اشعار حضرت ابوالفضل العباس (ع)

منم مست اباالفضل، وپا بست اباالفضل
وجودم شده موجود؛ از آن هست اباالفضل
همه عالم و آدم
طفیلی شده از هست اباالفضل
اباالفضل همه بود و نبودم
همان اصل وجودم
سویش روی سجودم
همه راز و نیازم؛ همه سوز و گدازم
شده ذکر نمازم
منم حلقه به گوشش
منم خانه به دوشش
منم مُحرم کویش
منم عاشق رویش
منم مست سبویش
منم دیده به سویش، منم بسته به مویش
منم عاشق آن حجب و حیایش
منم عاشق آن صحن و سرایش
و در حسرت ایوان طلایش
که در آزوی دیدن آن کرببلایش
که من هر چه که گشتم
به مکه؛ به مدینه
ندیدم که ندیدم
مکانی به صفای حرم و صحن و سرایش
عجب حال و هوایی
عجب صحن و سرایی
عجب کرببلایی
به یک سو بنگر بارگه و مضجع شش گوش
که برده ز سر

• چهارشنبه
• 30
• مهر
• 1393
• ساعت
• 15:26
• نوشته شده توسط
• علی

چرا در همه عالم، ز نسل علی و حضرت خاتم
اباالفضل یکی بود و یکی هست
چرا در کرم و فضل، که بسیار بود در همه تاریخ
مسلمان و یهودی و مسیحی
اباالفضل یکی بود یکی هست
همه عالم و آدم شده مست اباالفضل
و پابست اباالفضل
علی بوسه زده دست اباالفضل
ولی کرب و بلا دست اباالفضل جدا شد
دلش غرق نوا شد
و در علقمه ذکر لب او ادرک اخا شد
حسین آمده میدان
پریشان پریشان
به یک سو به خدا مشک دریده
به یک سوی دگر دست بریده
عجب لحظه ی تلخی
حسین آمده بالین برادر
شده صحنه ی محشر
چه خاکی شده بر سر
تو ای دلبر و دلدار، علمدار، سپهدار، وفادار
چرا در بدنت دست نداری
چرا کاشف کربم، تو بی صبر و قراری
بگوید به حسین به علی ساقی تشنه
همان

• چهارشنبه
• 30
• مهر
• 1393
• ساعت
• 15:28
• نوشته شده توسط
• علی

مشک از فرات چشم ترت اشکبار شد
دریا به احترام لبت روزه دار شد
روزی که چشمهای سیاهت طلوع کرد
خورشید از ریاست برکنار شد
ماه قبیله قصه سقاییت چه بود
"صحرا پر از ستاره دنباله دار " شد
رفتی و بر نگشتی نزد ستاره ها
برگشتنی ترین ورق روزگار؛ شد
از جای جای زخم می جوشد این غریو
عباس وقف تشنه گی شیر خوار شد
دریا در آرزوی لبت جزر و مد گرفت
تو بی تفاوتش شدی او شرمسار شد
از ناودان زخم تو خورشید می چکید
ای خانه زاد نور ز خونت بهار شد
تا سر رسید عمود به دست ابن ملجمی
محراب کوفه در نگهت آشکار شد
در این نماز سرخ دگر وقت سجده است
سجاده هم برای تو چشم انتظار شد
جبریل بازوان علی را گرفت و گفت
مردم! دوباره شیر خدا ز

• چهارشنبه
• 30
• مهر
• 1393
• ساعت
• 15:35
• نوشته شده توسط
• علی

تو اوج نگاهت، خدا رو می بینم
تویی صبر و تابم، کنارت می نشینم
شدی مثل بابا، سرت غرق خونه
شریعه کنارت، تعزیه می خونه
اباالفضل العباس(4)

صدای غریبیم، تو صحرا پیچیده
رسیدم کنارت، ولی با قد خمیده
شنیدم با صورت، رو خاکای صحرا
زمین خوردی انگار، پیش چشم زهرا
اباالفضل العباس (4)

ببین اهل خیمه، چه خشکه لباشون
هنوزم امیده، میون نگاشون
عمود دلم رو، اگر چه شکستی
به عشق برادر، چشاتو نبستی
اباالفضل العباس(4)

شاعر : علی محلاتی

دانلود سبک

• چهارشنبه
• 30
• مهر
• 1393
• ساعت
• 19:15
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

خورشیدی و به وقت طلیعه
راهی شدی به سمت شریعه
پشت و پناه تو می شه عباس دعای خیمه
ایشالا که آب بیاری آخر برای خیمه
گلای خیمه مون دیگه آروم ندارن
خدا کنه تا می رسی دووم بیارن
همه می گن عمو می ره که آب بیاره
حرفی که می زنه عمو نشد نداره

ولی امید من ناامیده
شد قامت شکسته م خمیده
وقتی که دیدم تو صحن چشمات بارش اشکو
به روی خاکا دست بریده صدپاره مشکو
همینکه عطریاس توی علقمه پیچید
بعدش صدای ناله ی فاطمه پیچید
بعد تو فکر غارته لشکر کوفه
آماده ی جسارته لشکر کوفه

شاعر : اسماعیل شبرنگ

دانلود سبک

• چهارشنبه
• 30
• مهر
• 1393
• ساعت
• 20:20
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

دل منو از جا کنده / خدافظی آخرت
بیا و رحمی کن عباس / به ناله ی برادرت
سقا / بااین چشای خسته م ، چشم انتظارت هستم
اسیر اضطرابم
دیگه / خوشی برام محاله ، دلنگرون حال
شش ماهه ی ربابم
دیدم // همنشین غم و دردی ابالفضل
برو // ولی قول بده برگردی ابالفضل
بااین // رفتنت دلو خون کردی ابالفضل
برو
( پناه اهل زمین ، تک یل ام بنین )
پیش چشم من افتاده / به روی خاک مشک و علم
شدِش زیارتگاه من / هر جا که بود دست قلم
ای وای / صد پاره شد تن تو ، خونیه پیرهن تو
بارون غم گرفته
ای وای/ به عشق ساقی و مشک ، میون خیمه بااشک
رقیه دم گرفته
عمو//از دوری تو خیلی بی شکیبم
بیا // بدون تو بی یاور و حبیبم
خودت // می دونی بعد تو

• چهارشنبه
• 30
• مهر
• 1393
• ساعت
• 23:24
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

محبوب حسين،ساقي خسته ي او
محراب دعا ابروي پيوسته ي او
مي ماند علي ميان گهواره ، اگر
مي داد مدد بازوي بشكسته ي او

شاعر : اصغر چرمی

• جمعه
• 2
• آبان
• 1393
• ساعت
• 20:13
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

ای در شب گیسوی تو مهتاب گرفتار
دریا شده بعد از تو به گرداب گرفتار

گیرایی می از نفس شعله ور توست
در هرم لب توست می ناب گرفتار

عالم به نوا آمد و بیدار نبودند
مردان ستم پیشه ی در خواب گرفتار

یک مشت فلان بن فلان بن فلانند
این لشکر مغرور به القاب گرفتار

این ظاهر امر است ببین اهل حرم را
لب تشنه، مصیبت زده، بی تاب، گرفتار

تصویر رباب است و لب تشنه ی اصغر
عکسی که شده در قفس قاب گرفتار

این تیر چه تیریست که گردانده علی را
چون ماهی افتاده به قلاب گرفتار

لب تشنه ی لبهای تو شد آب و ندیدند
در برکه ی دستان تو شد آب گرفتار

مژگان تو تعقیب نماز شب قدر است
ای در خم ابروی تو محراب گرفتار

از بس که بلند است

• سه شنبه
• 6
• آبان
• 1393
• ساعت
• 15:04
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

تصور کن کبوتر تشنه و بی بال و پر باشد
و با بال و پر مجروح در فکر سفر باشد

تصور کن پسر آبی بخواهد از پدر اما
پدر م با لبانی تشنه مانند پسر باشد

کسی که ساقی اهل حرم گردید و راهی شد
چگونه لحظه ای از یاد طفلان بی خبر باشد

کنار رود می گرید نمی نوشد ولی از آب
رهاوردش از این دریا همین چشمان تر باشد

حدیث ماه پشت ابر را اهل حرم خواندند
همان ماهی که در هر اشک او صدها قمر باشد

عمود خیمه افتاد و رقیه گفت بی تردید
که الان اِنکسر ظهری به لبهای پدر باشد

غروب دستهای او طلوع غارت خیمه
و باید بعد از این خواهر مهیای سفر باشد
□
قوی و پهلوان، نام آور و جنگاوری بی دست
چرا با این قد و بالا مزارش مختصر باشد

شا

• سه شنبه
• 6
• آبان
• 1393
• ساعت
• 15:13
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

سردارم، اي ميرِ سپاهم، رفتي تكيه گاهم
ساقيّ ِ، بي دستم برادر، ماهِ خيمه گاهم
غرقِ خون شد چرا، ذوالفقارِ نگاهت
خيز و بنگر عدو، مي كند قصدِ غارت 2
واويلا واويلا ابوفاضِل اَباالفضل 2
ماه من، چشمانت پر از خون، گشته یاور من
دیدار، مشک پاره ی تو، آمد مادر من
ای سپهدار من، که فتادی ز مرکب
مضطر ماندم ببینِ ...، چه بگویم به زینب؟
واويلا واويلا ابوفاضِل اَباالفضل 2

شاعر : حسین خدایار تهرانی

دانلود سبک

• چهارشنبه
• 7
• آبان
• 1393
• ساعت
• 13:25
• نوشته شده توسط
• علی

ای ماهِ شب رقیه
از چه بین خاک و خون تپیده ای تو
در راهِ ، قرآن برادر
این همه تیر به جان خریده ای تو
وای، ای امید سپاهم ـ بعد تو بی پناهم
وای، ای برادر نظر کن ـ بر من و سوز و آهم
عباس اباالفضل
برخیز و ببین پس از تو
شده ام تنها میان خیل دشمن
دست تو جدا ز پیکر
فرق تو شکسته با عمود آهن
وای، ای علمدار زینب ـ حامی و یار زینب
وای، بر رهت مانده اکنون ـ چشم خونبار زینب
عباس اباالفضل
امّید و پناهم عباس
بعد تو من شده ام بی کس و تنها
برخیز و بگو که اینک (اکنون، حالا)
چه کنم با خنده ی لشکر اعدا
وای، هستیِ من تو هستی ـ از چه رو دیده بستی
وای، من کسی را ندارم ـ کمرم را شکستی
عباس اباالفضل
گو بر من (برگو چه)

• چهارشنبه
• 7
• آبان
• 1393
• ساعت
• 20:19
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

علمدارم، خدای غیرت حرم
بدون تو، چه جور تا خیمه ها برم
دعات گرفت، آخر رسیدی به مراد
داره بوی، چادر مادرم میاد
بگو داداش، از صورت کبود
نگو هنوز، چادرش خاکی بود
چطور گرفت، این سر و دامنش
وقتی که رفتی به سجود
با وفا، پاشو قدم خمیده
داداش حسین، عباس به آرزوش رسید
نمرد و آخر حضرت مادر و دید
گفت بگو، به حسین من با اشک و آه
منتظرم باشه تو خاک قتلگاه
راستی چرا، قامت خمیده بود؟
رو صورتش، جای کشیده بود؟
خوب فهمیدم، چرا داداش حسن
جون به لبش رسیده بود!
واویلا، بابام علی چی کشیده

شاعر : عبدالله باقری

دانلود سبک

• چهارشنبه
• 7
• آبان
• 1393
• ساعت
• 20:50
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

ﺑﺮاﺩﺭ ﻣﻦ ﭘﺎﺷﻮ ﺧﻴﻤﻪ ﺑﻲ ﭘﻨﺎﻫﻪ
ﭘﺎﺷﻮ ﺧﻮاﻫﺮﺕ ﺑﺎ ﺭﻗﻴﻪ ﭼﺸﻢ ﺑﺮاﻫﻪ
ﭼﺸﻤﺎﻱ ﺩﺷﻤﻦ به ﻋﻠﻢ ﺗﻮﺳﺖ
ﭘﺎﺷﻮ كه ﺯﻳﻨﺐ ﺗﻮ ﺣﺮﻡ ﺗﻮﺳﺖ
ﺗﺎﺏ و ﺗﻮاﻧﻢ اﻱ ﻫﻤﻪ ﺟﺎﻧﻢ ﻋﻠﻢ ﺗﻮ ﺑﺮ ﺯﻣﻴﻦ
ﺑﺮﻡ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻲ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺧﻴﻤﻪ اﻱ ﻳﻞ اﻡ اﻟﺒﻨﻴﻦ
ﻳﺎ اﺑﻮ ﻓﺎﺿﻞ 2 ﺳﺎﻗﻲ ﻛﺮﺑﺒﻼ
اﻱ ﭘﻨﺎﻩ ﻣﻦ ﺧﻴﻤﻪ ﺑﻲ ﺗﻮ ﭘﺮ ﺩﺭﺩﻩ
ﺭﻗﻴﻪ ﺩاﺭﻩ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺻﺪاﺕ ﻣﻴﮕﺮﺩﻩ
ﻣﺎﻩ ﻣﻨﻴﺮﻡ ﻗﻤﺮ ﺯﻫﺮا
ﭘﺎﺷﻮ ﺑﺮاﺩﺭ كه ﻧﺮﻡ ﺗﻨﻬﺎ
ﺩاﺭﻥ ﻣﻴﺨﻨﺪﻥ ﻟﺸﮕﺮ ﺩﺷﻤﻦ ك ﺷﺪﻩ اﻡ ﭘﻴﺮ ﻏﻢ
ﺩﻭﺭﻡ ﻣﻴﺮﻗﺼﻦ ﻓﺮاﻣﻮﺵ ﻣﻴﺒﻨﺪﻥ ك ﺷﺪﻩ اﻡ ﺑﻲ ﻋﻠﻢ
ﻳﺎ اﺑﻮ ﻓﺎﺿﻞ 2 ﺳﺎﻗﻲ ﻛﺮﺑﺒﻼ
***************
اﮔﻪ ﻧﺮﺳﻴﺪ ﺧﻴﻤﻪ آﺏ ﻋﻴﺒﻲ ﻧﺪاﺭﻩ
ﺑﺮﻳﻢ ك ﻋﻠﻴﻢ ﺗﻮ ﺣﺮﻡ ﭼﺸﻢ اﻧﺘﻆﺎﺭه
ﻋﻤﻮﺷﻮ ﻣﻴﺨﻮاﺩ اﺻﻐﺮ ﺑﺎﺑﺎ
ﺣﺮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺪﻭﻥ ﺳﻘﺎ
ﻧﻔﺲ ﻧﺪاﺭﻡ چه ﺑﻴﻘﺮاﺭﻡ ﺑﺒﻴﻦ ﺩﻟﻢ ﺧﻮﻥ ﺷﺪﻩ
ﻗﺪ ﺭﺷﻴﺪﺕ ﺭﻭﻱ ﺳﭙﻴﺪﺕ چ ﺟﻮﺭﻱ ﮔﻠﮕﻮ

• پنج شنبه
• 8
• آبان
• 1393
• ساعت
• 06:05
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

پیچیده توی قلب حرم اتیش اهم
می بینم علم و دستت افتاده تُو را هم
شکسته کمر منو داغ تو ابوالفضل
پناه عالمم ولی بی تو بی پناهم
وای به خیمه های بی سید و سالار
وای به روزای بدون تو علمدار
پاشو پرچمت رو رو سرم نگهدار
ماه غرق به خون یابن ام بنین
شیر شیر خدا افتادی رو زمین
یا حسین یا حسین یا ابوالفضل

می مونه منو بی کسی و یه باغ پر یاس
می مونه یه جواب به حرف دختری حساس
می میره دخترم بدونه چی سرم اومد
پیچیده توی گوشم صدای این العباس
بعد تو غارت حرم کاری نداره
میاد تا قلب این حرم عدو سواره
گوشواره های دخترام و درمیاره
یا علی بگو و پاشو از رو زمین
ماه غرق بخون یابن ام بنین
یا حسین یا حسین یا ابوالفضل

شا

• پنج شنبه
• 8
• آبان
• 1393
• ساعت
• 06:36
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

به سبک حالا که من از حرم دورم

عباسم من / اهل پیکارم
دلخوشیم اینه / که علمدارم
تا همیشه شهسواری پسر فاطمه
منو داری غم نداری پسر فاطمه
آقا مدیون / مادر تو ام
بلاگردون / خواهر توام

عبدالصالح / غیرت اللهم
رونوشتی از / اسداللهم
وارث شیر حنینم ابوفاضل منم
خادم بیت الحسینم ابوفاضل منم
میریزم سرش / با قبیله ام
کسی بد بگه / به عقیله ام

کاشف الکرب / توی میدونم
با خود همواره / اینو میخونم
زاده ی ام البنینم مادرم فاطمه است
سربه دارم تا قیامت سرورم فاطمه است
علم حسین / توی دستمه
حب مادرش / همه هستمه

رنگ و روی / بچه ها زرده
طفلکی اصغر / دیگه غش کرده
العطش های سکینه منو بیچاره کرد
حال وروز خیمه هایت منو

• یکشنبه
• 11
• آبان
• 1393
• ساعت
• 13:54
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

با یاد عطـش در عـزلم زبـان گـرفتـه
از درد که حتـی آسمان باران گـرفتـه
خواندند تو را که کاشف و کرب دل ارباب
ارباب ببیـن پشـت سـرت قرآن گرفته
ای حرمت قول های مـردانه بـرو کـه
با رفتن تو قـلب ربـاب جـان گـرفتـه
راهی شده ای خرد کنی ساق عطـش را
بشکن پرو پـای عطـش تـوان گـرفته
سقاتویی و چشم حرم چشم بـه راهـت
گهواره ای از هـرم عطش تکان گرفتـه
وقتـی به دل آب زدی آب دلش ریخت
بیچاره فرات عشق تو را آسـان گرفته
در اوج امیری خـودت بودی و نـاگـاه
دیدی سه پری اجازه از شیـطان گرفته
ای قصه ی دست تو غم انگیز نمک گیـر
با رفتن تـو کـار حرم پایـان گرفتـه
تیری که نهان شد وسط مجلس چشمت
در بزم خودش سلطنتی مکان گرفتـه

• شنبه
• 22
• آذر
• 1393
• ساعت
• 07:35
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

تیری که از تجلّی تو پر درآوَرد
پس می‌رود ز پشت سرت سر درآوَرد
با تکه تکه کردن جسم تو؛ کوفه خواست
از پا مرا ز داغ برادر درآورد
او قصد آب داشت؛ وگرنه برادرم
با حمله‌ای دمار ز لشگر درآوَرد
تیری که خورده‌است به چشم تو عاقبت
سر از گلوی تشنه‌ی اصغر درآورد
این هلهله ز کشتنت اصلاً عجیب نیست
لشگر جلوتر آمده؛ معجر درآورد
زینب دوید قبل هجوم حرامیان
از پای بانوان؛ همه زیور درآورد
پاشیده‌تر شوی چو بخواهد حسین؛ گر
حتی همین که تیر ز پیکر درآورد

شاعر : احسان محسنی فر

• چهارشنبه
• 1
• بهمن
• 1393
• ساعت
• 16:38
• نوشته شده توسط
• محمد

آماده باش مقصد ما در سفر یکی ست
سرهایمان جداست ولی بال و پر یکی ست
این ها برای کشتن ما صف کشیده ند
از هر کجای دشت بپرسی خبر یکی ست
دار و ندارمان همه در بین خیمه هاست
آتش که شعله ور بشود خشک و تر یکی ست
حتی به روی اکبر من تیغ می کشند
با اینکه با پیامبر از هر نظر یکی ست
تنها به این گناه که فرزند حیدریم
تنها به این دلیل که ما را پدر یکی ست
آیا کسی نمانده که یاری کند مرا
اینجا میان این همه لشکر اگر یکی ست
عباس من برادر من نور چشم من
طرز مصاف کردن تو با پدر یکی ست
تنها رجز بخوان و بگو یا علی مدد
در چشم شیر، یک نفر و صد نفر یکی ست
چشم انتظار آمدنت از شریعه ند
حالا دعای اهل حرم بیشتر یکی ست
شمشیرها ب

• چهارشنبه
• 1
• بهمن
• 1393
• ساعت
• 16:42
• نوشته شده توسط
• محمد

امیر علقمه از صدر زین به زیر افتاد
میان لشگری از تیغ و نیزه گیر افتاد

دو دست زخمی او ماندوطعنه تکبیر
به یــاد مــنــزلت آیــهِ غــدیر افــتــاد

چقدرشدت ضرب عمود سنگین بود!
دوبــاره چند تــرک بر دل کویــر افتاد

نگاهِ خسته وشرمنده اش به آقاگفت:
ببخش مشک حرم بین این مسیرافتاد

چگونـه پیکـر او را بـه خـیـمه هـا ببرد؟
حسین گریه کنان فکریک حصیر افتاد

شاعر : وحید قاسمی

• شنبه
• 18
• بهمن
• 1393
• ساعت
• 14:05
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

حتی نرنجاند از خودش یک مشت ترسو را
بخشید از روی سخاوت دست و بازو را

تا خاطراتی را نهان سازد بر آن میگشت
پنهان بسازد از برادر زخم پهلو را

خوردند تیغ از او ولی زخم زبان هرگز
اما فراوان طعنه خورد او ظهر عاشورا

وقتی که دیگر هر دو دستش بر زمین افتاد
وقتی که دورش دید صدها گرگ صد رو را

تا صورت نیلی مادر را نبیند او
تقدیر زد بالای چشمش زخم ابرو را

وقتی عمو افتاد گویا دختری کوچک
با ترس زیر معجرش میکرد گیسو را

زینب مروری کرد کل خاطراتی که...
عباس را می دید تا می دید هر سو را

نورٌ علی نوراز دهان آسمان می ریخت
تا او رکاب "ماه بانو" کرد زانو را

یک قبر کوچک! روضه یعنی این:چطور این قبر
جا داده در خود

• جمعه
• 1
• اسفند
• 1393
• ساعت
• 16:17
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

بی هیچ استعاره بیا شاعری کنیم
در سوگ شیرخواره بیا شاعری کنیم
بر جسم پاره پاره بیا شاعری کنیم
روح القُدس! دوباره بیا شاعری کنیم

حرفی نگفته مانده اگر با قلم بگو
از روز تلخ واقعه با محتشم بگو

طفلی چه هولناک به هر سو دوان شده
هنگام راه بستن آب روان شده
زخمی هزار ساله هم اکنون جوان شده
باید دوباره گفت چه با کاروان شده

شاعر!پر از رقیقی خون کن دوات را
از سر بگیر روضة شط فرات را:

آیینه ها شده هدف نیزه ها؛هلا
برخاست ست بانگ کف نیزه ها؛هلا
آواز دف د دف ددف نیزه ها؛هلا
بستند راه آب صف نیزه ها؛هلا

مولا! وزیر اول دربار را بخوان
وقتش رسیده است علمدار را بخوان:

یک جرعه آفتاب بیاور برادرم!
حتی شده سراب

• شنبه
• 2
• اسفند
• 1393
• ساعت
• 12:39
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

تا ستون عرش را عباس محکم می کند
کوه هم نزد ابوفاضل کمر خم می کند
هر کجا که روضه عباس شد با سر بدو
چایی این روضه را ام البنین دم می کند
حضرت مهدی خودش در روضه ی عباس هست
او صفوف سینه زنها را منظم می کند
غصه ی خرج مجالس را تو خوردی کافری
حضرت زهرا خودش خرجی فراهم می کند
هر ملک وقت درود و احترام و هر سلام
حرف خود را نزد او ختم به " سلم " می کند
خلق و خویش رفته به خلق خدای لایزال
صد چو من را با نگاه خویش آدم می کند

شاعر : جعفر ابوالفتحی

• شنبه
• 9
• اسفند
• 1393
• ساعت
• 14:00
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

یا عباس (ع)

ای حضرت جبریل ثناخوان تو عباس
مه تکه ای از ماه درخشان تو عباس
حاتم بنشسته است کنار حرم تو
او خیره شده بر تو و احسان تو عباس
باید همه ی اهل قلم در صف محشر
ما را بنویسند مسلمان تو عباس
بالاست به والله قسم تا ابد الدهر
این پرچم اسلام به دستان تو عباس
هرگز علم خیمه نیفتاد ز دستت
نازم به وفای تو و پیمان تو عباس
لب تشنه به دریا زدی و آب نخوردی
ای جان به فدای لب عطشان تو عباس
از خجلت تو آب شد و آبرویش رفت
این مشک پر از آب، به دندان تو عباس
برخیز به خیمه بنگر ای مه خیمه
زینب شده اینبار پریشان تو عباس
برخیز که شه با دل آزرده نبیند
خونین شده این پیکر بی جان تو عباس
شاه آمده با قامت بشکسته و

• یکشنبه
• 17
• اسفند
• 1393
• ساعت
• 08:37
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

باید امشب از غمش من آه را کامل کنم
این دو خط غمنامه ی کوتاه را کامل کنم
با قلم موهای مژگانم قلم دارم بدست
شاید امشب چهره ی یک ماه را کامل کنم

این قمر با هر قمر چون فرق دارد بی دلم
عشق می خواهد به قلبم غم بکارد ، بی دلم

غصه از اینجاست آغازش که مردی بی بدیل
مردی از قومی نجیب و ریشه دار و بس اصیل
در حصار مردهای بی شرف ، پست و ذلیل
قامتش کم کم شبیه شمع می گردد قلیل

رو به خیمه می کند با ناله می گوید : اخا
ضربه بر فرقم زدند این مردم از دین رها

کم کم از فرق سرش خون می چکد بر گونه اش
اندک اندک می شود از گریه ها تر گونه اش
اشکها جمعند بر چشمان منبر گونه اش
می شود کم کم مشبه تر به ساغر گونه اش

شاه

• چهارشنبه
• 19
• فروردین
• 1394
• ساعت
• 11:02
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

یا عباس (ع) اشفع لنا عندالله

باز کند هر گره از خلق گرفتار
دست ابوفاضل ابن حیدر کرار
حک شده بر طاق جنان نام علمدار
دست ابوفاضل ابن حیدر کرار
پشت و پناه دل غمدیده و غمبار
دست ابوفاضل ابن حیدر کرار
باب حوائج شده در جنت الابرار
دست ابوفاضل ابن حیدر کرار
لمس کند باز شود مخزن اسرار
دست ابوفاضل ابن حیدر کرار
داده به ما رزق شب و روز چه بسیار
دست ابوفاضل ابن حیدر کرار
خالق سلمان و عون و بوذر و عمار
دست ابوفاضل ابن حیدر کرار
طعنه زده بر دو پر جعفر طیار
دست ابوفاضل ابن حیدر کرار
دشمن ما را نموده خارتر از خار
دست ابوفاضل ابن حیدر کرار
آنچه جلودار بود در صف پیکار
دست ابوفاضل ابن حیدر کرار
کرده مرا کلب جها

• چهارشنبه
• 2
• اردیبهشت
• 1394
• ساعت
• 05:37
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

باز برای مشک تو عباس
چشم من و خواهرت دریاس
من دیگه کنیزتم مادر
مادر تو حضرت زهراس
ممنونم فدایی غریب کربلا شدی
ممنونم که آخرش برا حسین فدا شدی
ای برای دستات
ای برای چشمات
ای برای اشکات
من بمیرم مادر
ای سر بر نیزه
کشته ی سرنیزه
ای برای زخمات
من بمیرم مادر
روز روشنم شب تاره
حال و روز مادرت زاره
هرکی با تو کربلا بوده
مثل من برات عزاداره
میدونم چی شد کنار علقمه پرت شکست
میدونم چی شد که روی نیزه ها سرت شکست
سرو رعنای من
ماه شبهای من
ای برای دردات
من بمیرم مادر
روی خاک افتادی
تشنه لب جون دادی
ای برای اشکات
من بمیرم مادر
ای برای دستات
ای برای اشکات
ای برای چشمات
من بمیرم مادر
از غم تو قد خمیدم من
از ه

• سه شنبه
• 9
• تیر
• 1394
• ساعت
• 07:26
• نوشته شده توسط
• علی

مي شود هر روز اشكم در عزايت بيشتر
وختم از روضه ات، از هاي هايت بيشتر
مي روم دنبـالت امّا از حـرم هاي شما
مي رود تـا كربـلايـت، ردِّ پايت بيشتر
از عبادت هم مهمتر اين اطاعت كردن است
مي دهم سر را ولي، دل را برايت بيشتر
مي زنم بر سينه شايد كه شبيهِ تو شوم
مي نشيند بر كبودي، بوسه هايت بيشتر
دستگاهِ لاف بسيار است امّـا مَـرد كـو
غيـرتم من را نگه دارد، به پايـت بيشتر
تا كه مي اُفتي به يادِ مشك و دست و علقمه
باز مي گيرد دلت، امّا صدايت بيشتر
تا كه مي آيد رَجزهاي عمويت بر لبم
مي شود سهمِ من از، دستِ دعايت بيشتر
تو هم از ايل و تبارت خوش قد و بالاتري
رفته آري بر عمويت، شانه هايت بيشتر
شام هايِ قبل، شايد،

• یکشنبه
• 21
• تیر
• 1394
• ساعت
• 06:07
• نوشته شده توسط
• علی

علقمه موج شد، عكسِ قمرش ريخت به هم
دستش افتاد زمين، بال و پرش ريخت به هم
تا كه از گيسويِ او لخته­ي خون ريخت به مشك
كيـسويِ دختـركِ منتـظرش، ريخت به هم
تيـر را با سـرِ زانـوش كشيـد از چشـمش
حيف از آن چشم، كه مژگانِ ترش ريخت به ه
خواهرش خورد زمين، مادرِ اصغر(ع) غش كرد
او كه افتاد زميـن، دور و برش ريخت به هم
قبـل از آنيـكه بـرادر بـرسـد بـاليـنش
پـدرش از نجف آمـد، پدرش ريخت به هم
به سـرش بـود بيـايد به سـرش ام بنـين()
عوضش فاطمه(س) آمـد به سرش ريخت به هم
كِتـف ها را كـه تكان داد، حسيـن(ع) افتـاد و
دست بگذاشت به رويِ كمـرش، ريخت به هم
خواست تـا خيمه رساند، بغـلش كـرد، ولي
مـادرش گفت به خيـمه نبرش،

• یکشنبه
• 21
• تیر
• 1394
• ساعت
• 06:14
• نوشته شده توسط
• علی

شمشيرها به بغضِ تو هيهات مي كنند
شرمِ مـرا از آمـدن اثبات مي كنند
تا آب را بـه خيمه برم دستهاي مـن
افتاده اند سـرخ و مناجات مي كنند
حالا كه رويِ ديدنتان نيست بهتر است
از خـون تمامِ آينه را مـات مي كنند
از پشتِ نخل هـاي كمين آمـده مرا
در زيـرِ پاي خويش ملاقات مي كنند
غـوغاي زخم هاي تنِ قطعه قطعه آه
شـرمنده ام ز مـادرِ سادات مي كنند
كِل مي كِشند پشتِ امامـت شكسته شد
حالِ تـو را به طعنه مُـراعات مي كنند
با ضربِ دستِ حرمله چشمي كه ديده است
بـازيِ مـوجِ آب مـجـازات مي كنند
نوبت رسيده است بـه تـقسيـمِ مُصحَفم
نه حزب و سوره، پخش به آيات مي كنند
بر تيرهـاي روي تـنـم پـا گـذاشتـه
خيمه بـه خيمه صحبتِ سو

• دوشنبه
• 22
• تیر
• 1394
• ساعت
• 06:59
• نوشته شده توسط
• علی

بد جـور سرت بـه دردِ سـر افتاده
در اَبـرويِ تـو زخـمِ تـبـر افتاده
با آب چه كرده اي كه آتـش شده و
دنـبـالِ لـبِ تـو در بـه در افتاده
بر سينه­ي تو كه خواهشِ اصغر(ع)داشت
يـك عـلقـمـه تـيـر بيشتر افتاده
ايـن معجـزه­ي پـيمبرِ علقمه است؟
هـر گـوشه اي يـك تكه قمر افتاده!
از ايـن همه زخـمِ رويِ هـم فهميدم
يـك لشكرِ نـيـزه بـا تـو در افتاده
يا جايِ سه شعبه يا كه ...واي از دلِ من
چـشمِ تـو ز حـدقه بـه نـظر افتاد؟
از ضـربِ عمـودِ آهـنِ سخت و صقيل
انـگار بـه شـانـه نصـفِ سر افتـاده
امـكانِ تـكان دادنِ تـو اصلاً نيـست
عبـاس(ع) بـه صحـرا چـقـدر افتاده
بـرخيـز امـامِ بـي كسي را دريـاب
در پـيـشِ تـو مثـلِ مُ

• دوشنبه
• 22
• تیر
• 1394
• ساعت
• 07:29
• نوشته شده توسط
• علی