ته گودال مثل نی زار است
بسکه نیزه درین بدن کردند
حنجرت زیر و رو شد از بسکه
نیزه از حلق در دهن کردند
پیش چشم حرم دهاتی ها
با حصیری تو را کفن کردند
بعد تو معجرم ... نمی گویم
گریه را سهم چشم من کردند
اشک چشم مرا در آوردند
پیش تو نیت زدن کردند
تا سرت را ز تن جدا بردند
چادرم را به زیر پا بردند...
روز عاشورا
روز شده به چشم زینب سیاه
شمر برون آمده از قتلگاه
وای حسین کشته شد
وای حسین کشته شد
بر سر قرآن مبین ریختند
خون خدا را به زمین ریختند
وای حسین کشته شد
وای حسین کشته شد
حقّ ولایت علی ادا شد
سر حسینش از بدن جدا شد
وای حسین کشته شد
وای حسین کشته شد
یک بدن افتاده کنار گودال
می‌زند از سوز عطش بال‌بال
وای حسین کشته شد
وای حسین کشته شد
نگاه کن نگاه کن سکینه
جای سم اسب به روی سینه
وای حسین کشته شد
وای حسین کشته شد
دامن یک سه‌ساله، افروخته
ناله زند با جگر سوخته
وای حسین کشته شد
وای حسین کشته شد
ظهر ولی تیره‌تر از شب شده
سر حسین هلال زینب شده
وای حسین کشته شد
وای حسین کشته شد
یک ما
آرزومه یه بار بادل بی تاب شب جمعه بیام حریم ارباب
یه عمره که دیوونم همش اینه بهوونم که بیام تو حرمت روضه بخونم
حسین از کجا بگم ای شه بی سر
حسین از روضه ی مقتل یاکه معجر
حسین یا از ناله ی غریب مادر
سالار زینبی
موهایی رو که زهرا زده شونه
چی شده که حالا غرق به خونه
ندارم دیگه کاری بجز گریه و زاری جای یک بوسه رو تنت نداری
حسین جسم تو میون قتلگاهه
حسین روی بدنت رد سپاهه
حسین زینب تو نباشی بی پناهه
سالار زینبی
اونا که ترسی از خدا نداشتن
داغتو رو دلم آخر گذاشتن
به عشق تو اسیرم غمت کرده چه پیرم تو نباشی بعد تو منم میمیرم
حسین حمله به سوی خیمه و غارت
حسین نامحرم و زینب و اسارت
حسین نا
كمتر بر این غریب بدون كفن بزن
این ضربه ی دوازدهم را به من بزن
هر آنچه داشت رفت دگر جستجو نكن
اینقدر این شهید مرا زیر و رو نكن
مگر نبود مسلمان كه اینچنین زده اند
بلند مرتبه شاهِ مرا زمین زده اند
قبول كن كه شبیه حصیر افتادی
قبول كن ته گودال گیر افتادی
مخواه تا كه سر من به گریه بند شود
بگو چكار كنم از تنت بلند شود
بگو چه كار كنم آب را صدا نزنی
بگو چه كار كنم تا كه دست و پا نزنی
بگو چكار كنم از تو دست بردارند
برای پیكر تو یك لباس بگذارند
میان گریه ی من این سنان چه می خندد
دهان باز تو را نیزه دار می بندد
آهای شمر عبا را كسی ربود برو
بیا النگوی من را بگیر و زود برو
برای غارت پیراهنت بمیرم من
چرا ل
(به سبک ندیده شهر کوفه)
چه بی صبر و قراری بـرای نیزه خوردن
كه نشناسی سر از پا بـرای سر سپردن
كمی آهسته ای روحم برون از جسم من شو
كمی آهسته‌تــر آماده‌ی بی سر شدن شو
حسین آهسته تر - سوی مقتل برو
******
من و تو ای عزیـزم یكی روح دو جسمیم
یكی چون مهر و خورشید اگر چه با دو اسمیم
نگردید و نگردد بی تو عمــرم طی برادر
بدان مرگ تو یعنی مرگ زینب ای برادر
حسین آهسته تر - سوی مقتل برو
******
اگر می دادی اذنی زنان هاشمی را
نشان می‌دادم اینجا شكوه فاطمی را
اگر رخصت دهی میدان روم ای نازنینم
كنم ثـــابت یل شیر امیرالمومنینم
حسین آهسته تر - سوی مقتل برو
شاعر : حیدر توکل
دانلود سبک
آهسته رو يا حسين تا خواهر تو
قرآن بگيرد به بالاي سر تو
بوسم گلويت، قربان رويت
مهلا مهلا، حسين ، عزيز زهرا
ميدان مرو تا كه من يار تو باشم
به جاي عباس علمدار تو باشم
بنما نگاهم بر تو سپاهم
مهلا مهلا، حسين ، عزيز زهرا
اي پاي اسب تو در دست سكينه
بابا صدا مي زند با سوز سينه
اشكش به ديده رنگش پريده
مهلا مهلا، حسين ، عزيز زهرا
چگونه رو جانب صحرا گذاري
در بين دشمن مرا تنها گذاري
جانم فدايت، كنم دعايت
مهلا مهلا، حسين ، عزيز زهرا
من حامل آه و فرياد تو هستم
من در نماز شبم، ياد تو هستم
اي همه هستم رفتي ز دستم
مهلا مهلا، حسين ، عزيز زهرا
شاعر : استاد حاج غلامرضا سازگار
موسم غم ها رسیده ، محشر کبری رسیده
روز تنهاییِ زینب روز عاشورا رسیده
زین عزا و درد و ماتم
قامت زهرا شده خم
آه و واویلا ، واویلا
******
نیزه و شمشیرِ دشمن بر تن آن نازنین خورد
وایْ از آن لحظه ای که از روی مرکب زمین خورد
گفت زهرا ، زار و مضطر
ولدی غریب مادر
آه و واویلا ، واویلا
******
اهل خیمه زین مصیبت از حرم بیرون دویدند
لیکن آنها روی مرکب یار زینب را ندیدند
ذکر آنها شد به صحرا
واحسینا واحسینا
آه و واویلا ، واویلا
******
عالَم از این داغ عظمی تا قیامت سینه چاک است
خاک ماتم بر سر من که امامم روی خاک است
غرق اندوه و مِحَن شد
خاک صحرایش کفن شد
آه و واویلا ، واویلا
شاعر : حا
میون گودال،عجب قیامتی به پا شد
جلوی چشمام،سربرادرم جدا شد
واویلا-صدای مادرم اومد
واویلا-وداع آخرم اومد
واویلا-چقد بلا سرم اومد ۲
واویلا امون امون امون ای دل ۳
********
زجایت بنگر،ببین که زینبت اسیره
زبعد مرگت،رقیه سه ساله پیره
واویلا-من و اسارت و ظلمت
واویلا-من و جسارت و وحشت
واویلا-من و اهانت و تهمت ۲
واویلا امون امون امون ای دل ۳
********
میون گودال،عجب قیامتی به پا شد
جلوی چشمام،سربرادرم جدا شد
واویلا-صدای مادرم اومد
واویلا-وداع آخرم اومد
واویلا-چقد بلا سرم اومد ۲
واویلا امون امون امون ای دل ۳
********
زجایت بنگر،ببین که زینبت اسیره
زبعد مرگت،رقیه سه ساله پیره
واویلا-من و اسارت و
خدا نگهدارت وعده ی ما بین گودال
وقتی که می زنی پرو بال
می ری تو از حال
داری می ری حالم خرابه برادر برادر
آسمون چشمام پرآبه برادر برادر
گریم برای ربابه برادر برادر2
ای همه هستم بیا نرو بمون
به خاطر بچه ها نرو بمون
دلم شده کربلا نرو بمون
حسین وای
بیا دم آخر فکری برای کفن کن
پیرهن کهنه به تن کن
رحمی به من کن
می گه دلم اینجا می افتی برادر برادر
رو دامن صحرا می افتی برادر برادر
بی سر زیر پا می افتی برادر برادر
صدای مادر میاد حبیب من
کنار خواهر بمون طبیب من
بیا نرو قتلگاه غریب من
حسین وای
شاعر : محسن طالبی پور
دانلود سبک
مولانا یا حسین مولا
مولانا یا حسین مولا...
هستم بی سر و سامانَت،جانم بادا به قربانَت
با یاد کربلای تو،شده ام مرثیه خوانَت
مولانا یا حسین مولا
مولانا یا حسین مولا...
ای یار و مقدای من،محبوب و دلربای من
گِریَم از داغ تو آقا،ای عشق سر جدای من
مولانا یا حسین مولا
مولانا یا حسین مولا...
همراهِ آهِ پیغمبر،همچون صدّیقهٔ اطهر
خواهرَت ناله ها میزد،کنارِ پیکرِ بی سر
مولانا یا حسین مولا
مولانا یا حسین مولا...
عزّت را کرده ای تفسیر،داغ تو گشته عالَمگیر
پوشیده شد تَنِ پاکَت،از تیر و نیزه و شمشیر
مولانا یا حسین مولا
مولانا یا حسین مولا...
افتادی ای گل زهرا،بر روی خاکِ آن صحرا
خم شد و بر گلوی تو،زد بوسه
می رَوی ای نورِ چشم تر
برو اِی مرا قرص قمر
امّا یک قدری آهسته تر
یا حسین یا حسین
قدری آهسته اِی جان فدای رویت
تا زند خواهرت بوسه بر گلویت
یا اباعبدالله...
در قتلِگاهت غوغا شود
سَرَت از قفا جدا شود
مرثیه خوانَت زهرا شود
یا حسین یا حسین
از کنارِ جسمت ظالمانه حسین
می برند مرا با تازیانه حسین
یا اباعبدالله...
*به این سبک خوانده شود*
وقت میدان
وقت میدان شده عباس و حسین در صف جنگ
عرصه بر لشکر دشمن شده زین حمله به تنگ
رجز هاشمیان روی لب و حمله ورند
حمله از هر دو طرف بر سپه کوفه برند
مرد میدان نبردند و غیور عربند
هاشمی زادة با غیرت و اصل و نسبند
تیغ حیدر به کف و سوی عدو می تازند
حین یک ضربه خود ، کار دو تا می سازند
شاه عطشان جهان حضرت سلطان عرب
وسط معرکه گردیده مبارز بطلب
ای جانم ، جانانم ، سلطانم ، عطشانم
******
عَبدُودها همه از یورش او پا به فرار
یک تنه تشنه در آورده از این کوفه دمار
فکند روی زمین دست و سر و پای عدو
جوی خونی به زمین گشته روان از پی او
ذوالجناح شاهد رزم پسر فاطمه است
این زبان بسته نگاهش به نگاه همه ا
شاه شهیدان عرب
شاه شهیدان عرب یا اباعبدالله
به کربلایم بطلب یا ابا عبدالله
دعا کنم به روز و شب یا ابا عبدالله
به جان ساقی ادب یا ابا عبدالله
شهید هاشمی نسب یا ابا عبدالله
******
یا حسین شوق هوای تو ببین در سرها
مانده بر دوش جوان ها علم اکبرها
کربلا کعبة عشقست و صفای دنیا
خاک سرخ تو شده مهد علی اصغرها
روز و شب ها هوس کرب و بلایت دارم
شوق بوسیدن شش گوش طلایت دارم
آید آن لحظه که در وادی بین الحرمین
دیده بر سوی تو و میر وفایت دارم
شاه شهیدان عرب یا اباعبدالله
******
آستان بوس تو هستم شه ببریده گلو
با دل و جان شده ام در گل عشق تو فرو
در تمنای وصال تو و سردار کرم
دیده و دل شده محو علم و دست و سبو
بر سر نی نشسته بابا
ای بر سر نی نشسته بابا داغت دل ما شکسته بابا
ای ماه به خون نشسته بابا داغت دل ما شکسته
ماییم و دو دست بسته بابا داغت دل ما شکسته بابا
بند تن ما گسسته بابا داغت دل ما شکسته بابا
******
بر روی سنان چه باوقاری
مانند مهی به شام تاری
از حال رقیه و سکینه
بابا تو مگر خبر نداری
تا پیکر بی سر تو دیدیم
در کودکی از جهان بریدیم
مانند قد و قامت عمه
در زیر عزای تو خمیدیم
ای بر سر نی نشسته بابا داغت دل ما شکسته بابا
******
تا بار غمت به شانه بردیم
شلاق جدایی تو خوردیم
در غربت شام و کوفه بابا
دل را به نگاه تو سپردیم
سویت نگه سکینه افتاد
آتش به درون سینه افتاد
از آه رقیه خون به پا شد
د
در کنار گودال
در کنار گودال رفته زینب از حال بی برادر چه کند
یاورش خونین بال غصه اش مالامال بی برادر چه کند
قامتش همچون دال شد پریشان احوال بی برادر چه کند
نیمه روزی این حال شد برایش ده سال بی برادر چه کند
******
بی برادر چه کند بی برادر چه کند بی برادر چه کند
چه کند قحطی باران چه کند
در غم لاله عُذاران چه کند
بی برادر شده در کرب و بلا
مانده در ماتم یاران چه کند
زینب غمزده با حال پریش
قتلگاه آمده با یک دل ریش
برده تاب از تن او این صحنه
پیکر بی سر دلدادة خویش
بی برادر بی دلاور مانده زینب تنها
در کنار گودال رفته زینب از حال بی برادر چه کند
******
بی برادر چه کند بی برادر چه کند بی برادر چه ک
زینب و خندة قاتل
زینب و خندة قاتل چه کند ؟
بـا دو جـلاد مقابل چه کند ؟
با یل خفته به ساحل چه کند ؟
با غم نشسته بر دل چه کند ؟
******
خنـدة قاتل آتش زده بر دل
ای آه و واویلا از این ستمگر
پنجه ای خنجر در پنجة دیگر
بگرفته موی سر ملعون کافر
خاطر آزرده با قلب غم خورده
با حال افسرده گشتم مکدر
زینب و خندة قاتل چه کند ؟
******
شمر ملعون را گودال پر خون
بابای گلگون را بینم مقابل
سوزم از سینه از داغ دیرینه
در سوگ آئینه از دست قاتل
می کَشم آهی افغان جانکاهی
از بهر خونخواهی در پهنة دل
زینب و خندة قاتل چه کند ؟
******
پیش چشمانم چشمان گریانم
حال پریشانم خندد پیاپی
می زند سـر را فرزن
ظهر عاشورا
ظهر عاشورا شدم (یکه و تنها 2)
تشنه بر دریا شدم (یکه و تنها 2)
در دل صحرا شدم (یکه و تنها 2)
زیر خنجرها شدم (یکه و تنها 2)
******
تنها شدم تنها ای آه و واویلا
در بین این اعدا لب تشنه بر دریا
******
ای خدایا مانده ام غرق در غمها
در میان کوفیان یکه و تنها
بارالها کن نظر حال زارم را
کودک و پیر و جوان ، شیرخوارم را
تشنه کامی یکطرف می زند آذر
بر دل غمدیده ام بدتر از خنجر
بی کسی سوی دگر در صف پیکار
آتشی افکنده بر این دل بی یار
ظهر عاشورا شدم (یکه و تنها 2)
******
یاورانم یک به یک کشته گردیدند
با نثار جان خود لاله برچیدند
در دل دشت بلا راه جانانه
داده ام هفتاد و دو یار پروانه
ای خدای
گفت و گو با سر ببریده
با سر ببریده کند گفت و گو
صحبت هجران جگرسوز او
درد دل از ظلم و جفای عدو
رنگ عزا گشتـه گل آرزو
رفته به دریای مصیبت فرو
هر چه بلا بوده شده سهم او
گشته به غم های بلا رو به رو
******
بر سر نِی دیـده سـری آشنا
بسته به خون سر و رویش حنا
جسم دو صد پارة سالار دین
دیده به دریاچة خون در شنا
بوسه زده بر رگ ببریده اش
بر جگـرِ داغِ پسـر دیده اش
بر سرِ نِی دیده به چشمان تر
لعلِ ترک خوردة خشکیده اش
با سر ببریده کند گفت و گو
******
گوید از آن غصة بر سینه اش
از تـرکِ کهنــة آئیـنـه اش
تشنه لبی ، دربه دری ، بی کسی
از ستـم قـاتلِ پُر کینـه اش
دیده به عینه ، شعـف قاتلین
روی مـلال آور شم
ماه مسیری
سری بر سر نیزه شده ماه مسیری
امان از دل زینب ، رود شام اسیری
دَود پای پیاده ، به دنبال صغیری
امان از دل زینب ، رود شام اسیری
******
امان از دل زینب فغان از دل زینب
که خون شد دل زینب عزا حاصل زینب
چه بی تاب و شکسته ، غم قافله دارد
دلش با سر بر نی ، کمی فاصله دارد
به راه غم و غربت ، روان است و پریشان
سپاه صف بیداد ، چقد حرمله دارد
گل باور زینب ، به سرنیزه نشسته
غم تلخ جدایی ، کمر را بشکسته
به آوای غریبی ، در این دشت شقاوت
رَود با دل خونین ، دو پا و تن خسته
سری بر سر نیزه شده ماه مسیری
امان از دل زینب ، رود شام اسیری
******
مسیر غم و اندوه ، نگاه کینه توزان
به سرنیزه نشسته ، قمرهای
برداشتی منظوم از زیارت عاشورا
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یااَباعَبْدِاللَّهِ وَعَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ عَلَیْکَ مِنّى سَلامُ اللَّهِ [اَبَداً] ما بَقیتُ وَبَقِىَ اللَّیْلُ وَالنَّهارُ وَلاجَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّى لِزیارَتکُم
اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْن (ع)
سلامِ ما به تو ای بابِ امت
تو ای جانِ رسولِ نور و رحمت
سلامِ ما به تو ای حافظِ دین
گلی از گلشنِ طاها وُ یاسین
سلامِ ما به تو ای روحِ والا
حسین ای زینتِ دامانِ زهرا
سلامِ ما نثارِ روحِ پاکت
به جسمِ بی سر و صد چاک چاکت
رأست بر نی شد وایِ من
ای وایِ من ای وایِ من
موندی بی سر یحیای من
ای وایِ من ای وایِ من
موندی زیر بارون تیر
ای وایِ من ایِ وای من
کفنت کردن با حصیر
ای وای من ای وای من
ای وایِ من ای وایِ من
کم دست و پا بزن ای دنیای من
ای وایِ من ای وایِ من
خواهر بمیره واست یحیای من
ای وایِ من ای وایِ من
دیگه توون نداره پاهای من
بند_دوم
پاشید از هم دنیای من
ای وایِ من ای وایِ من
برادره تنهای من
ای وایِ من ای وایِ من
زلفت تو چنگه قاتله
ای وایِ من ای وایِ من
بهم میخنده حرمله
ای وایِ من ای وایِ من
ای وایِ من ای وایِ من
مونده به قتلگاهت چشمای من
ای وایِ من ای وایِ من
بی تو کجا برم اِی آقای من؟
ای وایِ من ای وایِ من
الهی سایه‌ات با من بمونه
برام با تو فقط بودن بمونه
لباس کهنتو تَن کردی اما
دعایی کن که پیراهن بمونه
ببین پیرم ببین پیرِ گلوتم
ببین جونم که درگیرِ گلوتم
نرو پنجاه ساله صبر گردم
اسیرِ بوسه از زیرِ گلوتم
گلو بوسیدم اما سوخت زینب
از این آتیش سراپا سوخت زینب
گمونم آتیشِ دیوار و در بود
عزیزم مثلِ زهرا سوخت زینب
می‌خواستم چاک پیرهن رو ببوسم
لباس و خود و جوشن رو ببوسم
زدم بوسه به این حنجر ولی حیف
نذاشتی پشتِ گردن رو ببوسم
دارم دنبال تو بی بال میرم
بدنبالت فقط از حال میرم
بمون پیشه یتیما سخته امشب
بزار من جایِ تو گودال میرم
نه تنها نیزه‌ها شونو آوردن
با چمکه ردپا شونو آوردن
تو اینا چارصدتا پیرمَرده
عص
میان قتلگه چه غوغا شده
محشر کبراست که برپا شده
خون به دل زینب کبرا شده
درون قتلگاه کشد از سینه آه
بی تابی و تابت ندادند
ای تشنه ام آبت ندادند
سنان سنان خود به بازویت زد
دیدم یکی نیزه به پهلویت زد
شمر لعین پنجه به گیسویت زد
صدا زد مادرش مبر از تن سرش
آتش زدی دل مدینه
تا که زدی لگد به سینه
عرش نشینان همگی سیه پوش
صدای نعل اسب آید به گوش
زینب کبراست که رفته ز هوش
سرش را بریدند روی چند دویدند
جسم تو مثل توتیا شد
با سم مرکب جابجا شد
*****
شائق
اللهم عجل لولیک الفرج
کینه ها چون بود مادرزاد...آمد مادرت
کردی از پهلویِ او تا یاد...آمد مادرت
غربت و تنهایی ات بر هیچکس پوشیده نیست
تا نباشی هیچ دشمن-شاد...آمد مادرت
حُرمتِ خونت حلالِ عدّه ای لقمه حرام
کشتنت چونکه نبود ایراد...آمد مادرت
ضربهٔ شمشیر کاری بود و روی پیکرت
اولین زخمی که شد ایجاد...آمد مادرت
شمر(لع) وقتی در دلِ گودال، محکم پا گذاشت
گفت تا که «هر چه باداباد»...آمد مادرت
عرش تا فریاد زد ای وای بر روی زمین-
زینت دوش نبی افتاد...آمد مادرت
تشنه بودی! بر گلویت رویِ خاکِ کربلا
تا به جای آب، خنجر داد...آمد مادرت
قتلگاهت شد شلوغ و پیکرت از حال رفت
آسمان دق کرد و زد فریاد...آمد مادرت
ای زبانم لال! کو پیر
در سِیرِ تصوّراتِ ذهنم گاهی
این فرض برای من مُصَوّر میشد
صِفّین.....علی و معاویه.....شاید هم
جانبازیِ شمر ، طورِ دیگر میشد !
میخورد اگر تیغ به او محکم تر
این شمر ، شهیدِ راه حیدر میشد !!
میشد اگر او کُشته.....به صحرای بلا
کِی قاتلِ آن ذبیحِ بی سر میشد ؟
یا رب به حبیب و عابس و جون و زهیر
کن عاقبتِ کارِ همه ختمِ به خیر
یا حسین(ع)
صدای شیهه ی اسبش شنیدند
همه از خیمه گه بیرون دویدند
ولی دیدند مرکب بی حسینست
چه آه وناله ای از دل کشیدند
به گریه ذوالجناحش دوره کردند
سر ویال پر از خونش که دیدند
همه گریان و نالان زین مصیبت
دگر از ماه زهرا دل بریدند
به دنبال حسین(ع) گشتند اما
اثر از زاده ی زهرا ندیدند
حسین آنوقت در گودال خون بود
از آنجا ناله ی مادر شنیدند
تمام خواهران ودخترانش
به زیر بار این محنت خمیدند
شعر:اسماعیل تقوایی
زمینه ی شب دهم محرم۱۴۰۱
ای عشق شیرینم حسین
نوشتم از اول تویی دینم حسین
رفیق دیرینم حسین
میخوام که روضه ت باشه تلقینم حسین
.
تو آقایی و من فقیر
تویی فقط برای من نعم الامیر
جون منو از من بگیر
سینه زنی و گریه رو از من نگیر
جانم حسین جانم حسین
»»»»»»»»»»»»»»»»
تک و تنها بی یاوری
واست نمونده نه یاری نه لشگری
بی عباس و بی اکبری
تنها تو چنگ این قوم غارتگری
.
پناه عالم بی پناه
موندی تویه دست بی رحمی ِ سپاه
نداری دیگه تکیه گاه
میکشنت بدون جرم و بی گناه
جانم حسین جانم حسین
»»»»»»»»»»»»»»»»
زخمه همه جای تنت
چقدر با تیر و سنگاشون زدنت
باقصد قربت زدنت
نیزه هاشونو شکستن تو بدنت
.
قلب آل عبا شکست
وقتی که گونه ی تورو عصا شکست
حرمت تو آقا شکست
استخونات به زیر دست و پا شکست
جانم حسین جانم حسین
»»»»»»»»»»»»»»»»
ای تشنه لب جونم فدات
نوشته مقتل که نمیدیده چشات
کشتن تورو با صلوات
بعد از تو ای وااای به حال مخدرات
.
غارت و اذیت و آزار
جسارت و اسارت و کوچه بازار
وای از بیابون و از خار
ای وای ای وای ناموس ارباب و اغیار
جانم حسین جانم حسین
»»»»»»»»»»»»»»»»
رامین برومند (زائر)
وداع
کمی آهسته رو بگذار، تا زینب شود یارت
حیاتم بخش، یک‌بار دگر از فیض دیدارت
به جان مادرم رخصت بده، ای یوسف زهرا
که زینب با کلاف جان خود گردد خریدارت
علمدارت اگر، بی‌دست و سر افتاده من هستم
به عباست قسم، بگذار تا گردم علمدارت
بیابان، پر ز گرگ و یوسف من، یکّه و تنها
چگونه بسپرم، بر یک بیابان گرگِ خونخوارت
الهی آب گردم، همچو شمعی در شرار دل
که می‌بینم ز بی آبی پریده رنگ رخسارت
به دنبال تو آیم یا به سوی خیمه برگردم
بگریم با ربابت، یا بگردم دور بیمارت؟
مرو تا آتش قلب تو را با اشک بنشانم
که باشد، داغ روی داغ روی داغ بسیارت
دلم چون پردۀ گل، در غمت صدپاره گردید
که هفتاد و دو گل، یک روزه پرپر شد زگ
ای که دین از سعی تو تضمین شده
کربلا از خون تو رنگین شده
تکیه گاه ما تویی مهر و ماه ما تویی
یا شهید و یا غریب السلامُ عَلَی الشَّیبِ الخَضیب
کربلا را لاله کاری کرده ای
تا ز قرآن پاسداری کرده ای
هر طرف گشته نگون نوجوانی غرق خون
یا شهید و یا غریب السلامُ عَلَی الشَّیبِ الخَضیب
قتلگاهت جلوه گاه داور است
عصر عاشورا شروع محشر است
پیکرت ای نور نور گشته پامال ستور
یا شهید و یا غریب السلامُ عَلَی الشَّیبِ الخَضیب
ای فرات عشق ما، ای تشنه کام
بر لب خشکیده ات هر دم سلام
ای لبت آب حیات تشنه آب فرات
یا شهید و یا غریب السلامُ عَلَی الشَّیبِ الخَضیب
جسم عبّاست کجا افتاده است
دستش از پیکر جدا افتاده است
ساقی
گرچه یکی یکی و جدا می برندمان
شکر خدا به کرببلا می برندمان
ماه محرم است و زمان غرق ماتم است
باز این چه شورش است و کجا می برندمان؟
ما نذر کرده ایم که قربانیش شویم
دارند یک به یک به منا می برندمان
حالا که حجم کل حسینیه ها کم است
از خاک کنده و به سما می برندمان
اول میان خیل ملک سینه می زنیم
بعدا به هیات شهدا می برندمان
سربند یا حسین به ما می دهند و بعد
با هروله به عرش خدا می برندمان
جان می دهیم در وسط روضه ها سپس
در خاک با لباس سیا می برندمان
این دل حسینی و رضوی بوده از ازل
از کربلا بهشت رضا می برندمان
گیرم به کربلا نرسیدیم تا به حال
یک روز عاقبت رفقا ! می برندمان
شاعر : محسن ناصحی
