امید ما ابوفاضل
دوباره آمدم با دست خالی یا ابوفاضل
تمام سال را در انتظار امشبی بودم
پس از یک سال امشب کار دارم با ابوفاضل
نه تنها من ، میان روضه هایت اشک می ریزند
برایت ارمنی ها و مسیحی ها ابوفاضل
فدای تو سر و جانم چه بی اندازه مظلومی
میان دشمنان تنها ترین سقا ابوفاضل
منم صحرای خشکیده به امید نگاه تو
تویی دریا تویی دریا تویی دریا ابوفاضل
قامت باباجون خمیده شد باورم نمیشه
دستای عموجون بریده شد باورم نمیشه
چشای خوشگلش دریده شد باورم نمیشه 2
می زنم صدا عمو جونو کشتند دیگه بچه ها عمو جونو کشتند
مثل مرتضی عمو جونو کشتند 2
مردای کوفه آفتابی میشن اینجا برای دزدی و غارت
گوشواره ها رو زود در بیارین دیگه رسیده وقت اسارت
ذکر لب خیمه ها وای وای وای اباالفضل
رقیّه می زد صدا وای وای وای اباالفضل
******
ببین علی خوابش نمی بره العطش عموجون
ناله غم هر کبوتره العطش عموجون
شراره ی آه یه دختره العطش عموجون 2
مادری داره لالایی می خونه انگار آخره قصه رو می دونه
قلبش از غم لب علی خونه 2
مادر پریشون، با بوسه روی، لبهای اصغر، مرهم میذاره
قصه می خونه،
تو میری پشت سرت حرم به هم می ریزه
صاحب پرچمی، لشگرم به هم می ریزه
ضربان قلب مضطرم به هم می ریزه
توی آسمون غربتم بمون ای قمرم
تکیه گاه من نرو ببین شکسته کمرم
ای امان نامه ی خیمه ها بمون برادرم
من فدای غیرتت ماه مودب داری میری میرسه جون من بر لب
کاشف الکرب من و معجر زینب
وای 3 أخا
********
تا عمود و نیزه خوند فاتحه ی دریا رو
دست افتادت گرفت تا دامن زهرا رو
ناله أدرک أخای تو گرفت صحرا رو
اومده تیری و راه نگاتو می بنده
پاشو که دشمن داره به اشک من میخنده
من خجالت زدمو تو هم ز من شرمنده
من خجالت زده دست بریدم تویی شرمنده از لب های خشکیدم
کمرم خم شد تا تو رو این طور دیدم
وای 3 أخا
شاعر : محسن حنیفی
پاشو علمدارم امید خیمه گاهی عباس
تو روز روشن برا من مثل ماهی عباس
یادته گفتم (یک تنه یک سپاهی عباس) 2
دستات از تن جدا شده ولی نذار تنها من رو با خنده های روزگار
پیش لشگر من و به زانو درنیار
ای وای ای وای (ابوفاضل)6
*****
چقدر سخته از نگاه تو دل بریدن
رو سرت ساقی جای زخم عمود و دیدن
از اینا سخت تر (عمود خیمتو کشیدن)2
عباس تازه دیده بودم داغ جوون ماه ابرو کمون قدم شده کمون
تو از حالا رقیه رو اسیر بدون
ای وای ای وای (ابوفاضل) 6
*****
تو که به من عمری گفتی یا سیدی، دلاور
چی شدش این بار صدا کردی منو برادر
نکنه بوده به (سر بالین تو مادر)2
تشنه هستی کنار آب همین غمه داغ لبهات مونده رو آب علقمه
ای دلب
باید که فکر چاره ای برای چاره ساز کنی
ندیده بودم تا حالا پاتو جلوم دراز کنی 2
برادر مودّبم بیا و دیگه سخت نگیر
تو عشقِ هم خون منی، منو صدا نکن امیر 2
پهلوون! بیا خیمه ها، آخه چه وقت خوابه؟!
منتظر توی خیمه ها ببین چشمای ربابه 2
سقا، تو خیمه ها، غوغاست، از وقتی که، پرچم، افتاد رو خاکا
پاشو، ای با ادب، پیچید، تو علقمه، انگار، شمیم زهرا
سکینه میگه دل پرِ درده
من نمیخوابم تا برنگرده
جانم اباالفضل 4
******
نخل رشید علقمه شبیه یک نهال شده
اوضاع نامرتبت برای من سوال شده 2
نمیتونم ببینمت، بوسیدنت خیال شده
سخته تا خیمه بردنت تشییع تو محال شده 2
ساقی همه خیمه ها! بگو ای مه جبینم
من چطور تن پارتو کنار هم
دريا داره موج بلا قلبش داره حول و ولا
امون از دل سقا 2
بهر آب حيات مي ره سوي فرات 2
ميون دستاش اميد آخر خيمه هاس
به ياد قول بردن آب برا بچه هاس
ياد خون خداس
جونم فدات ابوفاضل عباس 3
****
واي از غم و فاصله ها چشم خون و دست جدا
امون از دل سقا 2
دشمن در پيچ و تاب مي گه با اضطراب 2
اگه كه دستي نداره باز پور حيدره
كه مشك آب و داره با دندوناش مي بره
ولله شير نره
جونم فدات ابوفاضل عباس 3
****
واي از لب خشك و وفا مشك و تير و خوف و رجا
امون از دل سقا 2
قلبش شد نااميد آهي از دل كشيد 2
آخه خدايا نَبر ازم ديگه آبرو
اگه برم باز خيمه ميگن گلا: پس عمو
مشك آب تو كو؟
جونم فدات ابوفاضل عباس 3
****
*************
آسمون حسین/ پر ستاره شدی
ای پناه حرم/ بی مناره شدی
بی سر و سامون شدم تا شدی قطع الیمین
شد شکسته قامتم تو شدی نقش زمین
تو کأنَّ هارون - من کأنَّ موسی
پیش پای طفلم - وا نمیشه دریا!
ساقی العطاشا 4
بچه ای تو حرم / هی زبون میگیره
که سر تو بره / قول تو نمیره
فوق ایدیهم تویی چون یدالله منی
پس چرا تو علقمه داری پرپر میزنی
هر قدم تا اینجا - اشک من چکیده
دیده هاتو واکن - فاطمه رسیده
ساقی العطاشا 4
ای پناه حسین / تکیه گاه حسین
افتاده علمت / سر راه حسین
قلبمو آتیش زدی ای پناه خیمه ها
تا زدی تو ناله ی یا أخا أدرک أخا
بی تو خیمه میشه - غصه دار و دلگیر
دستای رقیه - میره بین زنجیر
ساقی العطاشا 4
عاشقی می خونه
گل پرپر روی زمینی ابوفاضل همه هست ام بنینی ابوفاضل
ای علمدار سپاهم ای همه پشت و پناهم
من تو را محو نگاهم خیز و از جا کن نگاهم
*****
من به قربان ادب تو ابوفاضل می چکد اشکم به لب تو ابوفاضل
چشم مستت را ببوسم هر دو دستت را ببوسم
بر زمین افتاده هستت همه هستت را ببوسم
*****
به فدای قطره اشکت ابوفاضل به فدای گریه مشکت ابوفاضل
مکنی از من کناره خیمه ها را کن نظاره
به گمانم مرده دیگر اصغرم در گاهواره
*****
دیدنی باشد علم تو ابوفاضل دست از پیکر قلم تو ابوفاضل
غربتم را می پسندند بی تو بر اشکم بخندند
مشو راضی ای یل من دست زینب را ببندند
*****
آفتاب من روی بام است ابوفاضل کار من بعد از تو تمام است ابوفاضل
دیده بگشا که دلم غرق تمنا شده است
دیده بگشا که حسین بی کس و تنها شده است
دیده بگشا و ببین پشت مرا خم کردی
لشکرم بی علم و ساقی و سقا شده است
خیره مانده به رهت چشم ارباب و اصغر
مثل هاجر بنگر راهی صحرا شده است
داده پیغام رقیه،که عمو جان بر گرد
زندگی بی تو برایم غم عظما شده است
دیده بگشا و ببین علقمه عطراگین است
بنگر زائر تو حضرت زهرا شده است
شاعر : روح اله گائینی
یادم میاد قدیما،با چشمای پر از اشک
مادر برا سقایی،می داد به دستم یه مشک
مادر با اشک چشماش،مشک پر از آب می کرد
گریه بی امونش،دلم رو بی تاب می کرد
مادر برا قصه ای با شور و احساس می گفت
از ساقی کربلا،حضرت عباس می گفت
می گفت توی کربلا،وقتی که قحط آب بود
از شدت تشنگی،دلها همه کباب بود
عمو می خواست برای،بچه ها آب بیاره
آخه خودش می دونست،علی طاقت نداره
مشک رو دوشش گذاشت،اومد کنار دریا
می خواست که آب بیاره می گفت مدد یا زهرا
با این که لب تشنه بود،ولی خودش آب نخورد
مشک پر از آبش،به سوی خیمه ها برد
میون راه نامردا،دستاشو کردن جدا
مشک به دندون گرفت،اومد سوی خیمه ها
تیر خلاص کوفی،اومد به مشک آب خورد
انگار
زجا برخیز ای علمدارم – ببین سقا و سردارم- که دست خود بر کمر دارم
نه آن طاقت که جسم زهم پاشیده بر دارم
نه آن نیرو به زانویم که رو سوی حرم آرم
نداری دیده تا با آن ببینی حال زارم را
نداری دست تا با آن گره بگشایی از کارم
شدم تنها اندرین صحرا ؛ می کشد من را؛ خنده اعدا (2)
بیا مولا بیا آقا- بیا ای زاده زهرا – که گردیده دیدنی سقا
بیا بنشین کنار من که همچون گل کنم بویت
سر من را برادر جان بنه بر روی زانویت
نه دستی مانده تا آنرا بروی سینه بگذارم
نه چشمی تا که یک لحظه تماشا من کنم رویت
شدم تنها اندرین صحرا ؛ می کشد من را؛ خنده اعدا (2)
شاعر : محمدحسن بیات لو
ساقی و سردارم یاور و غمخوارم
از زمین جسمت را من چه سان بردارم
بر روی من دیده بستی
از غم خود قامت من را شکستی
ابالفضل (4)
گشته بر روی من بسته راه چاره
از خجالت آبم کرده مشک پاره
ای حسین جان جان طفلان
پیکرم را سوی خیمه برمگردان
ابالفضل (4)
بر مشامم آمد بوی یاس نیلی
در برم نشسته یار خورده سیلی
آن حزینه خسته سینه
قد خمیده آمد از شهر مدینه
ابالفضل (4)
شاعر : عابدین کاظمی
دانلود سبک
زجا برخیز ای علمدارم – ببین سقا و سردارم- که دست خود بر کمر دارم
نه آن طاقت که جسم زهم پاشیده بر دارم
نه آن نیرو به زانویم که رو سوی حرم آرم
نداری دیده تا با آن ببینی حال زارم را
نداری دست تا با آن گره بگشایی از کارم
شدم تنها اندرین صحرا ؛ می کشد من را؛ خنده اعدا (2)
بیا مولا بیا آقا- بیا ای زاده زهرا – که گردیده دیدنی سقا
بیا بنشین کنار من که همچون گل کنم بویت
سر من را برادر جان بنه بر روی زانویت
نه دستی مانده تا آنرا بروی سینه بگذارم
نه چشمی تا که یک لحظه تماشا من کنم رویت
شدم تنها اندرین صحرا ؛ می کشد من را؛ خنده اعدا (2)
شاعر : عابدین کاظمی
دانلود سبک
عباس ،یکی نیست کمک کنه بلند شم از جا
عباس،تا که افتادی زمین افتادم از پا
عباس،علم ات روی زمین افتاده سقا
گشتی، زائر فاطمه
عباس ،تو در این علقمه
سهم ،قلب من ماتمه
ادرک یا اخا یا حسین
********
عباس ،بعد تو دیگه حرم حرم نمی شه
عباس ،غرق در خونی و باورم نمی شه
بعد از، تو کسی پناه لشکرم نمیشه
عباس ،دشمن ام بی حیاست
فکر ،غارت خیمه هاست
چشمم، از غم تو دریاست
ادرک یا اخا یا حسین
********
پاشو ،آبرومو بخر ای برادر من
پر شد ،از صدای هلهله دو رو بر من
عباس ،هم دلم شکسته شد هم کمر من
بعد از، تو دگر مضطرم
بنگر ،بی کسی و یاورم
آه از، بی کسی حرم
ادرک یا اخا یا حسین
وای که چقدر تیر به تنت نشسته-دلم شکسته
استخون فرق سرت شکسته- دلم شکسته
خون جلوی دید چشاتو بسته-دلم شکسته
داداش بگو کی دستاتو بریده
از غم تو قامت من خمیده
لحظه ی بی کسی من رسیده
رنگ از رخ داداش تو پریده
می خوای بلند شی اما نمی تونی
ادب نکن که منو می سوزونی
خون از تو رفته زنده نمی مونی
((پاشو علمدار علمدار حرم))
بی تو دیگه کار حرم تمومه-کارم تمومه
جون دادن بعد تو آرزومه-کارم تمومه
زندگی زینب دیگه چه شومه-کار تمومه
اگه بری حسین میشه بیچاره
دارن به خیمه می کنند اشاره
میخوان بیان سراغ گوشواره
نذار که زینبم بشه آوره
نرو که داداش زینب اسیر میشه
سه ساله من از غصه پر میشه
خدا نکرده خار و حقیر میشه
((پا
يا اخا ادرک اخاک افتاده ام به روي خاک
بيا که تا اين دم آخر ببينمت يک بار ديگر
مظلوم حسين مظلوم حسين جان
اي نور چشم فاطمه بيا به سوي علقمه
ببين که من در پيچ و تابم لب تشنه در کنار آبم
مظلوم حسين مظلوم حسين جان
خواندم اگر برادرت آمد کنارم مادرت
زائر زهراي بتولم کرده به فرزندي قبولم
مظلوم حسين مظلوم حسين جان
يک سو فتاده مشک من يک سو چکيده اشک من
ببين خجالت کرده آبم شرمنده از طفل ربابم
مظلوم حسين مظلوم حسين جان
از غصه پر شد سينه ام شرمنده از سکينه ام
تا زنده هستم اي حسين جان مرا به خيمه بر مگردان
مظلوم حسين مظلوم حسين جان
مولا تويي من بنده ام از روي تو شرمنده ام
مزن تو اي مولي الموالي بوسه بر اين
اي بسته بر زيارت قد تو قامت آب
شرمنده مروت تو تا قيامت آب
در ظهر عشق عكس تو لغزيد در فرات
شد چشمه حماسه زجوش شهامت آب
دستت بموج داغ حباب طلب گذاشت
اوج گذشت ديد و كمال كرامت آب
بر دفتر زلالي شط خطّ لانوشت
لعلي كه خورده بود زجام امت آب
لب تر نكردي از ادب اي روي تشنگي
آموخت درس عاشقي و استقامت آب
ترجيع درد راز گريزي كه از تو داشت
سرميزند هنوز به سنگ ندامت آب
از نقش سجده كرده نخل بلند تو
آيينه‌اي است خفته در آه ملامت آب
سوگ‌تر از صخره چكيده قطره قطره رود
زين بيشتر سزاست به اشك غرامت آب
از ساغر سقايت فضلت قلم كشيد
گسترد تا حريم تفضل زعامت آب
زينب(س) حسين(ع) را به گل سرخ خون شناخت
بر تربت تو بود نشا
من شير سرخ بيشه فتح المبينم
عشق حسين و هستي ام البنينم
من ناز شصت غزوه هاي خون و عشقم
عباسم و پور اميرالمؤمنينم
من ترجمان لا فتي الا عليم
انا فتحنايم لك فتحاً مبينم
من برق شمشير شه خيبر گشايم
دارم دو دوست حيدري در آستينم
من ساقي عشق مدينه تا فراتم
آزاد مرد مكتب حق اليقينم
من فارغ التحصيل فرهنگ وفايم
خدمت گذار با صفاي كربلايم
من باغبان اله هاي داغدارم
من خيمه هاي نينوا را پاسدارم
من قافله سالار اردوي حسينم
در علقمه لا سيف الا ذوالفقارم
من خاتم انگشتر نهر فراتم
با تشنگي من الفتي ديرينه دارم
من حيدر خيبر گشاي كربلايم
من شير مرد تكسوار كار زارم
من دستهايم را به زهرا هديه دادم
اما از اين هديه ز زين
شرم مرا به خيمه طفلان كه مى برد ؟
مشك مرا به خيمه سوزان كه مى برد ؟
ادرك اخا سرودم و ناليده ام ز دل
اين ناله را به محضر سلطان كه مى برد ؟
سقا به خون نشست و علم بر زمين فتاد
با دختران خبر ز مغيلان كه مى برد ؟
دستم فتاد و پنجه دشمن گشوده شد
اين قصه را به موى پريشان كه م ىبرد ؟
دشمن به فكر غارت و معجر كشى فتاد
اين شرح را به طفل هراسان كه مى برد ؟
اين غصه سوخت جان مرا صد هزار بار
سادات را به ناقه عريان كه مى برد ؟
شاعر : محمد سهرابی
دریا تمام سوز لبش را به آب داد
صحرا به تشنگان قدح آفتاب داد
مردی سوار اسب بهب دیا سلام کرد
باران نیزه بود که او ار جواب داد
آهسته از برابر من تشنه می گذشت
مردی که خویش را به دم التهاب داد
صحرا ز نیزه های عطش خیز آفتاب
خود را به دست مرحمت آن جناب داد
اسبش تمام حادثه را شیهه می کشید
چون تکسوار معرکه را از رکاب داد
شاعر : عباسعلی اویسی
